장음표시 사용
121쪽
PARI ALTERA CAPUT I. g. IV. 1 3
fortis Nicodemus, vi loria populi; Stephanus, quod est corona; Cleophas , omnis gloria ; Drusilla, rore madefacta. Similiter quoque Philo, Epametus, Malichus, Sosipater
Timotheus , Archelaus; verum, ut Horatii Uerbis utar, cetera de genere hoc , adeo sunt multa, ut
Delassare valcnt Fabium. HM de Iudaeis , qui ab teneris unguiculis Graecis nominibuς gaudebant . Contra cum aliquibus non Gradicum nomen impositum fuerit, sed Hebraicum, aut Chaldaeum : hi ubi adolevissent, illud vel in Grarium convertisse , vel novum sibi Graecum nomen adscivisse scimus. Ad prius genus pertinent Onias Pontifex, qui rejecto Hebraico nomine , Graece Menelaus vocari maluit; sic Salome Alexandram se transnominavit, Cephas Petrum , Levi Matthaeuna, Tabitha Dorcam . Ad secundum ordinem spectant Pontifex Iesus ante Machabaeos clarus, qui Hebraicum nomen Iesus Gradicum fecit Iason;& qui prius vocabatur Iacim , Graece Alcimus dici voluit. Sic Simeon postea Simon. Saul postea Paulus . Mathathias tum Matinthias Et sic de innumeris aliis , quorum Parco plura congerere . Nunc qui fieri pol Tat, ut Iudaei Graeca nomina usurparent, &nihilominus Chaldaice loquerentur
122쪽
GH Uri praeterea accedat , & al ud a alphabe- gumentum , quod mihi susscit libelluς d ST pMς φ Infantia Domini inscriptus, sive Thomae Proin scholi,. toe Vangelium, qui liber a doctissimo Ioanne Aloysio Mingarelli in Bononiensi Archi- gymnasio Graecae linguae Prosessere nuper est
editus ). Ac licet libellus hic fabulis, &
) Thomae Pseudoevangelii fragmentum in regia Parisiens Bibliotheca a se repertum primus edidit Ioannes Baptista Cotelerius I), quod postea Lambecius in m. s. codice Vindobonensis Caelareae Bibliothecae quum invenisset, lectionum varietatem adnotando recensuit sa). Inde ac illustratum notis Ioannes Albertus Fabricius in codicem apocryphum N. T. retulit g) . Ac tandem nuper integrum edidiclaudatus Ioannes Aloysius Minga relli Can. Reg. S. Salvatoris, quale exstat in chartaceo codice m .s. 1ecu li xv. Bibliothecae S. Salvatoris Bononiae . Hoc tamen Minga rellianum exemplar etsi unum, idem que, atque illud cuius fragmentum Cotelerius edidit , videri potest, non parum tamen ab illo a his ludit, ut utrumque conferenti patebit . At cum in Minga rellii codice Zacchaeus ludi magister Graecas literas Iesum docet , ut Irenaeus legit , non vero Hebraicas, ut in Coteleriano fragmento legitur, & infra dicemus, ad primi potius codicem, quam secundi fragmentum respexisse Irenaeus viis detur . Ceterum legi eam in rem meretur eruditissima epistola Minga relli ad Patrem Ricehimum in calce eius Pseudoevangelii.
