장음표시 사용
121쪽
C-ccessitas quo su illa veteris testam et i mentio a Danaeo addita;
inim illud quoq; coprchendi nomine totius sacrae scripturae nemo dubitat cum de nouo tantum Bellarminus loquatur, quod Graece,aut Hebraice scriptum dixit: quia Euangelium Matthaei constat Hebraice primum fuisse editum; de Epistola adHebraeos, anceps si,ntcntia cli, Graece ne, an Hebraice edita primum ab Apostolosuerit. Haec igitur,quircetc,ac vere dicta a Bellarmino fuerunt, cur ita, cruertit Dan sus Nimirum, ut rerum inutilium, atque alien rum admixtione vis demonstrationis obtunderetur; ac vir doctissimus ad rem non loqui videretur. Ita propria est ea Danaicorum scriptorum gloria, ut sal etiam ipsum,cum attigerint infatuent. Denique si ea verba,quae initio capitis 3.scriptit Bellarminus, cum detrimis linguis ageret; quibus, inquit, ipsi libri diuini ab auctoribus sulf,initio scripti fuerunt. Ea inquam verba, si ita intelligenda fuerunt, ut Danaus interpretatus eli cum ad caput decimum scriberet.vclle B cIlarminum diuinos libros ab auctoribus suis initio, latina etiam lingua fuisse conscriptos,uti, Hebraea,&Graeca; id quod incensura libria repetiit,cum eam Bellarmini sententiam, iisdem plane,quibus ad caput decimum verbis retulisset. R ,inquit, haera tione incertum totius sacrascriptura jundamentum, incerta fidei Christia nae regula,si ex quibus libris, acfontibus haurienda, at uestabiliendasit ignoramus. ut si hi libri quisunt fidei christianae regula. Odiu lapis, nempe latini bbria Prophetis, postolis scripti, non extare dicantur. Vbi vides, Apostolicas,atque Propheticas scripturas,in iis a Danae numerari, quas Bellarminus docet latine conscriptas. Cum igitur ita sum Bellarmini locum Danaeus interpretetur, cur, cum hoc loco Bellarminus scripserit Euangelia, Epistolas, aut Hebraea aut Graeca lingua fuisse conscriptas,dicere ipse maluit, sacram scripturam cbraice dumtaxat, Graece editam esse ρ Namsi idem, utraque loquendi ratio significat,calumniator est, qui Bellarmini verba aliter, interpretatus sit sin autem alia est utriusque loquutionis significatio mendax est,qui quod Bellarminus bene dixit,ipse perperam refert. Erant plura multo, quae tum ex reliquo hoc, tum ex sequenti capite,tum ex censura libri secundi proferrem; sed satis opinor multa enumeraui,neque necesse est in re tam manifesta, atque
perspicua probanda,iam anxie diligentem esse.
122쪽
bb. Danai aduersus Pellarminum mendacia .
