장음표시 사용
441쪽
minis , statim immediate subii ingit, otii u/n peritam, tus naem est de Iet gine , diis ilia es tatis pili tondiuit, fera per Elim, qtii non est adoptione, fagenere, ne Negraria, sed natisra e di per i m Dei tiI , d minis Filam adoptivium humans
m i. mi est D ti, inter Deo , dee. ubi vides cum
unitate personae voluisse eos coniungere, quod esset viatis, de alius filius, quia nimirum existim bant, haee nomina ad raturas pertinete , de non ad supposita, in quo et labant, quem errorem vireses serent Patre. in illo Concilio , recurrebant ad unitatem prisonae , quam aduersarii profitebantur , de inde adoptionem impugnabant. vn
de S nodus in illa epistola ad Episeopo, Hispaniae, longe post mediuio , his vel bis concludite Item v mi asterso eat , qtia es in Dii stis, Onia
potest adoptiuus esse, et ei feruis. Ex iis ergo , quae
aduersaris satebant ut, volebant ceno incere . Hlsum esse , 'ood addebant. Alia leuiota uiscit,&soluit Vasqueχ D illa Secundo principalitei reiicitur illa interpre ratio , quia ii solum damnatum est in Eli patulo, de Felice , quod dieetent, illum hominem esse purum seruum , de suppositum distinctora a Deo,
iustia labotasset Adrianus probando , nunquam in nouo Testans ento Christum appellatum set Uum, imo nec in vittri, nisi sub liopo,& allegoricei sie eniti, non iugauit Pontifex esse setoum,
sed esse putum scivom et melius teirondisset id, quod verum eiat, appellatum se ilicet suti se set
Mum , quia teucta ei sit seruias , sicut etat in orta
lis, & hon o, licet non esset metus seruus, i cui nec purus homo , aut solum motralis. Constat ergo, intentum Ponti scis , de Patrum non suis se neque solam seruitutem illam cum dist nuctione icis positi,sed omne in vetam , de propriam
Tettio reiicit ut quia Adrianus, de Partes Concilis eodem prorsus modo loquuntur de filiatio. ne adoptio a. de de serati tute , eodemque nodoretieiiunt illa, i uutionem, rari ates feravi, sicut illam , Ch Uus es filius a vitam , ut constar ex omnibus locis, in quibus utriusque propositioni, timui, vel singulatu secti in meminearunt. At .eio quod attinet ad adoptionem , ii a solom res iobatoni adoptionem illam , quae diuidet et rei sonas in Chi isto , ae in sensu Nesto runci , sed adoptionem simpliciter et neque enim audebunt conradete auctores colitiati j , Christum esse simplietici. de absoluth filium adopitatium , sed illam propositionem dicunt esse omnino negandam , piovi sat iur SD area in
'. s.f. a. o eli Ane mergo neganda etiam erit
simplieitet illa , Christus est se, uti , cum Ad ia-mit,& ratres Concilis aeque absolutevtianaque teli elant ,& damnem. Manet itaque semper cum magno pondet edit mentum desuinptum ex Adriano I .pa, 5
Conei lio Franeotardiens, quod quidem est a Loessea x , vi res haec non videretur posse esse iam in quaestione . nisi tot eliciat argumenta quae red darii dissicile creditu , quod Pontifex, dia Patrea Cone ili j dignite voluerunt sensum illum . quein inirendimus. Pol ssima autem ratio dubitandi de suinit ut ex seueritate , qua Elipandus , de retiae coercentur , de reprehenduntur, qua sane non viderent ut digni, si solum peccassent in modo loquendi , piae settim adeo veti siniti, & usitato passim apud Paries antiquos , quos ignotate non poterant Adrianus , de alii Patres. unde sua: ea in praesenti input t. ses. r. i. Vnνmucro , dicit non commendari. sed detrahi potius auctoritati Adtiani,& Cone lis , si dicamus, voluisse damnate loquutionem illam in eo sensu, in quo ab innumeris Pallibus asseritur . nullo vel ex seliptoris saetis, vel ex aliis principiis fidei addi icto funda,ento. Sed reuera i pie Su redi, de alij illius sententiae asseelae non satis consulunt auctoritati pontificis, de Conei sis, euiuacaui in agite videri molunt a nam praeterquam quod vel ba absolitia , de via lurisaba ad sensum
omnino alienum detosquent, fateri deinde debent , de tandem satentur, raciones ab Adtlano adductas, & argi menta quibus utitur, non sit in se satis ad te in e conuiueere intcntum ; siquidem Adrianum vi vidimus, arguit ex eo , quod in
nouo Testamento Chi istos semper appellatue
Dominus , non tuam vero seruus , nee in veteri
testamento nisi tropice , & impropiὲ : quod canda sum intum vel probat, nunquam dici posse
proprie seruom . vel ceri. non piobat etiam in tentum Pontificis. Melius crgra auctolitati Pol tiscis consulunt, qui eius definitionem, ut sonat, accipiunt,& trimentur ; quo modo autem non sitiit praeceps ut contracta Patribus, restat nobis explicandum.
ut dicam igit ut id, quod de hae definitione
velis milius censeo . existimo rem ipsam a Pon lisce tradi iam pliadentet, de verius, 3 sutile,
nee aliquid contra communem Sanctorum Pa
ttrem sensum, sed omnia cum debito poti dete, de sona amento dicia. Cum quidem fatebotingenue , de hoe non in epistosa Adriani, ista in Pati ibu 'illius conet iii Fianeo id sensi , de quibus negare non potium , non lint, utile satis perspecta omnia , quae ad circumstantias aliquas historiae rettinebant i hoc tamen non artingebat punctum quaesti is , sed erat ex tra illam. Sie enim cum Elis iidua . de Fe lix salso allttaient pro sua sententia Euet. nium, Ilde sensum , di lulianum Toletanos scopos . re Patres Concilii in epistola sia h. ii M. q. respondent, ideo ipsos traditos esse , Deo in manus infidelium,s quia nimirum ea prauis parentibus praui si ij proce iterunt; est e.
I M. potiti. dicunt , illorum nomina Dei Fecissa uniuetoli ignota rei nans se , quod sane non potuit diei nisi ex nimia ignorantia rerum Hispanicarum , & auctorum , quorum ieripta mani bus omni in terebant iit. Cum Eugenius , ε Iliadi sonsus sit 3 ite annis ; Iulianus vel b oenium eum malim a sano statis, & doctrinae gloria piae.
