장음표시 사용
101쪽
s CRN UINO CHARA ut hauriendi liuo se ijsigiis plura noruis ex Nobili si grediem datain Mem, re sacri nexsigeret, quis mihi non denseret, quod ea in me admisissem , que a verecundo inimico non obfm audiret a me amoliretur culpam.
quam sustinerem, quῖ commisissem assis, ea que ego ipse meliis , oesialius expedissem Nonne jus suum in dic
Domini magna persquerentur egentes ' fit quammis Rex justitiae Cbrisus Deus noster, cujus oculi in pauperem re spiciunt , ad illam que diem taceret, dissimularet, patiens Esset Nonne tuncsicut parturiens loqueretur Sicut fortis egrederetur; fleui vir praeliator suscitaret telum: Vociferaretur clamaret; super me tanquam super inimi ιιm suum conisertaretur dissiparet, in ab orberet*mult uua ratione horrenti. de lim e re p=nsupplicia,quae
qui direret reddit ui dum filii lucis se debuitsint , seu istus longe imprudentiore fuerunt omne itaque
a*ertat a me Deus desiderium eorum, quae me non fecundumspiritum ambulantem , sapiens te carnis inimice Deo subjiciant stu causa es , cur filiis bominum tot inanes
capientibus labores ad me nanda commoda borae momento de Entic ego Enime cura, leviorique labore Meream, cujusfructum maximum , aeternam nimirum Beatitatem
me capturum spero sic tandem dicendi finem secit. ID minum multitudini cogitata mea non probari declaruis Sei Mus alundat malitia: in his, quae Deismi, eony lis in ratismia 'itur.Unde nequeo satis mirari rationem illori , qui bi imperitabo minum turbe autoritatem
102쪽
epta, atque absurda diuid enim ab ardius es potest, quam si contenos, ut arbitrio Mundi ponensi tu Coelium ossuum s Disancta consilia mirus acerbitatis emomentis, consilia meap rmittam l An in se fictitatis opere aliquid illi tribuam, cujus judicis in nulli lan re sandum ipsi etiam Ethnici soluerunt atqui ilia, quam linquere et Olavii tritis a , in celiberrima est. Ideb maxim decipit. Nihil mihi magis praestandum es, quam ne pergam
non qua eundum est, sed qua itur. Non ad ititudinem, aut ad rumo, Em sed ad rationem, in virtutem vitere,es componi debeo. Versat nos, es praecipitat traditus per manus error; alieni ueperimus exemptis Sanabimur Ἀ δε- paremur a coetu . sim de Beata ita agitur, ut Christane pro equitur Ethnicus, non es quod ibi illud dise s num more respondeas: Haec major pars esse videtur. Non tam bene cum rebus humanis abitur, ut meliora pluribus placeant Argumentum es t otii ba est iu aera squi optimefactumst, non quid usitatu um . Et quid nos in olssion elicitatis aeterne constituat : Non quid
vulgo pessimo eritatis interpretiprobatumst. Nine nihil admodum terrere, aut morari me post ni Nulla quippe minantis a toritas apuae liberum , es ingenuum es. Sic planesse Rancaeus evolvit e turbis , quas inruinam ejus conjurantes Mundus , Daemon , de caro simul in eum concitaverant. Quamvis Religiosa pietatis oracula Mundo duriora videantur, nec rationi amicae sensuum arrideant; tanta tamen in illis virtutis , Se aequitatis effigies eminet, ut quisquis praejudicia deposuerit, viro ill proserenti nequeat reclamare . Rem prorsus ita se habere, tinac Rancaeus explanate cognovit . ruderitiae carnis,
103쪽
8 G MDi Mus CBAR Aerx Rquae mors est, argumenta eius adversabantur veram ibloris impeditissima responsio erat. Unde hste omniaciderunt, ut ab eo enixe poscerent amici, conscientiae stimulis ad omnia vendenda illum adigentibus, ut unum e consanguineis Ueret esse sinere emtorem affirmando eumni nihil inde pauperes facturos iam confianguineo tantidem , atque extraneo splendidissimam illam vendi turus esset Rancaeus, cui omnia carnem , , sanguine nare dolentia suspecta erant, timens ne sui id a si desiderarent, sive ut ducendo tempus commodis consulerent, sive ut quid implexi elandestinis machinarentur artibus: aegia asductus est, ut assentiretur . Sed cum rectam ipsorum mentem , d cogitationem suisset assequutus , libenter acquievit, dummodo fide, promisso itare vellent. Quidquid Optimae aestimationis emtori amicitia, sanguine conjunctissiana I an iis concessit ex neredibili quantocius pauperes ditandi paupertate sua , desiderio pro
