장음표시 사용
61쪽
patin tenebris ignara voluntatis Dominicae quae non nisi media Re velatione per verbum innotescit Secundo Formam Emi ci gnostendiis colendi hic enim est centrum, scopus mobiectum, in quod tendere debet mens humana, cognoscendo & colendo, cognoscendo quidem, quia rite coli nequit, quem non cognoscimus, cujus Majestatis consideratione Veneratio exsurgit; colendo, quia, quem cognoscimus infinite superiorem, a quo omnia in illius cultum etiam cie verentiam eo ipso invitamur. Tertio Forma per fidem ad aeternam Beatitudinem perveniendi supponunt haec verba hominem lapsum miserum, errabundum, qui opus habeat Christo Medico, Redemptore Pastore, ad quem confugiat, cui se persidem totum immittat designant talem fidem, quae ratione Forma dicit fiduciam , ratione objecti Christum Mediatorem, a quo Christiani denominati; cum antea Galilaei, Nazaraei Discipuli aut fratres nominabantur, cuius causam exponat Ath asim in Apologia contra Ari-mn. Per Beatitudinem denique aeternam intelligimus sinem illum praefixum Viatoribus, qui dicit vere summum illud bonum , in quo solo homo acquiescit, visionem Truitionem DE in altera vita, ad quam adspiramus , ad quam anhelamus.
IX. Non subscribimus itaque illis primo , qui Religionemaceipiunt pro statu hominum ad perfectioirem Christialiam perpaupertatis, continentiae, 0bedientiae viam tendentium, cum Bel tarmino, caeteris Pontificiis, qui Monachis QPseudo Religiosis superbiunt tum quia significatio de usus hujus vocis est plane insolens, novus & destitutus omni authoritate tum quia ex ipsorum
Pontificiorum sententia. Religi virtutem desiilnat, non statum ut constat ex Gregor de Valentia, Francisc0 Suarea, Leonardo Lebso, Saliis, qui disputant, num sit virtus Theologica, an moralis Quin quia longe aliud est culius, aliud status colentium, nec non Religio Monastica hoc nomine plane indigna Secundis illis, dii eum toppenburilio definiunt Religionem per sapientiam stiri-i i, secundum D a in foedere revelati notitiam, stimulantem
couscientiam ad DEUM an te colendum. Sapientiae nomine intelligentes eminentiorem habitum recensitis quinque ab Aristotele, qui, intelligentiam, prudentiam in se contineat. Terti illis,
qui cum Marsili Ficia Reli iuveni inte ectu es obnitate natit olunt, quibinsulis coelum repetamin, quae duae acultates maxi
62쪽
pium depiessae; tum quia Philosophi hic prae aliis cecutiunt; tum quia ita Religio cum Philos , phia confunditur.
X. Ins.sscienter Pli tiniani quoque, secuti Socinum libr. de Script authorit. c. r. ag 8 39 elisionem volunt comprehendi
duabus in universum partibus, nempe praeceptis Syromi lis unde etiam chlichtingi is de ait fundalii pag 19 hoc solum ad dem vi Christum pertive eam . constituit, ut tum promissionibus Chri ni credamus, eas j ab ipso existe emus tum praeceptis illius , promis- sonum hiarum iste ac de ita eri inflammati, pareamus.
