장음표시 사용
121쪽
rit, De Antinua Emtisia D seiplina. Ialsum fuisset , nam taberium , & Honoarium a traditionis Apostolicae tramite dovia se ignorare non poterat , sed de R mana Ecclesia , quae. deficientibus a fide Episcopis stis , nunquam tamen a fide de
XXXI. Post Agathonem laudant Epist Iam 8. Nicolai I. ad Michaelem Imperat rem, ubi de sua sede sic loquitur : Primitiis
sis istius Sedii perpetua sunt uiuinitus radicata V aeque plantara impingi possunt , transferri non postunt , qua ante Imperium vestrum Dorunt . permanent, Deo gratias , hactenus illibata, m nebuntque post vos , quousqud Christianum nomen pradicatum fuerit, illa subsistere non est= ne . Et mox ostendens unde illa privit gia tam Iibere praedicaret, haec ait: name, inter cetera , is , per quem nobis praecipue Uta sunt privilegia erilata , aliquando con mersus audivit a Domino , confirma fratres
XXXII. Respondeo, hic nihil a Nicolaodici , ex quo infallibilitas deduci possit Privilegia Sedis suae commendat, ea trania ferri non posse, & in aeternum Permansura es e dicit: hoc nihil ad infallibilitatem Pon tificis Romani. Nam Iicet Ecclesam Roma. nam semper subsistere , & a fide penitux
non deficere necess/raum sit , haud inde Ω- quitur ejus Episcopum in errorem cadere non posse. Quod Vero addit Petro, a uuo hec privalegia Romanae Sedi sunt collata dictum esse, is ru eonfirma fratres tuos, si probaret aliquid de Romano Pontifice, pro. ret . eum non posse in culpam cadere , quin Poenitentiam agat , & sic non posse
clamnari: addit enim Nicolaus post hqc ver Da : ct tu confirma δε-ros mos , inquirim O in
122쪽
Dissertatis R. Cap. V. MIetilam eeeidit Petrus , ne sciret qualiter Asir raris aliorum misereri deberet , me. Ergo si
idem privilegium haberent successores Petri, quod habuit Petrus, haberent omnes donum perseverantiae finalis: sed, ut jam dixi, Nicolaus ex his probare minime vult, se errare non posse, sed suum esse sollieitudinem Ecclesiarum omnium gerere , &fratres per vim oppressos adjuvare: colligiatur ex antecedentibus verbiSe me, inquit ,
L alium Patriarcham nulla regula , nulloquaordine dictante. dejectum s tanquam fratrem avii are eompellunt et nam λter cetera , is , μνquem nobis sunt hac privilegia collata , sic alia quando conversus audivit a Domino , confirma,
fratres tuos, ubi videre est privilegia Romanae Sed is a Nicolao commendata eo tantum spectare , ut Romanus Episcopus Ignatium Patriarcham injuste . dejectum possit adjuvare.
XXXIII. Post haec profertur Leonis IX. qui circa annum Ioso. Romanam Ecclesiam rexit , Epistola ad Petrum Antiochenum quinta , ubi commendans Sedem iRoma.
nam haec habet Nimirum solus est Petrus L pro quo ne doceret fides effvs s vomisus , is Salvator gemis se rorasset dicens e roga vi pω te , cte. qua venerabilis , ct emaxoralia sitinuit , quod hactenus fides Petri non deserit , nec defectura creritur in throno iiatius qua in faculum faculi , sed eonfirmabis eo a fratrum variis . concutienda fidei periis elisationibus , sicut usquequaque confirmare non
XXXIV. Respondeo , haec verba Leonis In non esse ita stricte accipienda s quasi Romanus Pontifex a fide deficere non possit alioquin probarent , uum non ληntnm
123쪽
TH Da miἰγa Esetis a Discimna docendo Ecclesiam errare non posse, sed nec fidem eum posse amittere : non loquitur ergo de per na Romani Episcopi, sed de Ecclesia Romana: unde in Epistola ad michetelem Constantinopolitanum Patriarcham eundem scripturae locum allegans, ex eo probat fidem Petri non defecturum in universa Ecclesia r Taliter , inquit , sancta
Eeelsa seler Petrum, id est , Christum , is
fiser Cobam Filium hominis edificata , quia inferi 'ortis , disputationibus scillaet harerissiarum nuItatenus foret superanda , sic pollicetur usa meritas e porta inferi non navalebunt adversus eam ; cujus promisonis effectum se impe.rrasse a Patre Filius protestatur , dicendo ad Petrum : Ego pro te rogavi , orc. Erit ergo quisquam tanta dementia , qui orationcm illius, eius velle est posse , audeat in aliquo vacuam putare ' nonne a Sede Principis Apostolorum , Romana videlicet , tam per eumdem Petrum , quam per suos successores convicta , atque ex pugnata sunt omnium hareticorum commenta νθ fratrum eorda in fide Petri , qua hactenus nee defecit , nec usque in finem deficier , fune
