장음표시 사용
421쪽
si Ex ERCITATIO sitis spatiis plures operationes ad extra simul producere. I x. Ita
tamen ut nullam venam exerceat causalitatem, sed Deus cssiciat alia quid in creaturis, ad nudam angeli voluntatem. x. Animam humanam non esse hominis formam. xi. Corpori unitam esse non ratione essentiae, sed duntaxat ratione operationum. x M. Sic tamen ut tanquam caula proprie dicta nullas actiones transeuntes in corpore producat. x III. Verum motus hujus ab influxu mentis non pendeant. XI v. Quin & corpus humanum vivere possit &moveri citra ejus praesentiam. xv. Animam rationalem in morte hominis non mutare suum ubi. xv I. Neque ullam post mortem
ratione του ubi posse illi tribui disserentiam. xv D. Sed coelum& insernum nihil aliud notare quam mutationem cogitationum. XVIII. Caeteium, Animae actionem potentia agendi esse priorem , atque hanc ab illa fluere. xix. Habitum mentis sine actu concipi non posse. xx. Nec ullum omnino habitum dari, etiam insusum aut innatum, qui non actibus comparetur. XXI. T lem consequenter quoque ine habitum congenitae vitiositatis: sicque hominem prius actu quam habitu peccatorem esse. XXI I. Infantem ergo in matris utero actu peccare. XXm. Exadverso, embryonem regenitum credere fide actuali. xxiv. Quin, Spiritum S. in regeneratione nullam bonam inclinationem menti impla tare posse, absque actu nostrae voluntatis. xxv. Itaque &
nitum prius actu quam habitu credentem fieri. Obtestabar istic unumquemquepartem in hisdissidiis nondum facientem , judic
ret, tantine seri debeat novella humanae mentis , ceu merae cogiatationis idea , ut cum illa im orbem Reformatum intromittenda
putet haec quae exhibuimus inaudita pleraque id hunc usque diem aen. S; quae ipsa singula suas iterum habent sequelas extendentes se se latissime. Etsi vero tum in illo nostro Tractatu tum passim
in hisce Exercitationibus docuerim abundd, has omnes assertiones,&connexasesib sua natura eum novo dogmate, & simul salsitatis atque periculi esse plenissimas , nequis tamen maneat calumnia Iocus. pressius nonnihil agere visum fuit, hujusque rei in prioribus saltem quibusdam eo quo sequuntur se ordine breve dare experimentum. Caeter im , ex ungue Leonem l Ajebam itaque ex
opinione, quae mentis humanae essentiam solo cogitandi actu abso Vit, sequi :
422쪽
Ipsam totam Dei essentiam in hoc uno consistere, quod
Nimirum, quandoquidem ex novella hypothesi conceptus cogitationis intimam naturam nostrae animae spiritualem secundum se exhibet; & quoniam illis auctoribus Deus eandem essentiam spiritualem cum mente humana habet communem reclamante licet alibi D. Cocceio, cujus judiciosi itualitas animae Dei non magis conveniunt, quam essenti.ι -ιmae ct corporis, Summ. Neol. Cop. XVII. 3. I 2. non potest non hac parte cie Deo statui idem , quod affirmatur de humano spiritu. Diserte Polrctus, Cogit. Rat. Lab. I I I. Cap. III. f. 3. In Deo, cum ad illum attendo ex hac occusione scit. quod completa notio rei qua cogitarione absolvitur Ipiritu litas dicenvisit, ob quam assero mentem meam spirisum esse, 6. I. ita etiam cogitationem esse animauumrio, ut tota ejus natura in illa sola consitat, exclusis cateris omnibus, quae praeter cogitationem possunt concisi . . . . Notetu idcirco , omnia quae ιnsequentibus Deo attribuentur , nil est praeter meram cogitationem. Aia. 3 q. Ex hisice facile est concipere, quid sit Dei sipiritualitas, nimirum quod non tantum cogitet Deus, Ad quod omnia quae in ejus natu ra sunt, cogitaino merastat. Cnidum profecto hoc dogma ess non minus quam novum. Cartinus ipse . AMMit. m. contentus fuit Deum describere , Enssummept Oeditam ct infinitum; ut Dei nomine intelli at substantiam quandim infinitam , independentem, summe intelligentem, summep tentem , cstc. Mirum cerid, de cogitatione, praeter quam meram nil in Deosit, Verbum facere plane nullum; quum illud praedic tum, quo tota Dei natura absolvitur, minimε fuerit praetereundum istic loci, ubi tanto conatu clarissimam ac distinctissimam Dei ideam urget. Sed lambendo hic scelus , uti plures, perficiendus erat paulatim. R em ipsam quod attinet, plurima in Deo esse, quae praeter cogitationem possunt concipi. docebunt evidenter ea, quae de Eternitate, Simplicitate, &c. adseremus sequenti proxi- md Thes. Nunc, quid causa sit, scire velim, cur Deus ipse in Sacris, propius sese manifestaturus Mosi aliisque, Iustitiae quidem suae , Longanimitatis, similiumque praedicatorum saepius meminerit, nunquam cogitationis ' quam, si tota Dei natura in illasela consistat,alto adeo silentio involvere minim) omnium convenit. Fria Lee 2 volumi II.
