Antiqua priscorum hominum philosophia evidentibus demonstrationibus cum vera scientiae methodo restituta. ... Autore Reverendo patre Bernardino d'Andre'e Carpentoractensi, ordinis Capucinorum, .. Metaphysica. Autore reverendo patre Bernardino d'Andre

발행: 1694년

분량: 264페이지

출처: archive.org

분류: 철학

211쪽

xo 8 P A R s II I. M E T A Ρ Η Resp. Neg. Conseq. Nam quando sandri Patres dicunt verbum consumpsit se personam , nihil aliud intelligunt quam verbum' non assumpsille personam ; vel quod idem. est, con limpsisse , N sustulisse personam tollendo neg. tionem unionis periunionem verbi. Negatio enim per se tolli non potest , sed tantum per substractionem, vel per additionem alicujus positivi. Objic. 3'. Natura humana in Christo,

vel aliquid amisit , vel nihil ; si aliquid

amisit , Ergo ratio personae est aliquid positivum : si nihil amisit , ergo sicut habui λset personae rationem , si non fuisset unita;. ita unione peracta. Resp. Natura humana in Christo amisitia liquid negativum , scilicet, negationem unionis , & nihil amisit positivum': sed acquisivit aliquid positivum ; scilicet , unionem Cum verbo , per quam factum est ut sola,& ab omni alia divisa non remanserit. El. ideo negatur utraque sequela.

Instabis. Natura humana in Christo eae sui juris , cum ea si liberrima ; est item singularis , & individua : Ergo nihil deest illi quominus persona humana dici

queat.

Resp Neg. Conseq. Nam quamviS na tura humana in Christo sit liberrima , sit item singularis.& individua , id est , di Nniata a qualibet alia ; non est tamen divisa a

212쪽

ueque persona humaria pati potest , nec agere sola sine contortio verbi. Objic. M. Si subistentia nihil cst , nisi

negario unionis , non minus verbum amisit propriam subsistentiam , quando fuit unitum. naturoe h Maae , quam ipsa natura humana ; nam ctara natura humana eo ipso quo unitur verbo , amittat propriam iubsi-

flentiam : Inde necessario sequitur quod verbum eo ipso , quo fuit unitum naturae humanae propriam quoque subiistentiam ami serit . Respia Neg. Paritatem. Cum enim natura humana, ut jam dictam est, sit creata, finita , & terminata . atque per aliud possit etiam terminari , atque uiserius com- pleri, & perfici : Inde necessario sequitur quod eo ipso , quo unitur verbo termine-zur , atque ulterius compleatur , ac per Ciatur per verbum , & in verbo. Verbum autem , cum sit infinitum , immensam, aeternum , & interminabile et quamlumvis uniatur substantiae creatae , non potest per illam, aut in illa terminari, neque ulterius , . compleri, aut perfici. Objic. 1'. Si subsistentia nihil esset folia maliter , quam negatio unionis , frustra a8 . . Conciliis, tamquam. dogma fidei determi,.

natum esset humanitatem a verbo assint illam carere proprii subsistentia A cum in x- .

213쪽

xII PAR s. I II METAP tellectis terminis vel ipso lumine naturae

pei spicuum sit naturam verbo unitam non, habere negationem unionis ad verbum.

Res p. Neg. Sequel. Neque enis frustra

fuit determinatum ab Conciliis n aturami humanam a verbo assumptam carere proin

pria subsistentia ; quamvis subsistentia nihil aliud sit formaliter,quam negatio uniinnis cum alia substantia : quia multu non intelligebant quid esset formaliter subsit. stentia; cum plures adhuc,& innumeri non natet ligant, ut manifestum est. Ob3ic. 6 . Illud abhorret ab omni ratione quod verbum suppleat nefatione , eum supplet naturae humanae subsistentiam x Ergo non est admittendum quod subsiLtentia nihil aliud sit formaliter , quam negatio. Resp.1'. Neg. Ant. Neque enim verbum

supplet, sed tollit negationem , & subsictentiam humanam , dum naturae humanae

addit subsistentiam divinam fusius itaque. Resp. . Abhorret quidem ab omni ratione quod verbum assimi do naturam: humanam suppleat tantum negationem: neque enim hoc ita fieri potest. Nam si ve bum praecise supplcret illam negationem

unionis, quam naturaliter exigit natura humana : natura humana in eo sensu quamis vis unita verbo non subsisteret nisi sum. tentia .humana, quoa implicati contradic

