장음표시 사용
101쪽
se, reliquum Aurem corpus, Papa errante, erras nunquam legimus: propterea reliquum sape torum erepus condemnavit, aut excommuni vir , aut deposuit Papam tam ratione fidei, quam morum.
Haec est definitio Concilii generalis , & a
probati a Pontifice : nam Basileense Cones' Iium approbavit, & oecumenicum esse dericlaravit Eugenius quartus in bulla, quae lecta est sessione decima quarta. Deeeruimus , inquit, is declaramus nisatum Concili m geneis rati Ea uens a tempore predicta inchoationis sin
Iegitima continuatum fuisse, ct esse, cte. Cum ergo Epistola illa Synodica a Synodo probata fuerit sessione tertia , haud dubium quin pro definitione Concilii generalis habenda sit, de inter acta ConciΙii ab Eugenio approbata numeranda. Adde quod Nicolaus qui tus Eugenii successor , omnia facta, gesta , Concessa , data , indulta , disposita , & ordinata Concilii Basileensis approbavit 1 ut videre est tom. m. Concit. col. 63s. E go non est , quod respondeant adversarii , hanc Epistolam Synodicam ConciIii non fuisse a Romanis Pontificibus approbatam ,& ideo nullam vim habere . Addi potest Synodi Constantiensis sanistio , quae Concilium Papa superius esse definivit : quod ve rum esse non potest nisi Pontifex errori sit obnoxius, ut nos observavimus antea. Adjice etiam illa , quae diximus a. hujusce
dissertationis . u. VII. Adducuntuν AeademParum, ac prasertim Parisiensi adversus inollibilitatem Pontiamiam Decreta .
Deinde accedit his omnibus Academia--.rum Theologicarum auctoritas , ac imprimis
102쪽
Dissertaris V. Cap. I. g. VII. 9 Imis Parisiensis Facultatis , quae semper tenuit , ac docuit Pontificem Romanum errare posset .
Pulchro consulenti respondit, licitum esse a Bonifacii octavi sententia ad Concilium generale appellare. Ill. Sic censuit anno I 333. sub Philippo Iesio cum Ioannis XXII. sententiam destaru animarum rejecit , eumque haereseos ,& erroris arguit, ut supra diximus . IV. Sic censuit in Concilio Pisano anno 1 o9. ubi nomine Academiarum Parisiensis , Andegavensis , & Tolosanae Doctor Gallus asseruit , Petrum de Luna esse hqr
V. Sic censuit in causa Monte ni Domi nicani, qui cum a censura Facultatis anno
1387. in ipsum lata appellasset, hoc funda--nto , quod solus Papa de fide , & doctrina judicare posset, in actis, quq Facuntas ad censurae suae defensionem consecit ;retipondit in causis fidei licite ad Concilium appellari posse . Secunda pars, inquit, illius dicti , quod scilicet ad summum Pontificem pertia
nee eorum , qua tanguω fidem , examinatio, is decisio , eontinet manifestam haresim , imo multas bareses. Prima haeresis, primo, quia per i
Iam exclusonem excluditur universalis Ecclesia , o generale Concilium eam reprasentans s quod
υν Mneticum, quia in eausis fidei a summo Pomri ce appellari potest ad Concilium , sicut patet an distinetione cap. Anastasius, ct manissum s quo μου ipsum pertinet Concilium res fidei scut patet ex auctoritate Gregoriiciat .. P -- ct ex inc codice Navarrigi in urbe Paris. VI. Sic ceasiuit in causa Sarraceni ex e
103쪽
set De Aniqua Melesia Disc*lina.dem ordine Praedicatorum Monachi , quI eum in Actu Vesperiarum hanc propositionem in Thesi inseruisset , Euandocunqua Aasio Concilio aliqua instituuntur , tota auctoritas dans vigorem tutis, in solo summo residet Pon-r re. Facultas hanc propositionem velut erroneam ab ipso revocari voluit anno I 629. contraria hac propositione asserta. Luando- eumque in alio Concilio aliqua instituuntur , totanuectoritas dans vigorem statutis , residet non in
solo summo Pontifice , od principaliter in Spiritu sancto, , Eeele sita Catholica . VII. Sic censuit in articulis contra Lu- thera nos , in quibus infallibilitatem , potestatemque rerum fidei supremo judicio judicandarum , Ecclesiae soli , & Concilio generali eam repraesentanti vindicat art. 18., , Tenetur & quilibet Christianus firmiter credere unam esse in terris universalem
Ecclesiam visibilem , quae in fide , ΗΡ-
