장음표시 사용
341쪽
yra Ex ERCrTATIO προομ- lis praesidio , aeque ac brutum. Ipsum audire operae pretium D fuerit. Epist. Liv. Pan. I. Externarum nosi, reum antionum nulti fu, - , pr xter se 'cl. - , qπa possit cuipiam illas examinanti constare, corpus nostrum non esse automatum, sedissiper inesse illi animam, quae cogitandi facultate polleas. Ecce i Actiones nostras omnes corporeas , loquela excepta, ad corpus, tanquam ad automatum roserri posse, opinatur. Atque iterum clare, Epist. LxvII. Nullam agnosiimus rationem , propter quam , ubi est talis membrorum conformatio, qualem in animalibus videmus , cogitatio etiam debeat esse; atque ideo majori admiratione dignum est, quod mens abrua reperiatur in unoquoque humano corpore, quam quod nulla sit in QTs
brutis. Transeo quae huc spectantia occurrunt plurima in Tractatu ejusdem gemino, tum de Homine, tum de Passionibus animi r quem utrumque quisquis unquam evolvit diligentius, supcr hanc unam hypothesin , tanquam primum ac praecipuum sundamem tum, aedificatum stare, nullo negotio deprehendet. Quin imo, si ad ipsas Viri Philosophationes attendere velimus potius quam ad phraseologias quasdam modestiores, quibus illas evitandae offen- sonis gratia de indu stria nonnunquam involvisse videtur, intelligemus facile, genuinam illi mentem fuisse, hominis corpus vivere non tantum posse sine animae rationalis influxu, sed & re. ipsa absque ejusdem praesidio vivere & moveri. Quibus conu . nienter passim hodie docent istius opinionis Autores : Vitamno am in seolo corporeo motu consistere ; eam cum belluis nos commmnem habere, non pendere a mente, cum, hac non data, in aut is mato, omnisua opera potuisset de iungi. Item, Hominem moveri asanima, ct mortem ejus a carne divortium esse, nonsimpliciter me rendum: Ut Molitor molam non movet ,sed motam regit, sic animam non tam motum, quam Uus modos facere, sua direstione, erc. Et hic Homo , cujus corpus , licet sorte anima rationali non careat, haud tamen ab ea moveatur quem merito idcirco Aut
maticum dicimus nlim admittendus si hac Exercitatione disquiremus. - . Videtur autem nobis sententia assirmativa, uti salsissima, ita .h. Abia periculosissima. Id demonstraturi supponemus, certum esse, rid risur 9 nos ipsos in nobis experiri Animam rationis participem , esentiae a Dp suum corpore nostro distinctae, ad cujus nutum & arbitrium motus nostri
342쪽
DE HOMINE, Au ToMATICO. 323 nostri corporis passim excitantur & peraguntur. Jam vero sim tus isti corporis etiam citra animae mode tamen Oriantur, aut oriri disἡ .hi, possint, cui , obsecro , fini mens corpori unita sic fuerit , ut motui iis illius imperio hujus actiones subsint , talesque quales sunt i- p.riuo stanti Certh , dicis causa haec duo connectere noluit sapicnti stimus rerum opifex; qui, uti pondere, mensura, numero fecit omnia, ita frustra produxit nihil. Quasi necesse sit, motorem addere navi, quae ipsa ex sese, ventis solis& fluctibus agitata, apta satis est moveri, di viam sic consccre ut nullo motoris auxilio indigeat. Quasi sapiens sit, qui famulum assistere perpetuo iubethorologio , citra admotae manus opem horas indicare parato. Quin nihil jam aliud restare videtur , quam ut credamus , animam nostram corpus, cujus motibus non tam praeest ex hac opinione quam potius subjecta existit, pro vero carcere duntaxat fi bere r quae quondam Platonicorum erant deliria, sapientioribus dudum reiecta & explosa. Quanto fuerit concinnius, & sapie tiae ac bonitati Divinae, nec non animae rationalis dignitati, congruum magis, sic omnino habere, movendae nobili & structurae prae omni alio in hoc Univer corpore admirandae machinae nobilem destinatam esse Divina providentia motricem Mentem, quq
ipsa suo sic imperio ei praesit, ut absque ea nihil pol sit moles per se
iners atque omni actuositate destituta. Quin , propius expensa Mentis nostrae cum Corpore Unio v.