CAPUT X. HUNC nobis laborem capita superiora, magna ex parte mu
nuerunt,tam multis enim enumeratis Danari mendaciis; qua multa aut ab uno Haeretico omnibus disputationibus; aut abominnibus una aliqua, vel altera dici potuisse vix credibile videtur; v rendum non erit, ne si solito etiam negligentiores sinus, in posteriorum librorum mendaciis recensendis, facultatem potius nobis defuisse quisquam existimet, quam voluntatem. I. Mentitur ergo primo in ipso libri tertii vestibulo, cum ait, se quoque,ac suos,& omnes in uniuersum concedere, sacrae scripturae interpretationem,atque intelligentiam dissi cilem esse, si quiuis eam Explicare conetur. Me utitur inquam, cum id Haereticos quoque concederetae fateri locet. Si enim difficilis est intelligentia atque interpretatio scripturarium, qua ratione docentinumquemque se
tu posse ex scriptu ris haurire mysteriorium fidei definitiones,& debere omnibus passim,etiam idiotis,& rudibus,sacros libros tradi,ut ex scripturis doceantur, quid credere, quid non credere debeant pDicent fori mysteria fidei explicate, ac facile in scripturis tradi, sed esse reliciua disseilia. At, id ridiculum est,si enim quicquid scri plura continet verbum Dei est, quicquid scriptura docet credi necesse est. Si ergo quaedam sunt in scripturis dissicilia, neque satis
explicata, erunt nonnulla ad fidem pertinentia di nacilia in scripturion quaticum misticus,&idiota inciderit, bonum Dei verbum, quasi medicamentum alieno tempore sumptum, sibi vertati, perniciem. At quae uno loco dissicilius traduntur, lio traduntur racialius,hoc est enim Haereticorum effugium. Quaero ab his, sitne ita facile,geminos hoste scripturatum locos inuenire, atque conserre, Scognoscere uter ex iis proprie, uter metaphorice sit intelligendus; ut cuiuis, etiam idiotae id obuium sit, an vero secus I facilei dixerit Danaeus, facilis ergd est intelligentia, interpretatio seris uturarum, sin,id ipsum disssicile dixerit, prosccto, secum,4 cum Magistris suis pugnat,qui,ad sacrorum librorum lectionem cerd ne euata.&cementarios vocalit, quod sacra scriptura, facilis sit cuilia
123쪽
euilibet ad intelligendum Mentitur secundo, cum althune esse ire tertii libri primo capite Bellarminiscopum, ut doceat, non solum intelligentiam scripturarum, si quiuis eas explicare conetur esse difficilem;sed ita obscuram,implicatam, obstrusam esse scripturi me- tem, latere, ut frustra ex ea quid definire in negotio fidei, ab;quρ
Patrum commentariis a Romana Ecclesia probatis, laboremus. Qui locus, non unum, ae simplex mendacium, sed mendaciorvini aceruum continet. Prim b, quia quaestio proposita a Bcllarmino ea tantum est, sintne scripture per se facillims, atque apertissim ,an vero interpretatione indigeant. Neque uspiam Bellarminus docet, aut probat aliud,nisi non esse scripturas tam apertas, ut interpretatione non egeant. Secundo,quia non negat aut Bellarminus, aut
alius Catholicorum multa inscripturis tam aperte, tamque facile dici,ut ea quivis intelligere possit, etiam sine interprete. Vt, quod Dcus creauit mundum, quod Deus sit unus, quod sit Dominus omnium, quod Christus sit filius Dei, passus, mortuus pronobis; sed quod docemus illud est Esle multa in scriptulis,aut dissicilia intellecitu,aut, qui ancipitem habere interpretationem possint; ad quorum intelligentiam interprete opus sit. At Dantus, nihil planὰ ait ex Bellarmini sententia, posse in negotio fidei exseripturis sine interprete definiri. Tertio,quia de his ipsis obscuris, atque abstrusis sacrς scripturae locis ita sentimus posse aliquem aliquando diuini Spiritus duc tu,& bonitate ingenii verum scripturet sensum,&sententiam assequi, etiam non adhibitis aliis interpretibus; sed negamus ita certo scire quemquam posse, se scripture mentem, aesententiam assequutum esse,ut falli non possit, nisi, aut reuelatione
