장음표시 사용
141쪽
Lib. I. Cap. X. II ex Patribus,& scripturis fuse probat Bellarminus.cap. H.Paradisum
autem, si proprie loqui velimus , in coelo collocamus. Ac si num quidem Abrahae, tum cum Christus p sens eum illuminauit, ae perfusos lumine gloriae iustos, beatitudine impertiuit, metaphorice Paradisum, dici potuisse concedit,cap.Is.ad secundam obiectionem Durandi, g respondco primo, eo videlicet modo, quo locus, ubi Rex est,&dat iura aula dici potest, etiam si non sit ipsa domus Regia At Paradisum absolute in loco subterraneo esse, vel fuisse,
vir pius, doctus, nunquam mniauit Mentitur secundo, cum indicat Bellarminum in eam sententiam propendere, ut velit lym-bum,siue sinum Abrahae, in eodem esse loco, cum Damnatorum,
Diaboli inferno; sed ab Aby ta magna, distantia distincto Licee
enim cap. II doceat inter iustorum ac Damnatorum infernam sedem,nihil interesse solidi,quod indicat vox greca, χασμα, qu fhiatum significat; tamen ipsemet ex Euangelio colligit, magno interuallo virorumque sedes distare. Quare ex iis, quae Bellarminus coloco docet, non magis potest colligi, in eodem esse loco dari natorum, atque iustorum sedem, quam possit colligi,aquam, ignem eundem in uniuerso locum obtinere; quia eodem coeli ambitu Otinentur,ncque inter ea corpora solidi quicquam intercedit. Altera censurae huius Danaicae pars, in eo posita est, ut virum grauissimum ac sapientissimum nugacitatis accuset, cuius censurae ineptias, alio fortasse loco referemus; quod ad mendacia spectat, non nihil hic est dicendum. Nugacitatis erg&Bellarminum arguit, quod, cum haec sententia de descensu Christi ad inferos, huiciundamento innitatur , quod anime iustorum ante Christi mortem in coelo non fuerint, idque ipsemet agnoscat Bellar minus, hoc tamen ipse, vel nulla ratione, vel admodum leuiter probauerit Ipsemet, inquit, agnosti col. 29. , rationem. Nonfuit opus , ait desiens Christi ad inseros ianimae iustorum non erant in inferis tamen hoe suae istentia fundamento praetermisso. elleuissime eonfirmato quoniam illud probare non potuit,ad curiosus illas de inferis, s animae Christi ad eos descensu, quaestiones avide decucumi. Quibus verbis, duo mendacia continentur, primum, quod ait praecipuum fundamentum, cur Catholici asseramus, atque eredamus CHRIsTI animam descendiis ad inseros , esse, quia animae iustorum erant illic, quas liberari oportuit. Fundamentum nostrum est , expressa reuelatio, quam habemus in Symbiao,&scripturis, quibus docemur
142쪽
animam eius asenseros descendisse,iam aperte, S manifeste, vi nisi verbo Dei fidem abrogare velimus,de veritate huius articuli dubitare non possimus. Quare etiamsi nesciremus,quem adfinem illuc Dominus destendi set; tamen verum eius descensum, pia,& fideli
humilitate crederemus Fundamentum est, consensus veteris Ecisclesiae quam, quia fuit vera Ecc sesia, νε testibus ad uir sariis, scimus falli in intelligenda scriptura, atque articulis fidei explicandis non potuisse, quia columna est & fundamentum veritatis, neque deseri ab co spiritu potuit, qui mansurus apud eam in aeternum illi promissus a Christo est. Nam de caetero, quis non videat, nisi veritatis huius rei telatio aliunde sciatur, non ex eo nec elsario essici, Chri Ita
descendisse ad inferos, quia Iulii ibi detinebantur, cum potuerit, II ita collibitum esset,vel per Angelum eos inde liberare, vel nutu,ac volutietate sua educere. Quare, cum illa Christi ad inferos profectio, dignationis fuerit, non necessitatis, aliutide sciri necesse est, eum accedere per seipsum voluisse,ut vinctos suos eriperet. Ncque vero,