214쪽

CAPI. DE SUBSISTENTIA. 211aionem. Quapropter dicendum quod ve hum a flumendo naturam humanam non iupplet, sed tollit illam negationem, quam . . naturaliter exigit natura humana ἡ & addendo personam divinam aliquid addit positivum , scilicet , naturam diVinam, quatenus in.verbo subsistit : & sic illam negationem , & subsistentiam naturae humanae tollit ; negatio enim , cum nihil sit positivum, neque addi , neque tolli per se potest: sed tantam addendo,vel tollendo aliquid positivum, ut manisinum est. Objic. Denique inter duo entia completa nulla elle potest unio substantialis; sed natura humana tam est quid completum,

quam homo ; si subsistentia nihil sit quam

negatio : Ergo inter verbum , & naturam , humanam nulla esse potest unio substantialis. Rela. Dist. Mai. Inter duo entia completa, quorum unum , vel utrumque ulterius perfici nequaquam potest per alterum, nulla potest esse unio substantialis , Conc.

Quorum unum, vel utrumque ulterius perfici potest per alterum,Neg. Similiter Diae Min. sed natura humana est ens comple-Tum , quod potest ulterius compleri , &perfici per verbum Conc. Quod non potest o ulterius perfici per verbum, Neg. & Neg.

Conseq. Natura enim humana non manet

in se eo leta dum unitur verbo, sed ulte-

215쪽

ar 2 PAR s. III. METAP H. I ius completur , ac perficitur per vel bum cum ex ipsa per verbum fiat homo-Deus Unitate perlonae : sicut ex Anima rationali, & corpore humano fit unus homo unitate re sientiae , quia utrumque completur , ac perficitur per alterum in ratione hominis. -

Mutinuis enim Anima rationalis sit vere in se completa in ratione substantia spiritualis , & corpus humanum sit vere completum in ratione animalis: utrumque tamen sinul completur , ac perficitur per alterum in ratione animalis rationalis. Sic licet natura humana in Christo sit vere in se completa , & persecta in Tatione hominis e completur tamen ulterius per verbum in ratione hominis Dei. Mancnt igitur in Christo duae essentiae, seu naturae divina, scilicet, & humana inconfusae & in permixtae in uno , S eodem supposito , sea persona. Unde sanctus Athanasius in suo simbolo , unus , inquit non confusione subilantia, sed un rate personae.

De Accidente. .

Nomine accidentis intelligitur illud

omne , quod substantia non est, &substantiae advenit, di sine quo substantia

216쪽

CAp. VI. DE ACCIDENTIῖ. esse potest. Hinc excludi rura ratione accidentis indumentum , quamvis substan-riae adveniat , quia substantia est. Excluduntur , iam a ratione accidentis omnia Corpuscula, quae ex quolibet corpore e Difluuwt , sive sint odorifera , vel non : quia sunt substantiae, qiγ bus inest odor , vel

Dari autem accidentia evidentissimum est, ac per se notum evidentia sensuum. Nam mihi evidentissimum cst me aliquando vigilare , aliquando videre , aliquando ambulare , & aliquando non et modo ineelle calidum , postea frigidum &c. Est itaque per se notum dari accidentia realiter distincta a substantia. Quaenam vero sit ratio sormalis accidentis , vel quae sit vera accidentis definitio gravis est hac de re controversia inter Philosophos , & maxime intricata quaestio. Alii enim accidens nihil aliud esse di

cunt quam quod poten adesse, ct abessesne

subjecti corruptione. Sed haeae est proprietaS accidentis , non autem vera illius definitio,ut parebit infer us. Aristoteles definit accidens , quod en in alio , non tanquam ejus pars , ct sine subjecto esse non potest. Sed cum accidens sit aliquid positivum , haec autem definitio 'maxima ex parte sit negativa , non potest cile legitima accidentis definitio.

217쪽

ai P A R s. I I I. M E T A r M. Alii denique definiunt Accidens , ens In

alio , vel ens inhaerens alteri, sed accidens Non est ens ; atque ita male ponitur ens in ejus definitione. Hinc videre potes quan-rum caecutiat intellectus humanus in iis etiam,quae sensibus percipiuntur. Caeterum Divus Thomas juxta Aristotelis mentem asserit , quod accidens non est ens, sed est entis esse , neque habet esse. .

sed eo aliquid est. Idque pluribus in locis

ita confirmat : Ut hanc esse veram , ac

genuinam divi Thomae , ac proinde om nium Thomistarum sententiam dubitare non liceat. Accidens igitur iuxta Divum

