장음표시 사용
51쪽
viliane argumentationem conceden cum bitreis mur i cvitatius maledicta euomuit in I aηam Pontiasti in suusdam constitutiones uris canonici: erga
recte facit, qui quis cuiaci, exempla equiuis, id liba
i No .uoi, Criminatuim iti crin iuro cistonis introdIxisse impia ,s verbo D E r exstresia contrari et qualis, inquit separatio G Qtitia ad mensem O toram, adulter v impunitas,stu ium restringendarum, s quocu que eoAre vel ficta ratisne , coercendarum nuptiarum. Quot verba, tot conuitia. Non Culach, sed tua potius , vel eius qui Cularium mala fide public uit. Vobis quidem fictilia videtur separatio illa quoad mensam & torum, qui Matrimonium S Cramentu esse negatis. Sed cum apud Catholicos constans &perpetua sententia sit, Matrimonium esse Sacramentum, designans perpetuam illam coniunctionem Christi cum Ecclesial. necesse est i ad besse tuli. disiunctionem illam, quae ob adulterium alterius coniugu fit, non de vinculo Matrimonij, sed quoad cohabitationem mutuam exaudiendam esse. 'Falsum igitur cst, illam separationem quoad mcnsam& torum fictitiam eli e , sed potius prosectam ex his C A R I s T i verbis : omnis qui dimittit Ῥ- h Matim s. er εγxorem suam, excepta fornicationis causa, m. ii Hinc D. Augustinusi: Licite dimittitur inor ob causam i de adesierinis mu- formicatanis .sed manet vinculum prioris, propter quod si rem adulteri, qui dimitam duxerit etiam ob causam o. q. . Lornicationis. Et D. Hieronymus : sitiam diu a/ amo' presmisit mr, licet adultersit, licet dodomi μιιπςς 1iu ἔφη ορ. .muoeia. et
52쪽
emmius querius, s ab ν xore opter laesobraderes Em, marit m eius reputatur, cur alterum Tirum arripero non licet,.Concilium Milauit nun , quod tempOre Impp. Arcadi &Honorii celebratum est: Placuit, inquit, visecundum Euangelicam , Matthati i9.s sostolicam l. ad Corinth. . neque dimissus ab* que dimissa a marito, alteri coniungantur, sed is
maneant, aut ibimet recoxcilientur. ἱξο i conrem e. e.placat . ead.1 7. rint, adpetnitentiam redigantur'. Itaque haec separatio quoad mensam & torum non efficta a S. Pon
tifice est , sed antiquis c0gnita, & ex sacris literis
-s. .QV Robex Aduersario, ubi uxox propter . adulterium in Monasterium detruditur ex Nouei- la Iustiniani , an eo ipso Matrimonium distrati m tur etiam quoad vinculum Negabit quoad vim culum ; ed quod marito potestas relicta est eam repetendi intra biennium Q Igitur separatio illa biia. ennalis Monasterij , duntaxat est quoad mens m
NEQUE alterum, quod in Pontificem to quet de impunitate adulterij,calumnia caret Nam quod in adulterum gladio animaduertatur ex l. ' quamuis. C. ad Ieg. Iul de adult. non prohibet Pontifex, imb magis probat in c. tuae. S- ext. de Procuratorib QAdultera vero, ut iuxta praescriptum Iuris Ciuilis, in Monasterium cogatur, recrupit & mandat Gregorius IX. in C. gaudemus. I9. cxl de conuers conivg. Neque abnuit Pontifex, quod mulier propter aduIterium in amissionem idolis puniatur, in c. plerumve. q. ext. dc do
53쪽
nat.inter vin& uxor. Quomodo igitur
adulter ij a Pontifice introductam esse, tam imperite asserit Z Dispensat quidem Episcopus cum Cleruco adultero ex concessione Alexandri III. in e. at si Clerici. I. ext. de iudic. sed hoc quoad depositionem,cum alias ordineEcclesiastico propter adulterium exuendus esset p.non tamen ob id e impune delictum eius sinit; eum non nisi postpe actam poenitentiam a Clerico , dispensiuio per lmissa sit Episcopo q ἀ ς - . t. V o D vero attinet ad studium restringendarum nuptiarum, certe tibi probandum esset, impedimenta Matrimonij, quae a SS. Canonibus introducta sunt, ea esse impia & verbo Dei expreo se contraria. Nam etiamsi hac Christi sententia. niti velis: stuodergo Deus coniunxit, homo non separet
