장음표시 사용
311쪽
Aog negatur: igitur sentialiter diligere in proposito non simia
Iur, nec not ionaliter, qui militcr hςo uera fret, Pater generat
sifilio, uti Pater, oe filius 'irant si Spiritusnecto,sed hςc non conceduntur; neq; igitur, quod Pater, filius diligant se Spinitusnesto. Ex alio lasere, D. - . u.vii. de trin. in oppostum si habet, dum inquit, si Spiritu indius est, quo genitus a generante diligit mr,genitorem in Aligit. Pro intellidis itaq; di cultvitis scire debetis, omnes discultates circa mage am hane contingentes non esse de re,sed tantum de modo loquendi, circa quem modum perplures extant opiniones, quas breuitatis causia omitto.
adprmominatas appositiones accedo, re dico, has eo παcile salsas,si diligeresiumamr notionaliter, at s esentiabier,tune veras, licersint impropria, quare exponenda. uandocunq; ergo aliquiasiumptum cu determinatione de aliquo prςdicatur, poterit ei dici de alio, vel illo sumpto sine determinatione, ni morte de terminatiost distrahens, rig. Iulius es homo mortuus: ergo est homo es nosequitur,quia esse mortuum dicIis en iustralens demiuatrum de fimilibusferendum ostionibus sumendo igitur diligere essentialiter tunc oes uera erunt δpsitiones d impropria ideo exponenda. Cum itaq; hπ sit vera, . propria, Pater diligit filium si ipsum, σ nos amore sentiali, consequens est, s Me si vera: Pater diligit filii si lium, σ nos Spiritu seddo, impropria tamen est, ideo exponenaa, ita visit siensius, Pater diligithlium si ipsum,. nos Spiritu sancto, idest amore esentiali, qui Spiritui sancto appropriatur, π ita ex his argumentum primum adductam notum, dilucidum apparet. Ad thoritatem uriata Aet.
312쪽
. V. pro parte opposita dicitur, qJ Spiritus sanctus cs amor peropropriationem, non per proprie tamen. Ei hπ de primo Lbio. gritum secundo. Virum filius sit sapiens sapicntia pnita. Pro parte negatis c potest argui primo. Eadem e pleni ia Patris, o Ajod illa Patris non est genita, quia nihil tale habet Patere ergo nec Alij sapientia ei it genita Deinde in diuinis nihil ossentiatigenitum dicitur, in sapientia est quid ψ ntiale, non ergo genita . er ita filius haud dici poterit sapiens sapientia genita. Ines positam si habet, quia filios est perse sapiens, m est sapientia
genita: quare, o c. Halarius quoq; farctur, sessiius nihil habet, nisi gentium, vel natum, at sapientiam h bet,quasapiens dicitur: igitur ipsa,ve enita, vel nata. Pro determinatione huius negotis velim notetis, istam ablativum tripliciter possumi, uno modo,ut mandam halitudinem 1 tat principij escientis, tunc in falsa locutio. Nam nihil genitam es ii sapientiam infido, . in eodem
sensiu poset concedi, quod bassi sapiens sapientia ita nita, qMahabet a Patre, quod sit sapiens ,Ied Pater dicitu apientia segmrita: quare, me. Potest insuper ablativus ille habitudinem n rare principij formalis, V.g. quando dicitur, corpus coloratum albedine, o sic adhuc ista erissas filius est sapiens sapientiav-nita,quoniamsapientiater qua lius est sapiens e sentialis diciatur, qua non est genita, licet comunicata apostremo iste ablativus, potest dicere halitudinem causaesubiectivae ue materialis, C. g. quando dicimus, corpus esse coloratum superficie, vel siversi temse ipsa esse coloraram, sub quo sensu existimant quidam, quod ἴπ medendast, filius es sapiens salientia genita Abiectise ,sed
