Extracts from Cicero, narrative and descriptive;

241쪽

sunt, Summa est acerbitas: Sin autem iXorabiles, summa

46 levitas quae tamen, ut in maliS, acerbitati anteponenda est. I . Sed quoniam primus annus habuit de hac reprehen-Sione plurimum Sermoni S, credo propterea quod tibi hominum iniuriae, quod avaritia, quod insolentia praeter opinionem accidebat et intolerabilis videbatur. Secundu autem 63 multo lenior, quod et OnSuetudo et ratio et, Ut ego arbitror, meae quoque litterae te Patientiorem lenioremque secerunt, tertius annus ita debet SSe emendatus, Ut ne minimam quidem rem quisquam OSSit ullam reprehendere. Ac iam hoc loco non hortatione neque Praeceptis, Sed precibus necum 7 fraternis ago, totum ut animum curam Cogitationemque tuam ponas in omnium laude undique colligenda. Quod si in mediocri Statu Sermonis a praedicationis noStrae reSessent, nihil abs te Ximium, nihil praeter aliorum ConSuetudinem postularetur Nunc ero propter earum rerum, in.: quibu VerSati SumuS, Splendorem et magnitudinem, nisi summam laudem X Sta provincia adsequimur, vix videmur summam vituperationem POSSe Vitare. Ea no Stra ratio St, ut omne boni quum faveant tum etiam omnem a nobis diligentiam virtutemque et poStulent et exSpectent, OmneS 2 autem improbi, quod Cum hi bellum sempiternum suscepimus, vel minima re ad reprehendendum contenti esse videantur. Quare quoniam eiu Smodi theatrum e Sortitus, celebritate reseritSsimum, magnitudine amplissimum, iudicio

eruditissimum, natura autem ita reSonans, ut usque Romam 483 significatione VoceSque reserantur, Contonde, qUROSO, atque

elabora, non modo ut hi rebu dignus fuisse, Sed etiam ut illa omnia tuis artibus SuperaSS Videare. 15. Et quoniam mihi Casus urbanam in magistratibus administrationem rei publicae, tibi provincialem dedit, si mea 9 par nemini cedit, lac ut tua ceteros vincat. Simul et illud cogita, nos non de reliqua et Sperata gloria iam laborare, sed de parta dimicare quae quidem non tam expetenda nobis

242쪽

etra EXTRACT FROM CICERO. Sect. V. sui quam tuenda est. Ac si mihi quidquam esset abs te Separatum, nihil amplius desiderarem hoc statu, qui mihi iam partu eSt. Nunc vero Sic re SeSe habet, ut, ni Si omnia tua 95 facta atque dicta nostris rebus istin reSpondeant, ego me tantis meis laboribus tantisque periculis, quorum tu omnium particeps fuisti, nihil conSecutum putem. Quod Si, Ut am

iuviSti, certe idem, ut id retineamus, praeter cetero ela 5OOborabis. Non est tibi his solis utendum existimationibus ac iudiciis qui nunc sunt hominum, sed iis etiam qui futuri Sunt quamquam illorum erit verius iudicium obtrectatione et malevolentia liberatum. Denique illud etiam debes cogitare, non te tibi Soli gloriam quaerere : quod Si SSet tamen sos

non negligeres, praeSertim quum amphSSimi monumentis ConSecrare voluiSSe memoriam nominis tui, sed ea tibi est Communicanda mecum, prodenda liberis OStris. In quo CaVendum Stie, Si negligentior fueris, non Olum tibi parum consuluisse, sed etiam tuis invidisse videaris. io 16. Atque haec non eo dicuntur, ut te oratio mea dormientem excitaSSe, Sed potius ut currentem incitasse videatur. Facie enim perpetuo, quae feciSti, Ut Omne aequitatem tuam, temperantiam, severitatem, integritatemque laudarent.

