장음표시 사용
281쪽
et o De mysterio Incarnationis,
i, sis is licet adoratio est cultus exterior,qui indivisibili
i iis ado a- ter exhibetur toti supposito ; quando enim egorion . cr assiiugo Piae lato,iton assurgo soli animae, sed totia vim Praelato , quate omnia,quae sunt in Praelato, par- tiei pant illum eundem cultum, licet non omnia habeant aequ3lem titulum , neque aequaliter ad illum. Amor velo est affictus interior,qui sertur ad bonum , atque adeo n1agis ad maius bonum, vel ad ea , quae magis, aut persectilis participant bonitatem, quae movet: quale qui amat Petrum
sapientem p topter eius lapiens iam , non amat
aequaliter omnia quae sunt in Pelio , sed magis
amat eius animam . quam eorpus, magis caput,
quam ungues, & se de aliis. Similiter ergo Deus amans Clui lium, non siilut aequali affectu eiga omnia,quae sunt iii Chinito, d inaequali a magis enim amat personalitatem divinam , quam naturam humanam. Sic etiam quando Deus areat hominem justum . non sertiit aequali affectu erga omnia , quae sunt in ipso . magis enim amat animam iustain, quam corpus ipsius , quia iustitia,& sanctitas magis decorat , , perficit animam,
quam corpus: ltus autem quia non est asse eius, sed honoratio exteriot , quam exhibemus,
aequaliter se it ut ad totum suppositum , quia non possumus in ipsa anitione capitis, v.g. dividere, ita ut tanta sit respectu animae, de minoi respectu corporis, sed tota si toti homini: seut tituli etia,
quibus eum appellamus,non dividuntur: nam ii tuli dominationis,v.g.nlustrissimae,aut excellentiae, celsitudinis. majestatis, sanctitatis , ee e. toti homini lii buuntur , eum totuin hominem ali quamur : eorpus ergo pacticipat,illum eundem titulum dominationis, vel maiestatis, qui tribuitur animae. Sic etiam loquentes eum Christo, alloquimur totum suppositum, & per consequens tituli honesis tribuuntur toti supposto a quare
humanitas etiam participat eundem honorem, di cohonoratur eum divinitate. Diees, quidquid sit de apertione capitis, Si re sy . liquo cultu externo , loquendo tamen de affectu has o. intellio honotandi, eui non poterit ille etiam a sectus tei minati divisibilitet ad partes iuxta singulatum excellentiam, ita ut magis feratui in ex-eellenti otes , & digniores a scut amor eo quod est affectus internus sectui, divis biliter, de inaequaliter ad partes personae, quae amatur. Quod si
h ne modo fetatur,jam non adorabitur aequaliter humanitas Christi cum divinitate : nam adolatio
non pensat ut solum penes actionem , ae signum externum , sed potius penes assectum & subminiionem im ei nam, ex qua procedit,
3. Relaondeo in isto interno aflectu posse eous
p . e. lexari duplicem l nae litalitatem .alteram in te vo lita, alteram in modo volendi. Ptima non datur in eo affectu tes pectu humanitatis, & personalitatis . non enim volumus diversum culture, sed omnino eundem vicique, ae ideo dicit ut huminitas aequaliter coadorari, hoc est patis ei pate undem omnino cultum , qui exhibetur personae divinae. Seeunda vero inaequalitas egari non potest, quin detur in illo allectu i non enim vult eodem modo, seu aequalitet eo modo volendi illum cultum humanitati, & peison irati e nam is litati illum vult ratione ex seritiae, quae in ipsa necessalia est : humanitati ueto vult illum cultum ratione racellentiae personalitatis, &quae non necessatio, sed eout ingenter competit
humanitati,quare implicite habet quandam conditionem inclusam non adcitandi humanitatem illa adolatione latriae, si non esset unita personae divinae, qui modus adorandi appellaret coadot
tio, & ideo pet italitas vel bi dicitui simplicitet adorati, humanitas vete, coadorati. Persectius ergo seiret ille allectus internus ad peisonalita tem , quam ad naturam humanam e nam lita humanitas non dicatur adorati solum respective, sevi adorantiat imagines , vel vestes alicujus Sancti, sed absolute; his tamen est, quia revera non sertur ad humanitatem propter excellentiam, quae si extra illud suppostum. sed propter excellentiam quae est in illo supposto s ideo non diei tui adorari tes pective, quia respectus est ad baliud , & tibi non est distinctio supposts, non
dieitut aliud smplicitet. Re tamen vera non sertiit ille assectus tam absolute ad humanitatem, quam ad personalitatem ; ad hane enim sertur proptet ipsus excellentiam , ad illam velo pi ptet excellentiam non suam , sed prisonalitatis. Non ergo seitur aequaliter ex modo tendendi ad utramque. Cateium dieitur simplicitet adorari aequaliter, seu coadorati humanitas cum vel M. licet non dicatur amati aequaliter, uia amor sonat praeesse aflectum . & hie est inaequalis . ut diximus ; adoratio vero sonat cultum : S lices ais
Ous colendi non feratur aequaliter, eundem tamen cultum vult utrique. Pensatur ergo in ad ratione id, quod volumus humanitati, di verbo, lieet non aequaliter vel iratis, & dieitur adoratio aequalis. Amor autem, quia est essentialitet uileiactu . non pensatur solum ea affectu, sed ex modo, quo conjungitur voluntas cum objecto amato,qui modus proculdubio est valde inaequalis a mi illi enim magis se coniungit cum pellonalitate in
creata, quam cum natura humana, quando elicitatium amoris erga Chi istum et setit quando amat
medium propter finem , magis, S persectius se
coniungit cum sine, quam cum medio, licet ut cumque amet eodem actu indivis bili amoris. His et go circa priorem quaestionis partem pra- i. notatis , quae erat magis de re, an scilicet areor
Dei erga Christi humanitatem propter unionem ad Veibum . sit sicut amor Dei et ga ipsum vet-bum 3 iestat secunda sus,quae est magis de modo loquendi .an dicenda st humanitas proptet uni nem ad vel bum sanctificati simpliciter infiniih 3 In qua etiam magis placet pars negativa, qtita liseet in re ipsa concedi debeat, humanitatem habete sbi unitam sanctitatem institiam ; item concedi debeat,quod sorma, qua humanitas redditur sancta , est simpliciter inlinita; caetet una
non videint concedendum, humanitatem esse iat
ei. in infinire simplieiter, quia per hunc loquendi modum non solum ligniscat ut infinitas ipsi miniae, sed etiam infinitas in modo participandi illam formam e quem modum loquendi expressit
Suater insta AE .s g. se l. s. s. v rimo dicendum. Dater. his vel bis: Filiarao natur a clvia eo vixit chrias
est,quam si initia nat rata .stia contemtigri vi meo ratione aeterra tineratianti e ergo similiter st, cti
satia humanitatis per gratiam ethionia ueto MLnor en . Etiam sancti catio per esse iam . quam i m tam , sen natura divina pers habet. Haec Suatis, re postea longe inserius eadem sed . fi ..
pruorem discutiatum, loquens de hae Christi sanctifica
282쪽
sanctis eatione, se uiti reon, a Timal oxiusiri', inferior est a sectimati e per essennami m bie quem modum loquendi videntur
supponere communiter alii Theologi. a. Et probatur ex dictis, quia sanctificatio simplieiter infinita est. tua nulla major possit excogitari: maint autem est sanctificatio, qua Deus seipio esta sentialiter sancti statur, quam ista, qua Christi humanitas iunctificatur : tum quia illa reddit Deum sanctum pet et sentiam , haec non fuit humanita tem sanctam pet essentiam , sed per participationem et illa reddit naturam divinam seeund. in se impectabilem; haee non teddit humanitatem si
euntium se impeerabilem sed totum prout unitam, ae per consequens non tollit radi ealem potentiam
ad peccandum: denique illa reddit Deum dignum
amote summo de inlinito. haec non Leddit huma nitatem dignam summo amore, ut vidimus : eigo litat in genere sanctificationis participatae humanita, habeat summam sanctificationem , non ta men in omni genete simpliciter, de absolute.'Obiieiunt primo : sanctitas, qua Deus est sania Oli. D 3. i. ctus. de qua humanitas est sancta, est eadem sol mali tet: et eoaeque ins nite sanctificat utrumque.
--- . Rei ponteo negando Citiequentiam , quia eadem forma. lieet tora communicetur utrique, dat tamen diversum ellechum formalem viri, quam alteri , ut iupra vidimus in anima rationali; quae
diversitat piovenit vel ex diversitate subjecti, vel
saltem ex di vel sitate vitionis,& communicationis.
