장음표시 사용
141쪽
conclusiones erant. Prima fit hςc. Pater, lius non sunt una:
principium, qs Spiritus sinem: secunda sit hςc. Pater, oes bis
non funiformaliter unumprincipium, quo ipsius Spiritu ancti, quia principium quosormaliter est vis pirativa ded Pater, σβbus non siuniformaliter vis illa b iratia: ergo, oec. Tcrtia concluso. Pater, G filius identice siunt unum principium Ahirativum quo, quoniam identicepunt una, oe eadem vis ripirativa. Quarta conclusio. Pater, si ius spirant, in qAantum Unum sunt, in vis'irativa, non autem inquantum unum in essentia, aut in persona. Nunc ad argumentum prius adinctum dicimus, currere de principio ql. Et bςc de primo quouo. Accedit alterum, ubi quςritur. Num Pater prius origine I p.ret, qua filius. Mihi certe videtur, quod non, inter ea enim, quae virum sunt, non videtur esse ordo, nam ordo distinctionem preisponit, at quia Pater, m filius 'irant, inquantum unum fiunt, ibi ems ordo non erit: quare γα erprius origine ipsos lis non dicetur isti re. In oppositum dicitur a Patre a Ie Κιere, qs stiret, filius vero hoc a Patre; quo stante tres conclusiones ponendae, deinde teritas manifestabitur. Prima
bςe sit. Pater est prior filio ori ne, quia Pater est a quo filius.
Altera conclusio. Pater natura prius non spirat, quam filius, in ratio a gnatur, qui uni relusiua, quaesimul natura. Tertia conclusio. Pater prius orione spirat, νὴ filius, nam 'irandi actum Pater habet a si bus vero a Patre: quare,oec. Nunc ad argumentum formalum potest dici, quod maior sit vera ex parte illius, in quo sunt unum, non tamen debet deinde concedi, quantum admodum habendi illud unum, nam est alius, σ alius, quo modo
142쪽
Pater prius origine dicitur si rare, quam filius. Et hςc pro sicundo dubio. Post emo solet uςri. Virum, si Spiristis sarritus non incederet asilio, realiter distingueretur ab eo. Circa dffictiltatem hanc , cum diuersiorum rationes altercantium inter se videam, existimaui pro vo itate determinanda, bancsib bis ponendam esse conclusionem. Si Spiritus sanctus non procederet a sitio, hoc dato. sed non eoncesso, adhuc tamen reanter distingueretur ab eo. An hoc verum, audite probationem.Omne , qt e i principium essendi, est etiam principium distinguenis, at posito, quod Spiritus sanctis non procederet a filio,adhu bussiliatione est filius m Spiritus sanctus Lyiratione est 'iritus: igitur realiter di tinguerentur Ailatione, O qiratione. Rursius quorumproductorumproductiones realiter siunt distincla, illa quoq; realiter Uincta,as Spiriatus sanctus non P cederet a filio, adhuc lius, Spiritus sanctus inctas realiter I ductiones haberet,nafilius naturaliter ducitur,m Spiritus sanctus libere.Ex his ergo,quid tenendulatet.