sentiam in cogitatione consituen
nam sola cogitatione a solvit, δε- mon frata connexio :
423쪽
EXERCITATIO volum est quod regerunt, praeteriri cogitationem, quod supponatur ejus idea natura nota : nam etiam plurima illic recensentur passim attributa, quae ex natura sunt maximE obvia, ac longi notiora quam conceptus cogitationis , in quasla tota Dei natura con- Auar : quem istius temporis hominibus receptum suille & familiarem, miror si quis ausit asserere. Id saltem non dederit Cartesius, qui hanc sibi laudem vendicat, quod sit primus, qui cogitationemro tuam praecipuum attributumsubstantia incorporeae qualis quoque Deus est consideravit. Not. au Progr. Artic. Secund. Primus ergo quoque Cartes ius erit, qui quod in Deo praecipuum est attributum ritό concipere docuerit ' O pectora ante hanc lucem exo tam in re tanti momenti nimium coeca i Et quid ni jam olim Deus ipse, si tantae persectionis praedicatum sit cogitatio, ut in illasola,
exclusis caeteris omnibus, tota αι narura consistat, nomen suum m
moriale , quod voluit esse napi' , sumserit convenientius absit blasphemia i a cogitando , quippe quod unum , si Nostris
Creaimus, omnia quae in ejus natura sunt comprehcndisset ' Ista similiaque si cogitomus, nemini non nota esse poterit conceptus hujus absurditas. Nullum vero opinioni novae praesidium est in Simplicitate Divina. Ea enim evincit solummodo , uti a parte rei quaecunque in Deo sunt sunt ipse Deus, in quoque cogitationem in sensu identico, uti loquuntur, cum Dei essentia esse eandem: haud aliter ac Justitia, Misericordia, &c. re vera cum natura divina identiscantur; etiamsi , pro nostra cogitandi ratione, primum ac radicate es lentiae divinae praedicatum non sint. Atque hoc sensu Amesius, aliique nostri cum ipso Theologi passim docent, Actionem vitalem Dei esse ejusdem 6sentiam. At quemadmodum ex Sin plicitate Dei non licet inferre, Ens primum nihil aliud esse in sensu formali, quam meram J ustitiam , aut solam Misericordiam, Sc. ita quoque minime ex eadem conscitur, primum ac quidditativum Dei conceptum notion cogitationis eo usque absolvi , ut nihil in ipso praeteream concipi possit. Ccrte D. Amesius cui cum plurimis nostris accedit ipse D. Coccrius Summ. Cap. X. f. . VP-Dei annumerat Divinis Attributis, contradistincte ad Essentiam consideratis. Conser. 3.ue .cum 3. I9. 3I. Cap. IV. Lab. I. ed QTantum vero abest, ut Attributum, in sensu formali spectatum,
idem plane illi dicat cum Lutatia Dei, ut cxpresse doccat, Attam
424쪽
DE COGITATIONE IPs A MENT T. buta divina Deo inesse quasi in essesicundo, quia non sunt deformati ratione essentiae divina; scd ab esentia aestinguuntur ratione ra iocinata. Ibid. f. 27. 28. Ut mirer nonnunquam litic adduci Anaesium,
qui adeo e diametro novo Philosophemati adversatur. Sed de hoc , pro instituta brevitate, jam satis.
Duo proprie loquendo esse duntaxat Dei attributa, IV.