prorsus inseri necessariam motuum corporeorum a m xc dFςΠ Identiam. Consistere illam volunt Recentiores in hoc , quod ad Ea, i, iis,
varios corporis motus anima nostra varid cogitet, & Vicillim ad 1ah1uam: varias animae volitiones varii sequantur motus in corpo . Scire rae Oufe, autem lubet, an volitiones illae mentis, quibuscum connexi sunt in motui motus nostri corporis, se habeant ut verae horum causae . an vero ut aliquod duntaxat concomitans, quod quidcm cum eis Callatsmul, ita tamen ut hi ab efficientia & influxu causali alterius non pendeant ' si prius, habemus utique quod intendimus, qu
tenus evidens existit, essestim nullum dari sine causa; consequcnter neque motus in corpore side influxu animae rationalis. Neque excipere juvabit, sc tantum evinci, motus co oreos ipso quiadem facto a mente dependere tanquam a causa, at non hinc l equi, eos in corpore sine mente dari plane non posse. Nam, praete Ss 2 quam
343쪽
3 Ex ERCITATIO quam quod ista adferre nequeant, qui vitam nostram a mente d pendere corpusque hominis ab ea moveri negant, etiam superflua fuerit mentis illa causalitas, qua de facto corpus movet, quod etiam sine ea hoc modo moveri potuisset: quod & Deo, & h mine . & mente indignum est. Itaque eligendum posterius ,
Mentem videlicet nullam veram exercere causalitatem in producendis corporis motibus i quod ipsum hodiὰ velle videntur pler rumque Recentiorum phrases, atque huc etiam aurigantur omnes eorundem hac parte assertiones. Atqui non uno absurdo premiatur haec sententia. Nimirum, sequetur hinc , Mentcm a corpore quopiam absentem , cum eo nihilominus re vera posse usse unitam ; quin &cam unam eandemque unitam posse esse eodem tempore pluribus corporibus loco Ac spatio longe dissitis. Sume cita dispensante Divina Providentia j ad animae meae voluntatem moveri corpus quodpiam existens Romae , aliud etiam Parisiis, idque eodem tempore. An drgo eadem mea mens , hic unita existens meo corpori, simul unita fuerit corpori alteri Romae existenti , & simul alteri, quod est Parisiis i Si nore; reddatur, obsecro, ratio i Suffcit etenim ad unionem, ex hac opinione , cogitationum & motuum corporeorum simultanea existentia, citra realem influxum & causalitatem : at illam hic habemus. Sisic; vide sis, ne merito stupidior habearis stipite, quicum mentem tuam uniri posse in idem suppositum credis. Et tamen ista profiteri non metuunt Neoterici; idque hypothesibus suis convcnienter. Sic enim aiunt: Quoniam mentis co corpore unio decreta Divino d ntaxat haeret , non est absolute necessarium, ut hac uiso i eris sit, sive ut mens praesentialiterparti alicui corporis ae eine cum, tam sv. gr. esset in caelis, non eo miniti haec cogitatio F . haec glandula , spirituum , aut actionum determinatio , se invicem immediat.
