장음표시 사용
151쪽
116 IO. PAVLI PALANTERII VTRVM IN DIVINIS CONCEDENDA
SIT ALI Q V A PROCESSIO, ET C.
CIrca declaratam distinctionem questa duo enodanda
erunt: quorum primum. Utrum in diuinis aliqua processio sit concedenda. Deinde: Virum generati Pq,σSpiritus sensti processo debeat dici emanationes distinctae. Circa primum, mihi videtur, quod ibi non sit aliquaprocessio, quia vel localis, vel ea ab oret, non primo modo, quia ibi non en motus persona de loco ad locum, nec causalis, quia in diuinis non utimur cause nomine, neq; eausto. Prςterea ,si in diuinis concedendae et aliqua processio, vel esset eadem cum generatione fili, tantum, oste Spiritui sancito non conueniret, quod est falsum, nam dicit in S)mboloso Athanasius, qat Spiritussanctus, non est genitus, sed procedens; vel diuidi halet contra generationem, oe ita filio minime conueniret, quod non est verum, quia apud Ioan . capite viii. legitur: Ego enim ex Deo scessi,m veni. Insiuper, aut esset in plus, oesic non uideretur Spirituisancto debere appropriari:
quare, .c. In contrarium extat illud Ioan. m. dicentis: Cum venerit Paraclitus,quem ego mistam uobis, piritum ueritatis,quia Patre procedit , me. concedenda ergo ibi eritprocesso aliqua. Pro intellectu cuius, duo notanda erunt: primum. Quo moilo in
diuinis P cessio admittenda: deinde viden is cur Spiritui sancto ascribarur.Quantum ad primum,velim siciaris: nomen processionis primososse impositum ad motu progressivum animalium gnisiacandum,
152쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. II Teandum quo ste ipsa mouent, oesic dicisolet Fccssio, quas propria
virtute incessis. Inde postea transatum est ad significandum Oem localem motum, mutatione, qua est ex quodam in quidam, vel ad oem emanationem secundum quod, aliquid dicitur ab alio, ut a sua causa, vel principio, quo modo consuevimus dicere es ectum a sua causa procedere, σ cem rem asuo principio. Quibus modis in diuinis non uidetur posse cocedi processis, nis hoc ultimo modo,
seclusa tamen quacunq; imperffitione, qua inuenitur in creaturis, idest motu, siue mutatione,nec no innovatione,tunc enim Spiritus
sancti P cessio, ut ab alio concedenda foret. Pr ere cire debetis, quod quamuis processio ex vi nominis Ario, σ Spirituisanctost
comunis, fili, enim emanatio proprium nomen habet, quia dicitur generatio: appropriatur nihilominus Spirituisancto, me emanationi Spiritus sancti. Nunc argumet ormata soluendaeo primo primum. dum ergo arguitur, ql nec processio localis, nec causalis in diuinis habeat concedi: Reqondetur hoc esse verum; datur tamen alius modusprocessionis per simplicem emanationem,qui est in diuisis,de qua nos loquimur in proposito,σsse argumentu ruit. Ad secundum conceditur, quod emanationis, siue processionis nomen commune sit emanationisiiij, oe Spiritus sancti ,sed tamen appropriatur Spiritui sancto triplici de causa ; una es nominum
penuria in hisquae ad Spiritum sentitum pertinent, ideo emanatio eius retinet nomen comane, ga dessest proprium. Altera desiumptas ex conuenientia nominis processionis, motum enimprimo uoluntariumsignificat, capiendo uoluntatem pro appetitu cognitione sequente: Spiritus autem sandiusper modum uoluntatis procedit,
153쪽
propterea conlienienter ei P cessionis nomen appropriatur. Tertiae se, siue ratio excerpta fuit inde, ga Spiritu unctus a pluribus procedit, quam filius, iccirco per excellentiam quandam , ei competit processio. Et hςc deprimo quoto. Cui ccedit altery, dum quςritur. Utrumfilijgeneratio, Spiritus citi emanatio,sint distinctae. Pro parte negativa dua mihi rationes occurrunt, quarum prima sic se habet. In rebus pcrfecitis unus est tantum comis municandi modus, sid diuina natura perfectissima est,unum ergo communicandi modum habebit: quare in diuinis non erunt plurespi ocessiones, m ex consequenti