장음표시 사용
101쪽
I. - uarum. e. 32. α T. II . e p. -uum. s. lin-- quam unius anai indulgentiam laeve Ponti tores Graeei latWandam a se fidem Carioli- sices Romani. pere tum vero plenaria eam rarabant Patriarchae Constantinopolita. facere. Id quod ac erga eos extenderunt duino, dum imperiam ea pellabant. Coepit Romam ad Apostolorum limioa se eonis e tuas omnium Euptamius Patriarcha Conuaα- bam, eum antea illis Paschalis Il. non , tinopolitanus id existere ab Anaifalio Impera- pliorem quam dierum quadraginta largitus fui .
tore. negans eum alioqui a se coronandum, Iet, num. 8. Avenione te aon. Irro. Coa-T. U. e. Φ7. n. I. Quantum auctoritatis deat cilium oe Biterrente ana. I 33r. Ista et Entia Imperatori bis; suis Graeci in rebus Eeelesiasticis & quam dudum, T. I. c. Τ. u. I. e. Isinam. 6. ω T. IX. c. 2α num. 9. L Quod .
Imperii Ac Saeerdotii summa debet esse eon.
Ordia , seque mutuo debent colere, T. l. c. I. c. ῖ'. n. F. 6. 8. c. 37. n. a. & T. v. c. 64. n. r. S. Necaum , & T. VI. I. n. I l. e. 2. n. I. I. Dudum a Stant Imperia precibuet magis
piorum, quam militum gladiis, T. IU. e. 66. n. M. Imperio praeeellit Saeerdotium, T. VI.
Indulgentiae sunt condonatio & remissio poenarum Canonicarum alias pro peccatis subeuntiarem, T. I l. c. I . num. r. Sic indulgentia quadraginta dierum est ondonatio unius quadragesimae ieiuniorum olim in poenitentiam decurrendae , num. 4. Non tamen est condonatio solius poenae Canonicae, ut Caietanus uidetur existimasse, sed , ut monet Cadidi natis Cusanus. poenarum quoque ignis Purgatorii poenae ilΗ :Canonieae admetiendarum , num. I. I 'gentiam dandarum potestas est penes Concilia, Romanum Pontificem de Episeopos, T. I l. c. i5. n. ε. Hane potestatem albquai Episcopi Presbuteris &Μonactis imis pertiere , permittentes iis nimirum, ut de ea, quam ipsi quorundam eriminum reis indix rant poenitentia , .nonnihil illis iremitterent,
num. I.. 2. I. 'Eandem multo magis potestatem faeiebant Episcopis aliis , num. 2. Cum Epistopi reos suos mittebant ad Romanum Pontificem, eos ipsius indulgentiae permiti an , num. a. Quod Episcopi in inὰulgentiis nimii essent .ae prUdigi , sicque menitentiam
enervarent, lanxit Synodus tri Lateranensis, ne quacumque occasione possent deinceps ampliores quam quadrWinta dierum indulgeotiase eedere, nili , quod eo i ipso die , quo Ecclesiam dedicarent aliquam , -ssent unius an ni indulgentiam sacere. T. I l. e. II. num. 3. Atque is modo est apud eos usust cum e maintra Romani Poatifices & Synodi Generales lenarias faciant indulgentias , num. 6. Ratio discriminis est, quod liceret olim Epist pis quidem lenire Canonicis decretis
conuitutas, at non omnino tollere, num. A
Aate Iura Palaestinae bella non ampliorem
deeem dierum his impeddant, qui ea par ad nomen Iesu ab aliquo pronuntiatum inelia arent , n. 6. Pisanum ann. tw9. Concilium
his, qui eidem ipsi Concilio adfueraui, vel ipfi gratia & suffragio faverant plena iam impendit Indulgentiam . Ita qaoque Martinus v. ob Concilium Constantieese, ibid.
Me v antur Μandata Apostoliea , quibus datur euipiam potestas vel eonferendorum, velaeeipiendorum Beneficiorum, T. IV. e. q. n. I. Eorum exordia sub Bonifaeio ulli. ibid. Copiosus ea Romani Pontiferi effuderunt, qui sederunt Aven one. n. a. Neutralitatem deinde amplexi in Aventoneo sit schismate Praesules Gallieani Indultorum tam fuere prodigi, .ut res tandem ad Joannem XLII i. ann.14t . quasi stliminio . redierit, n. 2. r. Am piissimum Martini U. statim post Synodum Constantiensem Indultum, cuius .etiam Sena tos & Universitas Parisiet sis partieipes fue-49. n. I. Nonnisi tamen Senatores Cleriei erant eius participes, ibid. Aliua amplissimum Eugenii IV. quale :postmodum
etiamnum .est, at executioni non mandatum,
nisi eum .a Paulo III. quibusdam elaululicd
mutatis innovatum est . num. 7. &8. Ius par
ticipes sunt praesides & Senatores Parisienses etiam latet, eo nempe sensu ut possint cle-Heos in loeum suum .subrogare, n. 3. Primus autem luteis Indulta concessit Eugenius lU. Sed & primus Indultis Regularia lBeneficianum. t. Eugenii iU. atet te adeo Pauli III. Indultum ampliavit . adhue Clemens IX. in novo illo, quo Ludovicum X tridonavit Indulto , .e eesens Indultariis , utraeuiare possent. 'tum . Beneficia quae leuram habent annexam animaram, tum Benefieta quorum reditus innuuet non esset o. librarum, cum . antea ad 'Beneficia etiam , qu
rem reditus esset zo . librarum , aecipienda adigerentur di concedenς item ni Reeularia Benefiet a possent in Commendam accipere, modo non essent Abbatiae vel Hrioratus Conventuales vel offeta Claustralia, T. IV. e. 49. n. 9.&io. Excusantur ista indulta , n. 6. tr. Ia. De indultis .eo emet tum a Leone X.
rem ab aliis deinde Romanis Potiti fieibus Regibus Galliae ad nominationem tum Consiis N a stoli
102쪽
xdo . . . . Rσum prae erum storialium Amoriis Britanniae, & Provinetae Inr vietatis, vid supri tit. Insinuatis. Beneficiorum, tum Episcopatuum Metensis , Inthronietandi post suam eonsectationem Pa- Virdunens s , &Tullansis, tum Episcopatiram M , Patriarchae , Metropolitani & Epistori Imperio Franeiae deinceps adiectorem , T. certam quandam Epitcopis & Clericis , qui
I U. e. 46. num. 3. 6. 8. P. & T. V. e. m. niun. suae inaugurationi interfuerant . peeuniae sum-5. 9. 1 II. . mam selvebant: hnie consuetudini post Chalu IQ,νmItates. cedonente Concilium exortae Iullinianus ceria
Infirmitates saepe elis εx ipis daemonis as- tos limites figit, T. VI l. e. 36. n. g. 8- flatu probatur multis Evangelii locis, T. IR , Intestitiarae. c. 7P. num. 3. . Non alienum forte a vero est , datas fuiLI Oeemἰus III. . se a Pipino & Carolo Mapno Dii eopatuum Summa eius ici victu & supellectili parsi- investituras ἔ laeuisse vero Eccletiam , quod
monia, T. IX. e. 33. num. 8. Summae eius lar- iis tum rarius , tum sanctissime uterentur .gitiones in pauperes, e. 32. num. 9. T. V. c. 38. n. l. me . Iis eerie usi sunt isesentiatio. seu inflatiatio Boselorum . . Ottones Imperatores ,& qui iis laeeessit Henis Consuetudinem se Chaleedonense Conel- Heus I. nonnulli item Italiae, Franciae de Analium exortam latuendae a Benefietario inita . gliae Reges investientes Episcopos & Abba. latione sua pecuniae tollit Justinianus : nec tes an nolo & baculo : nee litem illis ea su nisi iam Constantinopoli vigere patitur , T. per re movit Ecelesa, tum quod iis spirita-VI s. e. 36. n. a. & 3. Damnatur omnis initab iis potestatis symbolis nollent tamen datam latio Beneficiorum non gratuita ab Alexan- a se potestatem spiritalem. tum quod multo dro III & ab ox sordissi anno i arti Con- ipsi sundaverant Episcopatus, tum electiones
cilio, e. 6 I. n. 6. 7. A Basileensi, &c. n. Io. aut non penitus aut non semper summove.
