장음표시 사용
101쪽
nisi si auum haec scribit: Ad me,quod attinet ion dissimulo mihi meritὸ
suspectum esse quὀd eteresisti tanto consensu, vel reiecerunt, elignorarunt. Deinde, quod narrat, Iesum Lium fuisse relictum cum muliere in splo, si quamsitprobabilem quodsi ibi Iesum digitosicripsisse in te
ra: nouum mihi, insolens,idetur; neque possem coniicere, quomodo positi commode explicari Mentitur deinde, cum est,ide repraehendia Bellarmino Erasmum Caietanum , quod quaestiones eas agitent, quae nihil hoc tempore dubitationis habent. Non hoc in iis re praehendit Bellarminus, nam quaestiones agitari possunt non modo ad refellendos aduersarios,sed etiam ad docendum, ne cui fortὸ
in posterum eae disti cultates, quae olim veteres vexarunt, offendiculo esse possint quod&Patres olim secerunt,&multi alij viri docti, Sellarminus ipse summa cum laude praestat. Sed illud,&quidem merito repraehendit, quod cit Ecclesiae uniueris consensu, nonnulli libri, de quibus olim dubitatum ab aliquibus est, iam recepti in canonem fuerint, ipsi suis, nescio quibus coniecturis adducti, de eorum librorum auctoritate dubitant, in quibus etiam numerant epistolam ad Hebraeos. Quod mendacium, qui co delectatur Danarus,repetit ad caput IS.sed quia semel mentiri satis non fuit, addit a Bellarmino, incritum de congruo, contra
suam disciplinam, in sua solutione tolli,can. sic A.& bona opera praeparatoria. D loco Bellarminus disputat de epistola Iacobi,quam quidam negant Apostolicam esse, quia bonorum operum meritum asserit, clim pugnare id dicant cum eo, quod ait Apostolus, nos per fidem iustificari. Ad quod argumentum, quod est quartum aduersiriorum , respondet his verbis Bellarminus. spondemus eum Augustino russat inis 3 i. postolos nonpugnareinter se, nam Paulus Aouitur deprima iustificatione, qua homost iustus ex iniusto, e nomine operum, intelligit opera, quae fiunt sine fide, σgratia, blis tribus liberi arbitrij Iacobus autem loquitur de secunda iustificatione, qua qui ex iusto fit iustior, iuxta illud pocia sis l- timo, qui iustus est iustificitur adhue , m nomine operum intelligit ospera, quae sunt cum side auxilio gratiae in I; quemadmodum enim non potes se homo procreare, vel a mortuis excitare, tamen
postquam natu est, potas seipsum opere Au alere γ' augere ita non potes peccaro se ipsium iustum facere poten tamen cum W-stus en , operibus uis augere iustitiam. Quid in hac solutione
102쪽
de congruo,vel operibus praeparatoriis Nam ea opera praeparant& disponunt, ad gratiam iustiricationis obtinendant eamque m rentur de congruo quae speciali auxilio Dei excitantis ac mouentis animam ad bones .fium t ex fide diuinitus inspirata, cum spe ob tinendae misericordiae, & dolore peccatorum, qui ex charitate procedit, non ea, quae naturae, ac liberi arbitrij viribus fiunt. At Belis Iarminus ea dumtaxat excepit,quae fiunt si ne fide,& gratia Dei, lis vitibus liberi arbitraj. Aut ergo Danaeus putat,aetum fidei Diuinae. spei,&dilectionis Dei super omnia, lis liberi arbitriiviribus,anobis elici posse atque ita Caluino deserto ad Pelagium transfugit. Aut certe mentitur, cum opera praeparatoria ad iustificationem. eorumque meritum de congruo negari a Bellarmino tam impudenter dicit. Iam vero illud ridiculum, qudd, quia refert Bella minus de Auctoribus Epistolarum Iacobi, Iudae, Petri secundae, se
