장음표시 사용
91쪽
ne 8) chrisinatio irrka habebitur Sc vacua , nec inter ecclesiastica sacramenta reputabitur, 99 cum' manum imposuisse Ioo praeter apostolos, io i) quo- . rum hodie vicem sustinent episcopi,ior nulli alii legantur.
Patrem Aurelium, item ad Joh. Ie Moyne Iesuitae Apologiam Galli-oam pro suis Iect. ια Historiam de momenta controversiae iriter Sisemondum & Aurelium latius explicat Teglerus de uisic. Bh. s. c. f. S. R Marca sententiam de ea examinat
98) Atqui Sardis, Hist,anas, Gallis & Graecis etiam post pro- . nauigata Romanae Ecclesiae decreta aliud in usu fuisse late deducit Blo ellus d. I. T si At permisit Sardis Gregorius lib. I. epist. ari ut presbyis Contraria Fleti etiam in frontibus baptiZatos chrismate tangere deberent. Gregorius XII l. in gratiam Indorum simplici presbytero conferendae chrismationis potestatem dedit. Numqind igitur in Pontificis erit albitrio,Sacranienta facere, & iterum evertere aut abrogaret Z. ' ioci Plus est in conclMsione, quam fuit in praemissis. Quae I rioc--- enim consequentia Z Apostoli bai tigatis manus imposuerunt, qui F ' .. ita acceperunt Spiritum S. Ergo nunc in Eccelesia Chraismate nsecrato linienda est frons baptizatorum cum concel tis illis verbis supra memoratis ρ Si dixeris hoc saltem inde sequi, utrobique causam .esseientem esse Episcopum, adhuc respondeo. a diversis argumenta . tionem non procedere. Multum enim disseruiat impositio manuum di inaneso Chtisi vatis in fronte. Z. ior Non sequitur, ad diaconi preces λ im',sulonem ma--μης σμnus Spiritum S. nunquam deseendisse.sed Apostolis a diaconis hunc honorem reservatum,ut ipsimet Spiritus adventum implorarent,Chryo omus notat. homil. IS. in acri vos. Z.
92쪽
Ieiunis a jejuno debet dari Chrisima, nisi necessitas .
3. 3. Accedent igitur qui legitimae sunt aetatis, io3 Dean. ut aes confirmationem jejuni, ut a jejunis episcopis jejuηi ei sacro 1o chrismate in fronte ton deliniti per ma-
diu presbyteri fuerint, formam & primitivum exemplar praetuisse, nee functione Ecelesiastica disterentiam tum fuisse dixi supra lib. Liu.atio non ineletamen Z. virisu rap. VI. BOI. soa. ad 3. -- aevi Iof h. e. qui ad pubertatis annos pervenerunt. In id enim Dorimat tempus dissertur hodie apud Pontificios chrismatio. At olim etiam infantes confirmabantur. Vir lib. Sacranient. ad P. Oper. Gelois rii. Z.m H chris bo4 Triplici hodie in sacris suis unguento utuntur Pontia --scii. i) Est oleum infirmorum ex puro oleo olivae, quo moribundi . unguntur. H Est oleum, quod catechumenorum S salutis 1 orant, eoque insintes baptizandi a presbytero baptizante post exorcismos. . antequam baptizentur . in pectore & inter scapulas ungi selent s; est chrisma ex oleo olivae cum admixtione balsami die coenae Do- mini ab aliquo Episcopo precibus , signo crucis , inhalatione 3e salutatione consectum. Hoc infantes statim post aeceptum baptismum a presbytero , qui baptizavit , in vertim inunguntur,
his ad litis verbis: DEus omnipoIens Pater Domini nostri Ima' Christi, qui te regeneravit ex aqua ct Spiritu S. quisque deduribi remi sonem omnium peccatoruw, inere Imat chri maieDisiis in Christo FE is Domino nostro. visam aeternam, Amen. .
Et hoe idem Chrisma postea etiam in confirmatione ab Episcopoeusurpatur, maximaeque pututur esse emeaciae, quod certis de praeseriptis exorcisandi di benedicendi formulis consecratum antea fuerit. Tuum. - ros In hoc stilicet ἀμωμια Episcoporum esse volunt Ponia, tiseii,quod illis in fronte ungere baptizatos liceat, presbyteris autem tantum in pectore & vertice. Frons vero ita delibuta panno albo, . qui Diqitigod by COOSIC.
