장음표시 사용
271쪽
26o De Ant0ua Ecclesia Disciplina .peratori, & hoc illicitum judicam: ,, Baia, M gebatur, inquit, a me , ut compescerem ,, populum , reserebam in meo jure essie, ut. D non excitarem, in Dei manu , ut miti- D garet; postremo si me incentorem putant, D jam in me vindicari oportere, vel addnos cere in quas vellent terrarum solitudines s . . . . Rogamus , Auguste , non pugna di, mus, non timemus , 1ed rogamus ; hoc ,, Christianos decet, ut tranquillitas pacis,, optetur, & fidei veritatisque constantia ,
D nec mortis revocetur Periculo .... ades Imperatorem palatia pertinent, ad Sacer ,, dotem Ecclesiae: publicorum tibi moenium ,, jus commissum est , non sacrorum; inter- ,, roganti deinde Ambrosium Notario ; st.is tyrannus est, scire volo, ut sciam , queri madmodum adversus te praeparem, uir se spondes: Retuli, inquit, dicens me nia
is hil in praejudicium fecisse Ecclesiae , eqM tempore, quo audieram occupatam esse se militibus Basilicam, gemitum tantummo
se do liberiorem habuisse, multisque adhor- D tationibus, ut eo pergerem, dixisse: tra- dere Basilicam non possum, led repugn D re non debeo . . . . Si haec tyrannis viis detur, habeo arma, sed in Christi normis ne habeo offerendi mei corporis potesta. tem: quid moraretur ferire, si tyrannum M putaret λ Ueteri jure a Sacerdotibus dinis nata imperia, non usurpata , dc vulgo ai , , ci quod Imperatores Sacerdotium magISoptarint, quam imperium: Christus fu- git, ne Rex fieret, &c. Ex his constat, Ambrosium existimasse Imperatoribus etiam injusta 3dversus Ecclesiam tentantibus non esse vi, & armis resistendum, nec eos
272쪽
Dissertat o VII. Cap. n. β. II. 26 Itienter ferendos illorum conatus, licet non iis assentiendum sit . X. Sanctus Augustinus in expositione propositionum in Ep. ad Rom. observat , nul- Ium Christianorum per religionem ab obedientia Regibus debita immunem fieri: isse Rectissime, inquit, admonet , ne quis ex ,, eo quod a Domino suo in Iibertatem vos, catus est, factus Christianus extollatur in ,, stuperbiam , & non arbitretur in hujus D viis itinere servandum esse ordinem suum, ut potestatibus sublimoribus , quibus pros, tempore rerum temporalium gubernatio , ,, tradita est , existimes non esse subden- ,, dum i cum enim constemus ex animo, Sca, corpore, quandiu in illic vita temporalis, sumus, etiam rebus temporalibus ad labis sidium degendae hujus vitae utamur: opor-
, , tet noS CS eZ pdrte, quae ad hanc vitam
,, pertinet , subditos esse potestatibus , id ,, est, hominibus, res humanas cum aliquo ,, honore administrantibus; ex illa vero pa M te, qua credimus Deo, & in regnum ejusss vocamur, non nos oportet esse subditos ,, cuiquam homini idipsum in nobis evert b, re cupienti, quod Deus ad vitam qte ,, nam donare dignatus est. Si quis ergo p ,, tat, quoniam Christianus est, non sibi en ,, se vectigal reddendum , aut tributum ,s, aut non esse exibendum honorem debitums, iis , quae haee curant, potestatibus, in m ,, gno errore versatur. Item si quis putat , ,, se esse subdendum, ut etiam in sua fide,, habere potestatem arbitretur, eum , quis, temporalibus administrandis aIiqua subli-
,, mitate praecellit, in majorem errorem Ia-
,, bitur; sed modus iste servandus est, quem is Dominus ipse praescribit , ut reddamus
273쪽
aμ . De Antiqua Teries a Dasea lina is Caesari, quae Cesaris sunt, & Deo, quaeri Dei sunt, quanquam enim ad illud res, gnum vocemur, ubi nulla erit potestas hvri jusmodi , in hoc tamen itinere dum agia is naus donec pervenia mus ad illud fisculum,s, ubi sit evacuatio. omnis principatus , &s, Potestatis , conditionem nostram pro ipsos, rerum humanarum ordine toleremus , ni- ,, hil simulate facientes , 8e in eoe ipso non di, tam hominibus , quam Deo , qui haec ju- ,, bet, obtemperantes Ad id veso quod obfficiunt, a potestatibus istis Christianos esse vexatos, ac proinde illi obedientiam non, deberi, se respondet: DPotest, in uri, mos, vere aliquos cum cogitaverint: ab istis b, potestatibus sanc , poenis affecti , & ne- ,, Quod ait, ideoque necessitate M Iubditi estote, as hoc valet,. ut intelibax gamus , quiae necesse est propter hanc in is tam subditos nos esse oportere , nodi rei
