장음표시 사용
81쪽
creatura uestigium reperitur. In Opposi um se habet illud Sapientis
xl. Oza in numero c. Pi o solutione igitur argumentorum, quod
quid es us ij π secundum quas attendatur partes, consideradum erit; nam uestigium nunc videtur transsuetiue sumi ad simiali. udinem uestigij proprie dicti,quod st impressio ducens in cogniationem Illius conjuse, cuius est, veluti hominis pedis imprissis in puluere derelicta, ducens nos in cognitionem hominis. Vnde ubi cunq; erit aliqua Trinitat. reprVentatio ,si non distincte, saltem confuse , ibi quoq; uestigium ponendum, at talis reproentatio in omni creatura es: igitur, σ uestigium. Nunc penes quid habeat
stimi, audite. Nam penes numerum, mensiuram, σ pondus attenditur,qua triam ιιbus siunt creaturis, secundum magis perfectum,m minus perfectum, ita uestigium primo de creaturas perfectioribus dicetur, deinde de minus perfems, cui modi siunt accidentia. Ad aret enta nunc Umantes m:norem primi argumenti considerabimus, dicentes: Trinit. ex creaturis inuestigari non posse, vel confuse, vel distin te. Primo modo negatur, sicundo modo amgumentum conceditur. Ad illud uero ex mente Ambr. de luce res pondetur, quod lucis naturasmpliciter considerata es creata innumero, pondere, m mensiura. At si consideretur, quatenus eius lectus es minus limitatus, quam aliarum creaturarum, tunc diacetur non creata in numero, pondere, oe mensiura, quo modo i qu batur D.Ambr. quod aut oi ni producta a Deo in numero, in pondere, m mensura, audite: quilibet enim creatura dicituris uo esse subsistere, oe formam, per quam ad speciem determin tor, habere, infucr orthe, in eo ergo,quod est quςdam substantia
82쪽
ereata, eat sem,m principium reproentat, oe ita persona Patris, qui est principium, non de principio demonstratur: in eo uero, squandani habet forma, oe peciem, vel bum in diuinis sicundena personam demonstrate secundum deinde ordinem, quem habet,
Spiritum sancitu nobis reprsentat. In unaquaq; igitur creatura debet uesi tum Trinit. concedi, quantam ad illa tria iam tacta a nobis, miro itur qumio prima.Succedit huic altera, dum quς ritur. Utrum in homine Trinit. imago fit concedenda. H.larius libro de Sunodis videtur ratiocinari AE parte negativa his verbis.
Imago dicitin eius rei,ad quam imaginatur θecies iηdisterens, sed nulla viactur inueniriposse flectes indisforens Trinit. manimae nostrae: quare Trinitatis imago in homine non erit ponenda. In contrarium se habet illud Genesis capite primo. Faciamus homine ad imaginem, oe similitudine nostram: in homine ergo est Trinit. imago. Pro rcstonsione debetis scire de ratione imaginis esse reprς- sentare rem cum aliqua tamen dissimilitudine in creatis.Quo sun-te , potest dici ad argumentum desiumptum ab Hilario in libro de Synodis, quod minorpropositio duobus confiderari poten modis
uno modo participando eandem naturam secundum Ileciem, ut
filius in diuinis, qui Patri estsimilis, eius imago. Alio modo non participando eandem naturam fecudum flectem,sed alteram,
quo modo conceditur Trinit. imago in creaturis: Hilarius vero loquebatur primo modo,nos verosecundo modo. Et ut clarius hoc
appareat, dicemus duplicem dari imaginem: unam eiusdem n rurae, alteram diuersae primo modo in diuinis fota lius es imago Patris reflectu eiusdem natura.Alio modo creatura dicitur imago. Trinit.
83쪽
Trinit. non ut babet esse ιn eade natura,sed in altera; Et hςestis.
Distinctio IIII. IV . . Lectio XXIII.
