장음표시 사용
81쪽
nus ad eum spectat, scire, quid agant, quidue eo tent Angeli,
quam homines certe,cur tantillam rerum omnium partem Deo reseruaret, ut Christi animae, ea ratione lapientia, scientiaque pra celleret, nulla plane ratio fuit. Tertium vero illud , quod tantam
animae Christi sapientiam concedi a scholasticis indicar,ut diuinam
essentiam comprehendat;immane mendacium est tam enim inis dubitatum est apud schol isticos, non possie diuinaem essentiam, creata ulla cogitatione, aut intelligentia comprehendi, ut Suarius noster 3 parte tomo I disputatione 26. secet. I. disputans utrum anima
Christi diuinam essentiam comprehenderit, doceat fide Catholi- ea certum esse a nulla creatura eam comprehendi posse atque in
eandem sententiam citetsanctum Thomam, Bona uenturam, Ricardum Scotum, Durandum, Gabrielem, Sotum. Pergit deinde mentiri de Durando. Denique, inquit,quod dicitur Christus Spiritum accepisse non ad mensiuram sic explicativiratione aliorum an unum diadium ritu , quod verum ea. Hi enim , e divisim dona Dei ex parte accipiunν αι Christin omnia uniuersim neque tamen ab ipso con-eeptionis momento: neque omnia istasemel, s simul, ait albstentemiarij putant. Haec Danaeus. Quibus virum, feruidioris quidem illum nonnunquam ingenii, sed apprime doctum, atque Catholi- eum Caluinianum conatur efficere quem si audiret Caluino non erederet.Nam,neq; eo loco,quem Danaeus citat,ita loquitur,& aliis in locis aperte,&conceptis verbis docet, ab ipso conceptionis instanti,accepisse Dominum seientiam infusiam, atq; beatam. neque quicquam postea in eo scientiae genere prosecisse. Ita d.M.q. I.n Io.
postquam dixit ea verba,Spiritus non ad mensuram datus est Filio, primo de generatione aeterna, vel de unione Hypostatica intelligi posse,iertio modo,inquit,potest exponi degratia habituali, quae dataea Christo,non admensiuram istam,qua data Haltu; aliis enim dantur diui- sim donatratiae,sicut dicit Apostolus I. r. D. quod ali datur sermosa
entiae,s cichristo datafuerunt omnisgeneragratiarum, G ad omnem effectum,c pro tanto dicitur non habuisseegratiam admensuram,non quod gratia eius in trafueris,sted quia habuit eam ecundtim totam sui plenitudinem intensiue,c extensive Haee Durandus eo loco vhi certe vides reliqua a Danaeo percalumniam addita , atque iniuriarum notam
tanto viro inustam Caeterum , quia in iis Danaei verbis duplex mendacium continetur opere: pretium est sigillatim etiam det gere, redarguere. In hac de perfectione anima Christi conin uersia.