Senonensi, Tridentino, Mediolanensibus,&α rent, tum optimos ipsi deliserent ae praeficen. t. 32. t 3. t . Exactio pastus seu convivii rem, & quidem gratis, ibia . & n. 9.in Benefietarii installatione aistrictissime prohi- fligari, & a. una. 2. & 4. At ubi tum betur a Conciliis, T. VII. e. O. n. 6. 8. Io. elmiones summotae sunt, tum pietatis in praeis Prohibetur de exactio quaevis seu reditas an fietendis Episcopis haud trabita est ratio, seonui , seu partis ejus , si inter Canonicos di- pecuniae , tum denique investituris eteisrestribuatur , nee cedat in communem ipsius Principes abuti, iam non visae sunt ultra Bon. Eeelosae utilitatem , qualis est vel fabrica , tificibus serendae 3c tolerandae. T. V. e. 3 vel ornamenta Ecclesiae , vel res quaeE am si- n. q. e. 38. n. 1. F. Nunquam, & n. 9. In Hen-milis ad divinum euitum pertinens, T. VII. ricum IV. Imperatorem exarsit Gresorius v IL
Inter ictum. sus ann. ioin proscripsit r id euod de nee Constituitur in Anglieano Lambethensi Con- a Uictore III. ann. io87. de Urbano II. ann.edio, ut sue Rex, sive Masnates Libertati- t 3- in Concilio Claromontano confirmatum has Eeelesiasticis iniuriosi essent , interdicto fuit, T. V. c. 38. n. 1. f. Nunquam de n. S. subiicerentur eorum terrae, T. I. c. o. num.1. q. Seri u 6. dc , PM. neruInterdicto subii eitur Regnum Scottae Alexan- lium eam habitum sit in Gallia, in eamne dri II. lassu. T. V. e. n. 9. Interdicti eom. se receperit Paschalis II. ut iram Henriei V. minatione ubi facta Ludoviem Crassus Rex Imperatoris e eret e colligi inde potest di- Franciae promisit Episcopis se restituturam Ee- missas tum fuisse a Regibus nostris investit metesiae, quae invasisset; amquam ob suspen- ras, quibus aliquando uti fuerant, eod. f. sis a Papa minas Episeopales de promissis Ac h. iis, de num. 4. Legatio ann. it . a, implendis non sategit. T. VI. c. 63. num. a. Henrico V. ad Paschalem IL ia Gallias s S nitus Ludovicus ab Innocentio IV. Re- per investituris, sed nullo fructu directa , tr. scriptum impetravit, quo suspendebatur Epi- 3. 3. - Anno o. coronatus Henricus scoporum omnium auctoritas . ne R num V. Romae ab eodem Paschali Ih poliquam Galliae generali possent interdicio subiieere . iurasset se ab investituris ab lenturum, si Eri nisi ex speetali Papae mandato : similia Re- scopi & Abbates laudis omnibus Regiis emtes alii Rescripta impet averunt, T. l. e. 6. derent: . nec stetit tamen promissis , n. 3. q. n. 13. Sie iam aevo sancti Bernardi Papa sol- Cum mn, βρ . Immo carcerem de vinavi praeceperat interdictum , quod ab Archie. eula Paschali se clero ejus intentans, ab eo piseopo oc Episcopis Provinciae Senonens; in- extorsit istud p ivilegium . ut nullus a Ciero tortum suerat, ut ab Ecclesarum infestatione 5c populo in Episcopum electus consecrare. Ludovicum V I. avocarent, α II. tur, nisi ab ipso per virgam & annulum i veri.
103쪽
DAx Rreum vestitus , at illud privilegium ann. Ii ix in Romano Concilio Falchalis rescidit, T. Rc. 38. n. 3. Non. Tanquam de haeresi tamen ob eoneestiet a se Henrico hujusmodi investituras Paschalia ab Are episeopis Lugdunensi & Uiennensi ae ab aliis damnatur: at& ab Ivone Carnotensii & aliis exeusatur ,
T. V. e. 32. num. I. & 6. Ono sensu posset negotium investiturarum ad naeresim pertinere, vo item modo tolerari ὶ c. 32. n. a. d. L 6. roscriptae sunt anue an. I ii v. a Callii foII. in Coneilio Remis habito, cui adfuit &Ludovi eus Crassus, ab illoque Coneilio Henrieus V. anathemate configitur, c. 8. n. q. At anno tandem II χχ. in Lateranensi Concilio prudentia eiusdem Callisti sedantur omnia: annuente hine Callisto in Germania electiones Imperatore praetente celebrentur, mois do citra vim, det investituras laudorum tam
tum Imperii electis Episcopis & Abbatibus,& quidem non iam per annulum&baculum, sia per leeptrum i inde vero promittente sub his eonditionibus Imperatore liberas fore iam& eorum emiserationes, T. V. c. 3L num. 4. Quod temperamenti genus, modo scilicet vi ga & annulo investiturae non darentur , n
irri quoque Reses inplexi sunt, num. Istud iam investiendi genus Henrieus 1. Angliae Rex
adnitente S. Auselmo dimisi, cis Τa. num. 4. h. ΩFod, & num. q. Annalis. Voluit e sea ann. trys. Lotharius Germaniae Rex pri res investituos rellituere, at eum ab isto eo silio S. Bernardus deterruit , c. 38. num. 6. Cum illa ferveret investiturarum controversia, complures Germaniae Galliaeque Praesules, quoca Ptineipibus suis aeeeperant baeulos Pasi, vales , in manus Romani Ponti fieis resignarunt, a quo & eos postmodum receperunt , C. *2. num. 4. Damnat factas a Prineipibus imveuituras Goffridus Vindocinensis,n. Co tra vero S. Bernardos , num. io Non a s hs Resibus olim, aut Imperatoribuε. sed &a I eibus multis dabantur investiturae, e. 38. n. 1. c. 89. num. 4. Invelliebat Imperator Graecus paedo Pastorali . tum Abbates, tum vero ex Episcopis solum Patriarcham Constantinopolitanum, α t. num. j. Pergit, num. 22. sub , & num. 2. Nee . Ea duo maxi. me exosa erant Eeclesae in i melliturist tum
od eas absque praevia Cleri. & popoli ele. raione darent Principes . fitque electiones tol- leviso ipsi vere Episeop tum darent e tum ruod ubi etiam investitueas post electionemabant . potestatem spiritalem a se dari ueluti significarent , tradendo annulum dc b culum Pastoralem. qui huiusmodi potestatis sunt symbola, WV. c. 38. num. I. f. Ha , dc
num. 9. Vestior; . Etsi eonte labantur Reges se ideo tantum haee symbola in manus electis tradere, quo eos mitterent in pallaiasionem temporalium Ecelesiae bonorum , ut quae ex Regum munificentia profecta ellant, c. 32. num. 3. Hinc ab aliis ea in re damnabantur Principes , excusabantur ab aliis ,
Eius quanta Alexandriae iurisdicti, , quat
ta in pauperes earitas , ἰquam alienus a bo nis 6c rebuς terrenis animuς , T. VI. e. IOI. num. lin Id. 8ι T. Vili. c. go. n. 6. T. IX. c.