Sie sanctita verbi unita lapidi non sanctis eat et
naturam lapidis eo genete sanctitatis, quo humanitatem ; non enim justificaret, vel grati fratri illum,sed iolum eonleerat et alio diveiso genete sanctitatis: item non reddet et iraturam lapidis amabilem amore amieitiae, sicut reddit humanitatem quia nimirum lapis non est ea pax illotum ellectuum imalium. Sie etiam eadem sanctitas unita hum nitati,non dat illi effectus,quos dat divinitati: non enim dat illi esse sanctam per essentiam , non dat illi esse radiealitet impeeeabilem, non dat esse amabilem summo amore , quia humanitas non est capax holum estectuum, de quia non communicatur illi ret identitatem sient divinitati: ergo similiter licet eommunicetur humanitati sanctitas simpliebtet infinita . non ideo sanctificat eam insilite simplieitet, is est non reddit eam sanctam pet esset tia n. litat communi tui illi sanctitas per essentiam . tam enim est in pax humanitas unius essectus, quam altei ius.
g. Obiiciunt secundo . humanitas quia habet sub-o..ctis 5- sistentiam in sinitam vel bi, subsilit infinithi ergo quia habet sanctitatem infinitam , est infinith
Responderi in primis antecedens esse aequivo
eum,& indigere distinctione, is enim soluto velis, humanitatem subsilere pet subsistentiam infiniteret sectam in ratione subtistentiae, vetissimum estis velli velis, humanitatem subsistere pei sectissimo modo, est salsum, pei sectiori enim,& meliori in do subsilit natui a divina, quam humana; nam illa subsistit in se . haee subsistit in alio: illa subs-nit pet identitatem neeelsariam , haec vel 5 per unionein eontingentem: non ergo subsistit infini. th ex parte modi , sed solum ex palla formae . qua
subiistit: quite lie et simplieiter eoncedatur, illum hominem esse suppostum simplicitet insultum. quia it se dieit in tecto suppositum Veibi. caetraium loqtiendo de humanitate in abstiacto, illa mptos ostio , hu nita, subsistit in ii. . indiget
distinctione . de explicatione , ut dictum est. Imo , in rigore loquendo, haec etiam propostio , citi Altis habet sans itatem inso tam . est aequivoca . de eget distinctione; riam illa propo- . . sitio videret fgni seu te, quod humanitas participet effectum formalem itinctitatis infinitae mout
se : seut is de lapide . in quo esset gratia habitualis, dieetes, Iopia igie hasti amiciti m tum Deor ita quidem in hoe sensu neganda est ; si veto solum lignifieatur, formam illam esse in tali subj cto. lieet ips non det talem effectum sol malem, tune potest eoncedi ; sed elatitatis gratia semper debet distingui. Tettio obsieiunii Sanctitas illa est institia it Is qua : ergo teddit subiectum infinite sanctum est
Me item est bonitas infinitari quo: ergo redditi infinite bonum et i quia. Nego utramque consequentiam, scire non ua. Vs iram lete est sanctitas pet essentiam ut quae tigo reddit humanitatem sanctam pet ellentiam it nos. Ratio autem constat ex dictis, quia sei licet non semper subsectum est eapax habendi in auia illud, quod habet sotitia tit qua a istat natura lapidis non .esset justa et quod, lieet haberet sibi unitam hypostasim Veibi. quae est justitia viqisi de in aliis
Diees , hypostasis verbi perseit intrinsece hu- : cmanitatem, non finite, quia in tantum perficit, is FG, M. quantum dat se ipsam,sed dat illi pei secticutem in . iiii tam et ergo perscit simplicitet infinite i ergo humanitas reddit ut inlinite persecta. Respondeo,de te ipsa satis constare ex dictis sin o. modo autem loquendi debemus usurpare quod
magis est commune: certum ergo est, humanit tem accipere pet unionem aliquam persectionem.
quae in se est simplieitet infinita, nempe subsistentiam vel bi a celium etiam est, non accipere illam
tam pet secto modo , ae est in ipso Deo i hoe ergo
suppost , , illa propostio , tamantias Christi .st simpliciter in iis pii ficta . dui illinia est, quia
aequivalet hiile , humanita, chriui est tari persecta , fui ipse Dein , quae nunquam admittitiar, quia lieet habeat in se pei sectionem aliquam inii
nitam, non tamen est capax illius esse ut forma alia, qui ab eadem pei sectione hibuitur Deo: qui . Qeffectus explicatur per hoe, quod est esse pet&ctam infinite sima licitet: illa veto altera propositio , Verbum per it hvimanitatim iisnue pragitta ter . indiget omnino distinctione . nam si solum velis, quod humanitas accipit aliquam persectionem . quae in se est infinita; de quod ex humani tate, de verbo resultat aliquod compositim in sui. ite pet sectum, verissimum est a nam coniunctum ex vetbo . de humanitate tam persectum est, ii eutra Deus, eum concludat ipsum Deum: si velo ve is,
humanitatem accipere aliquam persectionet m,
cuius possessio sit tam bona humanitati, sciat ipsi
Deo , de ex culus acceptione humanitas si tam
pet secta, stat Deus, neganda et it proposita, ut supra dixi.Quatio obiiciunt: ergo humanitas Christi ro .
tuit exestere in sanctitate, quod enim non sancti ficatur infinite , non repugnat magis, de magis 'sanctificari. . Nego sequelam , quia lieet in omni genere R. ita unition sanctificet ut simpliciter infinite ; caeteium in Z genere
283쪽
1 1 De mysterio Incarnationis,
genere sancti scat ioni s pati ies patae sancti feat ut infinite , ut iupta dixi: nee enim potest in creatura
intelligi melior modus sanctifea: ionis, quam petvnionem hypostaticam. vigebis, opera Christi habebant infinitum va lorem non solum in aliquo genere,sed in omni genere. & simplicitet infinitum: ergo humanita, dignificat ut a verbo in sui te sinpia citer, alioquin non etit valor operum infinitus simplicitet.
Respondeo concedendo tot uni,ex hoc tamen non
sequitur, sanctificati infinite simplicitet, licet di-inificetur infinite simpliciter, quia dignificari ii
nite nihil aliud est, quam digniscari in ordine ad omne piaemium excogitabile, ita vi nullum sit praemium,quod non mereatur eondigne quodlibet opus Christi,& per consequens non posse dati majorem valorem , hoe est exigentem majus praemium ; quod totum habet Christi humanitas ii verbo, propter rationem traditam dii g.Caeteium tactis eatio simplieitet infinita dieitur tal: ter sanctificate, vi nihil possit sanctius excogitaii, de hoe non habet humanitas, quia sanctior est divinitas, quam humanitas, ut saepe dixi.Quirith objiciunt, Clitisius in quantum homo e st tilius natu talis Dei: eigo est filius infinitus Dei: ergo infinite gratus Deo, quia in tantum estgtatus, in quantum filius. Respondeo . vel reduplicas supra stiationematernam, qua Nerbum procedit a Patre. N de hae non est dubium, esse infinitam simpliciter,& constituere Chlistum sor maliter gratum insidite,quia ipsa filiatio terminat summum Dei amorem , non
tamen facit, quod humanitas iit infinite grata, aut sancta : vel loquetis de alia filiatione temporali, qua humanitas dicitur ab aliquibus stia naturalis Dei vi de haee non est Aliatio simplieitet infinita,ut docet explesse Suarer tibi sura, ubi dicit, filiatim
rem naturalem . quae convenit Christo ut homi ni ratione gratiae vitionis, esse minus excellentem, quam filiationem naturalem, quae eonvenit illi ut Deo ratione aeternae generationis. Si eigo est mirus excellens,non est smplieitet infinita. An vela in Chi isto deret hae e do plex filiatio naturalis , an vel 5 sola vina, qua Verbum ab aeterno gignitur,di-eemus insta di . s i. vltimo obiiciunt auctoritatem multorum, de in
. primis s.Thcim. in praesenti, q. r. h. ii .in corpore, ubi dicit gratiam unionis ei se infinitam, eundum
quod ipsa persona vel bi est infinita. Respondeo, ibi gratiam unionis sumi pro ipsa Ueibi persona, quae datut , ut explicat Suarea supra E. t. i 1 .in commentatio articuli, ideo diei
tui infinita de ineleata, quia ipsa persona,vae datur, est infinita,& inerrata, Secunda afferunt is de sensum apud vasquet in praesenti dicentem , et, tum fotam esse essentiat ter tim. Sed hoe quid ad tem a est enim ei sentiolitet saniactus in sensu eomposio unionis, quia ut se non potest peceate ; ideo ille homo in conereto habet aliquid repugnans essentialiter peccato a sed nun quid ideo humanitas est essentialiter sancta Tertiuaiserunt alios, qui hane Christi sanctitatem appellant infinitam et sed ii loquuntur de sanctitate infinita in genete sanctitatis per patricisationem, vel de sanctitate in abstracto pto forma sancti seante, quae est infinita a nunquam tamen eunt. Chiisti humanitatem esse tam sanctum, seut ipsum Deum: ima quando occurrit haec comparatio, aperte sa-tentur . esse minus sanctam , ut vidimus explesia ex verbis Suater tibi supra. Alii veth solum di
eunt, humanitatem accipete infinitam dignitatem a veibo, de inde provenire operibus valorem infinitum , quod libenter coneedimus ; dum tamen non cogamur dicere, humanitatem non esse minus sanctam, quam deitatem.