82쪽
uersia,duae sunt adue sariorum haereses alteraiquod negant ab Ipso conceptionis instanti unctum fuisse Christum Dominum Spiritu
saneto; atque ita infantem eadem, qua caeteros homines,in ea aetate inscitia laborasse putant quod ex Danaei scriptis iam ante demonstrauimus. Altera, quod etiam post acceptam Sancti Spiritus unctionem,profecisse eum sapientia,ac didicisse nonnulla,quaen sciebat affirmant.Ita dicunt ignorasse cum, sepulchru Lazari, quod sororibus eius monstrantibus deinde didicerit.Vtrumq; autem errorem,paucis his verbis Durando Danaeus assingit,cum ex eius sententia loquens ait, Christum uniuersim omnia dona sancti Spiritus accepisse,illum quidem, neq; tamen ab ipso conceptionis momento,neq; omnia illa semel,& simul, ut alij sententiarisputant. At is d. I .q.3.n. . Tenendum,inqui quod in ipse Christo,ab instant uae conceptionis fuit,non bolum cognitio beatased quaedam alia cognitio infusa perquam cognouit nonsiolum naturalia , sed etiam osteria diuina, satim duetur. Haec quidem certe Durandi verba, cum iis non consentimunt, quae scribit Danaeus.non ab ips.conceptionis momento fuis. se Spiritus sancti dona,animae Christi concessa. Quid porro de profectu eius sentiat,quaue ratione interpretetur verba Euangelij,quea docent profecisse cum sapientia audiamus.Eadem dist.q. . sic scribit i drationem is contrarium; adprimam dicendum, quod profectus, sicut incrementum insectentia, psis esse dupliciter; nomodo, qua eum ad essentiam habitus,quia Uscitur habitus intensior, vel quia adp&rape extendit,oe isto modo christus inscientia nonprofecit: uia omnia sciuissecundum habitum ab instanti conceptionis aeque perfecte , sicut πpostea Ersic loquitur Damasicenus, cui dicit, quod quiproficere dicant christumsapientia, ergratia, M additamentumstensiussuscipientem non eam, quae ensicundum postasim,nionem venerantur. . si modo ea profectus insicientia, quantum ad aliquem modum certitudinis, sicut, cum aliquis certus de aliqua conclusionepe demonstrationem, puta de eclipsi,
eamposteasensibiliter intuetur per hoc enim noua certitudo additur. Crpraecedens confirmatur; G hae scatur certitudo experimentalis σquantum ad hoe erevisscientia, in quantum quotidie aliqua videbat, qua
prius non viderat, licet ea sciret per scientiam infusam ij debo incremento loquitur Euangebsta, Cr Ambrosius. Quid dici luculentius, ad
confutandam eam haeresim potuit Nimirum , haec tam proterve atque obstinate defensa ignorantia,non errores modo,ac falsitates,
sed etiam mendacia peperit aduersariis. Libro
83쪽
Lib. I. Cap. VI. 1ε. Libro A ad caput Is Durandi de Christi ad inferos descensu
sententiam defendere aggressus, ne sine mendacio paginam illamseam abire pateretur scribit Durandi sententiam , quod anima Christi,non actu. sed virtute tantum ad subterra nca loca descenderit Sancto etiam Thomae placuisse Thomas ipse Quinas, inquit,isius schola facile Princeps, Duranis Austragatur,in secunda secundari. q. art. ontra Bella inum. At S. Thomas in .p. ibi enim, non in secunda secundae disputat de descensu Christi ad inferos cl. s .art. a.diserte docet, Christum Dominum per effectum,atq; virtute,ad omnes inferni partes,hoc HLLymbum Patrum, purgatorium, ac receptaculum damnatorum dcscendisse: at veris per essentiam suam ipsum subiisse iustorum locum. Alio modo,inoiut,aliquid esse alicubi dicitur per suam essentiam, o hoc modo anima Christi essenssit solum ad locum
anferni,in auo Iusti datinebantur: ut quos Depergratiam interius sitabatseeundum diuinitatem, eos etiam secundum anιmam vistaret Oeorsis autem imo parte inferni existens. Usc'umsiuum aliqualiter in omnes infernipartesiarmauit. Non igitur Durando S. Thomas suffragatur; sed Danaeus more suo mentitui. Libro f.ad caput Io Creatura, inquit, desuo ereatore hil mereAri testet omer Christo,potes.Luc.IT. .. o. Thomss3.2.3 19.art. . in eo porri Et quidem,quod ad eum Euangelij locum attinet, quo iubet nos Dominus,cum omnia fecerimus dicere, quia serui inutiles sumus, nihil in praesentia disputo quodeum , proserre Haeretici pro se soliti sunt.&demonstrare Catholici eum vero bonorum is perum merito nihil ossicere. Qu9d vero spectat ad Beatum Thomam,si, quid haee verba apud Danaeum significent, considerare, iis, euidens mendacium est.Nam,& si verissimum est, nullum a creatura, in creatorem suum beneficium posse proticisci,ut bene de eo creatura mereri possit potest tamen ira se gerere eius ii praecepta per charitatem,atq; inhabitantem in se Dei Spiritum seruare, ut ab eo aliquid mereatur quod ut Caluinianus Danaeus negat, atque ut mendax am tigit S. Thomae,qui non modo eum de merito disputat, in prima seciundar,sed etiam in tertia parte,quam,more suo, tertiam secundae Danaeus vocat, illa ipsa quaestione eodem articulo, docet, posse creatura aliquid apud Deum mereri &Christo Dommo, tum tribuit; quod Danaus,ut neget,axioma illudCaluinianum a. sumit, creuturam nihil de creatore mereri posse.