De Irregularitatibus ,. T. IU. a e. 6. G c. 91. Irregularitas impedimentum eis Canonicum; o tum Nominationes tum Electiones ad Benefleta irritae fiunt, T. IV. c. n. I. Ea merantur, ibid. num. L. Irregularitas erimims ρο ρασληtia .
Per prima quinque Eeclesiae saecula. Quieumque erimen aliquod ex iis , quae puesicae poenitentiae erant cibaoxia , perpetrabat , leta publicum , sea occultum , iam non poterat tu Clerum adlegi, s laicus erat. aut ad ulteriores Ordines promoveri, si iam Clericus , sive ante , sive post actam ejus
poenitentiam , T. IU. c. 36. n. 3. I. T. 8. p. II. Et habito jam gradu movebatur. R. F. I
it. Similiter si post tale quodpiam erimen secreto lieet admissum ordinibus fuerat quis initiatus. aut se ipse ivbebatur indieare ; aut si erimen confitebatur , illi eo deponebatur .
c. 36- n. 3. 3. 6. 7. 8. II. Alicubi tamen ad inferiorem duntaxat gradum. Diaeonus stiliaet ad SubMaeonatum amandabatur. Sie Concilia Neoeaeiariense, Elibeνi anum , dc I. T letanum statuunt , T. IU. e. 36. n. q. 6. 8. in fit eos deponi iubet Neocaesariense, quorum uxores antε eorum ordinationem fuissent adulterae , num. 3. Ut dc eos Eliberitanum, qui adulterii post eorum ordinationem admissi e nuictas uxores non eiicerent, n. 6. Iis, qui mitentia publica semel sunEti erant,omnec dei neeps ad ordines aditus interet debatur, n. 7. 8. 9. I l. Nisi ad minores, si necessitas aut usus, inquit Coacilium I. T lainaum , exigςret, num Hsexto
104쪽
ndo Rerum prosaestra . a Clericatu arcentis. π. IV. e. 6 r. n. r. o tor
Sexto Ptem , septima octam De Iis. Qui eumque unum ex obnoxiis menitentiae publieae pretatis . seu sublicae , ieu o ultae perpetrabato Cleri sibi aditum occlodebat aut si iam Cleuieus erat , abdicabatur abique ulla spe reaitust aut is illud ante suam ordinationem Id miserat, Canonibus se iubebatur abdicare. Ea nimirum erat duet inru Hispa. ni aeri T. IU. e. q7. Galliae. e. 38. Italiae de Orientis, e. 39. Arguuntur suppositionis Epistola una 'S. Isidori Hil palensis, & altera S.Cregorii, quae emtrarium suadere viderentur, ab uno eodem Auctore confictae, T. num.
quaedam Ilerdensis Concilii decreta , e. 37. num. 4. Quarundam hae in re dii pensationum
exempla, ita partim rara, partim necellaria, partim iusta . cap. 38. num. 8. ad num. Erant tum quaedam peccara minus gravia,
quae in 'Clericis non depositione, sed alleuius temporis iuspensione plectebantur , T. I v. c.
9. num. 2. 8. 13. Qui nullorum illorum eon. Hii peccatorum canonicorum , poenitentiam obibant , nullam contrahebant irregularitatem , c. 37. n. q. d. Etsi vero Clericis ob precata sua depositis , nulla . spes erat reditus in functiones tuas, Grerorius tamen Presbyteris poenitentia i renne , sunctis concedebat , non ut pristinas quidem obirent , sed tamen ut Nonasteria regerent, Abbatelae crearentur, M I9. n. l.
Sub Imretio Caroli Magni & stirpis eius. Ea sob illo imperio perrexit visere disci-Plina , quae peccatinum poenitentiae publicae obnoxiorum reos vetabat . eum ad Clerum
admitti . tum in Clem tolerari, tum ad Cl. Tum revocari Mest quamcumque poenitentiam, sive occulta illa fuissent sive 'ubliea , a. IV.
ω. N. . n. q. T. V. Sed quod tunc mortalia
foe omnia poenitentiae publieae subjecta es.senti res difficilior evaserat e coepereque imprimis Hinem artis Ac Rabanus imularitatem illam solis meeatis publicis , affricare excepto homieissio , quod licet oecultum ab ina non lait exemptum , c. oo. n. 3. 6. Alii tamen ad hoc Lemmaniter gerrexere illam retinere disciplinam . qua in irregularitatum . negotio non habebatur ratio, publicum ne fuisset
In Trihuriens ann. s. Concilio deponi seu Presbyter seu Diaeonus , qui vim , vi repeliendo occideret. n. Post annum. millesimum.
Nonnulla adhue illius aetatis initio vestisti avristinae severitatis, reos capitalium criminum
casione tamen incredibilis illius ineontiae tium ae simoniaeorum Clericorum mittitudini et totum tune occidentem laedantis, rem in sum a andem est de antiqua severitate . & id per gradus, Mida & num. 2. primo eaim sub Clemente II. Nieolao IL & Alexandro II. restituti lunt eoit ahiam poenitentiam gravibus sis Cleri ei tum incontinentes tum etiam simoniaci , non ex eo quidem sim alacorum genere qui pretio sibi parassent ordines . sed iis, qui ab Episeopis simonia eis ordinati fuerant ἱ ita at tamen Tutius eiieiendi essent, si rursus si in ilia peccarent, T. U. e. 6 I. uum. 3. Secundo ricut ita multo post restituti sunt etiam ordinibus suis in Coneilio Romano . sed ob isummam Eeelesiae necessitatem . nec nisi post longam poenitentiam qui poli priorem p nitentiam sua repetierant flagitia: net vero seu istis ibu prioribus illis ad sumetiores ordines accessas patebat, num. 4. 6. 7. Tertio Clericis eoaeellum est , & jam antea fuerat ab aliqui bos Epitavis concessum . ut etiam ad ulteriores promoveri possent ordines, acta tamen prius poenitentia, & modo ne publiea fuissent peeeata, T. IV. e. 6 r. num. 8. ad met . Quanquam & id iis consilii dabatur, ne: facta sibi illa ad ulteriores. ordines assurgendi potestate uterentur, num. r .i M. Quin & id adhue eonsilii illis insusurrabatur & maxime mculea batur. ut Monasti eam a melecterentur vitam . Se labores eius poenitentiae ergo ad
vitae osque finem subirem, num Τ. Non referam. Quarto tandem de illa quoque remissum est dueiplina , quae aut peractam prorsus aut ex parte .saltem actam poenite tiαm adeo districte exigebat, uui' Ιχ. I . I x.