quia concedit non fuisse opus descensu Christi ad inseros, si animae iustorum non erant in inferis, ideo Bellarminus agnoscit illud esse
credendi huius articuli futidam entium,qui eum cap. 2. ac IJ.ex scripturis,l .ex Patrum consensu,&traditione probat. Alterum mendacium cst, quod ait, hoc ipsum a Bellarmino, vel intactum planὰ relictum, vel leuiter probatum fuisse; cum id ciai quatuor scriptura testimoniis valde perspicuis probarit, confirmaritque suffragio Irenaei,Tertulliani, Origenis,utriusq; Cyrilli, Hilarii, Basilii, Athanasii, Epiphanii, Ambrosii, Hieronymi, Prima sit, Gregorii, Concilii Toletani quarti .ac denique Augustini, atque aliorum, quorum
verba refert deinde cap qui omnes, Patrum apud inferos commorationem,& Christi ad cos descensum simul asserunt. Sed nimbrum Haereticis,infidelibus, ncque scripturarum oracula, neque Patrum sacrosancta consensio, quicquam probant. Atque ut caput illud nugatorium mendacio coepit, ita etiam in mendacium desinit. Vbi de hac iustorum apud inferos lictentione, dcque iis rationibus loquens, quibus eam demonstat Bellarminus . ia ratis quit, et ex Patrum nonnullorum leuiter e dubitanter hanc sententiam asserentium auctoritates; sed quod illi dubitanter, iste seueranter, quod illi modeste deliberaturi dixerunt, Ile quadam iuctatoria potesate,ratum,ac firmum esse vis Ru 'd Danai mendacium non alite redargui potest, quam Patrum ipse rum testimoniis prolatis, ut lector dispiciat dubitatueri , ac deliberaturi hoc dixerint, an
143쪽
Lib. I. Cap. . Upotius quasi de re minime dubia sint loquuti. Ego tribus aut quatuor ero contentu ex iis,quae refert Britarminus .Is quod caput, oro lectorem, ut legere ne gravetur.Concilium Tolatantiam qua tum cap.I. De ditia eros, tanimas,suasi detinebo
Thadaeus Domini discipulus apud Eusebium lib. I. biff.
scendit ad inferos, ct distupιt maceriam, quam insemio nemo qui dessendi quidemsolus stendit autem cumvandi multitudine. Igna tius ad Trallianos, Destendit ad infernum frin, revressus autem cum multitudine. Origen es homil.I3.in Genes migenitus Fili pro alute mundi squead inferna defeendit,s inde Protoplastum reuorauit. Quod
enim dicit ad latronem mussi meram eris in paradise , non hoe istiAlid Gumsd etiam OmnibM sanctis dictum intellige, pro quibus in inferad stendit. Vbi hie dubitatio qua ratione rem hane Patres deliberaturi dixerunt ex quibus eorum verbis Danarus id colligitλ6. In tertio eius censurae capite, quod caput praeter ineptias,ae mendacia Danaei nihil continet contradictiones nescio quas obiicit Bellarmino De prima.nihil dieo,nam etsi medax est,stum omni- scientiam,& effuticinem attributorum Diuinitatis in humanitatem falso tribuit Bellarmino,nonnihil tamen, ea de re supra disputauimus, ut scribere opus non sit in praesentia. In secunda ait, ubique tueri Bellarminum, necessarium fuisse descensum animae Christi ad inferos. ut Piorum animae ex iis locis liberarentur. Nunquam
Bellarminus docuit, ita fui e necessarium destensum Christi d i
feros, ut aliter eripi ex eo carcere non possent, quanquam docuit decorum, neque alienum a tanta Dei misericordia, ac dignatione
fuisse. In tertia contradictione primbrepetit id quod supra consutauimus Bellarminum velle animas separatas esse in loco non poses aitque docere Bellarminum, animam Christi simul Min Para-di , cum latronis anima, in inferno esse cum sanctis Patribus potulisse. Quod, etsi docet Bellarminus a Deo fieri potuisse non tamen docet, aut factum esse, aut vi sua id animam Christi habere potuisse, ut esset in pluribus locis. Sed id tantum,eo loco,&v
