장음표시 사용
151쪽
Lιb. I. GR. T. δ solutiones, ut euertere videatur Danaeus, Implet omnia mendaciis. Prima Aolutio Bella ini, inquit, nihili est nam loquitur Caluinus deperis
sena Christi,quam negat habuisse necesse, ut sibi aliquid mereretur: Beliaris
minus agit de natura Christi diuina, quae descendit, σformam strui ace pi Quibus verbis,&haeresis etiam a Caluinianis aliena, mendacium continetur. Mendacium, latam Caluinus, quam Bellarminus loquuntur de per na,quae descendit,ut est in ea forma,qua descenditiSic enim argumentatur Caluinus Qtud opus fuit,descenis
dere unicum filium Dei,ut sibi aliquid acquireret' quae dici despcr-
sonaFilijDei,prout descendit, manifestius est,quam,ut probatione ulla egeat.Porro, prout descendit, in forma Dei, non in forma serui eum tulisse illud satis demonstrat, quod descendere filium Dei, nihil at udfuit,quam incarnari,ac serui sormam assum ere; non est autem incarnatus, aut assumpsit formam serui, nisi prout erat in forma Dei; quare descendit filius Dei,ut erat in forma Dei. Loquitur ergo Caluinus,de filio Dei, ut erat informa Dei Iam vero, de filio Dei,ut est informaDei, Bellarminum respondere,ipsacius verba fidem faciant. J ndeodriquit, neruisse Filium Dei ulla re, nec deficendisse risibi aliquid acquireret.'am qui descendit Deus fuit,non homo:imo hoe ipsium descendere Di hominem ierι, e se ipsium exinanire. Arpostis quam scenderar. πformam strui acceperat, aliquido aequisiuit in ea forma quam assumpserat,non in ea,qua descenderatNbi vides, distingui in Christo personam, quae descendit, formam, in qua descendit, &formam, quam assumpsit, cum descendit: atq; id unum tradi, per insonam Filij Dei nulla re eguisse in natura diuina; postquam tamen
incarnata est,estuisse in naturaassumpta bis sis ver5 Danaei in eo posita est,quoa ait,naturam diuinam descendisse, ac formam serui accepisse hoe est incarnatam fuisse. At Caluinus, etiam ipse conce dit,non naturam,sed personam incarnatam fuisse. Si enim natura humana,ad naturam diuinam assiimpta Disset,neq; minus Pater,ac Spiritus S. quam verbum ipsum naturam humanam assumpsissent;& quemadmodum, quia ad personam assumpta est natura humana, Christus est una persona in duabus naturis subsistens ita esset ex duabus naturis una natura: quod ne Caluinianae quidem, nedum Christianae aures serunt Pergit Danaeus. Responsio Bellarmini,inquit,
adflui ipsius obiectionem, primum suis omnibus aduersatur: nam Christus ab omnibusstatuitu uisse in his terris comprehensior ergo nonfuit in via merendi; ouod enim addunt eis fuisse quoque viatorem, est prors
152쪽
σλατον. Quoloeo hominis,ut leuissime dicam, acumen desidero. Ita. n. mentitur,ut metiri se fateatur,ac paucis verbis,quodait dena inficietur Si enim omnes Christum ita fuisse comprehensorem di- eunt,ut iidem viatorem etiam suille velint;qua rationeBellarminus omnibusaduersatur,quia mereri eum potuisse, h. e. viatorem suisse confirmat3Aut qualis est,uel unde ista repente prodiit tam inaudita Dialectica Dicut omnes,Christum ti viatorem & comprehensore fuisse Bellarminus hoc locotta viatorem eum fuisse dicit,ut nome get,eundem fuisse comprehensorem;at comprehensoremvi viat rem simul esse ασλατον αδματον est:ergo Bellarminus omnibus aduersaturλSed audiamus reliqua.Bedarmin G,inquit,se ipsum euertit,
namscribit hic imam christisibi acquisiuisse gloriam per actus repetitos
ereperactos in eorpore,at Apra contendebat, gloria animae Christi ex ipse Hione postatica cum Λογω profluxisse. Quibus verbis duo menda cla comprehendit Alterum, quoiudocere an Billarminu hoc loco, animae se ae gloriam si hi Christum acacii sivisse. Alterum, quod eius gloriae meritu,sibi aequisisse Christum die actus repetitos docet ex Bellarmini sententia. Quasi vcro existimet Belluminus,no satis suisisse unum aliquem Christi actum, quem docet propter personard gnitatem infiniti pretiinisse, ad quodcunq; & quantumcunq; bo num sibi satis ae super promerendum. Obiicit sibi Bellarminus,novideri gloriam corpori sub meritum cadere potuisse,quia,cum per se consequatur gloriam animividetur acccssbrium quippiam, ac- sibrium no cadit sub meritum eam aut obiectionem ita ditatuiti Gloriam corporis non esse plane accestariam,quaeq; necessariis nais tura sua gloriam animae consequatur; quare cadere posse sub meri.