i MI Affectiones Christianae Religionis a nobis statuuntur. I. In lac ut em micus unus, ita etiam unica Religio, unica via revelata pei veniendi ad Dirum . nec alia esse potest, quam quae ab
i. so fuit ostensa, quo respexit Paulus Ephes . . v. - . scribens: Unu Dominus, una des, unum Baptisma, nauigiis o Pateri murum, qiu super omnes , de per omnia, di in omnibus vobis. II. Veritas. Ut i ni in Religio nil aliud, quam corpus quoddam artii culorum fidei e Scriptura dedit horum ita eo ipso, quo illa structura convenit cum prototypo sive Verbo revelato Veritate gaudet dii vina Meminente, sermo enim Patris veritas. Job. II. N. 7. III. Bonitas sive an litas ut enim res in sanctissimus, in quo ne, umbra quidem ulli is impuritatis; ita Religio, quae ducit suos nata, te ab ipso quoque erit sanctissima; is quidem collimavit Paulus dicens: DE v s nos vocavit, vocatione sancta, non secundum s- , per nostra, sed secundum propolam suum. a. Din. I. v. 9. XII. Si autem lina est Religi , una ad Ccaelum via, non poterit unusquisque in sua Religione salvari cum plii res non sint
. a eligiones, sed omnes extra unicam illam Veritatis viam diverticu -: Iad avia quorum terminus interitus; unde graviter errasse censemus, Franciscum Eccium, Italum, qui Mulos homines pro delibi shaberi voluit , sdem laudavit naturalem, inicam detestatus fit i ii insuper jactavit sibi non tantum m hoc argumento favere Hie ron mam a narolam, Picum Mirandulanum, Ambrositum C ii carinum, Aufiustitiam Steuchum , Cardinalem C etaiam me-orilium Siculion Franciscum Geormum, Albertum Hieron mum,
Osorium, Salios sed , arridere hanc sententiam multis in Anglia, , criniania, Polania, asilai Hesvetia. subicunt de illa coistu-
63쪽
terit, quem B. Proavus castigavit. II. Si veram cligio, non ad n ii tet, θ' sive temperamentum ex diversis Religionibus vel opinio. nibus, cum verum falsum unain simul consiliere nequeant hinc removemus S nci et smum , cui tamen insano affectu quidam student, elevantes vim articulorum fidei, veritatem, cui elaaciter iiii, tendum , luxantes, tepidum animum satis luculenter ostendem
quales vidimus in Pareo, Mortono. Davi nantii Ioseph Hallo, Gotto redo Hotione mi otio, Misieteries, Bergiis, Crociis, de maxime Mellet atque Durae , qui scriptis alios nostri ordinis denos fatigarunt. Si denique III sancta est Religio, non erit hoc iam
mine digna illa Secta . quae impuritati fibulam laxat, peccatum aut probat aut excusat; foeditate etiam, quae itimini naturae adversa, ho
ret, unde non tantum Patroni multarum Sectarum tanquam Errones deprehendi possunt, sed .maxime nostris temporibus eme gentes Quacheri, qui scortatioties , Adulteria, incestus consimilia flagitia stabilire annituntur, Vittacheres, in adulterio deprehenso respondente feJuditham non voluptatis causa compresis sed ut illam calefaceret S solaretur. XIII. Absurde itidem Thomas Hobbes modum Religionis
praescribere Re i tribuit, unitatem illius intendendo, unitatem veritatem convellit, scribens pag. 78. Potuerunt transferre uide- cernetidi de modo, quom Eus honorandissit. Ergis es transtulerunt. Qu0d autem id potuerint, ex eo manifestum est, quod modus honorandii Eusi ante constitutam civitatem ab uniuscἁ-jmque ratione et ivata petendis erat. Unusquis istitem ratis-nem priuatam rationi totius civitatis submittere potest. Praeterea, si singuli propriam rati0nem in colendo D Eosequerentur, in tanta diversiitate colentium , alter alterius cultum indecorum , vel etiam impium judicaret: ne ue alter alterim Eu, honorare videretur. Non e se ergis cultus, ne is quidem, qai maxime cum ratione c grueret pr0pterea quod natara cultus in eo coi sit,
ut tibi nam honoris interni,1 num autem non est, hi quo aliquid innotescit aliis. Neque ery fgnum honoris est iij si quod fit se videtur. Rursin gnum veri in est , quod consensu hominum si ij nion, ergo, etiam bonori icum est, quod con sex uJominum, id est, u D civitatis, si stilum honoris. Non est ei ξυ
64쪽
re tuisti na honoris, quae imperabit civitas PQ unt erilo cives
de modo colevdiiguas, in eum vel eos transferre, qui ciυriatis 'init imperium summum. Imis debent; alioquin enim ua lae opiniones de natura DEI , ceremoniael omnes ridiculae, quae apud Elias gentes exstitere, in eademsmul civitate con sticerentur: ex quo contingeret unicuiq. credere, caeteros omnes Suar