diit. Dignum spect culum illud erat, ad quod Are
ii,&hoaunes attemerem. Usque adeo enim Christianae militiae candidatus, postquam veteres exuisset assectus, novos induerat; ut nihil sibi praeter seipsum, stos putaret extraneos. Licitationem cum bis iaciebat Rancaeus, quasi sibi peregrini, nec de Dese quide in eogniti essent ingratiam pauperum, quos sibi in doni esticos, Se familiares elegerat. Qua de causa summa eum laude dignum existi ino. Nam in domo Dei, cujus nomen laudant pauper, se inops,4 cujus spiritu Rancaeus agebatur, nemo est: e traneus, de peregrinus, nemo hospes, advena sed omne; sint cives Sanctorum, bc domestici Dei Labentes euniae dies, Raneaeus ab omni cun tione aversus in eo , quod
laudari non potarat, oisi per a viij nunieraxo vivi voluit
104쪽
R P A MANDI Io: Bu 1L1ΕRI RAm. I. Turireto et ipsa per feetae s blutionis hor velocius auli, git, quam Abbas D Estiat emtor in laute aedificatum palatium pedem intulerit . Nec aliud india abstulit praeter sunt mam ex nimiiim dilatii possessione molestiam . Hinc , ut terrenorum omnium, quae ludibrio δε despicatui habebat, iugum facilius excuteret omni cogitatione,, cura incubuit in superandas disse ultates , in qua quisquis magna ni litur , solet incurrere.
Varias init ita Ranceus, ut cogitata persicere, nodos omnes fisere possit. E Tiamsi negotii pauperunt optim gerens Rancaeus ,
curam oninem , industriam adhiberet, ut illi Lee latrim patrimonii venditione satisfaceret improvisis, ideoque gravioribus irretitus est impedimentis. Adeo verum est, terrenam sub tantiam pondus esse,non subsidium. Tantam ex iis aegritudinem traxit, ut arbitratus fuerit Divinae voluntati si repugnasses. Usque ade, inquit ad virum amicum scribens, consiliis meis Ornnia contraria sunt, ad Diminam , in illis, quae mihi adversantur , tam rum me confirmo moluntatem is ob alis in Mundo esse non idear, nisi ut ad meum , nox ad Dei ivam arbiat ium. Interea perspicue ideo, omnino Deum elle, ut
ubique angustiis urgear, omnia ni eri ciliter mo- Τὸ Φ gravi me prober, antequam ea compleat, in qu rum cogitationem fila misericordia motus, me deduxit. No mentissingulis emerg ntia adversa mibi incommoriis, quae ad consita perficienda iam obstruunt, manifeste m-miὰm ostendunt mihi pondus nature mea sub manu Dei
105쪽
go xuui Nus u AR erx Rexercisatione defatigatae, instam: dum in inmissN-rum mearum moriratricem Iussapientiam pse , in νιμ enerari, illi is penitus me committere deberem. Haec sub idem tempus ad alium scripsit movi me eern eukis
exercitatum vult Deus. Graves excipitini graviores: in tempus aetatis meis teritur es modo , quo menti, incidi iasiis meis nibit contrarium mi esse potes. uotidianis
laudibus orno felicitate miserum, quibus nabi negoti, me opum es. Bonapari eω t m qui in illosuntsatu, quam praeclar cum illis Deus egerit, ignorant . Ad minore, objectum se non vidit ea sus elim Ecclesiastica benefiei dimittere voluit. Ut enim agnati a overunt, nihil essicaestuis habere quidquid Rancaeo in gratiam se ipsius siuade
te studuerant Rationem, de aequitatem praescribere decla rarunt, ut saltὸm beneficia deponendo, haberet delectum familiaris, cperegrini . Illum dissileri non posse, ni ultos ex suis, merito eorum amandos plurimi, m quorum prae clara virtus, quovis munere, praemio ac laude digna es.set . Non spernendo ipsi praelucere exemplo Turonensem, Arehiepiscopum, qui, si daretur optio, nunquam extra semiliam sibi quaereret successorem. In ossiciosum itaque, eingratum ipsum seres, si alium praeter Archiepiscopum.
