Quid papa et quid est episcopatus ex aeterna ac divina ratione necnon quae eorum partes in Ecclesiae infallibili magisterio explanandum curabat Petrus Semenenko

61쪽

ducimus loco. Quum tamen res non parvi sit m menti. eam veluti distincto capite. hac MOPSum p sita Animadversione. explicare curae nobis erit.

Animadversio

Probabile omnino. inimo certum videtur: quum potius eX natura rei. quam ex testimoniis et auctoritatibus useritalam evinoimus, multo Satius nos Vere,

quam si aliter ageremus, et in hac disputatione in os ad propositum. Et sane. testimoniis et auctoritatibus jam omni ex paries satis superque disput tum et pugnatum est: quid, quod saepe tam ancipitimarios Etenim crebro accidit unum idemque testim nium, eamdemque auctoritatem. in utramque partem distractam videre, et cuinam potius adjudicanda sit non admodum liquere; non, quod causa ipsa dubia sit, si into a spectetur; sed quod horum argumentorum vis et pondus hic et nunc non satis appareat. Id autem non aliunde repetendum videtur, nisi maxime ex eo: quod ipsa natura rsi in his disputati nibus minus attendatur, aut etiam negligatur omnino. Hanc ergo naturam rei adeo posthabitam conquerimur.

Verum quidem est, et axio inatis loco habendum. in omni quaestions dogmatica auctoritatibus et testim

niis causam esse dijudicandam. At non minus certum est: non semper simile , et saepe Varium esse dogmatum et tostimoniorum genus. In hac autem quaestione praesertim. aut vehementer sallimur. aut Diuitigod by Corale

62쪽

certum est et experientia probatum: testimonia P

trum, maxime Vero priorum seculorum, nonnullis

exceptis, si singillatim sumantur. magna ex parte id dicere . quod quis Velit. Quum enim causa ista de natura potestatis ecclesiasticae ex professo et doctrinaliter, ut ita dicam. vix aut nullo modo tunc temporis ageretur; maximo vero quum haec quaestio pressior, de mutua relatione Summi Pontificis cum reliquo Episcopatu . numquam illo, de quo Hebam, doctrinali modo. tum vontilata esset, sicuti quaestiones quae ad cetera dogmata spociant; et nisi rebus mstis, pro data occasione. quodnam cala Sae hoc genus esset probaretur; tactum est: ut testimonia Patrum , quae rem hanc exactius et ita doctrinalia ter ex professo pertracient, pauca. quin mirum sit, inveniantur. Hoc potius mirandum est quod, etiamsi in se tam pauca. tam multa tamen, pro iis rerum adjunctis, atque tam Vehementer probantia, consignata suerint. Attamen ingenue satemur: multo plura

numero esse, quae Satis ambigua prima specie comparent.

Hare varietas in hujus et aliorum dogmatum conditione , necnon consequenter et in testimoniorum natura. deberet utique in hac disputationse pro trutina semire, qua discretius, et non ut fit tumultuario m do , Omnia pensarentur. In hujusmodi enim rerum conditione, si aequi ac justi esso velimus, non nos ambigua testimonia morabuntur . sed ea Sola quae plenam probandi vim habent, et movebunt nos, et conVincent. Hoc solum aequum est, hoc unum juStum.

Adversarii autem quid agunti Viginti, triginta,

63쪽

aut etiam quadraginta congerunt testimonia ambigua,

uti verbi gratia illa quibus petra in Evangelio pro

fide, quam Petrus consessus est, sumitur et declaratur, aut his similia; et jam causam conclamasso putant. Re tamen verissima ne unum lapidem contra