exciti rent, unirenturque in unico durationu nunc. Stupeat opor
tet mecum, qui haec audit: simul aurem nota, quo abducat de motibus nostri corporis a mentis influxu &causalitate non depe dentibus, concepto Istis adde, si motus nostri corporis a me te , tanquam a vero principio & proprid dicta causa , non pe deant, ctiam animam rationalem nullius actionis externae, cons quenter neque ullius operis corporei peccaminos, causam proprie dictam haberi posse. Ninue enim unquam, ex hac sententia,
344쪽
INFrea esse poterit Anima nostra, quod quicquam per corpus suo influxu & causalitate effecerit, sed duntaxat, quod tale quid fieri voluerit: quae voluntas. ex hac hypothesi, non tanquam secti istius peccaminosi causa spectanda crit, sed tantum tanquam conditio sine qua non, ut loquuntur, sive praerequisitum. Per quae concidit trita peccati in cogitatum, dictum, tactum, divisior ne vi
plura accumulem, quae in re Sacra hinc fluunt, absurda. obstat hi Experientiam porro si consulamus, dictat ea non uno modo, dem imped motus corporeos ab impulsu &praesidio animae rationalis prorsus tui corporis esse dependentes. Impediri eosdem & turbari videmus, quoties M' με μή . mens aegritudine consecta est, vel aliis modis affigitur: quatenus scilicet iis nimium detenta minus in regendo corpore Occupatur: abstractam quum contra, mente existente vegeta, prompti atque agiles in meditati corpore nostro exerceantur motus. Quin, abique debita Animae ernostrae attentione nullus existit in nobis usus organorum sensationi, sep rmis consequenter & motui animali, inservientium. Quis nostrum non expertus est saepius, quando mens altius immersa fuit conceptibus profundioribus circa res a sensibus remotas, ctiam tunc coiPus obriguisse , neque motum aut affectum fuisse ab objectis externis, oblatis etiam satis clare organis coporeis undiquaque bene habitibus ' Certo argumento, non in stir machinae alicujus automaticae corpus nostrum moveri & impelli unice a rebus extra nos positis; quod volunt, &sentire debent, qui motus corporis a mente pendere negant. Et quid in morte hominis eveniat, a tendamus t Nempe , simulac Mima corpus socium deserit, quiescunt quoque operationes corporis & motus ejusdem anim l . Cur quaesol nisi motus illi, omnisque corporis activitas, ab Animae praesentia, ejusque impulsu, sic pendeant, ut citra eam produci plane non possint. Nec moror objectiunculam, quam quidam movcnt, desumptam a qualicunque membrorum comtractione, aut partium vibratione, quae ad tempus etiam in cadavere superesse observatur : neque enim ordinatus iste motus est,
neque diutinus adeo, quin referri facile possit ad spiritus animales,
ante mortis articulum ab anima impulsos, & in isto suo motu ali- quamdiu perstucrant . N on parum confirmabitur nostra ratiocis
natio, si, quid ipsa hominis mors sit, cogitemus. Consistit ea inseparatione seu dissinione Animae rationalis a corpore, quicum . . s unita
345쪽
unita ante fuerat in eandem personam. Id docet Scriptura , confirmat ratio , clamat quorumvis eruditorum cujusvis seculi &scite consensus. Jam vero morti vitam opponi privative, notum est. Itaque ut in disiunione mentis a corpore mors, ita ex opposito in eorundem inter sese unione vita hominis consistit. Illa igiatur sublata , etiam haec tollitur. At ipsa vita sublata, quis actio nes vitales superstites manere posse , affirmet ' Non ignoro distinctionem adversariorum inter vitam hominis animalem & ration lem : verum , quamvis negandum neutiquam sit , toto coe- Io distinctas esse actiones mentis cogitativas a motibus corporis, hoc tamen loco inane esse hoc effugium, patet, quia hos ab illis dependere ex ipsa unionis natura , prout ea a Recentioribus explicatur, jam demonstravimus. Praeter ista, militat contra motum hominis automaticum gen rate argumentum, quo evincitur , nullas operationes a sola partium dispositione&motu, aliisve accidentibus aut modis , citra principii substantialis influxum, oriri posse, ex eo quod accidentia operativa non hiat, nisi virtute alicujus substantiae, cujus b nescio ut existunt ita operentur ; quandoquidem modus operandissequitur eum qui est essendi: nedum , ut actiones tam variae &clcgantcs, quales plurimas, etiam praeter loquelam , in humano corpore observare datur , ab iisdem proficisci queant. Verum non lubet actum agere : videatur nostra Dissertatiunci D de Operationibus Brutorum. Unum praeterire hic nequeo , coque absol- obtestor universos qui hic dissentiunt a nobis, dicant mi-