contumelii ' ere, itaq de nemine recte dici pollet, quod D v M leret ne in enim cui colit, id est, honorat exterae, si is,
qui eafacit, quibus aliis appareat honorare. Concludi itaqi potest, tegum naturalium, tam sacrarum, quam secularium, regnante DE per solam naturam, interpretationem dependere ab authoritate civitatis, hoc est, ejin hominis, vel curiae, cui concessum ensummum civitatis imperium Davi , quicquid imperat, per ejus νο-cem imperare. Et e converso, quod ab iis imperatur, G circani Odum honorandi gua circa fetularia, imperari aD40. XIV. Impie tandem Libertini, quorum Duces opinin Flander, Quintinae Picardis, Antonim ecquim, Henricin Nicolai, cui adhἱ fit Familia Charitatis, unitatem, veritatem sanctitatem Religionis labefactant, cothurnum faciendo ex illa, tutantes, licere alienam Religionem, etiam falsam, sive verbis sive factis simulare., quia omnia extema in hominis potestate sint offita imbprimus Articulus fidei apud illos fuit, artem simulandi i sese transformandi nolle oportere, at li hoc artificio utendum e se, ut bilingues uit, is in multiplices species se transforment, plane contra
primum Decalogi praeceptum, quod tam serio prohibet cultum DEI
alienum, Exod. o. v. contra monitum de integritate conscientiae servandari fugienda hypocrys. l. Timoth. I. v. s. contra proinximi charitatem, qui nunquam scandalizandus i. Corinth. R. v. Io. XV. Male quoque hie determinant Pontificia; vn.7m noto
su se Religionem semper , sed aliam in te e Naturae, altor in lege
Moyis, hiam tandem in tes itiae, quibusdam absolute negantibus fidei in I Hatem in lem antiqlla, quam sementiam tenuisse Dui tirati a Nichardum, ianire aium ei eri Egidiis Conin , quibusdam aliter censentibus. Male secundis Photiniani, quis ionem per tempora et .m serunt, Et pro diver)itate te. pl. ruta, DEuas diversa It vias hanitans generi ostendit e Urinant, Mosaicam di Christianam deteriminant, de quo vi-H dendi
65쪽
Exercitatis II dendi mali ius contra Frantium , Ostorodus, Z maxime iVolchelius lib. . de Vera Reli toti cap. s. audiatur rellitis, qui autumat, Mosen felicitatem inmercedem, ob qu et pietas colenda esset, terrenae Reip. otio is eorum tantum illiventia teret in ille , quae ad corporis pastum flectant, quo ritnti it ushuius vitae circum cribatur cancelliς, ita requirente i te infantia, vel eum a D Eoo ptum vis se sui cultum , quia
terrenis curis a vi tim atque opum e hominum mento prorsus abduceret: Non animum exegi si ad cni semper re clum, precibus assidue vacantem non sanos ut ille ait, motis recellus pectus perpetua numinis reverentia pleritin. Quibus conlpirat rotius scribens: II en in Iet hae institutio
ne, si disertae legis pacta resticiamus, nihil promi liue supra hujus
Vitae bona, terram uberem, penum copiosam mn de hostibus, longam o valentem senectam, posteros cum bona ' superstites Male tertiis Arminiani, qui in Consessione MApol gia certum esse inquiunt, praeceptum fidei in Chri Divi nussiam in V. T.
clare traditum extare, uti neque in terminis promi sonem vita
X VI. Attributorum ternario supra a nobis posito addunt aliqui alia quaedam, nempe Necestatem; quia impossibile sine fide
placere Dio Ebr. 11. v. . invia, qui ad metam contendere de bet, necessario etiam viam aliquam nosse debeat, quae ipsi ostend tu . Antiquitatem; quia si revelatio post lapsum obtigerit homini, etiam Religio eidem responderit, utpote facta huic fini Geir. v. s. Maliis antiquissimum quodque verissimum. Cumque tot sint ignes satui Religionis in Orbe, qui Lucem mentiuntur, maddevia ducunt, antiquior erit omnibus vera Religio, privatione en per praesupponente habitari , umbra sequente solem. Et caciam in tranquillanda coli scientia, consolante DEo in omni tribulatione. Corinth. i. v 3. 4. erigente in quavis calamitate, qui R Egione imbutus vera sincera, ille luce insigni gaudet in intellectu, novit, quanto affectum Eus suos prosequat i . quam gratiose illi advigilet, quam provideis sapienti, omnia Electis suis in bonum dirigere intendat. Denique Invincibilitatem ut premi quidem, sed non opprimi illa possi, non tantum quia in se verissima, sed etiam quia Coileslbres illius ita corroborantur LDEo, ut omnia
66쪽
potius sustineant tormenta, quam ab hac sorma recedant, fideles
que ad mortem, reportantes coronam hae. Apoc. 2. . o.