indistincta. μςterea,f interproce Onesin diuinis fret distinctio, aut ex parte essentia, aut ex parte relationsi pueniret. At nullum horum: igitur, me. Minormi siu pectasic probanda, primo ex parte diuina essentia,quae una est: deinde, ex parte relationum, nasicundum Boetium de Trin. in diuinis ola sunt unum ubi relationis oppositio non obuiat, at interprocessiones non est dare relationu oppositionem: igitur nee realis distinctio. In oppositam partem recte considerantibus a parebit in diuinis distinctio emanationu readis, ibi enim duabunt persona δ cedentes, oe realiter distinctae igitur improcessones duae diOncia. Nunc dirimenda unt argumenta,m primo prim
cuius maior conceditur de rebus finitis, ac limitatis, at de natura illimitata, ut inproposto est, nihil contra nos concludit: quare noibi modus communicandi multiplex in natura creara cocedendus,
sed bene diuersus in diuinis, ratione suae illimitationis. Ad secunda argumentumpotest dici, qs processionum distinctio, debeat sitimi parte relationlim, quando Abinfertur, quod in diuinis dia
154쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. II 'sunt unum, ubi non obviat oppositio relationis , dcbet dici, quod ibi Boetius loquatus sit de sola identitate, quo ad suppositum. Licet ergo ita ressese habeat, non ob id negari debet, sita tales processiones disserant realiter. Et bςesatis.
Distinctio XIIII. Lectio XXXXIX. EX Doctorum sententia, oe maxime Magistrisient. Insuperiori parte de Spiritus sanem processione perna μ-mus loquuti; terum quia datur altera processio ocilicet temporalis, iccirco in prsenti distinctione de tali verbafaciemus, in ordine tria perpendentes. Nam primo exponemus Spiritum sanctum, a Patre, lio simul temporaliter procedere. Insiperdocebimust, quo modo isdem Spiritus sanctus insorum donorum communicatione detur. Tertio, se a nullo alis nisia Deo. Circa primum non videturposse negari, quod Spiritus sanctus a Patre. filio simul temporaliter non procedat, cum in creaturarusanis ctificatione mittitur. Quandocunq; igitur Spiritus sancti gratia hominibus confertur, tunc Spiritussanctus,a Patre,oe filio, temporaliter procedit. Unde eivssem Spiritus sanctigemina exponiatur processio, sicilicet ςterna, m temporalis. Illa ςterna inlabilis est, qua a Patre, σfilio perealiter procedit sine tempore. Temporalis vero illa dici debet, quando Spiritus sanctus mittitur, sitae
155쪽
datur ad rationalem creaturam sens candum, tune Spiritu
sanctus procedit a Patre, σsilio simul in illa Gerna processione, o perbelle uidere est apud D. Aug. in fine primi capituli. Quod
auigratia Spiritussancti collatio, sit eius teporalis missio,a Patre Ollio, thoritate Bedae in Homeliaprima Dominicςpost asce- sonem declaratur: ibi enim legitur, Cum gratia Spiritu uincti hominibus d lur, profecto Spiritussanctus, a Patre mittitur, σafilio, nam procedit a Patre,procedit et a filio. E3 his pol concludi , Ut te statur D. Aug. libro xv. de Trin. Spiritu an iam his
datum fulsis a domino siemel post resumrectionem, cum insi lauit,
O dixit: Accipite Spiritum sanctum, ut patet Ioari. XXV. post suam ascensonem scilicet in diepentecostes, m hoc ad Dei, proximi duplicem dilectionem significandum, quam in nobis Spiritus sanctus operatur. Et lac de primo puncto. In altero in ordine sicundo Magister nititur probare Spiritu anctum dari persimiliter, cum suorum donorum distributione. An res itast sie habeat, audite. Spiritus sanctus mittitur,m datur, ita ut in sacra scriptura sicundum sanctorum expositione mitti,m dari affirma tum, atqui distincte apparet insecra pagina, quod Spiritus sanctus
cum donis dature igitur positio vera. Minor uero ,si alicui inem
