Sophoclis tragoediae Trachiniae

101쪽

quit, μεγα σθένος ἁ Κυπρις ἐκφέρεται νίκας, ις φησι καὶ τοκλῆς μεγάλη δὲ του Aoεος χνα ustathius p. 806 58. 727, 2. λιμένα τι σθένος ἐκφέoε- τω νἱκας affert, ut pro ἐκνέυμ dictum. Respicit sortasse etiam p. 478 8. Od. 42, 14. ubi scribit: σημαίνει δέ ποτε καὶ αυMσόν τινα οντι γῶ το μικρον μέγα τι ἐκφέD- ἔστιν ὀτε. Non dubito probandam esse Eustathii interpretationem, cuius valde simplex ratio sit magnam in vincendo vim suam prodit Venus sed non est tamen praetereundum etiam passive accipi ομ ἐκτερεται, ita ut pro simplici μέγα positum sit μέγα τι σθένος ἱκας magna vi victoriae ruit Venus Passive Euripides Alcest. 604 τὀ γὰ εὐγενες ἐκφέoεται προς αἰδῶ. Ceterum Scholiastes etiam μέγα τι σθένουσα Κυπριe legi ait. 499. Male Brunckius χωπως pro librorum Scriptura καὶοπως AoriStum παρέβαν attigit Abreschius in Misc. Obss novis T. III p. 3. more suo omnia

500. Scholiastes θυι παρεισα τὰ πολλά, τὰ τέλη λέγω των πραγμάτων quae verba per errorem ad . 526 relata esse vidit ne inhardus Siern. 502. Revoca, si quod libri omnes habent. Brunckiu ol poSuerat. 503. Libri, i ta τάνδ' an ἄκοιτιν ἀμφίγυοι κατέβαν προ γάμων τινές πάμπληκτα παγκονιτά τέξῆλθον ἄεθλ' ἀγωνων Nisi quod Ald et Iuni prima cum codd. Ηari et Flor. τήνδ' ἀο habent, secunda autem Iuntina, quae ταν δ' habet omittit Seboliastes ἀλλ' ἐπι- άνσrao ἄκοιτιν. A M.

102쪽

paret, legisse eum τίνες licet apud ipsum quoque

male scriptum exstet τινες Praeterea deesse aliquid, antistrophici versus ostendunt. Quae quum ita sint, non modo τίνες scripsi, Sed idem vocabulum, mutata interpunctione, etiam ante ἀμφίγυοι collocavi. Sensus est sed ad hanc coniugem quinam dispares descenderunt nuptiarum cauSSa,

quinam ad plagis ac pulvere plenos egressi

sunt labores certaminum Au*ἱγυοι sunt dispares membri S alter humana forma, alter tauriformis. Nihil sani est in Scholiastae hariolationibus: ἀντιπαλοι . et ἰσχυροί, ἐν τοῖς γυίοις μαχεσάμενοι χερσι κα. ποσίν ῆ ἀριφοτεροι τεθωρακισμένοι et ἄμψοι

505. Male en παγκονιστά, 'Eξῆλθονίεθλα dictum ut ἐειρχεο θαι στρατεici et alia, quorum xemplis Wunde rus in censura Aiacis Lobeckiani p. bl seqq. non deterritu est quin , necesSario scriberet ἐξῆνον. Ceterum hic nec pugilaium nec luctam describi, nec παγκονιτα certamina propter pulverem, quo luctantes membra oleo tincta consperserint, sed propter excitatum eampi pulverem commemorari, ecquem doceri opus estΤ507. Libri omnes τετραορον, ni Si Par. τετραο

103쪽

510 11λθε παλιντονα Θήβας τοξα καὶ λογχας ροπαλον τε τινάσσων, παῖς Λιος - τοτ ολλεῖς

τραγικον, τετραορου φάσμα ταυρου Πτοάορον receperunt Brunckius atque Ersurditus, quos fugerat tertius ustathii locus nec dissiteor elegantius esse, non quod duo epitheta tauro non rei addita sint, sed quia sonus suavior est, remoto homoeoptoto. Nolui tamen mutare scripturam, quam et libri omnes, et Scholiastes, denique ipse Eustathius tueatur, cuius unum locum, quam duos, menda laborare credibilius est. De Oeniadis, urbe Acarnaniae ad Acheloum, omnia per ulgata. 509. Libri Βακχείας M. Brunckius Βακχίας ἀπὸ Ἀπό sine anastrophe, hac positura verborum,

plane repugnat legibus linguae.

