De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicae excerptae e conciliis generalibus, SS. PP. et auctoribus ecclesiasticis

발행: 1770년

분량: 484페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

191쪽

rgo rast Antiqua Melisae ossici Ma. Iium provocaretur; cum praesertim unus emiis Iestitimus esset Pontifex. Quod si dicant , in casu schismatis id locum habere, Matiatini constitutionem de non provocando ad Concilium quomodo defendent, cum necdum schisma finitum fuerit eo tempore, quo Pro. mulgata est, superstite adhuc Petro de Luna , qui se legitimum Pontificem este jactitabat. Sed ut ut sit de Martilai V. privata mente , responderi potest , nunquam eum Decreta sessionis quartae, & quintae publice , & authentice reprobasse, quemadmo. dum ea non semel approbavit , ut a nobis ostensum est . Nam constitutio illa , cujus adornatae mentionem facit Gerso, promuI. gata non fuit per orbem, sed huc usque latuit ignota. XXVIV. Superest ultimum adversariorum effugium, quod leviter omnino attingit Rhe-lestratus, quamvis aliis mirum in modum placeat. Hoc autem est, Decreta haec quartae, quintaeque sessionum Concilii Constantiensis ad tempus tantum schismatis pertinere , nec extendi debere ad illud tem-Pus , quo unus est Pontifex legitimus . Uerum hoc quoque effugium facile est preciR-

dere.

XXXV. Primo enim Concilium Constantiente generatim loquitur de omni tempore,& de omni reformatione Ecclesiae in capite, εc in membris, tam in fidem quam in moribus, non autem tantum de extirpatione 1ehismatiS.

XXXVI. Secundo , non tantum loquitur de hoc vel ilIo Concilio, sed generatim de cujuscumque goneralis Concilii Decreris , quibus omnes, atque ipsos etiam Mntificos

XXXVII.

192쪽

D Frtatἰη Pralognium β. n. I 8IXXXVII. Tertio, poenam excommunicationis , & Paenitentiae fert in eos , qui Decretis Conciliorum non parerent.. XXXVIII. Quarto, se premam hanc Concilii auctomatem deducit eΣ eo, quoa universam repraesentet Ecclesiam, & errare non possit, quod cuivis Concilio generali quovis

tempore celebrato aeqile convenit.

XXXIX. Quinto, Concilium non solum iniIIegitimum Pontificem sert judicium , sed etiam in legitimum, Ioannem scilicet XXIII.

XL. Sexto, Concilium leges condit, sest. 13. 3c 39. quibus futuros Pontifices teneri vult; non rgo censuit tantum se tempore schismatis. Iegem Pontificibus imponere ponse, sed etiam Ieges ccndere. quibus Pontifices legitimi tener*ntur,s. VII. Academiarum, i, TMologomm assertur

,' auctoritas

UItimo loco succenturiantur nobis doctis. smorum Theologorum sententiae , ac cel berrimarum toto orbe Academiarum defini

I. Et quidem primum Parisiensis Academia ceterarum omnium facile princeps , a primis incunabilis hanc doctrinam habuit , =eamque, ubi se dedit occasio, deseddit, a que definivit . Primum hujus rei monume tum extat sub Philippo Pulchro, quo tempore simul cum Rege , & Ecclesia Gallicana, ac proceribus Regni, a sententia Pontificis ad futurum Concilium generale provocandum esse censuit a. Nos, inquiunt in Instrumento publico die Veneris ante festum Ioannis Baptistae anno. Domini I 3 3. dato , nvocatisnemi , o congregationern is misit

193쪽

332 De Ani ua Ecelsa αβ plina . reputantes utilem , necessariam , ct salubrem , ae expedientem fidei negotio , O' Ecclesia fanct Dei , ejusdem eonvocationi , ct eongregationi assentimus , opem , o operam libenter dabiamus juxta posse , o proVocationi , est' appella rises pr.efati domini Regis adharemus, quantumae iure possumus , γ debemus see radum Deum , O iustitiam , ct sancta permittent Canon ea sanctiones . Haec universa tum temporis Academia .

III. speciatim vero Facultas Theologiae Parisiems adversus Monaesonum , & Saraia cenum, auctoritatem Concilii generalis supra Papam asseruit ; adversus primum intractatu , quem composuit nomine Faeultatis Petrus de Alliam , quo probat , m causis fidei a Pontifice ad Concilium appellari pose; adversius Saracenum vero in ipsiacen- fura, qua configit has propositiones : quandocumque in aliquo Concilio generali aliqua λ- struuntur , tota auctoritas Eans vigorem star eis A toto summo residet Fontifice , omnes aZEa

potestates de iure ae it possunt contra summum Fonti eme & contrarias Saracenum profiteri jubet, quς sunt huiusmodi: quandocumque in aliquo Contalia aliqua instituuntur , tota aucto-νItas dans vigorem st tutis resilet non λ DI summo Pontifica , sed principaliter in Spiritu famiacto, o, Catholica Ecclesia , aliqua potostas scit eis Melesia de lare potast aliquid , o, earris taeasibus contra summum Pontistram.

