장음표시 사용
411쪽
modo dicitur, o indurabo cor Pharaonis enungd Deus est lorii causa ' certum est, quod cor Pharaonis erat propria malitia, atq; peccato indurat ah m inflexibile cor illius nihilominus adhue legitur, Indurabo cor Pharaonis,scilicet Deo permittete iusto im dicio. Secundo Deo ratiam,quae cor emollit, siubtrahente, tertio Deosigna, cr δ digia ostendente, quarto Deo non mi stranter his ergo quatuor modis a Deo cor induratum ea Pharaonis. Qui uuergo obduratus est e debite obduratu arbitretur,m quisquis adit tus est ,sie adiutu gratis cognoscat: nam miseretur magna bonιtate, o obdurat nulla iniquitate. Quartus essectus reprobationis est auerso cogitationis a Deo, ita concluditur Isa. vi. Excς cacorpopuli huius, ne forte oculis videat, σ auribus βιis audiat σ corde
intelligat,stcreuertatur, oesanem eum. In quo verbo tangitur
triplex effectus reprobationis, primus est non credere. Seeundus es non obedire. Tertius est non pmitere. Quantum ad primum,
dicitur excςca eum, ut oculis sivis interioribus no videat veritas e.
Quantum ad ecundum subditur, m auribus suis interioribus non dat, id fi non obediat sed contradicat. Quantum ad tertium infertur, m conuertatur qua Uicat excςca, oe non conuertatur ad me, neq; comesum sanem eum a peccatis suis, sicilicet a morte
culpa, a vulnere concupisccntia a cςcitate ignorantia: rogitemus
ergo nos Deum benedictu, ne excςcet, oe induret cor nostru d sim e ,m no adiuuando, ex quo siumus certi, qd nos no dereliquit Deus, nisi nos voluerimus, sicundil illud Osi iiii. Oblitus es legis Der, c ego tabuistar tui. Causa ergo derelisitionis,σperditi nis nos i a nossemus, ut ex Atilissatis abunde patet.
412쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. 33ι AN PRAEDESTINATIO HABEAT
tactio CXXX LNE γid ad nostra Lyectans militatem silentio pr eri
mittamus , inprsentia questa duo rimaturi sumus. Quorum primum ad prςdestinationem artinet, altera vero ad reprobationem. Solet ergo primo P i. Vtrum prςdestia natio certitudinem habeat. Pro parte negativa adumserj flent in hunc modum ratiooinari dicentes. Vel Deus, quod as ς terno potuit, nunc potes,vel non. Sisio, tunc dicendum, quo cuti aspernopotuit nonprςdestinare, ita σ nunc, quare non oιno certa
videbitur esse prςdestinatio. Deinde aliqui de libro vitae doleri dicuntur, at in tali libro vita non scribuntur, nisi illi, qui ad gloriam fiunt presesbrati ,pr esinatio ergo oιno non e si certa. In oppositum se habet Anselmus de concordantia prςdestinationis, O gratia, quapropter pro ἀσcultatis terminatione sciendum es primo, oia insiuos dirigifines per diuinam prouidentiam, per qua cuilibet rei illud conferemtiqi expedit adjut finis consecutionem,
qui duplex est,ad quem res creata diriguntur,unus est natura P portionatus, ad quem per virtutem natura propria res creata papertingere, alius sinis est, qui natura procreata facultate excedit, hic nis en vita perna beata, ad quam oportet, quod natura creata transmittatur ab aliosibi dante, unde post ad ladem nemdeuenire, talis aut transim vocatur prςdeshnatis, m quia rationes rerum prς istunt in Deo, antequam fiant, ideo ratio talis
413쪽
desinarionis creatura in finem supernaturalem dicitur prias
natio ,scut ratio ordinis rerum absolute loquendo dicitur proti dentia. Solius er o Dei est pressinare, o solius crearina intellectualis petdestinari, nec id miru,quia laesi creatu a MIus capax
finis est. Insiuper notandum est prouidentiam, oe prςdestinatisce
dupliciter dorre, uno modosecundum magis, m mnus commu ne: nam prout dentia est omnium rerum re*e tu cui unq; sinis, prςdestinatio vero solum est creatura rarionalis, aeque re pedia finis supernaturalis. λςterea prouidentia non includit consecutionem is, at prςdestinatio requirit consecutione nis , d ferunt ergo secundo. Tertio notandum, quod prςdesinatio infallibilem habet certitudinem, o in generali, in speciali; in generali, sarridestinatus infallibibter saluabitur, in 'eciali vero qui, quot salvabuntur. Nunc ad argumenta diluenda accedamus, mprimo ad primum dicentes, quod Deus nunquam potuit non pra- destinare, quempressinauit, autprςdestinare quem non prςδε-
sinauit insessu compoto, is fissu autem disso, m loquendo de