tum. Quod,ut explicet,docet cum S.I homa,3.p.q. I9.a,3.ad . unde habeant anima beator u,Vt gloriam suam transfundant in corpora.
Nam hoc explicato,satis apparet,gloriam corporis esse secudarium quoddam praemium beatoru,ac proinde sub meritum posse cadere; ouamobre nihil impedire,quominus mereri eam Christus potueritsbi,licet gloriam animae non sit meritus, sed vi unionis hypostatice ab ipso conceptionis articulo consequutus. Uoniso,inquit Bellari minus,inprimis,gloriam corporis non videri a 3lute accessoriam jam
sequitur ex gloria animaesecundum Dei determinationem. Tmeritorum congruentiam Dea enim voluit,rigloria animae redundaret in eorpus, quiagloria animae acquiriturpe ac in anima, qui in corpore exercentur,
153쪽
Lib. I. C .X. I . actus illi repellit ubi gloria animae,qua sibi Christus acquisiuit peractus suos,Denique,quia Bellarminus addidit,etiamsi concederemus gloria corporis naturaliter,&ier se sequi ex animae gloria, atq; aecessorium quiddam essGnon ideo necessario ilici,eam sub meritum cadere non potuisse; quia quod est uno titulo debitum, potest nouo titulo deberi; quare gloria corporis,quae ei let debita, ut animae floriam cosequens, posset etiam ex merito bonoru operum deberi. oc, inquam, quia subiecit Bellarminus, satis aptam mentiendio casionem nastum se esse ratus Danaeus dem hie in quit. is repugnae omnibu/,qui cumgloriam eorporis christifateatur esse uita,s consequi ex unione Dpostatica naturae humanae, cum diuina, eam sita meritu tamen Odere vult,contra omnes. Negant enim illud aderes meritum,quod e ex alio consteque g. Quibus verbis bis mentitur;semel,quia ait Bella minum lateri, gloriam corporisesse debitam,&consequi ex unione hypostatica. sed Bellarminus ita absolutensi dixit,sed primo ne gauit conseqiii naturaliter,&esse Meetariam Deinde subdidit,etiamsi id ita esse concedatur; no impedire tamen, quo minus potuerit sub meritum cadere. Deinde, inquit, quidprohibet id, quod accessorium est,caderesub meritum sis enim iam debitum ea ratione εius cui accedit: tamin pote tetia A b meritum cadere, ut alio quodam titulo debeatur. Quare licet fateamur,debitam fuisse christo gloriam corporis, etia pro ea non laborasset;tamen,quia quod debetur uno modo,poterit deberi etiam alio modo, oluit Deus, tgloria corporis deberetur Christo, etia iureprae-mbae mercedis. Ita, quod Bellarminus primo negauit,deinde omisit aduersario,vt intelligeret, ne eo quide admissis, quicii cotra,critate: effiei.id Danaeus ab lute tribuit Bellarmino. Iteruisentitur, cum ait, Bellarminu ea in re scholasticis omnibus aduersari; quanti enim consentiunt sereScholastici,id quod ex alio necessariis sequitur,qua consequens ex alio est sub meritum omnino non cadete; non tamen negat alio modo, ac titulo deberi posse.Neque quisquam sorte inuenietur Catholicus,qui neget, posse unam eandemque rem deberi pluribus titulis; quare licet accessorium uno titulo debeatur, quia accedit ad principale, quod vel habetur iam , vel certe deuetur nihil tamen prohibet , quominus alio etiam titulo mercedis, ae praemij postea debeatur. In confutatione responsionis , ad secundum argumentum Caluini omitto reliqua illud non dissimul, quod impudentissime scribit doeere Bellarmianum, peceatum Adami non fusi veram causam passionis Chrisili, sed causam dumtaxat sine qua non . t Bellarminus dicit
154쪽
quidem fuisse eausim sine qua Claristus passus non Ruget utrum
autem fuerit vera causa,an vcro causa dumtaxat sine qua non, non
