장음표시 사용
281쪽
marma sc primo potest argui; via prςintelligitur termino ,sed
generalio in diurnis uia dicitur ad genitum, igitor prςcedit ipse nec non proprietatem relativam constituentem genitum. In per
habet Magister in textu, oe hoc accipit ab Aug. quod Pater es Pater, quia genuit, quod non sit, ns enuisse paternitatem se
cum rationem prςcederet, actus ergo notionales in diuiuis relitionibus esse priores, his xijs concluditur. M alio latere, quia sit positam pr intelligitur actui ab ipso procedenti, σgenerare eacius procedens asius posito Patris: igitur siuppositum Patris prς- intclligitur constitutumantequam generet, sed hocsit per paternitalcm , qzapropter Uidetur quod relationes actus procedant notionales. Pro intellectu huius qusionis tria confideranda accedunt: primum pertinet ad distinctionem,quae est, i aliquid alteri prdini hi dupliciter potest accipi: uno modo, altero non intellecto, V.g. dum intelligitur animae, homine non intellecto. Alio modo, quando actus intellectas cadit super utrunque, dicit unum esse altero prius, uel sic udum rem,uel secundum rationem, V.g. quo is substantiam priorem sitio accidente natura intelligimus, uel iuuentutem senectute ; candum rationcm uero, quaηdo dicimus, intellectum diuinum uoluntatem procedere. Et b c deprima distinctione. Absequitur altera, secunda in ordine perti nens ad secundum de tribus propostis, ubi consideratur relativa proprietas, qua bifariam habet siumi, uel ut relatiua, uel ut constitutiva. Demum pro tertio consideraridum cst , qJ illud pol fieri, vel ese ingenerali, uel in s eciali, I .g. quando intelligimus diuin s p tam constitorumpcr aliquam proprietatem ipsium c stituentem,
282쪽
stituentem, uel in 'eciali, V.g. intelligendo matrem esse consitatum per paternitatem, qua est eius constituti proprietas relasiua tamen. Nunc ad argumenta Acenta, m primo ad prima, quod in diuinis generare, oe generari, cum non sint per motum medium, non debeant intelligi, ut quςdam via inter generantem, genitum, sed ut relationes habendi eandem naturam, quaesunt a quo aliud, re quod ab alto, hπ nequeunt prςintelligi perso- iis eas habentibus. Ad secundum argumentum Acimus intentionem Aug. non fulse, quo enuisse ot prior ratione, quam Parrem esse,stapotius uoluit inter ista identitatem ostendere, nee non conuertibitatem inter Patrem, oe filiam. Explanato iam primo Psto, quςritur secundo. Utrum uerbum in nobis sit ipseMmet intelligendi actus, an aliqua forma producta , in qua quas in . quodam si eculo de rebus exterioribus veritas cognoscatur. Pro parte a firmativa videtur posse dici, qδ verbum in nobis fit ipse mei adius intelligendi. Aug. enim bb. ix. de trin. ait, verbum esse cum amore notitiam, sied notitia actum intelligendi dicit: igitur verbum nostrum est, oec. γν perea, verbo intelle tus dicitur.
