De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicae excerptae e conciliis generalibus, SS. PP. et auctoribus ecclesiasticis

발행: 1770년

분량: 484페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

111쪽

I P De Antiqua Messa Dis una. lavet, sicut enim qui in secunda expositione. Lentiunt super Apostolos omneS, eorumquct successbres fundatam esse Ecclesiam, non Propterea putant aut Mostolos omnes, aut eorum siu es res indeiectibiles fuisse, ita nota quitur ex prima expositione Petrum , &ejus succetares indefectibiles, eo quod si Per eos tanquam super petrana , & fundamentum Evclesia sit aedificata: ex tertia, quarta expositione in gratiam Romanorum

Pontificum nihil concludi posse perinic

um est.

VII. Tertio Ioeo Beliarminus objicit iI. Iud Christi dictum ad Petrum Ioannis ult.

Pasce oves meas ς atque ex eo sic ratiocia natur e Pontifex est Dinor , Passon totius Ecclesia r ergo totas Ecclesia illum audire ,

sequi penetur , ergo si ille erret , tota Gesse

VIII. Respondeo , non solum Petrum , sed omnes Apostolos , & eorum succetares. Pastores esse ovium Chr. sti, ipsisque in persona Petri dustum fuisse illud pasce oves. meas, & tamen nemo contendit singulos Ecia Hesiae Pastores infallibili judicio praeditos esse . Ita hunc locum ad omnes omnino Α-Postolos , & animarum euram habenteS Teterunt Ambrosius lib. 2. de dignitate facerdotali: Paste, inquit, oves meas, quaS Oves his quem grege- n-n solum tunc B. Petrus suscepit, sed O nobiscum eas suscepit, ct cum ilia eas nos suscepimus omnes. S. Ailgis trach. q. 7. in Ioannem : Et quirim fratres quod Pastor ost

Christus J dedis , membris suis . Nam is

Ferrus Pastor, , Paulus Pastor, eeteri Apostoli Pastores , ct boni Episcopi. Verum etiamsi istud dictum ad solum Petrum, & ejus su cessores Pertineret, non sequitur eos esse i

112쪽

vssertatis R. Cap. n. IorDIIibiles, nec vaIet ratiocinium Bedarmuni' cum enim eIrant, desinunt Ecclesiam pastere, ut oportet, imo occidunt eas P tius quam Pascunt: unde non tenentur ejus oves eum sequi , cum vident se in mortiis xa pascua duca , non enim oves pasciz irration Ies , quas Pro arbitrio , & nutu , quo

voluerit , agere Pota , sed quae ratione , ,& p Rasonibus pasci debeant , hcc est , ceri , & moveri , ut sponte Christum colant , ejusque fidem , ac religionem iI-

Iibaetam servent . Haec fere sunt , quae advextarii ex sacris litteris aagumenta depromunt , quae nulliuS Plane roboris esse ex dictis nemo non videbit et nec gravioris sunt momenti ea , quae ex fanctorum Patrum , aut Pontificum ope ibas genuinis d si um. m. Inter ea vero primum , ac Princiavem lacum tenere videtur illud Hieron

Ep. M Da Masum, in qua postquam dixit et

dAmrio. Addidit : disce ite si placet , ias cro , non rimebo tres ψpostases dicera , si iuberis , Θα ubi , inquiuat , asserit Hieronymus, se into sequi posse sententiam Romani PontificΙs , quia novit super eum Ecclesiam esse fundatam , & extra ejus commanionem fa- Iutem non esse a deinde cur , inquiunt , Hieronymus totius Orientis de hypost

sabus Patentiae , & judicio acquiescere noIuisset , Imperiumque Romani Pontificis ad tres hypostases agnoscendas eSPectasset , nisi putasset eum in judicando falli a Posse Θ

113쪽

Iox De Ani ua Ecclesia αβ lina. X. Respondeo , ex verbis Hieronymi inferri non posse Romani Pontificis judicium esse infallibile , sed magni tantum ponderis, & momenti apud ipsum fuisse Ecclesiae

Romanae sententiam , atque communionem: hoc tantum ejus verba sonant, quae immerito ad infallibilitatem astruendam trahuntur : ait autem se tuto sequi posse Romani Pontificis sententiam, quia scilicet disside libus de hypostaseos voce Ecclesiis totius orbis , poterat ipse ad eam , quam vellet Partem accedere, unde. non solius Romanae Ecclesiae auctor1tatem adducit , sed occidentalium omnium , & ADgyptiorum Hareti.