ribu S errare non potest, cui omnes hdeles in iis, quae sunt fidei, dc motum one-dire astringuntur , arr- - Quod si quiclin scripturis sacras contrOVersiae , aut du hii oriatur , ad y satam Ecclesiam defi
'' ium est Concilium generale legitime con--' gregatum universiam repraesentans Ecclesiam in fidei , & morum definitionibus er- rare non posse: de Pontifice vero Roma- , , no nihil smile ait ; sed hoc tantum a. ,, z3. nec minus certum esse de jure divino,, summum in Ecclesia Christi militante Pon- ,, tificem , cui omnes Christiani parere te-1, nentur , qui quidem potestatem habet in- ,, dulgentias conserendi , &c. VIII. Sic censuit in censura propositionum Joanais Rugeli Minori in auito 1 8χ. ubi
104쪽
D;ortat;o V. Cap. I. g. Ultimus. 93ctamnat has propositiones. Undecimus articulus D Papa posset ab uno Ecclesiastico tolis iere medietatem redituum beneficiorum , se & uni alteri dare , non exprimendo aliis is quam causam: haec propositio est pericu-- Iosa, & nullo modo praedicanda , ut. I - , , cev articulus m. Quicumque contradicit ,, voluntati Papae paganisat, & sententiam D excommunicationis incurrit ipso facto. Ais nullo Papa reprehendendus nisi in causa se haeresis: haec propositio est falsa, scanda- ,, Iosa, dc sapiens h resim manifestam. IX. Sic censuit anno 1663. cum Senatui Parisiensi sex propositiones obtulit, quarum sexta est ejusmodi , non esse doctrinam saera
cultatis, quod summus Pontifex nullo accede
re Melesia, eonsensu sit infallibilis . Cum enim Facultas procul dubio aliquam circa quae .stionem hanc doctrinam habeat, declaret a doctrinam suam non esse , quod Pontifex sit infallibilis : ergo contrariam habet Doctrinam, quod sit fallibilis, nullum quippe est
X. Denique anno Iis M. diserte, & absque ambagibus mentem suam aperuit in censu.ra Vernantium edita, in qua salsas, temerarias, scandalosas, & in fide periculosas esse pronuntiat propositiones Vernantii, quibus infallibilitatem summi Pontificis asserebat.
XI. Academiae Parisensi consentiunt hac in re plures aliae: inter eas Hersordiensis in trach. super usione, & neutralitate Prin. cisum electorum, ubi haec habet . Cum Pa
pa possit errare , residuum eorpus Ecclesia se Mais liter congregatum errare non potest : experienti hoc ipsum demonstras; sapius enim eo ertum esse pδm errare residuo Ecelesia eorpore recte sentien
105쪽
φε De Aneisua ' Melesia αν-lina . aurem recte sentiente residuum toture Ecclesia corpus errasse nunquam est compertum. .
XII. Crae iensis Academia anno 14 1. de auctoritate sacrorum Conciliorum ad Ulais disiaum Poloniae, de Hungariae regem hNIcripsit Conclusione quarta . Sis etiam est de judicio Melesia respectu actionum Papa, quia Ecclesia nunquam deviare potest , aut aberrare a fide recta, Papa vero frequenter , rs. dist. Anasi sus . Meo Judisium Ecclesia dignius est j icio
XIII. Viennensis in opere, quo Electo Tum consultationr respondit, approbat Co cilii Basileensis , & Constantiensis Decreta de auctoritate Concilii supra Pontificem Ro
XIV. Coloniensis idem facit in tracta de potestate Concilii , & Pape ad Theodoricum Coloniensem L. I . .
XV. Idem etiam censent aliae quampluviandae, quarum testimonia relata sunt a Launolinis Epistola ad Barinonium r. r. Episti q.
Denique innumeri pene TheoIogi ac pra sertim antiquiores, & doctiores Pontificem errori obnoxium esse asseruerunt , & in falli-hilitatis Pontificiae figmentum multis argumentis oppugn runt: imprimis vero Ioannes Gerso Parisiensis Caneellarius multis in I cis hanc doctrinam propugnavit, ac praeci sue in tractatu, utrum liseat in causis fidei Ponti e provocara , in quo haec habet prus rio quarta in causis fidiae nulla determinatio im disialis Episcopi vel P a ligat fideles ad cre ldendum quod ita se de veritata fidei, fleue pr-randit sua declaratio, quoniam tam Papa quam
106쪽
. dissertatis R. Cap. II. 9sFρgeopus, demiabiles sunt a fide, obligat tamens ditos poena exeommunieationis talis determinaistio, quod non dogmatisent oppositum , nisi appareat manifesta ratio repugnandi , vel per sacram feripturam, vel per revelationem, vel per Mel seu generalis Concilii determἰnationem.
