장음표시 사용
91쪽
Lib. I p. quidem Scholastici impassibilitatem non modbanimi, sed etiam
eorporis,sibi Christum Dominum meruisse, sed ut opus redemptionis exequeretur, non ante consequutum esse, quam obita morte resurgeret. Atq; ut euidentius hominis istius, in mentiendo imo uis dentia teneatur; describam hic aliqua exLombardo. Is in ea dist.18. quam Danariis citat,cap. I. hanc inlcriptionem praeponit. Si Christis meruit sibi,σ nobi σquidsibi. quid nobis. Probat deinde testimoniisPatrum non nobis solum, sed sibi etia meruisse quonia aute ita docentPatresChristum sibi aliquid meruisse,ut simul doceant,quid meritus sit,ita cocludit ex eoru testimoniis Lombardus His testimoniis euidens',quod Christus per humilitatem in obedientiapastionis m ruit clarificationem corporis , eid solumsed etia impassibilitatem anima ranima enim ipsius,ante mortem erat pa bilis,sicut caro mortalis sed post morte,merito humilitatis, γ' animai Vibilisfacta est, incaro immortalis. 'rum aure anima sitfacta impassibilis,quando caro facta est immortalis cita ipso resurrectionis momento,de auctoritate nobis certu non est, sta vel mo post carnis peparationem,anima impassibilitate donata est,aut in resurrectione,quando caro restoruit. Vbi vides,dici quide meritum sibi Christum impassibilitatem animae, sed eam non, nisi post mortem adeptum. Item meritum sibi immortalitatem corporis, sed de animae immortalitate, quam ex merito consequutus sit Dominus, ne verbum quidem ullum fieri. Sed ne lite quidem mentiendi Danaeo finis Pergit. Quare exosius Ombardus,mquit, cap. 3. ω' .siribithaee duo habuisse sine merito. Olli Olunt bi meruisse gloriam corporis,
dumtaxat,alij addunt nomen, Mignitatem eam, per quam enupra omne nomen. Deniq; cisti interse digladiantur, incerti discedunt, ut nihil ex eorumstententia constituipsit. Quibus verbis mentitur, primo quod docere Lombardum c.3. q. aitChristum ea duo,immortalitatem, scit.atq; impansibilitatem animae,sine merito habuisse. Mentitur,inquam, non solum, quia immortalitatem animae, utrum ex merito habuerit, Lombardus, ne loquitur quidem in tota ea distinctione, sed etiam,quia diserte docet, impassibilitatem animae,corporis vero impassibilitatem,&immortalitatem Christum Dominum ex merito consequutum Capitibus verb3. ω . aut ea de re non disputat,
aut contra Danaeum scribit cap. I. quaerit, quomodo nominis ex alistationem sibi meritus sit Dominus; quae disputatio, nihil ad quaestionem hanc facit;quia tamen Christum Dominum sibi impassibilitatem animebatq; immortalitate corporis,meritum esse ab instan, ticon
92쪽
ti coneeptionis his verbis capite superiori concluserat 'am uis ergo a
conceptione, non modo gloriam impastibilitatis,aut immortalitatis corporis,sed etiam imp bibtatem animMhoc inquam, quia extremo c. secundo docucrat, ut cum superioribus, posteriora coniungcret; diserantum, inquit initio cap. 9gloriam impastibilitatis, mimmortalitatis meruit sed etiam donarisibi nomenine. Quare cap. etiam tertio docet Magister,immortalitatem corporis, atq; impassiibilitatem animae sibi Dominum meruisse cap.vero quarto quaerit, Vtrum, haec omnia
dona potuerit sine merito habere, atq; ut respondeat distinctionem adhibet.nam si naturam humanam gloriosam,atq; immortalem a Gsumere,ac nomen suum alia ratione illustrare voluisset ait,fieri potuisse ut hare dona sine merito possideret .sted homopastibilis,inquit, esse non potuitscutfuit: ad ιnmgloriam me meritoperuenire. Duplex igitur Danaei mendacium est, quia duos locos Lombardi falsis, citauit.Mentitur secundo, cum ait,non nullos Scholastieorum docereChristum Dominum,non nisi gloriam corporis merulisse; nam