XVII. tanquam autem elum in Symbola fuerit relata, quorum quaedam antiquiora, quaedam recentiora, non tamen opi nandum, in Symbolis adaequale esse contenta omnia credenda, comprehensos omnes Articulos fidei tum qilia hoc axioma soli Script rae proprium tum qui symbola ex occasione Haereseων invalescenistium fuerunt concepta, madornata contra illos errores , qui tum temporis grassabantur, ut docent quatuor Symbola Oecumenica, de
ex illis maxime Ephesitum DChalcedonense, Nestoriois Eutychi opposita tum quia Symbola collata ad seriem Articulorum fidei satis luculenter ostendent, plus esse in hae quam in illis, propter Diabolima reticorumque vafritiemis varietatem, non uno aut autero corpore doctrinae exhaustum, quod pia menteri affictu amplectendum unde etiam ZachariasSchille rus in Theori S praxi Lutheri Catechismi minori,Symbolum describit per Rr Mην seu cor
pendiunt, in quo fim trium personarum Deitatis propria benef-cia, tum praecipua o mata dei Christianae in scriptis Prophetiacis is Apostolicis tradita, ordine distributio breviter conrprehensa per icue recitentur partim ut in invocatione summa illa benescia sngularum personarum coilitatione mentisi pius complectendo repetamus: partim ut tam cocti quam inducti integrum corpus doctrinae mente circumferamus es a Widue intueamur, Janc confessonem ore damus, o consi nemus partim ut discrimet ilia iaciat inter Ecclesiam is inter coetus ab Ecclesia ejus. ι υ na alienos, testimonia vocis divinae in perini inam sententiam detorqlientes sartim ut ortis controversis dogmatum aut certamiavi ibus Eccle aes testiscatio de perpetuo consensu in retinenda pur late duo trinae partim ut hac ipsa confesssione te Inemur nos abhorrere ab omnibus su Dinae cale;Iis corruptelis, audacito petulanti: intrenti immani excogitatis, is in Ecclesam invectis, ejusdem ο
es praenulatores sermoni prophetico S Apostolico interpretatis ne peregrisias at Milentes , aut scripta prophetica, apostolica
praeuigiis sophisi natum corrumpentes. XIlII. Repugnant Religioni umbra Religionum,tum illa-Jum qui suiu extra Ecclesiam, tum illorum qui suu intra illam i qui H a sunt
67쪽
Exercistis Rsunt extra Ecclesiam,dividuntur in Gentiles, Mala edanos, Dldaeos, unde Religio Pa sana, Mahumetica, o Iudaica, quarum prima nil aliud, qua in forma quaedam sensus dem Eo erronei, cui tu illorum qui extra Ecclesiam, a vero longe diversus. Altera , forma quaedam sensus de Di in cultus ad praescriptum Coranum qui liber partim ex veris Litti in subtractis, partim ex fabulis consaria cinatus Tertia denique est formais typus sensus demto cultus ad Thalmudica conamenta maxime es alatus. XIX. Q ae intra Ecclesiam falsae Religiones, ut de veteribus non dicamus plane monstrosis de quibusdam aliis magis speciosis, hodie sunt Papi inus; qui formam dicit talium dogmatum, quae justificationem .salvationem hominis per solam fidem directe imp tunt. Pontificis Romani Authoritatem, Oecumenicamque pol statem stabiliunt Calvim vim qui complexus dogmatum illorum, quae absolutum decretum praedestinationis reprobationis sulciunt, media gratiae enervant. Sociniant inus: qui systema quoddam talium dogmatum exhibet, quae satisfactionem Christi tollunt, in qua tamen sola mens pia acquiescere gaudere debet. Arminianii in;
qui refert dogmatum quorundam perpaucorum expressionem, sacro rum mutilationem . scepticismum de rebus ad sabitem creditui cessariis, in uanquam tam cedu non fuerit, cum in quinque articulis adhuc substitisset, paulatim tamen ex affluxu sordium e lacunis aliarum haereseias, inprimis autem Socinianismi ita eontaminatus est, ut vix aliquid sani in toto illo corpore, ut hodie prostat. depreliet
di possit Anabaptismus qui consistit maxime in illis dogmatibus,
