De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicae excerptae e conciliis generalibus, SS. PP. et auctoribus ecclesiasticis

181쪽

I m Antiqua Eeel g DUex Kna . bro resutanda supersunt, quod breviter me stabimus. XIX. Ad primum dicimus ConciIium vim, & auetoritatem suam non habuisse ex obedientiis trium Pontificum, quippe Dannes XXIII. erat legitimus PontifeS , a quo fuerat vocata Synodus, alii duo non erant legitimi , & ideo consessus illorum non erat

requisitus ad conVocationem, ara celebrationem Synodi. Ioannes vero XXIII. ultrocessurum se Pontificatum promi serat, poterat ergo Concilium tum auctoritate sua , tum vi illius cessionis agere, & decernere ἀNec opus erael, ut expectaret alias obelientias , unde ipse Ioannes sessiona 11. Se qui postea electus est Martinus V ut mox dicturi sumus , Concilium Constantiense pro generali habuerunt, & quae ab ipssi fuerana

etiam tempore unius obedientiae Decreta ain probarunt . XX. Secundum argumentum , Patres scialicet Constantienses aliter sensisse post tres obedientias probat tantummodo Schelastratus ex protestatione a se Primum edita , quam post sessionem 3x Cardinales uuae cum

nationibus lxibus Italica , Hispanica , &Gallicana, adversus Germanicam condisti se feruntur ad electionem Pontificis , sed hoc ut jam dixi ad propositum nullatenus. Pertinet , in eo quippe queruntur differri electionem Pontificis legitimi , obtestantuz-que nationem Germanicam, ut sitiat Papam eligi a Collegio Cardinalium cum deputatis , aut deputandis a Synodo, protestantur se, si quid inde detrimenti Ecclesiae accidat, innoxios fore, convenientius esse Te formationem postponi electioni Pontificis . Hac non obstante protestatione, reformati

182쪽

r sertatis VI. Prato sum β. n. 27 Inon est intermissa, & electio rejecta , da nec tandem concordia unita est ea conditione , ut Decretum fieret , quo futurus

Pontifex obIigaretar Ecclesiam reformare in capite, & Curia Romana simul cum G cilio, & deputatis a nationibus; quo D creto facto, & capitibus reformationis propositis e stus est Pontifex Martinus V. XXL Haec porro tantum abest, ut ciste dant improbatum esse a Synodo Decretum de auctoritate Concilii ad reser maticinem Ecclesiae in capite , & in membris , ut contra ostendant , Patres in hac opinione semper perstitisse. Sed hoc unum fuisse inter eos controversum, utrum expediret ant2xesermationem Pontificem eligere , an vero ejus electio resormationi esset postponenda ;ae novissime inter partes convenisse , ut 'Ponti sex eligeretur ea conditione , ut Priux Decreto obligaretur una cum Concilio Ecclesiam in capite, Se Curia Romana res mare, necnon articulos resormationis ipfi a Synodo praescriptos observare an quaeso

ita probant Concilium derogasse iis , quae statuerat de auctoritate Concilii ad reforma tionem Ecclesiae λ An non potius ostenduntiis Concilium semper adhaesisse ρ Unum tamen & alterum verbulum ex ista protestatione , & concordia nobis objicit Sches stratus, quod non est omnino intactum prae termittendum; prius est in protestatione istud

haberi lisee asseratis sine vestro consensu , in is ordMaρione Conrilsi super modo, forma , loco, rempore , , materia ad diciam electionem non posse proeedi , obstant in qnssusdam huius Comen 'liι Decretis , quibus nos Hispanica , etiamsi alia

valida exserent, non ligaνemur. Unde vellet

aserri Schelestratas, Decreta prius edita de

183쪽

M Anti Fecisse Disoipli misductorixate Concilii ad ictormationem E non elae valida. . XXV. Posterius est iu instrum to con-qordi , ubi inducitur natio Germanica hancitationem reddens , cur electio, sit, post ponenda. reformationi , quod scilicet Iapa H Φιs DTari ηω- de concluditur exiri stama 1se nationes. Concilium non posie Ie-gmmo Papae leges dare .. - XXm. Respondeo , levia esse omnisuru 'c momenta.i primum quidem, quia non. laquuntur nati ex de Decretis. de auctori tate Concilii ad reformationam Ecclesiae in capite, & in membris, sed de Decietis . quibus cave tur , ne Pontifex fiered sine contentu Co illi, & eo modo, ac temPΟ-m , quo. Concilium praescribeteti. Dei adstutua dacitur tantum nomine Hispanicae natione S, quae quia favebat Maedicto XIII- Ixx' de Luna ,- haec in ejus gratiami Protestationi potuid inserere.. Denique PrC- testationis hu3usmodi nullae est auctoritas ia. Eum Prad Itim: res in Synodo postea sue- a Qefinita; adde , quoa ipsi Hispani De- Creto Concilia paruerunt , & electionem,