eum', inquit , me eum occidente , haeretiari ricum AEnpio , hoc ιη , eum Damaso , Petroque , quia scilicet istis duobus adhaerebant Occidentales , & 2Egyptii omnes , conde uent quid enim ho-nem exceptis sociis crim nantur Θ Sequebatur porro ille istorum P tius , quam aliorum sententiam . Primo , quia ordinatus fuerat a Paulino trium hy-Postaseon hoste, qui occidentem , & AEgyptum hypostasibus minus aequum effecerat Secundo , quia timebat ne nomine hypostaseos aliqui non person m , sed substantiamsgrtificarent . Quod Vero ait: super illam μώrjam mimatum Ecclesiam sero; quicunque extra hane Nommm comederit agnum prophanin est ; si is in Arca Noe non est, peνibit regnante diis

ino: dictum est ossiciose, & per exagerationem. Deinde id non probat Sedis Romanae sententiam infallibilem esse semper fidei regulam , sed ad summum ordinario adhaerendum esse Romani Pontificis sententiae , eos

que, qui a sede Apostolica dissident, in m. riculum schismatis venire; at nihil id facie

ad fidem , & judicium Romani Episcopi ,

114쪽

spicuum est ex dictis,' cur Hieronymus Romani Epistopi Imperiti m ad tres hypostases. Profitendas expectarit, qGiPpe sentiebat qua stionem esse de nomine; nihil mali elie, si tres hypostases bono sensu Presateretur : v xum cum id ab ipsa exige etur, nolebat id facere , quia cum occineotς, & AEgypto.

communicabat, qui tres non dicebant hypo lases , fueratque ordinatus a diu O trium hypostasium alversario : ipse ue Peculiares habebat inimicitias cum iis, , qui ues dic

hant hypostases. Quid aliud , quaeso . Poterat facere , cum ab eis urgeretur. ut tres

hypostases diceret, quam a I eoi nano Epist Po Petero , num vellet , nui.n jubcret , ut tres diceret hypolia ses; nam si ciIra ejus. auctoritatem id fecisset, visus fuisset ab E clesiae occidentalis, & AEgyptiae communi ne discedere , quod imprimis cavebat: ergo.

imperium dc judicium Romani Episcopinoa e Spectat , ut sententiam ferat de min. stione circa tres hypostases: ipse enim scio bat quid de ea esset sentiendum, & antae Damaesi responsionem suum tulera i judicium D sed volebax ejus auctoritatem habere, quamlorientalibus opponeret. XI. Post Hieronymum prosertur Augustinus , qui serm. 2. de verbis Domini cap. ἔα 2- -- , inquit, de Hac causa Pelagii, atque Calestii duo Concilia missa sunt ad Sedem Apostolicam , inde etiam rescripta vena Mut x causa finita est , error utisam aliquando fini

fur . Unde inquiunt, cum finitam Putet Augustinus eausam fides , quando post Concii a Sedes Apostolica judicavit , . dicendum est hujus esse supremum, ec infali:bdem I

115쪽

Io. De Aniqua Ecelsa DUeiplina. XII. Respondeo, finitam dici causam Pe- Iagianorum post Conciliorum, & Apostoli eae Sedis judicium, non quod nullum superius esset judicium , superius enim agnoscit iusimili causa Augustinus, cum ait, post judicium Romana: Sedis adhuc restasse plenarium Ecclesiae Concilium, sed quia post da, mnationem Romam Pontificis Pelagianorum causa omni defensione spoliata erat . Nam antequam a ZoZimo proscriptus fuisset : Iestius, jactitabant Pelagiani, se a Romano Episcopo, & multis incidentalibus probari; ubi vero ab isto Pontifice Pelagius , A Ca, Iestius aperte damnati sunt, jam defensone

omni carebant, ac propterea finita dici poterat eorum causa, quia unanimi consensu ab omnibus occidentalibus damnabantur :Porro tantum abest , ut Augustinus scripse

rit hanc causiam finitam este judicio Sed is Apostolicae, quia supremum erat, & infallibile , ut ipse de ea dicat , quod si de Caelestio , & Pelagio in Romana Eccle- ia. fuisset aliquid secus judicatum, nota

praevaricationis esset Claricis Romanis inu-

XIII. His additur Petri Chrysologi test monium Epist. ad Eutychem ante Concilium

Chalcedon. ubi haec habet: Hortamur te, ter honorawilis, ut his , q- a Garusmo Papa Romana rivitatis scripta sunr, obedienter artem das , quia beatus Petrus , qui in propria sedemimis , ct prων , proat quarentibus fidei v