apud omnes, qui fideliter verbum Dei suscipiunt; eiq; tanquam Dei verbo fidem habent;indubitatum est; quia humiliavit se Dominus
Iesus, faetus obediens usq; ad morte, propter hoc accepisse nomen, quod est super omne nomen; neq; id,nili a Caluino,aliisq; Haereticis,in dubium unquam reuocatum est. Certe in tam multis accusationibusScholasticorum, nominatim,designare eos debuit, qui hec dicebant, ut adiri eorum libri,&consuli,ac fides accusationis probas ri posset. At Danaeus,praeter Lombardum. S. Thomam,ac Durandum, quos calumniatus ex chirographo conuictus cst, neminem nominat. lentiri eum tertio dicerem, quod ait ex Scholasticorum nonnullorum sententia, Chrilium sibi, non solum nomcn, sed etiam dignitatem, qua est super omne nomen, fui se promeritum cum dignitas, qua Christus est super omne nomen si proprie loqui velimus,nihil aliud sit,qua esse fili uis Dei; quod,cum naturaChristus habeat,non potuit,aut suis actionibus, aut aliena libcralitate adipisci; Mentiri,inquam,eum,ea quoq; in re dicerem; nisi dissimulare,plurima potius, quam quicquam nimis ad viuum resecare vellem videri Potest enim illa nominis claritudo, ac glotia dignitatis vocabulo utcumq; significari. Neq; vertaverendum cst, ne si liberalius egerimus cum Dane: o,mendacia desint, qui numerentur;Octo
quidem certe,& viginti,minimum,hoc capite recensuimus, eaq; ex uua tantum controuersa,nec diligentissime conquisita.
93쪽
gua aduersus Bel arminum mentitur Danaus, controuersi prima, libro primo.
CAPvT VIL. Asside non Patres modo, ac Scholasticos, quos partim eontemnit, partim odio insequitur,sed etiam sacrosancta scripturarum oracula,quae dictata, atq; exarata diuinitus fatetur tractau
rit Danariis,satis opinor, superioribus capitibus demonstrauimus. Reliquum est,ut ea,quae nominatim aduersus Bellarminum mentitus est,cuius unius odio,iam mala,ac perdita prorsus fide se gessit in reliquos,consequentibus capitibus proseramus. r. Libro primo controuersiae primae ad tertium caput, quo capite
explicat Bellarminus,ea verba Apostolia.Cor.3. littera occidit, Spiritus autem vivificat, Danaeus haec scribit Putat Bessarminus itterae nomine legem ipsam a Deo Musi datamsignificari quoniam scripta ess,inlexes,id ess,praecepta de pie, sancteque tuendo continet. π habet eo Io. A. quae impleri nonpossunt a nobis. Quibus verbis, tria minimum mendacia continentui. Primum, quod ait litterae nomine, ex
Bellarmini sententia , legem ipsam a Deo datam Mosi significari quia scripta est. At Bellarminus ait legem Mosi dicta suisse litteram, quia Moses, cum legem datam a Deo deferret ad populum, nihil tutulit aliud , quam litteras incisas in lapide Christi vero legem, ait dici Spiritum quia Christus, nec litteras ullas scripsit,nec ab alio scriptas attulit sed Spiritum dilectionis, iratiae, qui ne scribi quidem potest, cordibus suorum at glauit. Non ergo, quia scripta est lex Mosi , litteram dictam ait Beslarminus veterem legem sed quia ita scripta est, ut legislator eius, nihil attulerit aliud, nisi
leges incisas in lapide Spiritum vero, quo voluntas ad legem implendam impellitur,& iuuatur, ex monte no detulit. Alterum mendaciu est, it docere Belluminum, ideo dici litteram, quia continet praecepta de pie vivendo, quq seruaren5 possumus. AtBellarminus eo loco,in quo explicat, cur ea lex littera dicatur, nusqua memianit praeceptorii,de recte,ac pie viuedo;sed infra cum explicat cur L.
