장음표시 사용
71쪽
qui Rogesus,quippiam de hac impietate manifestius; Noua porro Danaei haeresis est,quod non solum vult,id quod verissimum est,&Catholicae fidei consentaneum, sanctos, post Christum mortuum, in coelum recipi,&gloria perfrui sibi promissa; sed etiam hoe idem assequutos, antequam Christus moreretur. Iam illud impudens mendacii genus, quod. .contro. lib.p.ad caput I 8 reprehendit Bellarminum, quod laborem,inquit,in epistolis Iacobi,posteriore Petri, duabus Ioannis posterioribus, Iudae canonizandis inutiliter sumit; quis enim de iis epistolis hodie contentioso agit Negat ergo Danaeus ullum esse, qui aut neget,aut dubῖtet. At Bellar-
minus eodem capite, Lutherum,Brentium,Kemnitium, Centuriatores, nominauit, qui earum,quasdam contemnunt,de quibusdam
dubii haerent; cur erg5 aut alsi eum non conuincit Danaeus, si mentitus est aut more suo mentitur ipse, ut virum doctissimum, atque grauissimum aliqua ratione carpat Simile illud est, quod ad cap. s. scribit,ubi de Apocalyps Ioannis,quaerit Bellarminus an sit
liber canonicus; quam quaestionem etiam proponi, moleste patitur, ac reprehendit Bellarminum, quod, eum exploratum sit, eum librum esse canonicum,ipse,quasi de re dubia disputet, rem, inquit, confessam, in dubium. ius vocat. At eum librum a Luthero, Brentio, Kemnitio, expungi ex canone, Bellarminus capitis illius initio notauit.Vides,quam gnarus sit mendaciorum artifex Danaeus, qui tam multa, tam paucis verbis mentiatur. Sed finem huic capiti faciamus, quoad tredecim minimum Danaei, pro suis mendacia continentur minimum inquam, nam si quae secundo, A. atque hoc ipsos. g. comprehenduntur, velimus in numero ponere, plus quam viginti,aut etiam triginta futura sunt; sed in tanta copia,non est tam religiose; aut ineunda, aut habenda ratio singulorum. Vidimus qua fide defendat suos; nunc qua nostros accuset videamus.
Da mi aduersu alios catholico riptores Menda Ia.
Bellarmino assingit capitibus sequentibus videbimus, eo uod ea,4 plurima, & impudentissima mendacia sunt, quae de caeceiis catholicis scriptotibus improbissime mentitur, hoc ca- pite
72쪽
ro C Igationis pite proseram, quidem ita ut secundae unius eontrouerta finiabus orationem circumscribam.
I. . Igitur a controuers. lib. I. ad cap.3 ut beneficii loco Bel tarmino rependat aliquid , qui in Haercticorum scriptis adamu L. sim examinandis tam diligens est matholicorum ipse vicissimi
scripta examinare, eorumque errores notare vult, sed ita, ut non
nisi duo proferat, quae repraebendat alterum ex Lombardo, libro primo sententiarum distinetio 23. cap. primo de quo, quia eius crba vere citat, si perperam intelligit, in praesetitia non disputo. Alterum, ex cracbrardo his verbis : Quod eadem columna idem Beliarminus ait: Patres non semelnegant Deum esse num Jecie. π quidem veri bime, oe sanctissime' Patres iste conferat, tamen cum G. Genebrardi suae Schoia Principis M' Coriphaei sententia , qui inis
sponsione Da ad lacobum S ghium capite . folio I 6 aperte profite tur in I essentiam, diuinas hvostastes non differre a decie ψῆ-ma, o indiuiduis Aub ea contentis, e ipse H euertunt. Hai Danaeus de Genebrardi, non quidem Scholae nostrae Principis, scd doctussim tamen atquc grauissunt viri sententia, mendacissime scribit: Ι enim aperte proritetur, non sic naturam , atque essentiam Diuinam, si ad hypos ases conferatur speciem intimam; neque hypostases indiuidua contenta sub specie, sed ad modum specie praedicari, quia de singulis personis vere , ac proprie