ccsssient , ire murque omnium ire mina in Ecclesiasti ei, tabuli annua celebritate colaniatur , ut eoost i ex Romano Mati tolligio ' nee
dissi ei te stillet. adhibita exigua saltem diligen
tia, vel nomina clarissimoritin illotum Patruma oscite . vel salsit item allegationis inuenire, cum in Missa libit, Gothicia antiquissimis in in suam illae olationes inueniantur , quae ab eis proua sentetitia afferebantur, nee auctores illa
rum Missatum suetint ips , sed S. Is dotus, ut
omnibus constat. inuehuntur etian obiter con-
442쪽
set De mysterio Incarnationis,
teta eos, qui tres naturas , seu substantias in una Chiilii piis onacile dicebant , contra quem m
dum loquendi dispotant late in epistola illa ad Epistopos Hispaniae, & latio. in libello saetos lia. o , qui habet ut smul cum illo Concilio. Cum tamen illum modem loquendi, qui primum in luliano Episeopo Toletano displicuerat , postea vitis Sanctoium Patrum testimoniis pio illo adductis, aprioballet iam pridem,& sau dass(i Romanos Ponti sex , ut ex communi Historicorum conscia su constat, quos refert vacque et s. pia aut . 3 . e. s. quam aspit,bationem ignotatum fortasse Patres in illa S nodo Fran. coset liensi, & auctotes illius libelli saeros,llabi. Has tamen labeculas, quaecumque illae fiat , non inuenies . ut dixi in epistola Adriani Papae , qui ad haee non digreditur , sed totus est in puncto, de quo erat eontroucisia, declarando, & confit
appellarint. omodo ergo Adrianus, & Synodus ita
aei iter reprobativi nomen illud se ut, quod tamen constat, plures patres antiquos Christo tribuisse i explicaodum nune breuitet est , & inprimis certum est , Patres , etiam qui magis ex professio reni tradi uetant, replobasse simul iter,
ct tenuisse s res appellationem in Christo. Nam
eth. . . in primis Theodoletus sis smi gnat oro 3. Anath, i se . cone i i Alba A, ut , licet Nestotia. nus tune lcm potis esset, atque adeo seruitutem Christi videretur omnino propugnaturus ; illam latren onantiali respuit, dicens , humanitatem qui sim fuisse sermoni serui in ipsa assumptiones post unionem vera non habere locum nomen seruitutis. Athanasus etiam orati,ne l. contra Hanos , Hai allime struitutem Chiisti negat, cuius vel ba paulo in stilus adducemus. Dama cenus item,qui accuratius rem examinauit, lib. 3. des e,e.ri. re lib. q. .i p. constanter reiecit serui appellationem. Cuius semientiam sequuti sunt clii hovaeus in C. eni aeris Usua C hv-
Deinde testimonia Patrum, quae et seiuntur pro seruitute Clitisti, postumiis in duas classes
His, . . , prima est aliquorum , qui sane non dixerunt i f. absolute Christum esse se tuum, sed sosse diei, casti m vel .ppellati ictuum : quate non tam ierint utrimipsim, quam ictui appellationem , de vocabulum probarunt e quod quid in iace ros negamus . nec Adtianus reprobauit, imo aperih concessit illam appellationem in Setiptura ,& Patribus reperi. Is .esse tamen ret tropum, & absque tigore intelligendam. His inodo loqui videtur Hieronymus in illa verba Isaiae a r. Feeesertim medis ,&c. ubi se ait : N e re rum si fertim meret tir , faesus ex muliere, O estis litis lete, 'tis eum ma Dei esses, tam entius forma fres; aeem vi , re ha-li retis mi homo. Et C tili ad Eoodium, Si
ii inquit ) dicat fratim eum appetrari propter
toeem San Ioram Prophetarum, nullo modo effeta; decet , evne ir ni enim per rexetantem eis
bittim S ni itim , quod Herium ex Patre feret loreo. Nee resert quod statim subdit: E in q, O p. lib., tanquam si us , ne ne se tamen mensuram ex nan innia optime flecta fac; latcontemptibilem , eonfigurarus nasi fr extis imro sibilites, . Quibiis vcibis loqui videtur non desila appellatione , sed de secuitute ipsa et caeterum ibi a cie loquitur non tam de seruitute radica li , quam de operibos seiuilibus , seu de ex eicitio seruitutis adhibet eoiin statim in exemplum actiones aliquas , quas certum cst , non habuisse otium in Chiisto ex debito seruitutis , ut soluere ilibuta Prineipibus,& alia eiusmodi. Ira Atha-
alius Ierm. 3. contra Ariano ,sol. io. ubi se ait: Ner i. igitur quia nos fertii, cum talia esse serat, quales nes eramus , fertitis appellatras. Et in eadem oratione , fol. r. Uuatenus In confeco est,
O rem hom .m esse Destim , naesi a crisinsa ae i erit , siue feruus , festius hominis appelletur.
Omnes en m ipsis oui vestita in ratione sitimanitaris bene , O proprie competunt, i laque omnia
d me , . dee mouere nos debent verba illa,sene, O proprie; quia non est sensus, sciuitutem ploptiam esse in Christo,sed isne culpa, aut reprehensione in usu vocabuli, re ite illa; voces ad Christum applicati , ut insta piobabitur ex ipse contextu. Quod enim attinet ad voam , oci tortiam se tuitutem, idem Athanasiis saepe ex pluuit,tam Christo non competete et nam in ea his omisi sene s. se ait et Furi enis hom n; propriam est , tertim non iras e ter eum iam nem est, sed dii omnium aere naretur,omnes e ibi male fano i carti, homi em 'th. Aa timvissi'eciem feni Aec perst Verbum ad In forma D i DF ebat . h.n tamen altim iso lita tam sVer vim seruum, ut manc sum r. t. tios vi rura rerum Dore nutis erat poei, inde om-ntam hore Om liberias eonis iis est. In quibus verbis diei non potest . quod loquatut solum insensu sotitiali, , neget, verbum ieeundum diuinitatem iaciunt esse iecuum : statim enim subis iungit , idem Verbum , quod negati it earnis ac sumptione time, suisse se um , eadem carnis assiumptione tactum est: Dominum , N Christum. Sic etiam prosequitui : Ve tum autem n iura iter Domistis, po cham homo natum egit,
factisM U. Et clara is postea assem orat. Fol. io explicans illa verba Prouctb. 8. Dom ntis erae
uit me , probat ilia intelligi de filio serendo mhumanam naturam , ex eo quod Deum Dominum appellat: it tii eum Ditis si , es Deum I beat P.u em, ratas Ipsi es propria fontes, tamen per id temptis De m , non Patrem stim , sed D mtatim appellat, non qu a feruus , sed quia haselimen assumpserat. si quin Par erat, qui erat
postea subdit vetba illa superius adducta . M rito, Ustur e sis nos Ire i , &c. ut cla uiua Econstet, Athanasiui appellationem solam seria
443쪽
Disputatio XXVIII. See .l V. dg g
es , non veto proniam seruitutem Christo
tribuisse , cum hane toties , di adeo clare ne sauerit.
3 1 Ad eandem classem petiinere videtur, quod i . dixit Cyrillus Alexadrinus di i log. 6. de T In rate,ante med tim, his verbis e Notitie cis bu DII es homo , tune est In forma serui meis se alii uae Deside necessaria in elingendum est , is me ad lentum D carne, non ta fritii io ma fuisse in tam , quia ex Deo apparvili , sed Ia dominaisone naitirius , O ta propylis sublim ratibm , in qu bis
manere non metus fecit propter charitatem in
nos, appellat, freti . ubi non dixit , simpliciter esse se tuum , sed in sotina serui venisse, de appellatum esse seruum : quod autem soluiniit selino de appellatione , colligi potest , tum quia eodem modo dieit, vel bum non mansisse in sublimitatibus , in quibus antea erat . quod sanὲ , in rigore loquendo , est salsum, nec potest intelligi, nisi quantum ad appatentiam visibilem in ordine ad homines; tum etiam,quia paulo in setiua explicat, hane eandem seruitutem
aboli iam fuisse gloria diuinitatis. utionsam an i inquit di tinatam naturam est Deus, ct Dominus . permuth cst osse lam , es senob is a-tem fragitii a excellent a sim a dis clam ab Ieri. Et in serius eam vocat, non seruitutem . sed si ustu si mo sim, dicens , dicte itionem Aeeti dum carnem ad triue tempus prem sis fertilitiis. Modum , postea te . ad claritatem natura i om nureas T. Modus autem seruitutis non est pi N. - . pria seruitus , sed exercitium & apparentia se uitutis. Eodem inodo loqui videtur Nariandienus oratione 3 s. quae est prima de lilio , circa finem e Tu i inquit) - hi eontra Illis lagrat itidis a
tuae voces enumera , has videlicet . sitis re ens , O
Detis vecter, magor , creauit, fecit , rancti cavist, fertiam etiam ( his Iulet ct obe sentem ad diu ge, &e. ubi solum admittit nomen setoi , & hoe ipsum quas solum petitiisque. Ambiosus etiam Iib. s.de fide,e. f. in illis vel bis et non la tur praesti- cat quisu subiectis agestur , evi; non praeiudieat quod faetitia iustu . Et in eodem sensu explieati possunt alia similia testim ia , quae apud antiquos Patres inueniuntur. Seeunda classis est eorum Patrum , qui a solui h e ita erunt in Christo seruitutem ; ex his aliqui non tam loquunt ut de seruitute ta
diean , seu debito seruitutis . quam de seruitute in actu secundo , seu de se tuitio , & obsequio, seu actionibus seruilibus a Christo ptae stitis. Sie enim loquitur Cyrillus sepi a adductus lib. MEnop tam , ubi diectis Cht istum suisse eoti figuratum nobis, seruitutis iugo subditum, adhibet exempla in eo, quod soluebat tributa , & subdebatut legibus humanis , quae actiones . vi constat , non oriebam ut ex seruitute radicali, & debito, sed etant seruitia solum in actu secundo. Christia. Sie etiam explieat hane seruitutem Cht ysostomus hem. is. In usso aere ad Hebr. in ilia vel ba boeensisse Mel f c;t, ubi se ait: Neptites,eum
Adis flare , O misi rum esse , o endit Dia dispensatisnsi res Ua es. Sicut en m fertius fama es , sit etiara Pontifex , ct m uiae . Sed fui festius factus non mansit fertius, sic coe m factis non mansit m n ae . non enim re is mi est nil, --, sed stare. Vbi seruitutem intelligit suisse offucium , non debitum naturae , alioquin nunquam Cara. de Lugo de Incarnat.