,, stentes , si quia illi auferre voluerint , in b, quo sibi potestas data est de temporalibus is rebuS, quae quoniam transeunt, ideo &s, ista subjectio non in bonis quasi permansis, ris , sed in necessariis huic tempors conis stituenda est. Tamen quoniam diSit, nsiis cessitate subditi estote, ne quis non in t sy gro animo , & pura dilectione subditus. b, suerit hujusmodi potestatibus, addidit dicens: non solum propter iram, sed&p-s, Pter conscientiam, id est , non selum ad ,, iram evadendam , quod potest etiam sim ,, late fieri ; sed ut in tuae conscientiae cer-',, tus sis illius dilactiondi te facere , cuisu, is ditus fueris jussu Domini tui .. Ira Α gustinus solide , & luculenter assertionem nostram ex scripturis inruit, Sc omnia asve lariorum effugia Praecludit. Idem inculcataci
274쪽
DGortatio VII. Ca . II. g. m. 263 Psalm. 124. his verbis: G Ille forte impius M & iniquus, tu autem fidelis , & austus r indignum est, M iustus, & fidelis serviat
iniquo, & infideli: non hoc dixit , sed mastis servi t. Quod autem dixi de do
mino, & servo , hoc intelligite de potes, statibus, Regibus , & de omnibus culminibus hujus seculi; aliquando enim pote-
states bonae sunt, & timent- Deum, aliis quando non timent. Iulianus extitit Apo. stata iniquus, & idolatra. Milites Chri-M stiani servierunt Imperatori infideli : ubi ,, veniebatur ad causam Christi, non agno- scebant , nisi eum , qui in caelo erat ori Quando volebat , ut idola colerent , ut is thurificarent , praeponebant illi Deum I:
M quando autem dicebat: producite aciem , M ite contra iliam gentem, statim obtem D rabant, distinguebant Dominum aeternum M a Domino temporali, tamen subditi erant ,, propter Dominum aeternum Domino te ,, Porali. qXL Concilium ToIetanum 4. e. s. definit, nunquam , & nulla de causa fideles a sacramento Regibus praestito absolvi posse e Post instituta quadam Melesiastici ordinis , vel decreta, inquiunt huj Concilii anno 633.
habiti Patres, qua ad quorumdam pertinens . sciplinam , postrema nobis eanctis Sacerdotibus se rentia est pro robore nostrarum Regum , e, δε-bilitate gentis Gothorum Ponti ais ultimam sub Deo iudice ferro Deeratum. Et post multa de
obligatione servandi sacramenti Regibus Praestiti , sententia his concipitur verbis : Ω-cunque a nobis vel totius Hispaniae populis qualiabet coniurarisne , mei studio saerameneum μειsμε, quo/ pro patria gentis Gothorum starn, vel conservarione regia salutis poliacitus ast , remera-
275쪽
, aut μου attrectaris , aut poemflare regni exuerit, e, presumptione Urannicu --. Di fastigium usurparis , anathema sit, eis. XII. Post hanc sententiam tertio pronunciatam, & ab omnibus probatam, additur admonitio ad Reges de modo, quo PDp tum regere debeant; deinde in eos, qui Tannice, & crudeliter se gesserrnt, nulla sta-etuitur poena, sed imprecatio fit, ut a Chri,so inferatur: Anathematis, inquiunt, sentemria a rarisso Domino condemnetum, is habeat aveo separationem, atque judicium , propter quoc r/sumpseris prava agere , is in perniciem remum σonvertera. Ergo non existimabant illi EpiasQpi , mortali cuiquam licere Reges demnere, & eorum subditos &fide, &obedienΡtia ullo pacto eximere . LXIII. Unum addam Coronidis vice Gregorii Magni testimonium diserte afferentis sibi nullatenus licuisse in mortem cujus Q in consentire, lib. I. D. I. ladict. I. De qua e , inquit, unum est, quod breviter furare s δε renissimis Dominis mestris , quod si ego semus seris
strum A morte iam bardorum me misceνe volui sem, hodie Longobardorum gens di nec Regem , n, Duces , nec Comites haberet, atque in summa eo
susiona est divisa seu quia Deum timeo , inmo rem euiuslibet bominis me miscere formido.
Quantum ab illa Gregorii Magni sententia fuerunt alieni Pontifices, qui magnorum beLIorum , innumerarumque caedium auctores se Tunt, cum , sententia depositionis in Reges Prolata, ipsorum regna, vel aliis , vel Priamo occupanti tradiderunt, cunctosque insuper ad bella gerenda commoverunt , quod quantum a religionis Christianae praeceptis institutoque abhorreat , ex dictis hoc para-
grapho Iatis, dc abunde liquet.