Sed me quaedam tenet propter Singularem amorem infinita sis in te aviditas gloriae, quamquaΠ illud existimo, quum iam tibi Asia, sicut uni cuique Sua domus, nota SSe debeat,

quum ad tuam summam prudentiam tantus Su acceSSerit,

nihil esse quod ad laudem attineat, quod non tu Optime per- Spicias et tibi non sine cuiusquam exhortatione in mentem 5eto veniat quotidie. Sed ego, qui, quum tua lego, te audire, et qui, quum ad te scribo, tecum loqui videor, idcirco et tua longissima quaque epi Stola maxime delector et ipse in Scribendo sum saepe longior. Illud te ad Xtremum et oro et hortor, ut tamquam poetae boni et actore industrii solent, subsic tu in extrema parte et Cnclusione muneris ac negotii tui

243쪽

II. i. ROME' RULE O HER PROVINCES. 223 diligentissimus sis, ut hic tertius annus imperii tui tamquam teritu actu persecti Ssimus atque ornatissimus fuisse videatur. Id facillime facies, si me, cui semper uni magi quam Uni-53 Versis Placere voluisti, tecum Semper esse putabis et Omnibus ii rebus, quas dices et facies, interesse. Reliquum S ut te orem ut valetudini tuae, si me et tuo omne Valere ViS,

dilietentissime serviaS Vale. II. SOME SPECIMENS OF PRACTICE. 1. The Clam os se Propince of Sicil on Rome. Antequam de incommodis Siciliae dicam, pauca mihi videntur esse de provinciae dignitate, vetustate, utilitate dicenda. Nam quum Omnium sociorum proVinciarumque

rationem diligenter habere debetis, tum praecipue Siciliae,5 iudices, plurimis iustissimisque de causiS: primum, quod omnium nationum exterarum princeps Sicilia Se ad amicitiam fidemque populi Romani applicuit prima omnium, id quod ornamentum imperii est, provincia Si appellata:

prima docuit maiores nostros, quam praeclarum SSOt, Xte- I ris gentibus imperare sola fuit ea fide benevolentiaque erga populum Romanum, ut civitates eius insulae, quae semel in amicitiam noStram venissent, numquam OStea deficerent,

pleraeque autem et maxime illustre in amicitia perpetuo manerent. Itaque maioribus mostris in Africam ex hacis proVincia gradus imperii actus est. Neque enim tam facile opes arthaginis tantae concidissent, nisi illud et rei stumentariae subsidium et receptaculum claSSibus nostris pateret. Quare P. Africanus, Karthagine deleta, Siculorum urbes signis monumentisque pulcherrimi eXOrnaVit: Ut, quos vic- et toria populi Romani maxime laetari arbitrabatur, apud eos

244쪽

eta EXTRACTS FROM CICERO. Sect. V. monumenta victoriae plurima collocaret. Denique ille ipse M. Marcellus, Cuius in Sicilia virtutem hostes, misericordiam victi, fidemque ceteri Siculi perspeXerunt, non solum sociis in eo bello consuluit, verum etiam Superati hostibus temperavit Urbem pulcherrimam, SyracuSaS, quae quum manu et 5 munitissima esset, tum loci natura terra ac mari claudebatur, quum vi consilioque cepisset, non solum incolumem passus est esse, sed ita reliquit ornatam, ut esset idem monumentum Victoriae, manSuetudinis, Continentiae quum homines viderent et quid expugnasset, et Uibu PeperciSSet, et quae 3o

reliquisset. Tantum ille honorem Siciliae habendum putavit, ut ne hostium quidem urbem ex sociorum insula tollendam arbitraretur. Itaque ad omnes res Sicilia provincia Semper si umUS, Ut, quidquid ex sese posset efferre, id non apud eos nasci, Sed domi noStrae Conditum putaremus. 35

Quando illa rumentum quod deberet non ad diem dedit 8 quando id quod opus esse putaret non ultro pollicita est y quando id quod imperaretur recusavit λ Itaque ille M. Cato

Sapiens cellam penariam reipublicae nostrae, nutricem plebis Romanae Siciliam nominabat. Nos vero Xperti Sumus o

Italico maximo dissicillimoque bello Siciliam nobis non pro

senaria cella, Sed pro aerario illo maiorum Vetere ac reserto fuisse. Nam sine ullo sumptu OStro, CoritS, tunicis, stumentoque Suppeditato, maXimo eXercitu noStros Vestivit,

aluit, armavit. Quid λ illa, quae forsitan ne sentiamus qui 45 dem, iudices, quanta sunt quod multis locupletioribus civibus utimur, quod habent propinquam, fidelem, ructuOSamque

proVinciam, quo facile excurrant, ubi libenter negotium gerant quos illa partim mercibus suppeditandi Cum quaestu compendioque dimittit, partim retinet, ut arare, Ut aS 5 Cere, Ut negotiari libeat, ut denique sedes ac domicilium collocare. Quod commodum non mediocre populi Romani