tota in I natura, atque essentia dicitur. Id quod ex ipsona et G nebrardo his verbis Rogerius explicat Incia , inquit, in Gon Mardi libros de Trinitate, G ssium plum, quem citas. simul compactos, ac multo euidentius tuum Danae mendacium depraehendι. r. libro de Trinitate non longea initio, conceptis verbissis doce : Non arbitrandum, siue substantiam, siue naturam, siue essentiam, comparatione tria umsanciarum H Uaston, esset eciem, affert multas rationes, illam inter alias,quia non dicitur de multis numero diserentibin prout Philosophidisserrenumero intestiunt Qualis enim Pater, talis Fulvi, talis spiritus sancius, abseque rei alicuius ab lutae disicrimine. Praeterea, nomenunciatur plurali forma de indiuiduis nam tres Diuinae personae, non,
sunt tres Diin t tria humana indiuidua tres homines, quod hic espcntiast na numero, istic tantum specie. Haec ille. Quid ergo ad necchium3
audiamus eum loqnentem, melius intelligemin te mentientem. Sicci iturtoquitur Scribit Sldcchius, di tota anima συνω viuitas, iuoce desin
Iuli partita non enunciatur, quia defitutio animae totius de nutriente, tirocli Corale
73쪽
erbi gratia,nequi praedicari mili modo,einratione, nee essentia tota di uina, quae definitur tribus personis, praedicari singistatim,depersenissingulis poterit univoce,sed de tribus simul comprehensis praedicatur. t definiatio de definito Profecto euertitis ecchiuι, uaecunque ab Apostola, Apostolicis, maioribus denique omnibus,de hoc steriosanctifim accepimus.
Nam illi uno ore no sermone,eadem mente credendum reliquerunt Diuinitatem na eademque nominiis naturae ratione, quam Synonymam Logici appellant,desingulapersionis enunciari: non alia ratione, definitione Patrem Diuinitate esse praeditum, alia reliquis vostases docuerunt. Nomen Diuinitatis Deitatis,Diuinaesubstantiae essentiae, naturae temque nomini attributam naturae definitionem, sinstulis communem sepraedic runt: quantum adpraedicandi rationemo Philoseph loquuntur, Dei essen-riam, Cr postastes non differre a*ecie infima, e indiuidua sanxerunt. Cumque in rebus diuinis, essenti persteciem G personas, per indiuidua exprimunt dpe quandam nunciationissimilitudinem'ri deopronun-eiarunt, quod essentia de omnibus simulpersenis, s separatim desingulis, dirae indiuiduisspecies enuncietur se quemadmodum num individuum de altero no dicitur ta neq; de,na persena altera dicatur. Nam diserimen, cuia deinceps existit, nihil tertinere ad hunc praedicandi modum, ad istam enunciandi formulam, diserte sentiunt; ut, quod indiuiduis multiplicatis, stecies quoque plurali numero efferatur Nam Petrus, Paulus,
Ioannes,tres hominessunt; non item Pater, Filim in Spiritu anctus,sunt
tres Dij,proptersummam istius essentissimplicitatem. Haec iste: Et fere in margine pro ista doctrina Baptium, in epistola de differentia essentiae, se postastos, Misenum libro de eodem argumento Theodoretum libros. Pobmo Cyrillum Alexandrinum, tibroci de Trinitate, Damasicenum in Dialect cap. v. ugustinum . TI de Trinitate. Viden Danae quantum a tua ab nia distet doctrina Catholicorum non enim dicit his,
quod tumentiebaris essentiam Dei,sectu personarum esse speciem, sed
id, quod omnes Theologi Catholici concedimus, habere seper modumsteriti inpraedicando. Hucusque Rogerius, quo quia Genebrardi liber non erat ad manus,libuit integrum hunc locum desciibere. II. Libro . eiusdem controuersiae ad caput primum,in fine.rta loquitur de scientia, quam Theologi Catholici animae Christi tribuimus,ut eam unius Augustini unico,& quidem aliud agentis