Hic s distin bo quarta huius libri, circa quam verta
turι colinuationem primo ponemus oecuniso ad distim Elionis diuisionem festinabimus: tertio singulas partes sigillatim aperiemus. O tensio igitur, ql essentia unitas in diuinis, personarum Trinitas, authoritate utriusiq; testamenti, nec noper uestigium, oe imaginem in creaturis inuentas inuectigari pol, conssequenter hodierna die determinandum erit de personarum origine, o distin tione. Habito in hunc modum no magno verborum apparatu nexu prsntis distinctionis cum superioribus, nunc diuidi habet hςe d shncilio in si menta tria, in qu stionem unam primo. In oppositi ionem secundo. In reprobationemq; opinionis cui dam tertio Guζratur er go, num catholice possit concedi,Dtat.
se ipsium genus', vel a se alium Deum essentialiter produxisse. Proposito dubio, Magisterpollens ingcnio, hoc esse negandi7, tali ratiocinio docet; illud enim penitus quodeles negandum esse via detur , quo concesso sequeretur procul dubio, idem se ipsium generasse, aut plures ese Deos, at Deum sie, vel a si alium esentialiter Deum genuisse, est bui modi : non itaq; modus iste loquebi debet
alud catholicos concedi. At dicetis vos, nonne ista ut vera conce-
84쪽
ilenda ' Deus genuit Deum. Ad hoc re 'ondetur, quod P. Nam Deus Pater genuit Deum filium, nec ob id sequitur: e o genuit se Deum, vel alium in deitate Deum: bene alium inpersona. Ethςc de primo sigmento.In altero in ordine securi garruli pi missaeeusioni ut contradicant, qu unt dic etes. Si Deus genuit De aut igitur Deus Pater genui ι Deum, qui est Pater, σ ita idem genuit se ipsum, quod impossibile dicitur, ut habetur lib. primo de Trin. apud Aug. vel erit dicendum, quod Deus Pater genuerit Deum, qui non est Deus Pater, . itaplures Di, erunt: ne hoc ἀdmittatur Ppter incommoda, qua sequerentur, propositio paulo- ante adducta, quod Deus genuit Deum, non videbitur admittenda. At ne sub dubio relinquatur Magistrisint. opinio,garrulis ita ei it restondendum, quoa Deus Pater genuerit Deum, qui non est Deus Pater, id filium, qui non est Pater, qui Deus est, miseesensius verus est, ibi enim non notatur essentia alietas sedpera sonae tantum. Extat alius sensius huius propositionis, Deus genuit Deum, qui non est idem Deus cum Patre, tunc falsa dicitur propositio, σ neganda, quia in ipsa alietas naturae, siue essentiae deno latur, inde plures Dij, quod fides catholica non admittit; Ethπpro puncto secundo. In ultimo quorundam reprobatur opinio diaeentium e nomen essentiale in diuinis posse prςdicari de nomine personabposse dici de nomine essentiali, dicendo: Deus est Pater. Vnde concedebant ista: tres personae sunt unus Deus. Negabant deinde istam. Deus est tres personae, quod tamen catholice dici Iotest, ut habetur apud D. Aug. in primo de Trinitate, qui ita ait: recte se Deus Trinitas intelligitur, beatus, oesoluspotens:
85쪽
potest igitur dici, quod ipse Deussit Trinitas, quod Trinitia
fit ipse Deus: quare ex diciis erronea fuisse opinio aliter dicentium apparet. Et hςc de tota aestinctione.