7. Nescio quo, vel amore, vel odio in Durandum Danaus ardeat, qui
84쪽
quidum stare hominem a se vult, per summam iniuriam, atq; contumeliam ,ea illi tribuit, quae,si, aut scripsisset unquam, aut sensiΩset, non scripta modo sua , sed etiam se ipse vir Catholicus auersaretur Libro quinto in censura, examine eius libri, cum de Christi merito disputat, postquam nonnulla attulit, quibus Christi meritum conuellere sibi viciebatur. Ex quost, inquit, ut, me circuitione Durandus lib. .sent Petri combardi d.48. q. a. n. s.sic Acribat; praesupponi rationabiliter Christum mereripotuisse , non autem probari. Quibus in verbis, duo mendacia sunt, unum, quod ait negare Durandum , probari Christum mereri potuisse quod nul
quam in Durandi scriptis inueni; calterum, quod in aliam longe sentcntiam, verba Durandi detorquet. Neque enim docet Durandus ita supponi veritatem hanc , quod Christus mereri potuerit, ut nulla ratione probetur, sed sit apud Theologos, enunciati, atque axiomatis instar sed in ea quaestione , qua quaeritur, utrum ab instanti conccutionis Christus mereri potuerit, ait supponi mereri eum potuisse; quaeri tamen de tempore, quo mercia potuit eadem ratione, cum verba illa addit Danaeus: Non a tem probari; ita interpretatur id, quod dixit Durandus rationabiliter praesupponi ac si doceret, non plane alienum a ratione via deri Christum mereri potuisse quamuis non probetur cum tamen eo loco adverbium illud rationabiliter apud Duraiulum, idem significet, quod propter certas, nec dubias rationes. Id aded ipsa Durandi verba planum facient. Quaestio ista, inquit, v-numsupponit, fauerum quaerit supponit, quod Christus mereriposuerit; CP quaerit de tempore pψιbilitatis, trum scilicet in instantifuae
conceptionis , potuerit exire in actum meritorium. Videsne eum loqui de suppositiones, non ea qua supponi axiomata in disciplinis talent; sed ea, qua aliquid , in aliqua quaestione supponitur, ne
omnes in eadem quaestione controuersiis misceantur ξ Pergit Primum si ponitur rationabiliter propter duo primum rer, quia ad meriatum non identur esse necessaria, nisi tria primum Ii, quod agens non sit simpliciter intomino, quia comparatur meritam adpraemium, sicutrita ad terminum; secundum ea, quod ag n sit dominussiuae actionis, ita quod inpotestate iussit agere , A non agere, nec agat ex necesiitate, sed libere; quia, quod actiosit bona et mala sochabet ex obiecto,Cr cireumflanitis obiecti,sed quodsi imputabilis ad laudem, et vituperium, meritum, et demeritum, hoc habet ex eo, quod est in potestate agentis;
85쪽
tertIum est, quod actio proportionem habeat adpraemium , quae proportio attenditursecnndumgratiam CP caritarem ex quibus potestsi argui: Quicumq: non est simpliciter influo termino, o habet alominiumflui acius, est inflatugratiae,steucharitatis, talispotest mereri sedibristus ante
usurrectionem non fuit pheirer inpuo termino imo Ditheundum ali ouid lator,etiam habuit dominium suae actionis tiberae, sicut ceteri homines fuit etiam perfectisiimus ingratia, scharitate, ergo potuit mereri. Secundo patet idemsici Nobilius ea abavid habereper meritum, quam mmmerito: sed omnis perfectioin nobilitas est Christo astribuenda ei toauicquid habent a per meritum Ortiori ratione. Christus habuitper meritumis alioquin alij illud nobibori modo habuissent, quam Christus,
ouod est inconuemens. Maior patet,quia nobiliud est a uid habere asi ci persee, quam ab alio σper alium qui autem habet abquidperproprium meritum,quodammodo Lbet illudierseipsum, inquantumperhuam actiaonem, fecit fibi istud debitum; qui habet e merito, habet omni per ali um: ergo nobilius est habere per meritum a liquid,quam sim merιto,de his, quaepiunt caderesiub meritum inqui quode i nobilius. Christo Niribuendum; co Uequens etq,quod ipse habuitper meritum i quod est,ha
bent per meritum,nssit tale, quod eius carentia magis dignitati, sirperfectioni Christipraeiudicet,quam per meritum accrestat. Haec Durandus,
qui cum duabus rationibus probet suppositionem illam, ut vidi mus,fatis ostendit se illo adverbio rationabiliter sigoificare voluis se,non sine certis rationibus id supponi. Quare mentitur Danaeus, Squod ea verba non autem probari de suo addit; quod in alio.
