장음표시 사용
111쪽
IAc. ARMINII Ex A M. iva deserationis. quidem hoc respectu,quod rami possit non deserere, velit tamen deserexesi unica desertionis. Dispensat enim Deus absoluto ero arbitratu de peccati merito, an illud tollere velit in filio suo, an vero extra Filium suum punire.
Et quid quaeso decedit beneplacitii malim ρμὰ λ ni libertati, si dicatur Misere non potanon precatomi Quemadmodum enim periustitiam
stam deserere 4ion potest nisi peccatorem, ita quo que non Vult deserere nisi peccatorem. Et libertas non objecta circumscribit circa quae Deus versatur, olendo, sed modum quo vin circ aliquod o lectum verseri. Velim autem tes Perhinse, ut libertatem volu
tati Dei nullana tribuas,quae in ipsius iustitiam imis pingat lustitia enim voluntate prior est&istius reis gula voluntati libertas ut modus eius attribuitur.
Greetiam modusiste justitia circuisitassistuc
Neque tamen propterea negabitur Deum esse v 'Mens liberrimum Quum enim volens liberrimumst, nina quod omnia vult, sed quod quaecunque
vult, libere vult; quid officit libellati Dei, si dicatur quaedamson velle, quia per iustitiam suam illa vel senon possit, quum illa libertas non superiore e m Deum, sed ab ipsa iustitia Dei eircumscrisatura
Atq; hoc sensu,voluntasDei dicitur causa causerum, μιra vel ultra quam ratio nusta quaerenda;
quod etiam obtinet in mea explicatione. Quaerat enim quis,cur Deus illum deserat&illum inaur seondetur, auia vulti cur autem velit usa exvi tra illum non est. At est causa extra illum curium velle possit aliquem deserere illa autem causa est peccatum non essiciens actualem desertionem, sed Promerens , de dignum faciens peccatorem deseris '
112쪽
merito punire veliGquod velle ipsius libeto athinistratu permittitur. 'Estyliidem homo ut lutum in manu figuli, sed inde non sequitur Deum de illo luto juste iacere posse. quicquid actu omnipotentiae siue de illo facere pus DC potest illud lutum se conditii m4 hominem L m in nihilum redigere; est en apsius summo sure at non potest idem lutum odisse, non illi iras
Ci. non aeternum condemnare, nii massa illa sua culpa peccatrix,&massa corruptinnis facti fuerat. Qualiter etiam Augustinus locum ad Rom. 9.expi eat demas corruptionis Acir vis,=De με--m qua peceatoro tantum, non qua homine praeterire voluerιLaterno decretosuo, tum non piscit ipsi vasa, . fedas ipsis vasa ira 'cta invenit. Respondeo, esse.
Fh raseos ignorationem qua Apostolus utiturinom. Nam va Mim. e. nostinnula r pece seu ira se dignumiacere per peccatum , quod sinishonio fecit sua culpa; sed significat eum qui pretiis
vit& ira se digitum secit,justae irae destinare; qui Pnc est adicis divini judicis,peremptori quidem, qui est Reprobationis , at circa peccabiein occupatia cuia ira meritoriar: usa est sesum peccatum si instes, massa nomine non hothines conditos. sed condendosignificari ex vi vocisci negabo vim Ctymon vocis id praecis urgere, Ἀicam ex usu Scripturae vocem istam non tantum tribui hominI- bus conditis, sed etiam peccatoribus, rerii gratiam reconciliationis inunis,&Medus strati praeva
113쪽