di taliates eirca doctrinam sensis
praecedentis. ADduximus,dedi illis vi mas argumetita,quibus gr.
auctines contiariae sententiae utunti et, nune
addueemus alia, quae figra pollunt, ex quorum ii lutione magis explicabitur nostra sententia. Plinio ergo obsiet potast, si humanitas ii ora Lim os ini. ,-cti fieatutini: nite pei unionem ad hypostatim vet-bi divini: eigo magis sanctificaretur per unionem
ad omnes divinas personas , si per post bile . vel impossibile ab illis omnibus simul ii postatice alia
Rei pondeo negando sequelam; nam tres persm R. iis .mlitat dis divinae non sunt maior sanctitas, quam singulae: quare illa humanitas non citri rene unita maiori lati irati , qtiam nunc, sed haberet se seu tis eidem pei sonalitati vel bi uniretur tDplici uni re,in quo colla certum videtur, non sore magis san tiam, sicut nec elle. sanctior anima,cui eadem graiatia habitualis viii retur tripliei etiam , mone. Ponset tamen dici illa humanitas a ilibus pei sonis as sumpta sancitot fortasse extensve , quatenus immediate patticipati plutes sanctitates, licet non satientes majorem sanctitatem , scut iace saeiunt maiorem persectionem, quam singulae seoisin. Seeundo obiici potest, si personalitas non per- 8 1. scit humanitatem inlinite, sed finite : eigo magis ob ia se perficitur humanitas per personalitatem vel bi, de cunil ptatiam habitualem simul, qu in per solam perionalitatem, non solum extensi vh,sed etiam intenis sve. Neque enim obstat, pei sonalitatem esse persectiorem glatia habituali,quo minus ex utraque resultet maior persectio intensva humanitati sinam intellectus etiam est aliquid persectius ii tellectione , de tamen intellectio ei in intellectus ei seit magis intensi vh animam, quam solus in tellectus, quia nimi tum intellectus nen perficit infinite.
Respondeo , eandem diiseultatem 'oponi t s.
posse ei rea visonem beatam , aut alias operatio. R fetu res vitales. 3e supernat ut ales, an se ilicet anima Chlisti postquam etat unita verbo , pet ficeretur intensve per illas operationes,ita ut anima Christi unita verbo,& videns Deum, estet magis persecta intensve, quam esset eadem anima cum
unione hypostati ea. de sine visone beata , Quod dictum suriit ad his quaesium , dieetur etiam ad illud. an antina Christi eum vnione hypostatica, de tam gratia habituali sit magis persecta iniet sve , quam esset eum sola vitione hypostatica s-
ne gratia habituali , Quidquid ergo de hoe si,
negandum est . humanitatem Christi magis intensive sanctis cari per unionem si ut , di gra- sanctis tiam habilitatem . qram per uniorum sol m. Ra- tio est, quia sancti fiari, ut saepe dixi mos . e st reddi Deo acceptam . & ordinari ex se ad beatit idinem supernaturalem , de visonem beatam e ille ergo magis
284쪽
magis sanctis tui per aliquam solitiam, qui per
illam ordinat ut ex se ad maiorem beatitudinem.de meliorem visonem Dei. Cum igitur pet hum nem hypostaticam reddatur humanitas accepta, dedigna , quantum est ex se, ad quemlibet gradum beatitudinis, nec per gratiam habitualem, quae superadditur, possit oldinari ad praestantiorem gradum beatitudinis, ad quem per unionem hypostati eam non haberet etiam titulum iussi eientissimo, consequens est , quod per gratiam habitualem,& unionem non sanctificaretur magis intensve, quam per solam unionem. Sanctificatui quidem magis extensive,quatenus habet plures titulos,r tione quonam oldinetur ad eundem gradum beatitudinis, qui jam et it debitus magis extensive a non tamen ordinatur ad aliquid altius,aut melius. Vndeseut pluta Christi merita non dirantur habere majorem valorem intensi ve, quam singula,sed se lum extensve, quia lieet fundent plures titulos ad praemium . non tamen fundant titulum ad malus praemium e ita glatia habitualis cum gratia unio
nis non sanctilitat pet sectius intensive, quam fmla gratia unionis, quia sollini addit quas repetiti nem maretialem novi tituli ad eundem gradum beatitudinis supernat malis.8 . Diees, s humanitas perseitur magis intensive AH per unionem , de gratiam habitualem, quam per unionem solam et ergo magis amatur a Deo, Deus enim magis amat quod persectius est e et go ut se est magis sancta,cum si magis grata Deo. Ex utram ' Respondeo eodem modo . esse magis acceptam Deo extensve, non intensive. hoe est pluribus titulis aeeeptati a Deo ad idem bonum , non tamen ad maius bonum. Non est autem magis intensve sancta, nisi ratione illius pet sectionis. obrum quam est grata , & aerapta Deo, de allicit illum ad ma us bonum ipsi eonserendum et quate seut non erat imgis grata Deo intensve pet bona opera humanitas Christi quam ii ne illis, se nee erat magis sancta per gratiam habitualem , nisi
t s. Tertio obsiei potest . s verbum divinum nono , ii. .... sanctilicat infinite humanitatem , adhue videturi . posse excogitari alius melior modus sanctis candi. v. g. s idem Verbum communicaretiit persectiori vinoiae, tune enim persectius ciam municaretur, &per consequens perfectius sanctificaret. Posset autem unici elle persectior vel ratione suae entitatis praeei se, lieet esset inter eadem extrema, vel ratione persectioris extremi,ut si verbum vniret sibi naturam Angelieam. tune enim unio habens ordinem
ad naturam Angelicam persectiotegetiquam hae evnio habent ordinem ad naturam hominis. 8s. Respondeo, licet illa unio esset quasi materialia
Digia iam tet persectior propter oldinem ad persectiorem naturam , vel ex alio capite, non tamen esset persectioi sotmaliter in oldine ad magis sanctis eandam natu tam . seu i s gratia habitualis ut octo, quae est in homine , poneretur in Angelo, tune viaio gratiae cum Angelo esset entitative persectioi,quam viato eiusdem gratiae cum homine, propter ordanem ad melius subjectum quem illa unio haberet,n n tamen redderet Angelum magis san Oum, quam hominem , quia utrique datet ius ad lumen glotia ut octo, v g. cum aequali autem lumine gloriae non eliceret Angelus meliorem vi sonem Dei quam homo , ut suppono ex tractatu visone DH. Sic ergo in noctio easu illa vitio
veibi eum natura Angeli non datet ius An elo agmelius lumen gloriae , vel ad meliorem vitione in beatam, quam homini: rigo non magis sancti se rei, quia sanctificate.vt diximus, est reddete sub jectum aptum. & ordinare illud radiealitet intrin sece ad beatitudinem aetetnam s in tantum enim giatia habitualis sanctificat,in quantum est prima. radix intrinsera ordinans hominem ad visonem Dei, ut suppono ex tractatu de gratia. Cum ergo hoe munus non magis exerceret unio vel bi in natura Angeli,quis in natura hominis, consequens
est , ut illa maiot persectio materialiter se haberet in ordine ad melius,aut magis sancti se dum, de haec eadem ratio applieati potest ad quamlibet aliam unionem Verbi, si ex alio capite,aut praecise ex sua entitate possibilis est pei sectior a de hoe enim dubitati posset, an si possibilis vitio inter idem verbum . & hane eandem humanitatem Chiisti,quae tamen persectior esset ista. Sed quidquid de hoe si . illa vitio non sanctificaret rei sectius, aut magis , quia non ordinatetur intrinsece humanitas pet illam unionem ad majorem , aut meliorem unionem Dei, quam nunc per istam
unionem . nulla enim esse potest tam persecta Dei viso possibilis, ad quam humanitas Clitisti ex si praesentis unionis non esset suffcienter condignhproportionata, ut constat.
