장음표시 사용
371쪽
Disputatio X XIII. Sect VI g 6 i
S. Thiam. Caietan. Capseolus. Alens.
Deinde. etiam si te luplicatio sat supta hum nitatem, videtot adhue poste admitti illam propositonem . quia lieE: humanitas non ineludat personalitatem , exigit tamen illam , quali pactionem de piopis etatem et esset enim humanitas in statu violento, si per possibile . vel impollibile careret omni subsistentia : ergo sicut verum est dicere, emo su 'an orpti, habet et II, quia ubieatio est pallio neeeilacio consequuta ad omne corpus a ite erit velum . quod Christus inquantum homo hab i pet sonalitatem aliquam, cuin sit etiam passio humanitatis habete aliquam subsistentiam. Saliomas loto e lato addit, illam propositonem chi qui in otiantum horeo est tres na , redii.plicando sopia humanitatem. posse aeeipi in aliquo senili satio, quatenus potest lignificare. uod natura humana Christi est Ver se se oti siti subsustens a natui a diuina et qui tensus eo incidit cum Nestor o ponente in Chiusto alias personas, at
Liralia Dei alteras in horninis; quem etiam sensum in illa si post none praeiti Caictan. Capreol. &alios Thomi stataonoiciunt Alex. Alens s& EOUuent. in s. U. io. t. a. . r. S. dP.vasqueet si Atima uum'. dicit, se non videre quomodo verba illius propositionis eum sensum reddere possint. Caeteium is verborum proprietas attendatur, non videtur Cnius alienus a cum enim denominatio petitana dei matur ab .hoe
quod cst p i se s bis stere, ut suppono, illud i
sum vi aciut posse acetoere talem denominationem,quod pet se,& in ita existat, de subsilat. vii. de manus . vel pti non di euntur subsilete rei se, aut in se, sed in alio, nempe in homine ; sol mallem in equo non exi stit per se, sed in composito: natura autem humana in nobis subsistit quidem in se, de rei se, non in alio , quod quidem habeta peisinalitate pios' ad at velli in Christo , in quo non habet propriam petionalitatem , non existit petr se, nee subsistit in se, sed in alio. Quia ergo illa propositio, CD ut tit homo est personae, reduplieando supra naturam humanam . videtur tribuete humanitati illum eis ectum formalem. qui titi uti ut aliis humanitatibus existendi , de
subsistendi in se, & rei se, ideo S Thomas de albine to dixerunt, polle latere sensuin silium , &li ercti eum in illa propositione, quia humana natura non est pct se seorsim subsistens a diuina natura Quia tamen illa et olitio adhue reduplicando supra naturam humanam potest facete ii tum alium lenium, quod scilicet naturae humanae Christi neeessario conueniat est. in aliqua persona,vel propria, vel aliena ; ideo s.Thomas me.
rito docet. post b illam popositonem admitti in eo sensu Catholi eo. Dieci terito e proposito illa, Ch ti an- ditio iere f. in hamis est ' sonis astis, a , est lapsa i Verbuti,gi t, o &c man tuo sensu non omnino impioprio ad ., hii . ' mitti potest. Hanc tenent aliqui recentiores , pauu euita. filius Legionens s tom. i. tia a 'ael. 3. . de alii, quod ptiua docui e videt ut valent. tom. . i. cluaest a genii p. i. ubi dicit, Christum posse diei filium Patria in quantum hominem, propter hypostasim verbi, de Fili j quam ut homo ineludit. Probati autem potest ex dictis pro eonelusone praecedenti, quia nimirum Christo, ut homos' concreto . de adaequale sumptus non includitu hureanitatem , sed etiam careositum , de d. de Leto ad Incarna. . hypostatim : haee autem de sacto non Liit alia, nisi h poil viri Verbi et ergo ut horeo adaequale sumptu, tu eludit hypo ita uti Verbi i ii ne illa eniim non intelli tot homo, ted humanitas. Oolietes primo, Christus vi homo ieduplicat solum supra ea, quae sunt de cooriptu hominis, seu de eoneertu Christi ut horia suis , lie et sit aliqua petivi tuas in determinata a non est tameniis Osuina
haec, esset enim homo ; imo. & hic idem homo
numero, licet non haberet have personalitateria, sed aliam, sicut est idem minacio Deus Patar. Filius, & Spiritus sanctus ice: priscinae sint distinc laesergo Christus vi homo non includit hac person ditatem diu mam, sed liquam indetermina
ac per coii sequens non est dicendum. f tit
Ressiondeo, particulam te luplicat uam posse ira, dupliciter accipi. Pim o , ita ut rediis licet topta
conccpti an iret. libysaeum rei quae redvplieatur. secundo, ita vi ted os licet supta entitatem physicam illitas. Si priori modo aeeipiator , procedit argumentum suctum , de fatimur, quod
includittio quantum homo est haee pet sona , seu hae livia ii iiij vel bi diuini. is in quantum homo, non includit in suo conceptu ouias hyseo hanc personalitatem determinate. sed vel rationem commulacra, vel inde terminat im , & dissumsiain huius , vel illiu cperstanalitatis vi de in hoe sensu non possit diei, q io Cht stus ut homo sit pei sona Vetbi. Po-
sietiori autem modo Chestius in quantum homoudit pit Onaniarem verbi, quia reduplica. sit non soluin supta id quod resplendet in conceptu nostro, de eo modo, quo resplendet, sed supra id totum , quod in eludit ph sce , & rcaliter, & per quod constititatui a parte rei in elle hominis s de facto autem hoe conoetum constituitur, Dat te rei pet personalitatem Veibi s atque ideo in hoe sensu velum erit, quod Christos in Explicari, de probati potest haee statutio exemplo aliarum pios ostiolium, quae ab omnibus a Smittunt ut ; nam in ptimis loquendo de Chis sto. de distiliquendo in ipso praedicata , quae illi conueniunt latione diuinitatis, ta ea quae illi conueniunt rarione humanitatis, dicere solemus, C i. sitiites quaesitim homo is p ae VA che quae pri quant in Dim 'ut si are uest Ira, tam Patre t. dee. & tamen is loquamur in tigore metaphysico , Ch stus in qua tum Deus praecis3 , non dicit in illo concipiti metaphisico
filiationem, nee relationcmo ut notionem verbi: Deus enim solum dieit naturam diuinam,& pet sonalitatem aliquam in confuso, seu indete imina: h s in iis tamen propositionibus non loquimur cum eo tintine, sed in sensu physico,& trali, explicando id , quod italiter includit Christus , ut Deus, seu quia erini uiritui tealiter illud coneretum Deti, in Christri; 'ria ratione verum est, quod eonstitu tot de saeio rei personalitatem. de notionem verbi. Similitet loquendo de codem Chi isto vi homine, dicere solemti , Ch
mi homo, habet propriat et , , es patentias humanas,h. set hune hie certum, haese di sint tem , hoe temperamentum; quae etiam pro istio, loquendo
in rigore metaphyi eo. esset salsa , quia Christus ut homo praeei 3 , non habet hune intellectum,3e voluntatem sed ut hie homo est a nam homo ut sic non petit has pqtentias determinate. Sesti
372쪽
361 De mysterio Incarnationis,
ergo illius propositioni, non debet esse secundum conceptum metaphyseum , sed realis . de physicus d. humanitate reali, quae de secto est in
Christo, de latione cuius habet has polentias,in rei lyra, voluntatem , &c. Sic et go in eodem sensu reali de physico velum et it oesia Chlistus in quantum bonio si persona vel bi, quia de sa-esci non per aliam pet sonalitatem , nis pet istam, constituit ut homo in concreto in ratione homi ni, in Christo Sed eonti, obiicies seeunda et ergo in eodem sensu itali, de physeo utrum erit di. ere, Ch Utis in qu nitim homo est D ui . contra id, quod dixi.mus in prima conclusione. probatut sequela, quia liehi secundum conceptum metaph sicum homo constiti Mot persona pet solam personalitatem ut condistinctam vitroaliter , natura diuina ; de tacto ramen, de realiter loquendo , illa. Vrsonalitas est natuta diuina et ergo Christus ut omo, realiter lo vendo non polaeo includit personalitatem vel di . sed etiam natu tam diuinam et ergo in sensu trali, C. Viso in quant,m si mo est Dras. Respondeo negando se elam. Ratio autem est, quia pallieula illa re duplicativa in cluantum, de aliae similes, habeni hane vim ex modo suo significandi. vi quantum fi ii possit, condistinguant in subiecto id . quod te duplicatur ab alia
parte scia praeduato, v. g. cum dicimus . albtim tacuant m litim , no est silee . particula illa sis
quant maecipit album, eo id stinctum a dulei ; se
etiam quando dicimus, homo re quaMttim ration sis, accipiti us e sonale condistinctum ab an mali.