testimonio niti velit. Huius in i,Scholasticoruerroris,quem hic tuetur Bellarminus, nam cotra nos pugnat,causam, G ansam praebuit Augo. qui nouumtaxat in loco, nepe lib. .e a F. peccatoru meritis, inferuore
74쪽
eontra Pelagianos di putationis, negat christum,pueriles infirmitates, cur ignorantiam suscepisse: id,quod falsum esse pace tanti miri dictumsit
pupra demonstrauimus. Haec Danaeus, quibus, ut reliqua vitia omittam, quae alio forte inspicienda loco sunt, egregia tria mendacia dicit Primum, quod ait, solius Augustini testimonio, eam Catholicorum Theologorum sententiam niti, cum, Magister sententiarum, aliorum, ad eam rem confirmandam Patrum testimonia proferat,& Bellar minus cap. 3. eius libri, citet Eusebium, Ambrosium, Hieronymum, Cyrillum, nedam, Bernardum, Anselmum, Theophylactum, Gregorium, Sophronium, NaZian Zenum, Athanasium, qui vel diserte a stirmant, vel non obscure significant. In quorum testimoniis eludendis , ad caput illud tertium sudat Danaeus Vt si, neque scripturarum ulla nobi sic stimonia, neque rationum praesidia, ad eius rei confirmationem suppeterent,quae,&multa habemus,& valida,ut ex 2.ω4. eius libri capite satis apparet; tanta, tantorum , tamque locuplerum testium nubes,& veteris con- sensus Ecclesiae satis veritatem demonstrasse videri possint. Alterum in ijs verbis Danaei mendacium, superioris pci simile est, quod uno dumtaxat in loco, id ab Augustino, vel tradi,vc inlinuari ait, quidem ita, ut in feruore disputationis exciderit potius, quam meditato prolatum sit; cum in co,dej cccatorum meritis, a. libro, cap. 20. tam exaggerate, tam grauitcr, tam multis,id dixerit,ac ratione confirmarit Beatus Augustinus, neque unquam retractarit, tam seuerus alioqui scriptorum suorum ccnsor, castigator. Et in libro II. de Trinitate cap. 26. doceat absurdissimum csse, Christum alio tempore accepisse Spiritum Sanct iam, quam in ipsa conccptione,ut cap.3. B cssar minus adnotauit. Ncgare porro Danaeus ipse non audet, conseqtiens esse, ut si ab instanti conceptionis suae inundius
est Spiritu Sancto, sapientiam quoque sit assequutus: quanquam negat, consequens esse, Viacccpto Spiritu Sancto,ad summu statim sapienti astigium venerit, ut nihil postea ulla ex parte didicerit. Et vero, qua ratione negare id posset, etiam si maxime vellet, clamante per Isaiam Spiritu sancto, cum de ea Christi unctione loqueretur, quod requiescet super eum Spiritus sapientiae, Minici luctus, Spiritus consilii,&fortitudinis; quare ad caput eius libri 2. summa Ope nititur eam Spiritus sancti acceptionem, ad trigesimum usque Christi annum differre. Igitur velit, nolit, concedat ncccsse est cx
Augustino in libro de Trinitate Christum ab ipso conceptionis ar
75쪽
seulo, puerilem hane animi infirmitatem . quae in rerum omnium inscientia posita est penitus ignorasse, eum iam tum requieuerit in eo, Spiritiis sapientiae, intellectus. Ergo neci parum meditatum id excidit,viro grauissimo, atq; sanctitari mo,quod multis verbis,ac rationibus,ibi confirmatum, nunquam post caretractauit, qui ipsas etiam minus aptas,aut graues loquestiones, quae iuueni exciderant, senex editis retractationum voluminibus castigauit: Ncq; uno in loco docuit, quod in aliis quoq; voluminibus amrmauit quae cum a pud Bellarminum iam vidisset,sciens, ac prudens, ut rudioribus imponeret Danaeus mentitus est.Tertium ea in re Danaei mendacium est quod ut eius loci auctoritate eleuet, Augustino tribuit, id, quod
