장음표시 사용
131쪽
dubitare posse video ex dicto Ioan. primae canonicae suae dicentis: Deus charitas est es ergo Spiritussanctus est amor, siue dilectio,
m charitas, cur tunc aperte Ioan. non dixit: Spiritus sanctus est charitas,sed dixit, Deus est charitas, relinqvcns nobis sitib dAbio, am ibi de tota intendat trinitate loqui, aut de aliqua persona in Jeciali ' ad hanc dilicultatem δcimus, amorem, σ charitatem toti
quidem, Ut supra tetigimus, conuenire trinitati, aliquando tamen
persona Spiritus sancti appropriari: nam sapientia 'V0q, com munis est tribus, sid tamen in Jeci lio appropriatur, m ita imsantia ruit, ut est videre in hac prima parte prsentis distinctionis. Post quam altera μὴ equitur hac propositione contenta. Charitas, me amor personalis nulli alteri proprie conuenit,quam solius Spiritus sancti persionalitati. Et ratio assignatur, quia lus Spiritus sanctus per modum dilectionis procedit: stitur charitas, me amor personalis soli Spirituisancto conuenit. Sed hic dicetis: Ioan. insua canonica, ubi supra, docet, dilectionem ex Deo esse, cum itaque tam filius, quam Spiritu anctus ,sint ex Deo, hinc dubitarari quis illorum debeat dici dilectio, licet filius per modum naturae procedat, m Spiritus sanctus per modum volunt alis.Cuid ficulta ei perbellestis fit a Ioan. in eadem canonica, ubi postquadixit,dilectio, quae nos facit in Deo manere, in Deo est, si burngit. In hoc cognoscimus,quod in Deo manemus,m ipse in nobis, quia
de Spiritu sancto dedit nobis;sanctus itaq; 'iratus, de quo dedit
nobis,in Deo nos manere facit: Spiritus ergo sanctus dilectionem hanc,qua est in nobis, ex Deo facit. Et hπ de duabus partibus. Postrema, a vltima tandem enodanda veni ubi Magisterstent.
132쪽
edocere intendit, quod iure merito Spiritus sancius ratione communis principi' originalis si hoc nomine Spiritus sanctus nomia nasus , non oliante, quod tale nomen tribus commune sit persionis distinis. Num vero res ita si se habeat, audite: illud enim, quod communiter, nec non ς qualiter originatur a duabus,conuenienter habet nominari nomine ambobus conueniente, at Spiritus sanctus communem habet a Patre, oesilio originem, iure igitur meritoeis e munem habet denominationem: minor quia quibustam videri posset ambigua, ideo hanc probat Magister authoritate D. Aug. mpatet in textu, quem vos videre adhortor. Et hπ satis.
VTRVM NOMEN SPIRITUS SANCTI SIT
Lectio XX XX. NE sicco pede ea videre uelle pertransire, quae no&s non
leuem utilitatem ualent a ferre, duo inprsenti examinabo , quorum primi; erit. Vtrum hoc nomen Spiritus sanctus debeat dici in diuinisproprium nomen tertia personae. D super, Utrum tres tantum in diuinis sint concedendae personae. Circa primum sic proceditur probatur, quod non, nam ut bene norunt Docti, Apiritus contra corpus solet diuidi, at nulla persona diuina est corpus: igitur quHibet erit spiritus, quo itaque modo in diuinis hoc nomen Spiritus sanctus proprie tertia personae conuenire dicetur ' Ex alio latere illud Io. v. in oppositum sie habet : Tressunt,qui testimonium dant in cno, Pater, verbum, mi G Spiritus
133쪽
Spiritussanctus: at P ater primapersonaeproprium nomen est, π verbum sicundae, m tertiae Spiritus sansitus e quare, mo. Pro huius dissicultatis itaq; solutione notandil erit secunda SeraphicuDo iorem, qJ Spiritus de tribus dicitur, de corporibus, de creaturis intelles Labbus, m de Deo. Si in corporibus confideretur, atq; dicatur, adhuc hoc erit duobus modis, aut a stiritualitate contra corpulentiam, quo modo subtile corpus, puta aereum dicetur stiritus, vel a Jirando, qua via flatus uocatur θiritus, iuxta illud Christi: Spiritus ubi vult 'ira in creaturis similiter intelle- Atualibus duplicite umitur,vel a 'ritualaate cotra corporeis te, quo modo forma intellectualis, siue eius potetia interior dicitur stiritus: vel a J irando, oesic amor, vel assectio dicitur. Prςterea solet dici θiritus, aut alliritualitate contra materialitatem, quomodo tribus diuinis conuenit persionis, aut a stiratione,vel a liua, mel passua: siprimo modo, duabus ascribitorpersonis diuinis, v delicet Patri, oesilio: si secundo modo, tertia tantum conuenis
persona, quae dicitur Spiritus sancitus, ρ primo Jiritus, ut paulo superius diximus, deinde sandius ex modo suaproductionis: nam estprodus iusper moda voluntatis, q sandia est, ideo, mesanctus in seper dicitur ad simouendamo imperferitionem ab ipso. His ita positis dici potest ad argumentum primum, quod procedat de L iritu Uiritualitate dilito, no aut a J iratione passisa, quo modo in textu loquebatur Magistersent. Alterum in oppositum ex iam
di diis videtur notum esse argumentum, nam concludebat verum.