Similitet erro, cum dicimus . Christus in quant m homo, illa redopli ratio condistinguit hominem a Deo, di loquitot de homine pio ut condi. stincto a Deo a non enim est aliud, a q o distin guat, atque adco non possumus dicete, tun hi sinquantum homo , est Deus. At vero quando diei-mus, Ch Aptis in quant m - . est 3 rsona re, sumanti adhue sua vis pati culae reduplicativae: nam adhue loquit ut de homine , distinguendo eum a Deo nam Christus homo adhue non intel lectus ut Deos, nee ut in cliidens naturam diuinam. intelligit ut homo in e creto includens Dersonalitatem vetbi diuini. 3e in eo sensu metineati adhuc pol est propositio te luplicativa. Hi ne solui potest smisis obiectio , quae stri potest contra eo, lusonem ad probandum, quod si est vera illa propostio, Ch i via su quantum h/m', est si sui D s, ct perfna Vrib ; poterit etiam
esse vela haee , Pistre is quantum Dius, es pater; oui1 scut Christos in quantum homo includit surrosii in aliquod iudiit ire inaraim terminans ratiaram humanam ; se Pater in quantum Deus in concieto ineludit suppostum aliquod indeterminatum terminans naturam diuinam ; ergo sicut in tensu reali v tum est . quod Christ is inquantum homo itie ludit rei sonam verbi; se in eodem sensu reali vetum et ii quod Patet in quantum Deus includit petionalitatem Patris. Con-
si quens autem videta,r esse contia communem
sensum Thiologium, de contra Augostinum et . e Trius .e . dicentem, assid est in Patre esse
irem .al nil eis. De O, Π 'I.; es. Respondeo ex dictis negando ei iam sequelam, T csta iuris proptet eandem rationem,quia nimii ii in illa propositione, ter is quant m D.tis,es Pater , Paris rat
tieula illa te lupi irati in q,ta in condistinguit
Patrem ut Deum ab ipso ut Patie ; cum cni in non inuentat aliud , , quo condistinguat, i xece et Laio vim condistinguendo Deum 1 Patiervnde salsa est pio positio , quia de Dio vi condistincto 1 Patre non potest diei . quod sit Pateis at veta in nostia propostione particula iis nesan itim , inuenit aliud , a quo condistinguat Chtl-stum ut hominem , nempe ab ipso ut Deo . li egenon condistinguat ipsum a percona ; quale manet sensus integer , de pei sectus parteulae redupli eatiuae, licet homo accipiatur prout ineludit personalitatem verbi ; adhue enim ex vi reda plieationis aecipitur ut non includens naturam diuinam , sed solum secundum conceptum hominis in concreto constantis ex natura humana,
De unitate Clitisti. An Christis A runtis, ves an v ro ptares, ves plura.
. viro. 8 e est etiam quaestio de modo i quendi , de qua Durandus In s. A'. s.
q. a. n. I . voluit ex regulis Clamma
D ticae auferte indigna ex parte locum quaestionis , eo quod et lati, masculini genetis non possit dici unum . nee plura , piopter err rem in Grammatica Hoe tamen xb omnibus reu-citur , quia consuetum est Latinis auctoribus laesum nomen adiectivum usurpare in genere neutro pet mcdum substantivi, tune enim sub telligit ut aliud substantiuum s se enim dixit virgilius , T iste luxus Abudo , id est es t iami , de Christus Ioan . io. Ego re Paeter in m
Alij ergo dicunt, Christum posse dies duo, vel '
plura on tamen duo , vel plutes s nam auis, vel plures in genere masculino te et litur ad personas, in genere autem neutro ad natur ess ; unde Pater aetemus,& filius non sum vitiis, sed unum,
propter identitatem naturae . & distinctionem personarum 1 quare in Christo, in quo est diuersitas naturae cum vnitate personae , debemus hconitatio dicere , quod ipse non est unum, sed unus, nee si plures , sed plura , qui modus loquendi colligi videt ut ex Patribus , ut mox viis
p. vasque et in ptaesenti, A'. o. ea'. s. negat, vasque posse in tigore Chlistum diei duo, vel plura, etiam in genere neutio a coneedit tamen, posse dies aliud, de aliud, seu hoe , re illud, se ut loquuti vident et aliqui ex Patribus. Di eo primo i Clit stus non est plures, vel duo ssmplieii et, di absolute in genete masculino. In
hoc conueniunt omnes cum S. Thoma in pto senti , i . art. i. & viderer definitum in Con-eilio Alexandi ino su E '. ad Ala' tam , appi
baia in Concilio Ephesino . & Chalcedonens, quae est io. inter epistolai Cytilli, quod idema gelaratur in eodem Concilio, noth m et smo r. 3.es o. de in Chalcedonens . e;rca mea tim, dein Cone illo Constantinopolitano V. eollat. s.
373쪽
vi. Inod. r. f i. de in vi. Synodo ae . in epistola Agathonis Papae .arite ara. ia. in epist.' hq Sophronii. de in Latitanen ii sub Marii nol. con-ssit. s.c n. c. in Symbolo Athanasii in illis verbis,non tio tamen, sed tinu Ch ui ; de ius a.
fide ad T m post Me LM , qui omnes negant Clit istum esse duos, este alium , de alium,
Aiis ii, Nicctas lib. s. ' fati M. 3 s. di Anselm. I eo A. to, quia adiectivum nosculini genetis refert ut ad petionam , unde alim significat diuetiani re
sonaim. sicut is itis diu ei sim naturam.
Obiicit sibi vasquet n. s. quia si una persona
mi reo. diuina assure et et duas naturas huma iras , essent duo homines, ut ipse concessit i*.Ara i s s. e s.
ergo essent alius.& alios homo, propter sola pli rasitarem natutarum absque pluralitate pcrisinarum :ergo se etiam poteront nunc dici plures,seu
Respondet , tune dicendos quidem plures ho minis , non tamen plures simplicitet , quia atio, vel plures, smplieitet, Ee absque addito, resertor
ad prasonasot dictum est a quando autem additur illud nomen homo , iam non lignificatur plurali. ras in persona, sed solum in natura humana. s Haee tamen solutio non videtur iam saccre . MIn i non quia saltem sequit ut prinia , posse nunc propter D. Carat. duas natura, viventes, quae sint in Chi isto, dici duos viventes , duos inie luctuales. Vnde iecundo sequitur , quod loquendo de vino viliciate, nempe homine , pollemus dicere , hi e vivens.seille ei homo, non est ille vivens, scilicet Deus: s enim sunt duo violiares, unus non est alius, de per eonsequens , in rigore loquendo , hie homo non est D cus, quod concedi non potest. Debemus ergo lateri, quod in illo ea su non essent doci homines , sed unus homo habens duas humani. tates, scut nune non sunt duo viventes, sed vitos cum duplici natura vivetiti, ut diximus sopia
pro Mesa. celidum. quod Clit istus si plota , vcl duo etiam tum e m- in genere neutio. Hae e non est iam cetia , seu t' ' praecedens, est iamen communis seth Theologo.s.Thora. tum cum S. Thoma dicto art. i. quod probat P. v que T. Vasqucte. s. n.D. ex epistola Concilis Alexandi ini ad Nestolium, quae est io. apud Citillum.& approbatur in Concilio Ephesino,ubi in con .sessione fidei ante medium die tui: Neque Deum, aui Dom num Chri s , t . um par asser vij, ne herem mande itis in g, o ditis retit in isch Hatiis. Quibus vel bis absurdum reputat, quod Christus diuidatur non solum in duos, fideliato in duo, bi ly Itio est in genere neuito. ut constat ex Ctaecis exemplaribus , quae tollunt linquit inphibologiam..ca a. de Lugo de Incarnat. sed leveta nulla verso reperitui in i episto- ilae,quae dicat in sese i omnes enim die ir i D d- ,
ut constabit ex vetussis ,& modernis ex. mplari- Uas et nee textus Craeeus quid quain iuuat, i limo contrarium suadet; nam vox Graeca i. , in a C rens est ad vitii, que , ct ibi ex antecedentibo: .& consequentibiis determinatot magis ad san scanduit, i atque ideo omnes interpretet, qui vim vocis bene callebant . vel terunt duos, neque vitiis alitet transtulit eum loeum
sic in ora, eap. r. ubi dixit.Cl l stum non es se diiudendum in duo. velum cum non h bea mus textum C taeeum illius loci, non possumus se ite an sensus exigit et illam versionem ; et ii, vox et s. dicit id exigebat, cum aeqLe potuisset
Ratione probant aliqui conclusonem , quia si 'in Christo essent desae humanitates . non essent duo homines; nee s essent duae animalitates, es.sent duo animalia vi sent nee moda est duo viventia , licet sint duae naturae viventes : ergo licet sint duae initiates, non est iam in duo cratia , sed unum ens, seut est virum vilicias , siluin intellectuale, &e. Hoc tamen argumentum debit est, quia hamo, aes Mal, de alia eiusmodi, soni nomina concreta, quae quidem non multiplicani ut quando non inultiplieantur supposta ; at veloen .est indificiens ad concrcta, de abstracta ; fietit enim homo est ens, sc etiam humanitas est ens, de an malitas est ens s qPare multiplicatio naturae videt ut sotaete ad hoe, ut fiat duo, vel pluta
Diee, . s Chtistus dicatur tile duo, non po- latest intelli vi de nariatis , quia naturae in abstracto; - 'non praedicantiat de Christo; cium enim Chii. V stus in tecto dicat solem pellanam, haec Ela praedicatur in t eoo de Christo et unde cum pcr nasii vita indiuisbilis, non porcst Chiistus proptetenplicem natu tam , quam habet, dici quod finis licitet si duo.