512. Libri, Peto ἀολλεας ἔσαν ἐς μέσον ἱέμεν λεχέων Ven. ἴσων. Hart. ἡσαν. Deinde Turn omittit ες Sed adnotat in margine Brunckius, deletis ἐς μέσον Scripsit ξισαν. Id videtur etiam Benileius coniecisse, cuius coniectura typographi culpa deso mala est in Diarii class. P. XXVI. Scholiastes: ἀολλεις ἰσαν καταχρηστικῶς ειπεν ἐπὶ δυο ο ἀολλεῖς. Similiter Moschus II, 48. δοιο δ' ἔστασανυψου μ ὀφρυος αἰγιαλοιο φυιτες ἀολληδην omnino Sophocles non alios Deianirae procoS, quam Acheloum et Herculem memorat. Multos commentus est Ovidius Metam. IX, 10-13.5lb. Brunckius contra libros omnes perverso sensu ραβδονομε Recte Scholiastes μονο δε ἡ εὐ- λεκτρος Κυπρις παρουσα βραβευε καὶ διέταττε Quo-

104쪽

ταυρεα- et ἀνάμιγδα κερατων 'niam vero nihil adeo absonum est aut invenustum, quod non alicui interpreti in mentem veniat, moneo, ne quis audiendum putet Musgravium, qui, quod de Paphia non soleat ευλεκτρος vocari, haec ita interpretatus est sola autem puella sormosa in medio assidens certamini praeerat Sed haecquidem bene resutavit roddechius. Alius de ipsa haec Venere intelligens, scripsit: ευλεκτοος, cum qua cubare est suave, iue undissima, stulcherrima. Immo sensus est sola fausti tori, largit rix dea regebat certamen. Ut in Antig. 796 νυμφη υλεκτοος sponsam significat, cuius torus expetendus est, ita quid mirum Venerem ipsam, per quam torus expetitur, υλεκτρον dici Scilicet numen Veneris hic dictum, quum cupiditas amantium intelligatur. 516. Hi ires versus in libris ante v. 526. Iegu tur, ubi vide. 517. Inaudito Dorismo Turn. Steph. Cant. τα- λαυγεῖ. Me χθφ minus proprie dictum pro Uοχθω, ut v 371 προς μωρ To ινὼον ἀγορα.5l8. Turn. Steph. et quaedam aliae χειρος Sed veteres libri χεοος. Sic etiam Brunckius Metrahuius epodi ad meliores numeros revocavi mutata versuum distinctione. Κερατο, media longa esse, vix erit hodie qui nesciat. Vide Eurip. Bacch. 919. Si tamen, immemor Anacreontei φύσις κέDατα ταυDοις, videat Aeschylum Perrhaeb ap. Athen. I. p. 476 C. et apud Eustath. p. 917 62. Euripidem Bacch. sis.

105쪽

Aristophanem Λv. 902. In Ione Euripides v. 883 epi ea dialecto κεράεnσιν ScripSit. 520. Eurip. Ion 1l46. ἐνῆν δ' υναντα γράμμα nis τοιαίδ' υναὶ Matthiae in Gram m. r. si conseras, quae dixit g. 211 ex tr et g. 302. dubius suisse videtur, utrum singularis numeri esset et ν, an sorma quaedam numeri pluralis, v. Bevheri Anecd. p. 1293. Est vero singularis, qui hae condicione usurpatur, ut praecedat nomini, quod bene animadvertit Butt- mannus in Gr. T. I. p. 552. Senserat hoc, opinor, etiam althenarius ad Herodot V, 2 p. 376, 2 l. diversa esse monens illa, quae Dorvillius ad Charitonem congessisset nempe p. 27 l. 364. d. Lips.

478 sq. 497 750 6593. ubi sallitur Dore illius. st

hoc sane Doriensibus usitatius, nec tantum ad verbum ειναι, sed ad quaevis alia verba spectat. Estque haec ipsa ratio schematis, quod Pindaricum dicitur, ui dubia sit interpunctio Ol. XI, 4. Nimirum in principio orationis recte potest verbum singulari numero poni, multa in unum collecta complectens, quae deinde explicatius signis cantur addito nomine etiam plurali non etiam posito iam nomine plurali aptum est verbum non conveniens huic numero. Quam levis momenti sit ἐρι ς', quod ex Appiano assert Grammaticus in Beli heri Anecd. p. 48, 4. apertum St: satis tamen visum Schae sero ad bilem movendam in adnot. ad Plutarchi vitas V. p. 42 seq. lus ponderis habet κων o M ην προπάροιθεν allatum ab Herodiano π μ λ p. 45. ubi tamen in eo die est κωφον. μακες quid Sint, Scholiastes his verbis declarat κλίμακες δε αἱ ἐπαναβάσεις, παρὰ το ἄνω τε καὶ κάτω αμους ita Scribendum pro αυτὰς στρέ- Φεσ9αι ἐν τῆ μάχη εστ δε ειδος παλαίσματος η κλι- μαξ. e SychiuS: λἰμακες, πάλης ειδος. Idem est