perto dubi oret,ei probanda testimonio D. g. bb. XU.de trin. nec non authoritate Ambr. in libro de Spiritu sancto cofirmanda, ut habetur apud Magistrum stent. in t tu. Declaratis iam dum bus partibus huius distinctionis, ad tertiam exponendam ut accedamus iustum videtur, ubi Magister ex animi sententia intendit edocere, quo modo Spiritus sanetus a nullo alio, nisi a Deo dari
156쪽
possit. Nasi ab alio, procul dubio esset ereatur at hoc fieri nequit ieitur neq; Spiritussanctus a creatura ulla, quantacunq; fulgeat, me restiendeat sanctitate poterit conferri. Confirmari hoc idem pol, quoniam si Spiritus sanctus posset dari a creatura, tunc c=eatura esset creator Deus sed hoc es impossibile: igitur, re uelle primum dicere. Prperea, s Spiritus sanctus posset dari sue co- ferri a crearum, tunc ab illa P cederet, at hoc efffalsum: no ergo Spiritus sanctus ab alio, qua a Deo dari dicetur. Sed vos ingenio pollentes dicetis: nonne legitur apud Apostolum Paulum ad Gal. ni. Cui tribuit vobis Spiritum sanctum, operatur virtutes in vobis ubi Apostolus hi detur dicere ,si Spiritu sanctum tribuisse igitur ab aliquo alio ab ipso Deo poterit dari Spiritus sanctus. Ad hoc velim dicatis, quod ad Pauli concionem datus fuit Spiritus sanctus ,sed hoc instrument aliter , sub quo sensu a viris sanctis. ω ab Ecclesia conferri non negatur. At principaliter a Deo, a quo procedit. Et hsestis.
Lectio L. BReuitatis amator e qu62is quatuor occurrenti s circa prςdeclaratam Magistri sint. inctionem, duo tantum
paucis uerbis vobis expona, qu rendo in primis, Virum in diuinisprocessio temporalis concedenda. Deinde:Utrum hςe in numerum ponat cum ςterna. Quantum ad primum, rarionibus
157쪽
quibusdam est probandum in diuinis Spiritus sanctiprocesonem
temporalem non esse admittendam : illud enim, qδ i cmporaliter procedit, ex tempore incipit esse. sed Spiritus sanctus non incipit esse, ex tempore, non ergo temporalis processio concedenda erit. Prperea,sicuti Spirituisancito procedere competit, ita suo generari: si ilius no dicitur genitus temporaliter, nisi ratione natura sumpta, quam Spiritu anElus non assumpsit: igitur, nec dicendum, cis temporaliter processerit. Tertio sic instatur. In diuinis non est mobile, nec extraneum: igitur neq; processio temporalis. In positumst habet Magister in textu. propterea pro determi natione ueritaris, primo quid per processionem intelligendum fit. velim notetis. Proceso eryo temporalis illa dicitur, persona apersona emanatio, ad santi Pandam creaturam per aliquid in ipsa creatum. Vnde quatenus Spiritus sanritus a Patre, pio ςteranaliter procedit, illius processio ςterna est. At quatenus dicitur procedere, ut nouo mori fit in creatura, quae temporalis est, σnoua, iccirco talis processio temporalis nuncupanda. His ita di-Lpositis, argumentis formatis non erit dissicile respondere: Timitaq; primo dicebatur: oe quodi empores iter proce t, me. habethgc maiorproposito concedi, quando illud, ql temporaliter procedit, accipit ese ex tempore, per talem processionem sed in proposito persona procedens non dicitur habere esse per processionem, ut re sticit terminum ad quem, ratione cuius temporalis est ,sed bene, ut respicit principium a quo, ratione cuius ςterna est,m ita argumentum est nullum. Adsecundum similitudo de generatione si ij,tar P crastionc interimitur, quia generatio dicit tantum geniti
158쪽
re 'ectum ad eum, a quo est generatio, quod es principiam communicanae naturam ipsi genito, m ideo non ponimus nisi duas generationes inflio ,secudum duas naturassilicet diuinam,s h manam .'At processo non solum dicit habitudinem procedentis ad principium a quo procedit,verum et ad terminum in quem procedit quia i e terminus temporalis est, vel esse potest, iccircoratione eius processio dicitur temporalis, quanquam procedens nullam per hoc temporalem accipiat naturam. Tertium argumen