Lectio XXIIII. MIMerprpates distinctione quarta quςrebamusprimo. Utrum
esset vera hςc propositio. Deus genuit Deum. Deinde, numssent tale nomen posset dici de personali, m vice versae iuxta quae duo quota non se sproponentur duo, unum quorum attin bit ad generationem in diuinis, alterum ad teritatem Mims pr positionis, Deus est Pater, Filius, oe Spiritus sanctus. Quatum ad primum , solet quςri, Utrum generatio in diuinissit cocedendae mihi cert e primo sectu videtur esse dicendum, quod non, a quo mi operius remouetur, ρο inferius, sed mutatio ad gener tionem ponitur superior, quae non est in diuinis, non igitur ibit neralis . Insiuper , si in diuini oret generatio, vel et niuoca, vel ςquivoca esset censenda, at nullum horum potes admitti: igitur neq; in diuinis generatio. Minor, quia claudicat, iccirco quo ad utrunq; membrum declaratur primo,quod non possit esse τη uoca, quia tantum disserunt gignens, m genitum, quantuproprietates eorum constitutiva, at paternitas, oe filiatio,quae patrem giagnentem, σfilium genitum costituunt, diuersarumsunt rationum. non igitur in diuinis poterit esse generatio univoca. Quo ad alter Amembrum
86쪽
3 1embrum dici potes secundum D. Au'. qhod in filiost perfecta
imaginis ratio, quoniam in eo nhlla est dii militudo, at ratio ςqui- uocapersectam excludissimilitud/ncm, ibi ergo in diuinis concedenda non venit generatio ςquivoca. Dimu c potest argui, odmanis standum in diuinis non generationem dari, namsi daretur, tunc Deus alium Deum genuisset : generans enim distinguitur a generato , at a Deus genuit Deum: igitur Deus genitus distinguitur a generante, mita βqui videbitur, quod Deus alium g naerit Deum, se veritati est dissonum, non enimplures Dij com edantur ,sed unus Deus, non igitur generatio in diuinis admittenda. In oppositum vero extat illud Eseiae ultimo. Ego, qui alijs generationem tribuo, nunquid flerilis ero ' deinde admittitur in diuinis Paternitas: ergo, eneratio, licet hoc adamassim lumine naturae, nec sPariter queat wbari.Nunc luendasiunt rationes,Gr primo prima; dum itaq; arguebatur, quod in diuinis non fit concedenda generatio, quia ibi non est mutatio, omissa maiore, re-θondetur ad mrnorem, hac distinctione duplicis generationis, diuinae scilicet, oe humana: hoc secundo modo currit aduersari, at gumentum ,sed primo modo ea nullum. Ad secundum argumentum dico: duo in diuinis considerarda esse: unu ex parte naturae, alterum exparte diuersarum proprietatum generantis, m geniti, primo modo in diuinis generatio univoca attenditur,non secundo modo,ut videbatur ratiocinium concludere. Ad tertium argum
tam dici potest, quod maior si,n hunc modum intelligatur, vid licet, qJ Deus anum genuerit Deum personaliter, tunc vera erit proposito, essentialiter veros a Rursus ad minorem dici poterit,
87쪽
quod Pater, o filius, ut generans, m genitum. relative distim gliantur, non essentialiter, ita ruit argumentum, nee in diuinis generationem impedit. Expleta iamprima dissicultate, altera ub- hecla itur confideratione digna, qua est: Virumpropositio hςc affirmativa in diuinis fit non neganda, sed a firmanda: Deus est Pater, Filius, oe Spiritu anElus. Hic procul dubio multa dicenda forent , at ne intellet tum confundam uestrum, cum sacris Theologis illud tangam, videlicet in diuinis iuxtaprςdicationem has propositiones esse distinguendas penes veritatem formalem, σ identicam: ita ut illa fit formalis, quando presicatum si formaliter conueniresbiecito, ὰeinde illa identica, cuius presicatum insit subiecto propter tonitatem diuinam: dum itaq; quςritur. Vtrum hπsit admittenda in diuinis propositio. Pater, Filius, σSpiritus sanctus siunt unus Deus: Re*ondetur, quodsic identice. Licet formaliter Paternosit Filius, nec Filius Spiritus sandius. Similiter hςc vera erit: Deus est Pater: Deus est Filius: Deis est Spiritus sanctus: prςdicatione identica, sed nonformali. Ethςcproprsenti.
HIC QUAERITUR, AN PATER, ET C.
Distinctio V. Lectio XXV. ARbitror vos ex p declarata distinctione nouisse in diuinis
generatione dari: propterea in prsenti non erit inutile peculari rum clientia diuinagenerationis termin
88쪽
Ili nuncupanda. Habebit igitur tres partes hodierna lectio,in quas descendit ipsa distinctio. In quarum prima mouetur, ac deinterminatur una quςstio. Insiuper inducitur in stantiarum obiectio; tertio quarundam authoritatum subditur expositio. Quantum ad primu solet D i, Utrum diuina essentia terminus generationis
sit: pro cuius rei intelletitu bςc propo itio ponenda erit a diuina essentia non est generans , nec generata; an hoc verum, audite: sopposium concederetur,tunc vel diuina essentia non esset essentia,
vel eadem res genuisset se ipsam ase ipsagenita ,sed hoc non
debet concedi: igitur neq; primum admitti . Minor triplici via
habet probari, cy' primo flc. Quod generat relative dicitur, at essentia diuina non ita si habet, alioquin siubstantiam absolute non ignificaret, ut significat: quare, me. Deinde Pater est diuinaesentia, sed non conceditur, quod diuinamgenuerit essentiam, sast ipsum genuisset, non ergo diuina essentia es generata; tertio flearguitur. Pater per diuinam essentiam dicitur habere esse: si igitur genuit essentiam, tunc haberet ese per illud, luod est generatum ab ipso, at hoc esse um, quia generatum a generante habet esse, πnon genetratus a genitor quare, oec.Addit deinde Magistersent. J simiti modo videtur prob.ire D. Aug. qt Pater non sit sapiens sapientia genita: si enim Pater per illam genitam sapientiam esset sapiens, cum risit idem sapere, in esse: tunc haberet esse per illud, Gin ab illo quoa genuit: atqui hoc quid absurdius es no igitur, c.