habeat, aut aliquam aliam regulam, ad quam exigat interpretationes suas ea autem est Ecclesiet Spiritus,qui salii non potest,aut fallere. Non ergd docet Bellarminus nostrustra laborare, cum scripturarum intelligentiam quaerimus,sed negat,fide Diuina, cui falsum subessi non possit, nos certos omnino esse posse veram nos intelligentiam assequutos,cum labore, atque industria nostra scripturarum arcana rimamur. Quart5,quia quod ait de Patrum interpretationibus Romana Ecclesia approbatis, nusquam in hoc capite docet Bellar minus quanquam enim verum est eum, qui a communi Patrum sententia discesserit,in scripturarum,ac fidei explicatione,sne dubio destitui spiritu veritatis, hoc tamen loco, debat rcinon disputat Belluminus, sed querit, utrum sacrae scripturae
124쪽
interprete indigeant,quicumque demum ille, qualistum oue s Haec eadem mendacia paucis post verbis repetit Danaeus, ted noς
a. Iam ad caput secundum,eis alia non desunt, quae iure note illud insigne est non longe a fine Adsecundum.ingunt, nostrorum aro gwmentum,respondet praeceptum Domini,quod e i in Decatus,non esse lucidam,s facile ad intelligendum sed esse lucidum,postquam intellenum fuerit. At Bellarminus contrarium plane, atque aperte docet: nam postquam proposuit argumentum aduersariorum, ex Psalmo I 8. Preiceptum Domini lucidum illuminans oeulos, ex quo probare nituntur sacram scripturam esse facilem intellectu R 'ondeo , inquit,prim non agi hoc loco de Yniuersisscripturis,sed tantum, de praceptis dominicis,quae dicuntur lucida,lucerna, lux,non quod facile intest gantur, quanquam, o hoc est verum; quid enim facilιus, quam diliges proximum tuum 3 sed quod intestina, incognita, dirigant hominem in operando. Vbi vides Bellarminum,cum de praeceptis Decalogi eum scripturae locum intelligit, dicere esse quidem facilia intellectu pret-cepta, non tamen eam esse causam, cur lucida dicantur; sed quia cum intellecta fuerint facem ad bene operandum praeferunt v luntati, dictando quid agcndum,quidue fugiendum sit. Subdit deinde Bellarminus Secundo dici potetiari quidem descripturis omnibus, se cripturas dici lucidas, imo lucem,oe lucernam,non quodfacile intest gantur,sed quod intellcctae eum fuerint mentem illustrant. Hic certe de omnibus scripturis, non de Decalogo loquitur Bellarminus. Sed, cum reliquis in rebus parum sibi constet,in mentiendo tamen constantissimus est Danaeus, nam,hae ipsa de re loquens Sibi contradieitu: nquit,cum eadem colum eptem spra lineiscripserit Decalogum legi
esse facilem ad intelligendum , quia litis doctrina est naturalis quo loco mendacium , de quo paulo ante diximus strenue confir
3. Sed caetera, quae in reliquo libro sparsim mentitur omittamus; ad censuram libri tertii veniamus. Mentitur primo initio censurae,cum docet velle Bellarminum ex ore Romani Pontificis p tius,quam ex ipsius Dei oraculis Propheticis, Apostolicis doctrinae ipsius Dei,&fidei nostrae veritatem pendere. Imbverbexpres.se docuit in diuinis Prophetarum, Apostolorum oraculis summam esse certitudinem, atque infallibilem veritatem. quanquam,
125쪽
quia interdum obscuriora sunt, necesse suisse demonstrat, te eriatum aliquem, minimeque fallentem,veri scripturarum sensus intes pretem, quasi fidei nostre pedagogum Deus in Ecclesia constitus rei ne si suo quisque iudicio in negotio fidei nitere tui, quam fallax est humani ingenii solertia in inuenienda veritate, tam fides nostra esset incerta Mentitur secundo dum ait, docuisse Bellarminum libro primo incertum plane esse, qui nam sint sacra scripturae veri, &genuini libri Cum Bellar minus, totum eum librum insumpserit, ita probandis veris, genuinis sacrae scriptura libris, tum contra alios Haereticos,ium vero etiam contra Caluinianos,qui suo, nescio quo nuper exorto spiritu, scripturarum spiritum metiuntur. crtio mendacio plane non vacat, cum ait docuisse Bellarminum libro tasaeram seripturam in suis purissimis sontibus, nimirum in Hebreteis, Graeciique codicibus; quae sunt prima, originalia sacrae scripturae fundamenta esse turbidos,turbatos, corruptos. Dixi hac de re
