Sophoclis tragoediae Trachiniae

111쪽

qui posuerunt, et νις orbam interpretati erani, quod κοι vel locus, quo haec vox posita est, salsum esse arguit. 567. Membranae cum Ald et Iuntinis aliisque πλευμονας. Alii codd. in quibus en et edd. Triclinianae πνευμονας, quod praeserendum videbatur Brunckio Reete, quum alterum illud vulgare sit. 568. Scholio praefixum in edd. vett. λαωοι - σεν unde coniicias suisse qui legerent, στέον- δια

570. Ven T. et margo Turn. πυθη. Glossa in T. ἀκου s. Ald Iuntinae, et quae ex his ductae, praeter ed. Sim. Colinaei Paris. 1528 in qua primum πιθη quod a Turnebo receptum. Scholiastes ἐὰν - i. Dάφετο, ἐὰν πιθῆ. 571. Membranae Brunckii, La Lb. Hari Ald. Iuntinae omittunt o 574. Scholiastes γρεμμα Λερναέας υδοας πεοι- φραστικως λυδρα. Negantem ullo id exemplo conii mari posse resutabit Plato de legg. VII. p. 770. D. νυν

δ' ώς ἐγγυτατα τουτου ποιειν δεῖ πεo. τὰ νεογενῆ παi-- θρεμματα θρέμμα νεια si venenum diceretur,

scribendum esset μελάγχολος ἰός. Quod libri habent

112쪽

κεινου θανοντος ἐγκεκλειομενον καλως,

μελαγχολους ἰους insolentius numero plurali atra venena intelligi postulat, quae hydra vulneri immiserit, ut singularem ponere noluisse videatur poeta, ne is Sagittam . 507. memoratam indieare putaretur. 577. In membr. eod. Hari Ald luntinis et ed. Tum est στέρξω. A Stephano soloecum στερξη introductum, venit in alias La. Lb. B. T. BrunckiuSστεμι. 580. Μοωαλουσα Scholiastes interpretatur, καί ἄλλα τινα συμμιξασα. Recte Schaeserus attendens omnia, quae vivus ille dixit, eonferri iubens v. 682 seqq. Afferri potuerat . 844 ubi ipse Seholiastes προρέβαλεν interpretatur συνῆκε ν.

581. Scholiastes και πεπειο ανταε αδε. κατειργασταν, τετελείωται καὶ 7-σται. Et sic libri,

praeter V Ven in quibus est πεπειραται. Vulgatam probavit Schaeserus ad DionIS. Hal. de comp. verit. p. 355. Ea si vera est, Homeri exemplo d. XII, 37.

Ταντα μεν ουτον πάντα πεπειρανται, Sic locutus esse

putandus erit. Usus est illa verbi larma Pindarus, ut in melicis tragicorum serri posse videatur. In diverbiis vereor ut admissa suerit. Quare πεπεἰραταμ tentatum est, recepi. Quae inconsiderate contra hanc scripturam prolata sunt, difflat Aristophanis ἀλλ' οὐ πεπειράσθω γε in Vespici 29. κακὰς τολμας dicit artes magicas, quae nocere Herculi aut Iolae

113쪽

φιλ τροις δ' ἐάν πως τήνδ' περβαλωμεθα 585 ην παῖδα και θέλκτροισι τοῖς ILIρακλεῖ,

ενεστι, πειρα δ' οὐ προςωμιλ σά πω. 584. Libri ἐάν πως Eustathius p. 799, 3. 7l6,

30. Σοφοκλ δε, μι παν-το ἐάν που ιεταλαμον, κα ομοἰα ιννοιαν φρQει το cpiλτροις ἐάν πο Dτην δ' περ βαλ ωλεθα με μη χἀ ηται τονργο v, ῆγον ἐμηχανησάμεθα το&, πως ο δε σι ανυ- σωμεν. Discrimen leve est, ἐάν που si forte ἐάν πως, Si quo modo. Ceterum quod Eustathius versum 585. omittit, non quod eum non legerit videtur in caussa suisse, sed quod eo non pu habebat. Θέλκτο autem τὰ ω φακλεῖ non sunt eadem quae Φιλτοα, Sed illecebrae quibus Iole sibi amorem Herculis conciliare videbatur. 585. d. Steph. et quae hanc Sequuntur τοῖςd Ven τῆ Cod. Hari. Turn. cum antiqui recte

τοῖς.