93쪽
nus impositionem paractetum recipiant. io6) Plane infirmis & morte periclitantibus , vel qualibet causa impeditis, nulla de 3 uuio habita ratione, io7 manus imponi poterit. In Baptismo, Coinrmatione, ου Catechismo debene 'patrini intervenire.
qui septimo post die dem nitur, circumcinaitur, ne recens unetio vel defluat,vel deleatur. 2. ios Prima Ecclesia Apostolica Prinnisti nem habuit de eLA Maiis . fusione donorum Spiritus S. viiibilium sul er credentes. udo positis igitur Apostoli super ipsos orabant, adhibebant usitatum tune tem- poris symbolum, impositionem manuum. Quod si est usio illa sibilium donorum in Ecclesia adhuc duraret. recte adhiberetur etiam impositio manuum, quae & ad orationes adhiberi solebat. Quia autem temporale illud donum fuit,& ipostquam do strina Evanhelii iam satis confirmata fuerat,in Ecclesia desiit, retineri quidem adhue potest , sed expinari tamen exinde dona istu Spiritus S. visibilia amplius non possunt. T. sto perpetua haec est thias pontificiorum, jejunium Chri--- d. stianorum esse meriterium & satisfactorium, ea ipsa autem merito titi, factioni Salvatoria Christi detrahi, nostri iam pridem ostdnde. runt Theologi. Caeterum jejunium non est per se praeeeptum diutis nitus quia cibi sumptio moderata non est prohibita: neque etiam per se tacit ad eloriam DEI, quia comestio temperans non est gloriae DEI adversa,denique nec per se DEO placet jejunium cum cibi usus moderatus DEO non displiceat. in ut tamen jejunium adminiculum est pietatis,& senum humiliationis coram DEo in nostris etiam Metellis identidem illud inculcatur, jejuno ore S corde tractari deis here secra,& sancte adeo atque pie omnia peragi debere Z. Conc
94쪽
sunt, quam etiam illis qui confirmationis mu- se .is. . nuS recipere debent,ut aliquem in patrinum tof haheant , qui eosdem in religione Christiana ct fide Dominica uas ituat, ito & qui pro eis apud DEum,quasi fideiussor existat: uio quod ιχ in Catechismo cita ob
servandum erit. . Pa υ μου. debeant reiterari. Vide supra iis. a. q. Cam dictum esc seminis. de consit. Hoc can. aecum sancitur ut illi non seculo sed se θDeo sub habiiu reguiari. vel curisati debeant famulari, quos eonintigerit his υel ter via amplius bastremos aut confirmato uisse,
quasi vitiosa repetitis Sacramenti eos sanistiores faciat: Non fit tamen magni hoc Sacramentum in Papatu,nisi ab iis, qui hunc char cierem bestiae in fronte debent sumere ut cum illa negotiari queant
e. p. M lo9 scilicet, si infans fuerit baptizandus, respondere rom. debet ea quae infuns confiteri ore diserto adhuc nequit. Ritum hune adhibendi patri nos in Ecclesia Christiana Immanuel Tremellius profectum putat ex ritu Iudaeorum, qui similiter testes adhibuerint de imposito nomine, cum infitias cireumeideretur, ad E cap. . verss. Eo enim die nomina insentibus imposita fuisse , ex antiqua quidem traditione notum est. Uid. Richard. Montacui. de ore rare .parsi I.pag. Sy. Atque sic etiam Christiani eo tempore,quo baptigatur infans, nomen imponere solent, Montacui. Pontificii Iouis glos progressi aliud porro a baptismali hoc nomine imponunt tem. pore confirmationis,atque hoc praeferri quandolpae nomini baptismali idem notat Montaeutius III. Z. Confer supra not. yn ---ἰ -- χω Aleuinus lib. de o c. divin. p. a a. tom. X. bibl. v. Patrini providere debent, ut cum ad intelligibilem aetatem pervenerint: side de bonis motibus instiuant, orationem dominicam Ie symbolum eos instanter erudiant. Quod si neglexerint,norint se rationem pro eis reddituros ante Dominum, quorum sponsores extiterunt. Z. l6 H. D ii Spondent enim hoc ipsis,se curaturos, ut in fide & pietate Disiligod by
95쪽
