Sophoclis tragoediae Trachiniae

121쪽

ἀντιστροφη

citatuin, sed quod consectum esset, dici debebat. Nec recte Scholiastes μανεὶς ὁ Ο τὴν οἰχαλίαν πολεμος ἐξέλυσεν ημας τῆς ἀνἱας, mi-Dάστης ηιιε- ρας εἴχομεν. Nam Herculis potius labores expugnata Oechalia finiti esse dicuntur vide, 7 seq. 164 seq. Id nulla mutata littera praebet scriptum cod. Ven νυν r γρης οἱ στρωθεις nunc bellum consectum attulit ei sine laborum. Deinde libri αλ- in quo libenter acquiesceremus, si per metrum lic ret. Tamen, quum vix dubitari possit quin exquisita ainans Sophocles ἐξεόλυσε scripserit, hoc restitui. Sic Theocritus XXIV, 17. de draconibus et M ἐξειλυ-σ9έντες ἐπὶ χθονὶ γαστεοας ιι υ μοβορως ἐκυλιον, evolutas spiras esse dicens, ut exporrectis corporibus Se promoverent. Eodem modo locutus Ovidius Her. XII, 3. tunc quae dispensant mortalia sata

sorores debuerant sus os voluisse meo S. Ceterum etsi hic versus videri potest ex tribus molossis constare, tamen qui sequitur versus facit ut concinni res numero esse putem, si haec, νυν δ' Ἀρης οἱ στρω-

θεὸς sint iambicus ischiorrhogicus, qui ietus insecunda et quarta syllaba habet, ἐξεόλυσ' autem molo sus pro cretico, ideoque ictu in prima Illaba notandus, ut ereticus est inter ischiorrhogicos in Electra v. 507. 5l3. Nam G. Dindorsius, qui ad Oed Col. 1560.

molossis usus esse tragicos et comicos putavit, ubi saepius coniunctae tres longae Illabae invenirentur, syllabas numerasse, non verba videtur esse mensuS. 657. Libri προς πολιν Ersurditus ποτὲ πολιν, fortasse recte. Triclinii recensio ποινή.

122쪽

Γυναικες, ως δέδοικα, μὴ περαιτέρω

ἐπιπροφάσει θηρος ScholiaStae πανάμερος ἀντ . . . . . του τὴν σήμερον ημέραν eλθοι τῶ πέπλω τῆς πειθους θελχθεὶς ἐκ προφάσεως του Νέσσου κατεσκευασμένω sπειθους δε πέπλω ειπεν , τι γέγονεν ἐπὸ τῶ μεταπεί- θειν καὶ μετατιθέναι την Ηρακλέους γνωμην ἐπὶ τὴν Ληιανειραν. υμενης oris αυτνημερωελθοις εις ερο- Iτης γυναικός διὰ το του νέσσου φαρμακον παγχρι- στω λελει το πέπλω συγκεκραμένος καὶ αρμοσθεὶς 'et πειθοῖ του θηρος. Hi niSi παοάμερος legerunt, male sunt interpretati. Nam πανήμερος συγκραθεὶς est in omne tempus conciliatus. Pro τῶς, quod patet inepte adiectum ad πειθους esse Scripsi ci, pro θηρος autem ex Μ. Haupti coniectura φαρους. Π ροφασιν φαρους vestem diei doni praetextu mi Sam eam Suadela perunctam vocat, translato ad praetextum, quod proprie de veste dicendum erat. 668. ῶν σῶν Ηρακλεῖ δωρημάτων non ex omisso ενεκα pendet, ut Seholiastes putat, Sed a praecedente ἐλπίδος.

123쪽

δίδαξον, εἰ διδακτον, 4 4το φοβεῖ.

γυναῖκες, ιαι θαυμ ανελπιστον καθειν.

673. Triclinii recensio παθεῖν, quod est etiam in B. T. Ven. Sed eod. Hari cum veti libris μαθεῖν. Utrumque memorat Scholiastes. a. λαβεῖν, Supra scriptis ιι θ. 674. Ἐνδiiτῆρα πέπλον ech. l. asser Eustathius. Vide ad v. 599. Mirifice errant interpretes in explicatione et huius vocabuli, et cognatorum iπον, ἐνδυτος, ἔνδυμα quae Omnia non simpliciter de indumentis, sed de ornatu intelligenda sunt. Vide Diss. I. de choro Eumenidum p. 12.675. Libri omnes, oνῆ οἰος νεόρω ποηφ. Brunevius ex Valckenarii coniectura ad Phoen. 994.1υεἱooυ dedit, quod ex Phrynichi praecepto p i 44 et in Behk Anecd. p. 39, 18 ευερου scribendum erat. Iota dativi si Attici poetae eliserunt, certe lactum id est perraro Notae sunt disputationes Elmst ei in Add. ad Herael. 693. qui ποκον scribendum putabat,

124쪽

τοι ἐφάνισται, διάβορον προς-οδενὸς

et Lobeckii ad Al. 80 l. Ab eo p. 353. accepisse se quod posuit ἀρνης οἰος- έρου ποκος, oblitus videtur Wunderus. Ut in re nondum certa nihil mutandum

duxi.