Intellectum ' Voluntatem. Sententiae Nempe, in Men re Humana nihil agnoscit Cartesus praeter ip ηφη vis μοsam cogitationcm , & varios cogitationis modos. Omnes Vero 'Ania iacogitans modos ad duos generales referri posse , ait: quorum unus est mitiistis, per priositis operatio intellectus; alius vero volitio sive operatio volun- cum eadem ratis. Prisc. I. f. 32. Quicunque ergo, uti mentis nostrae, ita b Othes quoque Dei naturam totam in soli cogitatione consi tere autumat cum fi ημ Poireto , exclusis caeteris omnibus , quae praeter cogitationem possisti 'concipi, is necelle habet pariter, uti in mente , ita in Deo, nihil admittere praeter purae putar cogitationis attributa , qualia tantum sunt Intellectus & Voluntas.
Si paulo diligentius haec introspiciamus , deprehendemus, re Elii Amri.
vera omnia omnino Dei Attributa per hunc conceptum E medio paloacta tolli. Quandoquidem enim qui Deum nil nisi cogitationem esse breviter ab- volunt, cum Ameso aliisque nostris Theologis ac Philosophis, s it Intellectum & Voluntatem Divinam sub ratione Facultatum conci- pcre neque volunt, neque per suas hypotheses possimi , id unum restat, ut per modum actionum ea concipiant; scilicet, tanquam cogitationis illius quae Dei essentiam constituit certam terminationem , ut ita loquar, in hanc vel istam rem intellectam aut volitam. Jam vero actionem quampiam nemo proprie loquendo dixerit ato tributum illius cuius cst actio : actio enim principium respicit, attributum autem subjectum. Atque hinc nullis unquam Phil sophis aut Theologis actiones Dei annumeratae fuerunt strictὸ dictis Attributis. Itaque, si secundum rei naturam loqui velimus, desinunt ex hac hypothesi ipse quoque Intellectus & Voluntas esse attributa Dei, cujus potius sin actiones. Quumque in mera cogitatione, qualis his auctoribus Deus est, nulla alia attributa pre
ter haec duo iisdem sint conceptibilia , utiqud accuratd loquendo
425쪽
W6 Ex ERCITATI Dei attributa supererunt penitus nulla : quod quam sit absonum, nemo non intelligit. Confirmantur haec non parum ex eo, quod soli essicaci Dei Volantate definiant hi Philosophi Creationem , Conservationem , Concursum , &c. Nisi sorte & haec dicenda hodie sint, nova nomenclatura , Attributa Dei. in , ut&hoc verbo moneam , quum Recentioribus spiritus tantum agant volendo, ita quidem ut Inici lectus sit potentia passiva , non video, cur non tandem una & sola Voluntas supersit, quam Deo
tanquam unicum ejus Attributum si ullum tale res et ) propridloquendo tribuere ipsi duntaxat possint. Ad rem ipsam ut redeam, si vel icviter attendamus ad illa quae in perfectissimo Numine conclupicndo menti nostrae sese offerunt, alia certe praeter haec duo deprehendcmus. Videlicci , Independentia . A ternitas , simplicitas, Immutabilitas, similiaque per se & in conceptu suo formali nullam includunt operandi actuositatem , sed simpliciter notant
tantummodo modum existendi. Quumque haec non minus Deo conveniant quam duo illa de quibus lis est, mani festum cristit, quaedam Dei attributa posse concipi, praecisa etiam omni cogit tione : consequentcr falsum non minus esse , duo tantum este proprie loquendo Dei attributa , Intellectum & Voluntatem ;quam, totam Dei naturam sola cogitatione absolvi. Neque m ramur, quod objicitur a Polrcto, alioqui dari in Deo resperceptione destitutas, quas Deus cogitarione ab illis Aversa perciperet, res brutas igitur c incogitantes.; quia blasphemum esse ait, 2 non Deo, sed
imperfecto idolo dignum conceptum. Haec enim demum Vera forent,
si ista supponeremus realiter & ante mentis operam 1 Deo cogitante esse distincta , ac non potius abstracte a nobis duntaxat concipi. Nec stringit, si instes : Saltem ergo res brutae & incogitantes in Deo concipiuntur. Id namque ambigue dictuin est. Vel enim fgnificat, aliquid hoc pacto a nobis in Deo concipi, quod a pa te Dei brutum sit 5: incogitans ; quod est salsissimum , cum n ster modus concipiendi nihil omnino detrahat divinae Simplicitati, per quam, ut ante monui, insensu identico & a parte rei, vita Dei cum omnibus ejusdem attri utis identiscatur. Vel notat, . aliquod praedicatum in Deo a nobis concipi, quod, prout comceptu nostro substat,m notionem cogitationisyraecise non includit ratque hoc ipsum verissimum est, ut jam ostendimus. Sed non
