De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicae excerptae e conciliis generalibus, SS. PP. et auctoribus ecclesiasticis

71쪽

hi quo ostenditur Romanos Ponti es non esse in judicando infallibiles . ιβ. I. Docetur id ex scriptura

'in L T primum quidem Pontificem Ro-

c. manum infallibilem non esse, colligitur ex scriptura : nam Galatar. 2. U. Iq. Petrus a Paulo reprehensibilis fuisse perhibetur , accusaturque ab eodem , quod non recte ad Evangelii veritatem ambularet , quodque gentes auctoritate sua ad judaizan-: dum impelleret. Iam vero si potuit Petrus adversus veritatis regulam , quam postea Ec-i

clesia secuta est, cogere gentes ad judaizanes dum ut observat Augustinus in cur non m

tuerunt Petri successores contra veritatis r r. gulam aliquid aut docere , aut faciendum Praetcribere λ haec vero ratio non a nobis Primum inventa est, sed ab Augustino centies inculcata : is enim ex hoc loco tapius concludit nuIlum omnino Episcopum , nuIIam Synodum Provincialam esse infallibi- . Iem. Sic lib. λ. de Baptisino c. I. ita ra- ,

tiocinatur. , . r . . II. M :, ' : Argumenta , quae ad suam sententiam adstruen- ' .an Fic distertatione congerie Auctor , non omniaeIu Idem fiunt roboris. Non vacat in singula inquire- ς ε RVE'ς dem is hoc capite , f uis agunt Theologi Clarissimi, Ceterum ipsemet Auctor fatetur pagina ΣΟΙ. Romani Pontineis desinitiones de fide , oemo istus magni esse apud omnes momenti , . univer Iam nectare EeeIesam . Atque hine sngulae privatimereIeia magnam erus desinitionibus revereniniam sare debent.

72쪽

D sertario V. Cap. L. I. I II. Si quisquam nunc rogat circumcJdi aliquem more Iudaico , ct sic baptitari, multo amnitis foc detestatur genus humanum , quam se aliquis

rogatur rebaptiTavi; quapropter cum Petrus iuua faciens a Paulo posteriore corrigitin . . . quanto

facilius , ct fortius quod per universa Ecclesia statuta firmatum est, vel unius Episcopi auctoriis rati , vel unius Provincia Concilio praeferendum est. Ante Augustinum vero Cyprianus idem

ex isto Apostoli Pauli facto intulit in Epist.

ad Quintum : Nam nee Petrus , quem primum Dominus elegit , Θ Dper quem aestimavit Eeel sam suam , eum fecum Paulus de Greumesone postmodum disceptaret , vindieavit sibi aliquid, injicianter , anἰ arrogantar assumpsit , ut diecterse Primatum tenere , is obtemperari a novellis , o, posteris si potiios oporter- , sed consiliam me-Vitatis admist, Θ rationi legitima, quam Paulus: vindicabat, facile consensit, ut aeon pertinaeirer nora amemus , sed qua aliquando a fratkibus , is collegis nostris utilirer , , falubritis suae runtur, se fini vera, ct tegitima, nostra po-γμοῦ ducamus. Ex quibus conficitur exemplo Petri doceri Episicopos omnes , milio excepto , in errores prolabi poste , & ab aliis emendari. Id vero ad Romanos etiam P rfices pertinere docet Pelagius II. in Epist. ad Istriae Episcopos : Debet , inquit , perpem

dere mestra dilectio , quia praederassorum: nostrorum n hae causa trium capitulorum eonfensus tam ro post inanis non Dir , quanto priss dur s co

ternitas ad mzembriam reduear diu quino rJAtit , ne ad fidem gentεs fatista EeZlsa με eis cumcisione ree peret ; 'diu se a conversarum in lium communione subtraxit , Paulo attestanto iqui ais , cum venissim Antiochiam in faciam eb

73쪽

ε' De Anthua Eretissa Disciplina. restiti, me. qui raman ab eodem Paulo post odum ratione seqcepta, dum quosdam eon ἡγ

qui Gentiles ad Ecclesiam venientes londera sis' manda circumcisionis onerarent et dieis eur rent Eris Deum, ιmpone res Iugum crevisibus discipial rum, quσd neque patres nostra, neque nos portar

potuimus et nunquid , farras dimetismi , At Apostolornm Hiuripi si di milia Gemii debui

ad hec revondera - Hac que dicis audire non possumus , quia aliud ante predicasti. Si igitur iis eritim capitularum negotio , aliud cum v ritas quereretur , aliud autem inventa veritate dictum '.ς- -- fem-- huic sedi in erimi, obgrcitur , quam cuncta Ecclesia in ejus auctora