cundae, ac tertiae Ioannis, Caietanum subdubitasse, Caluinum vero omnes illas pro veris Scripturis agnoscere Caietanum suum inquit Danaeus, miserem durestagestat, eorum.' liter. pag. D. sit. Reumaue Caluino, π auidem merito polonis, vi veritatis molin, O OI-uinistas in quorum odium μdorem tantum 'laborem exantiauit: ta amen laudare e defendere cogitur. Haec Danaeus quibus libet ipsa Bellarmini verba subiiceres, ut videas quam haec vere dicantur. Caietant ,inquit,de Authoribω Epistola Iacobi, Iudae secundae ac tertiae Ioannis, aubita, Ἀπ propterea etiam eas minoris auctoritatis vult spe,quam caeteras. Porro Caluinus omnes recipit, re Caluinistae in illa conia
fessione Pisiiacensi artis. 3. Nobis iam non licet aliud sentire, quam esse his Epistolas Apostolicas, Diuinas. Vbi hie illa flagella , quibus
tam misere proscinditur Caietanus ubi illa Caluini,& Caluinistarum laus Quibus verbis Caluinus Caietano, tam luculenter praesertura Consensit aliquando neficio quo casu Ecclesiae Ca , tholicae Caluinus neque enim omnibus horis, atque omnibus in
rebus,aut amentes,insaniunt,aut Haereticia veritate discedunt; ne scio quo errore animi, atq; imprudentia allucinatus est Caietanus; ita tamen ut paratus esset, suum Ecclesiae iudicio submittere. Veritatem,etsi non ided recipimus, mi Caluinus dixit, non ded tamen reiicimus, quia imprudens in eam incidit, neque enim cum homine,sed cum erroribus eius bellum gerimus,quem ideo auersemur,quia homo superbus Marrogans, errores suos tueri pertinaciter,quam Ecclesia uniueris, hoc est, Dei per eam loquentis iudicium
103쪽
esum semimaluit. Qui ne tum quidem orthodoxus suit, cum verum dixit, quia bonum non bene docuit suis potius nescio quibus argumentationibus nixus, quam reuelationi Spiritus Sancti, quae nobis per Ecclesiam innotescit. s. Sed me luculentissimus huius libri locus, ad se iam diu vocat. quo Daneteus caput 2 o. bene longum, ac multiplicis eruditionis doctrinaeque plenissimum paucis lineis, sed multis mendaciis confutat obiicit enim Bellarmino, quod ab omnibus Patribus discedat. Ne omnes Patres, inquit, no telo iugulasse Mideretur, quorum nemo n-
quam repertus est qui non aliquos libros esse apocryphos affirmem, quos
autem illi vocant apocophos iste canonicos facit, tamen rima aliqua fuit excogit a. Primo mendacium euidens est, ab omnibus Patribus Bellarminum discedere, qui inprobandis libris canonicis Patrum testimoniis tam multis, aegrauibus, usus est toto hoc libro, ut pa Gsim Danaeus questus cadere sit, cum diceret,hominum priuato iudicio libros in ea nonem referri,ita ad caput I 8.I7. IS.&alibi Mentitur deinde cum ait,eos libros, quos Patres apocry phos vocant,canonicos a Bellar mino fieri. Nam, quos, aut omnes, aut maxima pars Patrum reiicit, nos quoque uno omnes ore ex canone rem
uemus. Sed,si unus aliquis,aut pauci Patres, vel aliquem libru apo cryphum credidere,vel de eius auctoritate fuere dubii, caeteri vero eum ut verum, ac genuinum Diuinae scripturae librum, recipiunt; non ideo Patres deserimus, quia eorum pluribus consentimus. Iam