re,& Christiane affirmat, tam nobis esse debcre certum, Christi animam vel ac realiter ad nseros descendisse , quia id Scriptura, Concilia, iatros docent, ut si alitercla plicari non possit, qua ratione vere lacrit4 cum Patribus in Inferno cum latrone in Paradiso, dicendum nobis sit, in duobus simul locis fuisse. Ita capite sinum Patres . , hi inquit, doceant CHRIsTI -
144쪽
nimam fuisse in Inferno in illo triduo, bi erant eaterae animae, imo idia sium Seripturae, γ' Concilia, σ Ombolum testentur id nullo modo nerandum ea homini Christiano, siue Paradisi vox accipiatur Metapho rice, quod valde eonsentaneum ess rationi, siue etiam proprie; nee enim Deo imp ibile erat efficere, ut es Rus I anima simul esset in duobus locis. Id inter Danaei mendacia non numerarem nisi ea, quae subdidit, ostenderent id eum tribuere Bellarmino quod velit animam illam vi sua naturali in pluribus locis esse potuisse. Postquam enim dixit, ex Bellarinino animam CHRIsTI post mo templuribus in locis esse potuisse, idque pugnare eum eo, quod
ait animas cum euolarint a corpore, nusquam esse. Praeterea, inquit,hoe siumpugnat cum alia huiussententia, oui censit, animam Christi, e cum latrone in Parassise . in Infernosmulo in loco esse non potuisse sed fuisse in Inferno, quoad locum fuisse in Paraddo,quoad es .fectum,eolum. 26. sit.D. quoniam anima pluribus in locissimul esse nou poteri. Ut autem hominis mendacium clarius pateat, sic argύ- mentor: Cum Bellarminus assirmat, non posse simul animam esse in pluribus locis,4 cum idipsum negat, aut eodem modo Danaeus vult aceipi in utraque propositione, aut aliter vult a Bellarmino accipi, cum concedit;aliter cum negat, animam in pluribus simul locis esse posse. Si non eodem modo vult accipi, cum assi matur,&cum negatur, anima in pluribus locis esse posse, profecto nulla in iis enunciationibus contradictio est, sed mentitur Daianaeus, qui ut rudioribus fucum faciat, abusus opportunitate vocis aequivocae contradicetionem latere ibi docet, ubi nulla est. Si
posse in pluribus locis simul esse in utraque propositione eodem
modo intelligi vult: rursus quaero, velit ne intelligi de naturalibus viribus animae, ut natura sua anima in pluribus locis esse posse at- firmetur, ac negetur a Bellarmino At id mendacium est, nam, ut iam ante notauimus, expresse ait Bellarminus, id DEO impossibile non fuisse. Sin autem vult hanc esse propositioni 1lli subiectam sententiam DE v, facere potuisse , ut anima simul esset in pluribus locis, atque idipsum alio loco a Bellarmino negari contendat, impudentissimum mendacium est nusquam nim hoc in omnibus Bellar mini scriptis inuenietur, sed cum a Lfirmat, potuisse id fieri, loquitur de eo, qu bd infinita DEI omnipotentia facere potuit cum autem negat, si quando negat, loquitur de eo quod riaturaliter fieri potest, quodque fieri debuit, nisi
145쪽
rriraeuliami sus addere voluisse dicatur. Vt si quis dicat,
mortuos non posse 1 tribus naturae ad vitam reuocari, verum id est, neque tamen ideo verum non est, ois mortuos Diuina virtute excitari. In quarta contradictione, aut falsarius est, aue ineptus Lucae Is dicitur, inquit, anima Larari in simum Abrahami sicut in locum non inferisrem se superiorem , ab Angelis beatis, qui non sunt ab Inferis , at ortata, versis. 22. G cum diues diciatur viisse La arum scribitur Iustulisse in altum, coelum oculos, non autem eos in imum deiecisse, verpe. 