장음표시 사용
381쪽
misit. 362 DIssERTATIO In alterum extremum abeuntes Scepticiatquὶ Academici, quod, aliquando Sensus fallaces & errori obnoxios deprehendissent, eos. dem, ceu testes infidos, in totum reiecerunt, omnemque omnino fidem sic iis abrogarunt, ut indh potissimum quoniam in hoc statu unionis mens humana occasione sensationum res seret gnoscit natum sit ipsorum ἐπρχειν, seu assensus de omnium rerum veritate inhibitio. Et quamvis Socrates ac Plato , ex duri rum quarundam phrasium interpretatione, sorte minus aequa, iis immerito a quibusdam accenseri videantur majora quippe ista nomina sunt, quam ut stultae opinioni cum aliqua veri specie praetendi possint negandum tamen non est, ipsos iusto minus Sensibus tribuisse in philosophando, iis pene neglectis, totam veri perceptionem in sola mente collocantes. Quo tendunt versus Parm nidis :Nec tibi communis Sensus persuadeat unquam n quam; ut Iallaces oculi, aut ut Iudicet auris, Aut lingua: at ratio dirimat discrimina rerum.
Inter istos medium tenentes Peripatetici, sic suas Menti partes in dijudicando vero & falso assignarunt,ut & Sensibus suas concesserint: asserentes , primorum quidem principiorum , aliorumque quarnullam cum Sensibus cognationem habent, a naturali mentis lumine pendere notitiam ; rerum interim singularium ac sensibilium evidentem ac certam cognitionem a Sensibus etiam petendam csseia Cui sententiae & nos maxima ex parte subscribimus. Opinionem quod attinet, & Epicureorum fatuissimam , S: Scepticorum perniciosissimam, haud operae pretium videtur multis eam refellere , quoniam tam manifeste illi experientia multiplex& quotidiana, huic ipsa uniuscujusque conscientia reclamat, ut quisquis Qvidentissima illa certitudine non fuerit convictus, sperari haud de at ullis rationibus convinci posse quantumvis validis rconscientiam enim, testem quavis ratione ossicaciorem, ejurasse atque exuisse talis censendus est. Etiam toties ista deliria absurditatis convicta sunt solidissime a quam plurimis & doctissimis verae ac certae sapientiae assertoribus ac vindicibus . ut refodicndi non videantur errores jamdudum sepulti; quando ita quibusvis hodie sordent istae ineptiae , ut vix reperiatur , qui prorsus cum istis
Philosophis si Philosophi appellandi sint isti omnis Philosophiae
382쪽
genuinae eversores ac hostes deterrimi sentiat, saltem se sentire profiteri ausit. Quam ob causam maluerunt deinceps quidam Crudam sententiam nonnihil interpolare, atque aliam illi speciem induere , si quo sorte modo nova ei gratia conciliari posset. - In talium, si non Scepticorum, saltem quodammodo Sceptizantium, album multi doctissimi viri non semel, aegre licet seren- si tem , retulerunt jam olim Renatum Cartesium ς autumantes , tam parum ejus methodum philosophandi abesse a Scepticorum ca- suspieion mstiis , ut istuc per se tendere videatur, ac viam sternere, si non apud mutis necessariam , facillimam saltem ac maxinad pronam. Quo jure , in Wris
rua injuria tales censores expertus sit Nobilis Auctor ' non hic icam; qui prudentioribus id ex sequentibus judicandum relim quere malo. icquid ejus sit , di splicent vehementer Viri de sensibilibus omnibus calia, quae pari in sensu et habitur, huc minus pertinent) dubitationes illae, quibus in ipso philosophiae
suae limine tantum indulget, ut ficile supponat, genium aliquem malignum summe potentem & callidum omnem industriam in eo ponere, ut ipsum fallat: sic quidem ut det, coelum, terram ,cunctaque externa nihil esse aliud quam ludificationes ; seque ipsum