illud, quam ridiculum est argumentationis genus; nemo est Patrii, qui non aliquos libros esse apocry phos velit, quos illi faciunt apocryphos Bellarminus in canonem refert, ergo uno omnes telo iugulantur. Egregie,si cum eundem librum omnes apocryphum esse velitit, Bella minus tamen in canonem recipiat: sed si unus Machabaeorum libros, verbi gratia, alter sapientiam Salomonis, alius Eccletiasticum, aut Iudithae librum apocryphum dicat, & quos unus improbet, reliqui uniuersi probent, ideo ne uno omnes telo conlici et, qui Iudith a m contra unius,Ecclesiasticum,autSapientiam,co
tra alterius auctoritatem admittat micat nobis magnus hic ex Melanchthone Dialecticus, quid tandem sita disiunctis ad coniuncta paralogismum committere, si hoc est ratiocinari Sed rimam illam , quam Danaeus reperit in Bellarmino inspiciamus. Haec est, inquit, quod quisquilias ex illis, s particulas quassam eo si
git, quo ista Iolos libros apoc phos appellat s a Patribi ait fuisse
104쪽
appellatos; has listursias negat esse canonicas. At Belsarminus, praster plurimos, quos a Gelasio numerato, haberi ait, dist. I. canone sancta Romana , quosque ab Innocenti, Athanasio, Eusebio recenseri dicit, qui magna ex parte non extant, iraeter nonnullas librorum particulas, quas quisquilias Danaeus vocat numerat librum Hermetis, qui Pastor inscribitur librum tertium quartum Machabarorum, tertium & quartum Esdrae, quae profecto particulae non sunt,sed integra volumina. Mentitur ergo Danarus,cum ait Bellarmino solas quorundam librorum particulas inter apocrypha recenseri Praeterea mendacium illud quoque cst quod ita Danaeus loquitur,ac si Bellarminus eorum librorum,quos Patres apocryphos absolute appellarunt,particulas non ullas dumtaxat apocrypnas esse diceret, deque iis Patres loquutos doceret, cum eos libros apocryphos appellarunt ut ita derivata a toto opere,adinam aliquam partem huius nominis inuidia, reliquus liber Patribus inuitis retineatur Mendacium, inquam, hoc est, neque enim cum de apocryphis agit, numerat Bellarminus alias particu Ias, praeter orationem Manassae, quae . Paralipomenon subiicitur. Psalm. Ie i. qui Psalterio Dauidis additur, atque appendicem libri Iob; at ij omnes libri,ex quibus has particulas, tanquam apocryphas removemus,Caluinianis etiam testibus, nunquam dubiae auctoritatis in Ecclesia suerunt. Sed pergit Danaeus. In quo tamen ipso, inquit, asuis confutatur,o aestuat in contrariis obiectionibus luendis. At a quo tandem confutatur in his librorum particulis reiiciendis paut quas obiectiones Catholicorum pro iis affert Nam tertiumri quartum Esdrae. tertium 'uartum Machabaeorum pro quibus
obiectiones aliquot affert, dilucide admodum, ac facile soluit, particulas librorum si appellat ridiculus est Danaeus Denique ita
consetatura suis,ut omnes eos libros, easquc librorum particulas,
quas in apocryphis hoc capite numerat Bellarminus,in Bibliis vitiagata editionis Romae editis Pontiscum deinde censura loco mo- Merit Concludit denique, Rerum eritatem , inquis, in duobuspost rioribus Esdrae libris negar, pag. r. l. D.tuendis, dum ait Patres in his librissequutos esse Hebraeos. At Bellarminus duos posteriores Esdrae