non tamen inde efficies,omnes promiscuoad M ltrimonium contrahendum admitti posse& debe-ire, sed illos recte coniunctos esse, quos Deus com iunxerit. Qui autem tales sint, pendet ex iudicio Ecclcsae, quae a Spiritu cancto regiturs. s Marrhaei atDEC 1 11 5 calumniatur: Pontificem mira audacia ct arrogantia distensasse in illis, qua lege natura, e bos Dei represse cauta probibitas fuerint. V elim huius dispensationis exemplum aliquod adferres. Scio aliquando dispensasse S. Pontificem cum Livoniensibus, ut qui elictam Datris sui in Matrimonio retinere posset . Quemadmodum &nostra' GAe .de dis ora. v aetate cum Henrico VIII. Angliae Rege. Ar, ininquies, hoc repugnat diuinis litoris i stur dax erit , ...diorem fratriis pia, anquit textus, rem facit illicitam N 'au. I F Sed
54쪽
Sed illud praeceptum Levitici nihil nos commo
uet , cum omnia praecepta Veteris testamenti potChristi mortem abolita sint, exceptis moralibus, quale hoc non est, de non ducendo in uxorem, relictam fiatris sui, sed est iuris humani, quod a Pontificis potestate pendet: secus est in iis, quae iuris diuini vel naturalis simi: neutrum enim abroga re vel immutare potest Pontifex. Nam licet Pon- π' ' tisex Christi vices gerat hic in terris , non tamen
eam auctoritatem illi attribuimus, ut possit ea,quq a Christo pro necessitate vel utilitateEccleiiς constituta sunt,uel a iure naturali introducta,arbitratu suo tollere aut infirmare. y Matthaei 13
L e. ex publico. 7. est ibitiost in Dd. ext.
FORTE repetes hic, Sententiam Christi istuta igitur Deus coniunχit, iam non separetI. At diDiungit Pontifex Matrimonium semel legitime
contractum sed non consummatum, per dispensationem suam, tum per ingressum religionis . Verum respondemus, Pontificem Christi sententia: nihil dctrahere, sed declarare, eam non habere locum in Matrimonio nondum copulacarnali consummato', & subsequenter hoc Matrimonium non esse plane indissolubile. Declaratio autem, uti scis, rem non immutat, sed magis aperit siue interpretatur'. Idem accidit in illa Christi sententia: Nisi quis renariis fuerit ela a vis Spiritu sancto, non potesc introire in regnum DE ILDeclarat enim hanc sententiam Pontifex non obtinere in illis, quos neccssitas exclusit a baptismo d. Qua ratione & Princeps secularis interpre-
55쪽
tatur praeceptum illud, Non occides, quod simul& diuinum & naturale est, non habere locum, . ubi quis defendendi sui causa aliquem occidit aut ubi quis auctoritate publica propter admis---filiaris. sum a se delictum morte multatur . Cum & has e. s. i. sua interpretatione Princeps nihil deroget imi rarit. ii A. c. adiuino vel naturali, sed declaret, ad hos miles casiis: illud praeceptum non pertinere. Et
quamuis Panormitanus, Felinus, re nonnulli lla existimauerint g Summum Pontificem ex cam liac non es exti de
sa dispensare posse in iure diuino, id tamen ab la
aliis rectius improbatur; nisi fortὰ ipsi verbum, rundissenser , latius , etiam pro declarare vel into pretari vii verisimile est) sumpsicrint, sicut do- , .cte & eleganter explicat Diae Couarruvias '. . ..hd λ ἡ . . . .