XIV. Resp. aIiud est beatum Petrum vexitatem fidei quaerentibus praebere, aliud imsallibiliter eam praebere 2 prius de Romano Episcopo dicit Chrysologus, non posterius , quod tamen unum est Probandum. XV De

116쪽

Dssertatis r. Cap. V. Io sXV. Denique Bernardi testimonium pro. fertur, qui Epist. I9O. innocentium II. ita loquitur: Opoνter, inquit, ad vestrum refria Apostolatum pericula quaque , , seandala remi Dei, ea praesertim , qua de fide contingunt diagnum namque arbifror , ibi potissimum resareisi damna fidei, ubi non si fides sentire defeetum' cui enim alteri sedi dictum est aliquando λ oravi pro se , Perre, ur non deficiat fides tua. XVI. Respondeo primo , ex uno Berna

di officioso dicto infallibilitatis privilegium

Romano Pontifici tribui non posse , nisi accedax scripturae, & traditionis auctoritas . Nam etiamsi constaret mentem Bernardi fuisse his verbis Pontificem Romanum infalli-hilem praedicare, hujus unius auctoritas ad istud privilegium Romano Pontifici assere dum minime suffceret. XVII. Secundo, non loquitur Bernardus de persona Papae Romani, sed de sede Petri , ac prothde ex isto loco probari tantum potest Romanam Ecclesiam totam non possea fide deficere ι at immerito concluditur , Romano Pontifici soli idem privilegium coaeia

XVIII. Tertio , loquitur Bernardus comis parate , non absolute exaggerando Pontiis scis Romani auctoritatem, qua tunc opus habebat ad Abaesardi errores Proscribendos. XIX. Quarto, Innocentius non putavit hac verba Bernardi ad se solum pertinere, nam Abaelardi errores, licet a duobus Conciliis jam damnatos, non nisi coacto iterum Con-ci Ilo proscripsi: Nos itaque, inquit in Epist. quae inter Bernardinas est 294. qui in Petri Cathedra, cui is Domino es dictum, is tu aliquando conversus eonfirma fratres tuos , licisi digne residere conspicimuη , commanicatio fra

117쪽

ros De Anρῖqua Ereti a DUeiplina . trum nostrorum consilio destinata nobis a mastra dilectione capitula, is universa ipsius Petri

elardi perversa dogmata Ganonum auctoritare cum suo auctore damnavimus.

XX. Denique Bernardus lib. 3. conside Tat. ad Eugenium de Romanis Pontificibus ut errori obnoxiis loquitur, praesertim t. q. Tune, inquit, tibi licitum censeas suis EeHeiasias mutilare membris, confundere ordinem, peris turbare terminos , quos posuerunt Patres tui ,

si justitia .st ius cuique servare , Dum aufer ra jus justo quomodo poterit convenire ' Erras , si ut summam tuam , ita is solam instia rutam a Deo vestram Apostolicam potestatem ex simas.

XXI. Ex dictis iam abunde constat , eLatinis Patribus nullum testimonium proferri, quo diserte Romani Pontificis infalliis hilitas astruatur , imo nullum proferri , equo ponit illa per legitimam consecutionem

deduci: cum vero inter opera Patrum Graecorum genuina nullum testimonium invenia retur, quod illuc ullo modo trahi posset , consecta sunt plura testimonia , quae ipsis ascriberentur, de sub eorum nomine venditarentur e sed eorum νοθε Io deprehendere

haud difficile fuit . Inter ea vero insgnia sunt illa, quae eae Libris Thesaurorum CD stilli laudantur a D. Thoma multis in I

cis , ut in A. dist. 2Φ. q. 3. art. Ut meminbra maneamul in eapite no tro Apostolico Throno Romanorum Pontificum, a quo nostrum os μενσε , quid credere , quid sinere debeamus , Apsum venerantes, ipsumque rogantes pro omnibus , quoniam ipsius fotius est reprehendere , eorripera ,

flatuere, ρο disponere, solvere , is ligara loco illius , qui ipsum ad cavis , ct multis aliis