II. Gersonem sequitur Tostatus Defensorii caP. 3. Apparet s. inquit , quod iura supponunt Papam fieri pos hareticum , , confirmatur exis rimento: nam Papa Marcellinus fuit hareticus: is post ilia. Item G Joanne XXII. quἱ ranula haeresim eirea msonem beatam 3cc. Et Praelata in Evanges. Matthaei. Luilibet homo qualitumcumque sanctus, ct quantacumque potestatis postes errare in fide, O esei hareticus , sisut multis summis Pontificibus legimus , ut de Libeam, de Ioanne XXII. is aliis quibusdam. Dionysius Carthusianus lib. I. de auctaritate Papae , & Concilii cap. 32. Cum Papa pose arrare in fide, moribus, ct eateris, qua sunt danaeessitate salutis , ejus iudieio non videtur uitia mare , ct certitudinaliter sandum M istis, eum non M infallibilis fidei regula , nequo indeviabiti
III. Petrus de Alliaco CardinaIis, &Episcopus Cameracensis, trach. de audi. Eccles
P. 3. c. 3. Talem, inquit, auctoritatem, nempe summam non habet Papa, eum e re posι, fida . IV. Hadrianus Galterus, ex ordine D. Benedicti, Parisiensis Theologus , tract. de Primatu Petri, & Ecclesiae. Suis , inquit ryam vafre imp ere, suaviterque didicit obtrud νe pulpum, ut gloriosis mendaciis , is eoacervaris D tamentis sanoa soliditate firmare conten
iis , qua sunt fidei, ct bonorum morum , er roa vervate non posse mordicus ager reto
107쪽
96 De Anii a Melesia, rasermina V. Ioannes Arboreus Paris. Theologus . lib. . Theologiae cap. 32. Papa in fide errare poros, ut dicit Innocentius hujus nominis quartus vel in cap. I. de summa Trinitate : Errata mihi via aberrare videtur, qui aliter se ris , is plus veritati tribuendum est quam amico : assentantur sane Romano Ponfli i , qui fariun eum immunem a pεccato , , a lapsu hare- βω, ct schismatis , eum non sit divino mianere confirmatus in gratia.
VI. Claudius Santesius , qui Tridentino Concilio interfuit , in resp. ad Apolog. Theodori Beetae. Licuit, inquit , non solis Sorboniacis , sed in omni orbe Chrisiano Theologis disserere , an Papa , si a fide defeceris , privari posseα gradu suo. VII. Gulielmus Ohamus lib. 3. p. I. Dialogorum c. 3. multis probat, Papam posse, ut ipse loquitur, haereticari, ac potissimum exemplo Ioannis XXII & Nicolai III. a nobis supra exposito, VIII. Gratianus ipse distinct. -- C. SῶPapa. Cuius, inquit, sic redarguere Pr/omiae mort lium nullus, quia eunctos ipse judicaturusu nemine es iudicandus , nisi deprehendatur a fide devius . Et in cap. Anastasius diu. 19. Videtur quod Papa , inquit glaga, tenetur requirere Concilium Eliseoporum , quod verum subi de fida agituν , ct tuns Synodus maJor es Papa, ut Xy. dist. Si ei videtur ergo , qu Papa non possit destruere Raetita Concilii , qurinorbis maior est urbe.
dem est sententia Augustini ab Ancocia Erm
: αρ' Aurust. Theologi in summa q
ς a. I. Λlvari Pelagii lib. I. de planctu
108쪽
Dissertaria V. Cap. II. 97 Mesesiae , Joannis de Imola in capite deciectione, & electi potestate, & aliorum beninultorum.
In quo respondetur argumentis , quibus uiser sarii Romani Pontificis infallibiIitatem suadera
' Iximus adversariorum esse privilegium
I AIufi indeficientis judicii, quod Romano Pontifici tribuunt , ex scriptura , traditione asserere, nostramque sententiam , etiamsi nullo argumento positivo probaretur, necessario tenendam esse, si vanis tantum , ac futilibus argumentis adversariorum opinio niteretur hoc autem ita se habere, ex sequentibuS eorum argumentis , nostrisque afiea responsionibus unusquisque facile intelliget a II. Ex sacris litteris adducunt, primo iuiud Christi dictum ad Petrum, Lucae 22. v. 32. Ego rogavi pro te, Petre, ut non deficias fides tua, oe tu aliquando conversus confirma fratres tuos. Unde concludunt fidem Romanorum Pontificum Petri successorum deficere non Posse.