potuisset seruitutem abiieere. Alii non dicunt, eum suisse fetuum in eoncreto, sed acces ille Srisam serui, iuxta illud Pauli ad Philipp. secundo, rhilip x. formam fra; a e pians, id est , naturam edi se conditionis seruilis. Sic videtur explieare Christi fetuitutem C tillus Alexandrinus in expo- c illi. i.
sitione Symboli Nicaeni, Aria me itim, his verbis : Ai ivit autem formam si tis it liberi, non feruus eae stetis ad I pertat it redit gloriam. De nique alis etia: o in eonereio eum dicunt sactum
fuisse seruum vi sed hi omnes intelligendi sunt deseruitute non ore nino ptoptia , ct rigorosa, sed minus propria , ut explicuit Adtianiis Popa iuilla Epistola, quae interpretatio necessario amisi lectanda est ab iis etiam aduei sariis, qui satenis tur, Christum non debete diei fetuum simplici tet , sed eum addito explicante sensum forma
lem , se ilicet iis , uanitim homo , vel ratione notam
ra i umanis , aut alio sirili, prout ipse P. Suater se ex . videtur admitte te dicta at ut .uione qua res sima etiana, flectione prima , parum post messium, s. Et consen attir,ae Ae aratur , Of. o. a. f. NAh Iem ntis lainees. Patrcs enim saepe abi ille ullo addito di eunt, Chi istum fuisse struum , quate ab omnibus debet explicas i. Caeteium , quia aliqui ex Patribus non solum s
dicunt, Clititioni suisse seruum, scd pio prie appellari sexuum, ut Athanasius lupi a adductus, qui dixit, .me 'a tochia sollicet fertitia. &aliae voees stini les ) in rationem tam natat , b ne , O pronse eere et ini: & Augustinus scraro. August. ne et . Sed re fritum e naem eii de ui me constere r. Et Cht ysostomus sermone r. in id ad Philippens. i. so Maia ferti; a e lena . ubi ait, raras, sicut in . rea Des pers Aptia est Dem , ita ta f. et ' ma femui petistitia es fertiui. Ideo notandum est vocabulum serui dupli ecm habere signi sic
tionem , Ac vitamque iuxta communem vitam,
sed non utramque aeque rigorosam. Aliquando enim seruus sum iiiii latius ad lignificandum silum eum . qui ex debito , sue conditionis , vel creationis , sue emptionis . sue captiuitatis debet opera , & obsequia alteri. Aliquando magis stlicte, & proprie addit inferioritatem talem, quae excludat aequalitatem cum Domino. Quando crgo Patres, siue agentes cum haereticis. sua docendo populum intendebant solum declarare debitum subiectionis, quod habet Chiisti hii.
manitas ctga Deum ratione creationis , utebanis
tur absque petieulo appellatione fertis, ad illud signis candum. Quando autem volebant in partieulati adstiue te aequalitatem illius homini Clitisti eum Patre , & negate inaequalitatem, negabant. & tei: eiebant nomen fertis, quod in stri. a significatione videtur illam inaequalitatem
Nee est nouum , quod patres, de Concilia ad- is uersus diuersas haereses agentes nunc usurpent,& aElmelit aliquod nomen , nune vet5 idem reiiciant,& damnent. Sic enim contingit de s cto in explicandis voeibus nostii liberi stibiitis: nam qui contra Pelagium loquebant ut , cum ii tenti essent ad negandam potentiam , quam illi haetetici concedebant nosito libero albi itio, quod volebant habere potentiam moralem adseruandam totam legent , & ad superandalii a quamlibet grauem tentationem absque auxilio italiae, Patris linquam) e contra negabant
444쪽
simplicii et arbitrium nostrum absque gratiae auxilio habere vites, & potentiam telistendi tentationi graui , ves obietuandi totam le- fc.u Dei, quia ninnitum nomine potentia intelia iacbant id , quod haeret ei eoncedebant , scili-
cet potentiam moralem , de quae nomine potentiae stirpliciter solet eommunitet intelligi. sic in Concilio Atauseano II. Se in aliis contra Pelagium negat ut passim potentia libeto albitrio absque giatia ad eiusmodi opera. E contra veth,
' quando agit ut contra Lothei uni, Caluinum, de alios negant ex vires omnes liberi arbitris , dei educentes totum ad solam erat lam, Patres condemnant eos, qui dicunt , liberum arbitrium non habere potentiam sine adiutorio gratiae, nisi ad peccandum. Haee enim erat 18. propositio Piu, v. Michaelis Bais, quam,reprobant Pius U. de Gregor. Giegotius XII l. in Bulla centia ipsum , libertim A i a bs, itim se adimo, o gratia non n se ad pre candum valet s quae tamen proposito videtur eadem, quam docet Concilium Arausicanum
re petratum. Caeteium sensus est longe dioet- -m ac si, Palle, Coneilis Alaustrant loquebantur contra Pelagium ponentem in albiti io potentiam etiam moralem vi huius autem potentiae carciniam appellabant Patres prepotentiam, quia notus erat ex subiecta materia sensus, in quo lo- quc baritat , licet non esset omnino strictus , de rigorosus,sed latus ; nam loquendo in toto rigore , qui potentiam physeam habet, non deberet, . dici carere prosus polentia'. lichi non habet et
D moralem. Vnde Augustinus lib. de correptione,
O Iratia , cap. i s. dixit , am Tam fuisse quodam
modo per peccatum libertatem non praeanas e non
dixit si ne ire, sed quo MModo ; saepe tamen
solebant Paties illam appellate impotentiam; Ms, Mutu, unde in Coneilio Mileuitato eano n. s. dicitur: PDetiit , ut qu&timque aberii, Meo nobIs gratiam tu deationis sint, it quod fatere per ita berum tabemur arburlam, fatilius possisti, Implere per gratiam , t.in viam etsi gratia non dare tir , non qn dem fatae , seu tamen 'spretii is fine illa Atiiva Irae mansa is , anat mafit. Quia nimirum loquebantui de impotentia opposita potentiae , quam sne si alia conridebat
Pelagius , quae erat potentia moralis, & cuius catentia appellabatur communii et impotentia,
licet non in sinsi omnino rigerose. Quando veto loquendum est in tigoce contra Lutherum, de alios , qui tollunt omnem prorsus potentiam, de libet laiciti . tune dicitur , liberum arbitrium habete potentiam etiam fine gratia, de dam-rantur propositiones contrai tae r in quo sottac se sensu reptobantur in supradicta Bulla aliae duae propositiones Baii,scilicet 13. quae erat hae: Pelegyanus est re or Aeera, qtiea isseruM arbitrium tia et Aa dissum nee tum vitanaum i de 3
se , sit tit Meiam non ine; at , aut ab ea sileretur.