alias, irique repetere piget, quia Danaeum, iterum, ac saepius mentiri non piguit Bellar minus id tantum docet, Hebraeos, ac Graecos codices, neque plane, aut magna ex parte corruptos, ac deprau
tos .s , quod quidam asserebant, neque tamen mendo plane omni immunes conseruatos esse quod vel impiorum hominum peruersitas, vel librariorum incuria aliquid aliquando mutauerit quare sontes eos, neque plane turbidos, neque tamen puri sum os fluere. Huic,quicquid addit Dantus, non Bellarinii,i doctrina, sed ipsi us mendacium est Mentitur quarto cum de tertio vitio, quod B cl-larmino de suo appingit, disputans, docere Bellarminum ait, facilius a nobis praestari legem Dei,quam intelligi colum i 26.l. D. Bellarminus cap. r. ad primum argumentum HGeticorum, quo probare se putant facilem esse intellectu sacram scripturam , ex illo Deuteron. 3o Mandatum, quod ego praxipio tibi hodie , non supra te est , his verbis respondut Plurimi terum hunc locum intestimunt, non de facilitate intelligεndi siripturis sed de facilitate implendi mandata Decalogi, cum aderi gratia auxilium, quod est contra omnes Lutheranos qui docent imposilbilia esse Dei mandata Negat Bellarminus , idque auctoribus Tertulliano, Origene , Ambroso, Chrysostomo , verba ea intelligi de facilitate intelligendi, sed ait loqui eo loco Mosen de facilitate implendi praecepta; unde igitur habet Danarus, docere Bellarminum facilius praestari,
quam intelligi posse mandata Dei λ Mentitur quinto cum in iis
126쪽
contradimionibus, quas obiicit Bellarmino, qui revera mere Danaei ineptis sunt, neque defensone indigent Men itur, inquam, cum ait,docere Bellarminum, Ecclesiam non iudicare de sacrae scripturae intelligentia: sed tantum de intelligentia mea, aut tua QMa- minuit,diuersasit iudicii ratis. Locus hie Bellarmini,quem Danae us deprauat, est in capite Io in responsione ad decimum quartum Haereticorum argumentum ubi Bellarminus haec scribit. Duobus modispotest intelligi Ecclesiam iudicare descripturis; no modo auod iudicet, erum nesiit, an sedum quod scripturae docent altero modo, quod posito r fundament certissimo scripturae erba esse erissima, iudicet quaesit vera eorum interpretatio. Et quidemsiprimo modo Ecclesia iudia caret eresseisivrasicripturam sedhoe non dicimus; quamuis Haeretici calumnientur id nos dicere; qui pasii ealumniantur nos subiicere Aripturam pedibus Papae. At secundo modo iudicare Ecclesiam, - Pontif-em de scripturis,quod nos esserimus,non est Eeclesiam esse Aprascripturam stedsupra iudiciapriuatorum hominum. Non enim iudicat Ecclesia de veritatesicripturae,ste de intelligentia tua, o mea estaliorum ine uehinesumit verbum Dei aliquod robur sed inresistentia nostra: non enim Fcriptura est erior,aut certior, uiasi Ecclesia exponit sedmeasententia ess,erior, quando ab Ecclesia confirmatur Docet ergd Bellarminus non iudicare Ecclesiam deveritate scripturae, quam nouit esse in- fallibilis veritatis, sed de veritate interpretationis: Nam cum ego uno; tu altero modo, ille alio interpretamur accedit iudicium Eeclesae, quae hane docet esse veram intelligentiam scripturarum; Quare de priuatorum interpretationis veritate iudierum Ecclesia fert; ac dcclarat errare Caluinum, verbi gratia, cum verba coenae Domini figurate non proprie interpretatur Mentitur denique,
cum ait fieri a Bellarmino Augustinum sbi ipsi repugnantcm, item
Chrysostomum, Hieronymum,quibus tamen maxime velut sue sententiae auctoribus utitur. Adscribit columnae numerum. 223.