ρηρή suum est , O plenum , sed usi soli dedis ,

118쪽

in catena aurea alma tuo e Miae I

i dititia scri pia , di testimonia Pavrum Pro 'κxim sta in farinae est testimonium

Chrysostomi rab eo laudatum eL responsis ad Consultae ilhoarorum , cum Chrytonnam diu ame ,' algarorum nomen Rudi Is

119쪽

Iolt De Anthua Ecelesia Diseipi ua ma Episcopum primum esis , is maximum omαnium Episcopum . Idem dicendum de accla- Tnatione Synodi Chalcedon. ab eodem D. Diioma laudata, quae nec in Graecis, nec in Tatinis Concilii Chalcedonensis exemplaribus reperitur, & in qua reperitur vox Du- neruicos , quae nec gra ca , nec Iatina eli .

Denique non magis fidei habendum est aliis locis Chrysostomi, Maximi, Cyrilli, & a.

1iorum ab eodem scriptore Iaudatis, quae in eorum operibus non inveniuntur haec enim Patrum istorum gen*ini festus minime sunt,

- sed ipsi ab aliis subjecti a B. Thoma, qui' in istis rebus acutum non cernebat, in suos .commentarios translata sunt: qui plura de iis volet, Launotum consulat in Ep. t. I. mbi fuse haec loca subdititia esse demonstrat. Ged res clarior est, quam ut in ea diutius 'immoremur. XXIV. Ultimo Ioco proferimus Romanorum Pontificum auctoritaetem , quae maXime nituntur adversarii , quamvis ipsis in sua causa loquentibus tantum fidei , quaatum ceteris haud debeatur. Verum ut probavi, mus antea, ex iis quamplurimi agnoscunt

errare se posse , & decipi , imo & in h. resim labi ; quare etiamsi nonnuui hoc sibi privilegium vindicassent, reclamantibus aliis non essent audiendi . At praeterea nullum esse, qui sibi jus infallibiliter judicandi tribuerit, ut ex locis ab adversariis allatis constabit. XXV. objiciunt primo verba Epistolae , quae nomen Lucii I. Prafert, quae sunt ejusmodi r Ecclesia Romana Apostolica , is matar

Ecclosiarum omnium , qua a tramito Apostoli- ea rraditionis nunquam errasse probatur, nec δε

reticis Uisatibus depravata succubuit secun

120쪽

Dὁsertatio V. Cap. II. Io9 Uus Domini pollicitationem dicensis I Ego r

gavi pro te Petra, cte. Eadem fere habentur in Ep. Felicis I. XXVI. Respondeo , testimonia haec nullius esse momenti, utpote desumpta ex Epistolis, quas subdititias esse constat apud omnes , in utraque ista falsa Consulum nota earum reθ, ω speciatim prodit. XXVII. Obsiciunt secundo testimonium H gathonis Paps in Epistola eius, quq lecta est, & probata in Synodo 6. art. q. in quZfic loquitur : Hae est ver fido regula , quamcn prosperis , ct in adversis vivaciter tenuie Apostolica Christi Melesia, quε per Dei gratiam a tramite Apostolica traditionis nunquam errasse probatur , aut hereticis novitatibus unquam drpravata suoru it. Si a dictum est Petro : Simon, ecce sutari s eapetiit: Ego autem rogoi pro re Petre, sec. Hie Dominus fidem Petri non defecturam promist, is confirmare eum fratres suos admonuit , quos Apostolicos Pontifices mea exiguitatis Tradecessores fecisse , cunctis est a.

XXVIII. Respondeo primo, adversiarios scum ab Agathonis testimonio Otalantur, a gnoscere nullum Pontificem per quinque ,

& amplius Ecclesiar saecula sibi infallibilita

tem arrogasse - .IXXIX. Secundo, non dicit Agatho Romanum Pontificem infallibili latis privilegium habere , sed tantum Romanam Εcisclesiam a tramite Apostolicae traditionis non aberra sse , quae assertio est facti , noujuris nam ex eo εν quod aliquis non eraraverit , non sequitur eum errare non

posse . ' . IN

XXX. Denique, id non dicit Agatho de Romano Pontifice solo hoc etaim:

SEARCH

MENU NAVIGATION