M. Trid. Et denique in eodem sensu Trident. sessione N. n. s. si qais re ei, arbitreum p. Adae pereatum amissi , aut retinctim esse diis
aeriit , &c. ualle fit. Vides , quomodo diuersimode ei stem vacabulis violatiat Patres, quando conita diuersas haereses loquunt uti nempe aliquando largius , quaa largior ille se iissus satis constat tone at sque ullo perieulo: aliquando vero in toto rigore, & stricto , quia nimirum aduri sarii ex rigorosi usurpati ne
illio, voeaboli iniciunt errorem. Quia enim Patres dixerant contra Pelasium arbiuitiin no strum non habere vites , uti potentiam ad res-hendum tentationi, vel seruandum mandatum
absque gratia Dei , accipiendo scilicet nomen potentiae in sensu laticiti, qui tune satis intelligebatut a postea Lutheriis . N alis usurpare
voluerunt eundem modum loquendi in toto
rigore , atque ideo eundem modum loquendi merito damnarant alis Pontifices , & Paties, quia se ilicet iam in toto rigore S proptietate usurpabatur. Sie ergo vetismile est , ac disse circa voca bulum sistit, quod suile v sit patulat Patres antiqui disputantis contra Arium , Apoll narem. Ae alios , contia quos solum volebant ostendere subiectionem illam, quae propria erat humanitati Christi erga Deum; quam subiectionemsgnificabant per nomen fras largius are pium , quem sensito intelligi ex subiecta mat ria absque ullo periculo satis eonstabat. Quan
do veto idem voeabulum in toto rigore volti
runt v soleat e Felix , de Elipandus, & ex eo pro bare , Clit istum esse etiam filium Dei adortutium , tune mettia Adrianus , de Patres re ire tum illum modum loquendi, & deelararunt. I quutiones pilotes non fuisse secundum totum rigorem vocabuli. Potio nomen ferus. apud antiquos non suisse in toto rigoresvsurpatum,
quando Christo Domino tribuebatur , colligitur primo ex Adriano Papa id declaranter deinde ex eo , quod frequentet addebant aliquid . quod militaret rigorem, nempe sermnia seeundum appellationem, vel latione osseij, & obsequii, ut ut supra vidimus. Denique quia in epistola Concilii Alexandrini ad Nestoclium . quae cone, testitur in Concilio Ephesino , de est i . ini et epistolas Cyrilli , postquain reprobatur
ille modus loquendi , quod Chiistus sit Deus,
aut Dominus sui ipsius , adduntur haec verba. 'pellat quIdem pistrem Dei sui , i et De a
Deus est . hem vim quoque factam esse . proinde
que futinatim legem humanae natura ea Pae
tem , Deo subsectum esse. Inte M ot fui hel Deas , mei Daretatis sit, sdfers nus es ratione potest. Ubi vides , eauth postea noluisse Patres concedere, Christum esse set mam Patris. sed illi sub tectum , & Patiem esse Deum Christi; non ta meo dixerunt, esse Christi Dominum , quia lieptvltumque in vetbo spectu Christi negassent, scilitat esse Deum , aut Dominum Christi: non
tamen concesserunt utrumque Patri respectu
Chiisti. sed alterum , sei licet esse Deum Chiisti . non veto dixerunt Dominum, quia videtunt maius esse petieulum in voce sera , de Do- - , eo quod hae in toto rigore acceptae non essent
Nee obstant loca supra adducia, in quibus
Patres vident ut voluisse accipere nomen serui
445쪽
is omni proprietate , quando illud Christo iri
buebant. Nam Athanasiis illa inatione eonira Amanos quando dixit illas voculas , fra es fui homini is, bene, de Propce in ratione humanitatis competere, non significauit, accipi illas voces in suo rigote ; nam eum illis adiunxit alias fili cet Sponsi , , de Patruelis, de quibus omnibus diu ait bene . & ptos rip tribui Christo i eum tamen sit certum, Sponsito, de Patruelem , non nisi s. gurare & allegorice Christo applicati; non ergo exclusit troponi, sed vitium , de culpabilem lo. quutionem , quando dixit , Christitio bene , de proprie seruum appellati. In duo etiam sensu Augustinus dixit, fruum eun uentus me constem . Nam eo modo , quo seruus est, euidentissime profitemiat, eum se tuum esse. sciat de Sponsum , ae lapidem etiam angulatem pollet euidentissime eonfiteti. Denique Chrysostomus ibi ad doctus dieens , in forma ierui perseetiam eae seruum,non loquitur de seruo sol maliter, sed materialiter , ut ita dicam sol iii. enim vult pro . bate . Christum habuisse veram animam tali
intestam naturam , ratione cuius appel. latur struus.vnde vides iam quam metito Adria
nus Papa dixetit, eiusmodi loquutionem apud Scriptistam , de Patres non suisse sine tropo , de figura aliqua usurpatam , clan ii qui magis proprie illam usurire videntur, adhue sensuin figuratum non exclusti int.
Restat explicandum , quid si illud , quod iti' suo conceptu impotiat fetuitus , ratione cuius nomen serui in toto rigore Christo non tribui tur. Et aliis omnibus omissis, dicendum est nihil aliud esse , nis negationem aequalitatis cum Domino. seu quod non si ex debito aequalis Domino in sede,At in honote e quam sellii propti talem indieauit Christus Lura ir ubi ad remprimendam omnem arrogantiae, aut praesumptionis umbram, discipulis dixit i Eu es t stram habenae feruum arantem, aut pasce item , qui regrego dea' o aseat illi e stat Im transi, ct recumbe; Ur non est eί Para quod eorum , O praec ete te, O min; MIM , donee manuviem , es , ham , ct postiis , --Arabis, ' is a p quas diceret, eo sputa, quod fetuus est , non debet ut ei recumbere eum domino sinui, quantumelinque lassus redeat ex labote diuino. Hine ortum habuit , ut si se uam dominus in vetorem aeeipiat, eo ipso fiat libera , eo quod ratione eoo iugli debeat habere aequalitatem honoris, & thalami cum viro, idebito aequalitatis repugnat status seruitutis, quod lieet de iure communi dubium esset egis.
latores Hispisi expresse declararunt Irae i. ih. a 3. partita g. Potio maior est conuinctio intelhumanam naturam.& diuinam in Chi isto, iti,in inter virum, & uxorem I maior item aequalitas honoris, cum aron si duplex . sed unica adoratio, de revetentia qua adoratur totus Christus quoad utramque naturam, qui ideo etiam diei tot se de te ad dexteram Patris, quia Patris honotem humana etiam nati ra participat, ut ex Dama- Leeno . de aliis Patribus probat vasqueet in praesenti, disi. Soa. . m. s.
Hane rationem tei ieiendi propriam te tuitu Cina. de Lago de Incarnat. tem a Chi isto indiearunt Adrianus. 5e alis Patres Crinei lii Franeos dientis , dum idcirco dicunt, Christum hominem non esse plurib fetuum, quia nimirum eadem persona est simul Deus . de homo : quasi dicerem, ille homo, eum sit sinui Deus,debet adorari,& coli eultu diuino; non er go potest esse seritus, cui aequalis sedes, de honot debetiit cum Deo. sic ammini Patres illi in epistola ad Episcopos Hispaniae. circa medium . exilii, veibis Pauli ad Hebr.3. AN oris enim gloria isse pra Mace digni ab; ui est. uomodo
cinquiunt amplio ii gloria, si seras , Rintago se , t ex seruo adopi uti r quasi dicant, seruus non habet ius ad gloriam , & honorem Domini habendum . sed tempti debet manete ins riot i ergo ii Clitia is soli setou, , non habuit ampliorem gloriam . de honorem, taltem in ps
cie , qu m Moyses, de alij servi Dei. Rursus fus stiret; , ex eadem unitate pet sonae idem con- eludunt. Si euo D tis me tis es , qui uae virgis natus es , quomoso itine potest adoptiuus esse , t Ister I ; Deum en is nequaquam auarii, constri; feratim , DA a vitatim : O si rem propheta f.
utim nom nasset, non tamen ex condstione fragra
uus , sed filius , quia alia persona es non siiij,
alia a vita; flsi , t istas. Et simus, unam esse pri oram tu Christo D o, De iam ius.