que in loco sine tota subscripto comparat autem cum κνῆ, ζῆ, χοῆν. Hoc secuti Brunckius et Ersurditus. Edd. vett. vi cum iota, quod servandum duxi, ut formam Dorieam, qualis est . Eamdem Buttmanni sententiam esse ad Platon Gorg. p. 23. monuit Schaeserus. Σπιλὰς hic rectius glaream, quam lapidem interpretabimur. 684. Libri: κα μοι τάδ' ην προρρητα καὶ τοια, δρυis. Non improbabilis est,underi se tentia insertum hunc versum esse a quopiam, qui non viderit infinitivum qui sequitur ex προυδιδάξατο pendere, frigideque versum expleverit additis καὶ

τοιαυτ ἔδρων eo. 688. Verum tamen et rotundior est oratio insertis καί μοι τάδ' ἐν προήρητα, et ne vosior quum perpetratam rem esse asseveratur illis, κἄδρων τοιαῖσα. Ex quo mihi κα. τοιαυτ ἔδρων nihil

nisi error scribae esse visum est, qui ad versum 688. aberrans sic seripserit, quum deberet κα τοι-τα δρῶν. Quare hoc posui.

125쪽

106 PAX ΙΝΙΑΙ. 685 et φαρμακον τουτ απορον ἀκτινος et ἀεὶ θερμῆς θικτον ἐν μυροῖς σωζειν με,

687. Inconsiderate Elmst eius ad Marklandi Su pli eum v. 16 λς νιν pro HK scribi iubens spiritum addidit aliis. At norunt qui non hospites sunt in Graecis scriptoribus εως ἄν etiam optativo iungi v. Schneider ad Platonis civ. l. p. 50 l. α) quique cogitant quid ista loquendi sorma significetur, intelligent omisso hic ἀν in occulto custodiendum praecipi errorem non usque dum usura eo esset Deianira, sed usque dum aut usa esset, quod fieri non potuit, aut uteretur, quod absurdum eSt. 689. Ne quis aut eum Billerbeckio κατ οι - ἐνδομοις gratae negligentiae tribuat, aut consociari illa potuisse neget, meminerit quaeso intus in domo conclavia, ubicula, cellas esSe. 692. Verba κou ζυγάστρω asserunt Eustathius

p. 56 6. 935, 49. Elym. s. p. 4l2, 28. Zonaras p. 962 qui υλεμ υνάστρω habet, commemoratus iam

Valekenario ad Adoniar. p. 335. In ωςπερ non variant libri, etsi scribi poterat o me. 695. ustathius ad Odiss. p. 1399 614 14l4, 28. 32, 17. 52, 1 l. in h. l. κάταγμα interpretatur lanam

cdrminatam, o κατειργασμένον ἔριον. Sed non esse

Sophoclem proprie locutum, illa ostendunt, σπάσασα

126쪽

τῆς oίος ω προοχριον, ἐς uisti φλ07α, ακτι ἐς ήλι-ιν ως δ' ἐθάλπετο, ρει παν αδqλον, καὶ κατέψηκται χθονί,

696. obraeus hunc versum ob constructionem verborum suspectum habebat, nisi legeretur φλόγα ἀκτῖνος ηλιῶτιν. In eandem sententiam incidit Wunderiis, qui eum uncinis inclusit, partim usus argutiis, partim argumentis in contrarium validis Nam Sch liastam, Didymum esse visum quo gravior testis e set, quum scripsit: το γὰρ ἔριον του προβάτου,ετὰ

το χρῖσαι τον πεπλον ἔρριψα υπωτοπον καταλαμβανό-

ώενον πο ου ηλέου ' τὴν γὰρ αυγην ἀκτῖνα ἡλιωτινε εν eum versum non legisse quis credet qui singula versus verba reddi videat, aut quis persuaderi sibi patietur expressum esse ex Senecae in Hercule Oetaeo versu 726. medios in ignes solis et elaram facem, et non Senecam potius Sophocli ve horum memorem fuisse De Scholiasta iam Wolf-sus p. 54. Wunderum resutavit, non praeterita alia glossa, λαθειον μηρυμα, et Sophoclem non φλόγα, sed πλάκα scripsisse coniiciens. 700. Cod. Ven. ἐμβλέψειας pro ἄν βλέψειας. 701. 'Oθεν non pro οθι dictum, sed per attractionem positum propter ἐκ γῆς. 703. Male Musgravius γλαυκῆς πωρας de auctumni tempore interpretatur. Melius Scholiastes:

του γλευκους του ρτέ- ἐκπιεσθέντος καὶ νέου μάλιστα δἐ o νέος οινος θερuος ων ε πεσοι χαμαί, ἀφρί- LM. γλαυκην δε οπωραν τον νέον οἶνον ιπε. Nihilomvρα aliud, quam storem vini notat. Insolens epitheton est πίονος, quo merum designari videtur.

127쪽

ροθέντος ἐς γῆν Βακχίας α ἀμπέλου.

