장음표시 사용
111쪽
PARS ALTERA CAPUT I. g. II. 93
Non alius Samariae civitatibus mos fuit. Et primo ipsius mei Samariae , quam Herodes Augusto blanditus Graeco nomine appellavit Σεβ ην , plurimi numerantur Graeci numi, inter quos Norisius typum exhibet in eximio opere de epochis Syro-Mace
donum 3 cujusdam inscripti CEBACTΗ-
NΩN. L. SP, Sebasienorum anno CUI , Ralterius CEBACTΗNΩN CΤΡ. CIE., S bastinorum briae anno CCxv, Vide & Patinum 4 . Sichem Samariae urbis, quae Neapolis consequutis temporibus dim est , nu-mos Graece inscriptos reperias hoc modo
eriAΟΤΙ. NEA ΠΟΛΙ ΣAMAPEIAIΣ. L. AI. Horum nonnulla videbis, si voles, apud Spanhemium sue aliosque . Ac ne longum faciam, id ipsum factitatum est ab Caesarea, Paneade, Raphia, Gaza , Gadara , Li-Via , Ramatha, Azoto , Ascalone, aliisque
civitatibus, quae Iudaeae adjacebant. Ceterum quod ad Iudaicos numos attinet, hos, praeterquam quod Graece inscripti sunt, ut modo ostendimus, Graecis etiam nominibus vul
go donabant Iudaei: puta, Δρομ , Δι α 6
112쪽
y4 DE CHRISTO HELLENIs τλ Στατῆρος, Δlωαρίου; quorum passim meminerunt novi Testamenti scriptores . Idque constat tum quod numos Graece inscriptos Hebraicis nominibus nuncupari non decebat: tum quod in tabulis antiqui Testamenti voces hae nusquam occurrunt sed tantum in novo . At Materis vox , inquies , occurrit in veteri aliquando ; itemque Drachmae,
quae ter legitur in Nehemia si) . Est ita,
si editioni Latinae auscultemus, non item si Heb am , & Chaldaeam consulas . Nam quo loco Latina habet Stateres in Hebraeo legitur Sechalim : Drachma autem,
quod illa profert, Chaldaice est ret
Cum igitur satis in aperto st, longe ante Christi epocham Iudaicos numos Graece inscriptos fuisse , ac Graecis etiam nomini-hus nuncupatos : consequens est, ut Graece etiam Iudaeos tunc locutos esse confiteamur.
III. Tertio loco inscriptionum fidem testor, quae in hac re aeque magni momenti sunt apud criticos . Prima igitur harum si, quae in templi lorica, sive in atrio exteriori, posita erat . Nam cum morte proposita cautum esset, ne quis ex Iudaeis pollutis hoc est qui seminis profusione laborarent, item menstruali mulieri , quique cum ea consuevissent tum ex alienigenis , interius templi septum penetraret, ut meminit Maimonides
113쪽
PARI ALTERA CAPUT I. g. III. 93
nides si): post resectum templum in atrio exteriori duplicem inscriptionem positam sui
se docet Iosephus : altera autem earum Graece loquebatur, ut idem narrat his verbis ; E, αυτω V -οκεσαν ἔπι, δια ἐμα-
παριέναι . In lorica ex cancellis saxeis factonquis dispostae intervallis columnae flabant i gem castimoniae praemonentes Graecis ς aliae L linis literis in Iocum sanctum transre alien, genas non debere et . Sic etiam in Antiquitatibus ; Εἰς τῆτο τῆ λαου πάντες, οἱ διαφεροντες
In hoc fanum cuilibet e populo , modo non polluto praescripa tim legis observanti , intrare licebat 3) . Preterea Titus Imperator super eadem lege sic Iudaeos alloquitur apud
Ierati mi , hunc cancellum locis sanctis obi
csis P Nonne mos columnas ad certa inter L
ia in eo satusis , literis Graecis , ac noseris
114쪽
inscriptas. Nonne eos qui transiissent, quamvis Romanus quis esset, vobis necare permisimus P i) Nunc si tanti momenti lex Graeca lingua Iudaico populo ad legendum proposita erat, quis non videt linguam hanc eidem Vernaculam esse oportuisse Θ Nemo certe nisi , qui oculos sibi in meridiana luce claudat. Hoc cum non intelligeret Bernardus Lamys et cum nonnullis aliis desudat in caussis investigandis, cur taceat Ioseph, an ibi ulla fuerit scriptura Hebraica , cum Hebraei praecipue erant admonendi, ne ultra vetitum sibi limitem perrumperent. Nugae : nihil enim Hebraica lingua opus erat , cum Hebraei
Graece tunc Vulgo loquerentur.