neq; ipse dixit,& manifeste falsum est. Negat, inquit, Christumpuerilesi miratei,oe ignorantiam suscepiF. At quis est tam hebes,qui nesciat, imbecillitatem corpusculi, membrorum teneritudinem, infantiam, vagitus, lacrymas, totum aetatu lae ilIius tenorem vite, ad pueriles infirmitates pertinere'Quas Augustinus non modo non remouet,
sed etiam agnoscit in Christo. Negat ille quidem pueriles animi infirmitates, in Christo su illa, quales sunt inicientias euitas animi, imis potentia cuni ditatum, atq; alij minus recti affectus animi quos in illa aetatula,in qua aut nullus,aut tenuis admodum est usus rationis, in primis dominari cernimus sed eas,quae in corporis imbecillit te positae sunt, quaeque, non indecora esse in Dei filio potuerunt, nunquam negauit in a in mali, ignorantiam nullo modo crediderim
fuisse n infanteido, in ovo Verbum aro factum, 1, ,habitaret in nobis: nec illam ipsius animii mitatem, in Christo paruulosueri sicarus, quam Udemus inparuulis Vbi vides, infirmitates animi, in Christo infante negare,non verbetiam corporis, quas mox his verbis agnoscit. Quia in eo eratsimilitudo carnispeccati, mutationes aetatum perpeti
γοluit, ab ipsa exorsu infantia. 3. Libro codem ad caput s. adnotasse ait Nicolaum Lyranum,in caput Io. s. v. 3 q. quod Christus Dominus, quia interrogauit ubi Lazarum posuissent, sepulturae eius locum ignorauit. Id quod falsi simum est Nihil enim tale adnotauit uspiam, non mod Lyranus, vir literatus, atque Catholicus sed ullus plane hominum, quem sui compotem, non ex coecarit studium impietatis asserendae. Nam, si
quicumq; interrogat, id nescisse putandus est , quod interrogat; igii orasse dicendus erit Deus, ubi Adam fuerit, post peccatum; ignorasse quid ac tum esset Abeli postquam a fratre fuerat interse-
76쪽
chus Ignorasse, quid videret Hieremias, eum virgam vigilantem,
atque ollam succensam eerneret. Sin autem non necesse est, quae quis interrogat ea continuo ignorare quae tandem ista cons quutio est, aut quibus dialecticorum legibus congruit nonnulli interrogant, quia ignorant, ergo etiam Christus Zis tamen hane argumentationem ad nauseam usque Danaeus repetit, eique, veauctoritatem conciliet Lyranum , qui nihil nouam eiusmodi somniauit, in societatem ineptiae suae vocat. Sed reliqua vide
4. In eodem quarto libro ad caput primum haeresim sitam sebo
lassicorum etiam suffragio,se conti aturum pollicitus, mendaciaum suumprofert.Durandiu, inquit,bbro tertiostntentiarum dist. 13. q. L n. Io docer gratiam, ivientiam quam accepit Christus sonitam, nee ad ea attingere, quae Pater possit insui nius potestate, quale erificire diem Iussicij. At Durandus,docet quidem gratiam animaeChristis nitam esse quo nomine,quia gratiae etiam gratis datae comprehenduntur,sapientiam quoque contineri non inuitus e cesserim. At vero ignorare Christum , quae Pater posuit in sua potestate, ac nominatim Iudici diem, eo loco non docuit. Dist autem Issis
quaestione 2. ad secundum conceptis verbis, ait animam Christi etias vi visionis beatificae, non nouit diem Iudicij, quia rerum exustentias negat in Verbc ideri posse, sciuisse tamet ait per reuelationem, eumque scriptura locum, ubi negare hoc Dominus vide intur,acute ut solet, interpretatur. Et quaest 3 num. 6. docet infusam Christi scientiam . ad res omnes naturales, omnia diuina mustitia,