426쪽
recth quod ita a nobis concipitur, dicetur concipi incogitans, qu tcnus vox haec idem sonat quod brutum: id enim demum dixeris brutum, quod omnem cogitationem tanquam subjectum incapax negat & cxcludite, qualia sunt V. c. lapis, horologium , sol, &c. non id, cujus aliquod praedicatum abstracte saltem potest: concipi absque expressa cogitationis idea. Omnipotentia V. c. ut rem simili illustrema in conceptu cujusvis Attributi divini , ex. gr. 2Eternitatis, aut Simplicitatis, nequaquam includitur; at non ideo qui abstracte concipit A ternitatem , non cogitando tunc temporis de Omnipotentia, concipit in Deo rem aliquam lueotentem, cujus nomine blasphema dicatur haec idea, atque idolo digna non Dco. Quin , an non ipsis sibi hic os battiant , qui talia effutiunt. viderint. Agnoscunt enim Novatores, Voluntatem saltem Dei ab ejusdem Intellectu distinctum attributum. Dic nunc, aget qui sic illam concipiunt, an & hi sormant notionem rei in Deo non-intelligentis, adeoque brutae. Si sic, etiam conceptus adversariorum, distinguentium Intellinum inter & Voluntatem , tanquam duo proprie dicta attributa , blasphemus erit , &non Deo , sed idolo dignus. Sin minus , utique licet citra ullam in Deum injuriam , aliquid in eo concipere , quod in conceptu suo sormali, quatenus is in mente est, intellectum praecise non simul osscrt. Deniqu), cum plerique omnes ante nostram aetatem
Theologi & Philosophi, ipso ne quidem excepto Cl. Coccrio, iam olim communi consensu dividant Dei attributa in primigeneris, quae sint essentiae , atque incommunicabilia , & secundi generis, quae sint ae ita hanc abessentia solent distinguem &communicabilia; quis serat, omnem eorum coetum ita aperte insimulari blasphemiae, quasi, quamdiu radiis Cartesianae Pnilosophiae non fuerunt collustrati, pro Deo imperfestum idolon conceperim. Paria, si luberet, sacile esset retorquere majori jure in Novatores ; quiquam dignum Deo cudant conceptum , per suam cogitationem, praeter quam in Deo concipi possit nihil, nunc aliis instantiis ostendere pergimus. III.
Deum ratione cffentiae suae plane nullibi esse.
'Hoc necesse habent tueri, qui totam Dei essentiam sola cogita- iione ejitione
427쪽
or Ex ERCITATIO ii piam tione consistere aserunt. Et im iisdem Cogitatio & Extensbesse, csidcm duas constituunt rerum species sic oppositas, ut quae attributa huic
hyρ' 'si tribui pollunt eadem illi conveniant nulla. Jam vero aliud Ubi hit . . : ' ' non agnos uni, quam quod idem omnino sit cum loco physico,
sive spatio corporeo quod vocant circumscriptivum; atque hoc idisum ab extensione sive intima corporis natura nulla parte distinguunt. Quibus convenienter rei intellectuali , ab omni caete sione remotae , qualis est Deus , nullum ratione essentiae , quae
his est mera cogitatio, adscribi potest alicubi. Audiamus, si lutat, Claubergium , De Cognit. Dei di Nostri , Exercit. LXVI. Is ad quaestionem, An omne quod est, alicubi sit, adeo ut hoc μιο-ma a Deo 2 Creiurasit abstractum ' R espondet, f. I. 2. Ut i relligatur quosnseu verumsit praescriptum effatum, quamque Diese e tendit , explicandum est ejustum Jubjectum, tum praedicatum. Su . IcEtum de quo di itur quo is alicubi, non est res intellectuabsjeuinco seporea , sed corporea tantumstae materiatis, quam longum , latum 2 profundum est extensia. Adde Poiretum , Cogit. Rat. Lib. I. p. VI. f. q. Si qui quaerat , ubisit Deus .... quaestio per asser ira est. Cum idemsit acsiquaereretur ... an patiumsit ipse Divina essentia. Absuo de quaeri ur desub illo quaestionis praeaecatum toto genere aetersum. Pe inde quaeras de mente, in qua sit jura, vel in quo paret Dogmatis Non cro operosus in confutanda thcsi, quae stare nequit, con-- με σή it vulso jam ejus praecipuo sulcro, quod est conceptus Essentiae div i'' nae , tanquam purae cogitationis. Sed & aliud ei substernitur