nam maxime sentem iam Durandi verba detorquet
Hue etiam ea faciunt, quae paulo post subiicit. Ait nos coni huris omnino duabus adduci, ut dicamus Christum sibi mereri potuita. Prima ess, i ust, perfectim esse, aliquid ex nostro merito, ouam ex Deigratia habere; quodsi verum est perfectius erιt, infirmus nobis nostrisque operibuumere, quam Deo. At hoc Danaicum planomeniacium est: nemo enim estChristianorum,qui meritum ullum
armoscat, cuius causa gratiaDei non sitis non modo,quianemo meo reti vere,ac proprie potest,qui in caritateDei non maneat;sed etiann quia ea opera,quibus meremur, non sine speciali auxilio gratiae Dei excitantis voluntatem, atque adiuuantis ad bonum fieri pollunt equare quod ex merito habetur, ex Dei misericordia, gratia habetura neque in ullius unquam Catholici scriptis hoc Dana usinueniet, perfectius esse habere ex merito, quam ex gyati
86쪽
Dei. Protulimus superiore verba Durandi, tum eum a Danaei ea-lumniis purgaremus, qui hac ipsa ratione, probat Christium creti potuisse, quam Danaeus ex Catholicorum scriptis sumptam , more suo deprauat: Atiniis Durandi verbis, nihil est, quod impietatem istam redoleat: titur hae eadem probatione Bcllarminus c. o.f. Ambrosius Melius est, inquit, caeteris paribus,aliquid ex merito habere,quam sine merito; utitur sanctus Thomas tertia par te quaestione s. articul. 3. at ne in cius quidem scriptis, est ea, quam Danaeus nobis assingit,insania. Denique nos hoc doccinus,
cum per Dei gratiam duobus modis baberi aliquid possit, uno, sine ulla nostra cooperatione, is erito, ut cum infantcs pueri, vitam aeternam solo baptismate consequuntur, altero, per cooperationem, Meritum, ut cum Martyres, per Spiritum sanetum seipsos offerunt oblationem Deo atque ex eo vitam aeternam , laboris sui praemium consequuntur, nobilius, ac melius csse ex meis rito,per gratiam Dei,quam sine merito, bonum aliquod consequi. Hoc aduersarij, si potuerint, negent, qui meritum idco negant bonis operibus iustorum, quia nimium videtur tribui creaturae, si meritum tribuatur Pergit. Secunda coniectura, inquit, est, eaque falsa nobilitatem omnem esse Christo tribuendam , sicut ipsi loquuntur. id est, Christum hominem in his terris omni infirmitate caruisse quae non si peccatum. Insanisse Danaeum crederem, cum haec scriberet, tam absurda, tam stulta, tam aliena, non solium a veritate sed ab omni etiam verisimilitudine nisi nota iam tot experimentis eius mihi csset mentiendi libido Nonne moi talem, nonne passibilem fuisse Christum, nonne in crucem a Iudaiis actum virgis atque alapis caesum, mortuum , ac sepultum, sub Pontio Pilato fatemure nonne eum, cum viveret fatigatum
ex itinere, post ieiunium esurisse, nostra causa concedimus quaergo ratione, quoue ore affirmare audet, docere nos, Christum hominem in his terris omni infirmitate caruisse, quae peccatum non sic Nisi forte quemadmodum motus sensualitatis, nolentibus etiam nobis, ac reluctantibus concitatos, peccata es λ, homines isti acuti philosophantur, ita etiam lassitudinem, famem, dolorem, tristitiam, mortem, peccatum esse docuerint ut ne dies vllustranseat, quin paradoxum aliquod cudant. Nunquam Catholici Theologi , n quam Christianorum Ecclesia istas ineptias docuit; sed id,quod nemo, uisi implua unquam negauit,quic