potentia absoluta, Deus nuncpotest vere pressinare, quem non pressinauit, σ ηοηprςdestinare, quempressinauit, hoc enim pose sinat soLm Dei libertat ressu seu talis obie ti: nec ex hoe tollitar prςd stinationis certitudo,quae ponitur insens composio. Ad sicundam argumentum diripol, qd hber vita duliciter famipol, quo ad prasim, et no modo, ut Dei vocatur cognitio de illis, qui ua raram ςternia habenda Nociter, m ab lute eliguntur, atq; ad gloriam assumuntur, π sic soli pressinari in ιbro υitae scribantur, . qui uit it cripti, nunquam ex eo delentur ,sedisse libiliter
414쪽
infallibiliter salvabuntur. Alio modo olet dici liber vitae cognitio
ditiina de illis, quae ordinantur ad habendam vitam pernam, non
impliciter, si ecundum iustitiam praesentem, silc scripti si toes in libro vita, qui quandoq; sunt ingratia, oe quissest habent,
delentur quando e. thoritates vero deprςdestinationis necessitate debent intellai de necessitatesiuppositionis, qua cotingentiam minime tollit. Et hπ de primo Psto. Post cuius declarationemquςritur, deinde , virum ad Deum pertineat reprobare aliquem. Pro parte negatis Messic primo instatia adduci; nulli debet imputari , quod vitare minime pol, arsi quis a Deo fit reprobatus, quin pereat, vitare non pot,at inconueniens hoc dicitur: ergo Deo non conuenit aliquem reprobare. Insiper quemadmodum se habet pressinos adpresestinatos ,sic reprobans ad reprobatos, veru Deuspresectinans ea causa salutis prςdestinatoru: ergo si Deus sit aliquos reprobans, erit causa damnationis eorum: at hoc salsum ea dicente domino ineariis. Perditio tua ex te Urael est, tametummodo ex me auxilium tuum I Deus ergo minime reprobat alia
quem In oppositumse habet illud Malachiae i Iacob dilexi, Esu autem odio habui. Pro determinatione igitur huius quςstioni upponedum erit, quid sit reprobatior est enim refutatio alicuius a co secutione ultim nis, ides vita pernae; quo flante de facili ruent rationes,m maximeprima, sidixerimus, quod reprobus ab olute, simpliciter valeat culpas euitare,quia ab eo non fertur liberi arbitrij potestas. Adsecundum dicitur,quod Deus causa est damnationis malorum non tamen merito meritum enim damnationis est culpa,qua a nobis est,non a Deo,sub quo sensu Osia autb Z ritas
415쪽
ritas intelligenda venit. Deus nihilominus causa ponitur damna tionis essectiva, quo ad pςnam ordinatam ad culpam ; est et causa subtractionis gloria eo modo, quo diximus alias. Et hςcsatis.
VTRVM SIT ALIQUOD MERITUM, ETQ
Distinctio XX XXI. Lectio CXXXII. IA M edocti estis pridestinationis essentiam isa cumsuis essctibus; nunc consequenter cause i ius inquirenda, ubi tria faciemus. Naprimo veritatis sntentiamponemus. Secundo
fastatem elidemus. Tertio nullam in silentia De eri mutatione aperiemus. Circa punctum primum, inutile minime erisseteri una cum Magistrinent.pr destinationem sub merito non cadere. sicut obduratio: sed hic notetis, quod siub nomine obdurationis non videtur intelligiposse, nec debere ipsa diuina procientia, qua absterno est, quare nulla habebit causam: non nego tamen, quin per eampossimus intelligerobtractionem, vel ratia carentiam, quae suis demerentur peccatores peccatis, qualiter non est de prςdestia natione,qua nec, quo ad illud,quod in eo ςternum est, scilicet diuinam electionem,nec quo,ad illud,3δ in ipsi temporale est, sicilicet gratia appositionem mereri pol altem intelligendo,quo ad primam gratiam,quae μι proprio merito non existit; nulla ergo pressinmtionis causa a gnari pol, nisi Dei mera bonitas, m misericordia. Et bςc de primo pancto. In sicundosestatem reiecturi, in Mnc modum loquemur dicentes, Deu propter nulla merita, vel dem
416쪽
rita futura,sed libere alserno elegisse,σ reprobasti m hoc comtra qzor unda ententiam existimantium perperam, adiquos propter merita futura prςdestinari, ac reprobari a Deo. Pro com Goratione cuius nituntur D. Aug. authoritate dicentis, 3 uturas des in Iacobfuit causa epressinationis; at recte intuenti prutebit, quo modo deindes retractauit D. Aug. quare horum ratio nulla. Explanatis iampunctis duobus de tribus a me Hositis, accedit tertium, σ vltimum ad videndum, quo modo nulla in Dei fientia mutatio fit ponenda. Quicquid enim Deus sciuit, nunc scit,oe ideo nulla mutatio ponenda in Dei scientia est.Insequenti dicta Magistri examinantes,qua digna confideratione erunt non omittemus. Et bςestis.