catur litera occidere,cuadere mox disputabimus 3 mendacium es
94쪽
Quod si pellarminum diceres, praecepta legis impleri a nobis non
posse. Hoc Bellarminus non docet quod suo etiam loco, contra recentes Haereticos acerrime impugnat. Sed cum docet, cur dic tur littera occidere, ait,gratiam, sine qua implere praecepta non pos sumus, non fuisse vilegis Mosaicae collatam, Sed, ut solet, mendacio mendacium , velut in catena annulo annulus conseri, noui
mendacij ansam ex superioribus accipit. Si quia quaepiam doctrina, inquit, Acripta ea occidit oecidet quoque Euangelium, quoniam ipsium quoque scriptis mandatum erat. Quibus verbis, illud Bella minum docere innuit, legem Mosi , dici occidere, quia mandata litteris est At Bellar minus istas ineptias ne somniauit quidem. Sed propter duas causas , ait ex Augustino legem , sine
gratia', litteram occidentem ab Apstolo vocari. Primum, inquit, quod cum impleri nonposiit, eum, cui datur, quodammodopraeuaricatorem efficiat. exonquiridem postolus m. q. iram operatur, bienim non enlex, nee praeuaricatio. Deinde, quod ipsa prohibitione concupiscentiam augeat, nam ut siti recte ait. Nitimur in vetitum femper , cupimusque negata. occasione, inquit postolus, accepta, peceatum per mandatum operatum ess in me omnem concupissentiam Rom. 7. Haec Bellarminus. Ex quibus vides, quam luculentum
sit hoc Danaei mendacium. . Addit post pauca aliud non minus
illustre mendacium docere Bellarminum testamentum nouum,
id est, ipsam scripturam de Christo editam, nobis gratiam amem re At Bellarminus ita scribit. samentum nouum, inquit, per se,ae proprie non legem affer stedgratiama nec litterae,sed Spiritus Ν- ιαι ministerium est nihilque sabud,quam caritas Dei diffusa in cord
bus nostris per Spiritum onctum , qui datus est nobis quod tanto ante Propheta praedixit, eum ait Hieremias i. Ecce dies enient dicit Dominus, s feriam prael Cr domui Iuda foedus nouum isonsecundum pactum,quodpepigi cum Patribtu vestris, in die, qua apprehendi manum eorum, reducerem eos de terra Dpti; pactum,quodirrisumfecerunt,ta ego dominatus sium eorum dicit Dominus sed hoc erit pactum, quod feriam eum domo Israel, post dies istos dicit Dominus: dabo legem meam in visceribus eorum . o in corde eorum scribam eam. Vbi hic, ipsa scri plura,de Christo edita gratiam afferre dicituri cum testamentum
nouum solius Spiritus ministerium , nihil esse aliud perhibeatur, quam caritas Dei,diffusa in cordibus nostris perSpiritum sanctiim. idque ita esse vaticinio Hieremiae conismetui apud quem Dominus pol
95쪽
nus pollicetur fore, in nouo foedere in eundo,in visceribus,&cordibus filiorum Israel; atq; ut ait Apostolus, in tabulis cordis carnalibus legem sitam incidat. a. Iam ver,in iis, quae scribit ad caput septimum, octauum,
nonum, quia veris, aut etiam probabilibus rationibus non potest mendaciis in Bellarminum disputat. Quaerit Bellarminus capite septimo quis fuerit Artaxerses, is, qui Oer in matrimonium duxit aliorumque sententiis confutatis, quod longissime abesse
videantur a vero meminit tandem Artaxersis Mnemonis, quem