Sed propius ad prop0situm nostrum accedamus. Αimus itaque: omnia testimonia hujusmodi, quae ancipili lanco versantur, et in utramquo partem flecti poSSunt, eX ea quam naturam rei dicimus, dijudicanda esso. Ideo naturam rei ante Omnia perspeciam habere ossicii ducimus loco. Ipsi hi nostri de hoc OD scio nos monent. Cur enim sic temere agunti Quia cum praejudicata sententia ad judicium accedunt, quae sententia non alia est nisi de ipsa natura rei praepropera et ad libitum conscia opinio. Hinc fit, ut animus minime liber et maxime praeoccupatus. testimonia, quae sibi minus placent, esto sint luculentissima, aut omnino negligat, aut etiam per vim alio trahat; testimonia vero illa quae majori numero O currunt, et quae sunt nutantia, omnia EXiemplo cr dat ad rem suam praeclare sacere, ot nihil videat in eis nisi placitum suum; de hoc uno laetatus, quod tam magno sint numero. Causa totius mali, illa donatura rei salsa et praecedens opinio. Suo itaque exemplo nos docent isti, quanti reserat veram naturam rei ab initio perspodiam habere; simulque officii loco hanc nobis curam imponunt. Possunt quidem nobis rogerere: ex testimoniis

esse Veram rei naturam eruendam, non vero judicanda testimonia ex natura rei antea utcumque con-Diuitigoo by Corale

64쪽

ficta; et nos eodem, quod ipsis vitio vortimus, crimino laborare. At oppido saliuntur. Nos enim non RSserimus opinionem do natura rei quomodocumque

compingendam eme, eamque Omnia omnino testimonia antevertero debero. Immo vero. Si aliquam de natura rei antecedentem notitiam exquirimus, eam

Omnino volumus te limoniis probatissimis innixam , auctoritatibusque certissimis firmatam. Αi certissimas probati Ssimasque requirimus, non vero dubium illudet ambiguum genus. Hujusmodi haud dubiae aues ritates sunt ipsa seloquia Christi, in eorum Obvio, ple-Πο , genuino sensu; sunt deinde ex Traditiono illa testimonia, quae ex professo rem eXponunt, prae Sertim vero Sunt res gestae, quae jus assirment, et doni testimonium juris et facti. Haec certe requiruntur ad veram opinionem de natura rei es mandam; dicimus tamen non suffcero. Num eX alia parte requiritur etiam ut ponderentur omnia illa rerum momenta, quae rei, de qua agitur naturaliter conveniunt; puta, quum hic de societate sermo sit, requiritur ut inter rationes reserantur ipsa elementa constituentia societatis, et elementa istiusmodi inter potissima rei momenta computentur. Qua de re longior sine du bio sexcurreret sermo. si plonus doboret esse; nos tamen breviter, quantum sussicere videbitur , innuere

curabimuS.

Sunt no igitur aliqua momenta quae ad constitutionem Ecclesiao spectant, et quae aliundo noSciqueunt quam ex testimoniis ot auctoritatibus i Sunt,ot maxime vero, statim ac Ecclesia supponitur esse

societas.

65쪽

Ecclesiam societatem esse, supponere p0SSum et debeo ex auctoritatibus utique. sed sic prima Specie et generatim adspectis. Attamen, statim ac Ecclesia societas supponitur, illico quaρ sodietatis sunt momenta essentialia, eadem erunt et Ecclesiae; alioqui Ecclesia societas non esset; est enim. Res ipsa loquitur. Quaproptor si inter auctoritates et testimonia, nonnulla ejusmodi Offendero. quae duplicem sensum praeseserre videantur: alterum, qui rationibus soci latis consonet; alterum, qui aliquod elementum e ssentiale, ad rationem societatis pertinens, ex aliqua

parte subruat; quis dubitare potorii de ossicio: illum

priorem sensum praeserendi omnino, huic autem a tori remittendi nuntium t Ideoquo multo magis, si tale testimonium nactus fuero, quod plenam rationem 3 cietatis ammet. non solum nihil ei detraham opo iobit. sod vero potius illud maxime pro Vero, genuino.

fixo, firmoque lanctam, necesse est.