Haee eadem videtur esse ratio, qua uti tui Damale.lib. s Fue,e.1 i. ex identitate personae de
fecti , es f. - , S Dom ut esse ne tisi. Hae en non ex eorum numero sest , qua simplieiter dieti tur , fed qtia cum ali is conferuntur. Custi amst tuae festim erit 3 pae De J Ergo non omnia ea,
bus verbis aliam etiam rationem indicate videtur , quae aliquibus inesseax apparet , se ille et ex e quod propter identitatem reisonae Christus non potest esse seruus sui ipsus: vnde si . neque esse seruum Patrii, quia eum Pater ,3e Filius notistit duo Domini , sed unus Doruinus , de habeam unicum dominium , nemo potest esse set uias Patris qui non st seruus filii Haec , inquam, ratio videtur minus effeax , quia aduersirid di eunt, reipsa Christum ut hominem esse fetuum sui ipsus , ut Deus est , seut est se tuus patiis, de spiritus Sancti , in modo tanaen loquendi propter perieulum ei totis cauendam esse magis illam loquntionem , Ch uetit e fersus Fiiij, quam illam aliam, Ch l oratia Patris, quia in priori esset reticulum male distinguendi peis rat , quod non est in postet loti. Sed reuera di c. vculsus Damascent optimus est , non cnim Iroe dit ibi uiri ex modo loquendi, sed ex re ipsasquia re ipsa Chlistus sui ipsius fetuus esse nequiis nam
seruus d. bet esse alterius personae seruus , ubi enim est eadem pei sona , non potest esse catentia aequalitatis in sede , de honine . quae eaten. tia te Miritur ad pioniam seruitutem. Sie ergo Christus non est reutra seruus verbi , nee etiam potest esse fetuus Patiis: nam attributum:Do mini non est proprium Tisonae Patris, sed comiso o a mune
446쪽
mune omnibus diuinis Personis. Quate metito subiungit ierat appellationem , non proprie
stitue con vi , eum appellatione dumtaxat, aenom ne tenui fertium dici , eum hae minis siliter nostra ea a serti; formam sis rest, aesertim nab sum voeatus sit. Et tandem concludit , seruitutem proptia, distinguere personas in Chtisto e Ii istitem ( inquit ) D; fertium e ma etint , orium Chripum D a N s. si in A.
FX dictis insertur deeisio illius dubii , an
ressit saltem Christus diei in rigore , de
eum omni proportione struus, non simpliciter , sed eum addito , & redvplicatione, In quantum homo p Nam Patet Suater in praesenti .ses one fleunda , diciti cum ea reduplicati ne Posse . & debete dici Christum seiuum. At veto Patet vasque a dissutatione 3I. cap. I. probat late ex Adriano , ex Concilio, & aliis, quae ponderat , non minus suisse reprobatam ab Adriano,& Patribus eam loquutionem , ima
illam suisse ab Elipando , & Foelice usurpatam. Ego breuiter existimo primo, Adrianum . &S, nodum egisse de areoluta quaestione sibi proposita , an Christus in rigore esset adopti de seruus ; non veru de illa loquutione reduplicativa in eo sensu , in quo , recentioribbus usurpatur. Pro quo aduerte , id quod supra notaui iustisatione sessione freta , pro . positiones eiusmodi re duplicativas aliquando habete vim explicandi rationem , propter quam praedicatum conuenit subiecto , ut cum dico.honto malentis homo es res itu . hoe est . ideo est ri si bilis , quia est homo et aliquando et lain habere vim explicandi immediati m subie ctum illius piaedicati, ut cum dico , Christia, ta avitim homo stiit 'ut aisim , hoe est , passiones , & ictus conueniunt soli humanitati, lichinon eonueniant illi per se . sed per aecidens. In
utroque tamen casu praedicatum conuenit sm
plieiter , de absolute subiecto ; nam homo sm
Ilieit et est risibilis , & Christus simpliciter suit
agellatus; ponitur vero particula in 'u tum, ad desanandam rationem , ob quam homo dieitut risibilis, vel subiectum immediatum umbetatum, ratione cuius totus Christus diei tur vel beratus. Aliquando vero particula reati pi e triviis ponitur ad designandam partem ali. quam , cui quidem secundum se sumptae, tri
. bui potest illud praedicatum simpliciter , non vel 5 toli subiecto , nisi solum se eundum quid,
ut eum dico , homo se tina m an mare es mori radii in thyops festin tim dentes est IAM. Nam homo simplieitet , & absoluth non est immorta.lis , nec Athiops simpliciter potest diei albus, sed immotialitas conuenit soli animae, & albedo solis dentibus. Hoe suppos to di eo , Flirandum re Deliquando diei bant , Clit istum feeundum humanitatem, vel secundum carnem esse setiatium , esse adoptilium , loquutos fuisse in pti. mo sexta , stilitat volendo designare tali nem, ob quam Christo simpliciter clibuenturhaee praedicata , vel partem iubiceu . eui im mediate conueniant , & a qua det tuentur ad totum Christum , cui etiam simplicitet, & ab solute tribuebant illa praedicata, sicut alia,
quae eo seniunt humanitati , ut constat ex illa eonsessione F Γ pandi , ubi eodem modo dicit de Christo esse fetuum , selit esse flagellitum , crucifixum , mortuum , sepultum , dic
quae omnia cerium est diei de Chi isto simupliciter, & absolute. Quare particulae illae reduplicantes , quando addebantur, solum erat ad de sanandam rationem , vel partem subiecit , ob quam praedicatum dicebatur simplicitet de Christo. unde seth testimonia omnia Seripturae, re Patium , quibus Adrianus,& S3 nodus utuntur contra Elipandum, re reclicem, solum loquuntur de Christo Hemodum totius, cui simpliciter, & absolui enegant seruitutem, vel adoptionem et quae quidem testimonia inepth afferrentur contra illo . s ipsi non vellent Christo inbuite ii la ptaedicata smplicitet, & absoluter atque adeo semper eoncludunt contra tesos, Cliti in non esse dicendum a nobis Letuum, vel adoptiuum , sed Dominum , & filium nat ratem Dei. Quia nimirum Elipandus, ct Foe lix volebant , illa praedicata esse sciit hae mortalD , palta , natus , & c*tera , quae quiadem eonveniunt Christo simplicitetiratione sol iux natutae humanae et Adrianus veto , di P tres Concilis volebant , ea praedicata non ponsi ratione et lain humanitatis diei de Chiassosmplieitet, sicut dicuntur alia e & in hoe sensu certum mihi est , reduplicatiuas praedicati nes fuisse reprobatas non minus , qudini abs luias, imb nee potuisse te bati absolutat mne his teduplicatiuis , quia si Christus non est
seruus , consequens est , hoe praedicatum noneompetete illi simpliciter ratione humanitaris , nec ab humanitate in totum Christum de insati . At veth Pater Suarcet . & alij recentiores faciunt reduplicationem in secundo sensu ; L. tentor enim hoe praedicatum non posse Christo iiibui simplicitet, di sine addito ; quate debent sateti, Christo tribui solum secundum quid , ut de AEthiope dicitur esse album , selli cet sempet secundum quid , & cum illo addito,seundum dentes s se etiam posse dici, Ch ipti
est Novi fetu iam humanitat/m , designando humani latem , eui soli competat illud praedica tum, 1 qua tamen non derivetur in Chiistum simplicitet, sevi nee immortalitas animae de riuat ut in totum hominem , ita sicut possi inus dicere , homo es immortalis quoad ani - se possimus dicere , homo est immis alti. Hie autem sensus non est reprobatus , aut dam natus ab Adriano . & Si nodo, nec contra i p. sum quidquam probant argumenta Patris vacqueet . quae affert contra sensum te duplioctiauum et quae omnia si quid probant, solum probant contra reduplicationis prioris genetis, contra quas etiam loquitur Iodoeus Clicti aeu, cita aeus. si cap. illita di i. Damascens , quem pro se citatuasque E num. s.