Enodata iam prima parte, altera Absiquitur, qua circa instantias
versa ur, quarum prima sit hςc. Pater vel genuit illud , qJ φ- est, vel non . Sprimum concedatur, tunc sic illud, quod ipse est, si diuina
89쪽
Auinu essentia diciture igitur diuinam essentiam genuit, q/prisit fuit negatum; ad hoc secundum Magistrum in textu est re pondendum , quod Pater genuit id, quod ipse est, ides silium, qui est idem essentialiter cum ipso, non ob id habet concedi, quod esentia sit genita in diuinis, nec quod ipsa filium genuerit Ued dicetis, s dad authoritates aut borum, videlicet D. Aug. liniarij dicendum erit, quaprςdiciis obviare videntur, quod essentioli, fit deessentia Patris ' dicimus, tales ita esse exponendas,' inteligendas e filius, qui est essentia, est de Parre, qui est esentia , c de
alijs: quare nihil contra nos. Nunc superest tertia,σ mltimapars huius distinctionis, quae versatur circa quarundam authoritatum expositionem originem trahentium ex verbis Magistri dicentis, ouod Filius, m Spiritus sanctussant producti, non tamen de nihilo, sied de aliquo,licet non de aliquo materialiter. Hanc ueritatem cognostatis, authoritates dicentes, Patrem de sua βbstantia filium genu se, in hunc modum exponemus, quod Pater genuerit talem, qui est eiusdem natura cum ipso, ct mihi non creditis, thoritates postas in textu a Magistro sint. cluso legatis a Dhn de tota distinctione vobis apparebunt satis.
Lectio XXVI. IN animum induxi me Nobil Audit. quoiisem sitive
aliquantulam di sedem de Paternae generationis termino in diuinis examinare: tria ergo vobis polliceor argumeta privingari .
90쪽
negatilla. Secundo notanda. Ar umetorustationes tertio. Circa primu quςritur, Utru paternae generationis terminus fit essentia diuina. Mihi certe videtur, quod no, terminus enim generationis per generationem accepit se, at diuina essentia non accipit esse, igitur. Pι ς terea, sus produritionis terminus posterior eοὶ produ- Ellantiat essentia non est posteriorgeneratione ; igitur Dem ὐm fsentia communis est generanti, σ genito, quo igitur poterit esse terminus paternaegenerarionis,cum illud, in quo conueniunt generam, oe genitum sit subieritum, o non terminus es In oppositu e habet, quod omnisprodaetio suppositi siubstantialis terminatur ad substantiam: quare, σc. Pro determinatione questionis sicundo loco duo notanda occurrunt, primum siecudum nonnullos, alterum secundam verit aetem. Quantum ad primum. Aliqui dixerunt, diuinae productionis totalem terminum esse siuppositum productum, sed non forma lem. Nam sicundum rei veritatem essentia dici δε- ια formalis terminus generationis activa Patris, quia illud est formalis terminus alicuius producilionis, quod per productionem
primo est in producto sed es=tia est prima perfecti iij : igitur,
o c. Prmissis his, ad argum et afluenda accedamus, adprimum dicentes , quantum ad maiorem, quod terminus totalis in diuinuaccipit esse in supposio. Ad ecundum dicitur, quod maior intelligenda uenit determino totali in diuinis,no deformali. Ad tertium iliter dici potest, quod maior sit vera, ubi unum generatin exalto,si ut ex materia transeunte: non autem ubi υnum generatur alio icut ex univoco producente, ibi enim uterq; communis