VTRVM SPIRITUS SANCTUS, ETC. Distinctio XII. Lectio XXXXIHI. Nobis duodecima huius libri primi proponitur di Tinctio
exponenda, ius nexus cum superiori talis esse dicitur: ex quo Magister sint. agit de principio, a quo Spiritus sanctusproceditenuc conseq nter verba facere de orae e procus
ms eius intendit circa hoc laconice .iprocedamus, temporum ordinem
143쪽
ordinem primo excludemus. In ver dignitatis ordinem postremo declarabimus originis naturalis ordinem. Quanta adprimum,hoc lemma ponendum. Spiritus sandius tertia persona in diuinis duratione I eporis nec prius, nec posterius a Patre, a silio processit, et bi. n. nullum interuenit tempus,ibi teporis duratione neq; prius, neq;posterius, at in processione Spiritussancti a Patre, m Filio, nullum penitus interuenit tempus: igitur Spiritus sanctus non a Patre prius procedet, neque posterius a filio. Sed diceret quis in
prefinti ,s Spiritus sanritus a CPatre procedit, vel iam nat Io, vel nundum filio nato ,s nato filio: igitur fili, natiuitas Spiritussan citi proc Fon em prςcessit,sinundum natositio, igitur Spiritus sanciti processio fili, generationem prςc st. Sisc: ergo Spiritus sanctus prius dicetur a Patre, j a filio procelsisse. Ut iam proposita dissicultati satisfiat, dicendum epit, p ab huiusmodi materi tomne thmpus amouendum: in diuinis .n. omnia sunt ςterna: quare ibi nullus temporis ordo vel prioritatis durationis co edendus,ut
probe docet D. Aug. lib. de Trin. σpatet in textu. Iam explanato pudioprimo, alterum Absequitur, ubi dignitatis ordo excluditur : nam maiori dignitatis perferitione ncc plenius Spiritus an ius procedit a Padi
ressi a filio, nec perfectius,ut enim non di-
Patre, ni a Rho, ita nec magis'cedet, nec
plenius a Patre, g a Ff io : O Aepundiun fecundum patet paucis
verbis. In tertio ponenda erit conclusio, ex cuius manife flatione, siue dilucidatione veritab apparebit. Sit ergo h . Spiritus satius, q*i aeque perfecte simul a Patre,s Filio procedit, principaliter, σ proprie a Patre per si iam mittitur audior statis org: natione. An
144쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. I 'An bossit veram, audite: Pater enim hoc habet a se ma nullo alio, sp ipsium mittit, ab ipso procedat: conclusio igitur vera. mideo uos hic dubitare posse sub hac forma. Si ita est, ut in textu multis videtur authoritatibus probare Magister: igitur Pater plus vidcbitur habere in processione Spiritus an ti, quam filius, ita plenius a Patre procedet Spiritussan1tus, qua afilio. Hic nobilisimi Auditores diligenti animo,ne in errore labamini,uelim perpendatis, oes scilicet aut boritates in textu adductassio esse intelligendas, non quod Spiritu anctus minus plene,vel minus per-
se se procedat a filio, quam a Patre ed bene, quod filius hoc aseipso non habeat, sicilicet, q/t Spiritus ηcius ab ipso procedit Hae plene, perfecte, ut a Patre, sed quod hoc sit a Patre, qui prius origine dicitur spirare; Et hςc de tota distinctione.
AN PATER, ET FILIUS sINT NATURA
Lectio XXX XV.CIrca preseclaratam ilistinctionem tria quespa excitanda
forent, at nos breuitati studentes, duo tantum perpendemus, m primo. Vtrum 'Pater, σfilius Spiritus Bonatura fini priores. Secundo, Utrum Spiritussantitasperfectius procedat a Patre, quam Ulio. Quantum attinet ad primum tripliciter potest arvi pro parte ne aliva, m primo sic. Spirans, m Lyratum siunt simul natura, at Pater, σsliussunt stirantes,m Spiritus sanctus est Lyraras: igitur ,σc. Prςterea CPater,
145쪽
producens filium natura filio non est prior: igitur neq; Pater filius Spiritum sanctu producentes erunt natura priores Spirit sancto. Tandemsic arguitur. Filius non e sprior natura stiratione afflua, neq; et Spiritu sancto. Pro intellectu huius dist ultitis notandum erit primo, ordinem natura in diuinis duobus posse capi modis evno modo inter naturas σμ non admittitur ibi, quia unica est natura. Alio modo dicitur ordo naturae, idest ordo naturalium perfectionum, aut proprietatum, quo modo ordo naturae ponitur ab illis admittentibus aliquam distin honem inter