consideret, tanquam manus non habentem , non oculos, non
carnem, non aliquem sensum, sed haec omnia se habere, falso opinantem. Di splicent, inquam , ista vel ideo , quod , si ea S ptico largiamur , necessario supponatur ac sequatur, Sensuum nullum esse in philosophando usum; quo asserto nimium Scepticis herbam porrigi iudicamus. Asserit hoc nihilominus totidem verbis Cartesius. Tam est VI. difficile mcdium lancre i Praeconceptas ab infantia eri oneas opi- Dum ad inniones , ex fallaci Sensuum dictamine majori ex parte oriundas, μ' - .seliciter philosophaturo abdicandas esse, merito inculcaverat; Sen. 2susque omnes non semper fidos esse testes recte demonstraverat Vul- eognitionὸ gari experientia turris, cominus quadratae, eminus conspectae r veri, atten-rundae. Si, quod inde sequebatur , conclusisset, semper & ubi- dere Iubet. que in indiganda rei veritate unice quibusvisSensationibus standum non esse, sed adhibendam , in dissecmendis iis veris a fallacibus, debitam prudentiam; si, inquam, sic conciuisit, neque unive sim Sensuum in sapiendo fidem una litura delevisset, promiscue eam omnem annumerando insantiae praejudiciis, tam ubi seliciter
383쪽
364 DIssERTATIO emissetὶ tristi Scepticisini periculo, quam ab Epicureismo totus
recte recesserat, neque adeo, quod aiunt, dum vitabat scyllam , in charybdin incidisset. Nunc vero perperam insert ut alibi saepius ita hic quoque Platonem nimium secutuo in philosophando sic unicὸ
attendendum esse ad ideas omnium rerum unicuique innatas,ut Se sus habeantur insuper; quippe quorum genuinus usus non alius si, quam in moderanda hac vita ; adeo ut, si ad veritatis contemplationem Sensationes nostras extenderimus, merus sit iste futurus e rundem abusus. Sed ne, quod solent, conquerantur ejus assectae, minus rectὸ nos mentem ejus vel capere, vel proponere , ipsum se explicantem audiamus i Princip. Part. H. Art. m. hunc in modum disserit.. Satis erit, si advertamus, sensuum perceptiones non resem, se ad istim corporis hnmani cum mente conjunctionem , de nobis is quidem orsnarie exhibere, quid ad illam externa corpora desse possint, aut nocere; non autem , nisi interdum de ex au ,, denti, nos docere, qualia inscipsis existant. Ita enim sensuum
is praejudicia facile deponemus , & sola tmesiectu , ad ideas sibi a
M natura inditas diligenter attendente , hic utemur. Atque ibidem in lemmate marginali : is Sensuum perceptiones , non d,, reverasit in rebus; sed quid humano composito prosit vel obsit
docere. Hisce parallesa currunt, Medit. VI. p. 42. is Natum
ra docet quidem ea refugere, quae sensum doloris inserunt , deis ea prosequi quae sensum voluptatis, & talia: sed non apparet iliari iam praetcrea nos docere ut quicquam ex istis sensuum percepti H atibus, sine praevio intellectus examine . de rebus extra nos positis is concludamus, quia de iis verum scire ad mentem solam , non a istem ad compositum videtur pertinere. Ac porro post pauca., , Sed video me in his aliisque permultis ordinem nasina pervertera esse assuetum, quia nempe sensuum perceptionibus quae proprie is tantum a natura datae sunt. ad menti significandum , quaenam is composito, cujus pars est, commodasint vel ιncommodia , &eat is nus sunt satis clarae &distinctae) utor tanquam regulis certis, aciis immediare dignoscendum, quaenam sit corporum extra nos pota ,, torum essentia, de qua tamen nihil, nisi valde obscure & consu- significant.