Adi codicem Lugdunensem consului hominis mendacissimi
impudentiam miratus sum.ea columna partem complectitur capitis primi libri tertii, quo loco Bellarminus citat Augustinum pro
obscuritate scripturarum ita, ut quia apertissime asserit obscuras admodum esse scripturas, ne verbum quidem ullum Bellarminus subiecerit, quo ligustini mentem illlistraret. Neque Chrysostomum, aut Hieronymum,aliter coloco citat Bellarminus, sed nimirum Danaica fide Danaeus semper agit.
127쪽
η. Parcius etiam, quam exl libro Danaei mendaciam . proferemus, vix, ut ita dicam delibabimus, ut ad 2 controuersiam aliquando transeamus quanquam non parcius ipse mentitus est. Ad caput 3 in quo capite Bellarminus undecim illustrissima Κemniiij mendacia detegit, ut aliquid dicere pro Κemnitio videatur,sua etiam ipse addit Danaeus Mentitur primo cum ait,Bellarminum perinculsum obiectionibus Kemnith aperte in resposione ad secundum
eius argumentum fateri magnam eanonis Missae partem ducentis annis post Apostolorum obitum inuentam esse. tqui Kemnitius ait docere Catholicos, totum canonem esse ex Apostolorum traditione. Respondet Bellarminus,mendacium esse Kemnitij,tantumisque abesse, ut Ecclesia Catholica doceat totum Missae canonem esse ex Apostolica traditione, ut certissimum sit, addita fuisse nonnulla
ducentis etiam annis post obitum Apostolorum Mentitur secun-dd cum ait, concedi a Bollarmino, consuetudinem tantum Ecclesiasticam, non diuinam institutionem esse, ut aqua, vino, in sacris
Altaris mysteriis misceatur, utque aqua sale permixta in templi h beatur. Probat enim Bellarminus ex ipsius Alexandri verbis,a quo institutionem hanc emanasse Κemnitius dixerat, eum ritum Alexandro antiquiorem esse, & Cypriani testimonio confirmat, a Domino ipso profectum. Item ex eodem Alexandro probat aquae benediistionem antiquiorem esse. Neque plane vacat mendacio, quod de consecratione Altarium, deque quarti temporis ieiunio ita subiicit, quasi concesserit Kemnitio Bellarminus id, quod contendebat, Altarium consecrationem a nobis pro Apostolica traditione haberi, clim non sit. Duplex in ea obiectione erat Κemniiij mendacium alterum,qubd eam traditionem a nobis in Apostolicis numerari dixit;alterum,qubdeam Fcelici Pontifici tribuit.Vtrumque unica responsione refellit egregius veritatis assertor Constat, inquilli Sylvestrum huius ritus auctoremfugse. At, si id internos constati Apostolis eam institutionem prosecto non tribuimus, aut ce te proferre Κcmnitius debuit, qui ex Catholicis scriptoribus eius ritus originem ad Apostolos reserrent. Iam de quarti temporis i iunio,mentitur Danaeus; non enim obiicit nobissemnitius,qubdunu ex quatuor anni ieiuniis Apostolis tribuamus, sed quod ipsam quatuor temporum obseruationem ab Apostolis repetamus; sim tamen a Calixto principium duxerit. Cui Bellarminus respondet, nos dicere, eam obseruationem ut ieiunaretur tribηs anni tempori-
128쪽
bus ab Apostolo manasse, ut Leo primus Romanus Pontifex exinpresse docet,sed Calixtum addidisse quarti temporis ieiunium Aut igitur tardus admodum est Danaeus,qui non intelligit,in quo sita siti obiectio Kemnith, responsionis Bellarminianae vis, aut mendax, qui alia omnia viro doctussimo tribuit,quam quae docet. Mentitur quarto,cum ita scribit In responsione addecimum exemplum mnitV.