veneratur

IL Idem proba r ex veteris Ecclesia disciplina a Secundo , idem conficitur ex distiplina Emesae m 3udicandis causis Ecclesiasticis in alia diseriatione a nobis exposita et ex ea etenim Iuculenter demonstratur ignotum fuiΩ

tur Episcopo; nam ut abunde abi probatumen, non pauca etiam de fide olim lata sunt udicia , inconsulto Romano Pontifice , necnabitus eri ille summus controversiarum iu-

texta, Sed tam sepius judicia ab ipso lata

an Concillis Praesertam oeci enicis , iterum examinata , & aetractata sint et jam vero si extra costroversiam tunc fuisset Romani Pontificis insallina latas , an credibile est ceteros Apisicopos quidquam judicaturos fuisse abncu - , & au fitate, aut aliis quid ab apio Iudicatum retractaturos fuisse δ

mam posito quod intillibile sit aliquod judi

cium a

74쪽

Dpertatis r. Cap. I. I. 63 ciuin , absurdum est causam in eo terminatam iterum examinare , & judicare. Quid ergo necesse erat totius orbis Episcopos fatistari ὸ Quid opus Ecclesias Pastoribus orba. ri ad cogenda Concilia , quorum judicium non pluris fieri deberet , quam unius Romani Episcopi nam e duobus infallibilibus judiciis, unum pluris altero fieri non potest , nec duo infallibilia judicia majorem habent auctoritatem quam unum; quod enim insallibile est, omnem Omnino meretur fidem , nec quidquam huic certitudinis ex illo judicio, licet infallibili accedit. I f. Verum id argumentum , quod ineluctabile est , majorem etiam lucem accipit ex his controversiis, quas nonnulli Episcopi maxime Catholici cum Romanis Pontificibus habuerunt nam si Romani Pontificis infautibilitas in judicando ab omnibus Catholicis tum fuisset agnita , ceteri Estiscopi Ca. thesici illius procul dubio jud:cio cessissent, de ab eo dissentire nefas esse duxissent: se, verbi gratia , si tempore Victoris Romani

Pontificis judicium infallibile habitum fui Giet, ei non restitissent, non modo Asiatici ,1 ea nec Iraeneus , & ceteri orbis Episcopi , qui in illorum communione contra Romani Pontificis sententiam permanserunt. Similiter si tempore Stephani compertum fuisset Romanum Pontificem errare non posse, C prianus , & Africani Praesules , necuon Dionysius , & alii orientia bEpi scopi in stephani sententiam pedibus , ivissent , nec disciplinam suam contra ejus auctoritatena mordicus retinuissent: & certe Sanctus Augustinus hac de re agens , supponit eos illaesa fide , dc charitate a blephano dissensisse , quia res

B dum fuerat supremo judicio , & infalliabili

75쪽

64 De Antiqua Eoelesia DiseipΓna. bili determinata . Fuit , inquit Itb. a. de cap. s. alrquando de Baptismo dubitatis , ε, i

III. Iam vero s Romani Pontificis judiacium tempore Augustini habitum fuisset in deficiens , nonne Stephani judicio veritas

perspecta, & sublata quavilo dici debuisset λIV. Denique ut alia mittam, tempore Ba-

filii Magni judicium Romani Pontificis, etiamsi cum Epitcopis Occidentalibus sentiret, non habebatur infallibile. Nunquam enim ille Baslius aut ceteri orientales tres hypostases rejicere voluerunt, & eos probare , qui unam dicebant hypostasim quamvis id

maxime urgerent cum Romano Pontifice Occidentales , nec alia conditione cum M letio communionem habere vellent, quorum

propterea typhum Baslius acriter reprehendit U. Confirmatur idem ex Romanis Pontia ficibus , qui ad causias Ecclesiasticas finiendas , Synodos petierunt convocari: sic Liberius ad Athanasi causim judicandam Synodum petiit a Constantio, Damasius, & Occidentales petierunt Synodum fieri universalem ad res Orientis componendas. Si ricius Bonosum ad Concilium remisit judicandum . Innocentius petiit Synodum fieri ad causam Chrysostomi examinandam. S. Leo ad Eutychis causam retractandam , rescindendumque latrocini, Ephesini decretum , Synodum unive alem necessariam esse duxit. Mitto alios innumeros: quod is Romani Pontificesce in jud candis rebus fides , at morum in- .sallibiles esse praesumpsissent , nuncuam it.