276쪽
dissertat ἰo VII. Cap. II. g. m. 26 su. IV. Prineipibus in rebus civilibus, iis temporalibus omnes esse subjectos . Neminem a summis Pontificibus, a fide , ει obedientia, quae in rebus temporalibus Principibus debetur, e Limi Posse ex eo manifeste colligitur, quod omnes omnino Regibus in istis subjecti esse necessario debeant. Quippe omnes Paulus alloquitur, cum ait Rom. 13. omnis anima potestatibus sublimioribu subdita sit. Hanc porro obedientiam Regibus ita debitam esse, ut nullus ab ea eximatur, aut religionis causa eximi possit, ex ipsius Christi verbis colligere est: cum enim hujus temporibus quidam apud Iudaeos emersissent, qui docerent, illicitum esse tributum pendere Caesari utpote tyranno , & religionis hosti, interrogatus ea de re, quid sentiret Christus, cum petiisset numisima census, interrogassetque , cujus esset inscriptio,& effigies, & responsium fuisset, eam esse Caesaris, adjecit: Reddite ergo , qua sunt missaris, Cosari, ct , qua sunt Dei Deo. intili, a 2. v. 2. Quibus verbis probatur, non modo religioni non officere, si tributum reddatur Caesari, sed partem religionis esse, ut, quae sunt Caesaris, reddantur Caesari equo certe respicit Paulus Rom. 33. scribens Re De omnibus debitum ; cui vadistat, vectigal
eui tributum, tributum; cui honorem, honorem.
Ipse etiam Christus tributum pro se, & pro suis solvi voluit, Matth. II. Itaque eX E-VRngelo constat, omnes omnino Christianos teneri obedientiam in temporalibus praestare Regibus, & Principibus; allatis enim ialacis potestatis nomine sola intelligitur P testas civilis, uoa Ecclesiastica: ejus enim
277쪽
166 De An 'ua Ecclesia. DUehlina ἀpotestatis, quae gladio utitur , ibi fit mentio, quae timorem incutit, cui ve ligat debotur,& tributum di sed ista. potestas non est mclesiastica, sed civilis , nec aliter fansti PD tres potestatem, do qua hic fit mentio, intellexerunt Iraeneus lib.. P. C. 12 Tertulia in Aeologetico; Origenes Itb. m in Epist. ad Romanos homili I 3. Augustia HomiL 31. in Psalmum M8. & lib.. de Catechizandig
states spirituales excludit 2 potestatibus , inquit,. mundi non spiritualibus , atque id ex iis Mquae deinceps adjecit, declaravit, cum de tributis, & de vectigali locutus. est: qui v xo inde probant obediendum esse non tantum
temporali sea & spirituali potestati, ilconcludunt, quia , ut inquit Symmachus imopologia ess murus in humanis, seipsum etἰam
subjicit Imperatori, quoad spiritualia- ramen ad smagis doeet,. Imperatorem subdi debere Melo m. ea potestati .. Itaque ex Apostoli Pauli testimonio constat , omnes debere esse in te
Poralibus. civili potestati siubjectos , nec ab ea subjectione quemquam per. spiritualem. potestatem eXimi posse . IIQ Hoc ipsum profitentur sanctL Patres , Iustinus Apos. Non solum Deum inquit dii
Chrsianorum omnium nomine adoramus θ' vo
bis lati inservimus, Imperatores ,, ac Principes se minum esse profitenses Athanasius Constantivmperatoris mandatis licet- injustis parere se scribit in apologetico ad ipsum: is Nequam quam, inquit, restiti mandatis. tuae piet Idi iis .. . . . Certe me profectioni adornas, bam, nam & hujus quoque, rei conscius,, est Momanus ut litteris suis. acceptis , si
278쪽
Dissertatis VII. Cap. II. I. IV. 1 vis damnatus fuisset scribere staetim decede--1- , & promptitudine obsequendi manis datum tuum anteverterem. Non enim ita is insanio , ut hujusmodi mandatis contradiis cendum Putarim: non enim restiti Decrem to pietatis tu , neque Alexandriam in-m gredi conabor, quamdiu id per tuam h G mRnitatem non licebit ες.