sed eontia , mita haec ratio probat quidem mel ditis e Christum si te ineatiue,& materialiter acceptum non posse diei duo e non veto probat de C hi isto
Christus , est quoddam concietem , ut prol au mus supra a se. io. ubi etiam vidimus. quon odode Chi isto sit maliter ,& redoplieat iub ac.eptod eat ut vere , quod est diomitas de hii rea, itas;
quare in eodem sensu videt ut, quod diei ponset cite duo, vel plura sirpi e iter ; quid enim est
esse eonere tum , nisi e ccmplcxona constans ex pluribus, de per consequens cil plura l. Ratio 1 ptioti, & cssicax pto conclusoni dra mittit ex definitione 'nitatis: Nnum enim est
indiuisum in se, & dioissim a quolibet alio , ut diei tot in Metaphyssea. unde eo modo,quo al quid suetit vitum, debet ess e indistium in se vi senim est unum improprie . est indiuisum impii priὴ : s veta est unum propri), d bet esse etiam proprie indiuisum. Si ergo est unum , non simplieitet & abs obue .sed eum aliquo a d to , cum eodem addito debet esse indiuisum in se i is autem simplieii et & absoluth,atque sine ullo addi
to est unum, eodem modo debet esse indiuisum smillieiter, de fine addito. Hine ist, quod unita; similitudinis, quam habent a parte rei indiuidua, non suffei: ad eonstituendum uniuet sale a parte
374쪽
et iti, mi dicunt Logiet,quia illa non est unitas simplieitc r, de abiolute , i , non excludat diuiti xt in i mplicitdit, de absolui e . atque adeo seu tilla isellii duat rarae rei si ut simplietici plura, deditissa, & se elingum quid indiu ita , scilicet indi ii a cile uitaliter, seu non plura Assint ilia in specie ; se sunt unum solvio seram ditin quid , de
noti simpliciter, de absoluie. Hine etiam homo est simplicii et , absolute timini cris , quia non . sol a est indiutius in s lutes homines , quod susAeetet selum , ut dicet elut vinis homo , sed etiam est in diuisus in pluia intia simpliciter , &absolute ; nam lic et constet cotro te . N an in asT Partu haec tamen non sont entia totalia , scd partialia; pars enim apud Aristotelem. N Philosophos non dieii ut hoe aliquid , sed id, quo totum composutum constituitur in ratione eritis simpliciter. Po.
test ergo homo diei plura secundum quid , hoei est , plura partialia, non tamen plura simplicitet, de absolute, sed unum per se, de propriδ.ti In hoe ergo sensu rigotoso diei mos,Christum non esse duo , vel plura simplicitet , de absolutε, sed vinum, quia non est plura enita totalia ; nam humanitas se eundum se non est ens totale , vel hoe aliquid, sed id quo constituitat homo ; de
quidem unici vera de substantialis,qualis est vitio h postatica verbi diuini cum humanitate,tendit ad saciendum unum , quod sit simpliciter unumsideo aeetuli; lapido m. respublica, exercitus, nosunt uno in simpliciter , sed plura; quia non habent partes unitas Haec autem ratio insinuari vi- Albinis. dcidi ab Athanaso in Symbolo; reddens enim rationem , cur Chlistus non sit duo , sed unus, subiunetit: Nam stetit an a ra Tonalis , caro vntis a homo ; Ita Deus , est horeo testis est Cir;-stua hoe est, sciat partes hominis, licet sint in se condistinctae realiter,non tollunt, quod homo ex eis risultans sit unorum , quia nimirum illae sunt paties ordinatae ad netendum viramis e duae natiitae existentas in Christo non tollunt unitatem simplicitet , de absolute ipsius Chtisti , quia na- tota humana non est ens torale completum , sedrais constitutiva alicuius totius. . Contra hanc concitisionem obiici solent plu- Ospii, res loquiniones Patrum . qui videntur dieeteil N. Di is , Christem esse duo simpliciteriis tamen varias D ii ra, explicationes adhibete possininus. Prima est,quod non dieant, Clit istum esse duo simpliciter . sed , ... plura simul,plura coniuneta, ita, dec. quod non est dicet e duo absolute , sed eum aditamento si gni fiante esse soloni duo partialia , de coniuncta ad saciendum unum torale. Sie intelligi potcst August. Augofi tra3. g. in Dan. dicens, Agnoscamira fra, quam fui an si s i et reum reae autem simus, non uis, diutis sptis, ubi ita dicit Chri sitim esse dit inqu/,ut tamen addat sirent,de ideo concludit non esse duos. Sie etiam loquit ut in Enchii id. e. 3s. Virum ue testis, ent illestim est. Tu. v. h. Eutre hianus Papa epistola 1. post me s. Et . . sint et tr. fAge a naturis ; intim tamen Iesum
non diei ut simplieit et elle duo, sed iste duo . de
unum esse diuo simul , esse vitiamque simoi. cile tundem varumque . dee. quae orensa significant coniunctionem illorum duorum retium .