V N D E c t M b incurrit; Pontificem in legissus dis Usareis, fiosi suo placito nunquam ab que certo cio etiam pulueratico. Haec mera hominis cal mnia est. Sed audiamus ConciliuM Tridentinum, cui interfuerunt Legati Sedis Apostolicae , & quod a Summo Pontifice receptum &confirmatum cst : In contrabιndis, . inquit, χυ-rrimonita, vel nuta , omnino detur distentatio ι vel raro, idqάe ει causa oe gratu concedatur: in μα--δε grada nunquam dissensetur . nisi inter magnos '-- 2--.2cipes, s ob publicam causam, . Idem Concilium, marrim. ' 'dicuri publice , ait, e tedis, legis vinculum quandoquia rςingrcia, τt plenius euenientibus casibus π
56쪽
nee seatibus pro communi utilitate satu fiat; sic frequeu rius legem soluere, exemplo potiu/, quam certo potitu per . sonarum rerum electu petentibus indulgere, nil aliudest, quam unicuique ad leges tra grediendas aditum aperire. uapropteryciant uniuersi, acrati Imos canones e Mab omnibus,tir quoad eius fieri poterat,indistincte obseruandos. siuodsi Orgem iusta raris, s maior quandoque Trilitas postulauerint eum aurai,in distensandum ustis; ideausa cognita aesumma maturitate, atque gratis, a quibus
eamque a quos dissensatio pertinebit, eritpraestandum: a- i liter facta dissuWati urreptiria censeatur Ex quibus cognoscere licet, quam vere Aduerserius affingat Pontifici,soloso placito, nunquam fine precio eum distensare.'At contrarium, inquiet, Romae obseruatur. Fatemur quidem pro diplomatis & literis postolicis conficiendis & expediendis, certi aliquid pendi, sed pro impetranda & obtinenda di- speplatione nunquam ; de qua nostra, & ni fallor, tua quaestio est. Ass ERIT, Deum semper aliquos reliquisse , qui sub tenebris Pontificiis, ut in aliis Christianimi diartibus, ita etiam in bae 'Matrimoniali; corruptelas manifestas a-gnoficerent, ingemiscerent oe deplorarent,quidam spubliaee detestarentur. Si scisciteris, quotnam sint millia
eorum, qui genua sua non curvarunt ante Pontificem ; mox duos tresue nominat, Marsilium de Padua,Occamum S: Wiclesum. Certe si hac ar gumentandi ratione Pontificis auctoritatem eueristere vclimus, eadem euertemus &potest atem Im .peratoris, cuius iurisdictioni aliquando non duo tresue priuati homunciones, sed integra Regna
57쪽
restiterunt,non modb verbis sed & armis. Et quinam sunt isti tres respectu totius Ecclesiae Catholicae,quae Pontificem pro iudice &legislatore causarum Matrii nonialium,semper agnouit, etiam eo tempore, quo isti Pontificis potestatem immuni- tum ibant, maiore conatu quam successu. Quod autem his adiungas Cynum, haud aequum facis, quia Cynus nunquam negauit quaestiones&controuersias Matrimoniales, Ecclesiasticae notionis esse, sed in quibusdam duntaxat casibus, ius potius Ciuile sequendum docuit quam Canonicum, veluti in legitimatione & successione corum, qui
suscepti sunt ante Matrimonium a parentibus contractum. Meliore iure tribus illis adiunxisses Hus sum & Hieronymum Pragensem, item Melanch-tonem & Brentium, quos tibi tuae sectae Patronos nos non inuidemus. Duo DE cIMδ. Curiam Romanam, vocat
officinam in Vbeabilium s immortalium litium, πο
ginem sumptuum immensiorum, campum ulturiorum rapaci morum ρο insatiabilium, domum negotiationis, shorribilem steluncam latronum, ubi periclitatur innocen-eium iustitia, vel in tantum disertur, si eam pretio redim re nequeant,ut tandem exhausti, innumeris fatigati laboribus, iustas ct miserabiles illorum causas cogantur des rere. Vbi alte intonant leges humanae lent aut rarius r sonant diuinae doctrina,se. Haec certe sobriu te Scripsisse non credo, sed cum largiter bibisses,aut saltelluore de odio in Pontificem aestuares, in chartam coniecisse. Quis enim credat homini sano haec
excidisse ρ Sed cum me colligo & video te haere- . F 3 ticum
58쪽
ricum csse, non miror. Adeb mentiri S calum- mari, nulla vobis rcligio est, si modb in Pontificem, aut in eius Curiam agatur. Nec enim probare haec potes, cum illi, qui Romanam Curiam vel modicum experti sunt, contrarium testentur, id est, ossicinam esse cxplicabilium liatium, incorruptorum iudicum, administram ii stitiae, &diuinae doctrinae rcceptatricem inn centum de exulum Catholicorum. Quid enim aliud clamat Ius Canonicum, quam ut celeriter