las Synodos fieri petiissent , sed judicium

suam

76쪽

Dissertaris V. Cap. I. II. aum veluti supremum, & intauibile interposuissent. VI. Confirmatur item haec ratio multis Augaestini testimoniis, in quibus asserit nullius Episcopi , aut etiam Synodi Provincia-Ιis judicium esse infallibile . Saepissime id

habes in libris ejus de Baptismo , cum o servat nec Stephani, nec Cypriani judicio Quaestioliem de rebaptizatione haereticorum fuisse terminatam, sed universalis Concilii , ac totius Ecclesiae dudicio . Hinc ibidem

aperte pronuntiat omnes omnino Episcopacum 1itteras, & omnia omnino Concilia Pr

vincialia , ne exc'ptis quidem Romanis emendari posse a Conciliis majoribus . Speci atim vero hanc regulam Romano Pontifici eiusque Synodo adaptat, lib. 2. ad Bonunc. C. 3. cum enim iactarent Caelestiani Romanum Pontificem Togimum Caelestii dogmae approbasse, respondet primo Caelestium T Σimo imposuisse et deinde vero haec addit . Sed ue, quod absit, ita tunc fuisset de Cessio , is Pelagio su Romana Ecclesia judicarum, ut illa eorum dogmata, qua in i s , , c- um

Papa Innocentius damnaverat, approban , ,rcnenda pronuntiarentur , ex hoc potius esset praevaricationis nota Romanis Clericis inurenda. Si

cine loqueretur Augustinus, si credidisset Romanum Episcopum cum suo Clero non mia se a fide deficere λ Ceterum tunc temporis

adeo persuasum erat Episcopis Africanis Romanum Pontificem non esse in iudicando Spiritus sancti adjutorio infallibilem , ut nocidubitent id veluti certum proponere : ni forte , inquiunt, quisquam ess , qui credat unirimitiber nostrum posse Deum inspirare justitiam ,

re funumerabilibus congregatis in Concilium Sacerdoribus denogare. Unus ille Episcopus, m Dis Pin. Tom. II. D alius

77쪽

εε De Antisua Melesia Disciplina. alius est, quam Romanus , ad quem hac verba diriguntur. VII. Eadem est serme sententia Conciliis. generalis collat. 8. t. F. Onc. cOl. 362. dc ys 3. unde haec exscripta sunt. VIII. Lieat Spiritus sancti gratia circa singu- .

Ios Apostolos abundaret, ut non indigerent alieno consilio ad ea , qua agenda erant, non tamen alia ter voluerunt de eo , quod movebatur , si opora rei gentes circumcidi definire, priusquam comm niter congregati , divinarum scripturarum restimoniis unusquisque dicta sua coormaverunt , unde communiter de eo sententiam protulerunt ad gentes scribentes , visum est Spiritui sancto, nobis i sed Θ sancti Patres , qui per tempora in

sacris quatuor Concἰliis convenιrunt , utentes communiter de exortis haresibus , is quasionibus diasposuerunt certo constituto , quod in communibus da fdo disputationibus, cum proponantur ex utra que parte , qua discutienda sunt , veritatis lumen renebras expellit mendacii : nec enim potest in communibus de fide disceptationibus aliter veritas manifestari , eum unusquisque proximi adjutorio

indis q. Ex quibus cernere est istius Concilii Patri G. s fuisse persuasum veritatem alibi definiri non posse quam in Conciliis generaliabus, nec ab ullo privato Episcopo etiam Romano quidquam circa fidem decexni posse, quod ita certum sit ac ea, quae in Co ciliis definita sunt .

III. Idem probatur exemplis Romanorum Pomtimum , qui da facto a fide , is veritate δε-

viarunt .

t Tertio , Pontificem Romanum indeficientis judicii privilagio non gaudere ad oculum demonstra- exemplis Romanorum Pontita

78쪽

dissertatio V. Cap. I. I. ILL 'cum, quos in quaestionibus fidei, aut morum etiam consultos , & decretalibus Epistolis Ecclesiam docentes, & Proinde, ut loquu rur, ex Cathedra loquentes, a veritate deviasse certum est.

II. Primus est Eleutherius, seu quisquis a ius Romanus Pontifex, quem testis est Te tullianus in lib. contra Piaxeam litteras pacis misisse ad Montanistas, & eas postea revocasse e verba Tertulliani haec sunt . Nam

idem Praxeas tunc Episcopum Romanum vn

Denrem iam prophetias Μontani, Prisca, MaxiLIa, , ex ea agnitione pacem Melesis Ma ct Phassia ingerentem, falsa de s s Prophttis , ,

deum Ecclesis asseverando, is praedecessoκum ejus uetoritates defendendo; coegis Iitteras pacas reis vocare jam emissas, is a proposito recipienaeorumaeharismatum conc stare. Fuit ergo tunc tem p xis Romanus Pontifex , qui novas Montani Prophetias approbavit, & per Iittaras Mo tan istis communionem impertiit, quaS, err Te cognito, revocare coactus est .