Iam de duobus dubijs a me propositis explanato uno, siveres, ut ad alterum accedam,m quid tenendum sit,videam. Solet ergo ex
134쪽
pritulli obiter quςri. Utrum in diuinis queant esse plures pers nae, quam tres: mibi sane primo sectu videtur esse dicendum, lsio, nam potentia Patris persii' generationem non minui dicitur, si se, ergo eo genito, poterit adhucsecundu , m tertium gignerer quare plures in diuinis erunt person , qua tres. Deinde hoe idem confirmari posse videtur Boeti, authoritate dicentis, qJ relatio multiplicat trinitatem,at in diuini unt quatuor relationes: igitur quatuor persona, m ita plures, quam tres. In oppositumst habet illud Io. vltimo. Tressiunt, qui testimonium dant in crio, Pater,
merbu, σ Spiritus odisse igitur tres tantum erunt diuinaepe sonae : Tna, quae a nullo est, ut Pater: altera, qua a Patre per m dum natura prccedit, ut verbum secunda persona, tertia, quae a duobus, ut puta a Patre, Io per mon voluntatis,ut Spiritus sanctus. Ad arxumenta nunc re pondendum, oe primo ad prima fle, ql bene 'Patrispotentia persilijgenerationem non minuitur,sid semper est eode modo se habens in fili, gencratione, propterea
aliam nonpotest produceres bum se emper eandem,inius enim agentis eoῖa propria virtute, siemper eodem modost habentis 'in scis, insiua actione, impo bile est esse, nisi muproductum, ut in proposito. Ad authoritate υero Boelij pol dici, se nooas relatio personas costituit,sed istae tantz, quaesunt ponendae ad excludenda innocibilitate, quae uni personae conuenit: quare erunt tres filum relationes costitutivae trium personaru. V .g. ut Paternitas ,sili suo, palma lyratio ; ad forma vero argumenti, dum dicebatur,qδ relatio multiplicat trinitatem, rsondetur,hoc esse verum, i quendo de relatione propria non de communi. Et hςc pro presenti.
135쪽
roo Io. PA VLI p ALANTERIIQVOD SPIRITUS SANCTUS PROCEDIT
Distinctio XI. Lectio XXXXI. bitror hucussa demdilo, quo Spiritus sanaus protest, actumfulse: mprsentiarum vero de principio, a quo
Spiritus sanslus cedit,agendum: τι tria occurruntrprimum Atinorum sententiam re sticit. Alterum distrimen inter Latinos, γ Grςcos circa principium,a quo Spiritu an ius cedit. Tertiu m,m ultimum conuenientiam Latinoru,mGrς oru.