disputat, quia ad tuendum Caluini argumentum parum intererat. Neq; enim moris est,in nostris Catholicorum Scholis,neq; nostra nos Dialectica docet quaestiones miscere, ac sine necessitate aliunde arcessere. Sed hic mentiendi sinis Danaeo non est. Nam, ut imperitiam, & mendacitatem suam uinul ostendat: in confutatione responsionis,ad tertium Caluini argumentum haec scribit. Q hodaddit iste,christum per alios actus sibigloriam corpori ,σα mereri potui se; confutaturprimum ab isto,qui col.' M.LC. uit,traditq; christum,per mortem erueissibi illam loriam' semeritum. Deinde ab aliis omnibus struentiariis,qui ex Philipp. 2. .Q. Io.idem, si tamen imperite colligunt, nempe christum exbola morte, ibigloriam acquisisse. Haec Danaeus,&niendaciter,&inepte. Qua enim ratione Bellarminus, quia dicit, potuiae Christum ibi per alios actus,nominis exaltationem,&gi
riam corporis promereri, aut secum ipse,aut cum sententiariis pu gnat Docuit supra Bellarminus,vel Danato teste,docentScholastici, sibi morte sua Christum gloriam corporis, ac nominis exaltationem fuisse promeritum, ergo alia ratione non potuit promereri Egregie Luto oculos coeci nati aperuisse ab Euangelilia Christus narratur,ergo alia ratione aperire no potuit λ Negabit,opinor,consequutionem Danaeus at viderit ipse postea,qua ratione suam illam ipse tueatur, cum eadem planc sit utriusq; argumentationis ratio. Hoc inepte, illud mendaciter,quod Scholasticos omnes ait docere, Christum caesola morte tibi gloriam acquisisse. Consentiunt quidem omnes, ex morte sibi acquisisse gloriam corporis, c. id quod Paulus Apostolus diserte docet ad Pistipp.2. uanquam dctorquere Apostoli verba nituntur Haeretici,ut eam Christo gloriam denegent sed ex sola morte acquisisse neq; eam aliis etiam actibus fuisse
promeritum,non docent cum ab instanti conceptionis suae, stibi ea omnia meritum constanter assirment. Ita Lombardus lib. 3. d. 18. Dostquam cap.I. docuit, Christum per mortem,ac passionem suam haec ubi meruisse cap.2.ita au*idatur.Necsolum meruitChristus,quando Patri obediens crucem Abiit, ed etiam ab ipsa conceptione,ex quo homo factus, i per charitatem, o iustitiam, aliasque ιrtutes, in quarumplenitudinefuitsecundum hominem conditus, sibi tantum meruit, quantum
post Marorij tolerantiamMaec Lombardus, quem sententiarij,ut ait Danarus,Magistrum sequuntur. Quam ergo gloriam, Christus sbi
155쪽
multis actibus ita promeruit, ut singuli ad eius aequisiton em sussi cerent,eam in primis scriptura tribuit pret stantissimis actibus hu musitatis,&obedientiae. Sed metam molestae huius mendaciorum enumerationis iamdudum taedium coepit ut finem imponere necesse sit, ne meo,&Lectorum otio abuti velle videar Certe neminem futurum existimo, qui haec legerit, quan uis a nobis sit,atq; ab Ecclesia Cathollea alienus qui Lamberti Danari libros scarere mendaciis non intelli gat; etiam si plurima praeternussa lint, neglecta alia,quaedam vix inis dicata. Vtinam vero inducant in animum, ij, qui fidem his nouato. ribus habent, ut ceterorum Geneuensis,atq;Saxonici Euangeli iministro,si scripta exigant ad normam veritatis, ac diligenti collatione cum nostris,examinent: intelligent profecto non posse eos,Spiritu veritatis asstari, qui scripta sua mendaciis farciunt, ut somnia, quae Domino,ac verbo eius impie tribuunt, probare multitudini pos. sint: simplex est enim, candida veritas: atque ad commendati
nem sui sibi ipsa satis. Denique male tuta est ea causa , quae falsitatis patrocinio defenditur. Neque me daciis nostris indiget vel bum ve
156쪽