Quatio obii ei potest, s Deoi non amat infinith ij.
humanitatem Christi propter Verbum divinum il- o. i. viali v nitum: ergo seut Deus magis amat tres sustos, suarta, quam unum I de magis movetur eotiam precibus, qu1m unius ; se etiam magis amat et Deus tres hi Dines, quorum humanitates fuissent hys ossatieevnitae divinis personis,quam unam eat tim,& magis movetetur earum precibus, quam moveatur nune preeibus Christi. Nec obstat,s dicas tres petasonalitates divinas non valere plus,nec esse aliquid melius, quam singulas earum,atque adeo non solemaius motivum ad amorem divinum. Hoe,inquam. non satissaeit, quia ad augendum amorem non requiritui , quod augeatur in abstracto bonitas sol malis , quae movet; nam si eadem uulnero gratia habitualis poneretur simul in ilibus hominibus, illi essent tres iusti, di Deus magis amatet illos, quam virum solum . 5e magis moveretur eorum Precibus, non minus, quam s in ipsis datentui tres glatia habituales diversae ; nam revera essent in coneteto tres justi, & mererentur tres beatitudines. scuti si habetent tres gratias diversas di ergo siees tres personalitates divinae non sint aliquid melius, quam una , imo licet eadem personalitas verbi uniretur itibus naturis humanis, adhuc posset reddere illas tres natutas magis amabiles .
Respondeo ex supradictis , Deus amat et illas g8.
tres naturas humanas magis extensve,non tamen Sotai . magis intensve , hoe est videret plures titulos ad suum amorem allieiendum , non tamen ad majorem amorem , nempe in ordine ad maius bonum;
nullum enim bonum posset illis velle, ad quod volendum non esset sussieientissimus, & sus e abundans etiam titulus in vita humanitate h3 statice assumpta, in quo est discrimen glatiae unionis,& gratiae habitnalis ; nam tres homines iustos ita diligit Deus plus quam unum, ut inveniat in eis titulum ad maius bonum illis volendum, quam in uno eolum i ima si seri posset, ut omnes tres sua metita , & suum jus omnino transset rent in
285쪽
et o De mysterio Incarnationis,
unum alium, tune hvie deberetur major beatitudo, quam singulis illorum, quia omnia illa metitas mul haberent vim ad maius aliquid, quam metita singulorum. At veth in tribus humanitatibus hypostatice assumptis non ita esset, tune enim si rat duae illatum transfertent sua merita, festum jus omnino in teitiam, haec haberet quidem plura iura,& plutes titulos, non tamen haberet jus, antiitulum ad aliquid, ad quod ipsa ex te non habe.ret etiam titulum superabundantem. An vela quaelibet illatum habet et vim condignum impetrandi aliquid etiam contra preces astatum, qVae repugnarent, diximus supra di .ssct. i. eLjus cumque enim oratio exaudiretur, esset quidem de condigno: nam quaelibet haberet valorem , &eondignitate ni ad impetrandum quod pereret.
Quinta obj ei potest . si Deitas persectivi, de
magis sanetificat Deum , quam humanitatem Chiisti, eo quo I persectius illi communicatur, nempe pet identitatem, humanitati versi rei via o. nem: ergo persectius etiam, de magis sutia seatur humanitas Christi per personalitatem Vtibi, quae ei communieatur immediate, quam pet Deitatem. quae solum communicatur mediate. Consequens autem est eonita id, quod diximus supra se l. r. Respondetur negando sequelam: nam licet per- . sectior eommunicatio si per identitatem , quam
per unionem ; non est tamen melior .ant pei sectior eommunieatio immediata per unionem, quam mediata,quando id quod mediat, est identificatu eum ipsa Deitate , quae mediate communieatur : nam illa communicatio mediata Deitatis est motas iter. seu aequivalenter immediata, eo quod ineludit, ut supra diximussct.1. unionem immediatam personalitatis identificatae eum Deitate a tam bonum enim est uniri immediate cum eo quod est Deltas, quam v niti immediate eum ipsa Deitate.
ualem pHAge est alia diis ita, eontra docilinam se pra traditam: nam si Christi humanitas istiGetentet lanctificat ut per unionem ad verbum eter
go non indiget alia iancti seatione actuali e ergo
non habet gratiam habitualem , hane enim ideo debetet habere ut esset sancti ii sed ad hoe non re qui titur. imo posta gratia habituali non anget ut intensi vh Christi sanctitas: ergo eam non habet: ideo enim aliqui volebant, humanitate non sanctificati sor maliter ser vitionem .vt vidimus ict. i.
Communis, de certa sententia omnium Themlogorum saretur, Christum habere stratiam habi
tuas .pto qua videtur esse Ambio Alide Spiritis sancto,e. i. ubi dicit, Christum natum este de spi tu sancto.& renatum.& subdit: ssium natura de Spiritis sancto eonfitemini, quia negare non Potes ., , renasei heton ' Magna inspiralia ess,eti qhou Iugare est hominu confiteam nig od comm Me enhomi estim,denegetD. v bi Ambrosius videtur loqui de gratia habituali , quae communis est omnibus iustis. Item Bernaid ham. .sper a est,expli. eans verba illa,quod ex te nascetvir sanctum, sie ait: Sietula iter fantium fuit, quidquiis Virgo con fit.
s reptionem e ubi videtur vitamque gratiam in
Cht isto condistinguere. Alia plura Patrum loca
aiseit Suareas es. a. quae ibi videri pollunt. Mater. Citra hane communem doctrinam sunt aliquae ' r. dissicultates. Ptima, an hare eonestis o si de fide, Dii, ii
Assit mat Suare 2 tibi sura, quem alij sequuntur:
tum quia Patres,& Scholastici omnes conveniunt, quasi iii dogmate ad fidem pertinente et tum quiaeeittim est, Christum habuisse omnem pei sectione io,quae in aliis reperitur .nis appareat in ea peculiaras impet sectio, quae iii praetenta non appatet. Caeteium P. Vaiquea uis . i .c. a. quem commu- V1sque a. nitet sequuntiit recentiores, fatetur hoe non possesne temeritate negati et negat tamen .esse de iide. esti magis adhaereo, quia Patres non loqtiuntur
explieite de gratia habituali, sed de sanctitate,vel
unctione, quae quidem latione gratiae unionis veliscatui ; de lieet dicant,cunctum sutile udicium, de sanctificatim per Spiritum sanctum , hoc etiam posset ii ne glatia habituali velum esse stum ratione dono tum Spititus Iancti , quae in Christo suerunt: tum etiam quia ipsa unio intum habuit peculiarii et a Spitatu sancto, quatenus,suit eximium Dei donum erga humanitatem; de per contaquens affeti sectim amorem, & gratiam divinam , qLae pei appropriationem tribuit ut Stiritui sancto. Et licet cinnis perfectio iiibuendast Chri uo: pollet tamen sine hates aliquis eonia tendere,gratiam habitualem asserte secum impersectioneiu neeeilariam filiationis pet adoptionem, quae repugnat Christo vi deinde pollet dicete , esse omnino lupei filiam , clina jam supponat in Chii sto persectiora , de altios i modo omnem gradum sanctitatis, quem posset praestare. Nee denique obstat Christum debete sanctificats,licut alios si mines , nam ad his suilicet et convenientia gen riea . scut enim alii sanctificantur per aliquid in- ti insech in hae iens. & permanens, ita etiam christi humanitas per unionem intrinsecam, de pet- Lmanentem ad verbum.
Secunda ergo dissicultas est,ad quid ponatur in b,
Chi isto haee gratia habitualis a supponimus enim Di Disti non poni, ut digniscet opera christi ; haee enim se ad potissime dignificantur a personalitate vel bi . vi in supeliotibus saepe diximus a nec elaam ponitur, ut Christi humanitas si sancta,quas alioquin non .Eellet sutura sancta sine illa. P. Sualeain vasqueet, Sum, quos alij recentiores sequuntur, impugnatis aliis vasi a. rationibus di eunt, datam fuisse,ut est et in Christo Irtinet pium connaturale actuum supernaturalium; hi enim ex natura sua exigunt procedete ab habi libus immanentibus; ipsi vero habitus otiunt ut a gratia habituali quas passiones a pii ina radice,3 essentia: ideo ergo ponuntur habitus gratiae in Cliti sto, ut exteri habitus ab ipso connaturaliterdi manent, non quidem physee esseienter,sed per
quandam exigentiam eonnaturalitatis.