106쪽

Meminit etiam Pollux III, 55. Nemo tamen, quale hoc luciae genus eSSet, exposuit Positum erat, nisi salior, in eo, ut quis averteret adverSarium, atque a tergo complexus, quaSi per ea lam, dorsum eius conscenderet. Apud Ovidium Achelous in descriptione huius ipsius cum Hercule certaminis, Melam. IX, l. quarto exuit amplexu S, adductaque brachia solvit impulsumque manu certum mihi vera sat eri protinus avertit, tergoque onerosus inhaesit. Si qua sides, neque enim sicia mihi gloria voce quaeritur imposito pressus mihi monte ide-h a r. lia in hanc rem vide apud P. Fabrum Agonist. II cap. 10 et 20. Diversum est ἐκ κλιμακος, de quo Elym M. p. 322, t. quod non ad luctam, sed ad pugilatum pertinet. 526. Libri veteres sine interpunctione, ἐγώ δἐν άτηρ ἐν οἷα φρα τον ἀμφινεόκητον etc. in ed. Turnebi deinde recepta interpunctio et o Atque ita legit Seholiastes, cuius haec verba sunt: ἐγώ, φησὶν, ἐνδιαθέτως v. Schol ad Oed C. 486.)μιητηρ λέγω. Nam quod legitur ἐγεώ παοεῖσα ναποκλει, τὰ τέλη λέγω τῶν πραγματων, pertinet adv. 500. Inepte comparatur illud in Electra v. 233. ἀλλ' οὐν εννoiα, αυδοῖ ματηρ- eει τις πιστῶ ι hi τίκτειν σ' ἄταν ἄταις. Una littera traiecta Scripsi μαρτη. Id

simul eoniunctim significans usurpavit Euripides Hec. 839. Hippol l l 95 Heracl. 39. Coniunctim, inquit chorus, et summatim quale fuerit illud certamen dico. um redit ad initium epodi, sinitque earmen. Ita apparet tres illos versus, quos in libris perperam PoSi και σrονος ἀμσοῖν positos in principi epodi collocavi, illic locum suum habuisse, non hic, ubi sa- ciebant ut ineptissime bis idem diceretur. Ceterum

107쪽

constructio verborum eadem quae in Iph. Taur. 344. e δ' ἐνθάδ' ἡμεῖς oia, φροντιουμεθα. 527. Scholio praefixum, ἀμφιμάχητον ομιι νυμ- τας quod explicat interpres, ἀντιτου ἡ περιικάχητος νυμφη, περιφραστικολιοῦ Vide v. 104. 528. Libri ἐλεεινον, pro quo ἐλεινον restituit Ersurditus ex observatione Porsoni in Praes ad Hec. p. VII. 529. Turn. Steph. Cant et quae hanc sequuntur, oK, quod servavit Brunckius. a. B. ςπeo. Membranae Brunckii codd. Ven Flor. Hari Ald et edd.

536. Primus Turnebus interpunxit, κορην γάρ,οιμαι δ' Ουκέτ. ἀλWεζευγμένην, quum in antiquioribus libris deessent interpunctiones in medio versu. Male Wayefieldius κορην γὰρ συα ν οικέα , ἀλr ἐζευγμένην BrunckiuS, κορην γαρ, ιμαι δ -υκέ ἀλr ἐζευγιαμην Non dolet Deianira, quod virgo esse desierit Iole, sed quod eam in domo sua habeat. Virginem, inquit, recepi, non autem esse virginem, sed concubuisse puto ut nauta onus, opprobriosum fructum bonae mentis