Episcopi semper emisiores fuere in candis suis petioribus illis dispensationibus iciuam Roma. ni ipsi Pontifiem , sive hane dii pensandi potestatem a Romano Pontifim aecepissent , sive eam nondum ipse sibi reservallist, num. λ'. I . t 2. Fue Riquo illae adeo pervagatae, ut tandem in ius eommune traductae sint, nunti
. 'Nihilominus tum publieae ipsi euiuscunque peccati poenitentiae . tum homicidio ipsi licet etiam Mentio alligata semper mansit irregularita r adeo ut, nee qui illam obierat, nec qui istud admiserat semet aut ad Clericitum
promoveri, aut in Clerieatu manere, aut ad eum revocari , T. IU. cap. 6 . num. 6. 7. 9. Q. II. Ιχ. Quarundam tamen hae etiam in .re
dispensationum exempla, n. I4. f. Pultica . In oriente etiamnum iis omnibus, licet oe- enitis , haeret irregularitas peceatis , quibus olim publiea poenitentia indicebatM. T. IU. c. ω. n. m. S. Quanquam.
105쪽
I MDHtas Haretio ae Ictismariorum . quorem malis vel pater avusiue in haeresi Per prima quinque laeula. mortui suerunt, irregulares fore ad Beneficia, Vetuit Eliberina Synodos venientes ab - id quod Rota ann. a 398. declaravit de iis resi vel promoveri ad Clarum , vel in Clero etiam intelligendum Beneiatis , quae ante remanere t isque suit dein ps usus Ecelesiae, lapsum patris matrisque impetrallent, num. . T. IU. eap. 62. n. ε 3. Facile tamen eum iis in Et Canonis ae aliquν eos potent iraegulares dispentabatur i cui vel prae simplicitate sibi esse ad ordines, quorum pater vel mater iam i fuerant illudi e vel ab ea in quam im- haeresi decesserint, heri eorum haeresi nun--gerant haeresi , pedem statim retulerant . quam fuerint afflair; illaque eorum sententia Multa horam exempla , n. s. rα Alia item intiquion disciplinae Ecclesiae sit magis eoα- in primis Nestorii, Enoehetis & Pelffii se- .stanea vob ilior tamen est opposita s-ctatoribus, num. ta. Et si cum aliis dimeri ius tantia, Galliemue ae Germanicae disciplime dispensabatur, dispensavit tamen primo Mib hodiernae magis est consormis, cap. 62. nam
tiades Papa eum Donatissis, eos, exauctor. Σ.&Mo . num. T. to uno Donato, reeipiens cum ordinibus quos irregularitas Bisamo m.
extra Eeelesiam solaeperant. T. IV. c. 6a. n. De ea, T. iv. c. 78. M. 8 i. 83. Uide hic a. Cum Novatianis postea Concilium Nicae- supc tit. Bisami. tium, n. r. Immo & eum Paulianistis . e. Imeuiaritas σἰnicomm . iubens rebaptizari quidem, sed & iis illisu mea, T. D. e. 86. vid. hic lap. tit. CIιvicti
permittens ordinibus iterum initiari , .quos Imutita uas EMGu-uisti m.
api,' suos habuissent, si haud iis erant indi- De ea. T. IV. 79. 81. M. Vide hie sepra ni , ibido Tum Donatistatum infantibus di- tit. Eneraumeni. luentati petierunt Episcopi Asriean, a Sirieio 1- ιον tas Tu-ohoνum. Papa & Episcopo Meditamen 6. n. 8. idem De ea, T. IU. α γλ 8M Uide hie si pra itea super Donatillarum Clericis ad Eeel muti. 1iam redire volentibus petierunt ab Anastasio IreMusaritas iamicissit Papa & Episeopis Italiae, n. 1. 6. Uulnus id in ea, T. IU. c. 6L7α73. Uide hic si primat dis ei plinae, sed ipso eius fructa eomoen- eit. Homiciditi. Unde illae iam Clerieorum
labatur, num. r. 1. Ad Dineonatum & fama obtestationes . eum Iudici reos deferunt aut uetabat Concilium II lia Carthaginense pro- tra nix. UI-α 99. numis mover, quemquam an uam omnes domus. Irregularitas ex iguorantia.
suae Chri ilianos Catholicos fecisset, c. 24. De ea, T. IV. eap. 8R. 80: M. 9 I. Uide hie Sexto VII. & VIII. saeculis. tit. Gle icι ,. σενiων-m scientia. Dispensatio eum Sehi senaticis, T. IV. eap. Dr euiaritas Iudicum , Curialium , 63. n. r. Cum Nestorianis & Eutychianis, n. Militum, -- --α 3. Cum Arianis tunc primum, N. 3. 4. . 6. De eis. T. IV. e. 66. 67. 68.6 7α I. 73. Cum mnothelitix, n. p. Quare faellius super ets- 6. Uide hie singulos huiusmodi titulos . re si quam super aliis peccatis dispensabatur Ireelutaritas Mucisum. ab Ecclesiis, c. 62. a. r. De ea. T. IU. e. 78. 8a. 83. Vide hic in- Sub Impino Caroli Magni Se eius familiae . sis fit. Muttiare. Dispensatio eum Iconoes astis, T. IU-α6ῖ- Irreeutaehar Natiatum. n. v. e. n. r. Greei et G habent irregulares De ea, T. IV. e. -gi. M. Vide hie l. me , qui ab habita semel recta fide ire haere pia tita Imrtim.
labuntur di qum tamen ex .vita haeresi Irruuισώtas Novistorum is venientes ire Eeclesiam reeiptimi eorum ba- De ea, T. IV. e. 61. 83 86.87- vide his pii sena repetento , aut Chrismatae eos inum insta tit. Neo bi. gendo. illos patiuntur orstinari ; si iam vero Imolaritae obnoxio m νatisnibur reddeudis. apud suos ordinati fuerant , eosdem iterato De ea. T. IV. e. 73.74. Vide hic supra uti donant ordinibus , quasi anteh invalidis & Cuiniscis. ει infra tit. Rationes reddenda..ullis. e. v. Complura ab iis rebaptim, Inquiaritas Simoniacorum. tur haereticorum genera . ac proinde nullam De ea, T. IRα6M Uida hic latatit. iis m is q rim Paeanis ipsis retens baptism amitta iatus ratis illigant irregularitatem, N. M Italia.