praejudicium circa conceptum P Alicubi, quod exaensionem pra cise involvere opinantur. At perperam, quum re vera aliud nihil notet quam inlationem praestiitiae, sive coexistentiae, vel actualis ad rem actu existentem, vel possi bilis ad rem possibilem. Ista a icin praesentia vel coexistentia quod concipiatur involvere partium iussu sionem, a mero infantiae praejudicio est, quo ita itin xis assucti sumus coiporum duntaxat praesentiam & ubi concipere, ut mens non nisi summa cum attentione & difficillime notionem FAlicubι ab idea corporis divellere queat : quod non hic tantum sed.& in aliis nostrae menti in hoc unionis statu versanti accidit frequentissimum. Rem ipsam quantum attinet, quid , Obsecrd, Vctat, esentiam corporis suo quidcm modo , per partium scit. cxtensi
nem ac divisibiliter alicubi esse; Deum vero modo sibi convenien-
428쪽
te, coexistendo alicui spatio per essentiam suam indivisim & citra ullam cxwnsionis diffusionem ' Adco haec sunt evidentia , ut si Iubcat seponere aliquantisper disputationis fervorem , ausim hic
obtestari unumquemque, an, uti rem singularem quamcunque, ita quoque Deum, ratione essentiae concipere queat, ut non con
cipiat esse, uti loquuntur, & rac & Nunc ' Experiatur quilibet, ει deprehendet non magis se hic praescindere posse notioncm F AI-cubi, quam eam quae est F Aliquando. Ut merito quotquot hactenus ex Cartesio philosophati non fuerunt, quemadmodum is Aliquando, ita quoque το Alicubi, agnoverint Entis, non qua corporei, sed qua entis, affectionem; quam & ideo admiserunt
Deo non minus quam creaturis convenire. Neque melius, quo
nexu indiviso isti duo cohaereant, intelligimus , quam si vel solum attcndamus, Vorstium, Socinianos , aliosque qui errarunt in conceptu Divinae Aternitatis, errasse pariter in doctrina de Immenstate; & contrii. Uti ergo Deus negari nequit ratione essenti ae esse Aliquando , ita neque negari potest ratione essentiae esse Alicubi. Rationes alias , easque invictissimas , hic suppeditat, Somni praesentia divina, & unio naturae Divinae hypostatica in Christo mcdiatore ς quae neutra orthodoxe explicari & dcsendi potest, si ratione essentiae neges Deum Al icubi esse. Verum de iis mox agendum erit verbo. Nihil vero dictis obstat, quod ab a terno Dei essentia suerit, etiam quum nulla essent spatia r non enim pugnat essentiam divinam relationem dixisse ad spatia possibi lia , quibus, si aliquando dentur , vere foret praesens. Neque enim ab aeterno temporalia quoque spatia suerunt ; nostris nihilo minus quae jam sunt, essentia divina modo persectissimo licet ac se digno; videlicet absque existentiae suae successione aut mutatio. ne) coexistit praesens. Ex quibus simul liquet , per creationem ex nostra sentcntia Deo ratione essentiae nihil nac parte accidisse novi ; cum & ante Mundum conditum fuerit Alicubi, licet non
praes ms, si strictd loquaris. Plura qui cupit constrat & hic & insiquentibus Disquisitionem nostram de Nullibitate Spirituum. I teor, errori de Deo qui ratione essentiae nulli bi sit praetexuntur quandoque magnorum Virorum nomina, sed non absque ingenti
in eos injuria. Etenim quoties Deo Vbi denegant, nullo Eum contineri loco , illocalem eum esse , &c. asserunt, Ubi rem Fff Vent,
429쪽
Ex ERCITAT Iovent, non omne penitus, sed praedicamentale duntaxat te siritum, quod circumscriptivum corporum aut desinitivum spirituum creatorum vocant. Ita Augustinus Lib. vii. Confess . Cap. I. totus est in deplorando errore juventutis , quo ita conceperat Deum
Alicubi, ut mallor pars terra majorem ejus partem haberet , Er mm rem minor , atque ita eo plena essent omnia . ut frustatim partibus mun.ti, magnis magnas, brembus breves partes sui faceret praesentes. Merito hune conccptum deinde damnat ; at non ideo essentiam Dei alicubi esse negat. Non sic Deus dicitur complere mundum, velut aqua, velut aer, velut ipsa lux, ut mιnore sui parte minorem impleat muni partem ct mallore majorem. Novit ubique totus esse nutu contineri loco. Epist. m. Occurrunt quae huc pertinent valde