87쪽
quid donordm, atque citarismatium diuinorum, ereaturae ulli conincedi potest, id omne, quam fieri potest optima, ac perfectit fima ratione in Christo concedendum esse nisi eiusmodi sit, ut eo e rere, ad redemptionis nostrae opus praestiterit quia nulla alia cauosa excogitari potest cur quicquam unico maximeque dilecto si-lio,cui non ad mensuram dedit Spiritum sanctum, Pater optimus,
atque amantissimus denegarit; nisi quod, cum nostrae redemptionis opere aliqua ratione pugnaret Eas igitur infirmitates omnes in Christo ponimu quar, Mad redemptionem nostram melius exere e indecorae, & turpessunt caeteras, etiamsi, resigiose, ae fideliter removemus; cum exploratum habeamus, nos, neque ingeniosius excogitare posse , quibus
bonis assici, ac praerogatiuis orbari Fili Dei humanitas posset; n que dignitati,in maiestati eius studiosius eonsulere, quam Deus ipse. s. Denique etiam, imponendus enim aliquando finis est, hut e
tractationi ingentem mendaciorum aceruum s adfinem eius censerae congerit, ut egregia eius controuersae clausula, ouasi extremus tabulae actus commendet auctorem Nam, ut abnardum esse ostendat, quodchristianianarmamus Christum Dominum , bi aliquid meritum esse; ait ex hoe intricatas, atque absurdas quae mones oriri inter Scholasticos, ex quibus paucas enumeraturum se breuitatis causa Dollicetur. Primam eam recenset,virum ab instanti
tuae conceptionis meritus It Dominus. Lombardus, inanit,tertio ten
tentiarum Lig.α2 vult eum ab eo instantisibi meritusuisse, quempleri; sequunturi ex quo se uisuromnes christi,quaesunt postea consequutae actiones fuissesiveruacane Mneq; ex his, antpereas sibi quiequam meruio, Thomas tamen ibidem arr.3.σDurandus q. 2. n.7.negant Chrastum ab initio conreptioni suae sibi quicqua meruisse. Duplex est in his verbis Danaei mendacium,quod duobus doctissimis vitis non suam sententiam tribuit; Nam S. Thomas conceptis verbis docet, eum a primo conceptionis i stanti,& mereri potuisse,&veta etiam meritum. Sic enim in tertio illo eius distinctionis articulo S.Thomas.Die lameliquod christo debemus attribuereserandum animam omnem perfectionem
spiritual quae illipotest attribui, inde eum possibilesitu Aminprimo in parilisuae eonestionis actam meritoriumperfecisse, endam,sichristum in prim instanti meruisse id quod deinde egregia ratiocinatione On-
88쪽
gat eum sibi In primo illo conceptionis instanti meruisse, non plane
improbat, cam tamen etiam, quae amrmat meruisse defendit nu. . his verbis. Si anima Christi in primo instantisiua conceptionis potuit exire in actumstientia infuse, non ideo quin potuerit exis in actum voluntatis meritorium culponitpraecedens opinio nihil enim ob ere nisi hoc, quod abculposset Mideri, quod actiu que habet creatura rationalis inprimo instantsuae creationis non esset in potestate eius es sic non esse merito rius iistud autem non obstat; quia Deus, sicut ab aeterno potuit quicquid postea voluit,Cr tamen aliqua oluit libere, Gr non omnia ex nec itare, ita pol ibile est,quod creatura rationalis intellectualis inprimo instantsuae coceptionispositi multi este,ns ex nec itatest libere,ac tale velle meriatoriumpotest esses cadatsuper debitῆ obiectu, cum debitiscircumstantur.