perfectiones, ac diuinas propristates. Ex his ponenda venit hπconclusio. Pater, oe filius prioressiunt, ne diim origine, fid etiam natura, Spiritu sancto. Primum patet, quia Pat eri lius sunt a quo est Spiritussanctus. Quod et natura sntpriores, patres nam quandocunq; aliqua duo simul natura sunt, quicquid est uno prius natura, est et natura prius reliquo at Lyratio activa, m spiratio passiua unis mul natura, Pater, filius priores sunt naturalliratione activa: igitur ex consequenti Spiritu sancto. Nunc argumentasoluenda, oesic primae questionis erit finis. Ad primum igitur argumentum potest dici, quod maior propositio vera sit de pirante ormaliter Apto, videlicet, in quantum est 'irans, at non desupposito, quod est θirans. Ad alterum in ordine secundum consequetia interimitur, non enim estsimile. Nam Pater dicitur in esse costituipersonaliperfilij productionem, stiratio activa, quas suppositis constitutis aduenire intelligitur: quare, oec. Advbιmum argumentum nexari potes antecedens, m adprobati nem poterit dici, quod iratio activa non si in Patre, tanquam
146쪽
elas costitutiva ,sed bene tan quam natura posterior. Determinato in hanc modum questo primo, circa secundum versabimur, partem affirmativam defendentes, nam propter Unumquoq; tale, cirillud magis, sedfilius babet, ql ab ipso Spiritus sanctus procedat:
igitur tenendum erit, qJ plenius, m perfectius, Spiritus sanctus procedat a Patre, qua a filio. Ex alio latere, quomodo ibi magis, O minus erit, ubi summa datur Hualitas ' non ergo perfictius,Gr imper ius hac in parte admittenda. Ad euidentiam itaq; huius negoti, duo confideranda occurrunt, primu cst, qJ Spiritus sanctus non procedit plenius, vel persectius a Patre, quam a filio. Alterum est, qJ ex ipso principalius procedit. Nunc ad argumem tum re tondetur,quod illa regula propter unumquodq; tale, me. non habet locum in agentibus numero eande ormaparticipantibus ςque persecte sed tantum in habentibus eademformam sterie, secundum diuersῖsgradus, quorum unus altero fit persectior. At quia in diuinis Pater, milius numero eandem vim 'irativam habent,quae est elusidem gradus persectionis, licet filius eam habeat a Patre, m ex consequenti eam mater principalius, qua lius,
non ob id potest dici, nec debet dici, quod Pater peroctius , aut plenius L=iret, quam filius, bene concedi poteris,quod Pater principalisu iret, quam filius,quia asi spirat.Insequenti aliud
dubium proponemus,σ q am V .. ' primum fieri poterit ad --V sub uentem distinctim e v
147쪽
NE Utis quid mihi dari possis Nobilissmi Auditores'
in animum induxi meum hodierna die breuem illum percurrere clusionem de Spiritu sancto.Num ethcet debeat dici procedere a Patre perfidum ,siue mediante filio. At primo de more nostro dicamus sermonem prsentem in tresparticulas usurpari posse ,sse partiri. In quarum prima argumenta ponentur. In altera notanda. In tertia ressponsio. Circa primam videtur posse dici, Spiritumsanctu a Patre per bum olae mediante filio procedere, illud enim, quod conuenit principio, ut ita loquar principiato, eis ςque immediate couenire nonpol, nec primo. At *irare Spiritumsanctum Patri, σfilio couenit, ut principio, π principiato ut hoc utar vocabulo no ergo aque
primo, immediate. Cum itaq; silio non coueniat mediante Patre, itur conueniet Patri mediante filio: quare, me. Pro determinatione huius distultatis duo consideranda erunt in Patre ,σfilio res ectu adlusi tradi; talis . n. actus egredι dicitur ab aliquo supposito mediante forma: ideo adlus Jurandi videtur posse ad formam referri, qua b irationis principium ea, vel ad siuppositallirantia. Si ad formamsic Pater Spiritum sanctum no producit mediant lis,sed immediate ab utroq; productour una enim, eadem numero in Patre, filio vis sipirativa est. Si aut 1 irandi acius comparetur ad supposita, a quibus egreditur: sc cum inter
148쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. II 3 Pirem, o Spiritum snctum, filius sit tanquam media pesna,
virtutem spirandi a Patre recipiens, tunc dici poterit, cit Pater