IV. Item eadem Facultas in censera adis versus Ioannem Angeli Minoritae ad annum x 81. damnat propositiones sequentes haec est e Papa posset totum ius Canonisum d pruere , se novum constituere I bae propositio , inquit, est scandalafa, blasphematoria , , -- eorte βιretiea, ct erranea. Item 11. quae est

194쪽

Dissertatio VI. g. VIL. I 83 hujusmodi: Papa posset ab uno EGIssastico roia Iere mediam partem redituum beneficiorum suorum, is uni alteri durε non exprimendo aliquam causam, cujus Propositionis haec est censura: Hae propositio es periculos , , nullo modo pradicanda. Demum in censura . Suis quaeontradicit voluntati PapAE , paganisat, istentiam excommunicationis incurrit ipso facto : a nullo Papa reprehendi potest, ns in materia ha-

r sis ; hae prepositio est falsa , scandalosa , , sa

piens har sim manifestam; mens propositionum est Papam supra Concilium extollere , cenis surae vero Papam Concilio statuere ins

riorem .

V. Tota Parisiensi, Academia anno 149α pro libertale Ecclesiae, & virorum Ecclesi sticorum immunitatibus ad generale Concilium appellavit , . sanctissimo, inquiunt in

libello appellationis , Domino nostro Papa Innocentἱo Vra. minus debite consulto ad se ipsum melius consutindum , is ad san tam Sedem Apostolicam etiam melius consulendam , necnon ad sacrosanctam universalem SInocum celebrandam . . . . . provocamus , is appellamus protestantes nominibus , quibus supra de pradictis sententiarum , ct censurarum nullitate Juxta Canonicas sanctiones , submittentes tamen omnia Iudicio unia versalis Ecessa. .

VI. Hanc fuisse Parisensis Academiari &Gallorum omnium eo tempore sententiam testatur Cardinalis a Lotharingia in Epist la Romam missa ad Britonem , qui ipsi

erat a secretis: Nunc superest, inquit, uis mus e titulis , quem volunt summo Pontifiei triabuere , is es, quem Florentina Synodus 'se aseria Hi in fidat definitione, quam eonfecit , ego num re non possum, quin Gallus sim , in Pars.seducaeus Academia , qua Concilia auctorasare-

195쪽

Ponti ia maiorem esse con uti e docer, atque eos , qui docent contrarium baereticos esse een sos ;nam apud Gallos Conc;lium Constantiense pro a tumenico quoad omnes partes babetur , o Mense sequitur e Florentinum perinde nec areum uirum me generale rejicitur , is res eo redacta

est, ut Galli de vita potius , quam de sententi

discederent.

VlI. Hanc opinionem illo etiam tempore retinuit , cum anno I 663. Propositiones

condidit , quarum una doctrinam a nobis traditam diserte definit. VIII. Denique Clerus Gallicanus quaenam fuerit Ecclesiae Gallican ea de re sententia aperte definivit, & omnia ad vertariorum effugia praeclusit in nupera definitione.

IX. Mitto alias Academias, ut Lovaniensem, Cracoveniensem, Coloniensem, Herseridiensem, &c. Mitto etiam Theologorum inna-merorum testim ania, Paucorum tantum hic nomina perscribam, quorum testimonia , qui volet, quaerat apud Launotum p. I. Epist. ad Franke villam: hi sunt autem, Gerso, Petrus

de Alliaco, Ioannes Major, Dionysius Ca thusianus, Robertus Corceon, Adrianus VI. primum Doctor Lovaniensis, deinde Ponti sex , Galerus , Clictoveus, Arboreus, Franciscus Victoria, Ioannes Celaia, Thomas Campegius, Dominicus Sotus, Tostatus Abulensis, Martinus Navarrus, Thomas dc Corsellis, Henricus Hassianus, Philippus Abbas Monasterii SS. Dionysii in Francia, Petrus orti- suis, Claudius Santesius, Renatus Benedictus, e Lovaniens Academia praeter Adrianum , Ioannes Driedo, Iacobus Latomus, Richarisdus Capperus, & alii plures, quorum testimonia studiose, & accurate pro more suora

mius collegit locis suPra citatis, & alabi.

- . ..