Hqc'.7. Durandus,qui n. 8.&, soluit rationes,eius sentcntiae,quae eum tunc temporis negat quicquam promeritum. Pcrgit Danaeus. Alia quaestio,inopait,ab istis inducitur,propter huncFuum errorem; virum
christismereri omnino sibi, et aliis potuerit. Alij enim volunt, Christam,quiafuit comprehensor, non fuisse inmia merendi alijstentiunt Chrissum, omnia mul habuisse,ac proinde, nihil quicquam, sibi, ventiis prorsus meruisse; nemo enim meretur,id quod iam habet. Haec Danarus, quibus mentitur, primo, quod ait ideo a Scholasticis quaeri, utrum omnino mereri potuerit Christus, quia concedunt eum sibi mer ri potuisse. Qua enim ratione ex eo pol cst oriri ulla dubitatio utrum Christus mereri omnino potuerit, quod sibi aliquid meritus assi raturi Quaerunt illi quidem, utrum mereri potuerit, quia explican dum hoc etiam Christiano Theologo est , atque afferenda eius rei ratio; sed ea quaestio aliunde oritur, ut satis apparebit Scholasticorum scripta legenti. Mentitur secundo,quod ait non nullos Scholasticos negare Christum fuisse in via merendi, quia comprehensor fuit; hoc enim haereticum est paradoxum neque ullum proferct scriptorem Catholicum, qui hoc asserat. Proponunt quidem scriptores Scholastici,eam rationem, qua enaci videtur,eum mereri non potuisse: qui est comprehensor, non est in via merendi, Christus
fuit comprehensor, ergo non fuit in via mercndi sedeam etiam acute, grauiter soluunt eum non esse in via merendi, qui ita est comprehensor, ut nulla ratione viator sit: at cum qui viator est,&comprehensor, mereri posse, non quidem qua comprehensor est, sed qua viator. Et ver,ij, qui, teste Danato, concedunt Chrissium mereri sibi potuisse, atq; adeo fuisse pro ritum, qua ratione
89쪽
negauerint suisse eum, in statu, ac via merendia Aut qua ratione,
qui Caluinum,ciusque progeniem,tanquam Haereticos iure aueris
sarhur, quod ibi mereri Christum non potuisse blasphement eos in Catholicis haberemus,qui,4 sibi, Maliis eum mereri non potui e contenderent' Mentitur tertio,quod ait, nonnullos Scholastico sentire, Christum simul omnia habuisse, ac proinde nihil quie- quam sibi, vel aliis prorsus merui c.Non modo,Quia nemo eorum. qui in Catholicorum numero habentur,negat Christum, & sibi, &aliis merui e; sed etiam quia eam rationem, quam Danaeus affert, nemo unquam sanae mentis attulerit NamChristum exaltationem nominis,antequam praedicaretur Euangelium, impassibilitatem animae, an quam moreretur, corporis ina passibilitatem, immo talitatem,antequam resurgeret non habuisse, tam est manifestum. ut non, nisi ab insano,reuocari indubium possit Iam vero per Christum ij etiam, qui consequentibus seculis nati sunt, hodi eo ue nancuntur,consequuntur auxilia gratiae Dei, vel vocantis ad fidem, poenitemiam, vel excitantis, Miuuantis ad bona opera consequuntur remissionem peccatorum,&animorum beatitudinem, spe. rant glorisicationem corporum quae omnia, cum nulla plane epsent, quo tempore Christus conceptus est, ne fingi quidem potest ea iam tum habuisse.Qua ergo ratione,quisquam rui compos dixerit, ea quae mereri Christus poterat, simul omnia semper habuisse, ob eamq; rem mereri ea non potuisses Docent quidem Scholasticorum nobilissimi nonnulla Dei dona Christum ita habuisse, ut ea non sit promeritus,quia iis carere,eum nunqua decuit; at id, quod iam possidetur non bene cadit sub meritum; omnia tamen , quae vel sibi,vel aliis metitus est eum simul habuisse, nemo est hominum qui ante Danaeum somniarit Pergit. Tertia quaestio inlati quidsibi meruit Christus, trum tantum duo haee, impasbiuratem, inimmortalitatem animae id quod abifatentur , alij negant, quasi Christi anima ante