Quem textum hoc modo interpretatur , qui fidus habetur praealiis
384쪽
Ds SrvsuuM Usu IN PHILOSOPHANDo. aliis Canesi Paraphrastes , Clauiargius , Ledi. IX. f. I72. , , Sed non video hanc naturam nos insuper docere , ut ex istis semissuum externorum perceptionibus, sine praevio maturae rationis is examine, de rebus extra nos constitutis certi ad quid concludamus: ,, quoniam veri investigatio ac scientia ad solum animum nostrum, is non autem au totum hominem , quatenus animo & corpore comis sui , videtur pertinere. Ac porro , f. I77.'seqq. scd
is animadverto, nos in his modo commemoratis, aliisque id g is nus plurimis in rebus, solere vires a Deo nobis datas tu alium ,, usum convertere, quam datas esse cognoscimus; quod est naturar,, ordinem pervertere. Nam istae sensuum perceptiones quia ad i , , tum compositum spectant, concessae utique nobis non fuerunt aba de causa , quam ut indicarent animo , quamam res convcri niant aut noceant toti composito, cujus ipsa pars existit. Atque ,, in eum usum si reserantur, clarae satis ac aistinctae sunt, adeo ut , , vitae totius animalis regimen a iis pendeat, &c. Hic sensulenis genuinus usus cum sit, nos iis utimur tanquam purae veritatis ma- gist, u , quasi regulas nobis certas suppeditarent, quarum Mnesis o , absque ulla longiore rationis deliberatione, dijudicare li-M ceat, quae si rerum extra nos postarum natura atque inhaerentes is proprietates, de quibus tamen nihil , nisi confuse &obscvrd ad- is modum , ipsi queunt docere. Ouod dum facimus , quis non ,, videt nos natura ordinem sapientillimum pervertere lImmixta sunt, sateor, his Locis verba nonnulla, quae emolliendae thes inservire primo intuitu videri possunt; qualia sunt illa, absque ulla longiore rationis deliberatione, pro quo dixerat Cartesius, sine aevis intellestus examine ,sive immediate; &c. Atqui minimξ tollenisae hic dissicultati ea issicere, vel ex ipso constat Cartesio. Quis enim eorum qui posterioribus him seculis Philosophi esse voluerunt, asseruit unquam, sic certas regulas sapiendi nobis suppeditare Sensus, ut rationis deliberatione opus non siti mis extitit quin imo corum, rui non iterum iterumque inculcaverit, circumspectὸ attendemum semper esse ad Sensus objectum, Medium, organum; nec quicquam de re sens bili judicandum, nisi post mentis examen plenE constet de eorundem integritate ' Estne id immediate , sine praevio intellectus examine , secundum Sensum judicare ' Licet vero ista ignorare non potuerit Cartesus, carpit nihilominus Z et 3 omnes
In ea qua mitigandae asscrtionis
gratia adis miscentur ab utroque observa im
385쪽
omnes qui ante se extiterunt, quique fidem prorsu sensibus arissu
runt , quod error eorum quidem emendatus fuerit aliquantulum,
ubi Sensus in quamplurimis nos fallere agnoverunt qui autem agnoverunt, nisi praevio intellectus examine sed radicitus sis Dum non fuerit; ostendendo videlicet , non Sensibus, sed intellet tu, seu , res distincte percipienti , rectitudinem inesse. Adeo quidem ut hoc imprimis sundamento, incredibili cum confidentia perstringere non dubitet omnes, qui ab antiqua Philosophia initium secerunt, quod quo plus in ea desudarunt, tanto soleant ad veram percipiendam esse ineptiores. In Epist. Principiis prae a.
Ne addam, ne quidem de rebus extra nos positis, in ordine ad totum compositum cui prosint aut noceant quicquam ex Sensuum perceptionibus concludendum esse, Hepraevio intellentus examine enisi probanda st infantium imprudens praxipitantia , ex hoc solo, quod res oculis arridet , acutum cultrum , flammam , aliaque noxia avide apprehendentium. Unde manifestum est, frustis, &ttitum ad colorem obducendum regulae, de Sensibus in digno sando vero non fidendo, addi istud depraevio intelletius examine; vel ut Clauiargius explicat, longiore rationis deliberivione. Ut genuina Neotericorum de Mnsuum Usu sententia sit, hos non alio fine ac scopo nobis esse concessos, quam ad hoc unum, ut, cum brutis animantibus, per eos discernamus objecta quae nos tanquam prosequenda si sint utilia tanquam evitanda si sint nocitura, discernere ipsa naturae necessitas , ad vitae animalis conse Vationem, cogit. Tantum vero abesse, ut sensationes extendere quoque debeamus ad examinandam earum ope ipsam rerum intra nos politarum veritatem, ut potius is sit purus carundem abusus, ac sapicntissimi naturae ordinis perversio , ut imprudens, ita erroris ecundissima mater. Atque istis convenienter doctiorum confictui alibi publicatam vidimus hanc thesin , uncialibus literis, nequid haereat scrupuli, sic expressam. Philosophi Schola tici Erc. non tam sepius hallucinamur quam semel: neque cnim Sensibus d