CAP v T. LV L Uvimaius bacchantis in hoc Danaei volumine.& veluti in Reano suo dominantis Satanae indicium est quam quod tam contumeliose, impie in Sanctos, atque ipsum adeo Sanctorum omnium Ptmei-pem Christum Dominum sese gerit. Cui enim tu hium esse potest,quin ad pariem, atq; haereditatem Satana spectet is, qui se aChristi,sanctorum qisocietate diuulserit λ aut quae potest illi esse cum Christo, Sanctisq; societas, qui in eos impie contumeliis saeuiat Praeclaram vero laudem Euangeli Geneuensis,quodChristo, ac Sanctis eius bellum indixit; quod fraude stat,mendacio nitiis tur, impietate confirmatur. Qualis illaesitam prodigiosa veritas. cui mendacium militat qualis fides, quae se fraude tutatur' qualia religio,cui patrocinatur impietas sua videlicet coelo reuerentiare riret, nisi coelites naaledictis incesserentur; non staret sua Christo gloria sine blasphemiis. Et tamen haec monstra,verius quam homi nes, sunt qui audiant: quos adsciscunt sibi religionis Magistros. eorum non attendunt de sua resigione iudieiium.Quis enim tam est hebeti
157쪽
hebes,qui non videat quid de religione sua iudicentii qui eam aut sine mendacio stare,aut sine impietate defendi posse desperant 'Sed nos quod instat agamus, atq; Danaei impietatem, obsignatis, ut
estini tabulis reuincamus. I. Libro primo controu. I.in iis quae ad capiti 13.&Iq.scribit, non
longe ab initio; hoc iis Patribus tribuit,cui a Bellar mino iis capitibus, pro libris Ecclesiastici,&Sapientiae proseruntur, quod ad tuenda uam sententiam hos libros canonicos appellarint. En, inquit. paralogisimit hic quoq; a non causa,pro causa, item a non consequente; nee msequituro si nonnussi ex Patribus- tuendam siuamstententiam, hostibros canonicos appellarint iisti libripropterea eanonici euaserint. Viala
ergo Danaen hos Patres, nobis eos libi os, quos non canonicos esse scirent,tuendae sentcntiae suae ausa pro canonicis vendidisse. Nam si canonicos esse crediderunt, non ideo canonicos appellarunt, Vt
sententiam suam tuerentur;sed quod diuinos eos esse existimarunt, At profecto ingens hoc sacrilegium, fraus intolerabilis fuisset. Primo, quod diuinam auctoritatem libris humano Spiritu conditis tribuissent. deinde quia placita illa, atq sententias, quas eoru libro rutestimonio coprobrassient, nobis proti dei Christianae articulis intrusissent. Quod enim diuinorulibroruatrirmat auctoritas, id sine dubio,diuina fide credendu est. cum tame ipsi scirent non nisi h
mana id auctoritate nitii ab iis libris hausissent.Sed libet hic aDamo percontari,tuendi neCaluiniani alicuius placiti causa,id ipse facturus aliquado fuerit,si res,&opportunitas postulasset.Si abnuerit, male profecto de Patribus,impius Mingratus filius sentit, qui quod ipse scelus admissimim se fuisse neget,id illis tribuat. At quibus per D cum, Patribus' Dionysio Areopagitae, Cypriano, Cyrillo Alexandrino, Augustino, Ambroso, Clementi Alexandrino, Epiphanio, Basilio, Hieronymo,Gregorio horu enim omni u iis capiti b. testi monio probat Bellarminus, eos libros esse canonicos Sin aute, non usq; adeo abhorrere se ab eo facinore dixeritDansus, ut si res exigat facturus non sit; viderint, qui eius scripta legunt, quanta ei fide habere debeant qui libros etiam noui uinos,pro diuinis, canonicis, suppositurus fateat, ut cause sus prosit. Q upili sacri lc tu esse credit,sceleratistinuis est, .contaminare se sacrilegio non dubitet,ut id tueatur,u, semel dixerit. Si vero admitti id sine scelere posse credit,
158쪽
iudicium; et qui iuros integros ad canonem scripturaru addiderῖ
atq; hanc Spiritui Dei contumeliam fecerit, ut ei tribuat humanae sapientiae verba,quid tandem existimimus futurum ut 1. Neque vero in Patres multo magis est, aut religiosus,alit pius. lib. 2.ad cap. decimum,quo capite probatBellarminus vulgatam e ditionem sacrae se ripturae Latinam autenticam haberiin Ecclesia debere,auctoritate Augustini, Gregorij,Cassio lori, Bdrnard An scimi,Rabani, Ruperti, Havmonis Hugonis, Riccardi, Maliorum.