Similiter etiam quando in Ecclesia supponitur p tostas. Potestatem sic in genere supponere possum eX omnibus testimoniis, simul sumptis et generatim eo sidoratis. Sed quum semel potestas in Ecclesia supponitur, jam hoc elementum potestatis habet sua m menta essentialia, quae ex sua parte, et pro se ipsis,

concurrunt ad integram naturam rei nobis repraesentandam, et quae ad calculos ex necessitate vocari debent. Fieri enim nequit ut si potestas in Ecclesia est, aliquid in sia desiderotur quod eidem sit essentiale: esset enim et non esset. Quapropter si deinde descendoro ad auctoritates ot testimonia singillatim expendenda: omne testimonium quod pote statem instituit,

66쪽

firmat. extollit, ei hoc solum, pro rato, certo. et concludenti tenebo. eique conservabo omnem vim

probandi qua posset; omne vero testimonium quod anceps videtur et ad pejorem partem necti potest , sino haesitatione ad illam normam exigam. quam mihi illa praebent haud dubia testimonia, quibuscum consonat ipsa natura rei; atque illi eo ex tali bicipiti testimonio illam partem excludam, quae potestati a Versa Videtur. Uno alterove exemplo rem probabilio rem reddidisse juvabit. Quis nescit multos Protostantes, desperato pe fugio, Ecclesiam invisibilem conclamasse, ita ut C tholicis Theologis munus incumbat hanc proprietatem. quod visibilis sit, Ecclesiae vindicarot Quomodo a tom id faciunt Nae, simplicissimo modo: ex ipsa

scilicet natura rei. I estimonia Vel perpaUca, cuI namque bono vel nulla afferunt; naturam vero rcti immensa mole objiciunt. Et recte quidem; neque s cile est pronuntiare, an in aliqua alia causa Proie- stantes tam ingenti, quanto hic, rationum pondere opprimantur φAlterum exemplum potest rem haec ipsa causa nostra. Ecclesia sociotas est: id nemini dubium. In societate potestas sit, oportet: qui' de hoc etiam dubitabit Αt dubium movent Protestantes. Negant eos qui in Ecclesia Pastores creduntur, aliquam Ructoritatem habere; littoram Bibliorum, Spiritum, Rationem appellant. Quomodo tandem convincuntur Non certe Bibliis, novo Spiritu, nove Ratione; nam de his ipsis prius constare debet, quas sint genuina Biblia, qui rectus spiritus. quae tundem probata ratio l

67쪽

Convincuntur itaque ex natura rei, quae Omnino jubet ut in Ecclesia, quase est societas cui est coneredita revolatio divina. sit uitam auctoritas, hujus revelationis custos et interpres ; et quae sola deinde ex ossicio docernat: quaenain sint revelationis vera

instrumenta Biblia scilicet), et quaenam germanaeorum significatio. Ad quam naturam rei dum accedit res lacii, id est ipsa Oxistentia hujusmodi auctoritatis

sese assi antis, causa judicata est; et Protestantes, non certe ex testimoniis, quibus rationaliter, nisi prius credant auctoritati, credere nullatenus possunt; sed ex ipsa et sola natura rei, convincuntur magis quam lacio Opus eSSet. Simillimum huic exemplo est hoc nostrum eum adversariis, moderatioribus certo, nihilo tamen minus pro sua parte eXtra naturam rei vagantibus. Ipsi

Vehementor quidem assirmant potostatem in Ecclosia: et optimo faciunt; dant otiam huic potestati centrum divinitus institutum: et hoc non minus recte ; negant tamen totam quanta sest p0testatem, modo illo e sentiali quem exposuimus, in hoc centro residere; sed hoc tandem quo jure Etenim cum rei natura, quam quod marime, pugnat. Itaque, ni oppido sallimur, si hoc unum advertant, jam nobis concedere debent nostram cum ipsis causam non tam ex testimoniis, sicut nec ipsi cum Protestantibus faciunt, sed potissimum ex natura rei agendam, obtinendumque esse. Concadant igitur; sin minus, eodem modo quo Protestantes, et de re eadem periclitantur. Protestantes etenim habent etiam sua testimonia, immo series integras testimoniorum, systemula ex t