multi viri eruditi, &graues existimant nuta virum Esteris. Sed eam quoque sententiam , quamuis non aeque improbabilis sit, aesuperiores, refellit tamen; quaestionem ita concludit. Est igitur postrema sententia eaque meo iudicio maxime probabilis Ioseph lib. II.cap. 6. nec non Sulpitis bro 2.sacrae historiae, Nicephori Constantinopolitani in Chronico,o multorum aliorum, quos e nomine refert Eusebius in Chronico; qui docent Assuerum maritum Ester, non alium esse posse,quam artaxersein, qui dictus est Iongimanus; quamstententiam nos etiam equimur; tum, quod argumenta quibus aliassentcntia refutauimus,adferseus hanc nihil efficiunt; tum etiam, quia i cnimes habenda est in hae historia,maxime Iosepho,qui σHebraeus, SP Sacerdos, eo peritissimus rerumHebraicarum erat. His ubi sententiam suam confirmauit,pergit deinde reliquo cap.diluere argumenta, quae eam sententiam videri possunt labefactare Ategregius hic Caluinianae secta
latum,quam ipse, dem οιίD. planὸ,o vere refutat. Addidisses etiam
Danaeciqua ratione eam consuleti, tuam, vel imperitiam, vel improbitatem apertiorem redderes: nam toto eo capite, ne verbum quidem dicit aduersus eam sententiam Bellarminus. Simili artificio,reiicit ca,quibus Bellarminus probat,cap. 8. librum Baruch esse eanonicum.De libro Baruch agens, inquit, reum αποειωσMG cano
niter emere tribuit eum Hieremiae col. c. L A. Atqui hoc ipsemper*icue refutatur,ex ipse statim initio libri Baruch,qui hune librum, mast, nona Hieremia,c Bab Antinon in Iudaea. bi erat Hieremiasscriptum astra statur. At Bellarminus, nunquam dixit, librum Baruch esse Hieremiae ; sed postquam probauit eum esse canonicum auctoritate multorum,qui eum nomine Baruch citant; Denique nouit. eterespassim allegant hunc librumsub nomine Hieremia propterea, quod Baruch,
96쪽
quae causa uir,eu concilia antiqua, iatres,non posuerunt Baruch n minatim in cancnerivia Minninum hunc librumpartem esse iudicabantineremiae vaticiniorum ac citat deinde Clementem Alexandrinum, Ambrosium, Basilium, Chrysostomum Augustinum, Sixtum primum,&Icelicem quartum Papas, qui omnes eum librum allegant sub nomine Hieremiae. Non ait igitur Bellarminus eum librum a Hieremia conscriptum,aut verbatim dictatum,excipiente Baruch; sed habitum a veteri Ecclesia partem vaticiniorum Hieremiae quia Baruch queaHieremia aliquando audierat,in commentarium p stea retulit; quare,quemadmodum,do strina,quam habemus in Euangeliis,eac em doctrinaChristi est, quia Christus eam docuit eadem vere dicitur doctrina Euangelistarum; quia, quae ille aliquando docuit,illi postea diuino affati Spiritu,litteris consignarunt: ita
etiam, de libro Baruch,sensit antiqilitas, cum librum continere vaticinia quaedam Hieremiae, quae a Baruch per Spiritum sanctum, conscripta, ac tradita Ecclesiae tuerint. Addit, pugnare secum ipsum Bellarminum capites. Negat, inquit, ea ipsa Danielis capita esse eri Danielis,s Prophetae ei tu ipsim, cuius facta Eab Erechiele mentio e i . G tamen idem Bellarminus co 26. C. affrmat ea ipsa capita esse eriDanielis, e Prophctae,ac propterea eoomcaIcriptit. Quibus Danti verbis, duo mendacia comprehenduntur.Aricrum, quod ait, docereBella rominum ea capita libri Danielis,de quib inter nos,&Haereticos controuersa est, non esse veri Danielis, Prophetae quod nusquam scripsit,aut dixit Bellarminus, qui canonicam, Propheticam scriptura, ea quoqi capita esse,cum Ecclesia Dei confitetur;quanquam dixit non esse improbabile,non eiusdem esse Danielis, cuius est reliqua scriptura Danielis: Neq; erd,continuo sequitur, si haec scriptura non est eiusdem Danielis,cuius est illa alia,illum alterum non