est tantum civium Romanorum numerum, tam prope ab

domo, tam bonis fructuosisque rebus detineri. Et quoniam

245쪽

II. ROME 'S RULE O NE PROVINCES. 22535 quasi quaedam praedia populi Romani sunt vectigalia nostra

atque prOVinciae, quemadmodum propinqui vo VeStris praediis maxime delectamini, sic populo Romano iucunda Suburbanita est huiusce provinciae Iam vero hominum ipsorum, iudices, ea patientia virtu frugalitasque est, ut prOXime 6 ad nostram disciplinam illam veterem, non ad hanc quae nunc increbruit, videantur accedere. Nihil ceterorum simile Graecorum nulla desidia, nulla luxuria contra Summus labor in publicis privati Sque rebuS, Summa parSimonia, Summa

diligentia. Sic porro nostros homines diligunt, ut his solis

63 neque publicanus, neque negotiator Odi Sit. Magistratuum autem nostrorum iniurias ita multorum tulerunt, ut numquam ante hoc tempus ad aram legum praesidiumque VeStrum publico consilio coniugerint tametSi et illum annum pertulerant, qui sic eos filixerat, ut Salvi esse non poSSent, ni Si C. Mar-; cellus quasi aliquo lato venisset, ut bis ex eadem familia Salus Siciliae constitueretur, et postea M. Antonii infinitum illud imperium senserant. Sic a maioribus Sui a Ceperant, tanta populi Romani in Siculos esse beneficia, ut etiam iniuria nostrorum hominum perserendas putarent. Hunc deni-73 que ipsum pertuli Ssent, Si humano modo, Si USitato more, Si

denique uno aliquo in genere peccaSSet. Sed, UUm Perferre non poSSent luXuriem, crudelitatem, avaritiam, Superbiam quum omnia Sua commoda, jura, beneficia Senatus populique Romani, unius scelere ac libidine perdidissent, 8 hoc Statuerunt, aut istius iniurias per vos ulci Sci a PerSequi, aut, si vobis indigni essent visi, quibus opem auXiliumque serretis, urbe ac sede sua relinquere, quandoquidem agros

iam ante istius iniuriis exagitati reliqui Ssent. 2. The Case of Solater. I. Sopater quidam sui malicyensis, homo domi suae cum primis locuples atque honestus Is ab inimicis suis

246쪽

et EXTRACT FROM CICERO. Sect. V. apud C. Sacerdotem praetorem rei capitalis quum accusatuSesset, acile eo iudicio est liberatus. Huic eidem Sopatroiidem inimici ad C. Verrem, quum is Sacerdoti Successi SSet 5 eiusdem rei nomen detulerunt. Res Sopatro acilis videbatur, et quod erat innocens, et quod Sacerdotis iudicium

improbare istum ausurum non arbitrabatur. Citatur reus: causa agitur Syracusis crimina tractantur ab accusatore ea, quae erant antea non Solum defensione, verum etiam iudicio odissoluta. Causam Sopatri defendebat Q. Minucius, equeS Romanus in primis splendidus atque honestus, Vobisque, iudices, non ignotus. Nihil erat in causa, quod metuendum aut omnino quod dubitandum videretur. Interea istius libertus et accensus idem Timarchides, qui est, id quod ex pluri i5mis testibus priore actione didicistis, rerum huiusmodi omnium transactor et administer, ad Sopatrum venit; monet hominem, ne nimis iudicio Sacerdotis et causae confidat: accusatores inimicosque eius habere in animo pecuniam praetori dare praetorem tamen ob salutem malle accipere: oe simul malle, si fieri posset, rem iudicatam non reScindere. Sopater, quum hoc illi improvisum atque inopinatum accidiSSet, Commotus est Sane, neque in praesentia Timarchidi quid responderet habuit, nisi se consideraturum quid sibi de ea re esset aciendum et simul ostendit se in summa sdissicultate esse nummaria. Post ad amicos retulit; qui quum ei fuissent auctores redimendae salutis, ad Timarchidem venit. Expositis suis dissicultatibus, hominem ad HS.