- XXXV. Ex his videre est, per fidem Petri non defuturam, Leonem intelligere ipsam fidem , quam praedicavit Petrus ; Perfidem vero seu thronum Petri ipsum non intelligere solum Romanum Pontificem , sed Ecclesiam universam Romanam : sensus ergo eius non est , haud defecturain fidem Petri in Romanis Pontificibus , sed non defecturam in universa Ecclesia Romana ;XXXVI. Denique Innocentii III. testimonium prae ceteris opponitur : hoc habetur in Kap. miores, Extra. de-Baptismo , &
124쪽
dissertatis V. Cap. II. II 3 ejus effectu , ubi haec habet : Maiores eas fa praesertim articulos mei contingentes ad Pe ira Sedem referendos tatelligest , qui novis pro eo Dominum exorasse , ne demiae fides
XXXVII. Respondeo , Innocentium hoe voscere , ut majores causis , ac praesertim fidei ad se referantur , at ipsam non dicere eas supremo , & infallibili judicio a se judicandas nec alio fine adducit haec ver-ha Christi ad Petrum : Ego rogavi pro te Petre , ut non deficiat fides . Ergo immerito
ab adversariis ad probandam infallibilitatem adducuntur , cum eX iis tantum pro-het Innocentius causas majores ad se referendas , & alio in laco disserte dicat se in fide posse aberrare , & ab Ecclesia judicari, serm. scilicet 3. de consecratione mani Pontificis, ubi sic loquitur: In tantum mihi fides necessaria es , cum de ceteris peccatis Deum iudicem habeam ob peccatum , quod in
me committitur 4 D m ab Ecclesia iudicari . Porro peccatum in fide eomm siti non potest , de quo Ecclesia pcissit cognoscere, de judicare , nisi fiat docendo pravum aliquod
dogma . Hoc autem ipsi Innocentio contigit : consultus enim ab aliquo Abbate Cisseresensi de quodam qui sibi consessus su rat se celebrasse Missas, etsi Laicus esset , & sic vellet permanere , an posset in hoc catu revelare secretum confessionis , ex consilio Cardinalium censiuit Innocentius reis velandum esse in eo casu consessionis segretum . Id refert Caesarius Cisterciensis Monachus Innocentio aequalis , Iib. 3. hist.
memorab. c. 32. ubi ait , Innocentii respo sonem simpliciter , absolute datam, non solum communi Theologorum doctrina adversari ,
125쪽
XXXVIII. Ex his abunde, ni fallor, demonstratum habemus , nihil afferri posse , quo vere solideque Romani Pontificis in re-hus fidei definiendis infallibilitas astruaturi
minc ad alia properemus . . 'D E
126쪽
Me Conrilii generalis supra Romanum Pontἰ em
aggredimur de comparatione Uri potestatis Pontificiae cum auctoria
ill l x xe Concilii generalis quaestio.
1 si nem, quibusdam prima fronte superfluam, & odiosam videri ponse non dissiteor. Eccui enim bono, inquietaliquis, de duarum maximarum, ut nem dubitat , potestatum supra se invicem e cellentia tam acriter disceptare Quid opus est eas secum invicem committere , di de Primatu contendentes inducere: quid religionis interest , utrum Papa sit supra , vel intra Concilium; sed qui ita ratiocinantur, quaestionis hujus consectaria prorsus ignorant .mam qui ad ilIa vel modicum attenderint, atatim intelligent non de quaestione aliquRmetaphysica, ct ludrica hic agi, sed eam Controversiam moveri, e cujus determinatioue . Ecclesiastica disciplina tota Pendeat ἐF x nam
127쪽
116 De Antiqua Ecclesia Disciplina. nam si Papa supra Concilium , sequitur eum esse summum Ecclesiae Monarcham , &Dominum; Ecclesiam auctoritate θ prema , non autem Canone regi; nullum esse Aristocraticum in ea regimen Conciliorum. nullam esse necessitatem horum auctorata-..tem omnem non a communi , & Gat Iico Ecclesiarum consensu , sed ab unius Papaesententia, & voluntate pendere, propterea-Que Papam posse ex animi sui arbitrio Canones abrogare, alios con re , . ab illorum observatione pro libito dispensaIe , P-- vos eius' esse Consiliarios Cnon legitimos , &necessarios controversarum Judices. Haec sunt 'consectaria , quae Theologi Curiae Romanae obnoxii , ex falsa, & perversia quaestionis huius definitione inserunt. Nos autem e contra Qui tenemus Concilium generale esse siu- a Papam , eX hacissertione contraria Pro
Tum celebriutionem esse necessariam; horum auctoritatem non pendere a solo p Myrbinde Plipam non posse leges a Conciliis Abrogare , .nec ab earum observatione dispensare, nisi lagitima de causa, &-ecnsu , in quo ConciIlum ipsam clus inret,
128쪽
nhserfatio νί. Haloquium. II rum, atque ipsorum etiam Pontificum Romanorum, si iti fide, & moribus peccent . Ex quibus intelligere est, ex hujus quaesti
nis determinatione totam Ecclesiae ἐι-ιμ ω,