Porresspondere voluntatis amor, at amor amandι actum dicit rigitur verbam dicit adium intelligendi. Ad huius d fictiliatis euia dentiam duo consideratione digna sunt primum ad uerbi An si cata pertinet, alterum ad quod quid ipsus uerbi. Quantum ad primum, Verbum quatuor modis flumi posse videtur. Primo pro eo, quod exterius prolatum est, ut significat tuum eius, quod ab imielle lupercipitur fecundo pro conceptu, secundum que dicimus, hominem cogitaintem sibi ipsi loqui. Tertio sumitur pro actu ima ἡ
283쪽
nationis, quo uocem extet iorem concipimus P, vel sic formari, antequam formemus e ultimo uerbum figurative dicitur ,scilicet illud, quodper uerbum ignificatur, ut in psalmo: Ignis, grando, es c. quae faciunt uerbam eius. Quantum vero ad quid uel L in nobis, est animaduertendum, sit de ratione uerbi nostri mentalis, ut per ipsium manuducimur in cognitionem diuini uerbι, prima facie, quid existens in nostro subiective intellectu videtur: ex hoc enim reguimus, Dei filium,qui dicistir Patris uerbum, idemias, cu Patre illentialiter. Nunc ad argumenta duo formata res onderi
potest, . primo ad primum, quod in nobis uerbum est adfusi,me imago, vel rei mans flat is apud intellectium. Ad secundum diei
pol, cli uerbum a Ium intelligendi dicat, ita patetsigmentum . secundum. Superes tandem videre, num in diuinis uerbum essen traliter dicatur, vetpersonaliter. Mihi procul dulio apparet, qspersionaliter dicatur; in diainis enim relati personaliterprof runtur , sed uerbi nomen relatiuum est: igitur, me. Deinde silearguitur. Illud quod uni persona conuenit, personale est, at in diauinis uerba se habet: igitur personaliter, non essentia iterdici di bet. Ad huius clusionis cui dentiam est primo silenis, quidst uerbuin diuinis na ut theologi fatetur,nil aliud est,qua ipsemeta tus intelligendi, quo Deo manifestasunt ola νςterea ex dictis colligi habet distinctio una bimembris, qua satisfiet argumetis, deinde erit finis. Verbu ergo duobus videtur posse comerari modis:
uno modo ex vi nominis, alio modo ex aperitione. Si primo m i
do,dicit abri d essentiale,no persionale: at si sicundo mori,iralitari ad persinae scut sapientia. Et bςc de tribus propositis satis. 4
284쪽
1ECTIONES LIB. PRIMI. 223 QUOD NON TANTUM TRES PRAE
Dic TAE PROPR I ET AT ES , ET C.
Distinctio XXVIII. Q Lectio LXXXV. Hactenus ad aures Magistri sint. loquuti siumus deperi
sonalibus proprietatibus, consequcnter de non personalibus Jprietatibus agendum erit,ubi tria in specie enodabimus :primo, quo modo hoc nomen ingenitus ad alias se haleat notiones deinde hςc duo, Patrem ese, o filium esse adse in-tticem: demum quo modo, quandoq; imago teneatur essentiatiter, personaliter.Circa primipundi, declarationem, ita procedendum,m dicendum qd ingenitus solius Patris notiost,atia tamen a paternitate, qua Pater refertur ad filium. An vero res ita se se habeat, siciendum est, preter tres proprietatespersonales ,scilicet paternitatem bationem, m processionem, dari alias proprietates alijs nominibus nominatas, de quarum numero dicitur esse Menomen ingenitus, quod γ Etat ad Patrem, oe aliam, quam hoc
nomen paternitas,proprietatem importat: nam in enitum esse,non
midetur de ratione Patris, quia quis potest coe Pater absq; hoc, quod ingenitus sit, multi enim geniti genuerunt, quarefigmentum patet his uerbis primum. In Absequenti vero ita Magister procedit, ut doceat, quo modo,Patrem esse, filium escont idem. Nam idem est, quo Pater est, σ id, quo filius est quia una diuina essentia est id, quo uterq; ipsorum est, qui sensius verus est, at transestis terminis, V.g. dicendo, esse Pacrem, quod sit idem,
285쪽
IO. PAVLI PALANTERIIM es lium, tunc erit senses, se eadem H proprietas, qua Paeteres Parer, m qua filius est filius, oe iste sensus e alsus, quia
paternitate γα er est Pater, oestius Aliatione est filius, mi hae insecunda parte nostrisermonis hab M. In tertia vero, oe vitia macirca imaginis nomen ut versemar una cum Magistro sint. alcemus, hoc nomen imaginis qua loq; relative dici, quan iri; non sed sentialiter. Relative de sol lis, m essentialiter de tota trinitate, C. g. quando imago accipitur pro ipso exemplari diuinae natura, ad cuius imaginem est fictas homo. Et hoc perbelle ab Aug. π HMartoprobatur, ut apud Magistrum patet in textu.