praeclara in celebri illa aci Dardanum Epistola, quae ordine est Lura. Verum per ea jam vagari studio brevitatis non licet. Doctissimum Bisterscidium praeterire hic nequco, cum is omnium clarissime cxplicet , quo sensu Deus dici pol si illocalis, & tamen vere alicubi exustere. Sic ille Philosoph. Prim. Cap. XII. ranc jam oritur quarta entis divisio: nempe, quod is , vel illocale , vel locale. Illud diacitur , cujus Ubietas est Infinita ; hoc, cujus est finita. ΕΠ e vero de Ubi Dei disserit uia. Reg. v I. hunc in modum. Alumbi esse, est universis ommum mi um exi/ntium attributum. Quod nuspiam est non est. Hic autem, ut ubique in hac disciplina , magna
vocum penuria laboramur. Itaque cogimur eas a rebus corporeis m-tuari ; σ quasi ublimire. Uuia nihilscnsibus percipimus , quin id
in certo loco nobis occurrat, ideo i met Deo, Scripturam praeeuntem imitati, locum cr locorum differentias adscribimus. Secus, nec ejus praesentiam, nec efficientiam, nec emanentiam , exprimcre possumus. Interim hinc claret, Deum, nec localiter moveri, nec ullo modo aliquam mutationem inst admittere pope. Abas emis in initi ubietas foreis Ata. Eis vero nos hanc Dra excellentiam ne concipere quidem Primus
sine pariis, tamen ideo Deum nulli patio includimus. At per omnia spatia, inquis, non olum realia, sed etiam imaginaria intelligis. Omnino , sed merito : id ni faceremus, Deum, contra rectam rationem ct Scripturam, huic mundo includeremus. Supra magnus fuit usus successionis imaginaria, nunc par, si non major, est spatiorum imaginariorum. Haec qui ex it. int vel infirmam vel confusam habem imaginationem : siquidem isse Scriptura doceat Deum ne a caelo quidem
430쪽
tenus nullissatio includ mus t at simul ejusdem agnoscit et bietatem infinitam ; sine qua nec ejus praesentiam , nec licienti im , nec emianentiam exprimerenssumus; quaque est Alicubi ratione 1pauorum non flum realium, sed etiam imaginariorum. Neque ullus qui aliter hic sentiat alicujus notae scriptor, quantum opinor , adducetur.
Ut Recentiores, qui novum hoc suum dogma suffragiis magnorum Virorum, Augustini nominatim & Bisterscidii, stabilire t BOrant, hac in re prodant vel negligentiam in expendenda Auct rum mente silpinissimam, vel sophisticen in citandis eorum verbis
Immensitatem Divinam esse nihil aliud , quam deno
minationem eXtrinsecam , natam ex operatione in rebus corporeis. Eruditissimi Viri hunc in modum ex novis principiis de Dei omni praesentia disserentis verba alibi exhibuimus. Neque aliter possunt quicunque essentiam Divinam sola cogitatione definiunt, eamque plane nulli bi esse contendunt. Hoc enim posito, nihil restat quam ut omne Dei Ubi, si quod omnino ex hac sententia ei tria bucndum sit, restrinsatur ad puram denominationem desum- tam ab operationibus elus in rebus corporeis, quae ex nova hyp thesi cum ipso Ubi sunt idem. Cartesius quidem expresse instanti Moro, Qui autem Deum positive infinitum agnosiit, i. e. ubique
existentem, quod tu meritosacis, ctc. regerit, Epist. LXIX. Lib. I. Hoc ubique non admitto. I deris enim hic infinitatem Dei in eo pon re, quod ubique existat; cui opinioni non assentior: sed puto Deum ratione suae potentiae ubique esse , ratione autem suae e sentiae nulla plane habere relationem ad locum. Omnium vero , uti clarisisimh, ita candidissime secundum nova principia absolventia Divinam naturam pura cogitatione , de hisce ratiocinatur Pol retus, qui hie Cartesium recte philosephantemse sequi profitetur. Plurima notatu digna quae hujus loci sunt occurrunt, Cogit. Rat. Lib. I. p. v I. Adscribam pauca ex s. 6. At quid argumento , ait, supra allato respondendum est, Cum Deus potentia sua Creaturis sit praesens,
sequi ct proprie essentia, quae ipsa potcntia est , prae em eis esse dicem F s s 1 dum l
Divin.e Imanicissitatis, tantum pcrdenomina tionem ex ternam ab