Ego admitto libenter, habitus infusos omnium s . virtutum connaturaliter in nobis supponere hau et ei
bitum gratiae. vi I rimam radicem ; de quo dixi in materia de fide , & alibi . de pet consequens non
manere in statu eonnaturali , is separentur a gratia , quidquid di ex Magi siet Lot ea in prase ri. Lot: nullum vel leve tandamentum adducens pio sua sententia. Caeteium adhue manet disicilis haeeratio, si ad Christum applicetur; nam ideo habitu, insus petunt in nobis consortium gratiae habitualis . quia hi habitus sunt quaedam potentia quae dant ut ad hoe, ut homo constitutus in ordine
286쪽
ordine filiolum Dei, his sectus Deus per palliei pationem elleiat operationes propotionatas cum illo
esse , scilicet operationes divinas; ideo piaedicti habitu, supponunt giatiam habitualem, quia su Pponunt hominem elevatum ad esse divinum, seu tyotentiae iraturales supponunt hominem constitutum in suo esse iiatiirali. Cum ergo Christus etiam ut homo , & consideratus etiam ii ne gratia habituali,se sam elevatus ad esse divinum . multu ina gis, quam alii iusti per gratiam habitualem, con sequens edi quod exigat etiam habitus , quibus possit eli te operationes sibi proportionatas, scili
cet operationes supernaturales , de ordinis divini: ergo etiamsi non haberet gratiam habitualem, exiget et habitus vii tutum , de illi non essent minus eoiniaturaliter propter desectum gratiae. Pto-batur coissequentia , quia habitus vitulum in tan in praerequirunt gratiam, in quantum praerequi-nuit subiectuin constitutum in ordine divino, in quo exigat tale genus operationum , sed Christus ut homo etiam sine gratia habituali praesupponit ut constitutus in ordine divino: ergo iam habet aliquid.rationectis, is debeatur sibi tale venus operationum, etiam sine interventu gratiae habitualis.s s. Dices, unionem hypostaticam afferre radicem te motam hiarum habituum , gratiam veto habitualem esse radicem ploximam: ideo ratione unionis
deberi ni aliam, quae alserat secum alios habitus. Exi .an . Sed contra . quia hoe inquirimus, squidem ratione unionis aeque immediath,& proxime sanctis catut humanitas, stetit per gratiam, & aeque imis mediate . & excellentius fit partieeps divinitatis,& eonstituitur in ordine divino; cur non possit illa sancti seatio est e tadia immediata aliorum habi- tuum, sicut gratia habitualis, re cur non debeantur alii habitus rotione unionis, sevi debentur ratione gratiae habitualis iis sicci, quia jam supponimus gratiam habitua leni ei se quasi ei sentiam respectu habituum, hine est, hos habitus non posse immediate dimanare ab
alia essent:a ; quia eaedem passiones non oriuntur
immediate a dupli ei essentia specie diversat ergo si vitio exigit hos habitus, debet hoe esse mediante gratia habituali. R --rari Sed conrra , quia in primis non repugnat, aliquam passionem exigi eandem a duabus essentiis specie div et iis non itabo inatis; nam Solis . Nignis essentia dii ferunt plus quam specie,& utraque exigit lueem e rat ergo vitio hypostatica, de gratia habitualis non pollent exigere eosdem habitus supernaturales 3 Deinde, si ex di vel state eici entiae arguis diversis eati passiones, peto cur non postulet unio hypostati ea alios habitus virtutuminiosos, specie divinos ab iis . quos seram affert
gratia habitualis.& quos possit habete sine gratia habitaviti
Adhue tamen retinenda videt ut praedicta ratio, S. Ili , ire quae videtur esse S.I homae in prasenti, de satis pribabiliter explieat neeessitate ni gratiae hubitualis in Christo. propter neeessitatem aliolum habituum insutatum ad operata ones supernaturales. Ad ob-i onem veto positam possiimus res pondere, ha-
.., bitus vit tutum insulatum non potuiste eonnaturaliter dari nisi mediante alatia habitualii quia licet unio peteret eiusmodi habitus , non tamen petebat illos in tali, vel tali gradu determinato: idea neeesse suit, quod mediaret gratia habitualis quae esset prima retula,& mensula gloriae.& eaetetolum
habituum supernaturalium , qui eum sint quasi
passiones supponentes aliam quasi essentiam in isto ordine, Decelle est, ut supponant ess entiam .cui possint commensurati,& ptoportionari; ideo enim
Potentiae naturales aramae lationalis non sunt ca
paces intensionis, & remissionis,quia oriuntur ab anima, quae non est intensibilis, ut dixi in Meta-
physica: cum ergo lumen glotiae, & alii habitus insus habere possint intentionem majorem , vel
minorem , necesse est, quod otiant ut ploxime ab aliqua radice constituta in tali, vel tali gladu inten-
sonis. qualis est gratia habitualis, non velo unio hypostatica. Dices, ipsa glatia habitualis est rapax majotis, s .
vel minoris intensonis a di tamen otitui prodiime ex unione hypostatica r eigo similiter pollent alis habitus insus eonnaturalitet dimanare ploxime ab unione, sine interventu gratiae habitualis. Respondeo negando eonsequentiam , quia reis citc ira spectu gratiae habitualis non potuit dati alia regula proximaaqua dimanat et cum tali,vel tali inten
sone et ideo habuit hoe reduet ad determinatio
nem ipsus Dei, si eut recuriimus ad detei mariationem causae primae, quoties causae naturales non se
pollunt sumetentet determinater at vero respectu aliolum habituum potuit praecedete habitus stet tiae, ut radix, & regula proxima , cui piopoition rentur; ide5 debuit ramuturaliter piaeeedere,quia connat ut alius est eui eumque passioni dari ad exis gentiam proximae radicis exigentis eam in tali, vel tali gradu determinato. Nec etiam videtur spernenda ratio septa indi- s 8.eata, quod omnis persectio, quae aliunde non i
pugnat Christo, debet illi eoncedis gratia autem
habitualis nee tepugnat, nee assere secum aliquam impei sectionem 1 non enim affert negationem alterius majoris sanctitatis , neque etiam est omni
no supei filia , quia veth sancti fleat Christum in alio genere sanet talis . licet insoloris; licut scien
tia insula non superiluit in Christo , licet eadem obiecta melius petes piat per scientiam beatam. Tettia distieultas est, an haee gratia habitualis Chtisti dii erat speeie a nostia a quidam enim lim res eis dieant, non dii et re ex patre ipsus gratiae , distera tertia. re tamen ex palle subjecti. Cateium liaee distin- , o,ctio in praeienti non suile intelligitur; nam ex div et state lubiecti non provenit diversitas in ip-ss giatiis: sed ad summum habebit gratia Chiisti propter coniunctionein ad Veibum aliquam maiorem dignitatem Hotalem. Et quidem ii in rigore loquantur, gratia habitualis Christi non dat ejus operibus majorem valotem, quam si esset in puto homine; nam infinitus valor eorum os et timnon provenit formalit et a gratia habituali, sed a gratia unionis, ut vidimus suptiaest. c. non ergo di init illa giatia habitualis specie a ii ra, prop- . tet ordinem ad tale subjectum. Fateor , de facio esse multo intensorem, quam omnem aliam gratiam hominum,uel Angeloium; quare qui opinaretur, gradus intensonis ita esse heterogeneos, ut differant specie supeliores ab inferioribus; consequentet diceret, gratiam Christi diis et te ireet ea nostrae caeterum adhue satendum esset . gratiam
Chosti non diiset te speeie ab alia aeque inteni quae potuisset poni in aliquo puro homines nee etiam gradus inseriotes illius gratiae , quae est in
Christo, disset te specie a gradabus aequalibus, qui fuit in aliis justis. atta
287쪽
1 6 De mys erio Incarnationis,
Quarta dissemitas est, an ita debeatur Christo
haec gratia ratione vitionis. ut fiat phvsce,& ecficient i a gratia unionis , Sententia a iiii mans triabuitur Medmae,& aliis nonnullis Thomistis . sed immerith et illi enim solum dicunt, gratiam habitualem fuisse passionem unionis , quod quidem omnes concedunt; non tamen effetentiam phy- scam. Tum quia verius sortasse est,passiones non effet ab essentia, ut dixi in Philosophia, sed a generante e tum etiam,quia gratia habitualis non po- teli essiet 1 petiolialitate vel bi unita humanitati; petionalitas enim non operat ut aliqn id ad extia,ut concedunt Theologi, alioquin aliquid operaretur una persona quod non operarentat aliae. Dices gratiam habitualem fieri non a personalitate, sed ab unione hypostati ea. quae se habet sueut estentia rei pectu gratiae habitualis.lta videtur sentite P. Granado in materia de gratia, tract . . . S fct. s. Vum.