Siculi a explicatio est , quod aliquariari pet a iis las vocas, titrum e . de aliud , non tam distin gitiint res, qu1m nomina , ita ut idem sit die te,
mam sertis, et trnm t Deus , propter sentem Detim s dirumqtie autem hodio , propter acceptum
Tettia te sponso esse potcst , quod patres sae- i pissime non dicunt Christiti esse duo , sed eo n. m. si 'tinere duo. seu naturas, quibus constat,esse aliud, de aliud. Sic loquit ut Nariana epist. i. ad Cledo nium, Aliud, es aliud sint ea, eae qui sus Sisina erco a . C till. in scholiis de Incarnatione,dire, L. c. 1 aettinuum a stia O alitia instentius V p tamet M tuae r fetinuum diu nstatem in exstras , Oseetinatim h manualem pr agere tu . Sie etiam loquitur Leo ep. im ad nati auum, Agatho Papa in epistola sua tecitata in v I synodo, a I. . . quae
etiam loquutio Leonis approbata sust in Conei lio Chaleedonensi M. a. sib fies m , de multi alii, quorum verba videri possunt apud Suar in pix funem senti, licto ari. ride vasque a a d is a , . i. Sed conita hane tertiam responsonem vide tui esse . quod si de ipsis naturis dieitur quod simpliciter sint duo et ergo de Christo poterit id etiam diei, quia de Christo reduplicatiue, Ac ad
aequare accepto dicimus , quod est utraque natuta e sed naturae illae sunt duo simplieit et : ergo Christus te luplicatiue , & adaequale acceptus est simplieii et duo. Propter hoc oportet addere quatiam respon- Pn i sonem magis uniuersalem, de concedete , quod Patres aliquando dicunt, Ch M tirum es, Christi m esis aliud,es alta ,quae loquationes non sunt accipiendae in toto rigore metaphysico I solemus enim de nos aliquando loquendo de entibbus partialibus dicere ei se duo vel plura emia,solemus dieete,quod sol ma,de matella distinguuntur ab inuice in tanquam res a re, atque adco significamus, eas esse duas res simpliciter, de pitconsequens duo ent a ; in his tamen loquutionibus , de similibus usurpamus ens, de rem tran- scendentali tet , non praedicamentaliter . nam ens praedicamentale competit solis entibus comple tis et ens vero transcend tale competit entibus etiam ineompletis,de vitimis differentiis Non est ergo dubium quin accipiendo ui in tota latitudine qua extendit ut ad omnia entia completa , de inco,pleia possit it dici duo illa ex 'uibus Christus eoinstat, de in eodem sensu ponit diei Christum adaqua te acceptiam csse duos hie tamen sensu non est omnino rigotosus; de minus pio- prius etiam est,quando appliea ut ad ipso in Chri
stum , quam is applicet ut ad ipsa naturas Christi, atque ideo licet patres loquendo de ipsis naturis
375쪽
turis sepe dixerim, illas esse aliud . & aliud, esse
diuo,&cuato iam dei nunquam dixi runt christum esse duo, eile aliud,& aliud ; quia nimirum loquendo de naturis, iam ex parie subiecti poni videtur limitatio exit ahens praedicatum a ligni- statione ligotosa entit completi ; nam eo ipso quod di eas, naturae sunt distinctae , sunt aliud, realiud,&e. nitelligis non este do o entia completa. At vero cum dieis,Christus est duo. est aliud, de aliud , non explieas esse duo in completa, atque
A. adi i qo nianet magis dubia; in quo etiam sensu intelliginit A stoteles T. Metaplas c. c. . ubi non dixit, hominem album esse plura simpliciter . de non vinum simplicitet, ut volebat Durandus f sed dixit . in homine albo repetiti duo , nempe hominem , de albedinem et quae lo quutio facilius admittitiit , ut dixi, quam illa, homo is bis, est duo simplicitet, de absolute. 6 . Hinc insito, in eodem tigote loquendo, seu tinatio .ae s. non diei tui Christuc esse duo , vel plura simpli-T eitet, de absolute, sie nee diei esse aliud, de aliud s et his simpliciter de absolute , quae est a tria senteni a S. Thom. - 1.es ad r. in quibus exilicat quod dixerat si irr, o. r. ae . i. ad i. vbi solum dixit, ea quae sunt in Chi isto, esse aliud, de aliud: ipsum tamen Christitim non dixit esse aliud , et aliod simplicitet.& abiolute, sed secundum quid,
seu secundum natulas, ut hie explicat. D T. .ntia Differentia autem, quam P. vasque et conariit
inuenire inier illas propositiones . Christest est aes,C Utit A iis .ct alta , dissicilis est a nam sin .st d, is, loquendo in rigore , sicut duo signifieat plui ili-
I tatem, se etiam significat Assua , ct alis . Nee et Patres magis unam propositionem usurpant,' ' i' quam alteram; nam die endo, Chrs ius egi dirumque, H hoe . ct Leti , tam sitnificant esse dura,cru in esse aliud, de aliud ,quia aliud, de aliud necessiri A videntur esse duo. i Respondet, esse discrimen , quod dicendo. Mympe. O isses uo , non signis eamus ullo modo, illa esse duo peltialia. de non totalia, non enim signi- feantur ut habentia aliquam unionem ; quare sicut eum dicimus. aeetuum lapidum esse multos lapides , non significamus illos ut unitos ad netendum aliquod simplicitet unum a se dicendo. Christum esse duo , non signifieaiemus ex modo dieredi illa duo esse unita ad faciendum aliquod vinum. At veto, eum dicimux pti est Al .es alta , signiscamus ex modo loquendi, illa duo esse unita in uno Christo ad Helendum unum i diei inua enim Christum esse vi uni
de aliud.non ibi uin eopulatim. sed sigillatim : ita ut Christus diei possit hoc. et etiam illud sigilla lim quod fieri non post t. nis Clit isto unita ensent illa duo; nam de aceruo non dicimus. quod sit hie lapis sed plutea coniunctim et ergo dicet quod si hoe, & illud sigillatim, est dicere quod illa duo lini viilia in eodem Christo, qui est unus simpliciter; ae pereonsequens sicut potest dies, quod Christus est duo utilia, quia pet illud addi
tamentum risiis. ediplicator non esse duo totalia;
se potetit diei esse aliud, dc aliud , preptet tan-
Haeelesponso a thrae video rei licit i. r inh. quia si ex eo . quod idem Chi isto, sit aliud . de iud. significator illa duo esse utilia inter se ; erro ex eo quod idem Christos sit Ain . signitie bitui, quod illa duo sint unira i alioquin enim Cara. de Leto de Incarnat. non sollet unus Cli istut erantinete , vel esse illa duo. Diees, ex modo loquendi non significari hoc, i s
quia etiam idem aectuus lapidiam cst plures la- - M.
pides, & tamen illi non sunt uniti; dcbet ergo addi aliquid, pet quod significetur, Christum cia . se aliquid unum. eoi conueniunt illa duo. Sed contici secund5, quia in illa etiam propositione, hi, Ut alitid , re at tia. non lignifieatur Chlistum esse aliquod unum simpliciter;
nam eodem modo possumus dieite . binarium hominum esse vinum , de alium hominem . per
Iod non lignificamus, binarium esse singulos gilliatim sum pios , aut binarium eis e aliquod unum sinplicitet ; et go ille modus loquendi non
signis eat talcm coniunctionem . vel unionem intret illa duo. Denique de homine etiam dicere possiimus, i ii asi. . quod homo adaequale acceptos est corpus,& ani. ma,est utrumque, est hoc & illud a 5: tamen noni Discamus. quod iit illa sigillatim , sed sit
coniunctim inam homo non est anima,sed corpus re anima et ergo dicere quod Christus est hoe . de
illud, non signifieat quod si hoe de illud sigillatim, de per consequens ex hoe capite non ostendit visonem illorum duorum in uno Christo. Rest ni nune alia argumenta communia bre- id
uiter dissoluenda, quae colligi possiant ex SIho
Plinium est . oui a Christus non est tantum m nia . QMa Deus et et eo est aliquid aliud, quam Deuti et o test aliud, de aliud.
Respondeo, propositionem primam esse in il-gote veram, quia eius sensus non est, quod Chii
itus sit aliud simplieitet a Deo. sed quod si aliud vel simplicitet , vel saltem seeundum quid , seu aliud non qo idem praedicamentalit et , de saltem
transeende maliter; nam illa exelu sua ea tum, in
cludit negationem univcrsaliis niam ; quare ditate quod Christus est tantum Deus . est diecte, quod sit Deus , de nihil prorsus aliud ; per quam unio et salitatem excludimus omne aliud etiam 'transcendentale : salsum ergo est , quod sit tanium Deus; ex hoe tamen non sit , quod sit aliud simplicitet , qu in Deus, sed aliud vel simpliciter, vel secundum quid, seu transtendentale.
Seeundo arguit ut i Christus est aliquid, quod , oest Pater. 5e est aliquid , quod non est Paters c go est aliquid, de ala quid. . M s. Respondetur cum S. Thom. ad a. Clit istum .um esse aliquid quod est patet , nempe diuinitatem, de aliquid quod non est Patri, nempe personalitatem : naee autem in Christo non fiunt aliud , de aliud , quia rex sonathas verbi, & natura diuina
non distiliquuntut realiter , ut constat. Vnde rota. hoe idem argumentum siti potuisse de vet-
bo Dei ante Incarnationem; nam tune etiam ciat
aliquid quod grat Pater, de aliquid quod non erat Pater, & tamen non erat duo, sed aliquid reali ter simple . Haec responso s.Thomae susse it ad soluendum argumentum ab ipso propos tum ectit tenvido ad distinctionem illam virtualem et imitabilem, quae reperitat inter natui vin diuinam , de personalitatem Chiisti. ratione cuius dii tinctio nis verum est, quod aliquid Patris est Filius , de aliquid etiam quod non est Patet , licet baee duo in Filio non distinguantur realiter. Cateium po-
376쪽
est d Geultat extrahi ad alios terminos . in quibus locum non haberet ista distinctio viti uis:
s v. g. per possibile , vel impossibile Angelus
Michaei assumeret hypostatice naturam aliquam hun anam , quam eandem assumet et Angelus Gabriel, iune enim verum eia et quod uteique Angelus esset homo , & esset idem homo ; nam
una natura non posset constituete duos homines, scut si eadem humanitas assuri eret ut a tribus
personis diuinis , non essent tris homines, sed unus homo, prout de facto sitiit idem numero Deus. Tunc ergo Angelus bis chael esset aliquid
lima esset Cabitet, nerere hie homo , & esset imul aliquid quod non esset Gabriel, nam esset Angelus Miebael, quod quidem non esset Cabriel e et go Angelus Michael ea et duo i s autem
id eoncedat ut tune in Michaele propter duas naturas, Angelieam & humanam,idem potetit concedi de facto in Christo, pios ter duplicem natu tam , quam habet. unde possumus idem argu mentum in Christo vigete . quia Christus noniolum est aliquid quod est Pater, quatenus est diuinitas, quae etiam est Pater, sed etiam quatenus est Deus in conectio; non enim sunt solum una diuinuas, si d unus Deus Pater,& Filius; & rursus quatenus est homo in concreto,est aliquid, quod non est Pater e ergo est duo , absque eo quod respondeti possit pet distinetionein virtualem, quia concretum Deitatis , quod est in Palle . Nconcretum hominis, quod competit filio, vident ut distingui plusquam virtualiter. Ad loe argumentum rei videndum videret iuxta plincipia a nobis posta sepia a. i. i . Gen. 3.