pendere. Quare fatis mirari non postam Petrum de Marea Parisiensem Archiepisco-vum, virum alioquin acerrimi judicii pr nuntiasse , controversiam hanc nullius est e ad disciplinam Ecclesiasticam , libertatesque Emclesiae Gallicanae vindicandas , momenti . Nam si semel Pontifex Romanus Conciliis omnibus superior asseratur , ruit profecto omnis Ecclesiae libertas, Concilia sua auctoritate spoliantur, Canones in irritum mittuntur, omnia ad unius Pontificis nutum, de arbitrium revocantur : quae si semel admi tas, Ecclesiae Gallicanae libertates tueri nutilo pacto potes. lII. Porro quaestio proposita tripliciter intelligitur. Primo enim quaeritur, utrum CD cilium generale legitime congregatum , cui
adest Pontifex Romanus, vel ad quod legitime vocatus adesse renuit, majorem habeat auctoritatem, quam Pontisex Romanus solus, & sine Concilio generali . Secundo , utrum Concilium generale habeat potesta tem condendi Canones, quitas ipse Pontuteneatur . Demum , utrum Concilium
possit sudicare fi persona Papae, ipsimis
in errorem aut in 'erimen lapsum deponere. Maec tria sunt , quae proposita quaestio 'deuctoritate Concilii generalis supra ripam volvit . Qui dicunt Pontificem esse supra, assirmant uria I majorem esse Varineis, quam, Concilii auctoritatem , aut
e tein 'quqe' ; Romanum Pontificem non
aera Concilii generalia legibus, easque PQG
129쪽
r Ist Do Arie ua Melesia Din pnna . tificem non posse a Concilio iudieari, aut deo poni. Qui vero Concilium Pontificoe Romano superius esse asserunt , tria haec negant , & oppofitum tenent. Quaestio porro ista vi detur primum in controversiam venisse, a
que hinc , & inde agitari coepisse circa tempora Concilii Pisani , ut Bellarminus ob serVat , qua de re nobis cum illa nullae ruixerit; sed tota dissicultas eo recit, quid a te istud tempus Ecclesia universa de auctoritate Pontificis, & Concilii senserit,&quia deinde in Concinis generalibus de ista quaestione judicarit : contendit Bellarminus E elestam ant: istud. tempus statuisse Pontifixem Concilio superiorem , tuncque primum Risse a Iiquos , qui Concilium supra ripam
Extollerent: nos e contra dicimus Bellarmini sententiam ad illud usque tem x suisistorbi universe ignotam, tuncque primum inventam, & invectam fuisse, atque antea Ec- cI ae se ex persuasum fuisse, majorem esse Concilii. praesertim generaIis, quam R mani Pontificis auctoritatem v ac demum. idem abi ipsa post motam litem in Concillis generalibu& statutum, atque definitum esse: haec sunt , quae nobis adversus Bella minum ostendere oportet
Propositarem quaestionum desinitio tota pem det ex hujus principii determinatione, quoahisce verbis a nostris Theolagis concipitur et quodnam sit subjectum immediatum potestatis E olesiastisa. Sensus est , an potestas clavium sit immediate concessae universitati Ecclesiae, ut ver ejus Maiistros , ae per summum Fontis
130쪽
DSarraclo VI. μυ-- β. I. , II seem exerceatur, an vero summo Pontifici, aut etiam Episcopis sit immediate collata rhoe est scilicet quaestionum propositarum se damentum; nam si clavium potestas est penes PIum Pontificem Romanum, haud dubium est , quin super universam Ecclesiam votestatem habeat , cum aliam potestatem nac in hypothesi non habeant Ecclesia , de P Iati , quam quae illis ab ipso communiacatur; seeus vero si vice versa Ecclesia supremam habet Potestatem , quae ab ea iii Ministros ejus , summumque Pontificem de-
rivatur. Operae pretium est ergo, antequam ultra progrediamur , opinionis nostrae se damentum ex traditione confirmare. Ut emgo pateat mentem antiquorum omnium lain
se, claves non uni Petro , sed in persona Petri universitati Ecclesiae coIIatas esse, quasiIIa Μinistris suis, atque ipsi summo Po xifici communicat, nonnulla veterum id dia serte asserentium testimonia referam . Imprimis vero spectat illuc Christi dictum pud Matthaeum Evangelii c. 18. G eos testes non audierit frater peccans, dis meusia, si autem Ecclesiam non audieris, sie tibisicut MMAcus, Pullieauras . Quo patet supremam excommunicandi potestatem penes Ecclesiam esse. Hoc autem ex isto loco, aliisque similibus inteserunt antiqui Patres quorum selecta tantum, de aperta testimonia r
II. Grtullianus Scorpiaei cap. Io. Me
mento elaves his Dominum Petro, is per eum
Ecclesia reliquisse. Cyprianus lib. de unitate
Ecclesiae: Loquitur Dominus ad Petrum; tu es' rus , M. Tibi dabo claves regnἰ eoelorum .
Et quamvis Apostolis omnibus post Resurrectio--m mm parem potestatem eribuat, O dicat o