710. Hari Ald et Iuni prima, quaeque has Sequuntur, ἔθελγεν sine pronomine. Sed B T. V. Iuntina secunda et Triclinianae ἔθελγει .714. Apud Elim M. p. 65, 6 legitur. τον γὰo βάλλον ατραπιτον χε Casum Chironis narrat Apollodorus II, 5, 4. S. 6. aliique de quibus ibi Hernius, et ad Sophoclem Bille rheekius et Groddeckius. 715. Libri veteres χωςπελῶν θίγη. c. . Stephanus χώσαπερ ἄν θίγη. Scholiastes χως περ ἀνθινη. και - ἀν θιγi του μακλεέου Πλους, ιτεἄνθρωπος εἴτε θηοῖα, απολλυται Porsonus etsi in scholio non recte ος ἄν scribi volebat, tamen interulexerat Scholiastam χως ἄν legisse, i. e. και ος ἄν, quod obraeus, ut a Porsono probatum, etiam in Sophoclis verbis tenendum censuit. underus non intellecta mente Scholiastae eonfirmari ab eo putabat quod ipse posuit χώσαπερ θιγη. Non recte hic ἄν omitteretur. Neque vero χῶς ut id sit και oc ab S phocle scriptum credo, sed χώνπερ, ut Wakesieldius, Erlatatius, Schaeserus correxerunt. Ceterum,u derus in editione sua scholion tacens sic scriptum dedit καὶ υσα ἄν θίγη τὀ ράκλειον βέλος, ειτε ἄνθρωπον εἴτε θηρέον, ἀπόλλυται.

128쪽

725 ο εστιν ἐν τοῖς μη καλοῖς βουλευμασιν

716. Seholiastes ἐκ δε του δε του Νέσσον. ἀντὶ του δια του νίσσου Falso Musgraviukeon struendum putat, διελθὼν ἐκ σφαγῶν τουδε. Ne hoc quidem verum. Si ἐκ τουδε dictum esset non interposita particula δε aecipi posset pro propterea, utia τουτων, ἐκ τῶνδε, v. c. apud Aeschri Agam. 886. Nunc addita illa particula, referri debet τουδε ad ἀτρακτον Ex illa sagitta, inquit, atrum Sanguinis virus per vulnus trans susum quomodo non Hereulem quoque perdet Para-logismus, quo underus, perineleganter iunctis epithetis, sic αἱματους μέλας scripsit, manifestus est. 7l8. Vulgo δοξε γοῶν ἐμυ. Sed M. Lb. . et Iuntina secunda GH νουν μῆ. V. Elem. d. metr. p. lla Seqq. 720. Hari Ald. ταντα συν ονῆ, quod Scholiastes quum interpretatur τουτοι το τροπω τουτεστι διὰ του πέπλου, praecedentibus iunxit ταυτη συνVDYLLa. Lb.ac Triclinii recensio ταντη συνήρμῆ. In La. supra seriptum, Si ille peribit, me quoque hoc conatu simul mori erium est. Conatum diei vestem misSam.

129쪽

et- νυν παρου- τωνδ' ἀμειψασθαί ποθεν. 727. Leniorem dicit iram esse poenitentis ob ea, quae quis non consulto secerit. Vide ad v. 933. 730. Libri olao c. akesieldius aliique deoia Sensus est recte dicis verum talia dicat, non qui auctor est mali, sed cui nihil domi Suae grave est: i. e. qui nullo suo malefacto dolet. 73l. Cod Ven in pro αν. Hari. αρ' Dμοζεε. Deinde libri τον πλεέω χροωos. Quam ScholiasteS lectionem commemorat, λογον, iure receperunt Can-lerus et ceteri. 732. Libri . - τι λέ&ις. Scripsi κου τι. 733. In veteribus libris interpungebatur, με. πάρεστι μαστηρ πατρὸς ei ἄχετο correxit

130쪽

738. Libri πρός, μου - γονμενον Scholia- Stes, λυπηρον κα μέσους ciboν, reete quidem, sed si προν ἐμου legitur, aut σοὶ addi debebat, aut τοστυγουμενον dici. Quare ποος σὲ scripsi quid mei erga te dio dignum est 739. rsurditus, τον ἄνεια ον - ἴσθι τονδ ἐμον λέγω πατέoα Schaeserus vulgatam tuetur, quod λέγω ut solum ponatur, ita etiam δε adiunctum habeat, citans in eam rem Lobeckium ad A p. 306 286 ed ait. 742. Apud Suidam in v. οἴμοι, qui affert v. 741-743. legitur in edd. veit oti γε.743. Porsonus inmise a id di editis p. 2l9. ex Suida, τίς αν δυναντ ῶν ἀγένητον ποιειν, Mediol. ποιῆοαι Agathonis exemplo usus apud Aristot Eth Nieom. VI, 2. Sophoclis libri, τὰ ἄν δυναμ αγέννη- τον ποιεῖν. In La. ἀγένητον sine ἄν scriptum. 74b. Asseri hunc versum Suidas in v. α λον.

라틴어 텍스트