ubi diximus aeoncreta haec, Dea .homo, impotiare de connotato naturam , & in recto suppostum; ita tamen ut fgnum determinans assiciat natu
tam solam, suppositum vero impotietur indeterisna nate, de in confusos ita ut M. h.mis, sit suppostum, vel supposta habens,uel habentia hane naturam humanam. unde consequenter diximus, illum tetminum , hse Deus, hie homo, licet appa reant termini singulates,prout reuera sunt ex par. te naturae , habere iani in aliquid communitatis& ge imminationis ex parte supposti, atque adeo ex illis non posse argui, sciat ex terminis omnino sngularibus.Quite sicut non bene arguitur, Petrus est aliquid, quod est Paulos, quia est homo;& est aliquid, quod non est Paulus, quia est hie
homo e eigo Petrus est duo et se nee in nostio ea si algistretur bene,quod Michael esset duo.Ratio autem est . quia sicut homo, & hse homo, non sunt duo realiter dilancta . & ideo Petrus nen est
duoslicti si homo, quod est Paulus,& st hie hi
mo,quod non est Paulus et se neque ad tha sinlla homo , in casu posto sint duo,quia nimirumhse homo, ea pitte sippo sit est qlias terminua communis, atque adeh non facit duo realiter cum Michaele, & potest Mieli et conuenite eum Gabriele in illo piaedicato hia horeo, communi ex
patie s nosti . & singulari ex parte natiirae humanae, licet diss tat realiter , Cabtiele in hoe quod est esse Michaelem . neque ex hoc arguitur, quod Michael si duo. Eodem modo res penderi poti st ad instantiam quae fiebat in Christo , in quo concretum D tis,& hit hirio . videbantur esse duo . propter idem argumentum ; dieendum enim est,illos non esse te Dinos omnino singulate, ex parte supposti,
licet siti singulates ex parte naturae ; quare non sequitur , quod Christus sit duo, ex eo q od haubeat haee duo praealeata in concreto Deus, & h diomo, quorum unum competit Patri, & non alte
rum ; sicut nec sequitur , quod Petrus sit duo ex eo quod habeat lixe duo praedicata in concreto,
samo . & hie homo, quorum unum conuenit Paulo in non alterum aquando enim aliquod ex illis praedicati, participat rationem piaedicati communis , sussieit distinctio virtualis, vel rationis ad totum illud vitis candum. Tettio arguitur, quia propter unitatem naturae tres personae diuinae sunt unum simpliciter, non obstante pluralitate personalitatum a ergo Christus proptet dualitatem naturarum erit duo simplieitet non obstante unitate personae. Respondet simpliciter s. Thomas restando conseqtientiam , quia natura diuina identificat ut cum personis , & ideo etiam in abstracto praedi calui de illis i quare vel, dicit ut , quod tres Vrsonae sunt vita natura , & soni unum ; at veto de Christo non possitni praedicati ambae naturae in abstracto, neque enim Chlistus est natura hutrana, sed homo , & ideo non mirum,quod Christus non possit diei duo propter duas naturas , seu tires personae diuinae dicuntur unum propter na
Haee etiam responso ad propositum argumentum sisseetet , posset tamen dissieultas urgeti primh, quia etiamsi natura humana non identi fi cetur cum personis, nee possit de illis praedirati
in abstracto, adhue propter vinitatem naturae ecsent unum a s enim omnes tres personae afflim rent eandem humanitatem, essent unus homo,&er consequens essent unum , licet non possetumanitas in abstracto de illis praedicari r ergo etiam pluralitas naturatum suffetet, ut Christus
si Itura . licet non possint ambae naturae diei in abstracto de Chi isto. Seeundo , quia liebi singulae natutae seorsin non possint in abstracto rix- dieari de Christo, vitaque tamen simul videtur posse diei de Christo adaequale aecepto, nam illa propositio , Ct pisi Up agus has , O humanitas. veta est in sensu reduplicativo, ut vidimus supt,dio. io. Ergo eodem sensu velum erit, quod Chiistus si duo.
Possumus ergo magis uniuersaliter respondete negando consequeantiam , quia unitas naturae in diuinis suffieit, ut sint unus Deus in concreto,& ideo possunt diei unum , quia unum conci
tum substantiale est smpliciter unum ; at vera pluralitas naturae in Chi isto saeti quidem quod
Chiistus habeat plutes naturas, non tamen quod
si plura concreta , vique adeo poterit diei plura secundum quid , seu pluta in completa , nCn t rem pluta sinplicitet, quia non est duo viventes, vel duo intellectuales. Cui autem pluralitas sola naturatum non sussietat ad constituendos plutei
homines, vel plutes viventes in concreto, rationem reddidimus sopi, I p. t ex illa eadem doctrina , quod scilieri Detit, vel hia ho-o, dieat in recto suppositum in eommuni huius naturae diuinae vel humanae et inde enim si, quod
non essent duo homines una pellona eum duplici humanitate a nam hic homis in tecto non pociet negari de illo homine, cum uterque in recto dieat sis positum in eommuni, qtiae ratio uiamnum is est eadem in utroque.
377쪽
Quarto arguitiat, quod ex Aristotele s. P . sic. te et . is. malim . de duo deterini nati ob dicun- . - . iur : sed Christus habet dualitatem natutatum,. - ergo est duo. Nam unus est habens unitatem, de Atiitati duo habena dualitatem. Respondeo, aliqua esse praedicata, ad quotum veritatem non satis est habete illa quoeumque modo, sed tequiritur habere illa pet identitatem: v. g. ea istens non est , quod habet existentiam quocuaeque modo. Nain subiectum haben, in se bedinem, habet etiam in se existentiam albedinis,quae s ut suppono) non distinguitur ab albedine , de tamen subiectum non dieit ut existens per existentiam albedinis , quia existens est quod habet existentiam seeum identiscatam , seu existentiam sui. si e etiam unum , vel duo non est , quod habet utramque in se unitatem , vel dualitatem. Nam qui habet in se unam, vel duas albedine .non ideo est unus , vel duo ab illa uni late vel dualitate albedinis ; esse enim unum, vel duo . est habet per identitatem unitatem, vel
dualitatem sui telius: non ergo est Christus duo ex eo, quod habeat dualitatem naturatum , nisi habeat dualitatem sui ipsius, nempe illius , quod dieit in recto. Adde, At istotelem in illo loco non dicere quod unum de duo sint denominatiua, sicut album &niarum , sed quod seut se habet unum ad duo,sese habeant duo ad unum. vi constat ex textu , de omnibus vel sonibus.
Qis nto arguitur seut forma accidentalia saeit lietu in .se sotima substantialis saeit aliud; sed in Christo furit desae natura substantiales et ergo Chtistus est aliud simpliciter. Respondeo, esse dicetimen, quod ali re solum
saniseet diuerstatem ex parte formae , nec exigat unum negari de alitro et dicitur enim homo
vitet , seipso per febrem superuenientem , non tamen dicitur quod ipse non sit ille. At vetainitia signis edit non solum diuersitatem formae si bstantiali sed quod hoe non sit illud; quae quidem Aiuersias tota pendet ex usu hominum cir- ea illas voces.
Adde, non videli certum , quod sola diuersitas formae accidentalis satis si, ut in rigore loquen. do dicat ut homo alior, dicetur quidem alter utri sed soliasse ut in rigore dicatur altem requiritur
etiam dii incto sopposui. Sed haee sint sati, de
his quae pertinent ad meras voces, nunc redeamus iam ad quaestiones magis reales.