sinunt fidere, quorum natura est, NUNQUAM NON FALLERE ET SEMPER ERRARE. Nam ne oculos semel aperire , manus extendere, os aeducere 2 contrahere , orc. quin ud, quin innumerabilium errorum exercitus ac integra plaustra tu se insinuent. Ut neo disi
possit, infassibilem sensum , qui nec ments ιmponat, nec foras Orcumveniatur,
386쪽
DE SENsuuri Usu IN PHILOSOPHANDo. 367meniatur, dari. Hinc intestin- cum sensibus, quos in certis tinc- murejurare, lucta α*λtelo chsempiternas: C m AR at TRuM VERE sAPIENTEΜ, ΣΟΦΟN ΦΙΛΟΣΟΦΟN, dicimus. Ipse Pyrrho, si ad nos redeat redivivus, dubito, mentem suam exprimere an possit essicacius, an ausit clarius 'Has nos assertiones, aliasque his amnes atque ex his ortas, prorsus rejicimus ac in totum repudiamus , tanquam falsissimas non tantum, sed & periculositissimas, quin tales, quae per se comparatae sunt, ad omnem rerum sensibilium certam ac indubitatam notitiam omnino evertendam ac penitus exstirpandam, ac genuinam Scepticorum de sensibilibus εποχta iterum inducendam. Non quidem negamus, salutare animalis vitae moderamen ita in solidum a Sensuum directione pendere, ut absque ea nulla ratione consi stae queat quamobrem quoque hactenus brutis peraeque ac hominibus eorundem usum a natura concessum esse videmus ; de quo deinceps plura : non tamen ista vitae gubernatione Sensus in homine omni suo munere defungi autumamus, sed & nobiliori eos fini destinatos esse asserimus; statuimusque, cum demum rectum ac genuinum esse Sensuum in homine usum, quando mens cos
legitimo modo quis iste sit ' exponemus insta adhibet tanquam organa a Deo sibi concessa, non tantum ad percipienda ea, quae toti composito commoda sint aut incommoda, qua talia; sed imprimis quoque ad indagandam rerum extra nos positarum certam veritalcm, cum carum quae sub sensum directe caciunt, tum aliarum per se insensibilium, quibus cognoscendis, interveniente rationis discursu, sensationes praebent saltem occasionem. Verbo, Sensu& non tantum ad vi vcndum, sed & ad sapiendum , nobis 1 Deo esse indultos. Miror vero vehementer ut id praemittam, priusquam ad ipsa rationum momenta excutienda accedo miror, inquam, qui tam confidenter ausit determinare Cartesus , Sensuum perceptiones tantum datas esse a Narura quo nomine Deum intelligi, manifestum est ad menti significandum, quaenam composito commoda snt vel incommoda; cum hac assertione in utramque regulam , quam , ut recte philosophemur, imprimis observandam
inculcat, Princip. m. Art. I. II. tam incurrat directe, ut non
possit magis. Prima est , Ut mundentes ad infinitam Dei potentiam XI. Eique opposita antitheis
387쪽
36I DissERTAT 1 otiam ct bonitatem, ne vereamur nimis ampla, ct pulchra, ct a soluta ejus opera imaginari. At, cum Sensationum Usum tantum ad vitae hujus regimen restringis, nonne vereris nimis ampla ,.&pulchra, & absoluta opera Dei imaginari l Quidni potius Sensuscorumque Usum tam amplum, pulchrum, absolutum, tibi im ginaris quam potes, ne sorte minus magnifice de Creatoris potentia sentire videaris η prout hoc argumento compulsus imaginaris tibi mundum , nullos extensionis suae fines habentem. Ιm mis autem non hic limitanda videbantur opera Dei, cum non rein pugnet, plurima rerum corporearum attributa a Sensu nostro menti offerri prout in se sunt: unde hactenus saltem hunc ido- neum este posse, non tantum ad discernenda noxia ab utilibus, sed & ad dignoscendas ipsis quarundam rerum veritates , juxta hanc regulam, in praejudicium absolutae divini operis amplitudinis , negandum non videtur. Frigidas quasdam allatas Illic ratiunculas quod attinet, eas suo loco diluemus. XIll. Alter canon , quem, ad recte philosophandum, praescribit