196쪽

DIDrtatio I t. f. IVtimus. I 8su. Ultimus. Respondetur adversariorum ob ectio

nibus .

Postquam assertionem nostram satis , Zeabunde confirmavimus, ad Versariorum argumenta repellenda nobis sunt, quod quidem non erit admodum arduum, cum levibus omnino, & vanis illa nitantur rationibus. II. Obiiciunt ergo primo locum hunc Evangelii Lucae cap. a z. Suis putas melis fervus , ct prudens quem constituit Dominus J-

per familiam suam Θ quem quidem locum de Pontifice Romano intelligendum esse contendunt : addunt auctoritatem Hilarii Diaconi in commentariis ad Epistolas Pauli dicentis , Ecclesiae Rectorein esse Damasum. III. Uerum argumentum istud adeo alienum est a Propolito, ut vix perspici possit quid inde deducant , & quomodo id faciant . Laudata quippe in objectione scripturae verba de Romano Pontifice solo non intelliguntur, sed de omnibus Episcopis , Pastoribus , imo si ad litteram ita sumas , de omnibus omnino Christianis . Sic locum hunc explicant sancti Patres, vel de Episcopis, & Pastoribus , vel de omnibus fideialibus , ita Irenaeus lib. q. cap. qq. de Omnibus id dicit Presbyteris. Hilarius Can. 27.

in Mail. Euanquam , inquit, in commune ad indefessam vigilantia curam horretur , specialem

ramen populi principibus, id es Episcopis follisia

dinem mandae , sec. Ambrosius in cap. 12. ad naec verba :. ρο illa quidem in omnes prae cepti forma generalis, verum senes sequentis e xc li dispens toribus , id est Sacerdotibus vid rur esse proposita , isc.

IV. Chrysostomus homilia 78. in cap. γη Matthau de divitibus, & potentibus Chris ι Pin. Tom. II. I sti

197쪽

tgis De Antiqua Ecclesia Disciplina. stianis id interpretatur. Auctor operis imis persecti in Matth. apud eundem Chryso. stomum de Sacerdotibus & Hieronymus in cap. 24. Mat. de omnibus Christianis . U. Augustinus lib. 2. quaest. Evangelicarum cap. 26. dicit, hunc locum propter modum capacitatis unicuique Christiano comvenire; Isidorus Pelusiota lib. 3. Epist. I 41. de Episcopis interpretatur. Petrus Chrysologus de omnibus Christianis: Ecclesia, inquit in sermone et s. de fideli dispensatore , prasules ista similitudo quamprimum eonstringit ,

sed hominem nullum moνtalem , nullum prorsus eximit hae figura , qua dum loquitur ad dispensatorem, omnibus uno interrogante respondis , si est quisquam, qui a Deo nihil acceperit, ctc.

VI. Ex his patet, sanctos Patres locum hunc intellexisse de omnibus fidelibus , &maxime de Episcopis, & Pastoribus, quibus omnibus haec verba adaptat Ecclesia in ossicio publico. Quid vero ex isto loco ita i

tellecto deducere possint adversiarii, ego prorsus capere non possum. VII. At , inquit MIIarminus , quamvis

Patres non loquantur expresse de Episcopo R.

no , ramen Me dubio sententia scriptura es , isi si in Episcopi particulares sunt summi oecono mi in suis Melesiis , ita use Episcopum Roma num In Mi Uersa Ecclesia. VIII. At , inquam ego , sententia hac est Bellarmini, non scripturae, non Patrum, qui nullam Romani Episcopi mentionem faciunt; ut autem recte institueretur comparatio, deberet ita procedere, ut Episse pi particulares sunt summi oeconomi in sua Ecclesia, ita Episcopus Romanus in Roma na, ita tamen, ut Dropter amplitudinem

198쪽

disertario m Uti mus. Is caesam inspectionem, sed tantum ut Can nes ubique observari procuret: & sic aliquo uti, dici potest universae Ecclesiae oeconomus. Atque ita sors an intelligitur istud Hi- Iarii: Domus Dei seu Ecclesia , cuius Rector est Damasus. Nam vel id intelligere oportet da sesa Ecclesia Romana , vel , si de universa intelligas, non potest aliter accipi , quam de generali illa totius Ecclesiae cura, quam summus Pontifex ob Primatum habere tenetur , ut observabimus alibi. IX. Urget Bellarminus , quemadmodum oeconomus ita est supra familiam , ut non

possit ab ea judicari, & puniri, sed a solo Directore , idem dicendum est de Romano Pontifice respectu Ecclesiae. X. Respondeo, Bellarminum semper fabso supponere id de solo Pontifice dictum ;deinde falso etiam supponere , eum esse Oeo conomum universae Ecclesiae eo modo, quo Episcopi sunt oeconomi suarum Ecclesiarum . Tertio, falso etiam supponere, comparationem in omnibus esse aequalem quae tria cum necinario supponat , ratiocinium

Bella ini totum plane concidit ex dictis. XL objicitur secundo locus alius Evangelii, Ioannis stilicet ultimo capite , ubi Chri

stus Petrum ita alloquitur: pasce oves meas .