123쪽
PARS ALTERA CAPUT I. g. v. IOS
commentitiis Servatoris nostri prodigiis refertus sit; quid tamen Vetat , quominus ecfabuloso etiam libello veritatem tanquain antidotum ex veneno exprimam, praesertim cum , ut est in proverbio, non fugant omnia Cretes . Eoque id magis, quod opus illud ab antiquissimis temporibus puta a Marcosiis, sive Gnosticis Haereticis secundi seculi confictum est . Eius enim meminere non
modo Cyrillus Hierosolymitanus si), Gelasius a), septima Synodus cccum enica 3) , aliique sane plures , verum etiam Irenaeus qui eodem seculo vixit ; atque huic serme aequalis Origenes 3 . Capite igitur VI. inducitur Zacchaeus ludi magister puerum Ie
omnes literas ab alpha ad omega, dilucide su-
expendens, atque accurate . Intuens a
ιem magistrum Zacchaeum dicit ei Iesus : tu quum
124쪽
Io6 DE CHRIITO HELLENI STAtiquum literae alpha naturam ignores , quomodo alios doces literam beta P 'pocrita doce prius si nosi literam alpha , oe tunc tibi credemus dicenti de litera beta. Ac quamvis Parisiensis codex literas Hebraicas hic commemoret, quod etiam facit Arabicum pseudoevangelium capite xLvIII, retinenda tamen est Mingarelliani codicis lectio , quippe quae omnium, ut Videtur , antiquissima est . Sic enim legit etiam Irenaeus cuiuS verba hic exscribo ; zς τῆ Κυρίου ποῖὰ οντος, και γραμ ατα μι- θανοντος, γή του
Quum Dominus puerili aetate esset , atqμς elementa disceret , ac ludim ser , ut mos es, ei dixisset, dis alpha, respondit, a barqvumque rursus. beta dicere judssset , respondit Dominus e tu mihi prius dic, quid spalpha , tumque dicam quid sit beta. Idque ita interpretantur, flus ipse id, quod cognitionem superat , norit, quod quidem in Agura ipsus alpha declaravit . Qua de re
lectionem hanc utpote Irenaeo consonam re linendam esse omnes vident . Praeterea Ca
125쪽
pite xiv. Protoevangelii scribitur; γαρ
Rcr peritiam pueri, oe timuit eum o scribens alphabetum , exercuit illum ad longam horam, non respondis ei. Dixit autem illi Iesus: si vere magiser es , ac si recte lit ras nosti , dic mihι vim literae alpha , ct ego tibi dicam vim literae beta. Ecquid loca ista aliud indicant, nisi Graecum sermonem in Iudaea vernaculum Christi aetate
fuisse, cum Graecum alphabetum Iudaei suos pueros docerent in scholis P Apocryphus hie quidem libellus, ut modo diximus , altero post Christum seculo conditus est, videlicet
non multo post captam Iudaeam; quo tempore scire omnes poterant, qua lingua uterentur Iudaei. Neque credibile omnino est fabulatorem, qui Evangelio suo fidem adiungere studebat , ut qui maxime mentitum etiam fuisse in eo, quod omnibus hominibus Compertum tunc quidem erat, puta quale fuerit idioma in Iudaea vernaculum . Quis ni igitur ea lingua .uterentur Iudaei , quam
tum aperte hic liber ipsis vindicat
126쪽
o7ψ4R: VI. Probatur VI. a co Imuni Graecorum bibli, Le. bliorum usu. Nam olim apud Iudaeos Scriptu-bant. rae non legebantur, nisi Hebraice . Ac quamvis post Babylonicam servitute in ipsi Hebraice amplius non intelligerent : attamen ob sanctae linguae reverentiam in coetibus Hebraeum volumen legebant, ita tamen ut
adesset legenti interpres, qui populo ignotum
sibi sermonem interpretaretur I). At vero a Christi tempore Iudaei, Hebraico textu relidio, versione in Graecam septuaginta interpretum, ut Vulgo appellant, ita receperunt,
ut in ipsis synagogis ea publice legeretur
ac vulgo in ore omnium esset . Credamus
id sane Iustino Martyri, qui suit Samarita, claruitque sub initio seculi secundi; idem
que de hac Graeca Lxx. interpretum Versimne agens ait; Si quis nobis obiiciat non nostros hos esse, sed Iudaeorum libros , eo quod ad hoc usque tempus in synagogis corum asser ventur. c. set . His gemina habet Tertullianus in suo Apologetico, ubi de hac versione sic loquitur ; Sed Iudaei palam lectitant υ Eligalis libertas vulgo auditur sabbatis omnibus 3). Ubi nomine vectigalis, ut omnes consentiunt, intelligit libertatem legendi, & audiendi, quam omnes tributo redemerunt. Confise mant
127쪽
mant id ipsum Rabbini, inter quos R. AZarias scribens ; Confirmatam fuisse interprctationem
Graecorum ab universo Israelitarum coetu . Idemque assirmat : Thalmudicorum decreto
sancitum fuisse , ut lex solis Graecis literis scriberetur, vi ta, ito Uri )ν Τπnn N, οῦ-, Non permiserunt scribere
libros ulla lingua , excepta Graeca . Quae inmnia manifeste probant Iudaeos non aliam, quam Graecam linguam callere solitos sui se . Ac sane legimus in Thalmude Hieroso. lymitano de quodam R. Levi, qui Caesareae audiens Iudaeos legentes lectionem Audi Israelex Deuteronomio v I. Hellenisice , voluit impedire ipsos R. Iose id animadvertens ira Debatur dicens, qui non potes legere Hebraice , NIsm. omnino non leget 8 imo legat qua-cMnquo lingua , quam intelligit , ac novit ,
evenit Iustiniani aevo, quo imperante lis mota est inter Iudaeos de Hebraica textus lectione in synagogis repetenda ; sed Iustinianus pro Graeca interpretatione stetit, permittens Hebraeis Scripturam secundum traditam consuetudinem , Sc vernaculam linguam Graece legere sa) . Neque solum biblia Graece lectitabantur palam in synagogis; sed & ea vulgo sequeban-
128쪽
tur, ex iisque loca recitare soliti erant Iutat, Christus, Apostoli, Evangelistae, quod iam multo ante observarunt viri doctissimi 1 . Constat id potissimum ex novi Test menti scriptoribus, qui in recitandis testimoniis veteris Testamenti longe ab Hebrabra veritate recedunt, Graecamque dumtaxat interpetrationem sequuntur vel αατα λεω ad υrebum , vel κατά tiανοιαν ad sensim .