23. Quae si ipse colligit ex Scripturis, ineptus est, si aperte ibi contineri contendit, falsarius est. Vbi enim legit in Evangelio Lucae, animam Lazari deductam in sinum Abrahae, tanquam in locum superiorem At Angeli, desursum, non deorsum sunt inquit. Qualis vel b ista consequutio est, Angeli desursum sunt, ergo descendere ad loeum inferiorem, ut illue animam vii iiij deducerent, non potuerunt Illud item, in quo Euangelio legit, diuitem in coelum oculos substulisse, ut LaEarum illic aspiceret Nam, nis, si quod forte Geneuae recens Euangelium feeundum Caluinum, aut Beram excusem est , in Evangelio Lucae , quod Christiani legunt, nihil eiusmodi scriptum est. Ex eo id forte colligit, quod elevasse oculos diuis dicitur. At quod genus argumentationis istud est, eleuauit oculos ergo in coelum Quid ii tu e via tollas oculos, ut amicum videia si qui te e senestra compellat, in coelum ne illico sustulisti aut uia oculos eleuas amicus, quem vides in coelo esto Quid velo. si quis urgere Danaeum argumento Caluini sui voluerit, quo ille
aduersus sanctorum inuocationem usus est, tam ne longas aures habuerit, non beatus modo Abraham sed damnatus etiam diues, ut audire inuicem possent,tanto locorum interuallo disiuncti. Aut tam firma, atque adeo ferrea latera, ut vocem ita possent contendere, ut ab ima terra, ad extimum usque coelum , exaudiretui aut tam lynceos,ac perspicaces oculos,ut non modo tam longe disi siti, sed per interiectam etiam terram videre, atque adeo agnoscere alter alterum posset Hoc, inquam, si quis Danae obiecerit, quid tandem responsurus est, quo vel suam, vel Caluini Euangelisi sui causam non prodatis In quinta contradictione duo sunt insi
tria mendacia. Alterum,quod docere Bellarminum ait Christum beatificasse animas omnium iustoru cum dixit latroni, Hodie me-cueris in Paradiso. Quod Bellarminus nunquam dixit,quanquam
146쪽
cum Origene docuit, id, quod latroni pendens e eruce Dominiis dixerat Hodie mecum eris in Paradiso; de omnibus item iustis dictum fuisses; quos eodem die beatos reddidit. Nam postquam mortuus est, statim contendit ad Inseros, ibique infuso lumine glo
riae, Divinitatis suae iustis visionem impertiuit.Neque enim ulla erat causa, cur, cum beatitudinem latroni odie largiretur, aliis denegaret, qui aduentum eius tanto tempore exspectarant. Ita cap. I s. g.
tertium dubium, quaerit, quid contulerit animabus iustorum descensus Christi ad Inseros. Ἐγ-eo, quit, cum sententia, duo magna bona eis contulisse Christum, primὸ beatitudinem Gsentialem secundo eductionem ex eo carcere; quorumprimκm continuo illis praestitit:secundum autem non diu postea Deprimo habemuι testimonium illud Eccles. 14. Penetrabo omnes inferiores partes terrae Iuminabo omnes s erantes in Domino. Item illud Luc. 23.Hodie mecum eris in Paradiso quod erbun inquit Orig. ho m. Iς. in Genes non Aolum latroni,sed etiam omnibus iustis db Iumfuit Alterum mendacium cli, quoJait,dicere Bellar mi
nummo prius iustoru animas a Christo redditas fuisse beatas, quam descendisset prie sentia eorporali ad inferos. At, qui fieri potuit, ut psentia corporali ad inferos descenderet, cum non nisi post mortem, anima eius descenderit, quo tepore corpus no habuit quod inferret in infernui quo loco, quibus verbis hoe Bellar minus unqua scripsit Quartum deniq; censurae illius caput maledicentiae Bellarmin uaccersit. In quo,ut mentiendi artificio inprimis praestat, paucis verbis