Constat autem, inquit Bella inus, past rem ita praesse ovibus , ut nulIo modo ab

eis judicari possit. XII. Respondeo , locum hunc de omnibus omnino Pastoribus intelligi , & intellectum semper fuisse; ita Petrus ipse Epist. I.

cap. 3. omnes alisquens Presbyteros: pasciare, qui in vobis est, gregem Dei, inquit. Ambrosius de dignitate sacerdotali t. 2. quas mesa inquit, quem gregem non solum tunc B. I a P

199쪽

ct eum illo eas nos susce imus omnes . Chrys stomus homilia 79. in Mati. ad haec verba: Amas me, Petre, sec. quod non, inquit, ad sacerdotes stolummodo dictum est, verum etiam ad singulos nostrum, qu bus vel minimum Grex est

ccmm s. Verbo dicam, antiqui omnes id hquod dictum est Petro , ad omnes Pastoresdsctum esse autumant; unde Augustinus ait, multoties Petrum tunc Ecclesiae sustinuisse pensonam. Hoc posito, ruit Iatiocinium Bellar. mini. Probaret enim Pastores omnes a nemine posse judicari; sed etiamsi Petro soli

id dictum conveniret, pasce oves meas , pasce agnos meos, nonnisi sophistice inde infera

i potest , non posse eum ab Ecclesa judicari : his enim verbis nihil aliud Christus fgnificare vuIt , quam Pabulo verbi oves suas , agnos suos , hoc est fideles a Petro nutriendos esse . Qui autem inde inferre vult , Petrum in Omnibus Pastoribus esse plane similem , & oves Christi nihil plus habere juris , quam oves vulgares , is sane desipit. XIII. Mitto alia duo testimonia ex Epist. ad Ephesios a Bellarmino prolata , quiand propositum plane non pertinent , piget i ue in . istis immorari. Hoc unum observo serpetua Bellarminum in istis laborare fal. lacia, cum supponit, nomina dispensatoris, Pastoris , & capitis eodem modo convenire Petro , ac Christo : hoc enim falsum esse quivis statim deprehendit. Et quidem nomen capitis Ecclesae Christo convenit secundum omnem suum intellectum, Romano autem Pontifici quomodo conveniat , docent sequentia Romanorum Pontificum testim nia. Gregorius I. Epist. 38. ad Ioannem t

200쪽

Dissertatio VI. g. Ultἰmus. I 89 Certa , inquit , Pdirus Apostolus primum membrum est sancta, is universalis Ecclesia , Pau- Ius , Andreas , Joannes quid aliud quam singuiarum sint plebium capita , ct tamen sub uno capi ἡ Christo omnas membra sunt Ecclesia. Sixtus III. in Epistola ad Episcopos Illyrici :ut omne corpus capite regitur, ita ipsam eapuenis suo corpore sustentetur , firmitatem , vi sorem suum perdit, is non te e , quam habuerat, dignitatem. Joannes VIII. Epist. I99. at Basilium: Totius , inquit , familia Domini sa eus , nutabit, si quod requiritur in eorpore , non sit in capite , inde siet, ut e Meloiastica disciplina resolvatur , omnis ordo

XIV. Hinc videre est, quomodo nomen capitis conveniat Romano Pontifici . Caput est Ecclesiae, hoc est primum ejus membrum, quod tamen indiget ab universo corpore sustentari, ne firmitatem suam amittat. Et si contingat aliquando, caput morbidum fieri Melius est, inquit Turonense Concilium Ca. none I 3. ut caput huiusmodi, si curari non potes , amputetur , quam grex per eundem infi

ciatur .

XU. objiciunt tertio in Concilio Chalcedonensi, Pontificem semper ante Concilium nominari . XVI. Respondeo, inde minime probari Concilium universum esse inferius Pontifice, sed tantum primum Concilii membrum suis. se Romanum Pontificem ; quia consuetudo est, ut cum societas aliqua scribit litteras, iis primum societatis membrum, quod ejus caput est, nomen suum praemittat: sic Rectoris nomen praeponitur Universitati, & De ani nomen Facultati, aut Capitulo , nem x men inde inserat, Rectorem Universiidie

SEARCH

MENU NAVIGATION