Lectio C XXXIII. VT maiorem eorum, quae insuperiori ermone dicta sunt
a Magistro sint. cognitionem habere valeatis, quesita duo in proni varie examinabimus, m primo. Utrae ecilio dicipossit prςdestinationem prςcedere, an e conuerso. Insuper, Utra pri destinationissit assignanda alia cause a mera Dei voluntate. Cir primum arguunt quidam rationesnjs duobus adprobandum prςdestinationem prςcedere Aedtionem: nam a tus moluntatis circa sinem eoru, quasiunt adfinem prςcedit voluntate, sed pudestinatio est desine, electio aut eorum, quae sunt adflnerZ a presta
417쪽
prςdestinatio ergo prςcedit electionem. Pryerea certam est, quod electio diuersitate opponit inter illa, inter quae est electio; at diuersitas, qua in hominibus inuenitur ad beatitudinis consecutione
prςcipue attenditu ecundu gratiam, qua presestinationis esse iis est : pr 6bnationem itaq;supponit electio. In cotrarium illudfehabet,quod dici solet,scilicet, quodprςdestinatio est directio,Hesransmisso rationalis creatura in finem sivernaturalem ; ut ergo adprςdestinationem pertinet directio, ita ad electione grexatio: quare videtur, quod electisprςdestinationemprςcedat. Prodeterminatione huius quς siti tria perpendemus, m primo qualiter 1Deo conueniat electio, insuper quo modo si habeat ad astus inte lectus, m voluntatis generaliter. Demum, qualiter se habeat in 'ecie ad prςdestinationem. Quantum ad primum, in Deo duobus modis dicitur electio, primo quia in ipso est, oe ponitur acceptiomnius illorum, quaesiunt ad finem alio reiecito. Secundo ubi confilium, ibi electio, at in Deo confibum est: ergo'electio. Quantum ad secundum est; ciendum, quod inter electιonem,m c eros alios actus intellentus, m voluntatis in Deo non est assignare omdinem prioris, σposteriorispenes rem,sed tam um secundum ritionem, ex bis patet tertium, ql eleElio prςcedit secunda rationem ipsam prςdestinationem Nunc diluenda sunt argum et aformata,
finis deinde erit primi quoti. Ad primum ergo pol dici, qd sicut ex prςdictisparet, non est prςdestinatio desine, sid depromouem
tibus infinem, quorum ratio sumitur ex eorum conditione, qui P-
mouendisiunt, oe j electi unt; electio igitur prςdestinatione pr cedit. Adsecundum argumentum restondetur, qδ electio graria
418쪽
din Ysitate ian siupponit in re, sed Liam in aeuieta cognitione,unde facit diuersitatem ratiae per essectam sic entis p ς linationis. Et hςc pro primo dabis satis. Queritur deinde. Virum prςdestia nationis sit aliqua causaprςί er Dei meravi υoluntate. Mihi one videtur, quodsic. miniustam. immo irrationabile est ςaudias inς qualiter dare: at hominessunt ς quales quo adgratia, gloria susceptionem, nisi fiant inς Pales per aliqua ipsimu opera, υel alio rum: iniustu ergo,s irrationabile esset velle gratiam,s gloriam quibusdam conferre, m non alijs, nisi ob operum disserentiam, atqui diuina uoluntas iniusta,m irrationabilis esse non pot: diuerasitas ergo operum erit causa prςdestinationis aliquorum, π reprobationis aliorum. Deinde quis videtur posse alteriprimam mereri gratiam: ergo m finalem pari ratione, a natem habere gratiam est leprςdestinatum: igitur presestinatio caditsub merito,quare alia causa prper diuina uoluntatem prςdestinationis a Panda. positum tamen legitur in textu apud Magistrum, oe apud D. I dicentem, quod presestinatio est exgratuita Dei volun tale, quam nulla merita aduocante ergo. Pro intellectu huius disi- cultatis velim sciatis, quod hic non est intentio de causa pressLnationis, ut cognitione dicit in Deo, qsia hoc modo prςdestinario essentialiter, m formaliter in uno consistit, ides in aritu intelles ritus,s' aliud habet adiunctum, sicilicet propositum conferendi auxilia. Intentio ergo est de causa adiundii, quare filicet Deus muli electis huiusimodi auxilia conferre. His ita prςmφῖ, nunerariones oluendae,m erit suis. Dum eryo in primo dicebatur an gumento, quod iniustum esset, me. Re pondetur ad hoc maiorem