hi, si operationes in corpore humano obviae mentis influxu abs lute non indigeant, sed absque eo excitari queant, dicant mihi, inquam, bona fide, qui seiant, aut unde certi sint, statui h mano in luccm hanc prodeunti incxistere mentem l Nunquam, sat scio, se hic expedient: nullam enim adferre poteriint obviam in coo rationem, praeter motus quos ipsi automaticos esse contendunt. Si dicant, ineptum esse , qui indξ concludat, Animam rationalem in illis non dari: nihil dicunt quod ad rem faciat. Nec enim ego inscro, mentem in iis non existere; sed ab iis peto, ut ipsi inserant ullo firmo ratiocinio, eam omnin5 in iis dari: quod quamdiu non praestitum, temeritatis videtur, Philosopho imprimis, credere sine ratione, mentem iis inesse. Si hominem adseras
346쪽
adseras dormientem, in quo mens sit, quamvis nihil ejus deprehendi possit; respondeo , me facilὸ credere , mentem ei inesse , quippe qui sic habeo, ne quidem actioncs istas animalcs in do micnte superstitcs citra activitatem principii substantialis dari posse: at tu illam ei inesse in aeternum non probabis , nisi infirma conjectura, quod & ante N post somnum corpori illi adsit. Neque
evades , urgendo , mentem parvulorum actuosam esse , nihil
repugnare, licet nihil tale nobis appareat. Etenim, dato, nihil repugnare. An quicquid nihil repugnat , Philosopho credendum est actu esse Etiam certe nihil repugnat, ex tua hypothesi,
parvulorum corpora vivere sine mente. Primo itaque biennio aut
triennio a nativitate, priusquam sese rationis usus gestu & loquela prodcre incipit, infantulo mentem inesse, demonstrare Cartesiano homini fuerit impossibile di quod ipsum volebam. Ne addam, per omnem vitam quosdam rationis usu ab ipsa infantia destitui, nec ullo cum signo unquam prodere; de quibus ergo per omnem vitam liceat dubitare, niim mente gaudeant i Per quae stant inconcussa, quae quondam alibi de hoc ipso argumento hunc in m dum disserebam : is Non mirabimur amplius si absque Animaeri rationalis praesentia vivere possiimus homines Arimaspos, Scia ripodas, Strutiocaephalos, Fanesios, Satyros, Cynocephalos, Pygmaeos, aliaque hominum portenta, quae nobis delineat Pli- ,, mus; cum non jam quibusdam corporis partibus , sed&Animais carere possit corpus humanum , & nibilominus , imo sorte, , commodius, vivere. Impii Paracessi homunculum artifici, , , lem, qui istud admittit, non pariter admittat' Quin si hoc ita sit, quis novit, an non frequenter etiam dum haec scribimus
,, res nobis si cum larvatis hominibus , specietentis talibus, caete-
tartim omni Mente prorsus destitutis ' Et si sorid in plerisque, , , quibuscum quotidid agimus, aliquid occurrat, quod nos suis spicari facit, inesse iis quoddam ratiocinandi Di incipium , nihil tamen ejusmodi ex hypothesi adversa) deprehendere poterimus
in puero paucos mensis nato , phrenetico , similibusque aliis. si idoneis signis, se aliquid rationaliter agere, indicare non valen.
istibus. Quare cum in iis nullae nobis observandae occurrant opo.
rationes, praeterquam tales, quales hi Philosophi , citra ullius se Animae substantialis adjumentum, a sola partium dispositione ac
347쪽
Ex ERCITATI A se motu proscisci posse asserunt merito dubitabimus, an quidem ,, ii, quos enumeravimus, Mente gaudeant. Quae si semel obtiari neat insania, actum inde charitatis ossiciis, omnisque dissoluta is sunt societatis ac humanitatis vincula. Ista quidem tunc. Nunc, si cum Theologo, cui nova placet opinio , res soret , monerem serio, caveat ipse sedulo, ne ad aegrotos mentis & linguae usu si natos vocatus, incautus preces saepius sundat pro defunctis; si- qu idem ex novellis hypotnesibus, nihil fieri poterit & facilius &frequentius, quam ut anima rationalis jam dud lim absit a corpore, in quo conspicui adhuc su. t motus , quos in agonirantibus misim observamus. Ita non uno modo sine mente philosophari necesse habent, qui corpus suum sine mente regi posse contendunt.