aperte reiicite canone, non tuetur. Sed quam tandem rerum veritatem negat An quia ad alteram difficultatem respondet Etsi in Graecis Codicibus duo libri Esdraesunt nostri tres; tamen non propterea concilia antiqua, c 'eteres Patres, quila canone ponunt duos bbros
105쪽
Esilpae intePigere nomine duorum nostros tres quod j Hebraeos, non graecos Codices aperte pecuutisunt, Hebraei autem tertium Esdrae non habent ran, inquam, quia hoc ibi docuit rerutri veritatem negat Bellar mi. nust tunde hoc Danaeus colligit aut quibus auctoribus probat Denique, si posteriores illos Esdrae libros cxpungit ipse ex canone scripturarum,quam ob causam Bellumino succenset, quod neget eos ad canonem pertinere λ An ut ubique veteris Ecclesiae fidem,iudiciumque conicinnat, mavult dicere canonicum quidem a maioribus nostris tertium Esdrae habitum,atque in canonicis a veteribus Conciliis num cratum,sed immerit, At,ut id, illi,tanquam
Haeretico fortasse licuerit; nobis certe Christianis non licet, qui, ut originem fidei nostrae, iam inde ab Apostolis corumque successoribus repetimus; ita veteris Ecclesiae xvestigia sequimur,vi sciis
6. Reliqua est totius libri cens ira, hanc enim methodum toto hoc opere Danaeus seruat, ut pollex agitata singula capita censuram totius libri subiiciat: in qua suum illud, ut mentiatur, constanter. ac strenue seruat. Hoc ait esse alterum Bellarmini in eo libro vitium, quod ita argumentatur. Patres nonnulli, aut Concilia, ex hominum nonnullorum priuato iudicio, N. librum canonicum appellant; ergd est vere canonicus Additque ab ipso Bella ino hane argumentationem eludi, dum sic scribit cap. 2. De libris isti pauea dieamui; cui tametsi non nullis canonici vivunt,tamen iure,ae merito noeanonicised apocophinominantur. Ac demum eum locum his verbis claudit Daneus Eodem modo ipsi docet Genebrariamsodalem suum viatiose colligere,de lib. .Esdrae uexatur Acm. Quo loco, mentitur primo, cum ait, ita argumentari Bellarminum, non ulli Patres asserunt
hunc librum esse canonicum, ergb est canonicus. Quanquam enim nonnullorum Patrum testim oniura fidem aliquam, ac probatione iure optimo facit, quia virorum est,& grauium, Doctorum, quos neque fallere voluisse, neque falsos esse veris mile est; tam in rem plane certam, exploratam,pauca quaedam illorum testimonia nofaciunt. Sed cum, aut omnes, aut plui imi consentiunt, tum vero veteris Ecclisae sentu,& co sensum satis agnoscimus, aqua discedcre,
Christianis no licet. Ad que testimonia si iudiciu accesserit Ecclesiae uniuerset, nisi quis infideli deterior esse velit negaremo potest libruvereisse canonicli. Quare falsu ite est, 'alte argum etatione cludia Bellar mino,qui totius Ecclesia sensu quieos libros in apoclyphiam habu
106쪽
habuit, psuato nonnullorum iudicio praetulit. Iam illud est illae.
stremendacium, quod ait de Genebrardo reprehenso a Bellarmino, quod Patrum auctoritatem sequutus, quartum Esdrae in canone reponit: quia ad locum ipsum Bellarmini prouocat eum afferamus. Quartus Esdrae,inquit, citatur quidem ab Ambrosio libro dehons msis,c lib. 2.in Lucaminin Epistola ad Gratianum tamen sime
dubio non est canonicus, eum a nulti Concilio referatur in canonem, ernon inueniatur ne ue Hebraice, ne ue Graece ac demum contineat cap.