paralogi um a non consequente admittit, sic oristus meminitfactae sanctorum, insincta liturgia commemorationis, ergo meminit sanctorum inuocationis. Nonsequitur Oliud enim e lfuitquepemper,commemoratio sanctorum in sancta liturgia, aliud eorum inuocatio, haec a Siricio institu ta,issa vetustisiima, de qua non loquitur omnitius. Vbi duo mendacia sunt Danaei:alterum,qud negat loqui Kemnitium,de commemoratione sanctorum in sancta liturgia cum Kemnitius expresse ita scribat Siricius memoriam minuoeationem sanctorum Missis addidit. Alterum, quod ait, Cyrillum Iius commemorationis, non etiam inuocationis meminilse, cum in haec verba citetur a Bellarmino. Cum hoc Sacrificium offerimus facimus mentionem eorum, qui ante nos obdormierunt, primum Patriarcharum , Prophetarum, Apostolorum, Marortimo Deis orationibus istorum Fuficipiat preces nostras. Me titur quinto, cum ait, concedere Milarminum Haereticis, dum e rum contradictiones& mendacia numerat , Deum iussisse Ap stolos nouum Testamentum scribere. Hoc ille minquam concedit, sed docet tantummodo mentiri Nem mirum, qui dicit, docere
Catholicos, uelise Deum, A postolos non scribere, nisi forte, ut est Dialecticis apprime eruditus,ita argumentatur Danaeus. Non iunsit Deus ex Bollarmino, Apostolos non scribere; ergo iussit eos scru berc. Quam argumentandi rationem, si probandam Danae ex istimat,cogitet ipse secum, quid responsurus sit,si quis eadem plane argumentationis ratione usus, ita ratiocinetur. Cum Apostolus I.Corinth. 7. consilium dat, ut virgines abstineant matrimonio, non praecipit ne abstineant; praecipit igitur Apostolus, ut virgines abstineant matrimonio Aut; Christus non praecipit, ne se fideles tortoribus offerant, persequutionis tempore praecipit igitur,ut se offerant. Sed quid opus est Danaei Dialecticam exagitare in taesenti cum fidem teneamus Mentitur sextδ,cum ait, socere Bellarmitinum, Deum praecepisse Apostolis, ut docerent,& duntaxat praedic rent,quasi dicat Bellarminus Apostolis ita praeceptu,ut predicarenti
xt seriptione fuerit interdictum. At ipse Iia scribit Eapum quoque es.
129쪽
LA. I. Cap. X. ' III. Mum mandassos stoia tIeriberent:legimus enim mandatumMat.'lt. Ῥtpraedicarent Euangebum, t autemscriberent,nuguam legimus. Itaquei Deus,nec mandauit expresse. t scriberent,nee γι non siriberent Nee tamen negamus cum Deo olente mi irante, ostoli Acripserint, quae scripserunt;alindenim si, aliqui acere Deo Aggerente σι 'irante, aliud eo apertepraeeipiente.His addam, num ex his, quae scribit ad calath Da natus,ac finem huic capiti faciam. Ad cap.ergo Iet nobili mendacio disputatione suam claudit.Nam deBellumino loquens, st-mm-quit,teste Irenaeo se ustiano,esse Haereticorum negare omnia,quae sun piis adsalutem necessari contineri in S.Scripturis. At Bellarminus harescribit conceptis verbis in responsione ad 4 Haereticorum argum. Respondeo M reticos esse simias catholicorum, Curianus docet in epist. ad Iubaian σpropterea velle etiam ipseos habere miseriar interesi tamen inter musteria illorum G nostra; quod eorum steria ideὸ steret petunt,
quia turpisiim unt, utpatet de istis ipsis Gnosticis, qui exseminerum,σmenstruis mulierum conficiebant Eucharistiam. t Epiphanius refert; quod etiam refert August.de Manich.lib.de haerese. .crsimilia costat essem feria nabaptistarum inde est,quod si volun ea secreta esse hominib-
doctu,oe solum imperiti manifesta.De hoe.n arguunt Irenae- ω' Tertutilianus veteres Haereticosiquod dicerent christum no tradississe ea osteria Apostolis,nee solossui successoru scopis fedneficio quibus aliis. Quid in his verbis Danaico illi mendacio simile, aut commune
eerte multo dixisset verius Danaeus, hanc esse propriam Haereticorum notam,atq; insitum characterem ivt,quoniam a Diabolo sunt 'fiatrum calumniatore, ac parente mendach, mendaciis suis omnia comis aculent 4 piis ubi qu e calumnientui.