lites cxpediantur , laboribus & expensis parc turi. Quid aliud monet iudices, quam ut solum Deum prae oculis habentes, ius ex aequo administrent, remotis sordibus & gratia m. Nonne & in eos qui dato prccio aut addictione preth, gratiam vel iustitiam apud Sedem Apostolicam o
tinere conantur, excommunicatio constituta
esto 3 Contra haec si a Romana Curia peccetur, tibi probandum crit, cum in facto consistato. Sed video tuae farinae homincs eo impudentiae processisse, ut haec & similia non ex ignorantia, sed ex mera maledicendi licentia in Pontificem effundant. Cum olim Apelles Calumniam depingeret, & Lucianus picturam Apellis cxplica
set , addidit uterque Calumniae ignorantiam,tanquam causam omnium criminationum. auia F xu Deorum, inquit Lucianus, cuiustis vitam inlucem educeret, omnis calumnia mox in barathrum prae
ceps abiret, non rebolo vita loco, ubi subsisteret: quimn rebuι iam ab ipsa Teritate patefactu π iu luminis ras extractio si Apelles ta Lucianus reuiuiicerent,
59쪽
een , sententiam suammutare deberent, eo quod iam calumniatores extiterint , qui volentes scientesque calumilientur, & tales itiderei qui volentes scientesque his calumniatoribus aures Sc aD sensum praebeant. Nam istos ipsos non fugit Romam , seu Romanam Curiam non esse stel-- eam latronum, siue nomina haec proprie siue mei phorico usurpent. De proprio: sensu id facile, opinor, quilias dabit. De metaphorico euidenter id ostendo. In nulla spelunca latronum, hoc est, in nulla improborum de sceleratorum collectione de conuentu, praestantur ea opera pietatis demisericordiae, quae Romae praestantur, quia in sceleratorum coetu Iluitur ex raptu, non bostes abs ite turus, sivi pote, plus urget: Viribus agitur,
non ratione 5c virtute. Quae sunt ergo illa pie talis oc misericordiae operat Praetereo quotidiana eaque infinita. Extat libellus Latine, Italice, Gallice, Germanice, in quo accurate percensentur omnia, quae Romae gesta sunt, anno Iubilaeo I s 7 s. Inter quae tam mira beneficentia dc liberalitas in peregrinos, pauperes, in aegros, in captiuos, de in omnis generis homines Romae,
Romanae Curiae, Romani populi, Romani Cleri, Cardinalium de Pontificis, describuntur: adeo ut si hetec calumnia retorquenda esset, eum magis in elunca latronum satum, natum lc eis ducatum esse oporteat, quicunq; Romam vocata immen
60쪽
immenstrum sumptuum voraginem ampum ῬulturAru rapacissimorum insatiabilium seborribilem θ' luncam latronum. Vt de meipso taceam, quem exulem a patria ob Catholica religionem , Gregorius XIII. S. Pontifex paterne suscepit, & Pcruse impensis suis, studiorum causa, biennium aluit, unica SΟ-
desitas seu Archi fraternitas sanctissimae Trinitatis cuius albo Illustrissimi quique Romanat Vrbis de Curiae adscripti sunt anno illo Iubilaeo in peregri'
nos, quos hospitio misericorditer & liberaliter e fcepir, supra trecenta millia anreorum, munificem tissime expendit: Vt &praesens annusIubilaeus f cilc testabitur, quo non minora pietatis ossicia ab
eadem Sodalitate haud dubie praestantur & praeestabuntur in peregrinos. Utinam Aduersari, haec
oculis saltem uuis usurpare velint, aliam mentem induerent, calumniis abstinerent in Romanam
PRAETEREA Gregorius XIII. Pontifex Optimus Maximus, plures sumptus in Germanos& Cermanorum seminaria, partim in Italia, partim 'extra Italiam erecta, & Clemens VIII. qui nunc Petri Cathedram feliciter tenet, plures pQ cunias in bellum Hungarium insumpsit, Turcis a
Germania auertendis,quam omnes Pontifices eX causis Matrimonialibus Germaniae, toto hoc sinculo acceperint; hoc est ab anno Domini Iso I. Vsque Icoo. annum, seculi huius clausulam. Et i , men Aduersari, Romanae Vrbi& Curiae non auaritiam, sed rapacitatem obiectant. Qua macul omiam om ninoEcclesiasticos iudices,de causarum