multa mendacia Danaeus co plectitur: Thomam,inquit, o Dura dum e Bonaventuram suos praeceptores, conuitiis incessit cap. I e. cI AVUM numpene μιgi se praesertim cap. I 6. Atqui c.Ic. Durandum reprehemdit quid cin, quod tam leuibus 5 iecturis,cgare ausus si tinccessariis credendu esse,Christum ad inferos,secundum substantiam descendisse. Ait i ineptum esse, propter nescio quas argutias,in dubiu reuocare mysteria fidei, sed nullum praeterea verbu, paul grauius aut contumeliosius in cu scripsit. Sanctum Bonaventura in eo capite ne nominat quid cise iactum vero Thoma, non, nisi honorifice appestat. Cap. aut Ic. Bona uentura sentcntiam prae caeteris probat, in L
Thomam, etsi interdum consulat ius sententiam, quia de rebus coloco disputat, quae in libera Scholasticorum opinione sunt posita tamen ne verbum quidem scripsit, non plenum venerationis. Porro
quod ad B. Augustinum spectat, quem ubiq; incessi conuitiis a Bel-l rmino blaterat,praesertim .16. ubiq; mentitur Danaus,praesertim
147쪽
Lib. I. Cap. X. Uvero in ea re.Nam dubio 3. proponit Augustini Ioeum diis cilem ex
Epistolaos. ubi docere videtur Aqgustinus, animas Piorum, ante fuisse Beatas,quam ad inferos Christus descenderet, eumque ita explicat, ut non nisi honorifice, ut par erat, de tanto viro loquatur. Quare quattuor aut tria minimum mendacia Danaeus scribit eo loco, tum SanctosAugustinum, Thomam,ac Bona uenturam contumeliose acceptos a Bellarmino scribit. Nam quod ad Durandum attinet,& si conuiciis non asscit; quia tamen, ut res,ae locus postu labat, hominem acriter reprehendit,condonetur saneDanaeo suum
. Quae quinto libro mentitur Danaeus aduersis Bellarminum, multo parcius,ac minus persequar accurate. Nam, siquis caleg rit,quae vel superioribus capitibus, ex prima contrbuersia, vel hoc ipso capite, ex quarto secundae controuersae libro numerata sunt exploratum iam habebit opinor,quam nihil minus in suo hoc opere laboret, quam ut serio, vereq; respondeat. Et haec non aliam ob causam subiiciuntur, nisi ne quis sorte suspicetur in hoc quinto secundae controuersiae libro , si is omitteretur dissimilem sui Danaeisum esse voluisse Ad caput ergo quartum initio. Primum omnium n-γit,falpum est istud, ruod tanquam immotum uae sententiae fund-entam
ponit magna certefallacia,qua apocatur petitio principill,Bellarmies,nemiape colam s. l. D. Non potes,nus Oidem sacrificium offerre,or accipere ;quod falsum esse ostendit deinde Danaeus,ex Augustino. Contra,incipuit, Augustinus b. Io. cap. 2o.de ciuitate Deila forma Dei, inquit, acri cium cum Patre Aumit Christus,oui idem in formaDeisacrificium fuit.Quibus Danaeus indicat negari a Bellarmino, posse unam leandemque
personam ratione diuersarum naturarum offerr &accipere sacrificium. At primo falsarius est Danaens, qui verba Bellarmini detrun- eat, Bellata enim c. q. f. hic Cyrillus, sic scribit.Nonpotest nw,σidem, iidem acrificium ferre, CT accipere. Sed egregius verbi Caluiniani minister,ac buccinator sustulit eam particulam,ut idem atq; ita ex vera propositione falsam reddidit. Ad quod, ut cumulatius mendacium elset, illud etiam addidi i quod cum Bellarminus eo capite euertat haeresim Caluini,qui defendit, Christum,qua Deus est. Lacrificium,S obtulisse, Macceptasse, quam haeresim Danaeus item
tuetur; tamen, ita contraBellarminum argumentatur,ac si negaret eandem personam, posse ratione naturae humanae osterre, ratione
diuinae accipere sacrificium a se ipsa Atqui Catholici Omnes agno-
148쪽
seimus,acsatemur,s Bellarminus ipse conceptis verbis docet eodem illo loco, ratione diuersariun naturarum posse eandem pers
nam utrumque praestare Sacrificium,inqvit,accepit ut Desu: ergo non
ojert. t Deus Osfert igitur tantum t homo. Huic est illud persimilς, quod ad capiati .scribit, cum respondet ad 2 Bellum in ratiohem.