De voluntate Christi. Irum iu Christo ob untis humara fuerit
contraraa moluntati diuina pLi A supponenda sunt. Ptimum est . in Christo domino si eut sunt duae naturae inconsuta, sic ess e duas voluntates distinctas, de inconsu- sis , diuinam, de humanam. Est deside, ut constat ex vi. Synodo . U. 8. II. O is. & ex VII. Synodo n. r. in definitione fidei. &ex Latet an . sub Marthao I. ean. ii. de in Florent. s. vltima, in decieto Eugeo's. S. 3. quod do ames Si II m. M.
eolligitur ex Scriptura, Ma th. et s. Non setit etimi., ita scut tu. Luc. ret. Non mea volanta , eui a Fat. Ioan . s. Non quaero voluntatem meam,fa etai qui misti me. Ad Philipp. r. Dctu, est
ebe gens mes em ; quae iane obedientia non potuit esse,nisi in voluntate humana a nemo ensiti sibi ir et obedire potest secundian eandem
Contra hoe fidei dogma errarent non solum iij , qui in Christo unam solam naturam posue- Vis, n-runt, de consequenter unam solum voluntatem; nistio , sed ei iam ex iis , qui duas naturas contra Eutychetem concedebant, et Taiunt peculiariter lime
tiei Monothelitae , se appellati propter unicam voluntatem , quam in Chr:sto ponebant. Eorum praecipui suerunt Macharius , C prus, Sergiu 3rthus , de Paulus , quibus P. vasque et di . s. vasquee.
n. i. annumerat alium nemine Typum , quem dieii suisse disti pulum illius Pauli, ut colligitur ex dicto Coneilio Lateian. sub Maltino I .c in v t. s.can. 38. Sed ex eodem Concilio constat clare,illum Tipum non soli se ho inem , sed libellum quendam , seu formulam et edendi editam ab hae reticis persuasone Pauli, quae lecta suerat in ton sit. . eiusdem Concilii, de te piobat ut ibi, de postea iterum damnatui in illa consultatione Circa hunc errorem dubitati solet,an ij haete. jtiei negauerint in Christo solum actum volun Heiretatis humanae, an vera ipsam etiam potentiam volitiuam 3 Magis et edo , ipsos non fuisse solliei tos de potentia volitiva. sed de eius actu, seu vo luntare actuali, cui exteta membra paterent: quod tale piobat vasqueet v,ssura, a Io e. i. de post eum alij ruentioles. Colligitur autem ex Agathone papa In epi'. Heraclsum , quae est Agath Pap. in VI. Synodo, M. d. ubi post medium epistolae,
voluntatem illam . de qua erat controueisa cum haereticis , dicit esse motum naturae , quoniam motus est animi. Item ex eadem s3nodo act. 8.
bi dieitur Machatium negasse in Christo oper tionem. Et quidem cum sit dubium inter philo. sophos , an potentiae intellectus de voluntatis di stirituantiit realiter ab anima , de sententia in gans tribui soleat Augustino in s m. a. imis In/. Augustis e. ii. O in lib. ' , his es an ma, e. is si tamen libet ille vere sit Attustini non videtur credibile , quod illi haeretici errorem suum voluerint dependete omnino ab illa alia sententia assit mante distinctionem realem potentiarum , quae quidem sententia tune temporis hilasse minus com munis erat : nam negato illo principio philosophico , nulla controuersa supererat; cum enimeoneedetent in Christo veram animam rationalem intellectualem, prout revera illi haereti ei sa-tebanti, contra Apollinarem, ut constat ex ea.dem aes. 8. non poterant negare potentiam volitivam, nisi plobando , potentias has distingui realiter ab animas quod tamen ipsi nunquam probarunt, nee de hoe curasse vident ut, quia nimi tum solum erant sollieiti de tollenda in Christo operatione voluntatis humanae, quae fie-quentissime apud Patres, de auctores Ecclesiasticos volunt, appellatur.
Dubitati etiam solet,an hi haeretici negauerint etiam actum intelligendi creatum in Christo, an , solum actum voluntatis. Mag. Petrus Lorca in Aestia ... praesenti , as 3. 6'.num. . cum aliis dicit virum. b. que actum suille ab uis ablatum, sed absque son ic ,
378쪽
g 6 8 De mysterio Incarnationis,
damento id eis tribuituti quate citra solam opevasque di. rationem voluntatis eos errasse sentit vasquea a. ec supra, .s a t. i. & Suaterni Denique notandum est. Patres contra eos lim
ti s naturales ; quo loquendi modo non significarunt voluntates necessatias , prout aliquandonattirale solet opponi libeto, sed potius duas voluntates eorrespondentes diuersis naturis, de ortas ex illis, ut explicat vasqueet in praesentiae . s. na . .s His eradi supposuis , di Geuitas est, an hae v Dei luntate, Lerint itit et se renitaliae 3 Hoc enim .i'. s. h. potissimum haeret lectum fundamentum, is, satis . qui ut 1 Christo Domino omnem pugnam, dc M. discordi im internam auferrent, dupletna voluntatem negat uni, eristimantes non posse perpetuam pacem absque simultate subsistete , ubi duplex esset liberum albiitium. Catholici tamen ita duas voluntates concedunt, ut pugnam , atque dii eordiam vitam non agnoscant. Dissicultas rixeipue otitur ex scriptura, in va ita ponit ut voluntas humana Christi, ut vi eatur poni contraria voluntati diuinae. Nain Matth. 's. ostendit voluntatem sigiendi mot-tem illis verbis, tra sat a m/ ealis 1 e ; chm tamen Deus vellet ipsim moti. Fuerunt ergo voluntates oppositae in Christo , quod magis ostenditur vel bis sequentibus, Verantia meti non fictite o toto,sed petit tu e & Liae. 1 r. Veran amen non mea, Da tua toltinio fiat; non ergo idem volebat diuinitas, de humanitas , alioquin utriusque voluntas fieret. s Cettum tamen est, non fuisse in Christo, pio vertit o. prie loquendo. contrarietatem voluntatum,quod 1sInoa, videt ut definitum in VI. Synodo c3. . ubi in epistola Agathonis Parae se dieitur et P ad eam.
Dat naturales Ooluntates non eon ramias Iuxta
humanam et, iuni tem , O non resistentem, vel es Iu autem , se a pessus Dbsectam dis hae elas . at ne omn*stenti tiostiniati. Idem habetur a v. i.
in epistola sophioni j af . t . in consessione fidei. de in aliis Coneiliis. & Patribus passim,
Matem quorum loca vide apud Suater II . . DEI. . Colligitur tamen ex seci ptora ad Hebi. o. ac Psal. 16. In eapse libys f iritim est A me , et factam dioluntatem ttiam Deus. Ioan . q. Metis e bus est,tit falsam soluntatem Itis , Mi m sit me .laan. s. Egn qna latita fini es, Gela s. mper. Non erago potuit esse repugnantia inter voluntates, quatum una alteram sequebatur.
di probant aliqui, quia non elat possibile , eum
Pras. vi sciebat, quid Deus vellet pec voluntatem Moriam. consequentem eitea singula, prout cognoscibat
Christus, velle oppositum, sicie enim esset ville aliquid impossibile. Ita eum aliis Suarcet in praesenti, a fra fies. .