587. Brunckius cum membranis Hari Ald Iunt.

priore πεπαυσεται. a. Lb. B. V. T. Iunt. Sec. et Schol. πεπαυσομαι.

590. Sensus est: ita quidem comparata est siducia, ut in re, quam credam talem esse, sed nondum expertam sim. Propterea δε dicit, uoco, τε quod quoniam essectum significat, ab hoc loco alienum est. 59l. Cod Ilari eum veti libris πω. Tricliniani

male που.

114쪽

τι χρη ποιειν; σήμαινε, τέκνον Οἰνέως,

592. Pro ουδ ει cod. Hari. εἰ μὴ .593. Seholiastes: ἄν γνῶμα γράφετο αγν α. Nempe ortum hoc mendum ex γ γνωμα. Apud Suidam in v. Νεσος, qui . 590-593 asseri, γνωται legitur. Notandum vero γνῶμα proprie dictum de cognitione. Cod .mari. πειρωμένους. 597. Libri. σκοτω καν αἰσχρα πρασσIR ουποτ αωχυνη πεσεῖ quae sententia non solum absurda est: namῆν, non κα, dici debebat sed etiam turpis planeque ab ingenio et moribus Deianirae aliena, ac praeterea repugnan supra dictis. Non turpitudinis ullius, sed tantum clandestini, eiusque innocenti Suis artificii sibi conscia est: ex quo apertum S eam aut dicere debuisse, σωότω καν μη τι πράσσηὶς αι- ρον, αἰσχυνη πεσεῖ aut dixisSe, ως σκότυ αι o ῆν τε μὴ πρασωμοῦ ποτ αἰσχυνν πεσεῖ h. e. li τε αἰσχρὰ πρασσηὶς ποτέ, ῆν τε μη.599. ardi sumus, inquit, iam eo tem pore, quod in colloquendo et valedicendo

115쪽

602. Vulgo Brunckius ex tribus codd. et Iuntina secunda φέρης reStituit cod. Hari. φέρη.Deinde libri τονδε γ υυφῆ πέπλον Eustathius p. 599 44. 716, 30. Ἀτι δέ ποτε καὶ - ἀνδρείου μα-τ-υ ὁ πέπλος τιθεται, δηλοῖ πονήυριπίδης, καὶ Σο- έοκλῆς δε ἐν To ινίαις. ος τον μακλέους χιτιονα ον ἔβαψε ΘυῖανMo τω ἐκ σσου φαρμάκου, και εναφῆ πέπλον λέγει, καὶ καινον πέπλωμα, καὶ ἐνδυ- τηρα πέπλον, κα θανάσιμον πέπλον. In La. supra scriptum . ScholiaStes: ευυφῆ πεπλον. ἰσχνουργῆ οναευ δὲ τον ἀνδρειον χιτῶνα πέπλον φησi. γρ δε ἀυφῆ, ἀντὶ του λεπτουφῆ. in ταναυφῆ,

λεπτον φη pu Photium, Suidam, Hesrehium, apud hunc quidem perperam τανοii peti Scriptum, ad hunc Sophoclis versum, in quo etiam γε ostensu est, per tinere pulcre vidit,underus in Commentatione de scholiorum Sophoclis auetoritate p. 26 seq.607. Scholiastes μη ἐφέστιον σέλας ἀντὶ

laeov. Vereor ne praestet alia interpretatio, qua σέλας de lumine per senestram immisso intelligitur. Huc enim spectare videntur verba Eustathii p. 1908, 39. Od. 758, 48. ἰστέον δε οτι σέλας ου μονον πυρος, αλλὰ καληλίου οθεν παρα Σοφοκλεια ὀπή, ως ἐν ρητορικῶν ευρητα λεξικω, παρα το σέλας φασὶν εωμβα ιν. ἡ δε χρῆσις καὶ παDὰ Λυκοφρονι.608. Membranae runckii, a Lb. Ven. Ald.