Sed contia, quia glatia habitualis non est pacso vniores hypostati eae . ses potius perionalitatis unitae, ideo enim debetur Christo glatia habitualis,quia debentur habitus opta ativi. ut supta vidimus: Se ideo debentur habitus ope iativi,quia sus' ponitur sanctus,& eonstitutus in nidine divino: non autem supponitur sanctus sol maliter per uni nem , sed per personalitatem , ut vidimus si . r.erso personalitas, & non vitio debet comparari vi essentia.& radix respectu gratiae habitualis . sicut etiam in aliis justis habitus virtutum non iunt passiones respectu vitionis, qua gratia uni tui subiecto, sed respectu ipsius gratiae; de ideo ii dei ei, dentia physica esset ponenda, non debet et poni h bituum ab unione . sed ab ipsa gratia. de sanctitate, quae eli radix illotum. vide alias lationes apud Suareae Det praesenti, qui tamen loquitur minus cla te ; nam ita negat physicam eisicientiam, ut niget etiam omnem ph3 sicam connexionem inter visio
nem. & gratiam habitualem . solumque concedat debitum propoletionis ad statiam: ego sane libentius appellatem exigentiam physicam.non qua essetat gratia unionis gratiam habitualem. sed qua illam exigat, sicut essentiae ea igunt physice suas passiones. licet illas non essetant. Dices , sigiatra habitualis esset passo respectu
gratiae unionis, deberet dimanale in aliquo cello, , determinato gradu.Respondeo, gratiam vitionis exigere aliquam gratiam habitualem disiunctim, hane, vel illam: sexit intellectus Angeli exigit aliquas species aliquotum obiectoium , dc sicut corpus ex git aliquam ubicationem,& quantitas aliquam figulam. de in aliis mille exemplis. Ultima dissemitas est, an gratia habitualis Chiisti sit infinita i de hoe dicemus sect. se exta. Nune insero ea dictis, hane glutiam datam suis se Chiillo primo instanti incarnationas quia rati nes omnes . & congruentiae militant pro illo primo instanti et data autem suit non prius sed polle ius natura ad unionem his staticam,sicut omnes passiones consequuntur ad ei sentiam, a qua climanant. Denique potuit bene de potentia abloluta non sequi, quia omnes rationes supra positae non indieant necessitatem essentialem, ut consideranti patebit.
Vtram gratia hastitialis in Christo iusi. '
nuae ubi Giram habeat fgenita iunem gratiae. HAe quaestio pendet ex Phys eas ictu brevi. io .
aliqui receiitrvies. Fundamentum potissimum est, quod potuit dati gratia infinite intensa de hae Alis. vii enim loquimur, non de persectione essentiali:) sum ea. eigo debuit dari pio et verbi dignatatem. Conitaria sententia est S. Thomae , de aliorum Nu M communatet. uos sequitur idem Suareet tilis p a. O-- de vasqueet uio. h. de sere omnes. Potissimum fundamentum est, quod repugnat aliqua qualitas s i ii ita ae infinite intenta cat. g ,rematice etiam de poten- vasque ctia absoluta e ergo gratia Christi non potuit habete ejusmodi intensonem l'. vatqueet piobat conclusionem hanc ex alio capite; nam licet ipse needat possibile ios nitum actu in quantitate, vel multitudine ; negat tamen possibilem infinitam intensionem gratiae habiti alis, quia quacum que gratia posita. ille homo per bona opera posset heri Deo gratam, de lanctioir ergo non habe bat glatiam infinitam. alioquin non posset ejus sanctitas augeri . Antecedens probatur, quia filius adoptionis bene operans plus placet Deo, quam non operans: ergo eo ipso debet fieri glatior, di chalior. Respondent aliqui, potuisse adhuc addi novam iinientionem gratiae lueta pia dentem; quia non est contra rationem inluniti, quod possit augeri, sed quod habeat terminum. Sed contra, quia ai gmentum illud,s quidem si Risllii mper mairitem intensonem, de beret heii pet additionem gladias advenientis ad praecedentes et ergo deberet continuari immediate cum ultimo gradu praecedenti, hoc autem est impossibile, quia si iam praecedet et intensio infinita, non erat ultimus gradus , cum quo pollent continuati, qui adveniunt
Caeterum adline videtur inessicax praedii ra- ies. tio. quia in primis pollet ille homo per bona opera meieli,non quidem mai Irem intensonem gia tiae praecedentis, sed majorem persectionem thius: ita ut pio gratia praecedenti daretur ei alia non in
tensori, sed substantialitet pei fecti et, stat dixiuio s.f. I. i. non semper piae vitali opera iusti per
augmentum solum intensivum gratiae piaec dentis, sed per inta sonem gratiae pei sectioris Deinde di te posset aliquas . hominem habent m glatiam infinitam, non fieri gratiotem rei optra placeret quidem Deo plus cum operibus illis. Sinta. tia, quam eum gratia sola, quia ipsa opt ra habent
aliquam bonitatem , quae tetminet novam coimplaeentiam Dei. non tamen comparat et malo
rem gratiam, de ranciliatem subsL iiDalem , quia haee pet te non posset dari. sed silum esset ian ctior accidentaliter per in orem sanctitare m pi venientem sol maliti t ab ipsis bonis actibus . s. etit etiam Christus de facto hoe genete sanctita tis p ovenientis ab actibus etestabat quotidie. licet non cresceret in sanctitate substanti li , vel habituali vitieum et go sindamentum hujus communis io sententiis desuini debetet ex repugnantia inten- sonis
288쪽
sonis, de multitudinis itis nitae; quam ex minis muni sententia suppono diuinitus lepugnate , ut dixi in ph siex L late tum ii illud non repugnaret, probabilius videtur, quod de facto dat elut in Christo , ut late probat Suareet et bisum quem alis tecentiores sequuntur. Hoe ergo supposito,iecunda dissicultas est. an pratia habitualis Christi dieenda tit infinita saltem esse giatiae,licet iaci in esse entis,seu qualitatis. Negant aliqui eum Albetio, scoto,de Diti an do ta F. i s. . i. ia nulla infinitas potest esse in ratione gratiae,quae non sit in ratione qualita iis s cum si alia vi gratia si qualitas.
Assimant alii communiter eum S. Thoma In praefent , qui videtur concedere aliquam infinitatem seeundum quid, quam late explicat de tuetur Suat Fq. i. Sed quaestio est de nomine. Nam reiicra per consertium unionis habuit illa gratia
habitualis esse somnia gratia, qu dari potuit in
potesttia oldinaria: ite' abluit ordinem ad unio nem,non ut aliquid antecedes, sed ut consequens ipsam unionem . ex qlio capite videtur participare aliquam in nitatem, quatenues nori potuit ot-dinati ad aliquid melius , quam ad verbum snitum. Denique ex hac etiam coniunctione habet virtutem ad incla dum in in oles eii cius: habet enim vim pro Oeendi actos infinite merito.rios , non ita ut habeam valorem infin tum ab
ipsa glatia habituali. sed ita ut fiam eisicienter a gratia habituali. vel Hialitate actus, qui propter consorii ad Verbum liabeant infinitum vat retri r ex quibus capitibus videtur illa stalla raraticipate quodammodo aliqua infinitatem secum dum quid in quo etiam seni ucharicis,& alij ha bitus in si virtutum pollunt cogitati cum aliquali nitate sui indu quid, proptet eande rationem.
Aliqui ita ex L miliane infinitatem gratiae habitualis , ut velint. ipsam gratiam habitualem esse rationem sol male digni se ante opeta Christi, ut habeant infinitum valorem in ratione metiti:
nam lucet gratia habitualis sit in se finita . sed i
men ex coniunctione ad verbum accipit tantam
dignitatem motas ot possit ipsa se digni fieata praestate valotem infinitum operibus Christi. Hate tamen dochina disseisis est, quia in ptibinis gratia non dignificatur immediate a person litate verbi .sed totum mediate in quantum ipsariatia in aetet iraturae vilitae vel bo: ergo dignitas,quam gratia ae Dit a verbo,non est dignitas, quam ipsa Catia iiii at humanitati, sed potiua est quam humanitas Veibo unita communicat gratiae; ergo huinanstasnon aeeipit eiusmodi di gnitatem a gratia, sed potius gi etia accipit eam ab humanitate; go neque opera Christi possimi uespere eiusnodi dimitatem a gratia, quia opera in tantum dignis cautur , gratia. in quantum fiunt ab humanitate dignis eata, de nobilitata petillam gratiam,vt dixi stipeta h. t. Red immanitas Cli isti non nobilitatur,vel a gnificat ut a statia habituali, ea poti ut e contra ergo vallat infinitus eorum operum non prouenit sotitialitet 1 glasa habituali. sed poti ut a verbo, vel ab humanitate ut unita verbo. Dixi semper vallem insilitum eorum operum non prouenire , gratia habitua-li: quia non nego. aliquem valorem,& dignita.
tein prouenire illis operibus a gratia habituali titialiter. Nam ipsa gratia digniscat etiam, de nobilitat eam humanitatem; sed solum nego vam d. de Leto de Incarnat. lotem infinitum prouenite I graria habitu is hie enim solium prouenit a Verbo sotiualiter, de immediate.