Patrini non debent esse plures, vel non baptizati, veI confirmandi. S. s. Admonendi tamen sumus, quod nec plures quenquam in baptismo aut in confirmatione suscipere debent, sed unus ibo tantum, ii3 sive vir, sive ninu-Hcan non
te Christiana, quos baptizandos offerunt.educentur. Σ. iia Significatur hic catechisini examen, quod baptismo prae- .. mitti solebat, δe scrutinium dicebatur. Adulti quidem in ejusmodi iaexmine ipsi ad interrogationes respondebant,& diabolo ejusque operibus renunciabunt. Pueri quoque ipsi ore suo acceptam eatechismi doctrinam recitabant, patrinorum tamen, quos vocant, seu susceptorum praesidio aliquo opus habebant; quare cum ad consessioneni edendam sese sisterent, pedem suam susceptoris pedi imponebant. Inoisntes vero & parvuli, qui a susceptoribus gestabantur, ipsi professionem fidei edere non poterant,& idcirco nomine eorum respondebant
ad. q. s. v3ὶ Causam prohibitionis edidit concilium Ma . e. a. ne scit. nimium extendatur cognatio spiritualis ,& coarei tur ita libertas nubendi. Sed enim cum cognatio spiritualis nullo 'fundamento nitatur, nec proinde impedimentum aliquod matrimonii , nasci inde possit, frustra erit prohibitio, ne plures uno patrini rogentur. Et ineunte jam seculo decimo quinto circa annum MCCCCX. usum adhuc fuisse plurium patrinorum apparet ex Vesebis Iob. Petri de Ferrariis,quando quaerit: Si piares leveni unum de sacro fonte suis quotidiet nonquid ιπ- . . . . .ser se excepto levato poterunt matrimonium contrafere : Iespae
amrmat cum Innocentio. Statuunt enim Doctores cognationem - ι
spiiitualem non contrahi inter ipsosmet patrinos. Vid. Augustin. . , Barbosa ad concit Trid.s fa c. a. n. . Multitudinem tamen ειν . c. Rep orum vitandam , praesertim si quaestiis caula sat,recte praecepisConventus Melodunensis anu. Is 9. his verbis: Nec enim in elo '
96쪽
ΠU.quemquam quispiam tenere, Vel levare ponis. ' terit, qui ipse baptiratus non si vel confirmatus.
Paremes non possistet esse patrim propriorum, δε-
.. quoque ii proprios filios, vel man.In Abbates, o vel monachi iis) alienos de facim fonte m.
luet. de stipere aut in confirmatione tenere non debent. Nec baptismus,nec CBri a possunt iterari Eutrum.
que conferri potes tempore inter Licti. f. 7. Commune etiam illud est ulmisque, quod i neutrum sui paulo ante diximus) iterari su M potest Uc ἀ- λ) quippe Guod ambo characterem imprimunt, &
1 , P0ζς ob imminens ex dilatione
fonsecr. peri ctione parinorum poti mum respectus ad tales patrinos labem. dus, m ab eu am in pauper Me am in muni rebus favorem potius , quam morum salutem expectem. A mo amur spius a storio, ut tales deiure8s eliguηr, quales ci rei magnituri es βι- scipiendorum filiorum salus exigis: ut sese. tales, aetate praestare valeant O velms, quases tanti vadimonii gravitas posvlai. Sumilia habentur in articulis generalib. Saxonic. Z. ad s. 6-ο- sits Ipsos etiam parentes aliquando obtulisse liquet ex Ang Augustinum Coepisicopus Bonifaetiri. γέ o ad bo=tismum σι runtur,pro eis parentes tauquam siderictores restonaen c e. Z.
δε--α d. ω6ὶ Baptismum iterari non debere, Iiximns iit. antet . ubi& dogma de charactere inventum plane humanum esse notavimuri De confirmatione autem non est, quod solliciti simus, eum nec Sa
97쪽
periculum utrumque conferri, o dc pro iuroque chmsema confici poterit, ut infra suo loco latius exponemus odit t.
MISSIONIBUS. TITULUS H uid sit poenitentia,'fiectus parmientiae.
Poenitentia, ii est Sacramentum, IU) quod com
tritione, confessione, da satisfactione concurrentia, buseramenti quidem requisita habeat, δe adeo frustraneum sit de aliis qualitatibus disquirere. E. Repete Scta TIT. Ra I . t.