313쪽
quesio animaduertant improprietatem loquendi, in diuinis enim siubiectum nec materia ponitur proprie, m*pcrsilio non conuenit esse genitum ,se udum quod est sepientia,quia di sapientiagenita, videtur esse determinatio pr ςdicati, m no sibi ab conditio, sic primum vidi tur probare argumentum. Ad alia vero dicitur,4l filias. nihil habet, ni genitum, idest, quod non acceperit per g nerationem, non quod essenti vel lentiabasmi gentia, solum per generationem communicatss, ad ar umenta probantia, qthς sit falsa filius est apicnssipientiannita, dici potes,quod det
formali presicalione loquantur, . ita concedenda. Sac habetis paucis verbis illa Ora duo ia mplica: a. Et prius a nobis .nosi
Distinctio X X XIII. e Lectio, XCV. ΙNterpretaturi trigefima tertiam in Ordine distinctione talis
libri, quo modo habeat necti cum superioribus, primo docebiamus, insuper ad diuisonem accedemus. Ex quo erro loquutus est Magister sent. deproprijs, m appropriatis, consequens erat de disserenita communium, propriorum verba farere, se prς- stabit in emi tria pollicendo, unitatem primo, ad contrarias . rationes ref onderesecundo, tertio ad authoritates contrarias. Quo ad primum, licet proprietates personales idem sint cum per-
Iovis, m natura diuina, ad maiorem tamen euidenisam, qu rendu
s. Utram inrictat fisini Eseler MV Vtrusimi ipsa diuina sentia
314쪽
Usentia. Presolutisne disscultatis propositςstire dcbctis, tripliciter proprietates inueniri in porsonis iuxta illud Gregorij in pr fatione dicentis, m in personis proprietas, . in esientia unitas, suerunt ergo ab perno proprietates: nec est dicendum, quod Ilae subierito fuerint: ergo inpersonis. Insupcr proprietates siunt Us persona: nam sunt m personis,hin his nulla datur diueriptas; oprietates ergosiunt i apersionae sunt et ipsa diuina essemria, sue natura ipsae proprietates, quod sic de fac is habet persua-
geri. Deus enim est quicquid habet, ubi tamen non repugnat rolatiua epositio sed essentia diuina proprietares habet: igitur haesunt diuina e sentia, siue natura, quod Orijs habet eorfirmari diuersorum authoritatibus ut in textu Magistri videre est: quare, cire. Declarato iam primo puncto, accedit ad alterum in ordine secundum, ut contrari' re pondeat Magister rationibus, inquit ergo, quod errant illi , qui volunt essentiam diuinamgenerare ex
hoc, quia proprietates personales sunt in ipsa, sed antequam probetur,aepmd dicit Magister, primo quorundam error ponendus direntium, G licet inpersonis proprietates sint, non tamen sunt ipsa persona,sed uma quasi trisse ius assisae.' Insiper II errorem hunc tres rationes inducunt, quarum prim Ue babet proprietates Fnt persona, no ergo distinguunt,neq;persimas determinarit, patet con sequentia, quia nihil distinguitur, neq; determinatur se ipse. Ad Me dicipol, nullum sequi incommodum, idem distingui, se ipse determinari, ut patet authoritate beati Hier. Prpere a siproprietates sunt essentia diuina: ergo ut personae conueniant inessentia, ita et inprotrietatibus conuenient, quod enfalsum, ergo.