Consi matut hoe ipsitio exmplo allotum iu- reostorum, quia ponamus hominem habentem ni aetiam ut quatuor, illis enim pariter contendere, valorem quem habent opera huius iusti, prouenite totii set maliter.& immediate , primo gradu e
gratiae , quem habet; nam caeteri omnes solum concutiunt dignificando hune ptimum gradum gratiae, qui ex consolito aliolum sit dignior,& dignificat magis opera illius iusti quod quidem nesto dixit, sed omnes illos gradus gratiae eonent- tete immediate. de sol maliter ad digni Ecati in subiectum.& ei iri opetationes; ergo i mihi et di- cendum est,omnem eratiam Christi,sue substaniatialem , siue habitualem , concurrere immediat hist aliter ad valorem opeium,de non solam gratiam habitualem, ut dignis tam piaria unionis.
Diras statiam habui, at in hominis iusti omnem secundum omnes gladus concurrere imme
diate ad dignificandum opus ; quia secundum
omnes gladias insuit in operationem, mediis haubitibus insulis e at velo giatia unionis non inpiit immediate in Christi operationes , sed mediis
habitibus: ideo non dignifieat immediath, sed
media glatia habituali. Sed conii, , quia gratia habitualis non digni. O..ta in seat opera, in quantum infinit effetentet in illa: nam, ut vidimus supta dii isi .g. licet actus sat auxilio extrinseco,& gratia habitualis subsequatur physce ad operationem, potest edim dignis care per line praeeith, quod inhaereat subiecto
operanti, de illum solitialiter nobilitet pro si instanti te ali: et go licet gratia unionis non concutiat effrientet, potest tamen dignificate in mediath operationes Christi. ito Hine in seiret solutio ad tertiam dissicultatem, sit, i. . .
vitum gratia L,bii ualii Christi potuerit an cri 3 cise . - . Nam qui dicunt, suisse simplicitet infinitam, di- ii
cunt cons menter, non potuisse augeli. Qui vera ditant, fuisse simplicitet finitam , non eodem modo opinantur; quidam enim dieret, potuisse esse maiorem et aliam secundum sit, sed repugnasse ex parte iubiecti, uod non erat capax in toris gratiae. Alii concedunt , potuisse augeri in anima christi,quae propter vitioliem ad Verbum habebat maiorem eas uitatem. Alii dicunt , potuisse augeti de potentia absoluta; non tamen ex natura rel. Alis negant omnino, potuisse augeri, quia supponunt, giat iam habere certum, de sint.
tatum te inum intentionis, uera nee diuinitus possit ex e edere. Alii denique hoe verum censent
de actibus ipsssus et natotalibus, 'ui pendet cG-
eiciater a potentia animae , quae habet activitatem
finit .non vero de habitibus qui non fiunt. sed recipiuntur in anima, de insunduntur a solo Deo.
veta tamen, ct communis sententia concedit, i r trotuisse sinplieiter augeri de potentia absoluta, lintentia qui a neque ex pacte habituum apparet repli-gnantia , neque ex parte subiecti, quod solum
neuttit per potentiam obedientialem, cui non magis repugnant mille gradus Vatiae, quina ccntum ; neque hoe est peeuliare in anima Christi, huius enim capacitam obedientialis non crescit pi optet unionem ad verbum, neque etiam tepugnat magis hoe augmentum in actibus, quam inhabilibus, quia etiam potetalia obedientialis aeEA a ira
289쪽
2 8 De mysterio Incarnationis,
ua voluntatis potest consoriari magis, ae magis Het hibitum intensorem ad intena iotem actu in clieiendum. Data ergo fuit Christo glacia in talimem sui ud quia non potuit dati remGr, nec quia staria ex natura rei exigebat magis illam mensu
iam ( hoc enim dieitur sine ullo fundamento :)sed quia non potuit dati ins nata, ct Deus voluit dare illam in tali mensula potius, quam alia. Hine etiam in itiit solutio quariae dissiculi tis, an Chi istos habuerit gratiae plenitudinem de
qua opture S homas ara. b. dictitillam enim est,habviis e gratiae picnitudinem , non soluto sciit Apostoli, di alis di nivi futile pleni gratia, coquod habuerint omnem quae requirebatur ad munii , in quo sutiant elccti ; scd etiam quia habuit gratiam tu maxima quantitate posticili de potentia ordinaria Dei,se t decebat esse in eo. 1 quo, velut a sente , caeteri omnes erant gratiam acceptuit,ita ut iuxta sapientiam Dei satisdece rti,illain e se maximam gratiam Hlae producere tui. Quanta utili metit hae mens ora ,& quan tum excedat giat iam aliorum iustotum, nihil potest certo definiri. Vera simile tamen est xeedere gratias omni iam iussinum collective sumptas, via lotus hie excciliis congruit cum sorte ma dignitate, qua Christus caetetos excedit. Reliat vitinia difficultas de Horitate actuali,
seu dilectione Christi, an sutrit infinita 3 de qua eodem modo philosophandum est , seut de haubii ueli,ex quo iniero, quatin suerit intrasa Chii
sti dilectio sup uo enim Chiistia serepet operatum secundum ultimum potentiae, hoe est,quam intense poterat: alioquin non videretur expersiolius negligentiae, vel impei sectionis, si potui cset militis optiali. Cum ergo habet et habitum charitatis nitensiotrem omnibus iustis colliniuestivis iis, & operaici ut secundum totam intensionem habitus, consequens est,ut elacet et actum initii solem oninibus actu bos dilectionum simul, quos omnes iiisti habuetunt in toto vitae coirieulo. Probatui squcla , quia on nes illi actus au gent me litorie habituna charitatis in subiecto, inqPo sunt; eigo omnes illi actos non excedunt in tens onem habituum, quos hallent omnes iusti;
sed hoc o,ncs habitus ex. eslit habitus charitalisi in Chi isto ; eigo actus diuo onis adaequatus illi habitui excelli: omnes actus dilectionis aliorum iustorum collecti e ; quid dico orines actos di-
niuio vii trium smul subpios , quos habui runt ali j iiiiii vi mores a quia illis omnibus correspon. det aliquod augmentum in habitu charitatis tuti oppono , ) θ: actus dilectionis Chtisti exeddit
totam intcnsionem habitu im chalitatis aliorum, si vetum est fundamentum positum.
V rtim Christis haberit fit iures, se dona
ii Irtutes sunt in de pliei disseteritia; quaedalii Duli., et i . v enim coni inso ae a Deo , & supernaturales, quae Lon dam ut ad facilius posse sed ad simpliciati t , ac ideo non possitin rct actu, adquili, quia haltant ic rer modum potentiae,ptopa crea appellantur rei te in fisae. Aliae sunt quae adquitum urrer actcs, & non tequitentur ad limpliciter, ted ad sae ili s opicando io,& hae vocamur adquisitae; quando autem insoliduntiit a Deo , dicuntur per
accidens lotata. De primis ergo certum est, suis se in Chi isto Domino a primo instanti suae conia certionis et certum, inquam, ea certatudine, qua huius Lodi vi miles infusae in aliis iustis admiratumiit, in quihus cettius est, dari charitatem ha bilualcm . queati, alias virtutes morales, licet haselaaio cc minuitis iam Theologorum sententia concedat. Fuerunt ergo i militet in Christo, ut. te habente sanctitatem in ri u excellentissi-ix o,ex qtia habitus virtutum oriuntur Disticulias dis stilum est de aliquibus quae in pallieulari videntur die e te impei sectionem repugnantem cum statu unionis hypostati eae, qualis est poenitentia, fides.& spes. Ponitentia cnim est delestatio pee ii comniissi, quae non potuit esse in Christo, fiudes ineludit obseuritatem quare non potest state
com visone beata, quam Christos habebat; spes
etiam videtur dicere catcntiam rei speratae etiam
quod quis habet, id non sperat.