Aes Aria non Haee tamen ratio non videtur satis effrax quia De satu, posset diei seientiam illam Christi de diuina v suntate, noli Disse seientiam antecedentem , sed consequentem in Christo. Nam etiam voluntasipia diuina etat pletumque conseqtiens libertatem humanam et quate pro priori signo . seut non intelligitur in intellecto diuino praescientia illius voloniatis, nee impedit libet talem , & indist entiam Dei ad utitimque . quia est scientia conicqvcns; se nec debebat intelligi in intelle
scientia ; atque adea nee potetat impedite libertatem ad volendum . vel nolendum tale obiectum; quia silentia, quae non intelligit ut existens pro eo signo , pro quo homo est in acta primo proximo ad operandum , non potest ullo modo impedire volui, iatem ab exercitio alicuius actus,cum non possit movete , vel rem ereobiectum . quod adhuc non cons det aruet , me proponitur. Melius ergo probatur ex eo, quod licet ille modus volendi non repugnet eum ea scientia existente pro posteriori i prudens tamen modus operandi. qualis semper fuit in Christo, cum summa consideratione . de aduertentia ad omnia exigere videtur, vi in iis , de quibus homo non scit diuinam voluntatem . non decernat ipse limmo omnino absoluth. sed eum aliqua sempet sic. pensione. & conditione quas implieita . nimirum: volo hoe,nis Deo aliter placuerit,vel volo applicare medi, naturalia ad hune finem, vel alio simili modo i quae voluntas lic3t esset in
Christo, non esset conitaria voluntati diuinae , ut postea explicamus. Tota itaque controuersa est in explieando, quomodo voluntas humana Christi fugiendi mortem . & aliorum obiectotum similium , non fuerit contraria voluntati diuinae. P. vasque di in ptaesenti, a spue. 3. num. ri. resert sententiam Hilatij eau s i. in Matthaum, dicentis , Cht istum non orasse pro molle vitanda,sed pro diseipulis,ne similia paterentur, ita ut deseerente eui eonsentite videntur Hieronymus in illa verba Matthaei as. Transeat a me calixi Didicens,Cht istum orasse , non ut vitaret motatem , sed ex miselicoldia populi Iudaici, ne illi propinatent ipsi calicem motiis, neque essent auctores illius mali. hi quorum Patrum sementia, s vera esset, dicit vasquet cessate omnino dissicultatem . cum nulla videtet ut superesse conitarietas voluntatum.
Sed quod attinet ad Hieronymum , non vid tur celsa te dissieultas , ei iam si eius interpretatio admitteretur. Nam sevi Deus volebat Cliti-stum moti, se etiam volebat de secto permittere ut a Iudaeis ratetelut et ergo Chtistus de si erans,& petens ne permitteretur mors illa insit ti, Iudaeis, volebat aliquid contrarium voluntati diuinae. Alij secunda dieunt, voluntatem illam non fuisse eontiariam, quia Deus ipse voluit, quod humana voluntas Christi te geret, di timeret moriem; quale in illa ipsa suga mollia voluntas humana obdiebat, & consorinabatur voluntati diuinae. Ita Bonaventura, Richardos . Gabriel, Durandus, Marsilius,& Maior, quos teseri Vas. queet tib sipya,n. t 3. Qui eam sententiam impugnat ex eo 'uod iam Deus eiici auctor volunta tum contratiarum in Chi isto ; nam velle quod
moriat ut ,& nolle mori, sunt voluntates contra riae; ergo si Deus vult quod Christus nolit moti. Deus est auctor duplicis Noluntatis contrariae, quod omnino repugnat. Hoe tamen non multum urget, 'ma non a patet inconueniens in boe quod est Deum es e auctorem duplicis voluntatis contrariae ; quando enim duo homines , vi et ne ex et elo bono.& de siderio plaeendi Deo, volunt res contiarias, &abique
379쪽
absque detrimento Hoti talis sibi iuuleem dis
sentientes ad uel stiator, vietque intretur per v luntatem illam, de utriusque voluntatis contrariae auctorcst idem Deus. Nie ergo posset esse auctor voluntatum conitatiatum sit dupli ei natura
eiusdem sol posti. Nam duae naturae in ordine adactus volontatis habent se eodem modo , se ut duo supposita diuelsa. Nee etiam repugnat ex eo quod Deus sit auctot voluntatis contrariae voluntati suae . quia cum illa voluntas esset bona re meritoria in illo casu, ut supponimus, parum refeci quod si materialiter contraria voluntati di uinae. sie enim Abraham volebat de secto Oeei dete filium suum , quem Deus absoluth nolebat occidi, de tamen voluntas Abrahae etat honesta, & victitoria, eiusque auctot specialis et at Deus: similiter et go poterat esse Deus auctor specialis e contra voluntatis honestae , qua Cliti- us nollet mori, com tamen Deus ipse vellet
ii Miliu impugnati potest ille modus explicandi ex eo , quod licet Deus vellet humanitatem Christi nolle mori , adhue re veta illa voluntase et erint talia voluntati Dei de molle Christi.
Nam velle mollem, de nolle tandem mortem Dp ponuntur contrarie .ut constat; ideo namque non . pollunt esse ij duo actus fimul in eadem volunt a
te et iam ergo habet et Chiistiis smul in duplieirat ita duas voluntates contrarias. Exeusat elut quidem a peeeato nolitio mortis , ex eo quod Deus vellet etiam illam nolitionem; per hoc tamen non vitatui eontrarietas inter illas duas .
luntates , quia haee attensit ut solum penes obiectum volitum, es nolitum . quod quidem essetri idem, nempe eadem mois Chtisti. s. uisti. Alii tertio dicunt,non suisse contrarie atem iii alli o. ter voluntates , qoia fuga mortis in Chi isto non elat libeta. sed necessati a ; sufficit autem, si ponamus voluntatem humana liberam Christi sem per fuisse eonformem cum voluntate diuina.AU itur. Hoe etiam saetib rejicitur. piimo. quia ut bene obsituat vasque x, nulla fuit volutas in Chri sto absque delibet alione rixet cme s siquidem
ratio de aduertntia non impedita praeueniebat o finem aspectum voluntatis a non ergo oriebat ut necenaria illa fuga moltis. Secunda , esto essetectus neeessarius pet hoc tamen non tollitur contrarietas voluntatum. Nain contraria sunt,quae sese mutuo expellant f volitio autem , de Politios mus eiusdem moltis non minus repta nant,
quando sunt actos neee aDj, quam si stit Tiberi: quia seui in intellectu non possum este simulat sensiis , de dissensus eiica idem obiectum . lichtvtetque sit actus nece Catius ; ite nee in volonta te oossunt eis e citius volitio de nolitio eiusdem obiecti, licet vitaque esset necessaria i repugnantia enim non otiior ex libertate , sed ex obiecto, ad quod non potest voluntas sinus accedere , de ab eodem reeedere. Si ergo in Christo conec la tot volitio , & nolitio idiottis simul , iam conem sunt ut voluntates contratiae, etiamsi altet a sit neeellatia , de alter, ibcra.i I Alii quatth dieunt, illas non sit ille voluntates
Ai hum qi contiatias,quia non ciant volitio, de nolitio mor.