Eant si ad primum, secun si rei veritate est tenendum: Patrem, Filium Spiritum sanctu AEduxisse, Nam dicis,atq; his verba fatetur hanc veritate sacrascriptura, Misit Deus Spiritum silij in corda uestra: rursus: Qui assi Lyiritum Christi non habet, hie non est eius. Insuper Euangelium Ioan . dicit, Paraclitus autem Spiritus sancitus, quem ego mittam uobis a Patre; prςterea, quod et a Patre Spiritu anctus procedat, p illud Christi in Evangelio habet probari, o enim estis uos, s loquimini,sia Spiritus Patris vestri, qui loquitur in uobis: m alibi dicit,sitiem mittet Pater in nomine meo. Deinde, Qui a Patreprocedit ;Et hςc pro prima parte. In secunda in ordine ponitur Grςcorum opinio, falpo moritio indusii Spiritu anctum a filio δ cedere negauerunt, Nam si dicebant illud Ioan. xvi. pro si extare dicentis ι Qui a Patre procedit. Hoc idem in misa in Symbolo fidei cantari dicunt, ubi pertra latur deproces ne Spiritus cli, tamen ibi nulla fit
136쪽
LECTIONES LIB. PRIM I. Iormentio de ipsi lio: ergo, inquiunt grςci, Spiritussanctus no procedit asilio. Infiter opinantur isti,'male dicentes,quicquid ibi habetur desilio a latinis appositumsu se, ex consequenti Hier
hoc nos dicunt anathematiqatos,quam opinionem corroborare Ui
dentur per illud Leonis Papae iij. dicentis: Secundu Conciliorum traditionem apud eos celebraetorum oes aliud dicentes de sanctos. Trinitate,quam in eorum Concili, uerit determinatum,anathematiratos esse:at nos huic cauillationi,errone*; opinioni satisfacere volentes, dicimus nihil a nobis illi contrariu proferri, sia bene Sanctorum doctrina sane explicari. moesi dicat Christus in Evangelio, Spiritum sanctum a Patre procedere, non ob id nex tur, quin etiam procedar a Filio sed moris su uisemper ad Patrem referre quicquid habuit; propterea, quia non dixi t, Spiritu sanctum a lo Patreprocedere,non negauit etiam a se procedere:
ex quibus veritas patet in hac secu laparte: post quam siubsequitur
tertia, ubi hetur conuenientia Grςcorum cum Latinis: ex quo .n.
fatetur, Spiritum sanctum essesspiritum Filij: binc est 3b nostUM
sed verbis tantum a nobis disperant nam,si Magistro fidem adhibemus uti debemus, apte in textu ipsius videbimus: Athanasium, dimum, Θrsitam, . Io. Chrsostomum, qui fuerunt Doctores eorum, si isssi, Spiritum sanctum a Patre procedere,. Filio: verum igitur ea dicere, Spiritum sanctum. a Patre, aὶ .' Slio procedere. Ethςcde ai tota distinctione.
137쪽
rox IO. PAVLI PALANTERII VTRVM VOLUNTAS DIVINA SIT
PRINCIPIUM SPIRITUS SANCTI, ET C.
EX Theologorim voto Magistri sint. dicta examinanda
erunt, . primo , Utrum volutas diuina Spiritu ancti sit principium. In ver, Viru Spiritus sanctus procedatasti Patre,aut asiolo Filio aut ab utroque. sistatum ad primum, P parte negati sic argumetor. Voluntas ponitur,m dicitur potentia operativa, non ieitur prodactiva: consequentlapatet, quia operativa potentia ideo sic dicitur, quia eius operatio factus immanens non ergo productiva, γα consiq nti Spiritussancti talis voluntas diuina no poterit dici principium. Insiuper natura est ius
inspa rebus ex Dibbussimilia procreas, sed Spiritus sanctus es Eproducentisimilis in natura: igitur per naturam,m uon p Voluntatem Dii itus sanctus habet produci. Tertosic insto. Si voluntas diuina esset principium productivum Spiritus sancti, tunc vel necessario, et a contingenter produceret; at hςc auo no videtur possecocedi: igitur,mc. Minor,ga ab aliquibus denegariposset,icci eo sic probatur, quantum ad primumina libere producit,at libemtati videtur necessitas opponi:igitur,sc. In oppositum se habet ex alio latere D. Aug. Ib. v. de trin. dicens. Spiritus sanctus exivit a Patre, π a Filio, non quo modo natus, sed quo modo datus, at exire t modum dati,siue doni, ad voluntas is actum pertinet,cuius est libere donare: igitur,mo. His ita I missis, concluso b , pone lavcnit. Voluntas diuina neceserio Stiritu sanctum producit; --
138쪽