Quod argumentum ut eludat Danaeus, ait, nullum eorum,aut He
braice,aut Graece sciuisse,ut iudicari potuerit, an bene ex iis linguis
saera oracula reddita fuerint. Et ne contumeliis locus vacaret Horum hominum nquit,testimoniumproferre,en caecorum ketolorιbtutu dicium orbi terrarum commendare. Coecos tu illos vocas, quorum doctrinam,cruditionem, ingenium,tam multis saeculis orbis terrarum
veneratus est quorum litteris,ac fide, Eecli si illustratur At Graece,inquis,atq; Hebraice non norant. Primo, unde id nosti nam Gregorium, Augustinum, ut facile concesserim non usq; adeo linguae Graecae peritos fuisse,ut diserte scribere, Mesoqui possent quo etiam nomine Gregorius,qui lib6. Epistola 29 imit-cem sedisse se,inter litigantes Graecos fatetur, Graecae linguaria escium se esse dicit; hoc inquam, ut facile concesserim illud qua ratio ne probes Danaee non video: eos tam fuisse eius linguae chertes,veiudicare non possent, quam apte interpretatus esset sacra oracula,
quicumq; demum is fuit,qui Latine ea reddidit Gregorium quidem certe,antequam monachum profiteretur, sarcularibuslitteris;
ac Philosophia, excultum fui e accepimus ut vix ignorare eam lin guam potuerit, que eius litterature pars non exigua, ea tempestatenabebatur. Eundem postea legatum sedis Apostolica: apud Imperatorem Constantinopoli,ita versatum scimus,ut ei carissimus esset, eoq; praesente,cum Eutychio Patriarcha Constantinopolitano de vera carnis resurrectione ita disputarit, ut eum ad palinodia adegerit: qua vix,sine linguae Graecae peritia praestari potuissent. Augustinum porro Graecarum vocum non plane infrequens usus, ScNarianaeni,Basilij, Chrysostomi,atq; aliorum testimonia, quibus
ita utitur,ut ex Graecis etiam fontibus, non nunquam interpretum errorcs corrigat, satis ostendunt, eum Graecarum litterarum non
plane imperitum fuisse; quanquam puerulus, flectendorum ditscultate nomin una territus,ab ea singua abhorruitae dicatur. Nam Cassi by Ooste
159쪽
Casuodorum,atq; Rabanum,cur Graecae linguae linaros facias,non satis intelligo.Deinde etiamsi ita esse concessero, coecorum ne ideo
iudicium dicendum sulti an illi tam fuissent in iudicando praecipites,ut oblatam sibi interpretationem temere probarciu exeas fidei regula dogmatum peterent veritatem nisi,aut ipsi iudicare de interpretis fide possent, ut ab aliis didicissent,eoslibros fideliter,ac diligenter fuisse Latine redditos quaero igitur ab Danaeo,talesne,actavii viri ij fuerint,quibus auctoribus vulgatam editionem
Latinam,hi Patres amplexi,ac venerati sunt,ut eorum iudicium tuto, prudenterqi sequi potuerint, ac debuerint: an verbis et nullis, ve erte non fide dignis auctoribus adductos eos dicat, eam vertaonem tanto inhonore habuisse λs prius illud dixeriticerte non adhibemus coecorum iudicium, illi enim no temere,vel sine consilio; sed prudenter, ac sapienter, in eam tuere sententia. Sin aute posterius, malle se dixerit,impius profecto in Patres, blasphem in via ros sanctissimos est, qui cos in re tanta,tam a recipites,ac sine consilio fuissedicat; vi cu iudicare ipsi de versione non possent, eam sibi adsciuerint regula fidei,ac religionis in Deum suae,quam veram, ac fidelem esse exploratum non haberent.An verb Caluino, Lutero, Berae, cariciis huius farinae hominibus id curae fuit Augustino, Gregorio Bernardoinnselmo,Rabano, quorum tota industria, in illustrandis , exponendisque diuinis libris versata