VIII. Quae tamen pro sua quoque sententia adducant ipsi, examin cratio ς mus ' Primarium novae assertionis sundamentum est similitudosmillima , quae datur inter plerasque , si non omnes loquelam. - 1 imprimis si exceperis 'hominum & brutorum operationes exte
nas. Quumque has supponant oriri a sola partium dispositione,& sanguinis spirituumque motu , absque ullius animae substantialis moderamine, facili inde inserunt sequela, absurdum haberi non debere, si eodem quo corpus bruti movetur modo hominis quoque corpus moveri existimemus. Fateor , satis consequentem videri hanc consequentiam. Neutiquam enim repugnat, quin potius summe probabile est, duas machinas, adeo quod ad ossa, nervos, musculos, sanguinem, spiritus, omnemque o ganorum apparatum & structuram similes, simili quoque modo impelli & moveri. Ast vero antecedens illud, de Brutis operantibus ad instar horologii, vel ob hanc ipsam consequentiam , Lilsum csse ac neutiquam admittendum , censeo : de quo & ab initio dixi. Neque in praesens id agam , ut ostendam multis, oper tioncs brutorum motus ejusmodi automaticos non esse. Satis su- se haec de re disserui, alienata jam de Operationibus Brutorum Exemcitatione : quae si hic conseratur , suffecerit ad superandum qui
quid hac parte haerere potest dissicultatis. Verum neque Brutis sorte indigent, qui in homine ipso sat
o. multa inveniunt, ad stibiliendam suam thesin. Ipsum audiamus muli.era. cartinum i ,, Fit Plerumque, ait, ut ambulemus aut comed
348쪽
DE HOMINE Au TOMATI eo. Irii ,, mus, neutiquam cogitantcs de eo quod agimus ; quin imo ea is quae nobis noxia sunt repellimus, aut etiam ictus quibus peti--mur declinamus tam inconsulta ratione , ut quamvis desita ,, opera vellemus manus nostras capiti non praetendere cum cadi- mus , tamen non esset penes nos id non facere. Credo etiam, , nos brutorum instar manducaturos sine praevia institutione, , , si cogitatione nulla essemus praediti: & certe, dicunt eos, qui se per somnum obambulant, ejusmodi fluvios nonnunquam tra are, ex quibus ex recti nunquam emersuri essent. Epist. Pan. I. p. I . Quibus ut satisfiat, cum plurimis Philosophis eruditissimis , distinguendum venit , inter actiones hominis animales &rationales; scit, ut alii loquuntur, inter actiones hominis & humanas; quarum illae ab homine fluunt, quatenus est animal, hae ab ipso proficiscuntur, quatenus praecish nomo est. Posterioris generis actiones ab homine nunquam quidem eliciuntur, fateor, citra praeviam mentis cogitationem & imperium, attamen & hoc certum est, frequenti usu & exercitio tantam saepe promptitudinem & facilitatem earum acquiri, ut peragantur animae attentionetam exigua , ut singula minus expendenti ea videri possit nulla. Quis nostrum sibi conscius est distinctae cogitationis & imperii mentis circa singula verba quae proserimus, quoties ex tempore dissertationem saeph satis prolixam de re quapiam instituimus ' In- dubium tamen existit , multiplicem hic requiri Animae attenti nem, &ad res singulas, & in rerum notiones, &ad unumquodque verbum quo notionem offerimus, & ad totam orationis te turam ac verborum connexionem logicam simul & grammaticam. Atque vel hoc unum evincit satis, non absque mentis cogitatione&praesentia scri, quaerimque nonnunquam primo intuitu absque ea seri videntur. Sit v. c. ut aliud addam sirequens & obvium Studiosus, qui meditabundus Academiam adit lectionem auditurus. Non raro evenit, eum, dum altius meditationibus immo sus est, videri sibi venisse ad auditorium, absque ulla cogitatione devia , qua eundem fuit. 4nterim certum, non absque aliqua mentis attentione & imperio motum progressuum pedum & totius corporis, per Varias platearum ambages & longos viarum circuitus, directum fuisse praecise ad Academiam; uti vel inde evincitur, quod a via & praestituto loco aberret, si nimia suerit animi
sani, etsi mconsulia iamri videan
349쪽
per alias cogitationes distractio. Quae omnia docent abund),
plurimas nostras actiones, quae citra fixam, statam, demorosam, ut ita dicam, cogitationem a nobis peraguntur, non tamen car
re impreio incidentis alicujus & fugacis cogitationis; quae semper
adeo omnes nostras actiones comita ur, ut verum nequaquam sit, quod hic dicitur, nos neutiquam cogitantes de eo quod agimus, rumque ambulare, comedere, ictus repellere, c. Noctambul