315쪽
Hie AMagister materiam hunc Amittit: ob sui nimiam altitudina humanum enim videtur excedere intellectam,quod litari, comprobatur aut boritate. hine tertio ad D, qt in quocunq; in patem nutas in diuinis. hoc generare dicitur, at in essemιa ponitur paternitas, e o generat. Asimili desiliatione potest argui,ut intuentipatet , ad quas cauillationes tollendas distinctione utitur Magia ster, dum inquit, quod proprietares esse in aliquo dupliciter potest intelligi,vno modo illud,in quosunt determinando,oe MD P do, quo modo tale in quo inuenitur , idest paternitas generare hoc potes. Alio modo illud, in quo unt, non determinando, nec disti mendo,oepc in diuinasunt essentia, ideo non generat. Idem ic poterit ad illud de filiatione: nam flante illa aestinctione argumentum aduersariorum nihil concludit. His tandem tertia paradistinctorus addenda venit, τυ authynas irasconuarajs est re nondendum, falluntur etenim illi vi ex patrenitatιs e ni identurie concludunt. paternitate Patrem ebs Deum. Hui ratio de facili assi natur. quoniam propraetines in diu u sunt. ut deterranantes, Cr d mmmes, cui mo--, d sunt eu in personis,c licet proprietaIN. ' quid ab esentia diuersum disum,
olinantes o, Et Me de lota , 18, 1
316쪽
LECTIONES LIB. PRIMI VTRVM PROPRsETATES RELATiUAE SINT
Lectio, XC VLD uberiorem doctrinam eorum, qua in presectarata distinctione tacta sunt hodierna die. qu sinum Unum proponemus de Pprietatibus relaetias cognoscendι V na, num sim in eoenita, in perloms. Pro parte negatu a agruunt
uidam duobus modis, primo sic. Omne, quod est in aliquo, in eo fiesecundzmodum essendi in d bet dici, at nullus Horam veto. Δrum essendi in qui aeterminantur ab Arist. quartoph c. Friari pis, vel conuenire modo, quo proprietates dicuntur isse in sentia itura, vel personis: igitur , me. Deindesic inflatur, oeillud,in quo s relatio refertur,at essentia disma minime referturi igitur ad minus in sentia non Lbet poni relatio. In oppositum se habet Gregorij aut ritas dicentis,quod in personis proprietas, hi essentia mitas. Pro determinatione huius rei tria confider tione digna occi-unt, primum est, quod tam in spretia, quam in personis sunt proprietates, alterum ea ,per quem modum fiant in eis. Tertium, oe ultimum, in quosnt prius. An in essentia, atat in personis, vel vice versa. Quotum ad primum,siciendum est. quod relationes lunt in personis inis essentia, de personis duos usisclaratur moais: primo quia m diuinisper relationes in ese comstituuntur: ergo. Deinde nihil realiter refertur, ns er ad, quod est ipso, at diuinae personae reabter referuntur, in ipsis ergo sunt ponendae relasiones reales, qδ aut in essentia diuinoni ponendae. sic
317쪽
sic declaratur,omnis relabo est in supposito relato mediante ali sabsoluto, ql retarionis fundamentum est, sed essentiasisse habet, igitur, oec. Quatum ad secundum, idest ad quem modum essendi in reduci debeat, poe dici, quod ad illum modum, quosanitas es ineatidis, Iraedis, in quibus habet esse,ut infundamento. Quantum ad tertium,in quo sint prius,est sciendum,quod relationes non videntur per prius esse in essentia, quam in diuinis personis , neq;
secundum rem, neq; fecundum rationem; non secundum rem,quia in diuinis nihil est prius, amposterius, nec secundum ratione, aut secundum modum intelligendi: nam impossibile estprincipia imiri rea alicuius rei prpntelligere , ut unita ante constitutum ratibus principijs,sed relatio, m suntlasiunt persona constituentia, igitur erit impossibile pi ontelligererelarionem in e sentia,-tequa intelligaturpersona constituta, sed neesiario simul utrunq; intelligitur. His ita positis, iam primum patet argumentam ex diactis. Ad secundum dicituris omne illud, in quo reperitur relatio m in supposito relato refertur, non aut illud, in quo est tantiim,ut infundamento, quo modo in essentia diuina ponuntur relationes,
σ m personis, ut in suppositis sola ob id persona referui
ruri σper consequens distinguuntur, ut dicit Damascenus,quod proprietates sunt determin V, i riua, maestinctius t post res, idest
Uaὸ personarum, non autem es sen
318쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. 21 4, i PRAEDICTIS AUTEM, ET C. stinctio XXX IUI. i