108쪽

537. Post ναυτιλος primus Stephanus interpunxit. Ante eum post λο, τον interpungebatur, quod postea etiam ahesieldio placuit. Duo sunt, quae dieit 'Deianira, primum, serendum sibi onus eSSe, ut navi, quod semel et impositum sit alterum esse hoc onus honae mentis malum fructum Φρένα enim intelligit. -- quod non desuerit officio suo erga Herculem. 539. De sormula μιας π χλαινης videndus iBerglerus ad Alciphr. I, 38. et Misc. Obss. Ol. V. 'p. 59. Recte Brunckiusino et v. 557. παρὰ scripsit. Vulgoino et πάρα. Nulla in his locis, si recte recitantur, post praepositionem pausa sit. 541. Triclinii recensio τελοὶ μενος. 542. Eustathius p. 602, 39. 458 48. de vocabulo οἰκουρία ης παρωνυμον τὰ οΔουρια παρὰ Σοφοκλεῖ, περ εἰσἐνέπερ Οὐιουρίας μισθοi. 543. Hoc dicit, non posse se succensere Herculi, quem Saepe amori succumbere seiat. 549. d. τῶνδ'. untinae, Tum Cant et pleraeque aliae των r. Stenh et paucae aliae δ' omittunt Cod. Hari. τον δ' υπεκτρέχειν. Edd. πεκτρέ-

109쪽

πειν praeter Iuntinam secundam et Scholiastam ex quibus exquisitiorem scripturam πεκτρέπει merito recepit Ersurditus. Loquitur negligentius. Nam quum si, dixiSSet, quaSi utrumque, et florescentem aetatem et ultra florem progressam comprehendens, ut pergere debuerit τῶν μέν - τῶν es, statim illud ων ad primum tantum refert. 55 l. a. Lb. Iunt. Secunda καλειται. Est enim futurum καλεῖται, ut in Electra v. 970. ἐλευθερα καλειτὼ λοιπον, καὶ γάρεων ἐπαξω- τευξ ι. Male Eldikius

in Specim. Suspic. p. 5. GH pro ἀν e. Ium coniux est connubio iunctus, ἀνὴρ is, quo uxor ruitur. Τuetur librorum scripturam Eustathius p. 420 34. 137. 43. 384 58. 3l9.16. bl 6, 10. d. ii,32. 552. Verba ου γὰρ οργαίνειν καλον asser Eustathius p. 792, 34. 707. 26. Notandum vero Οργαίνειν pro passivo dictum, ira Sci. 554. Libri, η δ' ἔχω λυτηριον λυπημα, μέριμνοοισυι ScholiaStes: λυτηριον λυπημα ἀντλτον, τῆς λυπης Editor Romanus addidit ἴαμα. Schaeserus, ut Abreschius ad Aeschri. III p. 191. λυτηριον hic accusativum regere putat, male asseren ενμαθὲς ita constructum v. 6l4. Musgravius ad ed. C. 500. et Porsonu ap. Κidd. p. 2l9. λυτήριον passive dictum putarunt. At perverSe loqueretur, Si se dolorem sanabilem, non remedium doloris habere diceret. Videtur λυπημα vetus menda eSse, scriba ad praecedentis vocabuli initium aberrante Requirimus nomen quale τέχνημα. et κηλημα. Hoc posui. Vid. v. 575.555. akefieldius reio coniecit, quod non

110쪽

ος καμε τὸν πατρ*ον ἐνίκα στολον

debuisse ab Ersurdito recipi, ex eo apparet, quod Schael erus adnotavit, libenter Graecos παλαιὸν et ἀρχαῖον coniungere quem id ad Plinii Epist. p. l45. 557. Vide ad v. 539. 560. Coronidem augmenti elisi signum Turne hi

editio intulit, antea omiSSam. 562. Ven. . . et Iunt. Secunda τον πατρωονηνέκα στολον. id et reliquae τεῖν πατρώμ, 4νίκα στολου Brunckius dedit, των στολων πατρωον ην.κα, metro et grammatica repugnante Scholiastes ηνέκαστολον ξύν Ηρακλεῖ στολον πι1σλτο πλῆθος των ἐν τε οικία δουλων τε καὶ ἄδελφων ηνέκα-υν καταλι- πονσα τόν οικον του πατρος, ἔρημος ἐπηκολον θησατω φακλεῖ. orsonus in Morel l .ahes p. 394. d. Malib. , sana est lecti codd. τον πατρωον ἐνίκα στολον, i. e. δια sive κατά Anglices attended, rconducted by I sather. Non video, quomodo haec ellipsis defendi possit. Schaeserus locum sic interpretandum videri ait: quum patris missu

Herculem primum uxor Sequerer Recte. In hoc genere appositionis,cuius exempla ide in Matthiae Gramin. Gr. g. 432, 4. Si plerumque articulus deest, caussa haec est, quod sere aliqua, non, ut hic certa res indicatur. Non enim aliquam missionem, Sed cer tam, qua Sponsa marito missa est, dicit. Accusativili ex brevitate quadam dicendi orti, re proprie siceogitata quum patris missionem persice rem, et Herculem uxor Sequerer Genitivos

라틴어 텍스트