III. Secundus est Uictor, qui temere in Alianos Episcopos sententiam excommunicationis tulit, & ideo acerbe reprehensus est a ceteris Episcopis , ut ex Eusebio liquet . Quamvis autem res ista disciplinae tantum hersi s bilominus tamen graviter erravitarie PontiIex , qui ob rem tam parvi momenti totum orbem lacerasset, nisi cetero-Tum IIcoporum prudentia hujus temerit

tem correXIsset.

. IV eriιus est Stephanus, qui in opposi-

Tum Cypriano erroiem videtur incidisse . QOcens quoslibet haereticos a quacumque hae. 'eniemes iterato Baptismo susci-PλeudOS, quo omnium omnino haereticorum

Pilimata , sive in nomine Trinitatis, sive

79쪽

68 Do Antiqua Ecclesia DiscipIAa. secus collata approbavit : ita certe mentem ejus intellexerunt Cyprianus , & Firmilianus, ejusque verba ni omnino sonant : adde quod omnes fere haeretici, qui tunc exomti erant, exceptis Novatianis , de quibus nondum erat quaestio , cum Trinitatem non agnoscerent , in Trinitatis nomine minime

baptizabant , sed in baptismate absurdis utebantur quibusdam formulis , ut videre est

apud Irenaeum. Cum ergo omnes , aut Iereomnes haeretici , qui a Christo ad Stephanum usque exorti erant , in Trinitatis nomine minime baptizarent; Stephanus autem a qua iacunque haeresi venientes sine iterato. baptis

mo susceperit , quid aliud inde inferri po

test, nisi eum illorum, qui in Trinitatis no mine minime baptizabant, rata habuisse baci ptismata , qui error est Cypriani errori oppositus, quem tamen ille ita acriter defendit, ut Cyprianum, & alios aliter sentientes a communione Ecclesiastica summovere

sit conatus.

V. Quartus est Liberius, qui non tantum Athanasii damnationi, sed & fidei formula: haei eticae subscripsit : quaenam autem ista fuerit fidei formula, cui subscripsit, hic ego

inquirere nolo. Unum hoc mihi ad propositum sufficit, antiquos pro certo habuisse Liberium haereticae fidei formulae subscripsisse ,& Arianae perfidiae consensisse. Hoc autem manifestum est , ex Hilarii testimonio , qui saepius in fragmentis formulam illam , cui

subscripsit, Arianam perfidiam Vocat, atque identidem Liberio anathema dicit: unde patet eam formulam , cui subscripsit Li-Perius', primam non esse Sirmiensem, utpote quam Hilarius defendit, ac velut Catho-ὶὶcam eaeponit. Similiter Hieronymus in CnrO-

80쪽

dissertatu V. Cap. I. g. III. 69nico scribit Liberium haereticae pravitati subscripsisse , atque omnes antiqui uno ore delapsu Liberii, velut de apostasia a fide lo- .nuuntur, & sane ita Verum est haereticam fuisse formulam , cui subscripserat in exilio Liberius , quaeque ipsi a Demophilo luerat oblata, ut hujus subscriptionis occasione statiani sparserint in vulgus Liberium dissimilem Patri Filium agnovisse, quae res momeos, qui Semiariani dicebantur, ut ab eo Sirismium reverso exigerent , ut Filium Patri natura similem scripto profiteretur. Nam bis subscripsit Liberius, primum quidem in exilio fidei formulae sibi a Demophilo oblate qquidem procul dubio Ariana prorsus

erat , nam Demophilus Arianam haeresim palam profiteri non verebatur : huic autem cum subscripsisset, scripsit ad orientales litteras obtestans eos, ut quoniam in omnibus Demophila, & orientalibus consenserat, apud Imperatorem efficiant, ut ab exilio revocetur, & ad Ecclesiam suam redeat. Evocatus itaque Sirmium Liberius occurrit ibi Synodi Ancyranae Legatis, qui quoniam tiani in vulgus sparserant, Liberium Filium Patii dissimilem profiteri , eo quod consubstantialis vocabulum damnasset, ab eo exegerunt , ut tomo formularum subscriberet , utque Filium natura Patri similem profiteretur. Ita rem narrat Sozomenus lib. 4. Hist. c. I F. cui consentiunt antiqua monumenta , quae reperiuntur in fragmentis Hilariit uii,

de liquet Liberium ab haeresi liberari non

posse.

VI. Quintus est Zogimus, qui Gelestii ha - . retici libellum Catholicum esse pronuntiavit, eumque datis ad Africanos litteris comPrObavit: nam etsi errorem QElestii non appro-