Post annum millesimum- Nullam aliam olim habebat Italia Metu Dispensatio eum Cl6riei ab haeress re -- polim, quam Romanam ipsam. Institutae post-sbus, item Ze eum Sehi sinati eis . v lv e. modum fuere Mediolanensis, Ravennas, Si 63. a. I. I. Declaravit Innocentius IV. eos racusaris & Cauninaa . Et quidem Medi
106쪽
lanensia primum deinde I avennas r non nisi vero tempore Gregorii re ab ipso Gregorio Silaeusana & Calaritana, T. Ul. e. m. n. 8. s. Ingent i Ila, quae nune in Neapolitano Regno est, Metropoleon & Episcoporum multitudo . profecta magnam partem eii ex Grae-xorum aemulatione , civitates illas sibi si ictius
addicere volentium, T. I. c. I. n. ita
Ddaeos Regno suo pellit Damberans I. Episcoporum hortatu, T. VI. c. 87. num. I. g. V
Areentur Judiem ordinibus, si eapitali sententia damnisoni quempiam, T. IV. e. 66. n. o. II. e. 69. n. I. Judices nee oblata debent munera aecipere, T. VII. c. Ti. n. r. Esenten.
ta lotum iis & poeulenta , de minimi quidem pretii permisit S. Ludoviei Constitutio , e.
73. n. 4. Anno. Quanta esset Hispanorum olim Episcoporum auctori rus in Iudices, .suo nempe ut sungerentur isti ossicio , nee gravarent quemquam, T. VI. c. 89. n. r.2. & 3. Epi- eopos volebat Iustinianus esse excubitores aecensores Iudicum, e. 97. n. . Ita quoque Clotarius primus, num. 9. Quam Concilia no-
Iudicia EecI fiastica. Causae Eeelesia lieae ad tempsra usque Comeilii Niemi in uniuscuiusque Provinciae suae conellio omnes aut pleraeque definitae suerant . Idque moris deinceps servari iussit idem Concilium . At quod eae essent aliquando , quae non possent ita finiri reaque propter Imperatorem adirent aliqui, dupliet eautione
usae sunt Synodi Anti hena & Sardiem sis, ne Ecclesiastieam Regia vel invaderet uel l
befactaret auctoritas i Antiochena quidem ieens, ut Metropolitanus Provineiae . in cuius Coneilio a suis Epileopis finiti eausa non potuerat, vicinarum Provinetarum Episcopos invitaret, qui eum iisdem eam denuo disceptarent ; poenam depositionis iis postmo. tium intentans Clericis, qui ad opem consu- gerent Imperatoris: Sardicensi, vero statuens,
ut qui se Concilii provinetalis iudicio grava- tox sentirent. aliud a Romano Ponti fiee i dieium expoleerent r id quod iam olim a Caeciliano Carthaginensi primate 8c Athanaso Archiepiscopo Alexandrino iactum fuerat.
T. I. 4. c. q. n. 8. Sc 9. Consultius nihil statui Potuit, quam quod a Sunodo Sardieensi statutum est de eausis ad Romanum Ponti fieem referendis, dum non possent in Provinetis finiri r nee vero sperari poterat eas aliter mque finiendas, c. 7.-num. I.&2.
GHeilium Nierenum lao voluit qadiana sin pm laetis singulis haberi Conditia r ut si seu Clerici seu Laiei se suisse injuria damnatos ab Epitcopo suo quererentur, pollet de eorum musa denuo cognasci. T. IV. c. II. n. 47. i8. At donec plurium illorum Episcopo. rum cogeretur Concilium, voluit Sardicensit
Synodus a seu Clerieo iea Presbytero damn to obtemperari interea iudicio sal Epileopi. n. s. voluerum & Africani Episcopi, e. II. n. r. Sed quod iniuriae locus esse videretur Concilio II. Carthaginensi, si penes unum Episeopum esset Clericorum suorum iudicium: statuit non modo posse Presbyterum ab Episeopo suo damnatum vicinos adire Epileopo ut ab ipsis iterum iudicetur: sed & decresium ti antea Concilium l. Carthastinense, Dia-eoni etiam in prima instantia iudicium nonis nisi a tritas Episcopis, Presbyteri vero nouo
misi a sex Episcopis , M tandem Epistorinoimisi a duodecim Episcopis agitari debere.
T. t v. e. ι3. n. O. IO. c. I T. n. 7. 9. De ceteris
quidem Clelieis nihil edieit: sed Synodus III.
Carthaginensis statuit posse eorum eausam ab
ipsorum Episeopo etiam solum cognosci de finiri , non tamen sine Cleri sui eonsilio. T.
IV. e. l . n. I 1. e. l P. n. 9. At sive isti in s
riores Cleliei ab Episeopo sao damnati sui nsent, sive si periores illi alii eo quo dictum est modo iudieati fuissent ae damnatir sanxit Conei lium Iri Carthaginense posse adhuc
eos, seu ad Primates Provinciarum suarum. seu ad Africana ipsa Concilia provocaret tantum ne ad Transmarina appellarent, T. Irie. II. n. 13. Qui tamen interfuerat his duobus ultimis Carthaginens bus Conciliis Augustinos, deresuit ,sinus Xantippum Presbyterum, negavitque se iudieium eius commissarum quinque aliis secum Episeopis r eontest tus item est se in proposito isto perstiturum de expungendis e Clericorum suorum tabula, si sui e Seminario suo praeter ejusdem Semianarii te em quidquam possiderent privatim ., etiamsi isti mille eontra eum interpellarent Coneilia. Sed ea in re mirandus magis Augustinus quam imitandus, T. IV. c. I i. n. 8.
19. Celebris eausa Apiarii Presbyteri Africani in omnibus Asrieae Tribunalibus damn ti, & ad Romanum Pontificem appellantis. n. l . Conestium II. Hispalense iam dictas Afri eae leges innovat, ut Presbyteri Diae nique suo non excutiantur gradu, nisi in Episeoporum Getu & iudieio, T. IV. e. ILnum. ia. Id quod & Conei lium IV. Toletanum supponit. Concilium tamen XI. Tol tanum liberam Episeopo facit potestatem vel
illa utendi disciplina, vel alia illa etiam apud
107쪽
t Indo Rerum praecipuarum. ros Astitanos antiquiori, eausas Presbyteri, vel nem, etsi longe ad hae minus quam posterio.
Diaconi eum tua Clem disceptandi. num. Ια res alii Imperatores , T. VI. e. ror. n. g.