VTRVM IN GENIT UM, SIVE INNASCIBILE
Lectio LXXXVI. TRia circa iam declaratam distinctionem mihi in pronti
confideranda siuccurrunt: quorum primum. Utrum imgenitum atris notiost. Insiper, num ingenitum com uestitutiva Patris proprietas appellanda. Tertio, Utrum in diuinis, imagopensis iter, vel lentialiter dicatur. Circaprimum pro parte negativa sic arguitur. Vt Pater ea principium persona genita, ita sprincipiam procedentis persona ; quare ,si propter oppositionem,quam habet adpersonagenitam Pater, notio Patris dicitur e se, eodem modo ob oppositionem, quam habet adpersona. pro dem , nrictas eius riberet esse,quod diceretur improcessi
286쪽
bilis sed hoc minime ponitur, nec alia igitur debet poni.Sectinia
sc arguitur. Parris notio alteri a Parre covenire minime debet, at ingenitum diuina essentiae, nec non Spiritus si Elus conuenit equare, o c. In oppositum se habet H Marius quarto de tristarem. est unus ab uno, id Z ab ingenito genitus secundum originem. CPro restinosione talis discultatis tria notare debetis, σ primo quid importetur per ingenita, vel innascibile I persupposito qlisiud priuationem dicat sper quid fundetur, inde tertium em
nabit, Vtrumscilicet ingenitum sit notio Patris. Quo adprimet, Ingentia duobus flet capi modis: uno modo maliter, alio modo denominatis e. Si primo modo ingenii sumatur, tunc dicit priauationem , ars secundo modo, videlicet ratione denominationis,
quasi meterialiter abiectum, vel Appositum importat, cui imgenitum conueni vel inna cibile. uantum adsecundum dicitur, quod talispriuatio in supposto tris fandatur, cui conuenit imgenitum esse. His tertio additur, ingenitum duobus posse capi m Ejs : uno modo quatenus si alio est, sita non per genera: ionem,quomodo atris notis no e L sed bene Spiritu am Alo conuenit, licet proprie eius notio minimest. Nam talis negatio dignitatem non importat. Capitur alio modo ingenitum pro eo, quod Oino non estas alio, π ita Parris notio est, quia inter oes diuinspersinas si conuenit taetri, non esse ab alto, ita fecundum Do Ilores ase .gnantur duae propriae notiones Taetris, qui est principium non ex principio, ut paternitas. Altera dicitur secundum quam non ea ab alio principio, mi ingenitum, vel inna dilitas. His ita postis, a primum dici poterit argumentum, et ingenitam pro ut Parri
287쪽
renuenit , tanqua notio, dicitur in si includere improc sibiles nisis ingenitus dicitur, quia non est ab alio, nec per modum geniti, nee procedentis. Ad secun tam argumentum restondetur, quod nee essentia, nec Spiritui sancto conuenit ingenitu esserit notio Patris ponitur: na Spiritussandius est ab alio, essentia vero douina, licet
absolute non fit ab alio, tamen ut est in filio, est in ipse per gener
tionem, non quidem produIIa,sed communicata. Et hπ deprimopsio. seu it secundo, num ingenitum Patris proprietas compitutiva debeat dici. Mibi sane videtur,quὸ iso; namprimaperisona per primam habetproprietatem costitui, ed GPater est prima persona, rem cibilitas vero prima proprietas Egitur,mc.Mino quadruplicis' set manifestari via, at quia hanc oes,ut veram μ' ponunt, iccirco probationes omitto. Ex alio latere videtur, quod diuinae resinae per si relationibus constituantur, at innascibilitas non est relatio, ni i reductive: quare, o c. Pro intellectu huiusqusti velim uos scire, duplicem dicendi modum circa prsens negotium dari, unus est opinantiam in dimis, quod Tarer per prius constituatui in eoepersonali per innascibilitatem , quamper paternitatem ; alius modus dicendi est eorum,qui volunt, Patrensis esse perfnali primo constitui, per paternitatem, oe ita primi
argumenti minor interrimenda, m non concedenda. Sic paucis ruit secundum qu tum uerbis. Superest tertium examinare, de inde erit finis. Solet ergo quom de imagine in diuinis. Vtrum essentia iter, aut et sinaliter dicatur. Primo assu Tu videtur dici
essentialiter: μ enim tribus conuenit per finis, illud essentiale est, ed imago triba: a uinii per sinis tam iit per illud Genesis,Dei
288쪽
mus hominem ad imaginem, oesmilitudinem nostram hoc idem fatetur D. Aug. de de ad Petrum, quod una essendia trinitaris diuinitas,σ imago, ad qua actus est homo: ergo, me. In on
fit se habet Aug. qui ita fatur, Quid est ab rius quam imaginem dici adsie ; igitur dicitur relaetiue,ar relativa in diuinis perse natia sunt: quare, oeci. Pro rationum solutione tria videnda sunt. Primo, quid sit de ratione imaginis. Secundo, num diuinis comeniat. Tertio, num sit fit proprium. Quantum adprimumderatisne imaginis duo unum litudine reicit, ita ut illud, quod imago dicitur, ei assimilitur, cuius est imago. Insiper quod si efective, vel exemplariter ab eo productum. Quantum ad socundum, videtur, qlproprie imago diuinis non conueniat, prout tamen competit, ac videtur,quodper aliter id si non sentia-bter. Quantum ad tertium, potest dici, ql imago tam filio amd piritui sancto coueniat, magis tamen filio , per appropriationem: nam licet Spiritus sanctussit Patrisimilis in natura, non tamen, ut bos, qui per modum natos procedit, Spiritu anctus per .modum voluntatis. Imago ergo filio, non Spiritu ancto aptetur. Ier a n priationem: π qua sacra pagina loquitur de imagine.
