Josephi Antonii Weissenbach ... De arte critica ac maxime illa, quæ doctrinam, traditionem, disciplinam, historiam Ecclesiæ retractat, liber unus. In usum ecclesiasticorum, qui in foro suo nolint obiter versari. Cum tabulis duabus

191쪽

dem aetate, non solum laudat Homilias Maximi, sed etiam pene omnes recenset in catalogo illustrium virorum. Atque hujus sententiae multi sunt, qui sectam eandem cum superioribus profitentur.

Regula XVII.

Silentium omnium oequalium, imo sequentium pone, qui libri, quem poterant in suos usus inrtere, . non faciunt mentionem, disertius omni semone teflatur, suppostitium illum, atque eo fictum esse.

Nam adsunt omnes rationes, cur ejus meminisse; nulla, cur eum praeterire deberent. Exempla. Hae de causa Eusebius Caesariensis varia r

jeeit, quae ferebantur CLEMENTIs, ac Apostolorum esse. Ex operibus DIONYsII AREOPAGITIE, s haherent eum auctorem, poterant multa decidi adversum haereses priorum seculorum; tamen numquam laudati stini sive a GgNNADIO , sive HIERONYMO, sue Eus B Io , euriosissimis harum rerum. Sed nec alius antiquorum, tanti doctoris meminit; donec anno s33. in Collatione cathoιὰ Fum eum Smerianis, Consantinopoli habita, produ

192쪽

Cognitio operum. Deleribus suppostorum. rex

vore habita anno 324. Acta multorum MARTYRum ἔ nominatim s. --

origo Fratrum CARMELITARum apud aedic Iam Mariae viventi exstructam. Fabula de BELISARIO , . oculis orbato , ac me

dicante , quam primus narravit Ioannes TZetze res, annis sexcentis posteriori Fabula altera, multo plausibilior, de JOANU PAPISSA , quam ante Martinum Polonum, ult quatuor secula juniorem , nema norst. Ejuaque generis non t i quin plura, quaa PL et hie cumulare. Solos addo Libros n. de Sa examentis, qui hodieque a nonnullis A Mams1iseruntur; quantumvis Saeculo OctaiyQ, - non

primum hujus nomine laudenturi .

Secus est, ' aequales scriptorer ejusmodi librum in Namisar

eumvis muItorum aliorum librorum. Ae nn νum coisis cotalogis, quos vocant, illustium virorum. ''

193쪽

Τm cuma IX . Nam typis nondum repertis facile fuit, ut si di memoria, sive ipsum exemplar libri diligentiam

offfugeret. Exempla.- Nomen, et opustula duo ATHENAGORAE , qua debebat argumentum, et aetas reducere in memoriam , nec Hieronymus refert, nec Eusebius; sint i men extra dubium , atque ab omnibus Critieis admittuntur; quia jam Saeculo. III. eorum Methodius, meminit.. Idipsum dicas de MARIO MERcATORE, quem siet; Gennadiua Massiliensi , ima amne .

Q ssit. Quod si ipsi ovctores eorumve familiam . scripto

Auctore vel rum Indicem texuerunt, et de quodam non

cmmmo ant, odium est de eius germanitate.

Exemplum

.. . Dedi supra post Regulam II. ex S. GREGO-vio TURONENSI, qui duobus, ante obitum annia recensen& libroS suos a mentionem nullam facit illius, O septem Dormientibus.

maeresia.. nit, cum librorum est magnus numerus, qui

ibi omittitur, non ideo debet ad spurios ali

gari. Potuit enim accidere, ut tamen in eopia unus alterve memoriam fugeret; quod saepe fit, cum vel: nostra

194쪽

Cognitio operum veteribur suppositorum. 183

nostra vel aliorum recitamus, compertissima qui . dem, sed tamen numerosa. I . Exempla. S. AususTINUS in Libris Retractationum stet de quibusdam suorum librorum; quos certo notaς set, si horum recordatio animum subisset. Τa tum est agmen eorum; ut sit dissicile singulorum xeminisci. Quis vero persuadeat sibi, omnium exempla ad manus fuisse, cum conficeret eorum recensionem pS. PossImUS volebat dare curatissimum indicem Augustini operum: et Videtur, ut discipulus et amicus auctoris, prae omnibus ad id factus fuisse. Tamen ob hanc ipsam multitudinem , varietatem, confusionem , praeteriit quaedam ut adeo ex ejus , , recensione vix extundas, librum omissum debere rejici. Contra facit apertam fidem, esse omnes sinceros, quotquot enumerat.