nes quod attinet, tantum abest , ut credendum sit, eos idem acturos quod agunt, etiamsi nulla cogitatione essent praediti, ut experientia contra doceat, eos vigilantes saeptis me sibi probe conscios esse ejus, quod secerunt somniantes; tarto indicio , non sine voluntatis imperio cos secisse, quod secerunt. Negandum tamen non est, minus distinctu eos assci ab objectis per organa minus recth disposita confuse & inordinate oblatis; unde &, dum singulas rerum circumstantias minus percipiunt, sine timore agunt, atque ita in tranandis fluminibus, &c. pericula quae ignormi,
felicius evadunt. Eliarios. Ux aut mnis, qui haerere adhuc posset scrupulus, exim nes pure ani turpenitus, cogitemus in nobis aliud quod genus actionum oc-matis ara- currere, scilicet mere animalium. Las plurimas etiam citra ullam
tionali ani- vel minimam cogitationem fieri, quid fi dederim ' Ab anima lim princise minis idcirco non proscisci, neque hac indisere , demonstratum ptis non viai. Quin contrarium clus probant Insani , Lethargici, Apoplectici, aliique qui neque per cogitationem
agunt quae agunt, nequc tamcn absque animae praesentia& influxu Operantur; uti iam pluribus evicimus. Nec obstat, quod numa, quippe spiritus, tantum cogitando dicatur esse actuosa: umdὸ inserunt, eas quae sine cogitatione fiunt operationes animam cogitantem non habere principium. Non, inquam, id obstat:. anteceden; enim verum est de anima secundum se considerata , Sequatinus merus existit spiritus, idque in ordine ad actiones imm nentes : minime tamen id admittendum quod ad actiones trans.
euntes, quae ab cadem proficiscuntur quatenus ciun corpore uniata hujus existit sorma; quales plurimas, praeter cogitati Vas, ex mero naturae instinctu a Deo primum indito profluere polle ab e dem, quis negavcrit ' Atque ita animam humanam per gi ad
in corpore quicum unitur esse actuosam , ab omni aevo, caep rientiae
350쪽
DE HOMr NE AUTOMATICO. 33 Irientiae convenienter, admisere eruditi cum Philosopho, eleganter
id innuente , quando ait, iam nem primum vivere vitam planta, tantum per nutritionem crescendo; mox bestis, sentiendo etiam,
appetendo, &se loco movendo; demum hominis, intelligendo, volendo, &c. Neque multum hic alicui dissicultatis haerere potest, cui non infixa sedet opinio de mente. humana quae nil sit nisi cogitatio. Qua de re alibi.
Minime vero passionum nostrarum motus evincunt, operationes
nostri corporis ab anima non procedere ; quasi clarissimum fit, illos a cogitandifacultate non pendere, quandoquidem invitis nobis saepe--nero exoriuntur. Cartes. Ibid. p. Io8. Non haec faciunt pro H mine Automatico. Ut enim nunc taceam quae modo dicta sunt de actionibus ab anima orientibus ex mero naturae instinctu qu les esse nostros assectus contendunt, qui eosdem in secultate animae
sensitiva , seu inferiori, uti vocant collocant; quibusque facile existit hic respondere, Assectus ab anima oriri, licet non praecise ab ea proficiscantur, quatenus cogitandi facultate praedita est ista,
inquam , taceo : nobis enim videtur, motus corporeos , qui passones animi comitantur, non magis nobis invitis exoriri, quam
nobis invitis exoriuntur ipsae illae passiones. Videlicet, & hae saepenumero invitae sunt, quod ad actus nostrae voluntatis qui eas dem vel antecedunt vel sequuntur. Mens enim nostra objecti, cujus bonitas vel malitia animi pertistbationem in nobis excitavit, praedicata omnia & singula, postquam desaeviit nonnihil affectus, expendens accuratius , errorem iudicii deprehendit, indequeo tum inordinatum animi motum, sicque poenitentia ducitur affectus, quo non it i pridem laborabat. Atque hactenus uti affectus ipse, Ita motus corporis cum eo conjunctus , invitus censeri potest. At vero, uti nemo aliqua animi passione laborat, nisi, quo tempore ea laborat, sic affectus esse velit est enim passio an mi in homine re veri nihil aliud, quam intensior ejusdem volitio aut nolitio; at nemo invitus unquam vult, aut velle potest ita quoque nemo assicitur motu corporis inordinato , quatenus is passionem animi voluntariam comitatur, nisi sic affectis esse hacto. ntis velit. Dico, eum hactentis velle, in quantum nimirum si pliciteris est molsis corporeus; non quatenus haec aut illa essecta aut consequentia secum trahit. Ita nemo voluerit febrim, quam T t.2 ex xl.