cogitationesomnes,& facta hominumPertinere. s. Censeram porro, atque examen prima partis libes illius qua ti, strenuus suae illius , ac suorum igncrantiae patronus, ut ali quid dicere contra Catholicos videatur, incredibile dictu est quam multis mendaciis oneret omitto quod statum quaestionis inue tit ac duas maxime diuersas controuersias inreprobe miscet id quod in tota ea disputationefactitat. Nam apud christianos C tholicos,exploratum, ae minimὸ dubium est,christi Domini animam ab ipla conceptionis articulo, sapientiae, ac scientiae absol tionem ita consequutam, ut quantum quidem ad beatam atque
infusam diuinitus scientiam, inihil postea ui didicerit; tamque sapiens
77쪽
Lib. I. Cap. . nsapiam fuerit in utero virginis matris, quam sapiens nune sedet ad dexteram Dei Patris. Quousque vero EMChristi sapientia prote datur, quibus veluti finibus circumscribatur, in opinione positum est ncque eadem est omnium Theologorum sententia. At Danaeus, &alibi saepe, in censura in primis ita quaestionem hane tractat, quasi vel nihil inter utramque quaestionem intersit, vel si quis concesserit Christum , ab instanti conceptionis consummatum sapientia fulisse, necessario concedere debeat, cum ea omnia scire, quae Deus scit hoc inquam totum omitto, vel quod attigit supra, cum de eius in disputando fraudibus agerem, vel ne
nimis ad viuum resecare videar. Primum ergo mendacium illud sit, quod Petrum Lombardum, contradictionis arguit, cum e prellam eius diis cultatis solutionem ipse Petrus attulerit, cuius cause Danaeus cum reprehendit. Dist inquit, I q. capseeundo re-hpondet animam Christi iam tum, ab instanti conceptionis sciuisse omnia, quaestit Deus , quia sinὶ mensura dona Spiritussancti habuit, at que haec istivistententia. i. Ex quo', ut anima Christi, habueriscis riamparem, inaequalem Deo, quoniam omniascit, quae nevistit. δε--rum , hoe imum eadem distinctione cap. primo idem combardin negat,
ait enam in nullo creatura aquaru creatoria Haec Danaeus. At Lom
bardus cap. eius distinctionis primo proponit quaestionem virum ea omnia sciuerit anima Christi, quae Deus scit, atque affert rationes dubitandi, inter quas ea est , quod aequaretur animae Christi scientia diuinae scientiae , at in nulla creatura aequatur creatori, quam rationem dubitandi, pro sua vel fide, vel sapientia Dan - pro solutione,ac sententia Lombardi protulit Capite deinde secundo assirmat Lombardus anim a Christi nosse ea omnia, quae Deus sest, negat tamen habere parem diuiniscientiam. Nec sta clare, inquit, C mssici,e omnia rapit, i Dein, ride non aequatur creator uoinscientia,estsi omniaficiat, quaera ipse .nee e Peliasapientia aequalissapientiaeDei,quiasi illa multo est dignior, digniviqi,Crperfectim omnia capit, quam illivi animae sapientia,ergora in scientia maiore habet Aufficiennam Devi,quam anima illa. Haec Magister, cuius responsionem si non caripit Danaeus stipes est, si capit, mendax, improbus. Addit deinde in tertio distinctione et . scholasticos, ac nominatim sanctum Thomam concedere animae Christi hanc omniscientiam, qua sciat omnia, quae Deus stit, negare tamen omnipotentiam eiusque rei ratio
78쪽
rationem eam afferretquod anima Christi, non aeque capax sit 8mnipotentiae atque omniscientiae. Quibus duo mendacia continen intur; alterum,quod Scholastici, in primisque S Thomas, omniscientiam animae Christi concedant,cum non modo iis parte, quam pro sua eruditione tertia secundae Danaeus appellat, sed etiam in