Turonensem, aut unum e suis , obtinere linquenda beneficia vellet. Ranem ea non response, immo ne attenta quidem cogitatione dignatus est. Amandos siquiden sciebation- singuineo , sed praeponendum Creatorem Redemtorem, ob cujus amorem non solum agnati omnes negligendi, sed Patris etiam omittenda cura esset sepultura . Saepe
odium in suos, quoddam genus pietatis est . Debita pietatis exercitia , nullla impediti consanguinitate debere
106쪽
R P ALM NDI Io BurrrLuino vixi. 81 Quamdiu enim de Mundo sumus, ut disertὸ monet Ber nardus , debitores nos constat esse parentum, de consanguineorum. At postquam reliquimus nosmetipstis, multo magis ab eorum sollicitudine liberi sitimus. Ita lium fere nodum eos excepit, qui ad beneficiata adipiscendan uiuam amicitiam prosummo, Se unico jure proferebant. Non enim se, vel sua; sed quae Dei, justiatiae , bc probitatis erant, Rancaeus quaerebat. Quas sibi in ter haec peperiare sollicitudines consanguinei toto pectore
ad illum remorandum incuin bentes, Rancarus cuidam arcanorum participi per iteras significavit: itatem, in quit, in negotiis exerceo , quorum nondum exitum ετοί et e re otti . Nunquam a mosistis dissὶ cultatibus iacuus
sum Unius eae Abbatiis meis abdicationem admittis Rex recusavit. Adoroda mibi est pro dentia me in eo flatu linquens que, emper tanquam summam miseriam aeri
mui. Tantum mihi Lutetiae odium est, ut nunquam ma jus fumi in nibilnnibi equo amm ferendum exbibet. Utra 3 uiuun sunt, rares , intolirandus Amtiu es . tu pesceres, si libr. i r in mestu, quanta cum repugnantia illum et ideam. Nihil in illo mollitta etiacat. Cuucta consi
Lia cupiditate, es utilitate desim tint homines . tre meramitam in Mundo cum sinceritale olere impossibili ferm)est. Leves, em inane est, quod desertini illi, qui ab eo se cedunt; quibus nimitim desertiouis in bac etiam vita pro- Rebus eis redactis,ut obtinendi Regii eo sensus,& liberta tis filiorum Dei reeuperandae nulla Rancaeo spes affulgeret; negotium ad exitum perducendi rationem ultimam exco
gitavit. Nimirtim sibi in vestigandum eredidit, quia cause esset, cur a Rege repuliam in re beneficiorum serret som
107쪽
81 Ct Nur NU CAARA TER quam multii operae: ae laboris consumsissen univetia illi tandem patefiecit unus. iis, qui Regi asanctioribus eon. liis erant. Illius oper liquido cognovit, interpellatorem intercedere virum maximum , suique ordinis spectatissimi ni, qui est in te mirabiles sibi reponebat utilitate Ecelesiae Gallican quas Rancaeum omittere sne piaculo non posse putaverat. Id Rancaro novum prorsus aecidit. N nio etenim ipsis Nebat apertius, studebatque, quam vit se summus quo se retardatum audiebat . Extemplδconvenit ipsum, quem tant sim reperita consiliis abhorrentem, quantiim sibi semper in omnibus aliis conjunctum invenerat Vix rem principio Rancaeus aperuerat, cum ille omnes reponendi annas eripere volens , cordat dixit: Dolandam Ecclesiae et icem si qui vis rectum vitae cursum
tenere inliet, aut prime vitae acta retexere, non vereretur
dares in fugam , is sponsam Cissi μεlium matre obsequio ribito frausare. Nee Unus inique comparatum
bo uum acco mmodare detrectarem 'Inexpertum nihil omisit Ranctus, ut adstiti, illui isententiam induceret memoriam resti euit eorum , qu ae Summi Pontifices, de Concilia edixerant in illos , qui sine causa, Se legitimo legum laxa merito, varia, de opima beneficia nantistebantur Quosdam Doctores eo rigoris pro-'eessisse dixit, ut multiplietum benes eiorum hujuseem ab um, possessionem , naturae iuri contrari iii restiti vissent. Nihil plan Eproniovit . se Enimne eraiiciat b.
secti passus est, nee precibus cessit amicus. Ad eam quippe, in qu erat, sententiam de universis casibus, autoritat bus, scis mentis, Ecclesiae utilitati, aut necessitati pol
ponendis, aceedebat ut anancaeo disseruiret de immisi inr
108쪽
R.R A 11Nor Io: BOTULatina hucae . 83 pietatis ic beneficiorum,or uua, qua suillicia vocantur,sbeierat . Itaque sine ullis simulationum involueris illi de ii clavit, se illum acerbe insectaturum, donec incoepto destiatisset . Tam longe se a consilio suffragandi iam obtentoruni beneficiorum abdicationi, ut potius se optime de Ecclesia, de Cier Gallicano meriturum crederet, si illum iii altissimis collocaret dignitatum gradibus , de nova ipsi beneseia Ecclesiastiea a Summo Pontifice, de ait seco serti curaret . quidem se sic apud invuns una statui L. se , improbum hominem bene sirium unicum conseque tem , altera parte magis obtinere, quam mereatur pro vero e sexcentis pinguioribus simul adeptis, nee unum quidem supertiuere.