nium omnia diuinas aliter siunt necessaria. Nunc ad rationes in opposiapartem addit tis resstodeamus, primo dicentes ad primam, voluntatem non solum esse operat iram, verum etiam producitiuam quare iure merito antecedens, m confieDenti ormata nequιantur. Ad illud in ordine fecunda de similitudine natura re londetur, p Spiritu anesius bene dicitursimila Patri iunatura propter naIura identitatem, non tamen ex vi productionis suae: producitur enim per modum voluntatis flat igitursimilitudo in natura,sed non in modo producendi. Aa tertium argumentum d inguendum es de duplici necessitate,coactionis sicilicet,aut immutaιilitatis . Si primo modo loquamur de nece tute coactionis, vel exigentiae, tunc dicendum,p libertati opponatur,at si secundo modo, nequaquam: Spiritus ergosanctus per modsi voluntatis χρ- ceditim necessario,ut diximus. Explanata iam prima parte nostri sermonis, altera in ordinesecuda accedit,dum q ritur, Utrum Spiritus sancitus a Filio procedat. Mihi sine radetur,quod non: Spiritus . n. sancius non minus dicitur cum Patre, et Filius comuenire, sid Spiritus san tus non communicat cum patre in Riij generatione: igitur neq; Filius communicabit cum eodem in Diaritus an ii Jiratione. Deinde arguituisse: unum, oe idem plex non videtur posse se a duobus,abo gn esseritus tunc temporis foret sua causa simplicior, at Spiritus sancitus sic se habetenon ergo poterit esse a duobus. vlteruιs authoritate Damasceni sic arguisur. Virin. iste ait:ex Filio Spiritum sinctum non dicimus: δiritum vero Flij nominamus: igitur siecundum istum Spiritus si dius noerit a Diio. In opposita e habet illud Ioannis xv. Ille me clari-
139쪽
ficabit, quia de meo accipiet; at in diuinis nulla admitti debet deceptio,nisi per originem: iritus itaq; sanctus originarur a Filio. cr constat ex siuperioribus dictis, q, a Patre. Super si modo, ut argumerisformatis satisfaciamus,deinde erit is. Ad primu ergo dicitur,l, Spiritussanctus,quantum ad essentiam, penes quam s
militudo attenditur. re qualitas tantum conuenit cu Patre, quίium Filius, at oppositonibus deinde relatitiis plus digerunt: quare non tot uidetur communica1 e Pater Spiritui sancto sicut Filio de actibus notabilibus,s importat, siue relationes exigunt. Licet ergo Spiri assanctus non communicet cum Patre in Fili, generatione
hoc modo, ob id non debet inferri, φ, ipse Filius non debeat communicare cu eossem Patre in Spiritussancti stiratione. Ad sicundum argumentum, quando diccbatur, g, unum m idem plex non potest Ust a duobus, oec. R stondetur ad hoc: Spiritu an- Elum a duobus certet iratoribus non gurari, neq; procedere,bene tumen a duobus stirantibus sub ratione unius principi impiscis, quod est ipsi spirativa virtus. Postremὸ ad illud Damasicenipotdici.φ vir iste animaduertens dissidium inter Latinos,m Grςcos, caute dixit,nullam partem asserendo: Spiritu exsilio no dicimus, propter hoc negauit, g, Spiritus sandius ηο t ex filio; sed insi rent Grςci dicentes : alibi Damasicen. expresse dixise, Spiritum Sandium no esse exfilio igitur, me. ad hoc aicunt Latini, hoc diactumsisse ante promulgat ionem,o huius articuli declarationem: vi et dicatis non pe a filio authoritatiue, m quandam authoritatem,quia sic est a Patre: hςc interim inseqhenti ad alia festinabi
140쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. IosVTRVM PATER, ET FILIUS SINT UNUM
Lectio I XXX li I. Consentaneum esse duxi ad altercationem tollendum de
principio in diuinis Spiritus sancti tria hic examinare in primis. Num irier, Filius debeant dici unum principium Spiritussandi . Insiler, Num prius origine.' 'ater stiret, quam filius. Deinde, Num Spiritus sanctus si non procederet a filio realiter ab eo distingueretur. Circa primum videtur posse probari, quod Pater, o Filius non 't Spiritus sancti unuprincipium: a enim non coueniunt,sed distincta siunt, talia unum principium dici nequeunt reli cctu ter ij, at Pater in diuinis Alius sic se habent rfectu Spiritus sandii, non ergo unum erunt principium. De maioripropositione non video bstandum ese, at de minorifc , propterea in hunc modum habet declarari. Pater, lius non sunt una persona, sid distinctae, non ergo video, cpuo modo unum habeant poni re pectu Spiritus sancti principium. Verum quia in oppositum solet dici: Patrem, . filium per una, Gy eandem vim stirarisam Apirare, proptereamveritate cognoscenda adnotanda, ac prsupponenda erunt nonnulla, σ primo
unum de principio productivo, ql est duplex, videlicet quod, oequo, principium quod dicitur ipsum suppostum,quo vero, principium illa potentiaproductiva. Ulterius in notandum: Patrem,
e filium unum esse tripliciter intellai pose vel in essentia, vel inpersma, vel in vi Jurativa. His prςmissis ponendae quatuor