c. nuaedam fabulosa de pisse Henoch e Leviathan, quos maria capere non poterant, quae Rabinorum Thalmudistarum somnia punt. Ita u. mirandum si quid Genebrardes enerit in mentem, hune etiam si brum ad canonem pertinere vellet in Chronologia sua pagina oo. En Bellarmini locus prolatus, atque descriptus est reprehensionem istam Genebrardi, quod Patribus auctoribus eum librum ad canonem pertinere docuerit, ostendat nobis iste tam seuerus censor. Vnus Ambrosius eum librum citat, eum Concilia non agnoscunt, reliqui Patres non attingunt, fabulosas narrationes continet; mirum Danaeo videtur,li Genebrardum miramur, quod reliquo istum Patrum, conciliorum, auctolitatem unius Ambrosii testimonio posthabueriti Tertium deinde Bellarmini vitium numerat aequivocationem, quia canonici libri nomen non distinguit ea ratione, qua emnitius distinxerat; cuius distinctionem euersam a Bellarmino supra iam diximus; sed ne locus ullus sine mendacio sit, haec subiicit. Hanc generalem uaclint, istarum ocum notionem agno scit tamen tiam inuitus, Demet Bellarminus col.6. LA. Atis ulto profecid verius citasset columna nulla,litera post alphabetum. Distinxit quidem libri apocryphi acceptionem cap. 2o sed istam canoniisci libri diuersam acceptionem nusquam in libris Bellarmini inuenies; nisi cum eam ex Haereticis refert, ut refellat Addit deinde Danaeus,canonicos libros interdum a Patribus appellari, qui nonnullas sentcntias habent cum canonicis libris consentientes.Quam insulsam emnitii responsionem, ut condiat mendacio suo,s ipse. Fite, inquit, colum. Π.ti A. Bibrum Enoch diocat canonicum, coco. 6 .Li, uibrum. 3. Esdra. Vtrumque Danarimendacium est. Nam Bellarminus. c. 18. cum de Epistola Iudae disputat, ait cum multis
Patribus, ctiam in apocryphis aliquid esse veri; atque huiusmodi esse, id, quod ex eo libro Enoch, Iudas Apostolus protulit nequc tamen eam ob rem totum librum approbasse sicut Paulus
107쪽
etlim ex Poetis, fionnunquam veras sententias profert; quorum tamen libros,&fabulas non ideo probat tanquam scripturam e no nicam .subdit deinde h/c verbaBelluminus. At Iudas nquit, Caietanus librum Enoch, non ut apocophum,sed utpropheticum citat. spondeo cum Augustino tib I sede eluit. c. s. sine dubio redendum esse. Henoch alia uid Prophetici,s diuini ripsisse . eius vaticinium inle tum fuisse in eo libro quem Iudas citat sed eam librum propterea apoco phum esse quod multa incerti,s fabulosa contineat, simul eum hoc vero arisinio, quod Iudas citat. Hic certo nusquam liber Henoch, qui
nunc extat, aut extabat tempore Iudae canomcus appellatur. Iam. vero, quod tertium Esdrae canonicum a Bellarmino appellatum D se ait,mendacium euidens est. Sic enim caputao.claudit. Porro teres Patres tuntur interdum testimoniis ex hoc lubro petitis, quem 'nos non inutilem ess atemur,sede raro Variunt, , quam sacrum, o Diuinum appellant. Vbi hic Tertius Esdrae a Bellarmino sacer, diuinus,aut canonicus appellatur' Huic denique primo libro, aemendaciis suis colophonem imponit,mendacios virulento,&frigido Etsiplures, in cauis,hocscriptum compilarunt; folus tamen Sellamminis, magna animi ambitione totam istius libri,m operis inuidiam in sederiuauit. Quaero ex Danaeo , quibus auctoribus compererit, a multis opus hoc compilatum quibus argumentis, aut coniecturis id ita esse ostendat λ Certe stylus idem est, semper sui similis doctrinae methodus eruditionis ubertas, perspicuitas, cum candore, ac simplicitate coniuncta grauitas. Vnum illud argumentum reliquum est, quod mirantur aduersarii, in uno aliquo homine esse tantam Guditionem, dotarinam acumen, linguarum peritiam, variam lectionem i& quod omnes in unum conflati assequi ipsi non possent; id in uno Iesu ita esse potuisse non credunt. Ego vero 'qui eodem cum Bellarmino aliquot annis domicilio vlus sum, tamecum omnes ij, qui eodem tempore Romae e nostra societate vixerunt ossirmare, etiam sanctc possumus, eum non modo aliorum opera non usum , sed ne anagnostem quidem, aut amanuensem habuisse sed suo ipsum studio, labore, industri , tantam supellectilem comparasse Atlibros hos. quos
aduersarii ita calumniando tantopere mirari se confitentur, sua etiam manu totos atque integros exarasse. Quae eius autographai
ab eo impetrata , meis ipse manibus in Collegi nostri Romanti Bibliotheca collocavi. Porro , quod derivare in se unum opei
108쪽
operis huius inuidiam Bella inum volui edicit Danamsi nomininus abutitur, gloriam veriusi dixisset Gloriosa eltenim, atque optanda Christiano Theologo Haereticorum inuidia. Neq; quicquam accidere optabilius potest et,qui aduersus Haereticos scribat; quam,vi,quia eius scriptis iugulari te sentiunt;scriptorem auersenis. tur. Quanquam Bellarminus, quia gloriam, qua est animi sthmi si one, kChristiana m odestia praedit us; vehementer, fugiebat, n5 prius adduci potuit, ut suas hasce lucubrationes in vulgus emitteret, quam moderatorum suorum imperio, atque aliis rationibus compelleretur,quas ipse operis initio posuit.