Concilium III. Aurelianente Clericis ab Causas Laicorum seu cum Monae his , t eu Episcopo suo damnatis potellatem iacit ad cum Clericis, iussit ab Episcopo dirimi, non Concilium Provinciale Fovocandi, T. IV. c. a Iudice saeculari: causae vero Lateorum eum i 6. num. 9. Ea in Galliis sub Imperio Caro- Laicis ab eo permittuntur ludi ei taeulati ζ.li Maeni erat disciplina, ut si quis a Me, sed ita ut tamen si sui pectus sit iudex Lai-
tropolitano non pollet corrigi, tum cum ejus cuς, pollit ille Episimpum eum eo iudieem litteris ab accusatoribus ec accusato Rex iai- implorare , aut ii iuὸex quempiam in luciretur. e. 43. n. a. De Diacono nonnisi a tri- iudicio laeterit, pol sit ille ad Epileopam ta-but Episcopis deponendo. de Presbytero item currere , qui de Iudice ipso e nouat , n. r. nonnisi a sex Episcopis, &de Episcopo non- 3. 4. s. 6. Confirmavit de eam Arodii de nisi a duodecim Africanum Canonem Tribu- Honorii l Nem, qua possent partes communiriense Concilium confirmavit, T. IV. c. 17. consensu Episcopum adire, a cuius jam seu num. ς. At statiatum eiu ponea, ut in seu tentia non magis quam a Presecti Praetorii Diaeoni leu Presbyteri causa possent vel ad pollent provocare, n. ir. Item dc illam valen-Episeopu n loel ab adstitis Episcopis aliis de- tiani de Valentis, qua inspectioni mereatorum legiti Virarii loco iplorum , vel ab Episcopo & pretii mercium praeficiebantur Episeopi. loci assumpti Abbat ex aliique Prie ati DicE- ibid. Quanta tum esset Patriarehaeum Ale-eeseos lue loco Episcoporum adsciscendorum, xandrinorum iurisdictio , num. io. Eadem c. l8. n. 7. aetate in Italia personales Cleri eorum eanta In iudieiis disseilioribuq ablegabantur rei iudicio Episcopali reset gabantur, reales vero antiquitus , etiam ab Episcopis . ad sepul- quae illis intentabantur a Lateis, disceptaban. chrum S. Felieis Martyris , ut ibi se iure1 - tur apud saeculares Iudices, T. VI. c. Io
rando pargarent, T. I v. c. I . n. 9. Aliquan- num. 3. 7. In Gallia eodem pariter aevo ve-da etiam Clericorum suorum eausas intra ea- tabatur Cleticus Clericum alio trahere qaim , tiores ad Romanum Pontificem reserebant, ad Episcopum, cap. to3. num. 6. Immo vel C. II. D. T. Lai eum ad Laici iudicium ineonsulto Episto- Iulianus Uata . po trahere, c. I 3. n. l. f. In Concilio Ga- se adhue iuvenem curat eum fratre suo thens. Vetabatur item & Laicus Cleri eam
Gallo Clericum ordinari, T. IV. c. 3. n. t . ineonsulto Episcosto ad Iudicis is laris rei c. 27. num. I. bunal trahere , ibid. f. ses uenti. Non po- Itirisdictio Episcoporum . terat Iudex lateas de Clerici crimine n si ar- Iurisdictio quam tantopere & tamdiu exedi Gisito in iudieium Episcopo cognoscere : nee cait Ecclesia in ea ulis , unde nata , & qui item alia quam canoniea poterat in imam
extintia, T. VI. c. 76. n. r. 6. Quanta cum poena decerni . T. VI. c. ios. num. 4. Si Iu auctoritate , aisiduitate , pietate litibus seu dex absente Rege iniquam proferebat de Mo-Clerieorum, seu Laicorum , quin & infide- vis sententiam , poterat in eum Episcopus Ilum, vacarent Episcopi prioribus quinque animadvertere, n. tr. q. mie. In Hispania saeculis Ecclesiae, T. VI. c. Io I. toto,&α Ior. eodem aevo Episeopi erant similiter Iudicum
n. q. 6. Nulla tamen ad haec adigebantur ne- excubitores, ac iniquas eorum sententias min
uitate , c. Iol. n. II. I 2. c. Ioa. n. I. Sc terant rescindere, e. los. num. s. Patebat ibi-
sanxerat Constantinus a quoquam posse aditi dem Episcopi iurisdictio in quaseumque per-Episeopos loco Iudicum saecularium. eandem- senas . num. I. a. & μ Poenae quas sive iuque esse sententiae ipsorum aestat ipsius aucto. Hispania, sive in Italia. silve in Gallia permatem. Nee dissimilia Arcadius & Hono- eandem aetatem inogabant Discopi, erantrius sanxere , c. Ior. n. a. I 6. Clericum qui exilium, earceres, in Monasteria intrasio, non E ilcopum, sed Iudicem adiret, etiamsi flage latio, mulierum decalvatio, α I . num. causa vinceret . voluit Concilium It I. Car- 8. q. Io. Per eandem item aetatem, , sive thaginense aut loco suo exeidere, aut eo in Oriente, sive in incidente non poterant quia in eo iudicio fuerat adeptus , c. Ioa. Episcoporum erimina nisi ab Episcopis eon. 13. Porro in iudiciis suis non raro verbera gnosci, T. VI. c. IOI. n. 6. c. lo . n. T. e. IO6. reis irrogabant illorum temporum Episcopi , n. I i. c. I 8. n. R. c. Izy. n. r. q. seqq.
nonnunquam etiam exilium & bonorum pri- De eadem iurisdietione sub imperio Caroli rationem , n. i'. & 1 . Magni & eius prosapiae. De eadem uri 'ione ab anno soci ad annam. R*novavit Carolus Magnus per omnem
Arctavit Iustinianus Episeoporum jurisdictio- ditionem suam, idest, per omnem fere occi-
108쪽
dentem Contamini & postea Theodosii le
gem, ut possent quivis seu litis initio seu in ejus decu su eausas civiles suas Episcopo committere, T. Ul. e. io . n. l. 2. 6. Si inter
se litigabant Cleliei aut inter se Monachi,
aut illi eum illis, quaeunque de re , non P terant nisi eorum Episcopo, e. ros. n. l. In Si Cleriei eum taleis, seu et uilis ea usa esset seu eriminalis, non poterant illi illos nisi emram Episcopo eonvenire, non poterant item illi illos iu eausa eriminali nisii coram eodem convenire t poterant vero si luberet dum causa erat ei vilis, Clerieox convenire toram saeculari Iudiee, non tamen nisi petito eonsensu Episeopi, qui tum non poterat eum denegare, e. Io8. n. I. 4. Sed tandem ad illas Clericorum eum laicis eausas excogitatus est conventus quidam Iudicum mixtus : scilicet
ubi sedebat quidem cognitor Episcopus sed lateis tamen iureconlultillimis & a Rege d lectis einhiux. & quidem non in publico iudieii loco, sed in privato, num. 8. Quae orientis disciplina luerit tota illa Carolinae
prosapiae aetate, c. I . n. I IOL num. II. a. 1 . num. I. 8. 9.
De ieris dictione Episcopali in eausis civilibus Lai eorum post annum I o Exempla istius iurisdictionis, & varie eiusviem toto illo tempore usque ad Franeisci I.
tempora, T. VI. c. Iic. n. ad n. Io. Videtur
sub eodem Francilio funditus exeidisse n. 9. Qui id sensim fastum est, n. io. Quam non debeant Episcopi de illo iurisdictionis suae dispendio dolere, n. ia. Patebat illa iurisdictio in Gallia latius quam in regnis aliis,n. 6. Quantum in Hungaria , n. II. De eadem in musis Clericorum post an
Toto saeculo XI. & XII. eavent Coneilia seu Prouinei alia seu Generalia, ne Clerici seu a Clelieis seu etiam a lateis eonvenire possint. nisi ad Ecelesiae forum, sue ei vilesuve eriminales eae & personales snt causae.