Altera Graeca inscriptio in Christi Domini cruce proposita fuit , ut testatur Lucas his verbis ; Erat autem ρο superscriptio fu- per eum literis Graecis , . τ Latinis, oe H braicis sa) . Atqui in hac sermonum triga necessario debuit esse unus, qui Iudaeis tunc foret vernaculus; ut ab iis maxime , quibus instantibus occidebatur Christus , damnationis .caussa, & titulus legeretur. Et vero , ut discimus ex Ioanne : Hunc titulum multi Iudaeorum legerunt: quia prope civita-um locus erat , ubi crucifixus est Iesus .
115쪽
PARs ALTERA CAPUT I. g. III. 97
Iam vero Hebraicus sermo minime tunc in usu erat, quippe qui iam inde ab Babylonicae servitutis temporibus desitus erat usurpari; neque eum amplius Iudaei intelligebant, ut ipsi fatentur adversarii, & infra patebit. Multo minus Latina lingua , qua nusquam Iudaei usi sunt, ut omnibus in consesso est, itemque clarius infra ostendemus. Reliquum est igitur ut Graeca tantum Hierosolymitanis suerit vernacula . Cuiusmodi sane illationem neque concinnius, neque clarius fi mare potuit Rabbinorum praestantissimus R. Iochanan , qui de linguis his verba faciens, haec habet ' Tres funt linguae: Latina bello inferviens , sermoni Graeca , precibus Hebraica
i ) . Fuit ergo adhibita Hebraica lingua ,
tanquam sermo sacer, quo in precibus, Votisque concipiendis utebantur Latina utpote dominantium Romanorum , ac proinde
tunc belli lingua; Graeca denique ob sermonem vulgarem loci, in quo de Christo supplicium sumebatur , quoque Vulgo loquebantur Hierosolymitani . Atque ea caussa est , cur apud Lucam qui eodem ordine disposuit titulos, quo scripti fuerant, ut osten
dit Casaubonus sa) ) Graeca inscriptio prin
cipem locum obtineat. Neque id solum in Iudaea verum etiam
116쪽
98 DE CHRISTO HELLENI sTAin finitimis locis in more fuit, ut ostendunt edicta illa Romanorum quae a Iosepho recitan
tur a ). Etenim Cati Caesaris edictum de
Hyrcano, eiusque Niteris in Iudaico solio reatinendo, in tabulis aereis Latine , atque Graece sculptum legebatur in Ascalone, Sidone , Turo, in templis, item Hierosolymitano , &alibi, ex eiusdem Caesaris imperio: AErecmque tabulam Ula continentem dedicandam, min cnpitolio, o Sidone , o Dro , oe Ascalane, iis in templis inscriptam Romanis, Graeci ue literis . His addi possunt & alia Romanorum rescripta pro Iudaeis, quae omnia exhibet Iosephus loco citato , atque haec pariter Graece, & Latine in tabulis perstripta tum in templo Hierosolymitano, tum in aliis Iudaeae , Palaestinaeque locis publice ad legendum exposita fuerunt , ex eorumdem iussu. Ex quo vides Romanos Latinam proposui lite utpote suam, Graecam vero ob loca, in quibus edicta exponebantur , atque ubi lingua haec vernacula erat, ut sic ab inculis legi, cognoscique possent. Ac demum silentio praetereundum non est , Iudaeos , qui a Iudaea Romam migrarunt, Graece sepulchra sua inscribere solito fuisse. Pompeius enim subacta Iudaea innumeros Romam Iudaeos in servitutem duxit: eisque postea libertate donatis a Caesare, ἰ' . Oct
117쪽
octaviano, & Tiberio, ut vitam ex patriis legibus agerent ultro permissiim est . Illic itaque, & synagogas, & suum habebant coe- meterium . Quare innumerae repertae sunt ibi antiquorum Iudaeorum inscriptiones, nonnisi quam Graece exaratae. Earum porro binas peculiares, sed erroribus scedas reperi apud
Bayerum I) quas hic subnectam, & Latine
vertam secundum ipsius emendationes.
Me quiescit Zosimus per totam vitam bum gogus Agrippinensium in pace dormitio ipsus...α
Hie iacet Elias Aaron annorum ....
AP XωN ΚΑΛ. . . Praeses . . . . . . .