est verum Danielem, neq; Prophetam; quid enim prohibet, quo minus duo esse potuerint,Danieles, quos Spiritus sanctus assatos, Prophetas cffecerit. Alterum mendacium est, quod ait Bellarini
Πum affirmare,ac negare absolute totum eum librum,qui Danielis nomine in Ecclesia Dei lcgitur, esse eiusdem cum Bellarminus, primo i spondeat ad obiectioncm aduersariorum,ostendatque,e iam sit dicamus,eundem fuisse Danielem, nihil absurdi sequi deinde vero dicat, alia etiam ratione solui aduersariorum argumenta
posse, si dicamus non eundem fuisse Danielem. Adde, inquit, quod
non est improbabiis non eundem esse amet missumquSumn libera-
97쪽
uit,sai destruxit,ae draconem interfecit oe in lacu Leonumst Lebussu.it,cum eo de quo agitur insuperioribus capitibus, id enim multos olim Hse,satur Hierondimus,praefatione in commentarios Danieli, γ' aper te Graeca editioseptuaginta habet huncposteriorem fuisse de tribu Levi,dit ibidem Hierondimus notat, cum certum sit prioremfuisse de tribu Iuda: quaesitata se habent, duo argumentata facta, nullam habenti cult te . Denique illud etiam addit, ne quid ad summam mentiendi impudentiam,in Danaeo desideres si, uod,inquit Eetarminus non
aduertit,eum inscripta, capita a Patribus citantur, non temonica scripta, sed ut historica tantum citari id quod ex Martino Lemnitio dia Derepotera t. Quibus verbis,non modo mentitur, non animaduc
tisse Bellarminum,illud Kemniiij miserum plane perfugium; quod
mendacium, ad caput etiam decimum tanto impudentius, repetit, quanto euidentius eo capite,totum illudΚemniiij commentum re
tellitur; non hoe,inquam,selum mentitur,sed illud etiam a Patrib. ea scripta non ut canonica, sed ut historica tantu proferri, cum Cyprianus, de oratione dominica,& sermone delapsis, ea Danieliscapita vocet diuinam seripturam; Chrysostomu historias trium puerorum,&Susannae,sermone de trib.pueris,& de Susanna,vocet diuinis: Ambrosius lib. 3. de Spiritu S. cap. 7 historiam Susannae, eet diuinam scripturam Origenes studiose defendat, has partes Danielis,& praecipue Susannae historiam, esse seriptura canonicam, tum homilia prima inLeuiticum,tum in Epistola ad Iulium Africanum; Beatus Athanasius in Synops, ita de libro Danielis disputet, ut aperte indicet Susanna historiam,Hymnum trium puerorum,&historiam draconis interfecit ad corpus druinae scripturae pertinere, quos omncs citat cap.s Bellarminus, quod idem ex eap. 8 de libro Baruch probari posset. 3. Ad caput decimum,a mendacio orsus, vix quicqua scribit praeter mendacia Irae toto capite,in cyntiquam longo,contenditBeluminus duos esse hos , libri alicuius pro canonico admittendi modosi sciliere, si qui*iam ex Patribus,eum librum, diuinum, velcanonicum appellarit, col. 3I. l. D. msi aliquod Concilium enerale, librum eiusmodi. ex aliquo hominum me dignorum testimonio inter canonicos annumerarit. Qui bus in verbis, tot sunt mendacia, quot sententiae. Primo enim.