Irim in a- Auctor, est, Ut esι.- caveamus, ne nimis seuperbe de nobis i sit m=q G sentiamus; quodsieret maxime , Asines quos sibi Deus norimi creando et ni υο , ingenii nostri vi comprehendi posse put remus. 2.ρώ, . Quodque hic de toto bl undo asserit, idem alibi extendit ad qua
quisquam Vis hoc Universo comprehensa. Ita enim Princip. I. Art. um . prohibet. ait, Causas finales rerum non esse examinandas , quia non ta mnobas debemus arrogare , ut ejus Dei consiliorum participes esse putemus. Atque iterum in Respons ad Gassendum, diserte ais mat, Par non esse, quo fine Deus quidque secerit divinare ; Constiderare quem finem Deus Abi in regendo et nverso proposiverit, in m ficu esse ineptum; Nec fingi posse, aliquos Dei fines, magis quam alios, in propatulo esse , cum omnes in imperscrutabiis ejus sapientiae ab so sint eodem modo reconditi. Quam istaec omnia sint salsa, hoc loco demonstrare nil attinet Praestitit id susE Cartesianarum Meditationum Triumphator Gassendus, Dissust.sua Metapbys. p. 2ΟΙ. seqq. At nunc d iis ea esse verissimal Si se, quidciso tam audes de te ipsis sentire superbe , ut non divinare tantum praesumas , sed & rotundὸ pronunciare , Sensuum perceptiones quae res procul dubio physica est a Nasura ranium datas esse, hoc fine, ut significent menti, quaenam homo ceu
388쪽
composito incommoda refugere, ceu commoda prosequi d beati Quod nisi nefas quoque sit inquirere in sines, ob quos, ctiam XIV. Contra regulas quas ipse ad recte philosophandum praescribit, tam
diligenter inculcare voluerit Cartesius , sic solius intellectus esse zἡ -
verum indagare , ut nullo modo pertineat ad Sensum , Operae majον sis Pretium videtur diligentius eos inaminare, cum haud leve id sit idearum in- allaturum ad intelligentiam sequentium momentum. Est vero natarum ne- ad Novae Philosophiae tum svndamcnta tum methodum pensicu-
latius attendenti non valde dissicile de asserionis hujus scopo dia
inare, conjectura etiam plus quam conjecturali. Nempe, ante omnia id Qllicite agendum erat, ut in tuto sol et praecipuus h ius Philosophiae thetaurus, innatae illae menti, a primo ejus ortu,
omnium rerum ideae. Neque enim absque earum apparatu salvari potest Nova Sapientia , imprimis Metaphysica, ubi omnis
summa eorum, quae in ca observanda praecipiuntur, huc unice redit, ut, depositis praejudiciis, ordine attendamus ad notiones quas ipsimet habemus in nobis; ex quibus claris & distinctis sa-cile deduc us, citra ulla alia adminicula, existentiam & mentis
nomae cogitantis, & Dei caeterarum rerum causae,.&propositionum aeternae veritatis, & naturae corporeae, & Sensuum nos assicientium. Princip. I. Artis pennis. At Vero periculum non leve
immincbat istis notionibus ingenitis, tanquam supellectili otiosae, si scjentiam rerum etiam per Sensationes acquiri posse, admitteretur. Quum ergo quantum Sensibus eorumque perceptioni incognitione veri tribuitur, tantum decedat Cari sanis idcis, ad has, & quae ab his pendet Novam methodum totam salvandam, necessarium crat prorsus Sensuum in Philosephando adjumentum movere, nullumque eis alium in homine relinquere Ustim, quam quem habent in brutis, uti ratione, sic ideis istis, destitutis. At neque minor necessitas erat in Recentiori Physica, ob quam XV. mens a Sensibus abducenda videbatur. Ea quippe imprimis in summo versabatur discrimine, si examini Sensuum subjecta suisset. 8 q ' Scilicet, haud erat exiguum quod Cartesius moliebatur Opu . ionicis Animus erat lectoribus depingere Universum, quod sit infinita mundi a ingentium ac innumcrabilium vorticum compages ; in qua do- mentis librimminentur clamenta invisibilia, materia subtilis, particulae striatae,
389쪽
globuli aetherei, quaeque inde fluunt id genus sexcenta. Machinam ejusmodi idealem & in mente confictam pro vero Mundi systemate difficulter obtrudi posse hominibus sana mente per integros sensus utentibus, facile ei erat praevidei c; ut qui ignoram non poterat, defuturos nequaquam, qui, obstupescentes ad tam longam sigmentorum catenam, non sine causa urgerent idem, quod quondam Leucippo objiciebat Lactantius, disputans contra Epicureos , Lab. de Ira Dei, Cap. x. Minuta illa femina, inquit,
quorum concursu fortuito totum coiisse munuum loquuntur, uti aut