447쪽
An veta hae etiam te dupli rationes in sensu posteriori, licet ab Adriano, de Synodo non fuerint damnatae , sint tamen reiiciendae ut salsae,an vero possint admitti hei,i Existimo secunda , eas in illo etiam sensu G. s. i. -- esse Elias, quod in ptimis plobati potest ad ho-cia . minem aduersus P. Suared , qui insta dilutat. s.fe3.3. licet neget, damnatam esse illam propositionem , Griptis in quaesitim lomo e filius Dei is vi Iti a s fatetur tamen illam esse salsam. Non apparet autem , cui non debuetit idem dieere de hae . quantum homo est feratis. Nam Adrianus , de Synodus eodem omnino modo de seruitute , & de adoptione scio- per loquuntur ; qi are si ptopter lationes ibi adductas consequenter videtur neganda adoptio cum redoplicatione , idem videtur dicendum de seruitute. Nam si particula illa ta uantum . ted uelieat stipta solam naturam hia. manam . ita ut sensus sit, natota humana secundo in se conliderata non habet ius ad aequalitatem honoris , sed metum debitum seruiendi, atque adeo ut se est silua ; s hune, in quam , reddat sensum , idem deberet dici de adoptione : nam simili modo in illa ptopositione, Ch In quantum homo est Fusui adopistius, illa rarticula in quant tim , pollet redi licate su
pra solam naturam humanam , ut senius sit, in tuta huniana serendum se non habit coniunctionem veta,& naturalis filiationia , atque adeo solum hibet ius ex adoptione. Si velo pati iacula ta quaeritum , non reduplicat solam naturam
humanam secundum se, sed simul cum vnione hypostatica , atque ideo si salsum , quod Christus vi homo sit filius adoptiuus,idem diei debet
in ordine adseruitutem , quia considerando humanitatem prout habentem unionem . non
sindat , sed potius excludit ei iam seruito teres quare idem dicendum videtur de utraque pro-rostione. Ratio autem desumit ut ex natura rigorosae seruitutis sopi, explicata ; nam sciat propria adoptio inuoluit extraneitatem , de idcirco Christus non 'potest dici adoptiuus, quia significate tui carentia filiationis nato talis s se seruitus propria inuoluit, ut supra vidimus, carentiam iuris ad aequalem honorem , de euliatum , & idei reo non potest Christus diei propithseruus , quia signifieat elut ipsi non deberi aequa
lem cultum, de honorem cum Deo. Hae auiatim ratio probat consequenter , non posse diei adoptior in , vel seruum, etiam cum illa re-
duplicatione ; nam reduplicatio xotest veriscare sensum praeei suum . non veto negativum realcm e vi si dicas , esse hominem sordidum macula originali , est peccasse in Adamo . de non esse condonatum illud peccatum a Deo per in sotiem piatiae , vel alio modo : erpopuer post Baptismum consderatias praecis hin quantum habet naturam acceptam ab Ad mo , ad hoc est sordidus, non olet haee consequentia et esset quidem verum , quod quatenus praecise eoni delatui habens naturam ab Adamo, non intelligitur mundus ; item , quod ut se non est mundos, non tamen, quod ut se est fot-dibus,quia esse sordidum non est piae indete Imunditie . sed eatentia realis illius ; puer autem quatenus consideratur praecise cum natura
saccepta ab Adamo, ptaeseindit quidem adhue
a munditie s non tamen dieit rarentiam realem
illius. Sie ergo diei mus , se tuitutem inuoluere, non quidem praeeisonem , sed carentiam te seni aequalitatis debitae in cultu , de honore : de quidem liebt Christus consideratus piae eis 3 ut homo non tandet illud debitum , non tamen excludit, aut negat illud . sed praescindit; qua
re considetatus pixcise ut homo , nec intellii eitur ut seruus, nee ut Dominus , sed vi indigearens ad utrumque , & ab utroque praescindens. Ex eo ergo, quod seruus involvat realitet ilialam carentiam , consequitur , Chi istum non polia se diei seruum etiam teduplicatiue ut homo est, quia redoplicatio non verrificat eatentiam realem , sed praeeisonem, quae non iussicit ad deum ' riminationem se mi.
Die es e lichi Christus non possit diei absolu-
te pura et eatura , posset tamen cum redupli. Euasi . ratione dici, Christus quoad naturam humanam est puta reatura: ergo simpliciter posset diei. Christus quoad naturam humanam est scruui ; nam eadem videtur esse ratio de vito que praedicato. Respondeii posset seriasse negando antectis R.---idens, quia ly pura, non solum videtur significate carentiam inclo sonis, ted etiam carentiam coniunctionis ; unde de vino mixto aquae fottasse non posset diei, illac etiam partes vini . prout condistinguunt ut a partibus a litae admixtae, esse vinum purum , quia putum videtur lignificate , qued illae partes prout se condistinctae non solum non includunt aquam , sed quod nec mete coniuncta , & mixtae eum aqua r se
etiam pura ereatura videtur negate coniunctio
Caeterum , quidquid sit de hoc , dato an- itecedenti , negatur consequentia i tario autem di intentiae desumi potest ex diuersi te vitiusque piaediratis aliqua enim fiunt ditae dicata , quae solum videmur importate negationem , de haee videntur posse ilibui uni parti redupli emiue sumptae, prout condistinguitur ab alia. Sic dicimus materiam , prout condistinguli ut a mima , esse ineompletam, partialem , inanimem , &c. quia hae omnis sunt regationes complementi totalis , de vitae, quae consequuntur ad distinctionem male riae hima , de manent semper in materia, etiam quando est visita formae. Alia vero sunt praedicata , quae videntur importare aliquod post tuum , vel quas positiuum , funda
tum non in qualibet negatione , sed in ne gatione plena , de aliunde proueniente. Tale est illud praedieatum soldidi , quod diecta mus competere puero non solum ex pectato in Adaiso eommissi, sed etiam ex carentia gratiae , Deo infiisae, quia se assim vide tui inuolueto odibilitatem postiliam sindautam non in solo peccato praeterito, sed etiam in eo, quod non sit infusa gratia huic puero audelendam maculam i se dicendum videtur de praedicatis fretis, de ado ita , quae videntur impotiatate relationes positi uas fundatas non in sola natura humana , vel gratia habituali : sed in ea rentia etiam aequalitatis dcbitae, vel filiationiqnatutatis. Quamuis ergo praedicatum illud rti a crevivira , dicatur pertinere ad priorem classem. O o 3 co
448쪽
eo quod videatur importare metam negationem cicoloris, quae negatio semper manet intrinsera in humanitate , prout condistincta , verbo , etiam quando est unita verbo ; de praedicatis tamen fitat , de adopilii aliter dicendum est , eo quod stiti relationes quaedam positivae tandatae in calentia uniuersali aequalitatis, vel filiationis naturalis, ut dictum est. Quare huiusvodi praedicata non manent in humanitate etiam ipsa Verbo unita , quod indicasse via dentur Patres Concilis Franco tardiensis pn σί-
posis ad Epi . . a Hi Fania , post medum, in illis verbis i ngias per folia , qua es in Dei si is, d. s. es filo Virginis , advisonis tollo iustiriam. Et
de fetuitute Damascenus illo e . a i. spe tu to , dum ait : Ss exilibus quilussam eoaenulaesibio , hoe est sibi libus mentIs imusnation is, id, quod irealtim est, aleo , quod increatum es ,si tinxerit , sane fertistis oratias esset caro , nisi Deo Verbo evulata esset. At cum semel es person liter et sta sit, qtionum iam pacto In se uileis classim re stetur in quibus verbis non solum ne .gare videtot fetuitutem in pet sona Christi . sed
etiam in eius carne, ex eo,quod licet ex se haberet quod requiritur ad illam denominationem: illud tamen non suffeti, nisi adsit totalis negatio iuris ad aequalitatem in sede,& honote et quae negatio cum tollatur per consolationem cum Ue bo , tollitur consequenter sundamentum fetui tutis propriae.