419쪽
esse veram, ubi aliquid redditur ex di bito, at ubi tribuitur quid exsola liberalitate, ut fit in proposito, tunc nulla enormala ratio, quare Deo nulla astribenda erit iniustitia ,s hunc, vel illum non prςdestinet sibi enim facere, quod vult, licet. Aliud argumenitimstum probat, quod aliquis essectus particularis prςdestinarioniss puta prima gratia, vel alis vot habere causam, sied non totaluesctus; primum ergo iam concessum, sied alterum negatum, non itaq;pressinationis acta debet assignari causeprper meram Dei voluntatem. Et bπ satis.
Lectio C X X XIIII. CV M Dctora intercessio maximest necessaria, ut hinc
inde ex sacra colligitur pagina, iure merito in prcenti nostrosiermone 3μπemus. An sancitorumprecibus adiuuari pressinatio possis. Pro parte negativa quidam insurgentes ita fantur. Prςd stinatio totaliter a Dei uoluntate dependet, sed diuina uoluntas cuiuscunq;precibus limitari minimepol fustra igitur pro prςdestinatis,vel non pressinatis oratur. μ perea, oratio aut pro omnibus uniuersalitet funditur, aut pro quibusdam 'ecialiter,siprimo modo, fit frustra, nec exauditur, quia certum
est, qδ non Oes salvabuntur; si pro qui fida, vel hoc est indefinite, scilicet ut aliqui fluentu r,mbo militer fit fustra: nam certum est, quod quidam saluabantur, aut hoc est daeminate, quod iste,
420쪽
vel ille, vi Petrus fluetur, ali nec conueniens videtur, quoniam hoc rationem non habet ,sed admiraetionem tantum; sta ira ergo fiunt orationes, σc. Ex alio latere oppositu legitur Iacobi ultimo,
dum dicitur,orate pro inuice, ut salvemini, sed nullus saluabitur, nisiprςdestinatus: precibus itaq; sincioru prςdestinatio iuuatur. Pro ueritate cognoscenda uelim matis,prςdVtinationem precibus duobusposse iuuari modis, uno modo, qs preces iuuent ad hoc, qs aliquis non pr estinatus priasmetur , m hoc minime concedi halet, alio modo intelligi pol, quod prςdestinatio iuuetur ad hoc, quod prςdestinatus esectum pres tinatioxus consequatur; runc distinntione opus erit, vel en:m loqui volumus de totali prςdest nationis lectu, oesic dicendum, cuiuscunq; precibus minime imuari , vel pol accipi prςd linaetionis essectus nonsecundum sui t talitatem,sedsecundum aliquam sivi partem, quod est gratia, uel salus huius, quo pactosanctorum iuuatur precibus prςdestinario. Nunc ad argumenta soluenda accedamus, m erit finis. Adprimuergo dies pol, esepr destinatum totaliter a Dei uoluntate depem dere, oesicprςdesinatio non iuuatur, cu non sit causam assignare prςdestinationis, nec esseclus huius ex parte nostra pendentis. Si verosumatur aliquis particularis essestis,ut aliqualiter pendet ab
aliquo exparte nostra, tunc concedendum erit, quodproprijs i uetur, oe alienis precibus. Unde quari oramus, hoc nonfacimus, mi Dei uoluntas mutetur, sied bene ut diuinat volitum per orationes nostras, vel alienas, ut per causis medias impleatur il alteruin ordine sicundum argumentum retondetur, quod fluesiani or
bones pro omnibus uniuersaliter , ue pro qui fidam in generali