IIL Osius Cordubensis ad Constantium et
Tibi , inquit, imperium Deus commisit, nobis aqua sunt Ecclesia , concredidit, O quemadmodum
qui imperium iuum malignis oculis earpit, contraditae ordinationi dissos, ctc. His adde multa aIia testimonia paragrapho praecedenti prae-1ertim a nobis prolata : sed ne in his diutius haeream , addam tantum Romanorum Pontificum testimonia , qui se in civilibus Imperatoribus obedientiam debere protestati
IV. Primus est Gelasius in Epist. ad Ana- Basilum Imperatorem, quae est octava: ,, Sin inquit , quantum pertinet aa ordinem .pu- ,, blicae distiplinae , cognoscentes imperium se tibi superna dispositione collatum, legi- ,, bus tuis ipsit quoque parent religionis An- D tistites, ne vel in rebus mundanis excluis is videantur obviare sententiae. -- Sic fatetur ille, ipsos religionis Antistitex teneri obedientiam praestare Regibus in iis , quae pertinent ad Reipublicae administrationem. U. Alter est Symmachus in Apologetico:
Nor quidem , inquit , potestates humanas merit
sussi mus , defer Deo in nobis , , nos Deo ἀμferomus in te ia Utraque ergo potestas est a. Deo, & sicut Imperator potestatem spiria tualem in Pontifice veneratur ac colit, tan- quam a Deo ipsi collatam, nec a sua d wndentem , ita Sacerdos potestati Remu
279쪽
168 D. Anelua Eeelesia dise'IAa. temporali a Deo ipsis collatae, & ab Ecclesiastica non pendenti subjectas est.
VI. Gregorius Magnus cum accepi sset a. Mauritio Imperatore mandatum de Promulganda quadam lege, qua vetitum erat miliatibus in Monasteriis monasticam vitam pro fiteri , eam licet injustam esse existimaret ,& Ecclesiae libertati contrariam ; Imperat Tis tamen mandato parenS PromulgRuit , etiam antequam sententiam suam imperatorἡ significaret: D Ego q idem , inquit lib. 2. Em. ,, 9t. jussioni subjectus pes diversas terrarum partes transimili feci, & quia lex ipsa omnipotenti Deo minime concordat, di, ecce per suggestionis me paginam serem nissimis Dominis nuntiavi; utrobique ergo,
is quod debui, exolvi, qui & Imperatoriis obedientiam praebui, & pro, Deo , quoaD sensi, minime tacui Idem Ep. 64. ast Theodorum Μedicum Imperatoris: is Valdem a em, inquit, mihi durum. videtur, udis ab ejus serpitio milites. suos. prohibeat fies qui ei & omnia tribuit, & dominati eum m non solum militibus , sed & Sacerdotibus,, fecit . Ex illo facto Gregorii constat , in 'civilibus necessario obtemperandum esse Imperatoribus, nec ipsos etiam Romanos Episcopos posse quidquam in illorum temporalia , quando leges injustas de rebus civilibus ferunt. Mitto Gregorii IL, Ioa vis, & aliorum, dicta superius. 1audata ἀ
Ultimum argumentum petitur ex novitate eontrariae sententiae, quae priscis inaudita me lis , ubi Primum decimo Ecclesiae mesola
280쪽
vsisertatis VII. Cap. II. . Ult us. Ξci Iucem prodiit, omnes novitate sua perc Iit : quippe in religione illud omne verum est,
Quoci prius est, illud quod ab initio; illud
vexo 1alsum, & erroneum , quod aliquando, tacitum fuit, & postea inventum: nobis eisisim nihil exin nostro ingenio indulgere licet, aut se*ui, quod ab aliis fuerit inventum ;fe Oportet nos iis tantum fidem adhibere, quae Christo , ab Apostolis ad nos usque
per traditionem manarunt: nec veso necesse est , ut aliqua opinio Rd religionem pertinens falsa demonstretur, non est, inquam, necesse ut ostendatur , contrarium unquam fuisse creditum, quod tamea nos hac in qua Rions praestitimus, sed sulficit, ut aliqua opinio recenter nata demoastretur; hyc enim posito, simitar , nullam ei fidem adhibendam esse, nam fidem soli debemus doctrinqά Christo, & Apostolis traditae, de qua constat per scripturam, aut traditionem : cum ergo aliquid docetur, quod neque ex scri-Ptura, neque ex traditione probari potest ab Apostolis traditum , illud merito tanquam commentitium rejicit . Hoc veso
supposito principio fi quod ab iis, qui vel
mediocriter religionis lana mentae norunt , in dubium revocari nota potest , nihil faci- Iius est, quam adversariorum opinionem duis licere, quippe primus hujus parens fuit Gregorius VII. Romanus. Pontifex : ante hunc inaudita haec opinio; unde BeIlarminus Initio libri adversus Barctatum, inter auctoreS, quos tanquam hujus opinionis fautores la dat, nulIum hoc Gregorio antiquiorem Pr seri; nec certe ullus proferri potest Roma nus Pontifex ante hunc , qui hanc potestatem vel sibi arrogarit, vel de facto exerce Ie sonatas fuerit. V. H.