Iuntinae φανερος ἐμφανῶς Cod. B. ἐμφανης φανερως.

116쪽

Ed Turn. φανερος ἐμφανης. d. Steph. φανερὸς ἐμ- φανεὶς ad Cant. φανερον ἐμφανῆς. Sic etiam T. Supra Seript ἐμφανως Stephanus Adn. in Soph. p. 6l etiam αυτον φανερον ἐμφανως legi ait Brunckius dedit Φανερος ἐμφανῆ Scholia Sic πρὶν κεῖ - νος πρὶν αυτος ἐκδυσάμενος ἐπι τῆς οἰκιας φανερος καPυπ ψεσι πάντων προελθών. Triclinius ἐμφανὴς σταθεις πρi ἐκεῖνος ἐνδυσάμενος ἐπἐτῆς οἰκίας υπ- ψεσι πάντων προέλθη, καὐδεἐξη εαυτὸν φανερον τοῖς θεοῖς ἐμφανῶς οταθεός. 611. IIανδίκως cum sequentibus vulgo coniunctum ad praecedentia rettulit Doederiinus. Sic iam Scholiastes, interpretatus ἀνενδοιάστως. 613. Κεῖνον Valekenarii libido in schol. in . . . vol. I. p. 313. 6lb. Brumchius temere simul et male σφραγῖλθέμενος τῆd εὐομμα γνωσεται. Errant qui ab εἰ- μαθες regi putant. Sententia est o κεῖνο ευμαθῆς oψεται. Neque opus BiIlerbeckii conieetura σφραγῖδος ἔγκει τωδ μον μαθήσεται. Quod Sophocles ερκος Euripides in Hippol. 864 περιβολὰς σφραγισμάτων dixit.

117쪽

ἐπίσταμαί τε καὶ φρασω σεσωσμενα.

620. Eustathius p. 808, 18. 729, 2. πάντως δε

τέχνην βέβαιον, ὁ περ ὁ παoα τῶ Σοφοκλεῖ κηρυξAυας φησίν Πομπε νυν reviter construxit cum et νην, ut solitum in huiusmodi verbis. Explicatius dicas, si mandatis perfere 'dis exerceo artem ercurii. 62l. Ven ουτοι. 622. Codd. quidam omittunt oυ. 628. Lybri προςδεγματ excepto Hari qui προς- δεργματ . In La. B. T. V. Turn. αυτην F. Omittunt ceteri . Seholiastes πψος δέλματα. ποδοχάς. λεγε δε οτι ομνθα πως φιλοφρονυις αυτην προςηκάμην.κα τουτ ει ἐπαγωγον προς φακλέα, ειγε την πο- νοουμένην πιλοφρονέος πεδεξατο. underus, quod αυτην non Suo loco positum videretur, dedit καὶ τὰ τῆς ξένης ορον, προςδέγματ αυτην ις ἐδεξάμην piaci.

v Non est nisi ex hoc loco cognitum προςδεγμα, multiS autem exemplis ὀwωνα, quod hic restituendum iudicavi. Scis, inquit, et vidisti mea per e

118쪽

grinae alloquia ipsamque quam amice receperim.