HVς se; υνγtisumus de frietatum comparatione ad
personas, propterea ex consequenti nunc agendum erit de proprietatum collatione ad ipsam essentiam, et ibi tria in ordine confideratione digna perpendemus, π primo persona, sentia diuersitatem, insuper cras litatem essentia ad persi
nas , ter: io δε attributorum congruitate recapitulationem. Nos catholici circaprimum punctam versaturi tenemur diuinaspem
Ionas asserere cum diuina esentia idem esse, oesola ratione dissim re , contra quosdam h eticos peruersos negantes essentiam, mpersonam idem esse: namsi esset eadem essentia Patris, qua bus, igitur eadem res generaret, σgeneraretur, at hoc minime dicendum e ergo nec primum. Confirmami potes hoc authoritateri lari, dicentis, quod res naturae, nazara non sunt idem, at persona diuina est res naturae diuinae, esentia aut dicitur ipsa n tura: igitur disserunt s ad hoc pol facile re*onderi,si dixerimus 11 lari aut boritalem locum habere in creaturis, non in diuinis, Hi natura, oe res natura am idem, ut perbelle docet M urius his verbis dicem,quod Deus non est aliud ab his quae insunt, idest attributis, m persionis. His pol addi, quod essentia, π, post isecundum rationem disserant, ob id negari minime debet, quingenerans, generatum in siubstantia conueniant, licet in per onalinate dissecant, se racio nulla est. Iam prima de tribus partibus
319쪽
enucleata parte superest, ut secorda manifes ethr. suem is ergo tres personas unius essentiae sp dicere di beamus, non pripter unum Deum trium personarum usitata locutione d bemus as rere. quia, sibo,tunc Deus in aliqua principi, habita line rit cita kr uarum signi caret, at hoc dici non debet. neq; primum admitti . Nec es imite de essentia, quia alius es Ins anni modus nomine Dei, odius nomine essentia: nam , Deus, gnoscat in ratione principi' coectivi, essentia vero non , quare nulli mirum, si dicatur una essentia trium persionarum, m trespersiona ius sentia , m non unus Deus tres persiona, nec unus Deus trium personarum, nec trespersonae unius Dei. His tandem ultima pars enodanda huius distincti s additur paucis, m hπ est,qδ Patri potentiam attribuimus, filiosapientiam, oe Spiritui ancto boniatatem, non obstante, quod Hue omnibus essentialiter sine distin- Lllanesimul conuenimnt.. Patri ergo potentiam, quia in patribusereaturis inesse consiueuit debilitas. Filio sapientiam, quia in cremturis si ij sibunt esse ignari. Spiritui sannio bonitarem, quoniam inerraturis Aratus tumorem, nec non insationem importat. De
nominibus vero translative sumptis, nil dicam, nisi quod signanda sit ratio, secundum quam transferuntur, o, de Deo dicuntur, C. g. vi Jeculum, ut θlendor, ut character, figura, qua lectori consideranda tradumtur. Et sec satis.
320쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. 23'VTRVM SUPPOSi TVM, ET NATURA DIFFE
RANT REALITER IN CR EATVRIS , ET C.
Lectio XCVli I. Volint i personam ad diuinam eFntiam comparare e
guscendigratia, quo modo adinvicem se habeant, a buror exordiendum es a supposito creato, nee non a natura in creaturis, ut recludatur aditus ad ea, qua intendimus. yremus igitur primo. Vtrum siuppositum, . nasura realis erinyerant in creaturis. Insioper, Utrumpersona,'essentia sint idem in diuinis. Circa primum pro parte a rmati sic ' ima argui pol. Illa, quorum vn i aliquid reale attribuitur,qd no alteri. procul dubio realiter dJerunt, as natura, σsuppositumsic se babente igitur, P. Minor, quia Ebaltone eget, iccircosis διαμ Iupposito enim agere ascribituri non naturae, igitur realiter dfferunt. Deinde siuppositum, oe natura videntur se habere, ut Mibens , habitum: nam homo est, ut habens humanitatem, humanitas balita ,siue id, quod habetur; at hςem sibio De uni idem, non ergo in creaturis,mita quod realiter disserant non negandum . Pr erea,fius Dei humanam naturam assumpsit, σnon suppositum humanum, signum est ergo, quod suppositum, σnatura non fiunt idem, sita realiter disserunt. In tot rium dicetis vos: nonne idem importatur per hominis nomen, m eius distriationem ' at per hominis finitionem non importatur, nisi cividitas, O natura, . deinde per hoc nomen hominis, quo test sius positi: quare, circ. Pro determinatione huius dissi ultatis, verim notetis