sententiarum d.I .a. .ad 4.id diserte S.Tho.neget, neq; nisi eorum omnium cognitionem in verboChristi animae tribuat,quae,vel fuerunt,uel sunt, vel sutura sunt aliqua do,cuius verba mox proferam, quem doctrinae eius aemuli, bona,ac magna Scholasticorum pars sequuntur. Itemque ij, quos Suarius nosser numerat .parte,tomo I. disp. 26 .sec. 2.quare mentitur Dansus,&cum eam sententiam Scholasticis omnibus communiter tribuit cum nominatim appingit Sancto Thomae. Alterum illud est, quod de ratione blaterat, quam afferri a Scholasticis, S. Thoma dicit, cur omnipotentiam non acceperit anima Christi, omniscientiam acceperit. Quanquam nim verum est, non potuisse angustiis creaturar,omnipotentiam capi,ideoque communicatam ei non fuisse, tamen, cur omnipotentiae incapax,capax scientiae fuerit,uel omnium, vel certe tam multa rum,atq; adeo infinitarum rerum, explicandum Scholasticis erat, ne sine ratione hoc negare, illud concedere viderentur quoniam autem e Scholasticis sanetum Thomam potissimum delegit quem carpere eius nos rationem potissimum afferemus. Sic igitur diuino vir ingenio philosophatur.3.d.I .art. adh. In omnipotentia, inquit,includuntur ea omnia ad quae diuina potentiast extendit, ex infinitate Auae essentis ecundum quam est activa infinitorum,scundum quemlibet modum; βed inficientia omrium,quae dicitur Christo communicata, non includuntur omnia, quae Dem potestfacere; dictum ti ideo omnipotentia communicari nonpotuit, nisi habenti essentiam infinitam, sicut nee silentia omnium, simpliciter qua Deus potestfacere, nisi comprehendenti essentiam infinitam. t dictum ρ.Quibus S.Thomae verbis utrumque Danaei mendacium manifeste apparet; primo enim ne at S. Thomas,omnium,quae Deus potest facere scientiam Christo communicatam esse quam scientiam Deo sine dubio concedit quare vult plura sciri a Deo, quam ab anima Christi. Secundo negat paritatem. quia omnipotentia Dei ad omnia pertinet, quae quacunq; ratione fieri possunt,at omniscientia Chri Pti,ad ea tantum omnia,quae aut sunt, aut futura sunt, quare non est eadem utriusque ratio; esset autem aliquo modo par ratio quantum ad hoc, si omniscientia, ad omnia Cooste
79쪽
mnia omnino attingeret, quae ulla ratione esse possi narrat id omni- scientiae genus,negat S.Thomas communicari posse creaturae, quia existimat fore,ut ea cognitio Deum comprehenderet Deniq; non
in eo discrimen positum esse putat,quod ii ea quoque,quq fieri possunt cognosceret infinita cognosceret, atque adeo cognitionem haberesiae scientiam infinitam; Deus enim fumme infinitus sinita visionea Beatis, ut in se est, ipse cognoscitur, quare possent etiarn infinitar creaturae non infinita cognitione intelligi sed ex eo fieri id posse negat,quod,qui nunquam fuerunt aut futura sunt, existimat non alia ratione cognosci posse; nisi quia causa intime perspiciatur. At,cum causa ita perspiciturivi omnia cognoscantur, quae produci ab ea possimi, ea penitus comprehenditur intelligentia: at infinita essentia, comprehendi, nisi infinita cognitione non potest; quia. aut par esse debet comprehensio ei quod comprehenditur, aut etiam maior. At vero omnipotentiam, quamcumque demum com