care,quae sane duo in scripturis saepe distinguuntur. Phariis enim jam ante in Adamo im, in ieipsis Peccatores erant riteaquamconsilium 2 ei adversus -- Luc. . Iudaei quorum est mentio Act i 3. iam ante erant in Auam .seiplis peccatores, priusquam ratia Dei i*dignos si prastarent semmone 'as a via r . At,ςro hic quaeritur, an Deus praeterea ric ram, non an quos videt ira-D- resectui or Neque propterea cribit προς-- ab M-- inus neminem tepi et nili rem hationem Sc desertionem prometitum. Effectus enim dici nequitabilia causa pendere, quae posita in igni non producit Alpe Moiςssunt omne hominea,vi Electi Mndeseruntur: imo peccarum desertioniscausinon est, nisi interveniente Iudici sententia damnatoria, qua puniendum statuitur peccatum juxta demeritum ipsiui. EtAuis norat sententiam non a reo sed judice pendere etiamsi reus sententiam illam sit promeritus actu suo cit quem iudexstitientiam illam nec concipere posser, nec untiare, nkexsequi. Neque hinc sequitur, alin mum eligere'sic eligi abra, abnvera reiicerator propurea refici. Nam itatuitur peccatum commune meritnmin ele istis&rep tesus, per sentemtiam quae postulat simpliciter- 'iam praede
stinationis statuantur uoi ne peccatores, citrair sus pectitidistinctionem specialem. Probas autem gratiae rejectionem praevisam, non esse eausam desertionis , quia iussures extra foedus Euangelicum. πνσrientes gratiam non repudia verim, qui tamena
sibi sunt Maa a diserti. At, inquamego,in Pa- iratibus, avis, abavi, at .vitavit, Euangeli,
114쪽
. visererentur. Velim enim xv na solidani adserti a
raonem, si in ii omnes in Adamo cooria ligent peccaverim posteri ipsius,atque eo ipso pumam memriti intac desertionem, etiain infantes in sui pa rentibus quibus gratia Euangelica est oblata, at reis pudiata, non peccaverim contra gratiam Euangeis Perpetua enim est meri Dei ratio, quod iiij iii Parmentibus comm hendantu docenseantiit. Qualium argumentum quod ex R-.ρ. adserti ad praesens negotium non facit Agit enim ibi Apo- si lus de decreto quo statuit Deus non ex operibus,
sed olide in Chiutum uitificare: silvare , qui iurisdi justitiae haeredes sunt suturi; irum autem si decreto quo statuit bos aut illos salvare, alios vero
condemiam, seu quo statuit his fidem date abs vero denegare. Quod ex ipso loco& toto contextu facillime commotistrari potest. lam posset,ia tem- eus e turetur. At etiam concella eo,non tamendam. quod Apostolus opera excludites, isto decreto de quo hic agitur,non tame sequitur quod intendis probate. Nam Augustinus illud de operibus inter-Pretatur, quae unicuique illorum lint propria, non
communia avidi bus; quale fuit peccatum originis, in quo iam concepti erant ambo. quum Deus R beccam alloqueretur. 9uae iustini inieiprei tio ex eo vera esse evincitur, quod Apostolus velit Iacobu nihil boni & Elavum nihil mali secassesum
diceretur Mebeccae matri, Majorem servitutum in
. nec quasi Esau male agendo metitus esset ut sem v ellet fratris sui Minoris, qui benE Keiulo sibi iraerowivam aliam comparasset. Et propterea iisn m ejec respectum exuudit peccati inquam iambo aeque eram obnoxij. Voluntas autem in qua Farim aequiescit non est ista qua a uem noli eccatorem. statuitamve minua uiuo ita
115쪽
qua ex tapeccatoribus huic misericordiam ini partitur, alter' in vero induratiquae sano voces .cani existentiam colinorum. Acilis nemo potest nili feri Dat miser nemo nisi peccator Induratio etiam causam habet peccatum , imo contumacem in peccato perseverantiam.