Haec disieulas pertinet ad tractatum de singulis virtutibus in speciali, non enim possitinus quidquam in Haesenti de fila lie,nis earun, natuta, di obiectum ex auri ne tot.Sane si poenitcni a nullum habet et actum is quo deicit iret peccatum comis tum, consequenter negandus esset in Christo habitus poenitentiae. Caeteium quia probabilius est hab te alios actus; si licet voluntatem cssicacem non precandi,p. optet grauitatem diuinae offensae,qin actus potuit esse in Chii , item paudium de peccato non commissis ex codem motivo, de alii Emusti odi ; ideo retobabile est, mufe etiam in Chi isto habitum poenitentiae,licet sottasse non possit ille habitus elicere actum circa peccata alielia,sed solum elica propcia, te hoe tamen dieemus latius tui a I. tent. Quod ait et ad fidem est disici illas communis de elimibus Beatis, de quibus dixi in materia de fide, non tetinere in patria habitum fidei, eo quod ibi nulla possint habete reuelationem obseura: nairca quam solam vel satot habitus fi ei. De habitu piae aqua onis quo voluntas volt cre- suam. deto,eii maius dubiunt, an suetit in Chii easticitarer In vias mi assiman 'iida reet Cluillus non habuetit voluntateni est caeem credendi , potuit Gnien habere ais ctum conditicinatum obedi odi . saei. si dat et ut oceatio a qui affectus procedit ab eodem habus Alii dicunt a bilioso odi uinctum suffecie audi; in in extrinsecum, nee propter idissem ibi e ponendom habitom. Hoc tamen videtur minus conssequetuet diei, vias reuera ille assectus est sui et acui ahq , tam exigit prine pium petita: uin e inti se eum, quam alis actus cssi.caces. Cum ergo gratia asserat se eum principias toxima in indine ii rei naturali ad omnes operationes illius ordinis i sic iit anima affert potem ius ad omnes operati es ordinis uaturae,consequens est, ut gratia etiam et aetat habitum ad voluntate si pernaturalec in ea caces, sicut ad essi ea ce . si ergo ille assectis supernaturalis est in Chi isto, non erit ab auxilio extrinseco, sed ab habitu. Dices . ergo similiter in Angelo ponendiij et it phabitos tempeiantiae ad actus abstinentiae, & ea '' natis eonditionatos, quos potest elicere. p . Liuiti,
n. r s. dicit actus conditicinatos elicitos a stibi e cto,eui impossit,ilis est materia eius vilitatis, esse Helles ad ipsosque non esse ponendum habitum. Caeterum hoc ad summum plobat de habitu ad
290쪽
quisito, qui datur ad facilitatem, non vita de infuso, qui datut ad simplieitet posse , de sine quo non porcst elici ille e tactus se ina tutatis conditionatus. Ideo Mediina, & alis, quos refert idem Salas dictim illos ais vis conditionatos non pertinete in Angelis ad eas virtutis,ad quas peliinet in nobis i sed ad quandain virtutem generalem iustitiae late sumptae, sua in omnibus odiectis, et iam conditionatis se subdiant tegulae diuinae, vel rationis. Sed eontra hoe etiam est, Angelum Hiilluni affectum non tendere in obiectum sub initiuo communi boni, vel honesti, sed sub aliquo speciali motiuo talis honestatis, & virtutis, se ut etiam actos contiaiij, quos Angelus eliceret, haberent speciale in malitiam , de deordinationem pertinentem ad talem speciem turpi iuditus. Faei-lius ergo concedii ut,in Angelis etiam esse aliquos habitus insusos ad huiusmodi affcctus coditiora tos eliciendos, siquidem ij a sectus boni sunt. deessent metitoris in Angelo viatore: cateium quia illis noti sint possibil: ais: ctus absoluti, & t si caces circa ea obiectae ideo non habent illi hoebi tus at solutam denominatione virtutis castitatis. vel abstinentiae , &e. nee Angelus cst abstinens, vel eastus simpliciter, sed solum affecti up. An vero illi habitus lint eiusdem rationis cum rostris, credibile videtur,esse diuersos,& alligatos ex sua
natura adactus incisi caces,& conditionatos cum
illi soli lini possibiles Angelo elica ea obieela. Denique quod attinci ad spem, diis lias etiam est communis omnibus Beatis an retineant habitum spei ad spetandam gloriam corporis , vel ad gaudendum de Deo possessi, vel ad speranda gloriam alior v. de quibus omnibus ex prosili, age mos,Deo date, in materia de vii tui e spei; supponunt enim necessatio notitiam obiecti sol mali spei,quod non potest obii cx explicari in piobari. Maiot dii Eetilia, est de seeundo sentie virilitum quae vocant ut ac iii istae,an fuerint in Chii sto A liqui enim,quos tequitiat Lorca in praesent i ii. S. s. 3 r. negant, fuisse in Christo quoad actum,uel habitum non enim decebat Christum tam humilis operandi modus. Alii tam cia Theologi communiter pro celio su pronunt, Christum eas habuisse , Suar. vas i. 5e alis omnes,quia hiemodus opetandi rei tinet ad perfectionem natu rae non solum physicam, sed moralem; ergo non est etit ne tot Chi isto piaesertim cum habuetit scientiam nato talem in acquisitam horum obiectorum,quae scientia videretur oti se, nisi gemunaret amorem obiecti per iam cogniti, qui amor debet et e ste naturalis , ut sui pono. Hoc tamen pendet ex iis, iure initia dicenda sunt de , sit celen tiae acquisitae,& natu: is in Chi isto, ubi de actibus etiam natui alibus voluntatis diccndem erit. secundo dubitat ut de habitibus halom viiiii tum aequi istarum . an suerint in Christo , de an fuerint insuis rei areidens a Dco,ari viro reniti exercitio propriorum actuum i Fuisse in Christo habitus ad eos actus, certo in videtur, ii sucrunta bis deeibat eniti'. ipsos ad us elici facile, &suauiter, quae ne ilitas piovenit ab habitu. Aduertendum tamen est ex in si dicendi .sii ein Christo duplex genus actuum naturalium circa haec obiecta : de quidem ag illos, qui fiebant sine dependentia a phantasia. ita erunt ponendi habitus, ii coneedas etiam habitus in Angelis vel anima seputata ad eiusmodi actiis ; si vero neges,negandi etiam erunt in Chi isto ut constabit ex di- , a. de Lugo de Incarnat. cendis: loquendo xcio de secundo genete actoc, quos chralios habebat si ilis nostris,habuit habitus ad illos sicile elici cndos,sicut & nos habe-nius. Caeterum quia in libris de Au ma intinuaui, huius, i habitus acquisitos no cae nisi foecies bene coordinatas, de dispostas ad obiectu fui id
repraesentandum , de experientia actuum praecedentium,& emolumenii consequuti, & alia huiusmodi, quae immediate conseioni ad saeiliolem cognitionem, de repraesentationem botitatis obhaee ins it facilius amorem ipsus, quamictitentia postea plores recentiorcs expresse docueriint; ideo in praesenti consequeret de chi isto philosopliandu est citrea habitus acquisitos vitiu-iu,de dicendii,eos fuisse species taliter cooldinatas,& dispositas: de quod de eius inodi speciebus di isto in suetit, hoc debis de habitibus accipere. Quale aliqua dubia de iis habit ibes an scilicet . a crint propriis actibus senili, an insus a solo
Dco , an ipso excrcitio foetivi aucti, an sierintonines in Christo & in omni intelione possibili, de alia huiusmodi omnino pertinet ad disputatio. De ii Abi de scietia acquisita agcndu est: si inimi peetes ad illud gentis scientiae no ioci ut a principio inditae ro citi in comuniens,nsi suisse hiat tus ad se luat cin cotum actuim :quid cnim pi de ssent habitus non politis speciebus iacccssariis, de sine quibus habitus non poterant ope iati Post habitus vii tutum seqviintiat domi Spiritus idio sancti quibus et catura rationalis facile regitur a D. b Spiritu S de quibus clitu est,suisse in Christo,ex iis, s nisi c. i i. a. ubi de Christo dieitur, resti a m
so ni , es replebit ei. spi grati i me Dem s. De munite dei discrimine horum donotu .de quid addant supra vitinies, gitur ex proscito D i. r. Dillieultas potest este de dono tire oris quomo- m, D. do suetit in Chi isto sed lixe etiam est communis omnibus Beatis, quibus ratione status non potest myru appatete imminens malum aliquod culpae , vel prenae. Communis tamen responsio est,in Chiisto non fuisse timorem seruilem,sed illi alem, aut vel esset hortor mali eulpae possibilis seeundum
se tres pectu humanitatis , licet non prout unitae verbo, vel a flectus aliquis,quo voluntas ex consideratione infinii:e Maiestatis iuinae rettalictet sesqui dieitur timor te ei Dialis, ad inodum quo Petrus sine timore alicui uc reali dixit Christo:
que tan e affectus elat sine aplictione, ut i anxi late vlla,quia non erat ex malo, quod mini iniici. Dcnia: de stratiis graiis datis certum etiam est suisse in Chi isto, istat in capite sunt omnes sen- . . su Dicuntur autem gratiae gratis datae,quae dan- - , A, tut ad utilitatem alloium , tialis cst gratia sanit misi nauitiam, ita ilorum, gratia stimonis, ede De ra- Maana. tia prophetiae cista liqua dissicultas, quia Beati no Psint pios liciae proprie loquendo si cnim prophetia eonnitio obtesta, de ideo , ptatis teucitur, ut insinuat Patii. i. a Cot. i l. ex parte en curios miti, O ex parte prophetamus , . tim adirem tener i Oo festim es , eu hvir ex part/ es,dee. 5e ideo Abolencia c. ii q.6 . Abulent docet, Chi istum fuisse plus quam Prophetam, non tamen Piophetam , pios ite loquendo. Haee tamen sententia comi mitet reiicitui, licet si quaestio de nomine, quia Christus sapisii ire in P, it in . . Scriptura vocat si Prophtta. Deut .i8. Prophetam