quae ordinem in Ecclesia turbant, ministerio atque Politica Taxidirecte adversamur me etiani mus; qui dogmata ex Enthcsas in absurde contra sinceram doctritum propugnat. Quacheri mus ab artuum tremore ita dictus, qui nil nisi dogmatum Scriptura Authoritatem, Sacramentotum dignitatem, omnis boni ordinis in Ecclosia since itatem impugnantium foeda doctrinari series Lal , Velibustianismus, uVola Veni mus , de quibus νυ εω in seqq. XX. Unicum adhuc quaerere lubet, nempe quale Animal sit Daniel Zmicherus , cuius Religionis ' profitetur enim se nec Lucteratrum , nec Cati lim, nec Reni intem nec Socinianum, nec Mennonitam, nec Asiam alium ex ominem
sed i iussa prorsus communicare, omnes vero saga usec; dum
68쪽
dum divinam veritatem, cuius unius se prosteatur Alumnum, re-fomatas cupere tam in doctrina tum in vita. Respondetur: ut in Regno Naturae dantur Monstra, quae a corporibus naturalibus abludunt, ita in Regno Gratiae singularis erit irregulatis,4 mirabile
XXI. Transitum paramus a Materia Theologia ad Formam illius . quae consistit in illa Consermitate cum Theologia ρχετύπω, sive forma illain Idea in mente divina de negotio salutis, in quantum illa ratiose nobis revelata Mad certos libros, canonicos se restricta; quemadmodum autem haec Forma Theologia est intrinseca, ita exterius accedit certa quaedam dispositio capitum , secundum methodum analyticam, vel etiam, ex ingenio quorundam arbitrariam. XXII. Obluctantur hic forma huic interna omnes singuli primῖ, qui Theologiam quandam cudunt, Menti divinae, revelationi, vello adversam, quales omnes Haeretici, omnes illi, qui a forma sanorum verborum recedunt, omnes inpuli, qui tam graphic 'prostituuntur a Paula I. Tim. c. o. v. 3. M. s. Secundo, qui Theologiam cum Ire elio de Fanaticis non ex illa convenientia aestimant, sed ex quadam reflexione in seipsum, volunt ut homo se tantum fidei permittat sine omni scrutatione seipsum ingrediatur ad silentium ccclesie, in Sabbatho DLuxi expectet, id quod sit, petere,quaerere ivlsare, adeoque talem quaerentem regnum D Ei instantem invenire in seipso, nee esse cur alio currat distendi causa. Tertib, qui dispositioni artificioso ordini in Theologia sunt adversi, infensi,quales Fanatici Quacheri, Mennomstae, qui in Confessione sua proscribunt Theologos,inni disputare possunt, artificio pollent logico, consequenter
attendentes methodum Disciplinis convenientem, eligunt ordinem prae confusione lucem distinctionis prae tenebris ignorantiae. X XIII. Consistit enim Forma externa Theologiae in debito Ordine & Symmetria partium. Dispositione locorum concinna, ne. que restigi Princeps disciplinarum Regina Facultatum manum sicam, liram caeterae admittunt. Nam prim5 ipse Drus Doctrinam sacram compendio fuit complexus, proponendo piotoplastis post lapsi in illud de semine mulieris Serpentis calcaturo caput Evangelium Genes. p. v. II. Abraham illud de Semine illius manifestando, im
o benedicendat gentes terrae encs. 2. . R. Ap. 22. v. IS. α S. v. I s. c. 9. v. IO.. tandem Populo totum Legis Istema ia
69쪽
diuabus tabulis admiranda methodo exhibendo Exod ro Uieret s. secundo ipsa materia Thei logiae ita est comparata, ut Methodo aliqua convenienti possit exhiberi: sunt dogmata, quae praecedunt, sunt quae constituunt, sunt quae sequuntur, quaedam remotius colli. mant ad unum corpus, ad unum finem, qui itaque, ii od fiet ii test in caeteris disciplinarum substratis argumentis, non etiam possit observari in Theologia, ipsa materiae aptitudine provocanteritias di spositionem partium Tertiis, si Ordo excluditur a Doctrina nece sum est, ut regnet oppositum confusio scit. Sane vix majus subsidium intellectus humani in toto artium, Scie utiarum Choro quam Methodus, distinctio accurata conceptuum, inuanti illa , vel solius Legi, de Evangelii discrimen tam probe observandum docere potest; non refugit neologia ad Grammaticam loqui, qui itaque repudiaret, quae Logica in