XXIV. Ad alterum momentum, facili q30que est rei ponsio , non fuine mentem bynodi Papam ligari non posse per Decre- a Synodi, sed induci tantum. German . - ςi asserentes ad procrisinanda nai, non quod reverae creder

iv timebant, ne illa semet et

184쪽

Conciliam facienda emisitan est . Quod ita sistis authenticis Concilii ita habetis sedione 4 . Sacrosanct. Generalis Srnodus Constan- Dissi, in Spiritu sancto legitime eon egata tin mersalem Ecc am reprUentans statuit , ct δε- eernit, quod fiscurus Rom-us Pontisae peν Dιῶν-tiam de proximo assumendus eum hoc sacroe Conoἰlio, opulandis per singulas nationes δε- ae reformare Ecclesiam in capite , ct in mem-Di, , ct Curiain Romanam, oecis XXV. Ceteram approbatum esse a Roma

his Pontificibus Decretum sectionis & r. dubitari non potest , quin de omnibus quoque. actis Concilii dubitetur nam primo Ioannes XXiII. ipse, ut habetur sessione I 2. Concilii , declararit , atque professus est ,

Synodum Constanti ensem, Usa letitimam Conellit

Pisani continuaιιonem , inqtae errare non posse , proptereaque eius endinationi , Gelarariani , determinationi omnibus in rebus stare se , as comisa se aliqua temporis processu nunquam iturumν

promittere.

XXVI. Deinde vero. Maertinus V. Summus Pon his ex electus, & omnium consensit tanquam legitimus approbatus , Decreta Cliis stantienss , etiam sub una obedientia facta non semel approbavit. Primum, sessiono 42. Concilium Constantiense generale Concilium Vocat , approbatque depositionem ab eo 1 ctam Ioannis XXIIL sessia 44. Decretum Conisellii , quo jubeaetur futurus Pontifex Concialium generale isdicere , confirmat , & exe-eutioni mandat futuri Concilii generalis locum , Papiensem civitatem designans his vera

ius generalis Concilia satio apere M εν alia disponente , quod omiano generalia Concilia exu/r-- fur r

185쪽

est, se omnia , is sngula determinata , est cs-- clusa, decreta in materiit Mei pςr prasan, Concilium conciliariser tenere, inviolabiliue observare , Ο nunquam contraris quoquo modo αἰ aqua se conciliariter facta approbare , mi care, non aliter , nec alio modo. Inter ea

Porro, quae conciliariter facta sunt , haud ambigendum , quin collocanda sint Decreta seisionis quartae , & quintae , quae quidem Primum nationaliter expensa in Synodo definita sint, & quidem definita , quasi ad fidem pertinerent . Ruuut ergo adversari rum effugia , qui , ut Decreta sessioais quartae, dc quintae aPProbata esse negent , ajunt cum Bella ino , ea conciliarIter nota esse facta, cum Ca,tano, ad fidem illa non pertinere; utrumque autem falsum esse patet ex ipso Concilio; primum quidem, quia ex. actis authenticis, atque ex iis ipfis, quae a Schelestrato probata sunt, liquet hanc quaestionem in nationibus singulis primum examinatam, atque discustam , postea fu iste in Synodo generali omnium consenis definitam. Hoc est autem , quod Martinus appellat conciliariter factum; cetera vero alio modo facta, hoc est, apud nationes tantum deliberata , atque conclusa , ut loquuntur, non autem ab universa Synodo probata, ut concluso nationis Gallicanae de Annatis non

solvendis , & propositio de damnando libro Ioannis Falhemberg , & alia similia , quae universa Synodi sententia non sunt con

firmata.