suasecundo libro controuersiaprima mentitur Danain aduersus Bellarminum. CAPUT VIII.
OEC UNDUM Eune prima controuersiae librum, quo de V oriis sacrorum librorum editionibus disputat Belluminus, tam multis mendaciis refersit Danatus,vi quantum mentiendo pos et . experiri voluisse videatur. Quare non id agam, ut singula num eis rem; sed vinci me materiat magnitudine confessus,illustriora quae-idam mendacia recensebo, ex aliis indicabo non nulla, caetera prorsus omittam.
I. Ad caput ergo secundum, quo quaerit Bellarminus, utrum editio Hebraica sit eorrupta, idque absolute negat, licet nonnullos errores irrepsisse librariorum incuria, aut simili alio incommodo doceat obiicit Bellar mino Danaeus, quod scribat in E est Romana errores, additamenta manifesta; qualiasunt ita, inquit, quae
Psalmo o. addititi. oea praesertim in Codice LAnglicano. tolerari quia
viam di longo tempor uerunt, cui errores Nographorum esse pari turEcclesia Romana. At verὸ, inquis, illudpotιus est obseraandum. -- tu erroris negotii dei ius faciat. Quibus verbis indieat docere Bel-:larminum errores eiusmodi in secris Bibliis tolerari, qui klei puritati officiant; idque tantum, quia longo tempore in Bibliis ij errores fuerunt. At Bellarminus nominatim agit de iis versiculis S pulchrum patens est guttur eorum, ex caei.quos constat in Hebra is codi-
109쪽
eodieibus non inueniri; & negat corruptos esse Hebraeos Codices sed eos versiculos ait in latinam editionem ex Apostolo qui ex diuersis scripturae locis eos desumpserat,in Psalmium 3. irreptisse. Neisque vero commouerit O debere Hebraei cuiusdam Codiei An glicani auctoritate.in Quo leguntur ij versiculi Psalm. I;. Nam satis certis rationibus deprenendi,eum Codicem non esse fidelem Hee omnia postquam docuit. Dices, inquit,stitas, eur Ecclesia, in editio ἀπὸ diu ata hos versiculos essepatitur Nimirum ea de causa, quoniamstiniatiam Usacraescripturae partes quatiam, i quoniam sine turbatione, standalo populi non possent auferri, cum longo tempore ibi fuerint quomodo etiam patitur nonnullos errores t wraphorum. Haec Bellar mirinus. Non ergo additamenta quaecumque, aut quoslibet errores csse
in Bibliis Eccletia patitur; sed eos, quiri maneant nihil possunt o seere, si tollantur perturbationi, Nicandalo esse possunt: neque verendum est homini Christiano, ne sacrae scripturae particulae ab Apostolo ex diuersis locis decerpti,atque coniunctae ubi ubi legantur,puritati fidei possint officere. Iam quod ait de Codice Anglicano, ridiculum est , quasi vero id curae e sedebuerit Roman et Ecclesiae,ut unus, nescio quis manu scriptus Cod ex Hebraicus, qui in Anglia seruabatur,corrigeretur,siquid haberet mendi, aut Codex ille, vulgate: editionis latinae, de qua loquitur in ea responsione B eLlarminus,ac non potius Hebraicus ellet. 2. Iam,ad caput . tot sere mendacia, quot verba Mendacium
est,quod ait, a Bellarmino, ea, quae tradit in cap. 6 usque ad quartam questionem, deinde assumi, ut fundamenta fidei, ae pietatis
sue Tres enim eiquestiones , nihil habent eum dogmatis fidei