unde sint ' quaero. Ouis illa vidit unquam ' quis sensit i quis amd Ot ' An Dius Leucippus oculos habuit ' flus mentem ' qui profecto serus omnium coecm ct emors fuit, qui ea loqueretur, qua nec aeger quisequam delirare, nec dormiens possit smniare. Ouatuor et mentis constare omnia Philosephi veteres aserebant : ille noluit, ne aberis vestigiis videretur insistere; sed ipserum elementorum alia v ruit esse primordia, qua nec videra polisint nee tangι, nec ulla corporis
parte sentiri. Exauctorandi ergo erant in ipso Novae Physicae limine Sensus , eorumque in Philosophando Usus r. sic enim
difficultates hic moturis promptum erat os obturare, increpando eos ceu crassos ac sensuales nimium Philosophos, qui imperiti sapientissimum naturae ordinem pervertant, dum Sensationes ultra vitae regimen extendunt ad veritates etiam Philosophicas, in quibus cognoscendis solo intellectu, non Sensibus sit utendum. Nempe, facile nigrum pro albo obtrudes alicui, si semel id impetraveris, ut oculos sibi effodi patiatur: neque unquam tutius fingitur, quam cum media, quibus solis res detegi poterat, surripiuntur. Rursus nequeo praeterire t iterati stimum, ex quo modo quaedam allegavi, Lactantium, in casu non multum absimili, pro Socrate contra Dogmaticos, sic disserentem, Lib. ii . De Faba Sapientia, Cap. m. Age, opinemur , quid nunc in foro geratur, quid in curia i Longum est id quoque, dicamus, interposito uno pariete quid fiat' Nemo potest id scire, nisi qui audiverit, aut via rit. Nultas nimirum audet id dicere: quia lim, non verbis , sed
re ipse praesenti refutabitur. Atqui hoc idem faciunt Philosephi, qui sputant in coelo quid agasur ' Sed eo se id impune facere rebitrantur , quia nullus existit, qui errores eorum coarguat. Ouod si ex stimarent defensurum esse aliquem , qui eos delirare ac mentirι do
390쪽
ceret, nunquam quicquam de iis rebus , quas scire non possunt, di putarent. Nec tamen ideo febrior putanda est eorum impudentia Cr audacia, quia non redarguuntAr, dcc. Itaque minime horum ignarus Cartesus absolvam haec verbis docti limi Is Vossit. dia sputantis contra ipsum , de Natura Lucis in eo praecipue cassidus fuit, quod cum a paucis postulatis σ communibus valde notionibus Philosophiam suam a ficatus sit, in progressu tamen Veris nemo plura assumsit , ct quidem talia , quae nec ab ipso demonstrata sint, nec demonstinari a quoquam possint, etiams vim intest tui inferamusti quodque, cum tam plana 2 perspicua praemittat principia, mox t men iis relictis alia promat , quae neque visu neque sensu percipi possunt , globulossiilicet, particulas striatas , ct elementa invisibilia.
Alis positis , non probatis , incipit Philosophari; Quia nempe ubi ocul, ct sensus deficiunt, illic fingendi incipit libertas. Intenderit vero quodcunque Cartesius i Nos, an recth a co- XVI. gnitione veri Sensus secluserit, videamus t Ac primo quidem Ad ipsam quod argumentum unum potest esse instar omnium ipse de Sen- viri .Pi- suum Usu legitimo pronunciet eorundem Conditor Deust Aliud
quid praeter discretionem commodi 3c incommodi in ordine ad totum hominis compolitum , huic cum brutis com- jubii S η munem, se hὶc intendi s se tam Is inculcat di serth in Sacris, ut ne- suuis Opi- queat magis. Quid illud est quod jubemur oculos attollere in al- 1 .rum, ac videre quis creaverit ista; sicut ex sin ilium creaturarum existentia, per Sensum certo cognita , ducendi simus ad contemplandam & agnoscendam Herni Numinis Divinitatem 2 potentiamqAn vero & ista veritas, ope Sensus ex sensibilibus a mente hausta, ad animalis hujus vitae regimen , addiscemenda noxia a toti composito prolatu ris, tantum pertinet ' An vero & hic sese intenctu, contradistinctd ad Sensus, utendum ' Equidem si Sensui in invo stiganda scientia veritatis omnium primae ac maxime iundament, lis suus sit Usus. & quidem tam necessarius, indubitatus, ac evidens ut notitia illa Dei per Sensum ex Sensibilibus hausta etiam lassiciens sit ad Gentiu m ἀναπολογησίαν, nescio, in qua alia veritate cognoscenda ei concedi non debeat locus i Nescio, quo coloim Sensuum perceptiones non alia de cause nobis esse concessas, quanti ut indicarent animo quae sint convenientia ac nocitura toti composito, assirmetur ' Quod ipsum Cartesium & Claubergium rotundὸ atamantes audivimus. Aa a 2 Quin,