Thomam est entis elise , seu id quo aliquid est. Et quamvis haec definitio paulo sit obsecurior quam par sit ; cum ei desit aliquid

nece ilari uim : ex illa tamen veram accidentis definitioncm haurire non erit difficile. Notandum igitur 1 D. Q od hic nomineentis intestigitur substantia7, qua sola estens ; nam ipsi soli convenit definitio en in it jam demonstravimus ; ac proinde Accidens esse entis, seu substantiae esse Σ'. Quod per , Use , non intelligit ur esse absolutum, sed esse modale, seu respectivum. Alioquin accidens esset essentiale substantiae ; cum ess t id, sine quo substantia absolute esse non potest. Implicat enim substantiam esse sine tuo esse absoluto ; ac proinde accidens non esset accidens. Non est igitur accidensentis

218쪽

CAP. VI. DE ACCIDEMTE. 1M entis seu substantiat esse essentiale, sed accidentale , id est , non est clatis esse absolutum , sed respectivum , seu modale, id est , modus entis , ut vulgo intelli πι- tura Thomistis. Propterea accidens dicitur forma accidentalis substantiae , seu ratio essendi accidentalis, vel modificatio , aut determinatio substantiae : dicitur etiam dispositio , seu habitudo entis. Nam haec omnia idem significant. Conclusio. Vera itaque accidentis definitio haec est Accidens est illud, quoens , seu substantia aliquo modo, infit' idem intelligitur cum dicitur Accidens e s

Entis esse mod 3le , seu modus entis. Sed paulo obscuTus. Probatur. Concl. Quia nullum accidet, est ensi; ac proinde omne accidens est entis este modale , seu illud , quo substantia aliquo modo existiti: nihil enim aliud e fle potest , ut patet. Omnis autem substantia est ens : ergo haee definitio omni, & soli accidenti convenit. Ac proinde vera est accidentis definitio. Prob. Ant. Quia si accidens es t ens, de sinitio entis videlicet quod existit contingerer) essentialiter, At absolute, simpliciter, ac per se formaliter ei conveniret; atque ita per se rma liter existeret: neque ulla prorsus alia re indigetet ad existendum , ut per-

icuum cst ; unde & per se solum exi-

219쪽

stere naturaliter posset ab omni alio ente Creato separatum in se subsistere ; ae proinde illud esset substania , & non ac- cicidens : cum definitio , & proprietates

substantiis ei competerent. Ergo nullum accidens est ens. Confirmatur conclusio ex proprietatibus accidentis. Nam ex eo quod accidens non

sit illud quod existit, sed illud quo iubstantia aliquo modo exsit, nece isti io sequitax. I . Quod accidens non sit illud , quod operatur , aut patitur , neque illud, quod videtur, aut tangitur ; sed illud , quo sub-Hantia , seu subjectum patitur , di operatur, di quo subjectum videtur,aut tangitur V. g. neque est illud , quod fit , aut producitur sed illud , quo subjectam fit, mutatur, aut producitur aliquo modo. Sic cum aliquis gladio confoditur, acumen gladii non est

illud , quod agit , & plagam infert, sed illud quo ferrum agit , & plagam inserta

neque fit, aut producitur gladii acumen, sed serrum acuitur & fit acuminatum.

Operari enta sequitur esse. 2'. Ex eo quod accidens non sit illuss . quo substantia absolute existit, sed illud quosubstantia aliquo modo existiti sequitur necessario quod accidens possit adesse , &abesse sine subjecti corruptione. Nam res

quaeliber potest existere absolute sine suo

220쪽

ς p. VI. DE A co nulls TE. Uv 3 Q. Denique ex eo , quo i accidens nori

, sit illud quod existit, sed illud , quo subie-dium aliquo modo existit, sequitur nece stavio quod essentialiter exigat inesse , atque inhaerere subjecto. Ut perspicuum est. Ez. istae sunt omnes accidentis proprietate S. Cum igitur proprietates non possint stuero nisi ab essentia, hinc euidentissime colligitur praedictam definitionem accidentis e illa

legitimam.: cum ex illa omnes , accidentis proprietates clare innotescant.

Manifestum est igitur accidens esse illud quo subjectum aliquo =nodo exictis,ut rotunia ditate est aliquid rotundum , quantitate est aliquid quantum, & extentione extensum,& rarefactione rarefactum dic. Neque diciens nisi per analogiam , EL per quamdam 'participationem a substantia.

Solountur Objectiones. OBjic. i'. Contra conclusionem .pra cedentem. Quidquid vere est , parterres , est aliqua res, vel aliquod ens ; se aecidens vere est 4 parte rei: non enim est per intellectum dumtaxat ; ergo accidens est aliqua res, sive aliquod ens.

Resp. Dist. Mai. Quidquid verἡ est , Farte rei illud quod existit, est aliqua res , Κ a

SEARCH

MENU NAVIGATION