XXVIII. Alterum vero effugium, Marii Num scilicet agere tantum de rebus fidei ε d quam Decreta haec non pertinent, Pari Ler a Concilio praecluditur, quod illa quasi Ra

186쪽

NFertat o VI. Pria uiam T. 17ν ad fidem pertinentia definivit, atque sanciavit . Et sane quis neget ad fidem pertin xri, Quod Concilium generala universiam E

cIesiam repraesentet, quod errare non posit quae cum Decretis qaartae, ac quintae sessionum Synodi contineantur, qais eas ad fidem Pertinere poste neget λXXIX. Denique inrtinus U- in Rulla adversus errores Uvic fi , & Concilii Constantiensis definitiones probat, & fatis indicat Decreta sessionum quartae, & Luintae a se probata iciisse, & ad fidem pertinere is Primo, cum jubet interrogari suspectos haereseos, Mirum credant, is teneant qMod quo di bis Concitrum generale , etiam Constantiensetiae emam Ecclesiam reprasentet . Quo respicit

ad incretum sessionis quartae , & quinta:

Item, utrum eradaat quod illud, quod Cone litim Conseantiense unάυersalem Ecelesiam repra- 'sentas avi ab Uit, , approbast in μυοησm fidet,. O ad salutem animarum , quod hoc est ab uni-- ι fissibus approbandum , ct tenendum , in quod condemnavit , is conismnae esse fidai , ,

bonis nisesbus contrariam , hoc ab eisdem esse tenendum pro condem ara ct appro M. Non poς sint ad istam interrogationem respondere , qui Decreta Concilii Constantiensis de a ctoritate Synodi generalis supra ripam immpugnant . non possunt, inquam, huic interrogationi respondere, quia vel opinionem suam abiurent, approbando unque a Conincilii Decreta, vel Martinum V. temeritatis, errori , & impudentiae arguant , qui myrobari voluerit , quae improbari oporteat is Uno verbo , Martinus V. universae Concilii Constantiensis Acha, & Decreta probra conciliariter facta ea omnia, quae ab ipso Raidem , dc salutem animarum spectantia a finit

187쪽

ν76 Antiqua Meses a Z Me05- finita sunt, approbari, quae ab eo damnata sunt, damnari jubet. Nusquam excepit ses sonis quartae, & quintae Decreta, qua ergo auctoritate , qua fronte ea volunt esse adversarii excepta λXXX. Est & aliud in eadem Bulla, quo constat Martinum Coneilii Constanti ensis D cretis de auctoritate Concilii generalis promsus assens ste; nam ad artieulum I. era rem Uviclefi, qui est hujusmodi: No est

necessitate salutis eredere Ro M anam Ecelesiam esse supremam inter alias Ecclesias. Haec habet Pomtifex ad mentem Concilii Constantiensis e Error est , si per Romanam Ecclesiam inea ligaruniversalem Ecclesiam , aut Conrilium generati , aut pro quanto negaret Primatum Romani Pontiamis super alias Ecclesias parrisulares . Ex qua quidem observatione satis intelligitur, Ma tinum existimasse universialem Ecclesiam , dc Concilium generale majorem habere aucto-Titatem , Romanum vero Pontificem Primatum habere in Ecclesia super alias Ecclesias particulares, non autem potestatem Ecclesia universa, & Concilio generali superiorem . Maneat ergo , Decreta sessionum quar ,& quintae de auctoritate Concilii supra Pa pam a Pontifice Martino V. fuiste Pr

XXXI. Ad haec opponit duo Schelestratus; alterum est, Martiniim Vis ea tantum approbasse Concilii mereta, quae ad materiam fidei pertinebant , iis autem verbiSeomprehendi non posse Decreta de anctoriatate Concilii supra Papam; quia scilicet ea nomine tantum constitutionum appellantur fessione quinta: cum ea, quae spectaut Ro nemorum , & Hussitarum negotium eadem in One dicantur 'pεν materia Dei. Hinc ita, QID

188쪽

Dreatu VL pratiquium L n. 2 ytelligitur, hoc nomine ea tantum Decreta comprehendi , quae haereticos spectant: unde in duobus manuscriptis Bibliothecae Vaticanae , singulis sessionibus, ubi agitur de Vvia clefistis , Hussitis, & hemis, praefigitur titulus iste : In materia fidei , vel in causa fidei. Ceteris autem non item . Suippe , inquit ,rria mateνiarum genera in Constantiensi Conellis

distingui solabant i unum materia fidei fecundum

unionis il re tiam materist reformationis. Per primum intelligebatur id , quod fiebat contra hareILeos a per secundum , quod flebat contra tres contendentes de Papatu , is pro trium obedientiarum unione , ae electione veri, is indubitati Pontifcis ἰ μν reνtium , quod fiebat pro reformanda Ecelsa in capire, is in mεmbris. Respondeo , inter ea, quae spectabant uuionem, & r formationem , esse nonnulla, quae non solum ad disciplinam, sed etiam ad fidem pertunent talem autem este hanc definitionem ,