620. Libri: IX. ως ἐκπλαγῆναι Ουμὸν ηδονῆκέαρ. m. τό δῆ ἀν ἄλλο, ἐννέποις δέδοικα γαμμη που λογοις ἄν etc. Haec Deianirae verba qui ab interpretibus non intellecta esse dicit, undems, vereor ut ipse satis intellexerit Xam si dieeret Deianira, praeter illa vero nihil est quod de me Herculi reseras, quod est haec tantum refer, non δέδοικα γάo, sed δέδοικα δἐ dicere debebat, quia, si de aliquo metu suo hic loqueretur, non sinem saceret colloquio, sed diceret ad quod aut Licham respondere, aut ipsam aliquid addere Oportebat Atqui terminandum erat colloquium ita, ut non relicto quod adiiceretur finem lactum esse appareret. Id mihi videor assecutus esse Lichae reddito versu, qui ex sede sua Submotus erat, quod quum per errorem δέδοικα pro δέδορκα eriptum esset, visus erat Deianirae esse cum eiusque dictis cohaerere. Ire iusserat illa Licham v. 622, finitumque videri poterat colloquium versu 626. At haesitans, ut anxia animi, tamen adiicit ea quae dicit v. 627 628. Quod animadvertens Lichas, ut solent abeuntes, numquid vis aliud dicit, respondens simul et ad Onων, quum dicit MMoκα rcio,

et ad , ἐδεξάμην φίλως, quum se gaudio perfusumasSeverat. Tum vero Deianira ad illud et δῆ ἄν ἄλλο ἐννέποις respondens mandat quid fieri velit. eque enim μὴ προ λέγοις ἄν verentis est, sed iubentis, aeque Optativus et ἄν ex μὴ particula pendent, sed hoc

119쪽

coniunctum non pugnare cum legibus grammaticis recte monuerat Schaeserus Xenophontis exemplo usus in Anab V, 9, 28 cui addi potuerat Thucvdides II, 3. 63l. Vereri videtur Deianira ne Iolae amore incensus Hereules nolit uxoris sibi desiderium commemorari, et sortasse ne induat quidem missam ab ea vestem quare tum demum dici de amore suo vult, quum vestis illius vi victus Hercules ipse eius amplexus expetat. membranae Brunckii cod. Hari. Ald Iuntinae noω Cod Ven et libri Tricliniani πουν. 632. Cod. Hari. ποθουμενα. 636. Triclinius παρ. Ceteri libri παnoia 637. Artemisium intelligit Scholiastes Aptius docetMusgravius, omne vicinum littus Dianae sacrum fuisse, auctore Apollonio Rhodio I 571. Aoτεμιν, κεινα σκοπιας αλος ἀμφιέπεσκεν. Nouένη και γαῖαν γωλκιδα De Thermopylis Herodotus VII, 176. 639. Libri καλέονται. Recte κλέονται MuSgravius v. Mon h. ad Alcest. 459.

120쪽

TPAXINIAI. 101αυλὸς οὐαναρσίαν ἀχῶν καναχαν ἐπάνεων, ἀλλὰ θείας

642. Libri ιαχων καναχαν. imSIeius ad Heracl. 752. χων. 643. Ἀντίλυon idem quod ισόλυooν. 644. Id et edd. vett. Ἀλκμνηνας τε ΟυDος, praeter Iunt. Sec in qua est ut in La. Lb. V. B. Ἀλκμηνας τε κορος Triclinius Ἀλκμ ας κόοος, sine copula. Post is interpunxit Nevius. Aliis placuit non interpungi, ut sit Iovis ex Alcmena vel Alcmenae ex Iove filius. 648. Libri πάντα δυοκαιδεκάμηνον. Bothius πάντα, in quo alii accentum correxerunt Scholia-SteS: ν ἐκτὸς χομεν τῆς πολεως εἰς δωδεκάμηνον ἀναμένουσαι. Apertum est πάντα correctoris SSe, qui πάντες scriptum videns non animadverterat id esse πών se. Id reposui. 650. Vide Diss de aetate Orphei Amon. p. 790. 652. Ersurditus cum Brunckio πάγκλαυστος. 653. Cod. Ven οἰστρωθείς, quam Scripturam iam Stephanus commemoravit. Musgravius conii ciebat αυχτοωθεές. Sane hic bellum non quod con-

라틴어 텍스트