Iste, inquit, ri mortuum D. Iosiam Sisserum arroderet; pro eo quod extimieri verbisCrsententia dicere debuit Christisi, ut homo mediator ulvu ipsium, t Deus,malitisse dixit,sies ique,tanquam expij illa, triore,Christus estflui ipsius mediator Nec enim christus, etiam qua homo, est mediator pui ore ovi,qua homo, fuerit sine peccato sed est, qua homo,mediator apud se ipsum, qua Deus est. Quibus verbis duo mendacia comprehendit Danaeus Alterum,qudd Sim lem Caluiniano, homini Catholicam sententiam tribuit,ut eum, seq; ipsum laqueis
exsoluat apertissimae demonstrationis. Alterum quod ipsa etiam Bella ini verba, in alium sensum detorquet, ut illicalumniam saeiat. Et quod quidem ad primum mendacium attinet, vel Danaia eonfessioneconstat,uelle Caluinistas. Christum, quaDeus est, non tantum qua homo,sacrificium offerre,ac mediatorem esse, eamque cap.3:Caluini,si lari, Melanchthonis,Tigusinorum, Petri Martvris,Kemniiij, sententiam esse ex eorum lariptis demonstrauest Bel tarminus: eam ergo haeresim aut phrenesim potius quam cap. se ex Scripturis. eap. q. ex Patribus confutarat, cap. 3. rationibus euertit vir doctissi mus.Eius capitis secunda ratio eωest. Si Christus est mediator secundum utramque naturam, Vel sem una utramq; coniuncitim scimptam , vel secundum utramque seorsim acceptam. Non secundum utramque simul; Christus enim secundum utramque simul sumptam, distat quidem a caeteris hominibus, laetum a Deo Patre,&Spiritu saneto,at non distata Deo filio, nec per na, nec natura,&tamen etiam ab illo distare debet, cumini pia sit para offensa, ad cuius placationem mediatore opus sit. Huic pol rorati ioni,si responsionem eam aptare oneris. quam Danaeus, ipse probas,& Simiero tribuit, profecto nihil macies . nisi ut risum moueas. Fac enim ita Christus secundum utramque naturam est mediator.
quia etsi etiam ipse est pars-ffema,cui satisfieridebeat; tarrien vehomo est mediator apud se ipsum, ut Deum, quam baec apte cohaerent aut qua ratione est mediator seeundum utramq; naturam.
si tantum ut homo agit apud seipsum ut Deum QDd si etiam veDeus obit munus placandi partem offensam, cum ipse etiam, ut
149쪽
Deus sit pars offensa, erit etiam ut Deus mediator apud seipsurre, ut Deum. ut ergo raria aricatur Danaeus,4 Simi crus,ae desertis Caluini iuris,res piscunt aut ea est simieri responsio, quam Beblarminus affert cuius, quanta sit absurditas, illud argumento esse potest,quod eius,ctiam Danaeum depuduit Alterum porro mem daeium,in eo positum est,quod cum Bellarminus esse mediatorem sutipsius,proeodem aeceperit, atq; esse mediatorem apud seipsum. Danaeus ita interpretatus est, ac si significarer, esse mediatorem pro seipso, cuiasi mediatore indigeret, ut accedere posset ad Deum inqui accedit per stinetipsum ad Deum, semper vivens ad interpellandum pro nomi, quod manifestum mendacium est. Vel enim Bellarminum ita interpretatur,quia ea phrasis hoc natura sua significat. Ad id dici non potest, nam I. ad Timoth. a. dicitur, Christus Hediator Dei,&hominum; quo Oeo non ita futurum insanum Danaeum existimo, ut velit vorari Christum mediatorem pro Deo; quare,cum idem sit mediator Dei, & hominum, quod, mediator apud Deum pro hominibu ,non ea vis subest huic modo loquendi, ut cum quis dicitur mediator alicuius, necessario ignificet media- rorem pro illo: Vel ita interpretatur, quia textus ipse sermonis hoe