Di Iam aliquoties monui, maximum momentum arcano. rum Papatus consillare in corruptione terminorum in sacras literisquιιγι aedcccurretitium,eorumque detorsione ad sensam plane alienum. In re uti non tam fraus Cleri, quam stupiditas Lateorum sibi ita . sissime imponi patientium,notari meretur;ita vel maxime huIus m niti ipustre exemplum praebet vox paenitentiae , de qua ante omnia videndum , quisnam sit ejus vocis genuinus seesus apud scriptores probatos & impartiales, antequam definitionem eius luc a Lane latici traditam. & quaestionem, an poenitentia sit sacramentum . exa- - . , minemus. Gellius ι ι . noct. Auto. cap I. dum ex instituto de vo. Dein cinii
eis hujus significatu agit, ita scribit, Paenitere, inquiunt tum dicere sumus, quum, quae ipsi fecimus, aut quae de nostra vo tale, nostro e consilio facta sui, ea nobis pos incipium ae plicere semientiamque in iis nostram demutamus. Et paulo post : Est hae quidem, quam dicum, verbi sujusce sistentia. s poenitere nisi in voluntam rebus 7οπ robe aecisur. Ergo poenitentia est displuraqq3 se
98쪽
LIB. II. TlΥ. v. centia , non aetionum rure intillectualium versantium circa cogesis. tionem veri aut falsi . qua talis, ieci quatenus his admixtae surit - ctiones voluntariae, occupatae non sbium circa cognitionem boni &mali, sed etiam circa praxin. Etiamsi in quaestionibus de vero & sal .so in genere mutemus iententias , etiamsi prior opinio nobis displiceat , non tamen earum nos poenitet. Pinnitet vero factorum a vomluntate nostra provenientium dum ea quae revera mala sunt fecimus,
cum cupiditate & delectatione quadam , quia puta imus esse bona, quae jam aversamur. Sc dolemus nos ea fecisse, quia jam cognoscimus ea esse mala. Hinc non male a Philosophis poenitentia inter aneis eius δe virtutes refertur. Duae igitur sunt partes essentiales paenitentiae, agnitio stultitiae nostrae, M serium propositum in posterum aliter Danau. Dciendi. Huc respexit Cicero in Oratione Philippica ra. c. a. 'id
aurem inte rum non es sapienti,quod restitui potes ' astas hs is est errare, Amfus,nisi inrisienus, in errore perseverare. Posteriores enim cogitationes ut abunt apientioressum esse. Et paulo post. Auo si est erratum, redeamus in viam. cytimus es portus nirenti muratio consilii. lib.F. Tusc. quaes. c. F. Iusti titta, etsi adepta es, quod conchpivit, nunquam se ia-men satis co ecuiam putat: Sic sapientia per co comema est.. quod adesi .neque eam unquam fui ρα nitet. Et cap. Sapientis est proprium, vilis, quod poemterepossit, facere. Conser Senecam,
lib. - . de beneflc. cap I . Non est sine agnitione stultitiae poeniten. tia, nee sine proposito aliter faciendi. Qui dolent se turpiter fecisse, metu solo poenae,non sgnoscunt se stulte fecisse, non detestantur factum, sed dolent,se non clam fecisse ne puniri possint, non mutant pisia, .ia propositu n, sed optant, ut iterum facere liceat, modo non puniantur. -- -ινιρ Ergo poenitentia Vera poenam non metuit. Ita Horatius lib. ι. vis. δί . verss3.