eommune, nam in prima querit, quo tempore facta sit translatio septuaginta interpretum in secunda quos tib ros veteris testament iij transtulerint, in tertia quomodo facta sit, mutuane interpretum collatione,an vero unus ab alio separatim scripserit. Quae quγstiones,quom o iud faciant ad dogmata fidei demonstranda. aut co-
firmanda, vix fingi potest. Certe ostendere Danatus debuit, quo loco,quaue ratione, visundamentis sue fidei usus sit Bellarminus, iis rebus,quas in iis quaestioni h. docuit Mentit secunda, cu scribit,ipso, teste Bellarmino, septuaginta interpretes a Beato Hieron nor prehendi. Ait enim Bellarminus, Hieronymutio eoru versionem,
sed menda, quae postea irrepserant reprehcndere, idque ex ipsemet O , Hier
110쪽
Hieronysto probat Mentitur tertio, cum ait ab Ipsemet Bella
mino, eam versionem falsi, vitiique damnarii cum a Bellarmino, vitiatus tantum textus, non eorum translatio uspiam vitii arguatur Mentitur quarto,cum ait docere Bellarminum ipsam septuaginta seniorum interpretationem non extare amplius sed interiisse: probat enim Bellarminus, eam non plane interiisse, licet ad-niodum vitiata ad nos deuenerit. Addit denique impudentissimum, ac dignum Danaeo mendacium. Negat unquam sacra Biblia a septuaginta translata senioribus fuisses aut ea, quae citata ab Apostolis, in nouo testamento legimus, ab iis ex septuaginta interpretum versione citata. Nam Apostoli, inquit, eos, quos ex e- teri testamento proferebant locos, ipsi graece Graecis 'ibentes conuerte runt; quos postea nonnulB homines astuti in eam versionem, quam septua
ginta appellarunt instruerunt , inuexerunt , π intruserunt, treliquaε
.iu deminersionis, s si falae partes confirmarent, adseu erroris defensionem. Id porro totum, qua ratione, qua historia, quibus auctoribus Danaeus probat, cum res testatissima, ac celeberrima sit,&vetustissimorum scriptorum, non modo Christianorum, sed Hebraeorum etiam testimonio comprobata Qua ratione comperit ea testimonia veteris testamenti, quibus Apostoli usi sunt, intrusa in eam versionem postea, non ex ea potius sumpta fuisses supercilio , nempe censorio loco eam versionem mouere, atquet ex eo gradu dciicere ult, quem semper in Ecclesia Dei obtinuit. Ad caput item septimum , non modb mentitur, cum Bellarmini argumentum profert, quo vir doctissimus probat irrepsisse menda nonnulla cingrqcam noui testamenti editionem, quem Danaei locum supra protulimus: sed etiam cum ita de Bellarmino scribit. Censere inquit, in libris veteris testamenti Hebraicis, in Graecis noui testamenti errores eos, e mendum esse propter quod illi, fontes ursi
sim nobis esse nequeant, t abjs libere disentire sitfas hominibvi christianis. At Bellarminus,libere dissentire aGraecis, Hebraeisquὸ codicibus fas esse homini Christiano nunquam docuit; non esse eos, tales plane purissimos, sed mendo aliquo interdum perturbaton docet,& probat iis rationibus,quibus Danaeus non dare manus, n5 potuit. Si enim paulo oost scribit addita, inminuta, 'menda Bellarminus in Graecis codicibus reperit, ea scint in accidenti