III. Verum si quid probet istud testimonium , plus probat quam adversiarii postu. Iani ; non enim probaret tantum Romanos Pontifices non posse a fide deficiendo aberrare, sed etiam nullatenus poste a fide , di gratia excidere : itaque intelligi debet istae promissio Christi de sola Petr1 persona: do cet id & intentum Christi praedicentis futurum , ut Petrus aliquando ipsum negaret, ita tamen, ut a fide penitus, & usque a ' E s udet
109쪽
98 Da Antiqua Eccles a DUe'Ina. finem vitae non excideret. Simon, Simon, quit Christus , rio satanas expetivit vos , ut cribrarer sicut tritieum , ero pro
te, cte. Tentatio illa satanae respicit perstanam Petri, & Apostolorum, & similiter oratio Christi non habet a Iium finem , quam ut Petrus licet a Diabolo tentatus, a fide tamen penitus, & usque ad finem vitae non deficiat, sed ut post negationem conversus confirmet fratres : hoc autem totum in ipsalpersona Petri adimpletum est. Nam& tentatus est a diabolo , & in tentatione victus Christum negavit. Verum ei profuit oratici Christi: statim enim poenitentia ductus resipuit, & post Passionem ac Resurrectionem
Christi non modo constantior ceteris appa-xuit, sed & generosis dictis, & factis. fratres suos confirmavit: . ita hunc locum exponunt , Tertuli. lib. de fuga in pers. cap. S. Cyprianus Epist. 8. & in lib. de oratia
Dominica. S. Hilar. lib. I. de Trinitate . Basilius Homil. Mi. de humlitate: Ambros. in psalm. 43. Chrysost. Romil. 63. Carthia Conc. in Ep. ad Innoc L & Innocentius I. in Epi ad Carth. Conc. S. Aut pluribus ici locis, & alii Interpretes , quos numero q3ἀConsulere poteris apud Launotum Epist, ad Iacobum Bevila quam Epist. tom. 3. Porro
ex hac eae positione nihil potest colligi adprobandum Pontificis Romani judicium esto indeficiens r Si quid enim ex ista oratione Christi pro Petro de eius successoribas colligeretur , inferri deberet pro Petri succeia
stribus, non secus ac pro ipso Petro orata Christum , ut a fide ipsi privatim minime deficerent : at nullus huc usque somniavit id
ipsis privilegii adscribi pose.
110쪽
Dssertatis R. Cap. IT. 99 quos apud eundem Launotum ibidem collectos reperies , qui dicant orasse Christum , ut universalis Ecclesia , vel etiam generale Concilium a fide nunquam deficiat, quorum interpretatio , licet minus ad litteram , eo magis adhuc cum advelliariorum placitis pugnat , cum ex illa sequatur infallibilitatem Ecclesiae, & Concilio adscribi debere , non autem Pontifici Romano ut quid enim I cus ille , qui de Petro ad litteram intelligendus est , ad rictesiam , & Concitiam inflecteretur , nisi certum esset Petrum , & ejus succetares potuisse a fide deficere , Ecclesiam , & Concilium nota
V. Secundo loco prosertur ab iis, qui insallibilitatem. defendunt illud Matth. 16.
Super hanc petram odificabo Eeclesiam meam , porta inseri non pravalebunt ad ersus eam. Unde colligunt Petrum, & ejus successores esse Ecclesiae fundamentum; cum autem impossibile sit Ecclesiae fundamentum ruere, impos sibile esse concludunt Romanum Pontificem a fide deficere. VI. Verum uti diximus antra , Iocus illoquatuor modis exponitur a Patribus, & Interpretibus scripturae; alii enim de persona ipsius Petri haec verba interpretantur , dicuntque super illum fundatam Ecclesiam , quia ipse cum ceteris ad eam fundandam ad laboravit; alii dicunt super omnes Ap stolos fundatam pariter esse Ecclesiam , Petrumque, cum haec ei dicta sunt, gestasse personam Ecclesiae I sunt qui nolunt Petrum hic petram esse dictum , sed petram ajant esto fidem, & consessionem Petri, vel , ut alii volunt , ipsum Christum : nulla autem e .nis eXPositiouibus Pontificum inlaui uxati