Extra dubium est, iudicium ilIud ex praeiudicata opinione ortum, a communi loquendi more . inanem mente remotissimum fuisse. Nullum tamen ad amicum de sua sententu detrudendum, pronum iter Rancam linquebat. Ubi homo , in quo summa est autoritas, Mamplitudo eogitationes suas ad Divini cultos, decoris Ecclesiae, authoni publici incrementum refert, vel referre se putat; numquam se sinit exorari. Raneaeus timens,n sibi eum graviora momenta in gὶ facerent repugnantem;cum paululdm obmutuissetis
destὸ illud responsum retulit Solitudinem sibi neeessa iam esse . Se nihil in se reperire, quod nὸ minimam quidem ,
nedum summam exspectationem sui pollet commovere. Quemcumque in eam deduxisset benevolentia, eadem de semidum, ubi vires ingem: siisset periclitatus se sui iudicium rectae pernuuere conscientiae, actu transversum. unguem vis Ore non pontia. Hus ad extremum misi
109쪽
8 GENUINU CHARACTER ricordiam supplex requirens, enixe postulavit, ut daret amicitiae, quod precibus, lationi negaverat. Incredibilia resero, vera tamen eloquor . Studium Divini culi sis, diversis, sed miris modis Raneaeum in semetipsium amieum Rancaei ita Rancaeum apsum ita concitavit,ut neu ter victor abierit. Nihil aliud ab illo , ut saepe saepius BD sus est, Raneteus omnibus extorsit artibus, nisi ut auster fronte, ac moleste polliceretur, se illius caussi a prim filii ctioris eonsilii eonvocatione absiturum . Quippe si interesse se discessurum arbitraretur dignitate Sapientis,Con siliarii Regii Christiani, nisi in ore, atque in oculis omisnium, eonsiliis indomiti, de praecipitis ingenii refragaretur . Sic ergo disponeret omnia, rem ut perficeret. In tritum ex die conatu recidente, spem omnem, prout antia
modestinaverat, in posterum e negotii emergendi depo
duee, eierat Rancietis exeqs ira r. Nihil ex omnibus sibi se, in praeie Abbatiam Aonaserit Beatae Mariae Domus Dei de Trania.
I Npar est oratio exprimendis variis fiuctuantis animi
Raneae sensibus hoc responsio excitatis . Ut temporis opportunitatem sapientius sequeretur, ad diurna perpetuare haritatis officia nocturnas adjunxit preces; a quibus tantum supersedit, dum confidere potuit, iis flexum Omnipotetatem in die tribulationis compeditum , rugientem agemitu cordis sui exaudivisse.Tantam illi gratiam in oeulis Regis de Aulae Procerum Deus dedit, ut ad beneficia Eecles astiea deserenda, M aliis committenda consensum Re- . iam
110쪽
R P Aa Minoi Io B UL Ri RAM EL. 84 um impetraverit . Tunc prae gaudio lacrymas nona nens, eonversus est ad Deum, cui summas gratias dieens: Benedictus es m mne Deus, qui consolam me, re naenisic mecum faciens , et ineuia me di isti, is diffisisti manus meas . Suscipe me nunc siciandum Aquium tuum es non consendas me ab expectatione mea. Adjuvia me, Miserar ad persectiora Deus Israia, cujus perfecta fant opera . Velis quidem adjacet mihi, se perficere non inmeniam, nisi adjuvans incredusitatem mea perficere simul iam melle operari digneris. Unum rogo te, antequam vere viam quam ingresus sum decurram; ne deneges mihi: tit, postquam si, ut irem in ad mentionibus meis; intaten bris, rescundum desideria cordis mei ambtilarem: non permistas me in postertim a te separari. Sic rebellem meam ad te compelias,oluntatem, ut te incrementa frugum me πιιm auxisse, inter oves dextere tuae aggregatus, perpetub
hami riari. Justum est ut .sidiis omnibu te filiam sequar, solum amem, qui filus me ad te amandum crea re potui . lux, qua iliaminat omnia MI sm-pεν, abfirbe me in baritatis a Fm, Letideam undique te in te, em cuncta sub te Fac uti tiliam coutrabam pacem eam corpore, quod receptaculum seriatim , sentinas uiariorum seminarium voluptatum est: Et animum, titim
gestui est, is sacrarium virtutum, tuique sede esse debuisset, sirumque a te avertit Habes, Domine, confitentem reum. Novi quod nisi litas, jume pereo 'Ga, Pater Omnipotens, emerito, quo rego; quisci exm bilo, qui te rogarent. Quieta postliae mente consistere non potuit, usque ὀum hominibus seeundum cor stum beneficia distribuisset. Nulla amicitiae, earnis, sanguinis, vel gratiae habitara