Spiritu sanctum producat meaiante filio. Iniser ab eodemse su, videbitur posse dici, quod Parer Spiritum μnctum producat per filium, ubi notandum, quodpropositio talis per duplicepotest habere sensium, unum videlicet, quoa quis agat per aliud tanquam per formam, I .g. quando dicimus ignem agere per calorem, non inquantum ignis est ,sed bene inquantum calidus. Sub quo sense, Pater non dicitur producere Spiritumμnctum per filium, ut per principium formale, non enim ratio talis Patri conuenire potest. Alio modo γ per,s referatur non ad agentis rationem, sed ad Ἀρ- ductum, tunc erit sienses, cit Pater stiret Spiritum onctam persitum, eo quodsilius habeat rationem principi, rinpectu Spiritus sancti, licet hoc a Patre. His itaq; in hunc modum δὴ sitis, ad argumentum formatum ab aduerserjs nunc restondendum est,cilat quidpossit principio principiato ςque immediate couenire,
sed non ςque primo Jumendo di primo pro principio, σ ita quς-
. QVARE SPIRITUS SANCTUS, ET C: Distinctio XIII. Lectio XXXXVII. EXpositurus uobis hodierna die distinctionem decima teria
tram continuationem primo perpendam: deinde ad Auisone accedam. P qua ergo MagisteUem. loquutus esset deprim
149쪽
de principio, m ordine processionis Spiritus sancti, Nise de
processionis,st enerationis disserentia in diuinis agere intendit, ubi tria nobis pollicetur. Nam primo docet Spiritum sanctum a Patre, σfilio non procedere t eorum filius. Insiuper intergen rationem , m processionem diuestatem manifesat. Tertio infert quo modo Spiritussanctus dici nequeat genitus.Quantum adpriamum, sic proceditur: illud a nullo catholico videturposse dici, ad maximasequeretur absurditas, videlicet inter Deum aliquid
nasci a duobus, ut a Patre, in Matre. Alfi Spiritus sanctus, Patris filius, iij diceretur,boesequeretur:igitur Spiritu anctus no debet dici a Parre, σfilio ocedere is eorufilius.Sed dicetis vos: tur Spiritus sanctos non debet dici natus, velfilius, cilita bene de substantiapatris procedat scis filius ' ad hoc resi onderi potest,qtsi Spiritussanctus filius diceretur,amborum utiq; diceretur, at quippe filius nullus est duoru, nisi Patris matris tale aut inter Deum Patrem, oe Deum filium non est, quod si ilicemur, amborum enim filius diceretur ,si ambo eum genuissent,
quod marime abhorret olam sanctorum sensus: non ergo a Patre, O filio Spiritus sanctus procedit, ut eorum filius. Enodata iam prima parte, altera in ordinesecundasubsequitur, ubi intergen rationem , m processione diuestas declaratur. Nam licet uterq; ipsorum, putas lius, σ Spiritus sanctus, procedant a Tatre, hoc tamen est diuersimode, na lius procedit per modum natura, crideo dicitur genitus, m procedens, omne enim, q/generatur procedit, non e contra, iritus verosanctus procedit per modum voluntatis, ut datus, m non ut natus. Cum itaq; non omne li. donatur
150쪽
donatur ab aliquo dicitur nasci ab ipse, propterea Spiritus Atis tantum procedens, m non natus debet dici. Potest insuper confimmari hoc idem tali ratione, quia filius a solo Patre procedit, Spiritu anctus ab utroque .s. Patre, lio, bςc est diuersitatis ratio. Quae quia utraq; instabilis, iccirco a creatura memplicabilis . Declaratis iam partibus duabus ,superest tertia, ultima , in qua Magister intendit declarare, quo modo Spiritus sanctus non post dici genitus: alioquin duo essent Patres, m duo in diuinis Ilis At hoc quid absurdius ' non ergo Spiritus annius debet dici genitu Sed dicetis vos sinon debet dici genitus: igitur ingenitus: ad hoc restondetur, quod neq; ingenitus debeat dici,ne duo patres in diuinu videantur esse, nam secundum disputantium eo uetudine, ingenitustupropersona Parris accipitur; rursus authoritate beati Hieri instabitis ilicentes e Spiritum sanctum imgenitum pos dici; ergo tro solutione notetis hie velim, qδ aliter sumitur a beato Hier. ingenitum, oe aliter a beato Aug. beatus enim Aug. accipit ingenitum ,pro ut ingenitum dicit ens non ab aliousiub quo sensu soli Patri conuenit, m non Spiritui
sancto. Beatus vero Hier. accipit ingenitum, prom, dicit ens ab alio, non per generationem,
quo modo selum Spiritui sancto com. uenit, ut videre est, apud euni dem Hieron in eodem tractam. μου istantum de distinctione