Vltima vero ma ratione nihil concludis adversus e , qui peccatum statuunt nditionem in obj cto pra destinationis reqvisitam: fatentur enim ο--ra esse voluntatis na,quod hic 'alactus iste verbRhesim Et locus que citas ex Auctore libri de v satione gentium etiam praedestination praestui ut peccatum. Non enim liveratur qui per ρος tum, captivus factus non es h&misei. Suod Duώ- a bim ρr mori. ponis oratimiti Um yyρ' nem adpanam, quam insimplicem distinguis χο-- - paratam. At isti distinctio iu&locus elle potuit in
v contrario Electionis actu. Electio enim implex est assumptio j, gratiam inisti comparata, qua istu non ille in gratuini adivnitur. Q diimplicis ordinationis causam sicis voluntate
Dei, non tamen exclus peccato , recte sicis. Nam verissimum est, eandem Deo esse causam voriis ivi faciendi id quod decrevit. Et quis ha t, peccatum rationetii ad damnationem ipsam, an demetiam habri ad dinatione Habetauremad damnationem cauisiemuritoriae respectum ergo dccausae meritoriae respectum habet ad ordinati item. Et nulla est vel verisimilis ratio quac - . . torum adstrui possit. Quare simpliciter negari nonpotest ρος - esse ca-'m decreti da inatimim Vt ut minyn se ecipua, est tamen causa metii rha, citra quam Deus neminem ad poenam juste ordinare possen
116쪽
nasci tu rina, immisi . . in praeteriri tinni, destitionis, probari velini. Nullii, Eest locus Scripturae qtu id continet meo judicio, velim
O si mitis ramarata est,qua hi ηοη ιωπῶ - o, id bent potest rem puniendi peccatum ε re timidi-
pro arlatris; neque cuiquam est obnoxius,nisil tenus se per promissiones suas obligavit. Hinc vero Mena dipira bonitati ostenditur, sed non tantum hinc Est enim eadem declarata in sacreatione αdispensitione, norum naturalium, eo imunam parte Nihili, ridicini,volaut---m,
alictam terram , tertians aerem cita deinceps inde eandem libertatem in d pensitione bonoru- μρer tural-m demonstravit per creationeta Mias enim suarum creaturarum ornavit super naturalibus nis, ut Angelos Homines; alias/e reliquas quidem omnes , sine donis super natural bus condidit. Adde quod non in creatione lum. sed Be gubernatione, administratione creaturi . rum rationalium, eandem libertate demonsti avit, quum supernaturalis faelicitatis communicationem institutus mdum certam legem o piaci nise voliuntatis unde intelligere potuerunt Angeli ac Homines, Deo liberum esse illam comunicare pro
arbitrio. Hoc enim declarat conditionis arbitraria A praescripti. Haec moneo, nequis putet hunc.qu
Maginam, actimi primumesse, qui De libert tem si voluiita dein stravit. n Ista uod verba tua: inqui si s insino perdere ---are, inlusem tamen uin eue set;probare non possum,nec tu ipse, si antecedentis cum istis c feras. Dixisti enimordinationem ad
117쪽
eues hicnon interpolus inter descietione primum actum obationis, damamininem, qui est staculi oc dammiuotion sequitii sininediate desertionem, sed peccatum. Et, ut Ver dicam,ver 3 a. 8 ba ista notoriam fallitatent continent. Primo, quia ac D judex tot n odi non potestim epium inim an x inq&peccatum est sola minuit causa meritoriarimnationis. s. peccaritidum GHis da libromissi a num qua peccamir morietur. Si peccaveris morieris. Unon vives. Secundo, quia ista desertio est causa in quam peccatu resolvi potin propteream an causiniter modoremoventis, vel noli dantisp Jubeii , sine quo peccatrum Vitarin polim Et non levis error in eo commissus,quod,quunt peccatum;non praesupponas desertioni, praeteritioni divinae, ordinationem tamen ad paenam desertioni subsui gas, sine explicatione cohaesentiae utriusque actus tuus.QDdiicimeria non in levio
' . rem,quod a gumenisi irresitantibus cominis strati poteli. Similitudines abs te propositae non . quadrant proposito, d propterea sunt dissimiles,
aliud enim est occidere bestiam- γει nonin-plius bestia, immiseras ex Hiruere; quem adnagieremi tenetis:α nunem aeternis poenis adduaere,quod obse pari est qu ni eundem in Nihilum redigete. Ossi c. Hujm comparata reprobatisatis causa est mera Γιι arat τι volumis fine confide iis8 peccati, impe quod ς ε in valeat ad distinctionem ficienda es, nonam rata ipsim ordinandi potest urin, qualistaeo iidini
est ut Domino&ludice, sed exerceri actu non po- , est,nisi in peccatorem AEnam promeritum ex aequia late justitiae divinae. Cui meae distinctioni accedit
118쪽
Catores praestruit Latinum discretionis merae Dei voluntati tribuit. '
guere. Nec tamen addis quodnam si inter duas istas desertiones discrimen, quod tamen factum 'portuit confvisionis vitandae causa tacet tamen nitinari emo illam secem peccati praecedaneant, quod hane peccilli conmianeam velis, merito peccati existentem Desertionem autem divinam duplicem facis an hanc qui est primus gra dus actus secundi reprobationis, an verb desertio 'nem distinam inliniversum, non explicas. Non iuiam vim iudi uis desertio illa ad oeundumaehim reprobati ii iis pertin s est propter peccatum; de prima imponitur abs te peccato praeced nea. Forte erit eadem cum desertione primo actu Ieprobationis. Si ita est, non potes notam confusa tractationis hoc loco effugere. At videamus quo modo duplicem illam desertionem nobis explanes.