DusIuuniar argumenta centra noseram sententiam. 8 D Estat nune breuitet respondete ad funda
I menta contrariae sententia, quae afferri solent ad probandum seruitutem in Christo. Et quidem quod attinet ad loca vetetis testa. menti, habemus claram respousonem ex Adtiano Papa dicente, illa omnia intelligi in sensu
figurato, & aliquo modo allegorico e testimonia veth ex Testamento nouo adduximus seria,& respondimus ad illa omnia in particulari. Adduximus etiam, de explicuimus loca Sanctorum Patrum , quae conitariae sententiae seuere videmur. Restat una, vel altera latio breuiter
dissoluenda. Dom/n- Arguunt itaque ei priori, quia in Chi isto est
aiam pri- totum sondamentum telationis serui respectu W-m, Dei. lixe relatio fundatut in essentiali de . pendentia , I subordinatione. suam creatura
habet ad Dium et hoe enim est esse sub potestate,& dominio Dei, ut possit illa uti pio libito,&atbitrio suo , in qua potestate videt ut consistere ad aequale ratio dominij. Respondentur ex dictis, duplex esse domi sim tur ilium . alietum est, quod tandat obligationem obediendi, de exercendi opera seruilia ad nutum Domini: 5e hoc quidem oritur ex essentiali dependentia, 5e subordinatione ereatutae ad Deum; de his dominium habet Deus in humanita tem Chiisti . sicut de in omnia alia, atque adeo
humanitas christi debet obediem iam Deo, sicut alii homines , de Angeli. Alteram domi.nium cst , quod fundat etiam statum fetuitem, de hoc non oritur praecite ex illa dependentia, ct suboldinatione ei sentiali, sed exigit platetea
negationem illam debitae aequalitatis in eultu, de honore , cum qua aequalitate debita non habetur dominatio proptia , de stricta serui, ut dictum est. Sed eomia arguunt secundo, quia relatio sit- sui est positiua; non ergo potest fundari in nega. AmisH-tione, sed in sola ratione postiua , quia tota da- rum s
tur in Christo , seut in aliis. dum Respondetur primo , relationes aliquas post
se tandati in negativo et nam relatio aequalitatis inter duo quanta , non silum standatur in eo, quod virumque habeat quantitatem palmarem , quod quidem est aliquid post tuum;
sed etiam in eo , quod neutrum habeat plus
quantitatis r nam manente toto postiuo quod nune est , si adderetur in altero extremo plus quantitatis , non essent amplius aequalia illa duo quanta et ergo nune aequalitas fundatur in
postiuo , quod habet , Se in negatione F silui , quod non habet , de quod si hat,erct altetum ex illis , non essent amplius aequalia. Idem diei potest de relatione inaequalitatis, quae quidem tandatur in quatuor gradibus imitationis , quos habet hoc calidum , v. g. & in duobus, quos habet illud calidum , & limul in catentia terti j , & quatti gradus , quos si h beret etiam illud calidum am non esset relatio inaequalitatis et quod idem in aliis multis rei tionibus inuenies; quid ergo mitum ii telatio situi tandetur etiam non in sola dependentia
pestiua , sed simul in illa catentia supra expli
Secundo responderi potest , hane relationem
non esse modum physicum supeladditum , sed
denominationem resultantem ex fundamento,
de tetmino et quare scut so amentum est id, quod dependet essentialiter ab alio . de eui non debetur aequalitas honoris , de cultus; se ipsa denominatio serui resultans non et it adaequath silua, sed partim etiam negativa, qua parieteilieri itieludit intrinfice illam eatentiam.
T D tate, colamna sexta , probans verbum non esse creaturam , nec productum ex nihilo, ex eo , quod Dominus iit et de colamna octati , ex eo quod omnis creatura debeat seruilem rat
uieem submittere. Hoc inquam) non obstat, quia illud argumentum e Eeax est iuxta sub
tectam materiam; agebatur enim de rura creatura , qualem Arriani ponebant vel bum et ex
pura autem creatura recte institur utrumque.
Dices, illa potestas Dei ei tea humanitatem
Christi, de qua potest pio libito dispone
re, est aliqua species dominii et nam Dominus est , qui potest absque alterius iniuria de re aliqua disponere et ergo in aliquo proprio sensu humanitas Christi est sub dominio Dei i ergo in eodem sensu Clitistus est tertius
Dei s nam Domino vi Domino collespondet
Responde tot iu ptimio non omni dominio eoi te spondere seruum , sed soli dominio in nati ram intellectualem. Nam domus, naus,dee. li-ehi sint sub dominio hominis , non sunt mansipia, de scivi, hoc eniis est praedi tum proprium
449쪽
naturae intellectualis; quando autem aliquiu dieitiat Dominus natutae intellectualis proit: e , destricte , non attenditiit solium , quod pollit de illa pro libito disponete , sed etiam quod non dei beatur subdito aequalitas honoris eum Domino, quae carentia, ut diximus , inuoluit ut in se uitute proprie accepi a ; exterum quando loquimur de redus inanimatis, vel irrationalibus, non explicamus illam eatentiam in definitione d minis , quia iam supponitur egentialiter ex parte subiecti , cum res inanimata , vel irrationalis, non sit capax iuris ad honorem, de cultum aequa-lcm , vel ina valem ; ideo soli vi requirimus ad earum dominium, posse de illis pio libito disponete ; quando autem loquimur de dominio naturae intellectualis . quae capax est honoris de cultus . explicamus illam carentiam , quae non subintelligitur ex parte sobiecti. Sed contra arguunt tettio , quia Christus sim plicitet , de ab taliath appellauit Patrem Deum
tuum. Man. 1o. Ascendo Patrem metira , ct Patrem veram . Deum meum, o Detim ves, tiri r de Matthaei 1 . Deus metis, Dens metu,
o Dia aer Ila Ut me. Idem autem est appellate illum Deum suum , de Dominum suum ; Deus
enim non est Deus ali ius, cuius non sit Domi nus, cum utrumque nomen importet respeetiim creatoris ad creat oras.
Responde tui . eet tum esse ex Adriano Papata aea epistol l . h. non esse idem appellate Patrem Deum suum . de appellare dominum suum, cum Pontifex expresse dieat , nunquam Christum Patrem suum Dominum appellasse . nee In ipso etiam passons, is titulo, si quos talia forma pals parata erat . ob; omnia humanae eonausonia infirmitas monstrabattiae. Quod quidem vetum non esset, si idem esset dicere, Dem meus , O
Dominus meus. Fatendum ergo est, Deum meum,
sgnifieate talum Deum ut auctorem , & principium ptimum , de finem ultimum illius humani tatis, ptae indendo ab illis aliis conditionibus. quibus Dominus in toto rigore , de proprietate non praescindit. Quando autem Hilarius ii de Trinitate, eos. S. dieit . illa verba , Afendo aurivum metire, dii esse , Clit isto secundum tamam serui .de ab eo , qui iam seruus erat, de qui Deum iam habebat, setit alij, loquit ut de seruo non in omni tigote , sed latius accepto, iuxta ea quae sopi, 1 nobis dii sunt. Arguunt quarto , quia licet ad rationem seria
ui requireret ut carentia communicationis , de aequalitatis eum Domino ; hoc tamen debet intelligi de eommunieatione , quae constituat v ram aequalitatem. qualis non tepetitur intet humanitatem Christi, de Deum , quia humanitas non est aeque sancta, neque aequh beata cum Deo, ut conflat, neque etiam est aeqvh adora bilis. Nam adoratio Chtisti non terminat ut e dem modo did humanitatem , quo terminatur ad diuinitatem vi ad hane enim terminaturabiosule , ad illam veto te spectitie qui est in s rior modus eoieadi r ergo non datur persecta communicatio eum aequalitate ; minor autem communieatio non impedit seruitutem , ut apis patet in hominibus , de Angelis lanctis, quia habent etiam eommunicationem in haereditate,
de bonis diuinis de tamen sunt serat . imo ipsamet Mater Dei ad illum gradum dignitatis eue m non desinit esse ancilla Dei. Respondetui . aequalitatem quae impedit s. n. seruitutem propriam , esse aequalitatem debitam in honore , de sede, ut saeph diximus i haeautem inuenitur in Christi humanitate , quae lu.cht seot sim , vetia non adoretur istria perse
Oa,quando tamen totus Christus adorat ut, eandem omnino lattiae adorationem tetminat, vividebimus insta dissuti avi siones eunda; ubi constabit . non esse diuidendam adorationem, sed eosdem tituloc Maiestatis tribui humanitati in Christo : quae communicatio est peraliaris, eci deo de solo Chtisto homine, de non de aliis sanctis , nee de beatissima vi retine dicitur,quod sedeat ad dexteram Patris, hoe est , participet homnorem . de elotiam Dei, ut explicat Damascenus supra relatus , declarans dextelam Patris petunam . eandemque adorationem , de honorem, quo humanitas nunc Clitisti, ab initio autem diuinitas colebatur.
dixit, posse ali is modo Christum diei seruum iquate ;u hac etiast. 1 o. non videt ut egisse de rigore, de proprietate rei, Led de sola loquutione quam admist, seut alij Patres sopi, relati , de in eodem sensu , quod mitum non est . eum S. Thomas non viderit Epistolam Adriani , nee Concilium Flanco sordiense, quae si vidisset, ere di bile est, quod etiam illum in una loquendi ad
De Sacerdotio Christi , dc ossielo
Mediatoris. Sic Tio I. , ct quod sit Sacersatium in Chrisio, ct euius naturae potissim ratione ici competat 'SEC Tio v. De essecta Sacerdoti Christi, O ab proseipso etiam obtulerit sacrificium 'SEc Tio lil. aeuomodo Christus sit S
cerdos in aeternum secundum ordinem Meschisedech Sic Tio I v. De iacio t de latori . mih AE e duo videntur coniuncta esse, ideo obiter in praesenti explicata manebit-e s quaestio vigesima texta, quae est de ossieis mediatoris.