mortemfuerit impasiibilis,cum ipsi et Christus dicat.tristis est anima mea
sq:advortem, Matth. 26. . 3j. elquasi anima a Christo assumpta, cum sit humana non esset absq; llo alio merito,quemadmodum ceterorum hominum immortalis. Quibus verbis mentitur primo, cum ait quaeri Scholasticis utrumcnristus meruerit immortalitate animae; nemo
Catholicoru ea de re quaerit,qa nemo apud nos dubitat,utru anima sit immortalis Lutheranoru ea questio,& Caluinistatu propria est; quorum Parentes, ut metu ge hin naidii eligio ne anim os hominum solverea
90쪽
soluerent,quae scilicet caput,e coeli regionibus ostentabat, sin minus aperte docuerunt, non obscure quidem certe significarunt. cum corporib.animos interire.Caluino in psychopannuchia, Christi anima, ne interiret,diuina virtute suffulta est, Patri commendata, perire non potuit hoc est, nisi Patri commendata, diuina virtute ab interitu vindicata foret, fuisset interitura. Lutherus tom. in Ecclasiastem cap.6.v. 6. Rogerio teste sic loquitur Ex Melocopatet mortuossis dormire, it nihilpro Mant. Et infra Hic aliis locus ess,auod mortui nihilsentiunt Ex quibus verbis, si Anabaptistae digni vobis parentibus filii ' animae mortem collegere, profecto paralogismum, commisisse non videntur. Brentius in caput 2O. Lucae tol. 33 eodem teste Rogerio egregium de suis Lutheranis testimonium dicit Tam ebriis inter pocula, quam sobriis in familiaribus colloquiis verba excidere, quod non ut mortuorum resurrectio. Vt non iniuria a fratribus, ac progenitoribus suis edoctiis
Bega, inferos in sepulchrum, animam conuerterit in cadauer nimirum homini impio, quique praeter Audebertum is Candidam nihil cogitare didicisset post mortem, nihil videtur esse reis liquum, nisi cadauer, sepulchrum. Ea igitur quaestio ad istos
spectat, qui vel resurrectionem mortuorum in dubium reuocant, vel sensu omni spoliatas, mortuorum animas alto sopore demergunt, vel diuina virtute animam Patri commcndatam fulciunt ne intereat. Nobis ut iustorum animae ad praemium , ita impiorum ad poenam, inmortales sunt Neque quaerimus, virum meritus sit Christus, id quod habuit natura sua. Mentitur secundo, cum ait fateri nonnullos Scholasticos Christum immortalitatem animae fuisse promeritum. Nam neque ea de re qui quam quaerunt, Ii quid quaererent non sunt ita hebetes, ut cum immortalem esse animam dicant, eius immortalitatem concedant cadere posse sub meritum. Mentitur tertio cum indicat Scholasticos dicere, ita meritum esse Christum impassibilitatem animae, eam sit e vestigio consequutus Non erat opus id ex iis Matthaei verbis probari, quoa certissimum , ac manifestissimum est Christi animam ante mortem impassibilem non fuisse;
qua enim ratione dolorem ullum sensisset in corpore , sanima illa,nihil pati potuisset Nam corpus natura sua brutum, siauellatur ab anima, neque dolere, neque delectari potest, anima vero
impassibilis, quo dolore potest, aut aegritudine violari Docent quidem