est, curae non fuit Deinde vero Caluinus, caeteri Haeretici, cum quosdam libros expungunt ex canone scripturarum, alios adscilcunt cumscripturas suo arbitratu, ac marte interpretantur interrogati cura communi Ecclesiae uniuersae sensu dissentiant auctore id Spiritu sancto, mentem intrinsecus erudiente, se facere depraedicant cur ergoidem nobis non licebit dicere, eos Patres interno Spiritus at satu cognouisse, eam esse veram , atque fidelem scripturarum interpretationem, quam ips sequuti sunt ob eamque rem non coecorum more, de rebus sibi non perspectis iudicasse Nisi forte Caluinum turpissimorum criminum publico iudicio conuictum , utherum mulierosum apostitam Bezam Au- deberti amatorem, Candidae, Spiritus sanctus assare potuit: viros summa vitae innocentia , intcgritate, sanctimonia, non
Deniq; gloriatur Danaeus, tumore alibi,tum in digressione ad librum tertium prima conuouersiae, inuenisse notam sese, qu
160쪽
certa,ac minime saliente ratione,dignosci vera scripturarum oraesila, nothis,& supposititiis; verus scripturarum intellectus ab adulterino facile possit; eamq; notam omnibus hominibus a Deo inlitam interdum docet. Quam ergo ob causam negat potuisse eos Pa tres,de ea versione ferre iudicium Nam si interpres parum fideliter vertit,profecto id quod de suo apposuit, verbum Dei non fuit; at ea notaverum,ac genuinum Dei verbum, ab adulterino digno- . scitur; pbtuerunt ergo cognoscere verbum illud diuinum non esse.& consequenter parum fuisse fidelem interpretem Aut ergo negabit hos Patres veram tenuisse dignoscendae scripturae notam; qua lis autem ea nota est, quaecum omnibus hominibus inditast, tam multos homines praestantes ingenio,doctrina sapientia, integrit te vitae latere potuit λὰ aut certe concedet eorum testimonio niti, non esse coecorum de coloribus iudicium commendare, quod coe-eus ipse,de viris sapientissimis impie,atque inepte iactat. 3. Iam illud quale demum est; quod lib. 2. ad caputas Patres, quidem doctissimos, atque grauissimos quisquilias vocat Danaeus. Soluit eo capite BellarminusHaereticorum argumenta,quibua pro hare nituntur diuina ossicia vulgari populi idiomate celebrari,&sa eram scripturam in publico fidelium coetu populari lingua recit ri oportere Atq; ut locum ex I.ad Cori cap. I . explicet, ait certurn esse in maxima eius capitis parte non agi de diuinis ossiciis, aut lectione scripturarum sed de exhortatione spirituali, siue collatio
ne 'enim Monachi,in civit,intersie conueniebant, . conferebant de robus piritualibus, nde existunt contione Patrum apud Cassianum; ita etiam in prima Ecclesia i indieat Beatus Iustinus insin apologiae. . contientabant Christiani diebus Dominicis, inprimum legebantur sicripturae; deindeflebat concio ab LAntistite tum celebrabantur m steria; postremo interse de rebus diuinissermonem misicebant. Tuis vero docet, maximam eius cap. q. partem in eo insumi, ut rationem instituat Ap stolus eius collationis recte,ato; ordine faciendae proq; ea explicatione citat Cyprianum, Augultinum,Basilium,Ambrosium, Sedulium,Haymonem,Theodoretum, Oecumenium. At Danaeus,decollationibus loquens: Istriinquit, morem hune ex Monachorum collationibus interstrepetit, quae nullae sequam fuerunt, atq; etiam si ullae a nquam concederentur, lemampost natos in orbe terrarum Monachos extitissent,post annum anatochristo quadringentesimum, post haec a Paulostr raptaquam Ho.Herum Bella invi