Regula XXI.

Si liber inusitatus, quemqui minime expectare1. tribuitur auctori, cujus: eo transiripta sunt quadam ex alio ipsius sincero libro, dubitare non Hisis Oualisei ; non opinione ductum , lapsumue error uiua

qui ei alterum supposuit, sed useum rapitali

fraude poseros ludificare voluisse. ια

Nemo enim sua transcribit, quae in omnium manibus versantur, praesertim in ejusmodI argumento cum cetera, quibus adjiciuntur, invidiam habent, et sententiam diversam a mente priori.

195쪽

x84 Caput M. Quod si quis faceret, admoneret eerte, se alibi haec tractasse: ac ideo iisdem verbν repetere hiestatuisse.. ExempIum. Beato PETRO DAΜIANI, qui Sedis Apostoli- eae studiosissimus fuit, ejusque jura VindicaVit qua ' plurimis locis, Protestantes tribuunt Libellum da

correctione Papa et EpiIccpit eumque Velut germa- . num scelum hujus antistitis ediderunt Argentorati anno I 62. Eundem Melchior Goldasus, imposturae multiplicis reus , Tomo M. Monarchia inseruit, non solum in prima, verun etiam secunda editione, Fraus autem in eo est , quod quaedam ex duod cima Disola Llhaei L. resecta torquerent in lam partem. Quod notarunt plures, e iam . ex Protestantibus. Quos inter solum memorabu annem Albert m Fabricarum in Bibliotheca medioe, si in a Latinitatis Vos, II, pag. 22.

Regula XXII.

ems au Si ullum ades ex tot indiciis , quae arguant suppo. ae exportis stionem, habetur tamen, scriptorem fuisse in ι,- - doctum, bonis qua artibus desitutum , ilii malis νη - tribuitur scriptum pro aetate elegans, MI δε-ctrina refertum. Neque dicas , potuisse ex ejus voluntate ab alio conseribi. Si enim ab alio suit eonscriptum, hujus est utiquς , non illius.

Habemus quasdam Regulas, ae etiam Epistolas Sanctorum, qui coetus religiosos instituerunt. Cum

196쪽

Cognitis operum veteribur suppositorum. 183

Cum autem suerint expertes litterarum , jura quis dicat, quod opera aliorum sint usi ad Maseribendas. In lubrico Versor, et provoco inviis diam ; quare consulto nominibus abstinebo, iidunum professua, me illi non posse tribuere seru, ptionem, quem scio nec legere illam potuisse.

Porro recurrere V prodigia, quorum nulla ne, cessitas, nulla ratio , neminem decet, priesertim

Criticum. Quis enim ignorat, ad talia scribenda vel a peritis subin librarios adhiberi 2 Quanto magis ab eo, qui scripturae nullum usum habebat Fateor, hac de causa mihi suspei as fuisse Epistolas ipsius. ANTONII Abbatis. Sic enim meis

cum reputabam. : ejus doctrina. non humana, ve

tum divina fuit; quia rudis scribendi, cum EM noet viginti egisset in secessu, ut, non dico cha tam , sed nec hominem videret.; nolebat alio libro uti, quam rerum aspectabili natura. In hac legebat divinas dotes , litteris tam grandibus seri pias, ut solatio codicum, sine quibus solitarii vivere haud possunt, facillime careret. Videbatur ergo mihi, cuidam alteri mandasse provineiam seribendi sive ad Monachos, sive ad Impera. orem Constantinum. Sed cum expenderem , quod de his litteris ait Hieronymus, Apostolici sensus, sermonisque. plenas , linguaque AEgyptia Oxaratas, mutavi mentem; pigne persuasus, eum , qui suos alio que sit publice allocutus non semel, in promptu habu1sse, quae ad verbum dicta et vernacula

sermonsi.