LXXX perducit eamque ei pecuniam numerat. 2. Posteaquam ad causam dicendam ventum At tum overo Sine metu, sine cura omne erant, qui Opatrum defendebant. Crimen nullum erat reta, digitia Verres Ummo acceperat. Qui posset dubitare, quidnam esset futurum Z Res illo die non peroratur dimittitur iudicium. Iterum ad Sopatrum Timarchides venit: ait accusatores eius smulto maiorem pecuniam praetori polliceri, quam quantam

247쪽

hic dedisset proinde, si saperet, videret quid sibi esset

laciendum. Homo, quamquam erat et Siculus et reus, hoc est, et iure iniquo et tempore adVerso, serre tamen atque o audire diutius Timarchidem non potuit: Facite,' inquit, quod vobis libet daturus non sum amplius. Idemque hoc amicis eius et defensoribus Videbatur atque eo etiam magis, quod iste quoquo modo Se in ea quaestione praebebat, tamen in consilio habebat homines honestos e conventu Syracusano, 3 qui Sacerdoti quoque in consilio fuerant tum, quum est idem hic Sopater absolitus. Hoc rationis habebant, sacere eos nullo modo OSSe, ut eodem Crimine, iisdem testibus, o patrum condemnarent iidem homines, qui antea abSolvissent. Itaque hac una spe ad iudicium venitur Quo poSteaquam 5 Ventum St, quum in consilium requentes convenissent iidem qui solebant, et hac una spe tota defensio Sopatri niteretur, consilii frequentia et dignitate, et quod erant, ut dixi, iidem, qui antea Sopatrum eodem illo crimine liberarant cognoscite hominis apertam, ac non modo non ratione, Sed nes dissimulatione quidem tectam improbitatem et audaciam. M. Petilium, equitem Romanum, quem habebat in consilio, iubet operam dare, quod rei privatae iudex esset. Petilius recuSabat, quod suos amicos, quos sibi in conSilio esse vellet, ipse Verres retineret Iste homo liberalis negat e quem 6 quam retinere eorum, qui etilio vellent adesse. Itaque discedunt omnes. Nam ceteri quoque impetrant, ne retineantur, qui se velle dicebant alterutri eorum, qui tum illud iudicium habebant, adesse. Itaque iste Olus Cum Sua

cohorte nequissima relinquitur Non dubitabat Minucius, 63 qui Sopatrum defendebat, quin iste, quoniam consilium dimisisset, illo die rem illam quaesituru non SSet quum repente iubetur dicere. Respondet: ad quos λ Ad me. inquit si tibi idoneus videor, qui de homine Siculo ac Graeculo iudicem. Idoneus es.' inquit sed pervellem adessentro ii, qui assuerant antea causamque cognorant. Dic, inquit:

248쪽

αρ EXTRACTS FROM CICERO. Sect. V. illi adesse non possunt.' Nam hercule,' inquit Q. AIinucius, Me quoque Petilius, ut sibi in consilio adessem, rogavit. Et simul a subselliis abire coepit. Iste iratus hominem verbis vehementioribus pro Sequitur, atque ei gravius etiam minari coepit, quod in se tantum crimen invidiamque con 75

flaret.

3. Minucius, qui Syracusis sic negotiaretur, ut sui iuris dignitatisque meminisset, et qui sciret, ita se in provinciarem augere oportere, Ut ne quid de libertate deperderet; homini quae visa sunt, et quae tempus illud tulit et causa, o respondit causam SeSe dimisso atque ablegato consilio defensurum negavit. Itaque a subselliis discessit idemque hoc praeteri Siculos ceteri Sopatri amici advocatique secerunt. Iste, quamquam est incredibili importunitate et audacia, tamen subito soliis destitutus pertimuit et conturbatus est. 83 Quid ageret, quo me Verteret, nesciebat dimisisset eo tempore quaestionem, post illis adli ibitis in consilium, quos ablegarat, absolutum iri Sopatrum videbat: sin autem hominem miserum atque innocentem condemnaSSet, quum ipse praetor Sine consilio, reu autem Sine patrono atque adVO- ocatis suisset, iudiciumque C. Sacerdotis rescidisset, invidiam

S SUStinere non posse tantam arbitrabatur. Itaque aestuabat dubitatione: versabat se in Utramque partem non solum mente, Verum etiam corpore Ut Omne qui aderant intelligere possent, in animo eiu metum Cupiditatemque pugnare. 93 Erat hominum conventus maXimuS, Unamum Silentium, Summa exspectatio, quonam e SSet tu Cupidita erit Pi a Crebro demittebat se accensus ad aurem Timarchides Tum iste aliquando, age, dic, inquit Reus implorare hominum

atque deum fidem, ut cum consilio Cognosceret Tum 1 repente iste testes citari iubet dicit unus et alter breviter: nihil interrogatur: praeco DIXISSE pronuntiat. Ste, quasi metueret, ne Petilius privato illo iudicio transacto aut dilato cum ceteris in consilium reverteretur, ita properans de sella

249쪽

II. 3. ROME 'S RVLE ' PRO VINCES. 220 05 exsiluit hominem innocentem, a C. Sacerdote abSolutum, indicta causa, de Sententia scribae medici haruspiciSque Ondemnat.