Disputando, interpretando, disponendo, subministractXXIV. Observarunt nostri Theologi,consuetum fuisse a temporibus N. . usque ad haec Nostra in Ecclesia ordine progredi in Studio hoc sacro, iotarunt non tantum Symbolum Apostolicun certa ratione congestum in primitiva Ecclesia fuisse receptum, sed sequentibus temporibus summam doctrina Christiana fusius fuisse persecutos quosdam poscentibus id novis, quae de fide exori bantur, controversis. Et quanquam plurima hujus argumenti scripta, temporum injuria interciderint: tamen vel titulos librorum deoperis argumento satis testari posse ostenderunt. Herma , qui vixit circa annum Domini & cujus meminit Paulus Roman. 6. v. 1ή opusculum concinnavit, cujus inscriptio fuit, Pastor ita nuncupatum, quod hoc opere continerentur, quae Pastoribus cognosceia da essent, ut alios feliciter de rebus divinis instituerent. Meminit hujus scripti Eusebius, quanquam in Bibliotheca Veterum Patrum tom. s. edit. . extent libri tres, Hermae adscripti, supposititio tamen esse, vel inde constat, auod sententias contineant non paucas,
a veritate coelesti alienas, fabulis repleti sint. Quare etiam reii culi sunt isti libri non modo Tettulliano lib. de pudicitia; sed etiam Pontificiis, Baronio, Posse vino, Inquisitoribus Hispanicis,is aliis. Hermam excepit i0n3stim Corintlam , qui circa annum Dominia8O vixit, quem κατηχηm doctrinae Christianae scripsisse. testis est Nicephorus lib. . cap. 8. Longo intervallo hunc sequitur Clemens
Ala vandrinas, qui circa annum Domini iis edidit libros t. θατ-
70쪽
τυπωσαιν, monente Eusebio lib. s. hist. Eccl. imitatus inscriptione sua Paulum a Tim0th. I. v. II. Complexus autem sui istis libris summam universae Scripturae, compendiolis disputationibus inclusam,
ne quidem neglectis libris Apocryphis , annotante in Biblotheca sua Photio. Successit Oruenes, qui florens circa annuia Christi
aso κατηχη στων opus aggressus est, decimo octavo aetatis suae anno,
annotante Hierou mo in Catalogo. Taceo Theoplatum, non Epi scopum illum Alexandrinum, sed Antiochenum, qui tres libros edudit, qui Christianae Religionis elementa 3 quasi seminaria complectebantur, docente usebio. Subjungimus Ladantium, anno D mini ro viventem, qui . Institutionum divinarum libros elegam tissima dictione concinnavit. Addimus Epiphanium, anno Domini 'o florentem, qui Panarium, id est, elaboratissimum opus, adversus o haereses adornavit. Venimus ad Augustinum , anno D mini oo viventem, qui de doctrina Christiana libros, ii chiridi lib. i. reliquit, quibus compendiaria ratio discendi script ras de articulos fidei traditur 'mos longo intervallo sequitur amascenim quippe qui vivens circa annum Domini so ad posteritatem transmisit . libros de orthodoxa fide in quibus secundum quo
dam, moventur quaestiones non paucae, parum servientes aedification et
de quod maximὰ improbandum est, diciorum scripturae rarior citatio est, phrasisque a phrasi Propheticavi Apostolica plane abit. Interim in Articulo de Christo praeclare meritus est det Ecclesia Christi. Annis vero post Damascenum ducemis, videlicet circa annum Dominii;o. Gratianus tombardus summam doctrinae Christianae,non quidem e monumentis Propheticis & Apostolicis, sed e Scriptis Patrum adornarunt: Mille suum opus Canones c autem libros sententiarum inscripsit. Successere Doctores scholastici quos tande excepit politum Lutheri, Melanchthonis Maliorum aevum. Systematica itaque Articulorum fidei tractatio res est minime nova quippe origine divina, ab optimis Patribus, subsequentibus Scriptoribus in hoc usque
XXV. Non possumus itaque simpliciter probar primo, quae scripsit Claudius Salmasus, in praefatione libri de Primatu Papae, simius Antiquitatis Admirator, ex illius praerogati, conciliare an ni us colorem illi Processui, qui ex Patrum monumentis, qui omnes
alios trans idat, ita declamitans: In Eccla asticisporridisquisitio-