vis,gvat aque secunda, qua prima essea reddatur ad resistendum tentationibus, is pers verandum in bono, samque Vocas expinatioris destrionem dc eminetietum esse dicis: qui Deum nondum deseruor M.
F.dprobis ex epli, Promptasti Mami. At quacio iuris, mi Perkinse, an illud auxilium, istam consor
mationem gratiamque secundam adeo necessaria putes ad perseverandum in bono, ut sine iis homo vntationi resistere non potuerit si astivide quo-
119쪽
xilia ac perseverandum in bono. Si neges, tum ver, declara ait hi quo jure hanc voces delati lonem Dei.
An ille potest dici delertusa Deo, qui est in gratia Dei, justitia originali Deo ormatus. gratia gratum faciente praeditus, instructus omnibus necessariis donis auxiliis ad perse verandum in bono, quinde Ipsa Dei bpiritusque sancti assistentia munitus ad te sistendum tentationi Si cum Scriptura loquiv lis, desertionem illam appellare non potes. At dices rivi simpliciter quidem diei destitionem sese uic quodammodo: quatenus nempe De ista omnia contulit, non praestat auxilium effra
non confirmationem actualem in bono , non glatiam secundam, sine qua priores illae gratiae mestic
ces sunt quod dicis ex eventu apparuisse, quia si ista etiam obtinuisset,perstitisset in bono nec lapsus suisset. Quod ex Augustinoeminivitas 2--aeseruise hominem quoad posse, sed quoad veste; hoc enim ii habuisset, stetisset ingredimur hic, Perhi se doctissime, traei tum dissicillimum & vix expliacabilem, mihi saltem tyron adhuc, di in istis apici--sal logiae Sacrae non foem 'rescitato Audebis' ius tamen aliquid fieri gratia illius qui parvulis
dat sapientiam & caecis vitum. Tu juvabis in pat- tem, ut mutua collatione veritas magis elucelcat.
Non enim in te sed ad te scri te inui in diru. cendi Moendi causa. . Duo autem inihi haeexpli Havidemnecessat Primo de Gratia sussiesente, effraci Meundo de utriusque administratione& dispensatione, dispe sation uocauis.
120쪽
,siquis quam rutam ad sim per una hae
collatione, expure initio dere erat: postmodum tamen, re enitias ex ma cain animo suo, mis
i. Causiamsi diminare liceat, hanesu se existimamus. φίη ibuna parte considerans esse mi. seriem ne, vin ossi sisque di cubastriis plenam, ab altera perpendens distinctionem hane oram non esse Urse rivisa raditioni sed hi manae potius iumentionis mal ueritis te uae o ingensvires in sacrosancti Fhristi Salvat oraculis pervestigandis ore patine piat et se iis perplexis humoabnventionis tricis evolvendis
ATquet, elaniis quidem doctrinam tuam
Praedestinatione examii vimiis si lar i tibi Audeaturitumscundum animadversiones nostra emendare, proculdubio non iam ea, non Stoica. non Epicuraa, imὸ nec Pelagiana dici potent licet rub hoc postremo vitio immunis sit etiam ut abscidi in proposita at reliqius nolim reficile excusatis=Men apud illum: qui non modis sententiain. M di sementiae tirae conlectari accurate cum Mansechaeorum citoicorum dogmatibus cona parabit. Epicureismum nonnulli ex eadem sententia ded Munt,at nonnisi per multa consequentias Velini autem te perspicue satis doctrimo in tui in abistis Ufectionibus vindiciisse climatis in . per responsionem ad variascriminationes doctrinae abs te explic impingi solitas. Quas criminari