eius meis significationem postulant. Nihil enim ante ea verba scrupsit Bellarminus, ex quo verborum eorum significatio pendere vlla ratione pol sit,nisi secunda suam contra Caluini Eutychianismudemonstrationem,qubd cum Dei filius,ut Deus,a parte offensa, nemnatum,neq; psona distet,apud semetipsum, qua Deus est, mediator esse non potest. Ex qua ratione,si verborum illorum sentetiam metiri velis, manifeste apparet, idem significare, mediatore sui, ac si dixisset, mediatore apud seiptum.Consequentia vero verba hec plancsunt post allatam secundam illam rationem .mo Memnquit,rs on-HIosiae,qui dicit, christum MDeum esse mediatorebuit in Nam Hi quid vi Christus ut homo mediator siui sim, ut Deu essesar ipsium num,c eundem item insemediatorem essesui sius, dit Deus es, inuoluit apemtissimam eonnadictionem Sequitur enim,Christumasti distare,m non distare,eaderatione e Tmodo consideratum. Quod in his omnibus ver-,quitio intelligat,cum sermo siit de Deo atq; bove, in quo
150쪽
mediator apud se ipsum,ut Deum,esse potuerit inibit alies: signifieari, eum mediator sui ipsius Christus fuisse dicitur, quam ii diceretur mediator apud se ipsum ZAd cap. O.quo Haereticorum argumenta distatuit Beslarminus; tribuit illi Danaeus, quod sim ac potcstatem resurgendi a mortuis velit esse humana naturae. Dicimus,inquit, potestatem eam,ta virtutem,per quam Chrsus potuit morι, C resuluere, emanare exeo,quod idem hic,qui animam habebat,erat,eπes quoq; Deus. Ioan Io. .ia. Benrminus aute ait esse humanae natura. At Bellarminus ita scribit.Obliciunt primo verba ilia Domini Io. 8. Ego pono animam me am hoc inquitCalvinus in Epistola ad Polonos mediator dicit nec tamendιcit ut homo,sed ut Deus non enim habet arbitrium vitae π mortis, nisi Deus. Respondeo onere animam non esseDei,sed hominis,quamuis potestas ponendi issam. recipiendi ad tibitum,st a Deo data ipsi homini, nampo nere animam,quid aliud e 1,quam mori γ' sumere anima,quid aliud aquam resurgere riori autem cy' surgere,certi hominis si non Dei sie exponunt haec verbaLPatres.Vides quam impudenter mentiaturDanaeus,qui ait humana naturae tribui Gellarmino virtutem moriendi,ac resurgendi; cum ille exprest doceat potestate ponendi, acr cipiendi animam a Deo datam esse homini In confutatione responsionis ad tertiuHaereticorum argumciuum,Bellar no similem errore tribuit.Thoma suo, laquis, contradicit, qui ιn tertiasecunda cy.L7. a.' disertesicrabit. hωψ.exiuirtute diuinitatis in coelum assendit,non ex virtute humana naturae,quodetiam testaturAugustin in sermone de ascensione,176.i exmonib. detempore. Bestia i ius tamen aperte negat. Quod mendacium nihilo est si piariore,Halarabilius.SicinimBestarnainus. Here Iora Pontifexsummus, qui penetrauit calonquiq1sine Patmσsine matre est. simulPatrem habet. matre Deus est Iednon qua Deus es, penetrauit coelos,nec qua homo est,earet matre,autPatrem habet;ac deniq; non qua Deus est Pontifex est. Nam Hirtus quidem,quapenetrauit coelos ὀDeo erat: tameni ampenetrare coelos,eumsit loco moueri. non potestChristofundumformam Dei, quae immutabιlis est, sed soli m secundam sormam hominis conuenire. Negat ne igitur Bellarminus virtutem, qua Christus ascendit in coelum,illi, qua Deus est,conueni: et an potius, ut rudioribus imponat,mentitur Danaeus λ8. Iubiiciam nonnulla ex iis,quae ad caput decimum, mentitur; atq; ita finem faciam huic,tot mendaciorum enumerationi Capite ergo decimo Bella inus Caluini argumenta ditatuit,quibus pro
bare nititur Christum sibi nihilpiaue meruisse. Quas Bularmini