Oderunt peceare boni virtutis more Tu nihil admittes in te formiine stana
sve ut postea mutatus m omnium ore est versiculus posterior:
Oderum peccare mali formidine poena. Eodem hoc significatu paenitcntiae utuntur diat in doctriira de eon
99쪽
DE POENITENTIIS, ET REMISSUNI s. 67
mictbus,nisi quod hi Hapis staliciti sint de poenitentia ratione damni in quassionibus de meo & tuo . eum contra Philosophi eonsiderent. mentientiam in quaestionibus de honesto δc turpi. Convenit n ra que poenitentia , quod utraque praesupponat agnitionem mittitiae δοmutationem propositi; At poenitentia de qua agit philosbphia m ratis, insuper conjuncta est eum pudore iacti. Adjuncta vero post nitentiae non essentialia, sed quae modo se, modo aliter se habentiva P ria sunt. Alii enim dum eos serio pudet actionum commissarum. fient ac plorant; Alii contra, dum eos pudet rei gesta, tacent di se rii sunt.etsi non plorent. Denique riirsas alii qui hilarioris sunt animi, dum eos pudet, nec tacent nec plorant, sed ipsi stulti iam propriam cum indignatione rident, Ze hac irrisone suam maxime seriam poenitentiam te intur. Variatio haec dependet a diverss hominum temperamentis; Sanguineo- melancholiei, ficile plorant, eholeriem melancholici serii sunt. sanguineo- cholerici nec ad fetum, nec adsertos gestus proni facilius detestationem saeti alicujus irrisone testantur. Risibilitas, flebilitas, sunt utraeque homini propriae assedit nes, in se nee bonae nec malae, sed quae pro diversitate circuminstantiarum & bonae δέ malae fieri possitnt. Adeoque utrumque ΑΙ- sum est, risum esse indicium stultitiae , fletum sapientiae ; Datur etiam sintulariis Se asseetatus risu , datur etiam 1 ulatus& asseis rutus fletus. Sunt qui flere possunt, quoties volunt. Sunt qui flere nequeunt, etiamsi velint , etiamfi maximos dolores sentiant. Uti ergo non omnis fletus seriae poenitentiae indicium est, s fiat obm mmetum aut sensum poenae, aut si quis simulare fletum noverit, ka omne seriae paenitentiae indicium in flem consistit, si quis regularker non ad fletum pronus sit, aut si plorare etiam in tormentis nequeat. in sineula ita indubie vera sunt, ut probatione non habeant opus. Constant enim ex sensa communi & quotidiana experientia. Ingratiam tamen eorum , qui etiam in talibus autoritatem desiderans, excerpere quaedam ex Seneca liceat.Ita vero ille Epis. p. m.11δ.
Excidariu etiam retinentibus lacrimae , O animum profuse vans. permistamus illis eadere non imperemus 'Fluant, quontum aseritas effecerit, non qEanrumpo 3 imitatio. Nuia vero maerori adjiciamus, nec uram ad alienum augeamus
100쪽
6 p LIB. II. TIT. V. exemplum. Plus ostentario doloris exigit, quam dolor: quotusquisque sibi tristis es 8 clarius,cum audiantur gemunt taciti quietique, dum secretum es et cum aliquos viderim, infletus -- vos excisamur. Tum capiti suo manus ingerunt.quod Zotueram facere, Eo prohibente,liberius: mne moriem comprecantur Abi,
tune lectulo devoreantur. Sine spectatore cessat dolor. Sequitu nos u in aliis rebus , ira in hac quoque hoc vitium, adplurium exempla comeoni; nec quid oporteat, se quid Foleat, adspicere. A natura asceri-s; populo nos damas, nustius rei hono octois νῖσ in hac re cui in omnibus,inconstanti Vo. Videt a uem fortem in luctu si ' impium vocat, se emerauum. Vides alia quem Ostabentem eo corpori afusi ' es minatum ais, ct enerinvem. Omnia isaque ad rationem req/ocanda siunt. Multius v ro nihil est,quam fum- captare insitiae . in lacrimas an bare: quas jurico sapienti viro alias pervulsas cadere,atias vi
Asa latas. Dicam quid intersit. Cum primum nos nuncius ace hi funeris perculit , cum renemus corpus e complexu nostro in ignem transiturum . lacrimas. naturalis necessitas exprimite O spiritus ictu doloris impulsus, quemadmodum totum corpus qua- ιιt,ita oculos, quibus ad scentem humorem perpremis S e esiis. Hae lucri ae per evonem cadunt, nolentibus nobis. Aliae sunt,
qu bus exitum damus, cum memorra eorumquos amisimus, retractatur: ct inis quiddam Euhe trafri.e : cum occurrunt str- mones eorum jucundι, convcrsario hilaris, offici a pietas, Iuncocuti velut in gaudio relaxantur. His mougemus. His vincimur. Non est itaque,quod lacrimas propter circumstantes πιμdentesque aut contineas. aut e primas. nec cessant, nec fluunt umquam tam turpiter quam guntur: Eanr flua sponterire autem possunt placidis atque compinis. Sepe salva 'pientis auctoria
irae fluxerunt,tamo temperamento, ut Agis nec humanitas, nee diis finitas deesset. Licet, inquam, naturae obfqui, gravitate servata. Viri ego in funere Iborum verenses, in quorum ore amoν'
eminebat, remota omni lugemims aena. Nihil erat, nise quod veris dabatur a sectibus. υ aliquis se dolendi decor. Hic sapiemi .