mendacium est toto eo capite nihil aliud agi nam primo probae Patrum,&Conciliorum auctoritate Bellarminus,libros esse canonicos Tobiae,Iudith,Sapientiae,Ecclesiastici,& Machabaeoru volu- mica
98쪽
mina deinde refellit ridiculam illam distinctionem Κemnitis; qui,
cum Patrum Conciliorum auctoritate opprimi se sentiret, a quibus ij libri, pro canonicis habiti sunt duplicem, nescio quam, libri canonici acceptionem somniauit quaeuersa, de modo recipiendi scripturas in canonem disputat quia hoc in primis quaerit, secunda aduersariorum obicbio, ac demum tertiam obiectionem proponit,ac soluit. Ita id, quod in eo capite unius obiectionis responsio est; Danaeus totius capitis constituit argumentum. Deinde mendacium est Bellarminum doceres, hoc ipso librum aliquem inter canonicos numerari oportere, si quispiam ex Patrihus,eum,vel diuinil moves canonicum appellarit. Docet ille quidem, contra insulsam Kemnit ij distinctionem, cum a Patribus liberaliquis, vel diuinus, vel canonicus appellatur significari eum librum esse certae, atque in fallibilis veritatis, atque auctoritatis, idque ex Augustino confirmat; sed unius, aut alterius Patris auctoritatem, sine ulla Concilij generalis, aut Pontificum probati ne cladeclaratione, satis esse ad recipiendum librum aliquemininter canonicos, neque docuit Bellarminus, neque omniare qui sinouam, nisi Haereticus calumniandi animo potuit. Mendacium denique est, docere Bellarminum , si quod Concilium generale ex aliquo fide dignorum testimonio, librum aliquem canonicum censuerit, eum librum haberi canonicum oportere. Nam,&si verum est, idque fideliter Christiani omnes credimus, non pocse Concilium generale legitime definiens errare in approbationa sacrorum librorum tamen modus,quo utitur, dum quaerit virum liber aliquis canonicus, aediuinus sit,longe alius assignatura Bel- Iarmino, quam quem Danaeus sibi confinxit Primo enim non ait
Bellarminus ex aliquo hominum dedignorum testimonio id decerni a Concilio, vel solere, vel posse; quis enim fide alioqui diasnus,vel leuiter auarmet,vel obiterinnuat,eaei vel significatio, vel
anarmatio est aliquod hominis fide digni testimonium; neque tamen in ullo grauidae seuero iudicio; nedum in Concilio Ecclesiae uniuersalis , cui praesidet Spiritus sanctus per Christi Vicarium, idoneam probationem effeceriti Non igitur quodcunq; testimo- .nium, hominum aliqui fide dignorum, satis esse ait Bellum i-nus,sed quod serio ab iis dictum, consideratu sit; qualia solent esse ea, quae scriptis diserte mandantur a viris prudentibus. Dicit
99쪽
ergo satis esse , si habeat generale Concilium aliqua testimonia hominum fide dignorum,illius temporis,quo scripturae conditae sunt, vel saltem proximi. Quod ipsum mox fusius explicans: Fatemur n- iit,Ecclesiam nullo modo posse eere librum Canonicum de non Canonico,ne contra; sted tantum declarare, quis sit habendus Canonicus, oe hoe non temere,ne pro arbitratu sed ex veterum testimonii , Gr similitudine Iibrorum,de quibus ambigitur,cum illis, de quibus non ambigitur ae domum excommunwens, er quasigustu Populi Christiani quomodo Diuis Hierondimus libro de viris illustribu in Iacobo, dicit, epistolam Iacobi, paulatim tempore procedente meruisse auctoritatem Vbi vides ex Bel tarmino, praeter testimonium antiquitatis in declarandis libris canonicis,duo alia solere spectari Alterum libri eius de quo ambigitur,cum ceteris minime dubiis similitudinem,tum doctrinalitum methodi,rationisque docendi, habet enim Spiritus sanctus, etiam in dissimili rerum genere,nescio quam similitudinem sui Alterum, quod spectari solet, idque maximi momenti est sensus communis Ecclesiae. Nam quamuis seri possit, ut singuli homines fallantur, neque ducantur Spiritu Dei in rebus fidei totam tamen Ecclesiam decipi aedestitui Spiritu Dei, qui cum ea mansurus in aeternum, missus illide coelo est, plane fieri non potesti. Quare,cum constiterit,communiter librum aliquem pro Canonico a fidelibus recipi, iam eonstat, dictante Spiritu sancto eum librum esse canonicum. Quem uniuersalis Ecclesia sensum declarare eque eo iudicare, ad Pastores, ac Pastorum Principem spectat. Atque ex his aliud refellitur Danaei mendacium,qui ita nobiscum, cum Bellarmino inprimis agit,quasi dicamus auctoritate Concilisvel Patrum, Scriptum aliquod de non canonico fieri canonicum. Neque enim, inuit, nius alicuiu Patris,aut Ecclesiastici Scriptoris uicium priuatumores erepote haut era ea causa, cur liber aliquis sit eanonicus , neque item totius Generalis alicuius Concilij auctoritas, super hominum quorundam testimoniofundata, exeopendens,potes aliquod scriptum ex non anonico facere canonicum. Qtiod tanto impudentius Danaei
mendacium est, uanto acrius de Kemnitio questus est Bellarminus
in hoc capite quod haec,& his similia nobis affingeret, a quibus absumus.quam longissime. . Ad caput M. & 2. palmari mendacio locum illustrat,lixe enim sunt lumina Danaicae orationis. Docere enim ait Bellarminum,ex Clemente libros Tobiae,& Iudith esse apocryphos, col.62.