id st de filio Dei docendo Mumsilium esse imagine debet HIE quantum ad appropriationem sub quo siense. i. D. AU. loquutus septimo de trim dicens, quod iussibus es imago taetris D ex dictis, id auargumenta dicendum de facibi im
289쪽
αis IO PAVLI PALANTERII DE PRINCIPIO, QUOD RELATIVE DICITUR.
Distinctio XXIX. Lectio L XX XVII.
EX Magistersint. loquutus est de inna ibilitate, ut
in hesterna auditustis lectione, confluenter de communi piratione sub rarione principij agendum, circa Metria faciemus: nam primo qualiter per hoc nomen principium se haleat trinitas ad creaturas, docebimus. Insuper quomodo β MLinuicem diuina personae per illa et nomen principii habeant. Demum notandum ponemus. Circaprimum, videtur bae via e se. procedendum, quod Pater, o filius Spiritus unctus mimam temporaliter creaturarum principium. Nam Me nomen principium, sicundum quod relatiu/m diuinis dicitur relationem Dei tantum importat ad creaturas, vel relationem personarum adinvicem: imo modo tota trinitas esium rerum per creationem principium dicitur, quantum ad esse, non quantu ad vitia rerum, nec ab semo ,sita in tempore , m hoc est discrimen inter princia piam eorum, quae ab perno sunt, V.g. ad intra Pater ab preMAlij principium dicitur, m Pater, Filius Spiritus sancti,sed hoc non ex tempore, neq; e sentialiter, se notionaliter. Huic pamticulae prima nectitur altera sub his verbis, dum dicitur, quod Pater e lij principium, in uper ql Pater, σfilius sunt unum principium ipsius Spiritu a b. t testatur D. Aug. lib. v. det n. capite i . His tertio venit addendum loco notandum, sub
his verbis, s relatio, qua Pater sinus referuntur ad Spiritu C. - , senectam,
290쪽
sanctum oroprium et ualiter aliquod nomen minime latet: nee id mirum videri debet, quoniam temporibus Magistri nondum erat in usu, nec inuentum illud nomen scilicet communis spiratio, quo Doctores illam notionem nominant. Sed dicetis, libenterficiaremus , nam hoc nomen principium inprςdicationem diuinorum
transiens semper uniformites baseae: ad hoc dici potest, ql novsemper uniformitersemitur let enim quadoq; fumi personabieri T. g. dum dicitur, Pater, inlius sium unumprincipium Diaritus sancti; quandoq; etiam essentialiter, ut cum dicitur, Pater. O Filius, Spiritus sanctus unumsiunt creaturaeprincipium.
Et bre de iota distinctione hac paucasi fiant. VTRVM PERSONA DICI POSSIT PRINCL
PIUM IN DIVINIS ALTERIUS, ETC.
Lectio LXXXVIII. AD uberiorem doctrinam eorum, quae in proxima δε-
clarata sunt distinctione, ne quis vestrum me sugillare audeat, tria quopa examinandaproponam, oe primo. t tum in diuinis persona alterius possit dici principium. Pr erea, Alum Pater, Filius Spiritus sanctι unumsint principium. Tertio, Num laser, filius plures dici queant ripiratoren Quantum ad primum. Ad partem declinantes negativam ,sic amguemus. Principium, re causa idem sunt, ut habetur diuinorum libro quinto ,sed in diuinis una persona alterius causa minime diacitur , quia ibi nihil est causatum: igitur, ισα Deinde sicuti Deo ε P 3 competit