T. VI. e. III. num. 4. 3. 8. Toto item saeculo
XIII. nisi quod quaedam Galliae Concilia,
Burdigalense scilicet ann. a g. &. Baiocenseann. 33-. Clericis in quibusdam ea si,us p testatem iaciunt adeondi iudicis saecularis,
annuente tamen Episcopo, num. 7. Toto
item adhue XIV. ἐκ XV saeculo, nem. 9. .. Coepit isthaee Epistolorum in Clericos prisdictio labefactari in Gallia sub Planei seoann. III'. de amplius adhue sub Carolo IX. ann. I9. Υ. VI. e. 8 2. n. 13. Conatus post riorum Calliae Conciliorum ad illam reparamdam, num. 4. Eadem olim viguerat in An
alia tutis dii in Episcoporum in Clericos,
eamque dum tutatus est Thomas Cantu riensis Episeopus, Henrici Il. Regis iram
stea restituit idem iwe Henricus, 2. n. 4. Cum . Eidem iurisdictioni perrexeruntiavere etiam usque ad an. t 467. Reetes &Cone ilia Angliae, e. II 2. num. 8. 3. Auno, ri . Ac cap. I . n. aia I l. n. 6. Germa-,niam vero quoὸ attinet , qui tantopere rurisdictionem Ecclesiae in Clericos insectatus eli Frideriem II. Imperator quique eo, imter alia, nomine damnariis est in Concilio I. Lugdunensi , eam ipse prius stabili erat. T. V l. e. II. n. 8. dc l . Ipsamque stabilivere pariter post Frideri et II. Imperium Concilia Germaniae ; adeo ut Moguntinum ann. I 9. Concilium anathemate pleistat Iudicem sae- eularem, qui eausam vel Cleliei vel Eeelesiasticam quamlibet eognoscat, e. t 3. n. se Vituit similiter in Hispania eadem iurisdictio, eamque adhue Alfonsus Aragoniae Rex ann. 342ς. diplomatibus suis confirmavit , n. 3. Nulli Si uero illa se masis exeruit unquam aut se hodieque magis exerit quam in Italia quanquam emtis eam quoad Clericorum penni Coneilium Tridentinum, circumscripsit limitibus, T. VI. e. I 3. n. 6. 7. δι η. .inus vel eausis vel gradibus imminuta aut extinisti, suit Eeelesiae iurisdictio e. is n. I. a. i. Ut pro illa eertatum est a Praesulibus sanctitate & eruditione spe statissimis , c. r q. n. 6. 7. Ut tamen Sc ab Epi sevis sancte potuit dimitti, n. 8. Sacri Eeelesiae fori seu iurisdictionis poenae erant mulctae r proscripti nes bonorum, servitus, exilium, career, etiam aliquando perpetaus , aliquando item
emendae peeuniariae, e. Il4. n. v. I. I 2.
Exempla inrisdictionis Episcopalis collatae
Capitolis ab Episcopis, T. V illis cap. 23. n. 7. Ivo Carnotenses Est cotus. Ivo in carcerem a Vicecomite eontems populum suum absterruit ab eo quod in iverateonsilio , eum armata manu extrahendi, T. IV. e. 73. n. 4. Qua mapnanimitate de eonstantia per decem annos iram Philippi Regis sustinuit, T. VI. e. 63. n. l. Jus Ciυile. Variae eius uicissitudines di ut in Clerieis modo approbatum eius studium , modo improbatum modo Cleri eis permissum, Monachis negarum i modo Universitatibus inh bitum , modo eum laude commendatum tmodo ab ipsis etiam Regnis eliminarum . Et quare T. IV. e. 9 . n. l . Eius Prosellares olim omnes in Universia te Parisiensi Clericalem vitam profitebantur ae eontinentiam,
109쪽
Indo Rerum praeissarum. am nisi aua. is r. ab illa soluti sunt lin, sent etiam a Choredi semis emari .aum. iis. Juris Civilis Gradibus aeque aeca- & Abbatibus. si modo essent Presbyteri, fui se ruet uenitur ad Beneficia, num. I 6. sentque ab Episcopo in Abbates inaugurati . Iumniam s. potet atem sedit Lectores Μonasteriis suis exEx Imperatinibus primus ecepit exigere ali. suis Monachis impolitione manuum ordinanuuid pecuniae ad electionem Papae confirman. di, ut proinde Monastica Tonsura non suis-dam ἱ atque ita eum Patriarchalibus aliis Se- eeret, n. i.&a. Suffeeerat tamen primis saedibus eum egisse verisimile eli, T. VII. eap. culis Tonsura Monachalis, ut possent in suo- 6. u. 8. 12. rum Monasteriorum Ecclesiis Seripturas legere e suggestu, cap. 32. n. q. inam haec Vis. L Synodus potestatem fecerat Abbatibus Prenbrteris 3c ab Episeopo inauguratis Lectores Labor manuum , vid. Opus manMum. sibi e Monachis suis ordinandit eandem cum Laborantes. ii Hem eonditionibus Innoeentius III. ratam
L Aborantes qui Ic Foslatii dicebantur. ii
erant qui vacabant .humandis fidelium corporibus . Eos Epiphanius oc Hieronum habent inter Cleti eos, T. II. c. Io3. n. Id. De his adhuc, tit. Ordinet.
Laiei toto genere a Ciero Hierarchiave E clesiastica diti iacti , T. I. rotis tribus c. St. 33. 33.
Invitus creatur Arehiepiscopus Cantuariensis, T. VI. e. 34. n. r. Quantum ab Angliae Rege suspiceretur . Absente Rege Regnum adminii rabat, T. IX. e. n. q.
Laureacensis Fecissa, vi L indici Geograph.
Laurentii Iustiniani Venetiarum Episcopi
humilitas, quae . eius e eontra dignitati augendae inservit, T. I. e. 13. n. a. Esus paupertas,
Ei ον vid. adhue tit. Ordines. A primis erat Ecclesiae Graecae temporibus, T. II. cap. 3O. n. a. Item & Latinae, n. 8. Ejus ordinationem Co ilium G. Carthaginense describit, n. 9. Jnter. quatuor Alinores nostrus erat nobilissimus, n. II. & l3. Saeros Codiere habebat apud se depositos, num. II. Evangelium in Afriea legebat. num. 5. Quida Lectoribus Isidorus Hispalensis exigat , T. II. c. 3 l. n. q. Damnat Trullana Synodus usum in Armenorum Ecclesias invectum , sellieet ut latet , hominesve ab Episeopo nunquam detonsi Lectorum viees in Ecelelia implerent, c. I2. n. 4. Usus alius postea irrepsit in Ee-elelia CP. ut pueri vesti hus quidem nigris induti , sed a parentibus solum tonsi non ab Episcose, Lectores tamen essent in Eeelesia,n. 3. Damnavit hune usum Sunodus VII. generalis , vetuitnue alios in Ecclesia legere , quam ereatos ab Episeopo Leflores . seu ab , c. ia. I. I. & q. Firmavit tamen tua Synodus antiquam consuetudinem, ut POL habuit & confirmavit in Abbatibus Latinis . T. II. c. 42. n. a. Fiebat Lector apud Graeeos impositione manuum . At non alia erat illa manuum impositio quam ipsa capitis eorum per modum erucis attonso , quae utique sine manus ea pili appositione fieri nequit , c. 33. n. 3. Lectorum ordo multo frequentius quam tres alii minores eonforebatur , quod tenelli adhuc pueri qui Eeelesiastixam militiam amplexabantur ab anguiculis, pollant eo saeilli-
v. tit. Crux Archiepiscoporum , Io vocabulo
Legationem Apostolieam Imperatrix Pulis eheria sustinuit & obiit, T. II. e. Ios. n. I. Complura tum penera , tum exempla Legationum Episeopis aliisve per prima quinque Eeelesia tacula quaquaversum a Romanis Pon tifieibus Liberio . Zosimo , Leone , Gelasio
eommissarum , T. IL c. t 7. n. I. 1. 3. 4. 6. 8.Ita 33. Unam ex his a Zosimo in Mauritaniam sustepit & exeeutus est Augustinus, n. 2. Talem a Damaso in Orientem cerni Basilius optavit, num. 9. Hanc .iam in Romano Pontifice auctoritatem Sardiemis Concilium agnoverat, n. Io. De his Delegationibus iniuria eonqueruntur apud Caelestinum
Quando non extraordinaria & plena, sed o dinaria & arctata erat Delegatio , qui eam obibat, non in rimo , sed in secundo , aut etiam aliquanto inferiori loco sedebat in Conciliis , e. III. n. 8. ra. Aliquanrso ad ea etiam legabatur spiseopus, quae ipsius alioqui erant, nec eius superabant potestatem e tumque fi bat ei auctori tatis aecumulatio, n. r. Vatia Legationum in omnes orbis partes a Clodovaei temporibus exempla, T. II. ea 'ἔ18. Hae ut prospere rederent, curabat Gre.