I. Sthenius est, is qui nobis assidet, Thermitanus, antea multi propter summam virtutem summamque nobilitatem, nunc propter suam Calamitatem atque istius insignem iniuriam omnibus notus. Huius hospiti Verres quum SSet USUS et quum apud eum non modo Thermis saepenumero fuisset, sed etiam habitasset domo eius omnia abstulit, quae Paullo magis animum cuiuspiam aut Cul OS POSSent OmmoVere. Etenim Sthenius ab adolescentia paullo studiosius haec Ompararat, supellectilem X aere elegantiorem, et Deliacam et Io Corinthiam, tabulas pictas, etiam argenti bene facti, prout Thermitani hominis facultates ferebant, Sati S: Vae, quum esset in Asia adolescens, Studiose, ut diXi, comparabat, non tam suae delectationis causa, quam ad invitationes adventusque nOStrorum hominum, amicorum suorum atque hospitum. i5 Quae posteaquam iste omnia abStulit, alia rogando, alia poscendo, alia sumendo serebat Sthenius, ut poterat tangebatur tamen animi dolore necesSario, quod domum eius exornatam atque instructam fere iam iste reddiderat nudam atque inanem Verumtamen dolorem Suum nemini impertie-

et bat praetoris iniurias tacite, hospitis placide serendas arbitrabatur. Interea iste cupiditate illa sua nota atque apud omne PerVagata, quum Signa quaedam pulcherrima atque antiquissima Thermis in publico posita vidisset, adamavit a Sthenio petere coepit, ut ad ea tollenda operam Suam pro- et fiteretur seque adiuvaret Sthenius Ver Pon solum negaVit, sed etiam ostendit, id fieri nullo modo poSSe, ut Signa antiquissima, monumenta P. Africani, e oppido Thermitanorum, incolumi illa civitate imperioque populi Romani, tollerentur. 2. Etenim ut simul P. Africani quoque humanitatem et

250쪽

etao EXTRACT FROM CICERO. Sect. V. aequitatem cognoscatis, oppidum Himeram Karthaginienses 3o quondam ceperant, quod fuerat in primis Siciliae clarum et ornatum. Scipio, qui hoc digni a populo Romano arbitrabatur, bello confecto Socio Sua per nostram Victoriam recuperare, Siculis omnibus Karthagine Capta, quae potuit restituenda curavit Himera deleta, quos Cives belli calamitas reliquos assecerat, ii sese Thermis collocarant in eiusdem agri finibus, neque longe ab oppido antiquo. Hi se patrum ortunam ac dignitatem recuperare arbitrabantur, quum illa maiorum ornamenta in eorum oppido collocabantur. Erant Signa Xaere complura in his mira pulchritudine ipsa Himera, in omuliebrem figuram habitumque sormata, ex oppidi nomine et fluminis. Erat etiam Stesichori poetae statua Senilis in-CUrVa, Cum libro, summo, ut putant, artificio acta; qui fuit Himerae, sed et est et sui tota Graecia, Summo propter ingenium honore et nomine. Haec iste ad insaniam Con 45 cupiverat. Etiam, quod paene praeterii, Capella quaedam

eSt, ea Uidem mire, ut etiam nos, qui rudes harum rerum SumVS, intelligere possimus, scite acta et venuSte. Haec et

alia Scipio non negligenter abiecerat, ut homo intelligens

Verres auferre posset; sed Thermitanis restituerat: non quo oipse hortos aut suburbanum aut locum omnino, ubi ea

poneret, nullum haberet; sed si domum abstulisset, non diu Scipionis appellarentur, sed eorum, ad quoscumque illius morte venissent nunc his locis posita sunt, ut mihi semper Scipionis fore videantur itaque dicantur. 53. Haec quum iste OSceret, agereturque ea re in Senatu, Sthenius vehementissime restitit multaque ut in primis Siculorum in dicendo copiosus est, commemoravit urbem relinquere Thermitanos esse honestius, quam pati, tolli ex urbe monumenta maiorum, spolia hostium beneficia clarissimi viri, o indicia societatis populi Romani atque amicitiae. Commoti animi sunt omnium : repertus est nemo, quin mori diceret

satius esse. Itaque hoc adhuc oppidum Verres invenit prope