tum dicitur procedere de processione, quae est motus localis, qua indiuinis non ponitur. Et hςc de primo quoto Cui nectitur secundum , dum quπitur: Virum Spiritus sncti proceso,ponat innumerum cum ςterna. Prima fronte mihi videtur, quodsic. Illa enim, quae ordinem adinvicem habent, in numerum ponunt, sed temporalis processo ad perna ordinem habet, nam illa posterior, altera prior: ponit ergo in numery ca perna am ita duae realiter emunt processiones distincta cocedendae. Prςterea inflio duaesunt generationes realiter: igitur processio passiua Spiritu ancti ςterna, π temporalis dua erunt realiter processiones: quare secandaeum prima ponet innumerum. In contrarium videtur esse tenendum, quod una sit tantum processio, non duae. Pro determinatione
igitur huius difficultatis, velim siciatis, proentem qusionem duplicem posse habere sensium: unus est, quod processio temporalis,
cum ςterna ponat in numerum processionum, ita qδ sint duae realiter disserentes ; alio modo confidcrari pol processio, qδ ponat in numery, no quidem P cessionum, sed in qualemcunq; numerum rerum, vel rei, vel rationis. Primo modo quoio spumatur, ac intelli-
159쪽
intelligatur, una tantum processio realiter cum ςterna temporalis
illa erit; π ratio assignatur quiaprocessio perna lum personus a persona exitum dicit, . proces io temporalis illud idem, cum nouo tamen re*ectu ad creaturam, qui restem ecundum se, P cesse dici minime potest: nam cum Pater hunc habeat ad creat ram reste tum, σ ipsi quandoq; temporaliter procedere dicer tur , quod est falsum. Processio ergopersonae apersona, cum noli
re pectu ad creatura temporalis dicitur, o perna ratione liM primi merito sicunae temporalis,una tamen ibi est Gerna, quae temporalis dicitur ex secundo. Insupersiprocessio capiatur alio modo, viputa, fecundum qualemcunq; numerum rerum, vel rei, siue rarionis ,pot dici, quod nec ob id temporalis ponere habeat innumerum cum ςterna, quia ibi nihil aliud confideratur, nisi nouus reflectus ad creaeturam, non noua res, nec noua processo sed bene noua relatio. Nunc superest, ut argumentis occurramus duobus adductis primo adprimumsic,ql ordo temporalisprocessionisad ςternam, sit solum ratione connotali,ex quo consurgit circa personam diuinamprocedentem nouus resspectus, licet 2einde secundum rationem numerus rei, m rationis, vel eiusdem accepti lumsecundum rem, ad si ipsium acceptum, penes nouam rarionem. Ad
secundum argumentum si litudo ne arur de iij generatione. oe Spiritus sanctiprocessione: Nam ibi realiter da intgenerationes, penes naturas diuersas accepta, at non sic euenit in alia parte: quare argumentum p .. nihil contra nos concludit. Et
160쪽
LECTIONEς LIB. PRIMI , is VTRVM PER TEMPORALEM PROCER
detur, vel solum eius dona, &c. Lectio LI.
IN proximo prperito ηομο sermone de duobus loquuti sim
mus : hodierna quoq; die de alijs duobus erit sermo. Nam primo inquiremus: Utrum Spiritus sanctus perprocessionem .etur, an eius dona; quia non detur, sic doceo. Illud dari dicitur, quod de nouo datur,m nouo modo habetur, sed Spiritus sanctus, secundum se nouis modo non habetur od totum fecundum eius dona: igitur, me. Prςterea: Deus per authorem de cases empeodem modo se habet ad res , non igitur de nouo Spiritus sancitus potest dari, qui ut causa se habet per comparationem ad res ..In aratrium tamen extat illud Pauli Rom.v. Charitas Dei deus est in cordibas nostris per Spiritum sanctum, qui darus est nobis videtur ergo utranq; dari per ae solum, O Spiritus sanctus.
m eius dona. Pro isterminatione itaq; huius ardua Psionis, tria comeranda occurrunt: primu est, quo modo Spiritus anctus detur cum donis si is, m nonsua dona tantum. Alterum est, cum quibus donis, m quibus non. Tertio, num prius Spiritu an ius. aut dona eius dentur. Quantum ad primum: Spiritussanctus non datur itforma inberens, ira speres subsistens, bene ut motor,
mel ut amicus, vel ut redior, o ut rationalis creatura iustor, ui