Bosius vero, qui coemeterium illud Romae primus detexit anno Christi MDCII trans Tybm
rim i) ; invenit ibi in sepulcris Mosaici
118쪽
candelabri septem lucernis distincti figuram
expressam, fragmenta innumera laterum, quibus olim calce oblitis sepulcra claudebantur:
in quibus quidem lateribus inscriptiones inmnes, quae legebantur, Graeci peculii erant: idque sere earum erat initium; ENΘΑΔΕΚEITAI EN EI PHNH . In altero ipsius
coemeterii monumento legebatur nomen
ACAΠΡΙΚII. Ac in alio vox CΥNAΓΩΓ... His ergo enarratis, operose disquirit Bosius, cur Iudaei, quos Hebraice locutos censet, Graece potius, quam Hebraice suos loculos inscripserint. Quem nodum alterutra hac ratione solvere se posse arbitratur. Scilicet aut id Iudaeos fecisse ob communem Graecae linguae usum, qui tum vel maxime vigebat Romae; aut epitaphia isthaec excitata fuisse a Iudaeis Graeciensibus, puta qui Corintho, TheLsalonica, vel ex aliis Graeciae locis Romam commigrarunt. Sed neutra quidem facit ad rem. Non prior, quae si utique valeret, Latina potius, quam Graeca lingua uti debuis,sent Iudaei. Quae enim communior, ac receptior in urbe poterat esse lingua, quam LM tina λ Praeterquam quod Iudaei cum nullam cum ethnicis rem voluerint sibi esse; non est cur monumenta sua receptiori eos sermone inscripsis se, omnibus notissimo, quisquam dicat. Neque magis Bosio prodest altera conjectura. Non enim constat Iudaeos Graecienses Romam venisse,
119쪽
PARs ALTERA CAPUT I. I. I I. IV. IOL
ut commigrasse eo certo scimus Palaestinos Hebraeos eos nempe, qui in Iudaea orti sunt sub Pompeio , ac maxime post sanctae urbis excidium . Ac si nonnulli eorum illuc pervenerunt , hi profecto Iudaeis Palaestinis longe fuerunt numero pauciores. Contra non negat Bosius unum Romae habuisse Iudaeos coemeterium ; idque utrique genti commune. Age si verum esset, quod ipse credit, Palaestinos Iudaeos Hebraice locutos , jam quae ille epitaphia detexit partim Graece loqui , partim vero Hebraice debuissent; ita ut unusquisque illorum suo, in illis perscribendis, sermone usus fuerit .
Atque Hebraica quidem tanto Graeca excedere numero debuerant, quanto Palaestinis Iudaeis Graecienses pauciores erant . Quod falsum tamen est : nam omnia uno Graeco idiomate sculpta reperit Bosius . Ergo etsi Bosio liberaliores plus aequo esse Volumus, tamen verum adhuc est Palaestinos aeque, ac Graecienses Iudaeos Graeca epitaphia adhibuisse. Quod cum Bosio nihil , nobis sane plurimum faUet. IV. Probatur quarto a nominibus proprii Sodi': bhominum . Hoc porro argumentum Vulgo mina sibi, usurpant Patres, inter quos eminet Augusti- et filiis
Dus, Origenes, Hieronymus, Theodoretus, i, ζ'' Aben Ezra , quem sequitur sanior Rabbinorum pars, atque eruditi , & praesertim
120쪽
Stephanus Morinus, Samuel Bochartus, Wal- tonus, aliique ad primaevam mundi linguam
inveniendam I ) . Eodem ferme , & ipse
utar ad Iudaeorum τον ελλάνισμον demonstrandum ; cum vix dici possit quantopere in reste nominibus cudendis, imponendisque studuerint Iudaei, ut videre est apud Eusebium , qui in Praeparatione Evangelica
De recta nominum apud Hebraeos impositione sa)fuse disserit . Hebrai igitur vel ante Machabaeos ipsos Graeca nomina sibi asciscebant. Nomina enim tunc usu recepta erant Philippus , Alexander , 0simachus , Anxipator , Antigonus , Alphaeus , Andreas, Eupolemus , Numenius, Dosiitheus, Aristobulus, oeci, quorum mentio passim in Machabaeis, in novi Testamenti, Sc Iosephi libris occurrit : eademque Graeca omnino sunt. Nam praecipue
Philippi , Alexandri , sesimachi , Antigoni ,
Antipatris nomina fuisse vulgo a Graecis usitata, atque ab iis plane desumta nullus est qui ignorat; praesertim cum passim celebrentur apud Euripidem , Demosthenem , Plutarchum, & maxime apud Suidam . Sic mere Graeca sunt Eupolemus , qui bonus miles sonat; Dositheus a Deo datus p N menius novus mensis Aristobulus , bonum conjilium . Itemque Andreas, qui redditur