cuim a Aontrouersa de Bellarmino men
TR. v primi huius controuersiae libri , quibus de Trinitate, atq; incarnatione disputat Bellarminus,nihil admodum continenti quod inter nos & Caluinianos in controuersia sit. Quamobrem,etsi ut institutum suum retineat,nonnihil aliquando etiam in iis de Bel Iarmino mentitur Danarus; plerumq; tamen, ut nihil contra disputat,ita mentiendi loeum non habuit. Duo posteriores libri,quibus de per tectio ne animae Chii sti,eius descensu ad inferos, ossi hici meis diatoris, ac meritoqritur, mendaciis Caluiniano more referti sunt.
Ex quibus hic aliqua proferam, ut ostedam Dantum,ubiq; sui similem, atq; eodem affatu Spiritu menda ei in Ecclesiam debacchari.
130쪽
r Libro ergo ad caput 4 rationes, quibus Bellarimnus probat,Christi animam ab instanti suae Incarnationis fuisse sapientismmam,diluere aggressus,miscet multa mendacia. Ita in solutiones cundae rationis tribuit Bellarmino, qudd faciat unionem naturarum hypostaticam in Christo, effusionem proprietatum Deitatis essentialium,qualis est omniscientia,inhumanam Christi naturam. At verba Bellarmini haec sunt: Sapientia oe gratia Christo homini naturalisfuit, ut docet Augustinus in Enchiridi cap. o. non quidem, quὀd nonfuerit a Deo animae infusa, sed quia in Christo ab intrinseco principio,
o per modum naturae fluebat siquidem ipse Christu sti umgratia, σμ-pientia replebat, idea ex na Christi natura, in alteram hae dona redundabant.Ergo non accepit Christus illamsapientiam,ponincarnationem,sed in ipsa Incarnatione; nam ideὸ dicitur naturalis, quiastatim,s abundan tisiime manavit. Vbi in his verbis effusio proprietatum Deitatis essentialium in humanam Christi naturam Ibi omniscienti, certe qui dicit a Deo scientiam infusam in animam, accidens esse eam dicit:at sapientiam & scientiam, quae essenii a te Deitatis attributum est,Cathblici substantiam dicimus. Neque ullam a Deo emanatio. nemin tempore,nisi creaturae alicuius agnoscimus. Quod, si Cativinus, eiusque sectaritaliter sentiunt, nos Patrum&Ecclesiae Catholicae mores loqui sentire solitos norint. Tertiam item ratationem deprauat,&quidem duobus modis. Sit,inquit,artuit. Cee pit Christus ab incarnatione eis. Aliis Dei;ergo Cromniscius. At Bella minus: Christin homo in Incarnatione carpit esse Filius Dei; ergo tune d buit repleri omnibus donis. Vbi, ut vides, alterum consequens, pro altero supposuit Danaeus: atque in omniscientiae nomine dupliciter mentitur.Et quia Bellarminus nunquam docuit,animam Chiisti esse omnisciam, hoc est absolute nosse ea omnia, quae Deus scit.
Et quia,chm duplex omniscientia possit intelligi, una, quae sit habitus creatus infusus in animam hominis, qua creatura, cognitione
longe inferioris ordinis,quam sit cognitio diuina. vidcat ea omnia, quae scit Deus, qualem omniscientiam Magister sententiarum,iquidam alij Scholastici sanctissimae Christi animae concesserunt, licet alij plurimi denegent;qua de re supra disputauimus. Altera vero Omnis cientia Diuina, qua Deus cognoscit omnia, quaeq; abessentia Diuina non differt, quam j Christo tribuunt qui effusionem
attributorum comminiscuntur. Cum igitur duplex haec omniscientia possit intelligi Danarus monstrolam hanc omniscientiam h