Quod quidem non permisissent Iudaei, nisi Graeca lingua apud eos obtinente, coamfuissent Hebraicum textum deserere ,& Grae-Cam versionem amplecti .e . . I. VII. Probatur id ipsum Iosephi Flavii culos Iotin auctoritate, qui describens Titi expeditionem --;ζν, in Iudaeam, & loca, ubi castrametatus est, ait Titum castra posuisse in loco vulgo di. Eho Acanthon Aulona, quod sonat Vestem Dianarum ; idque nomen impositum ait loco illi patrio Iudaeorum sermone. En tibi Iosephi verba; Και' υανυσας ἡμερας σαθμου πατω
απο τριακοντα Coctium, Cumque flatum diei iter eonfecisset, eastra posuit in loco , quem Iudaei patrio sermone vocitant Acanthon Aulon
apud vicum quemdam Gabatb-Saul dictum, id
autem cc Viri L . capellam is critica saera ρ.εr, oe aliba
129쪽
i utem Sauli eouem significat di untem ab Hierosostmis circiter stadia xxx i) . Atqui
nomina A, σθων Aυλ α Graeca esse, omnes Vident, qui aliquam cognitionem habent Graecae linguae; Ab . enim vallem significat: A.'κα νθὼν , Vero Dinarum est, ab A-ν- θα η : linguae igitur Iudaeis patria quidem,& domestica esse non debuit , nisi Graeca. Neque dicas Iosephum ea nomina, cum Graece ipse , eleganterque scripserit, ob scripturae decorem Graece efferenda censuisse; quod pugnat certe cum Iudaeorum , atque adeo ipsius Iosephi consuetudine. Iudaei enim propria sive hominum, sive locorum alterius linguae nomina , etsi Graece scriberent nunquam immutabant, sed qualia a sua lingua, cuicuimodi ea esset, proficiscebantur, usurpabant. Qua de re testem Iosephum ipsum appellabo, qui in Antiquitatibus scribit ; Tα
si quidem propter scripturae decorem Graeci ad
deluctationem legentium mutaverunt. Nostr res enim huiusmodi eorum forma non utuntura
sed idem 'apud nos perpetuo schema obliuent,
130쪽
apud nos vocatur, oe in omni schemate ean
dem formam servat I) . Praeterquam quod
non erat novum, neque inussitatum in Iudaea nomen hoc Aulon ; immo usurpabatur passim non modo in Iudaea, sed in universa Palaestina . Nam campus ille amplissimus, qui inter Libanum montem , & Antilibanum interiacebat Aulon dicebatur, teste Theophrasto; Καἰ-ῶτον ἐςιν , ω άυλ α
καλουσι πεδίον πολυ καὶ κaλον ' Inter quos
campus amplissimus, o pulcherrimus est, quem Aulonem appellant χ) . Et vallis campestris, sive campus prope Ierichuntem , & mare mortuum , cui proximus fluebat Iordanis fluvius, Aulon quoque appellabatur , de quo
sertim Hieronymus in Epistola ad Evangelum, quem audistis; Campus , quem hodie Aulonem Palaesint vocant sue). Vides igitur huiusmodi vocem non modo Iudaeis , sed uni versis Palaestinis fuisse vernaculam. Quod si itaque vox Aulon Graeca est , aeque atque Acanthon , jam ex Iosephi testimonio patet Graecam linguam veluti patriam Iudaeos usurpasse , nec est cur tam disertum testimo-monium in alia omnia trahatur. VIII.