68쪽

stimoniis contexta. Possemus utique, ex nostra pamto, testimonia testimoniis opponere, Systemata systematibus; eccur non facimus Non tam ideo, quia res longa esset, sed maxime quia inutilis. Quin immo esset inconcinna etiam; nam ex adverso logicam offenderet. Qualia etenim possunt illa Protestantium testimonia esse, aut quanti Valere possunt, si cum rsi natura pugnant i Porro hoc idem prorsus cum nostris accideret adversariis. Habent sua testimonia, nos nostra habemus. Si ipsi sua potiora existimant, nostrorum non pauci melius quam aestimatione, re enim et exemplo probaverunt nostra testimonia multo p tiora esse. Age tamen, sint paria, et hactenus incerto

exitu disputatum sit testimoniis. Quid, quod vel ipsa haec disputatio inutilis erati Inutilem autem dico, non quia non multum lucis attulerit, aut ad dogma explanandum contulerit parum ; sed quia tandem Ve

uti ad ultimam rationem, ad naturam rei eX Dece sitate confugiendum est. Nam quae testimonia stare poterunt, quae non cadere, si cum rei natura non

constanti Ultima igitur ratio, hac in causa ex rei natura repetenda est, et est haec prosecto: illa testimonia quae specie tenus rei naturae adversari via dentur, aut potius illum sensum testimoniorum qui insensus videtur, rejiciendum esse omnino ; illum vero gensum ex testimoniis ambiguis, et illa haud dubia testimonia plena, quae rei naturae paria pari respondent, sola retinenda. Hic finem' imponimus huic Animadversioni, id

ex ea emolumenti obtinuisse rati, quod causam ostenderimus, cur non tam testimoniis, quam naturae

69쪽

rei explanandae os comprobandae potissimum insi

Exponebamus itaque imprimis naturam ipsius Ecclesiae. et ostendimusI'. Eam quantum ad substantiam unam esse: P. In sua lamen existentia duos habere modos subsistendi: altorum ad instar principii, quae est potestas, alterum ad instar termini, quae est plebs fidelium. Exponebamus deinde naturam hujus potestatis ecclesiasticae, ei demonstravimus: l'. Hanc potestatem, quod principium adaequa-ium est substantiae Eccleatae, essentialiter unam ea denique esse numem T. Aique ideo unam . quia habet unum setiam et sessentiale suum centrum . qui est Papa. Ab hac ultima conclusione pronum est gradum sacere ad aliud principium, quod ulterius naturam potestatis ecclesiasticae demonstret, et quod antea innuere curavimus dum dicebamus: potestatem ecclesiasticam unam in se essentialiter, in existendo tamen duos habere modos relativos subsistendi. Unum existis jam veluti manu tetigimus, Papam videlicet; sed utrumque nunc uno conspectu in mutua secum relatione consideremus, oportet. Sit itaque:

Principium tertium.

Potestas Ecclesiastica, quae essentialiter ima numero est, in existendo tamen duos habet modos Diuiti od by Coosla

70쪽

relativos subsistendi, seu duo relatira subjectae Papam, quod principium est interius, ipsius, et D Scopatum , id est coetum omnium Episcoporum Catholicorium, qui ejusdem potestatis interior est

Sicut substantia Ecclesiae prius subsistit iam- quam principium, deinde tamquam terminus suimetipsius, et hunc in modum nanciscitur plenum Suum actum existendi; sic etiam et potestas ecclesiastica, ut suum hab0at plenum existendi actum . primum subsistit uti centrum et principium, tum Vem uti terminus suimetipsius. Utrumque porro: et principium et terminum. i

teriorem diximus; quod notasse juvat. Intimi enim sunt ipsi veluti essentiae potestatis. id ost: quod utrique hi termini aequo rρquirantur ut potestas in

suo esse constituatur, et potestas ecclesiastica non esset qualis ex essentia sua debet esse, non solum

admissis Episcopis omnibus, sed sine Papa; Verum etiam ei. Papa constituto, sed sino Episcopis. Esset tum enim principium sine suo termino, et philos phico loquendo: esset potentia sine suo actu; quod et philosophice, et practice, existentiam non stituit. Deindo torminum potestatis scilicst Episcop, tum in ob aliam etiam causam diximus interiorem. Ipse enim in potestato tantum et in ejus intima ratione terminus est; in Ecclesia tamen, et in potestatis ratione exteriori, in quantum potestas principium est totius substantiae Ecclesiae, et ipse quam marime