quod Concilium generale universam Ecclesiam re

prasentans, cte. Manifeste patet ex eo, quod hocce Decreto non tantum de negotio alia quo disponitur , aut ad tempus aliquod c, vetur , sed dogma conditur, atque decernitur, quod perpetuo idem est, nec mutari potest. Quippe licet res disciplinae, & oec nomiae variari possint; quod tamen circa haec est dogmatis, mutationem non habetis Sic , verbi gratia, usum calicis laicis concedere, vel interdicere, res est distiplinae at dogmatis est non esse de necessitate salutis c licem sumere. Et hoc cum definit Synodas Constantiensis, censetur de fide aliquid de finire ita pariter cum ad dogma pertinea dicere, & credere, utrum Concilium Eccles λὶm universam rep sentet , necue a utrum

189쪽

I 8 De Ameiqua Nelesia Diseiplina. Deo habeat potestatem, necne; utrum ei omnes, atque etiam Romani Pontifices parere teneantur, tum in fide, tum in reso matione Ecclesiae in capite, Sc in membris. Cum haec definit Synodus aliqua generalis, non possunt ejus Decreta ad fidem non m tinere. Et quemadmodum ad fidem perti.

nent Decreta Concilii in Hussitas , quibus Romani Pontificis, & Ecclesiae Romanae m.

.Pra alias praerogativa decernitur: Ita ad G dem pertinere debent Decreta, quibus universae Ecclesiae , & Concilii generalis supra Romanam Ecclesiam pr*rogativa stabilitur . Quod vero ait Schelestratus , haec Decreta constitutionum nomine in Concilio indigitari, non impedit quominus ad fidem spectent, .cum constitutiones Synodales Decreta fidei contineant. Quot autem ea , quae errores haereticorum spectant, vulgo appellantur materia fidei, factum est ex communi loquendi more, quo solent ejusmodi conistroversae specialiter nomine fidei indigitari: quamvis & alia snt, de quibus cum haereticis nulIa lis, quae non minus ad fidem peratinent. Sic in Concilio Tridentino , licet Decreta , & Canones in haereticos specialiter appellentur Decreta, de fide nihilominus multa sunt in capitibus de reformatione , quae ad fidem non minus pertinent , quam quae in Canonibus. Mitto auctoritatem manuscriptorum Vaticanorum , in quibus titulus iste recentiori manu adjici potuit, & ab aliquo erasdem cum Bellarinino, bc Cajetano sententiae sessionibus praefigi .

XXXII. Alterum Schelestrati argumen tum , ut probet non fuisse confirmata per

Martinum V. sessionis quaris , & quintae

190쪽

Ddsertatis n. Pratiquiam L UT I sDecreta , est ejusmodi. Tantum abest , ut Martinus V. haec Decreta approb rit, quine contra dum solus obstitit Concilio, ne Iis hex Ioannis Falhemberg damnaretur , cumque unus ex Poloniae Regis Legatis ad L, tutum Concilium sese appellat ram diceret, Pontifex et silentium sub poena excommunicationis imposuiv. Demum finito Concilio , teste Gersone, constitutio rem promulgmit, in qua haec reponebatur assertio : Nuis fres a supremo iudicio , videlicet Apostolico , seu Romano Ponti ite Jesu Gripi Vicario in eerris appetiare , aut illius judicium in causis fidei ia

a tanquam maiores ad ipsum, ct Sedem Apo- Neam deferen6 sint, declinare.

XXXIII. Respondeo, Martirum id feci Cse, quod facere consueverunt omnes ad summum evecti fastigium , ut immemores e rum, quae Prius tenuerunt , aliam mentem induant: quippe is ad Pontificatum a Concilio evectus , quamdiu Concilium stetit , sese morigerum, & obedientem Synodo praestitit, nec suam potestatem illius auctorit ii praetulit . At statim atque Concilio finis impositus, suam eoepit extollere auctorit tem . Primum , cum de libri Ioannis FaI-kemberg damnatione actum est , noluit de eo mentionem amplius fieri ι eum vero de appellatione ad futurum Concilium actum esset, displicuit haec propositio Pontifici, &denum statuit , non posse a Pontifice ad Concilium appellari, non advertens , ii si verum effet, stare non posse ejus electi nem, & Ioannis XXIII. Benedicti XIII. ac Gregorii XII. abdicationem : quippe tantumdem sibi juris potuissent arrogare contra Pisanam , & Constantiensem Synodum , dc prohibere , ne a suis sententiis ad Concilium