LM, O quid sit Sacerdotium is Chri .
cuius potissimum naturae ratione ici competat Supponimus, Christum fuisse verum , de pto ptrum Sacerdotem . quod supponitur , de tra-O o ditur
450쪽
dilut in Cone illo Alexandrino in m ybla ad Ne resum , post medium Ili tu , quae est i t. apud Citillum & applobata suit in Concilio Ephe
sino t m. i . cap. i . & clatius in Ttide tui nos i j.-xe a i c. i. O r. in quibus dieitur, Christum obtuli ite verum saetificium , quod qui scin probat ipsum esse Saeeidotem i nam Sacerdos potissimh eoostituit ut in oldine ad OQiendum sacri ficium.qui est actus proprius Sacete lotis;& 'uidem Christus duplex obtulit saetiscium , alterum cluetitum in eruce , alterum incruentum de
Eucharisii cum in 'crena. De primo loquitur Paulus ad Ephes. s. nailsast semet fisin pro nombi, oblattanem , ct he sam Deo in odorem Sau;-tatis et de Latinus ad Hely. s. r. s. ct s. ubi concludit, Christi. Ati em agi ens Pontifex fisu-
rerum bonorum, per amplius, O persensus tabernacti tim non mancactum . ta es, non huius creatlanti . neque per fis uinein hiscertim , avit di tulerum,sia per pronium fati Inem inibo uti semel Ius nega, aeterna redemptione Iesu/nta. Et ipse Christus I. u. t . de eodem saetificio cruento dixit; S pro eis ego sanct e. me otio, id est . facti ficium offero meipsum , ut exponunt Chr soli mus minis. St. in Dais. de Cyrillus lib. t i. in Ioannim, Caes. De sacri scio autem Eucharisti eo loquitur idem Apostolus i. ad Cor. io. dicens non posse eos , qui parite iratione mensae daemo niorum polluti sunt . mensae Domini participes fieti e per mensam altare virobique intelligens, ut declarauit Tridentinum tibi fura, e. i. videatur Bella inus tomo frando libri p iis; A. si sis fiser Teio.
Contra hoc est communis obiectio , quia in vero saetis eici Laceidos debet hostiam mactater Christus autem non se mactauit in Cruce et ergo non obtulit proptium sacriscium. Respondetur breuit et , Sacerdotem debete concurrit re aliquo modo ad occisonem hostiae: ad hoc autem non requiritur, quod proprie illam occidat ; si Scit eam celtae r otii. de oeci soni exponete , ut si victimam , vel filium exponat supeluentuto igini, vel pumini , aut strae. Sie e tuo Christus libete se exponens inimico- tum sutori ad ipsum occidendum , dicitur pto-rtie se obtulisse Patii, de in eo sensu dixit vetis.
in h. Ioan . io. Nemo insist an mam meam a me.
f. a ego pono eam. Offerte enim se minus est, quam occidete se, ut constat ex eommuni loquendi modo. Dices . ergo in eodem sensu Martvres obliviletunt saetificium proprium , cum se permiserunt occidi, maxime s se treo si de iis, qui libere se exposuerunt,& manifestariant, quaseruntque tyrannos , quorum furorem sacile pote tam augere. Respondetur suilh eos, nee omnes suisse sacerdotes , nee illud fiuile saetis eium . his enim debet esse caetemonia saeta instituta legitimbad fgni eandum cultum erga Deum ut iupreismum Dominum vitae, de mortis et Mati rium au.
it m iron fuit ad hoe institutum , nee ipsi pote-iant lieite ad his aliud instituere, eum in Ee-elesa prohibitum si omne aliud saerificiumptaeter Eucharistiam a Christo institutam. Chii nus velo mit a Patre constitutus Sacerdos addi agendum , & osse tendum sacrificium ciue n. tum in Ctura , atque ideo nihil ibi defuit ad t. - itionem veti saetinc ij Quomodo autem oblatio Euehat istica parti is et veram , de propriam rationem lacti fiet j. in quo requiri videt ut vera destilictio iei. quae osset tui, dicimus in tractatuae E ehis, piis. His ergo supposto, pridia dissitalias est , in aqua natura conueniat Christo Sacerdotium e DI, an se ilicet sit Saeeidos in quantum D eus, vel tram in quantum homo a Ratio dubitandi est , quia licet actus offitendi saetis eium elieitus si ab humanitate , valor tamen, de dignitas ipsius prouenit a natura diuina , vel personalitate verbi hypostat iee unita et ergo seut dicere ponsumus, hominem purum non mereri de conis digno . in quantum homo est , sed in quantum est iustus , & gratus Deo ; se poterit diei, Chlistum suisse taeerdotem non quatenus h ma etat, sed quatenus Christus, seu quatenus erat Deus. Nam sciat sorina . , qua prouenit homini iusto mereri de condigno , est iustitia& gratia inhaerens ; sic tarma, per quam Christurum sotmalitet constituit ut in ratione Saeetdotis , non est aliqua qualitas , aut charactet aedi dentali, implessus, sed personalitas vel bi unita humanitati In hoe puncto non potest esse magna dissi- liasi de in primis certum videtur,non posse ad- r... iiii . mitii illam positionem , Christus is etianitim Deus Siste des ; quod ostendi potest retor quendo argumentum L ctum pici latione di bitandi i nam licht possit dici homo in quantum iustus meretur,ideo est,quia ta , ineludit hominem , atque adeo idem est, ae s dicas Iriotiaaettim homo iustus I quod verum est e nam iustitia , vel gratia non meretur sed homo iustus: at velo Deti, non includit hominem; Deitas autem , lieet si ratio sor malis digniscans , non ta men metetur . vel offeret sacrificium , nee potest illud offerre; ergo reduplieando supra solum Deum . non potest esse veta illa proposito in sensu reduplicativo. Sed neque potest esse meta in sensu speciscat tuo proprio, quia deitas non est subiectum , ratione euius compeiat denominatio Sacerdotis toti Chtist eum ipsimet deitati non competat tale praedica
Obiiei solent vetba Cyrilli Hierosolymi- δtatii Caieth s ii. in principis, ubi vide- o . . ., tot agnoseere Sacerdotium Clitisti ab aeterno: m D. hie autem inquit CDiptii in ti, non eis h.- Cyrill.Hier, minibus promot one aliqua hi facerdotitim ascendit , sed semper Sarridoth habus ea n tatem. Caetetum ibi solum excludit plomotionem tactam in tempore post ipsum navitum , vel conceptum , eo quod semper . hoe Exterarum est , ab initio coneeptionis , Letit simul Sa.cet log . de homo. Dissiciliota sunt verba quae habet eat thes io. ante finem, ubi se alii Cis flues summus Sacerdos , immuta u. h Dns Sarar otium, quod neque a tempore e=pit , neque s ecessorem alium has ut Sue. a. q. M ma mouis ais Dominito a sisti, nobis ius est rentibus A eo quod dic stur , Se evin d nem Melchisedech. Non ex eo porta sice sone ace sens Sacer etiam , neques Isin otio vinctas , sed ante fatula a Noe e.