iis sub eadem talione sot mali, sed sub diuers :ret 'nam enim volt bat montem , quatenus erat necessaria ad calutem hominum 1 per alitiam ve- id sugiebat eandem mortem , quatenus elat diceonueniens naturae et ad contrarietatein autem viluntatum requiritur, quod vitaque veri tot cit-ca idem obiectum materiale, de sor. inale . ienod
videt ut etiam indicate s. Thomas in p. alanii, s Thoeti
Hae e tamen docti ina ii intelligatur in uniuer- R., dii risam . Se ab ne limitatione , plout aliqui eam intelligunt, falsa e st Diam voluntas peccatotis est maximh conitatia voluntati Dei s de tamen non vel satur vitaque eitea idem obiectum Q inale . sed talum eirea idem obiectum ii teria te. Nam Deo displicet intemperantia hominis, quia est contia rationem s homo velo illam vult, non quia est contra rationem , sed qoia cst dele ctabilis; etgo ad contrarietatem volontatum non tequiritur, 'uod vitaque Nelsout estea idem obiectum sot malem: Rario autem a priori sumittit ex dictis . quia illae sunt voluntates contrariae , quae se te inuleem expellunt; e rium aute inest , quod non potest idem homo timui velle , de
nolle idem obiectum materiale , etiam propterdiueto sol malia , neque enim potest simul velle restituere . ut obediat Deo. de velle rei nere sit tum propter lucium ; ergo ad oppositionem . de
nitarietatem illartim voluntatum non requi
fit ut idem Cotti uim semale vitiu est. Ad summum ergo habebii loeum illa re uia in volunt a tibus inessi eae ibu , quae vi sint inuicem contiatiae, non sollieit vetiari circa idem Vbiectum ma tetiale. Nam potest homo habere complaeentiam, de dii litantiam simplicem simul de eadem motu te Patris , propter diuersa motiua ; quate ut illaesiit contratiae . de incompossibiles . oportet quod versentur circa idem obiectum materiale, de se male et at versi loquendo de voluntate absolua.&efiiraei . non requiritur ullo modo idem motiuum . sed suffeti s vel sentur circa idem obie ctum materiale . ad hoc ut eiusmodi voluntat silicantur contratiae. Nee in te dissimit sanctos Thomai Ai Q ; loquit ut eni in elate de voluntate inesseaei, ut constat ex ipsi contextu. Communis ergo explicatio est quod in Chii. sto illi duo uis eius non metunt contrarii, quia r , i. altri etat absolutus de cilicax, nempe volitici mortis; alter vero, nempe fuga motiis . erat a sectus simplex , de incilieax. Hanc autem ine Reaeiam explicant multi per hoe . quod non sit volithia, absoluta , sed conditionata, quae decla. rari solet per vel bis in t M. Atiis diis lieet hie modus explicandi; dicunt enim, nullum dari involonta: e nostra actum conuitio natum . sed omnes ene absolutos , vel dati tollim iudicium iri intellectu iudieante, quid vellet voluntas nostia, polita illa conditione. lia vatque et in praesenti, a I. g. . . t s. n. it. O AP. s. cap. . quare actus inest caris voluntatis dieit esse actu quosdam absolutos,qui dicuntur virtualiter conditionati, eo quad virtute continent alios actus absolutos, qui si talis , vel talis condit sci potieretur , inseri tot ex his actibus ine leaeibit ivribi stati 1 voluntas virae . Se sueta mortis erat actus ab selinus in Chi isto, inessicaa quidem . sed talis . vi plodit et in actum tisicacem fugien di motum , si praeceptum Dei non esset . nee mors illa nee ellatia esset ad rea mptionem no stram. Si e qui patitur abicissionem membri ad tuendam vitam, habet a ualcio displicentiam absilutam de abie: stione membii, quae est implicite
380쪽
g o De mysterio incarnationis,
s licite . de virtualit et condii in iis, quatenus si tibi elaeo non e et necessaria ad tuendam vitam, prodiret in actiam absolutum , quo tilicaciter abieissio impeditetur. Christus ciso habuit xo. linitatum ii iii accio sigiendi incr:em , quam
transeat a me eat, iste. Habuit etiam voluntatem aliam moriendi e cacem am explici, it ei bis i quentibus , Vrumtamen neu sit tit e et oio , fi ut tu et re Liae. 1 1. Vertim amen noni s mea , fes tua dioitint.o fiat. D ii in . Ego in primis existimo cum eommuni senia fia. tentia , dati in voluntate actus elicitos tendentes
in obiectum situm sub eonditione ; non quidem ita ut ipsi actus habeant suom esse sub conditione i hoc enim res urnat in ipsi g tetminis, sed ut omplectant ut obiectam non absoluie , sed sub conditione aliqua ; quod quidem latius probarepe itinet ad i. r. re colligi videtur ex actibus intellectus . per quos ccrium cst , quod aliquando assentim ut obic elo non absolute , sed sub conditione,v. g.s Petrus in rit, mouetur ; ergo lices ae ius volutatis sit actus elicitus, potetit tamen serti
in bonum non absolute, sed sub eonditione, sine qua non est bonum vi se ut illud aliud obieci imron est vetu absolute, sed sub conditione. in quod i Ctunt intellectus , de volutas , sensibus extet-nis, qui non possunt seni in sua obiecta sub eon ditione uelit nee possunt setti in illa abi iactio 3, sed si dum intuitiue : at vero intellectus,& volunias. sicut serii potioni in obiectit in abiens de ab . st tactis hale potiunt serti sub edi itione, pet tendentiam q idem actualem , & absolutam in suo
esse ; conditionalem tamen obiective, hoc est, ex nune apoellando illud obiectum pro eo casu quo posita si talis conditio, in quo non videtur, c I sic esse controuersia de re,sed de solo nomine.
Sed quidquid si de hoe . explicati potest etiam
illa voluntas ineaeeax per conditionalem impli. cieam , hoe est, talem modum volendi impet se-eium, S l loliarum , ut non sit omnino absolutusci uniuei silis, sed eo limitatione intrinseea. Cet tum enim videtur, quod intra ipsin, pinus viluntatis absolutae dati posset aliqua persectior, dec cicacior . quam alia , veconstat in actu perfecto, dile ei oni, Dei cos et omnia , Anci ita risi caciter voluntas sertur in Dium ut explicite, uti implicio comprehendat omnes casus , de eotesitiones possibiles quibus f ositis, uel ablatis adhuc assiei tui et ga Deum; e contra vero amoi Dei,vel creaturae non sis tr omnia sed impii 'us, licet non fit explieite eondit onaius . non est tamen 'a e ficax , quia propter debilitatem intrinsecam &impti sectum modum tendendi eo ipso ostendit, quod adueniente noua diis enatate , aut alio ob
iccto melioti . facile discedet ad hoc quod honeamat. Sie tu habet qui putans , equum posse habete tristima aureis, vult illum ei vete , & habe.re ; non enim habet omnino cEcacem a molem. equi, sed i persectora, de limitatum , hoe est, habe di illum per tale medium, seii quan timhaberi potest per tale medium : unde si post avideat , non polle habeti, nis e uiam aureis, non mouetur issicae itet ab illo agere, priori adponendum tale medium dis iei: is, : deo ille priora ectus diei potest comulionati a imis ei. e , seu virtualiter, qu a aequiualet huic, toto h 1. . . Dum,s haberia petes pro triglita a b .
i oe supposto, viroque modo explicati potia didia Eeetias Chi iiii quo fugiebat mortem scilicet ita A .m aut est et affectus conditionatus explicite , quo di celetr volo segete, & vitate mortem . ii Deo, e ra cum indifferentia exoratus annuere volvetii. vei
potest explicari per affectum absolutum , sed in .ssicacem , & virtualiter, seu implieith conditionatum, hoc inodo: volo sugere,& vitare nio item pet hoe medium orationis indifferentis , de cumlubordinatione ad diuinam voluntatem factae, seu quantum per hoc medium.&non per at a cille clota fieri potetit. Neuter autem horum actitum contrarius crat voluntati Dei de morte Clitisti. Nam voluntas absoluta ae nolitio formalit et, vel virtualiter conditionata eiusdem obiecti, non aduersantur sibi inuicem. vi constat. Contra hoc tamcn est diae eulias ex vel bis a ga. thonis Papae, qui in epistola sua relata ita Vi synodo, . .ex illa Clitisti volontate vitandi mora tem arguit in Christo voluntatem humanam distinctam a voluntate diuina. Quo eodem argumento vi tui eadem v l. Synodus I. io. videtur autem infirmum hoe argumentum, ii illa Chiisti voluntas erat ibitan conditionata , vel incisicax, quia voluntate inestieaei, seu eonditionata etiam iris Deo displieebat Christi mors; ergo ex volu late condii sonata,vel ine leui non arguitur sufficient et illa esse voluntas humana, de non diuina , ae per consequens satendum est,illam suisse voluntatem absolutam, At egicacem.
Respondeo ne ite , dogma illud non colligi ab Agathone, vel , Synodo praecise ex affoctu di in iplicentiae riga mortem,sd prima ex modo, quo Chtistus illa vel ba protulit, scit seet eum tristi ita de timore. quorum affectu'm non est capax diuina voluntas. Secunda ex eo quod orauerit, patres possibile est, ra eat a m . &c. nam per volunt tem diuinam otate non poterat. Drtih denique
ex verbis illis , Veruretamen non mea . ea tua: -
ι reta, Fat; in quibus manifeste condistinguit voluntatem suam a voluntate Dei, se ut de in aliis multis locis , quae ad hoe ipsum plobandum
in eadem S nodo pondetantur. Diees.s voluntas Christi de fugien a morte erat 1 osolum conditionata seu inessicax,de non oppone- E Q. ,-batut diuinae, cur ergo adiunxit, non mea, Nil tu voltinta fiat nam leveta viraque impleta est, qui
enim vult solum sub eonditione aliquid . quod
deficient eonditione non ponitur . non potest dicere, istod eius voluntas non fuerit impleta. Rei pondeo, lieet sitiei se loquendo ita si, nee P aeta uti dicator resisti voluntati aliculos, nisi resistat ut voluntati absolutae, in q, io sensu dieitot in Seti- plura, valiturat; Dei neminem posse re ere, Cent s. o. Num D s p 'umui tere et optimat pE siliet s. Nou st 'tis falsi tuae resistere et oluntat aeuae de voluntate diuina absoluta , & esseaei
intelligninui; ea letum aliq'ando dici etiam solet, ad resistimus voloni m alienius , licti non si absoluta , cilicax,sed illa, quae solet a The logis appellati te ues as Sus, & in hoe sensi di ei tot quod titistit homo voluntati Dei, Are . V. f. - r sit S. re isto. Rom. s. estis e
diei tui etiam homo impi re , vel impedire vo .suuialem Dei.& ideo petimus in oratione Domi- b, nica, mi voluntas et .s,quod de voluntate e Ceaei