110쪽
sorius , ni tum a Regibus a Pis eas ipse rogaretiar decernendas, e. 1i8. n. I. 2. 4. Ita factitabatur ab aliis Ponti fiet bus Romanis, vixque ullus ab iis mittebatur Legatus . nisi vel praeviis precibus , vel praevio eonsensu Prineipum & Episcoporum, n.6.8. p.r6. Episcopus Arelatensis erat instar per.
vi & ordinarii in Galliis Legati, n. I. 6.r varias Romanorum Pontificum ad Ge--lia Coneilia Legationes, nulla splendidior iisque Pontificibus honorifieentior, quam quae ab iis ad VI. Concilium Generale decreta
Post annum Christi millesimum longe fre-
Mentiores adhue suere Legationes Romanorum Pontificum , eo quod simonia & incontinentia per totum fere Clerum incidentit grassaretur , T. II. c. I I9. n. r. Et quod tum temporis iam ecepissent Romani Pontifices dare mandata & Reiervationes Beneficiorum Ecclesiastici Patronatus. Eodem iure usi sunt
Legati, adeo ut etiam nondum Uacantia reis
servarent sibi Benefieia, T. IU. e. 32. n. S. 6c7. Idque iam in ias eommune transierat Inanoeentii IlI. tempore, n. 7. Solis porro Lm ratis a latere ius illud convenit Beneficia conferendi , n. 3. Et quidem ea solum, quae sunt Eeelesiastiei Patronatus, n. 4. Querelae S. Ber- nardi , Anglorum & cermanorum adversiis
Legatos, T. IV. e. 2. n. r. I. Aliae adhue Bernardi querelae , T. VII. e. 73. n. 9. Laudes e contra an eo Legatis aliis impensae . n. 8. Plorum quorundam avaritia , violentia , Cupido, quarum adhue exempla nonnulla referuntur , 8c quae in Anglia praesertim sese exemere, praestiterunt, ut tandem Anglorum Reges id cistinuerint privilegii, ut nullus iis deinceps Legatus nis ipso Rege petente mi
geretur. T. I. cap. t 9. num. a. 3. 4. Transit
postmodum id pririlegii , & ad alios Reges,num. I. 6. T. Eo utitur Gallia , ubi & praeterea, quod jam antea solebant Hispani, facultates Legatorum & Nuntiorum a Magistratu ipso examinantur r id quod tempori-hus Ludoviei XI. eceptum est , num. 6. 7. 8. Aliae super Legatis exutiones Galliae, T. IV. α 52. n. s. Nonnullis Regibus credita est Asto- stolieae Sedis Legatio, T. II. e. II9. u. I. HO-nores qui Legatis a pluribus Regibus habiti suntla n. 9. Perstringuntur quae sunt iure no Indox Rerum maestuarum. tum ab Episto- uuando Romani Pontifices qui Arenione sederunt, coepere Romam regredi, proindeque sub Gregorio XI. Uidelieri eorum erat Avμnionens; & Venatisimus Comitatus , eumque a Ioanna Regina emerant, T. IU. cap.
32. n. 8. . Lesar onum dentis a riud.
Legationes obiri possunt item ab Episcopis
pro privatarum suarum Ecclesiarum vel vicunarum necessitatibus, pro privatorum etiam suandoque hominum aerumnis, pro universalit Eeclesiae utilitatibus , pro Imperio , &c. Plurima exempla susceptarum huiusmodi Ἀ-gationum a sanmisimis Episcopis per prima ruinque Ecelesiae saecula, T. VI. cap. 36. Ο,
ravationes in illas Legationes , eod. e. 86. n. 32. & tr. Alia item exempla seu Episcoporum, seu etiam Romanorum Pontificum Leastationes suseipientium pro Ecelesiae utilitati bus. & pro rebus etiam quandoque temporalibus, e. 7. num. I 4. II. De iisdem sub Impe.rio Caroli Magni, e. 38. n. l sq: m, Be n. it. De iisdem rursus ab anno I o. α
Exponitur Liberati Ioeus de Episcopi Al
xandrini vel ereatime, vel iustallatione. T. I. c. 33. n. 6. 7. Liberet . De Libertis Eeelesiae, T. VIII. e. 23. n. l
Salvis nuper eonverset Joannes VIII. con-eelsit, ut oseia & Missam lingua sua Glebrarent , modo Evangelium Latina antequam illa legeretur lingua , T. II.c. 82. a. I. Cur non id passim Eeelesia concedat, n. 1. sua utuntur Syri & Armeni, n. itar meamina.
Corporalia iubet Salmuriense Coneilium a lui a Presbytero vel Diaeono indutis laetis vestibus lineis, linteaminaque sanctis Altaribus saerata non elui, nisi a pia virgine, aut honestissimis moribus matrona, T. II. eap.
Lutes, vid. adhue M. Cleriri Cisr eis a rea iuisita. Persectus quisquis est, non litigat unquam,
ne sua quidem ut repetat, T. Ut. c. I . n. '. e. IOῖ. n. 16. Nunquam tamen suasit Cleri eis vel Monaehis cregorius , ut res suas
vo saeuitates Legatorum : sunt autem earum Neraeque iam obsoletala n. io. origo Leta- temporales sinerent potius eripi & perire , tionum ordinariarum, T. v I. e. 39. n. io. Le- quam ut eas iudicio celanderent. e. Io . n. 3.
nationeς obedientiae, seu quibus fidem ae obe. 6. Lites iis licitas existimarunt Anselmus , dientiam suam Romano Pontifici novo pro. fitentur, saeculo undecimo videntur inductae , uia . A. Gιώ . MMtio Aventonensis coepta Petrus Abbas Cluniaeensis . Gratianus . S. Thomas, S. Bonaventura. & Joannes XXII.