miniscaris)infinitae cuiusdam perfectionis esse ex natura, &specie sua,aduersiarij ipsi consentiunt; S: nemo,nisi desipiat,negare potest. Quare cum omia potentia, nisi infinita esse non possit, omni scientia vero,finita altera, qua res ita sciuntur, ut earum causa non penitus comprehendatur; altera infinita, quae ex causae ipsius comprehensione oritur,optime sanctus Thomas rationem reddit, cur aliqua omniscientia Christo communicari possit; at omnipotentia non possit.At,qui cognosci a Christo omnia posse contendunt, si negant necessario comprehendi debere causam, etiam si omnes eius effectus cognoscantur,quare finita cognitione cognosci eaomnia existimant: Ddiscrimen idem afferunt, cur omni scientiam ha bere anima Christi potuerit, omnipotentiam non possit; quia scit. omnipotentia infinitan messario esse debet, omniselentia finita e iam im potest: at creatura,quae finitum non dissicile capitiinfinitatis plane incapax est; sed reliqua proferamus Scholasticis aliis aecusatis,ad Durandi laudes digreditur; sed ita tamen, ut&Scholasticis noua quaedam crimina, Durando Caluini haeresim improbus,ac malignus laudator assingat. Sapientior inquit, Durandus, imeundem .sententiarum LII.q. I. G aliis locis docet, animam Christi habuisse sicientiam finitam, cumsiti asinita, ere,udem rationis, cum animabus nostris, s finitae rapacitatis, nec eademstire, quaestit Deus,nec Dei
essentiam eo rehendere, quam Deus comprehendit. Quibus verbis tria Danaei mendacia c. mprehiadiuntur. Primum, quod innuit reli-
80쪽
quos Scirotallicos,infinitam animae Christi scientiam in eapaestastem concedere alterum,quod Durandum eius sententiae esse indicat,ut vesit non omnia scire animam Christi, quiDeus scit; tertium, quod aliis Scholasticis errorem eum tribuit, ut velint ab anima Christi diuinam essentiam comprehcndi: quia cnim sapientem e terorum Scholasticorum comparatione Durandum vocat, quod ita senserit, satis indicat reliquos aliter sensisse. Porro mendacia ea esse,prolatis, ut aiunt, tabulis probo. Ac primum quidem finitam esse animae Christi scientiam , si paucos quosdam Nominales, aut Nominalium studiosos excipias, omnes consentiunt qui infinitum seri ulla ratione posse negant. Quidam verbetiam eo usque progrediuntur, ut negent, etiam si infinita qualitas fieri posset, in anima tamen Christi poni potuisse, quia finita creatura infiniti incapax sit, accertas quosdam habeat capacitatis suae fines signifieat id sanctus Thomas 3. parte quaestione . articulo I 2. Scotus dis stinctione 3 quaestione q. f. ad argumenta istarum. Albcrius distinctione i3.articulo . Pal. 3. distinctione I3 articulo Non ergo sepientior Durandus, cum non solus finitam ani/nae Christi sapientiam, aut capacitatem tribuat; sed mendax Danaeus, qui ut ceteros traducat,hanc ei laudem prae ceteris tribuit Alterum vero istud, quod ex Durandi sententia tam diserte assirmat Danariis, non omnia ea,quae Deus scit nosse etiam animam Christi, apertissimum est mendacium Pnihil enim, opinor, aliud cognoscit Deus praeter se, nisi ea, quae potest facere, quaeque vel fecit, vel facturus est aliquando, siue naturalia ea sint, siue diuina mysteria alea omnia animae Christi Durandus diserte concedit. Nam res omnes,quae fieri possunt,d.Iq.q. . num. s. ait a Christo,visione beata videri in verbo idque non soli animat Christi Domini, sed omnibus omnino Beatis concedit,ea vertaquae aliquando fuerunt, aut sunt, ait a Christoecognosci scientia infusi. Dicendum e Mnquit quod haescientia extendit se ad cognitionem omnium rerum naturalium M omnium Isteriorum diuinorum s omnium cogitationum, G factorum hominum. Quibus verbis ita complexus est omnia, ut nihil plane prietermiserit eorum, quae Deus cognoscit nisi forte cauillari Danaeus velit, atque Angelorum ficta, vel cogitationes, quia expresse non numerauit a
Christi Domini cognitione excludi existimet. At Angelorum Durandus non meminit, quia eadem plane ratio est, quia cum Christus sit caput, non hominum modisiverum etiam Angelorum: non