100쪽
Iit A locu sinitem citat est ea p. o libri I. ubi de apocryphis libris disputat Bellar minus, ac per ea in occasionem agit decanone
8 . qui Clementi adscribitur, quem negat sibi videri Clementis.
cum propter alias rationes, tum etiam, quia in isto canone, inquit, numerantur libricanonici, inomittuntur quidam, qui certi me sunt canonici, ut liber Esdrae, Tobiae, IudithIapientia, Ecclesiasticvi, Apocaldipsis. Vide quantum ab ista sententiaBellarminus absit, ut hos libros apocryphos a Clemente vocari,aut haberi doceat, ut eo nomine Can nem eum Clementis esse neget, non quod eos libros apocryphos
censeat, sed qu5d nominatim eos noli recenseat inter canonicos. Porrd, si cum canonem Clementis esse Danaeus contenderit, quaeram ab eo, utrum in apocryphis a Clemete numerari eos libros putet,quorum non meminit; si argirmat, viderit ipse, qua ratione in canone retineat libros Esdrae,& Apocalypsim Ioannis, quos Clemens
non numerat. Sin aut non continuo expungit ex canone Clemens
libros, quos non recenset, unde colligit libros Iudith,&Tobiae apocryphos a Clcmente existimari, idque teste Bellar min, Neq; vero capulis.&iq. elabi sibi sine mendacio passu scit . Negat pro libris Sapientiar,& Ecclesiastici, ullum Concilium, quemadmodum pro superioribus confirmandis,& commendandis.citari,ac proferri. At capitis Licinitium illud est: Iiber Sapientiae testimonii habet ab antiauis Conciliis γ' patribis, Concilium Sardicenseo epistola ad omnes Oscopos,
cuius meminit Theodoretin lib. 2.b .e. 8. Excap. 7. huiMibri probat, H-lium Dei esse rerum omnium effectorem,m verum Deum. Concilium item litanum, laevoi librum Sapientiae Scriptura sacram nominat. Et c. Io.
quo capite de libris Tobiae, Iudith, Sapientiae, Ecclesiastici,& Macchabetorum, simul egit, pro his omnibus citauit Concilium Carthaginense, s.can. 7. MTrid. sessi. Eodem plane mendacii gen cre utitur ad cap. Ic quo de libris Machabaeorum nominatim Billarminus disputat; negat Danaeus pro iis libris vllum Coeilium afferri. At eos
auctoritate Conciliorum, c. Io .confirmatos,iam ante fuisse satis co-
stat. Neq; vero quamuis de iis Euangeliorum Marci, Lucata Ioannis partibus,de quibus agit cap s. Bellarminus, nobiscum Danaeus sentiat,diuredere ab instituto potuit,ac mendaciis tantisper abstinere. Primo enim non obscure indicat neminem, si item suorum de iis partibus dubitare. At certe, ut alij non dubitarint, dubitauit de historia adulterae Theod.Beza; cuius nihil in hoc praesertim genere Danaeum latere potuit. Is enim, ut notauit Rogerius,ad caput Ioannis oeciis Corale