197쪽

Aliter de ceteris sentio. Nempe caecis resti-inatoribus non erat satis vel imperio, vel fama virtutum florere eos;/ ni adderent eruditionem, librosque sub nomine glorioso circumferrent ad augendam celebritatem, cautaque suae praesidium quaerendum Et quid optatius potuit accidere, sive olim librariis, sive nunc bibliopolis, quam ut merce tam proba inducerent hiantem empto.

rem Sed non aeque felix, faustumque hoc fuit reipublicae litterariete ; ima et sacrae; quia permistio scriptorum non solum imposuit, lacumque fecit hominibus ; sed etiam lites gravissimas sustulavit, dando. patrocinium privatis opinionibus; oe dicam tanto latius palmares errores baerese que proferenda.

Regula. XXIII

Ri e tred, Contra liber indoctus argutit alium scriptorem, tu de tu quam cujus doctrina in comperto es. quia enim credat, qui fudit alia praeesara . illovisse quadam chartis, indigna lectu δ

De libro indocto dixi, non indiserto , non inornato. Vel im . Polito. Praeterquam enim quod ad stilum id pertinet, de quo supra praecepi. potuit vir valde litteratus, et, si velis, . etiam eloquens, in quodam opere verborum ratiouem nullam habere , sed spectarct hoc unum, ut a plebecula plenius perciperetur. Ita tam Au GUSrINUM secisse, quam allos. non Dinet ostendi, obiter hoc ipso eapiie Regula A, eum esset sermo de iolaecismis, vitiisque in dieendo apud claros scriptores. Sed etiam non raro aceidit, ut quaedam veniant iuIucem, quae auctor scripsit quidem , sed suos in usa , nequa quam passurus exire in publicum, nisi recognita, curisqu. Deundis tu morem reliquorum retractata. Diuitipod by ora

198쪽

Cognitio operum veteribus Iuppositorum. I 87

ExempIa. Multa non solum infantia, sed putida quoque, et boni sensus inania, quae nec in discipulo ser- res patienter, tributa sunt summis hominibus. Inde tot Appendicet operum, quae nisi obtento spe eioso nomine nemo nostrum sustulisset. Saepe de rei indignitate queritur Erasmus, qui fuit inter primos editores scriptorum veterum. Dicebat a tem, debere pertinaciae impetitorum pluximum dari in edendo: et sibi magno constare alienam

stultitiam Ad calcem opertian TERTULLIANI, ORIGENIS , ATHANASII, HIERONS Μl , AUGUSTINI, DAΜAscENI, BERNARDd occurrunt, quorum nul-

Iam paginam sine stomacho percurras. Vide verbi

causi Altercationem Athanasic contra Arium in Concilio Nicaeno a sat scio , dices, hanc vitia, quae sunt seorsim in singulis disputationibus, simul complecti '. Marime vera Augustini hoc fatum fuit. Ut enim taceam de Libris, Sermonibus sunt feces suta jeme , quae possent apud ignaros existimationem ejus valde de terere. Quod vel soli Sermones ad Fr tres in Eremo, de quibus dixi, satis, superque testantur. Nam in his Vix quidquam ostendas, quod non sit ex aequo insana, frontisque perfrictae, ut debeat communi sensu carere, qui putet esse

tanti doctoris. Legat in eo, qui potest, Augu- stinum

Εst Vigilii Lapse s , qui auctam post, nequa multo mollo rem iterum emisit inscripsitqua Dialotos fise Altercationes tres ab Atha - e ιν si Axiam . Sabellium, et Photinum ram Probo iudice haὲita.

199쪽

' mirum jam eongressum eum Ario, iam Tribunis vomae presectum: Hieronymum Cardinalem S. Laurentii: cadaver Caesaris , quod est quatuor antet saeculis palam crematum, tum maxime fluere tabo, et vermibus scatere quaeque alia sunt hujus ge heris, in quibus omnes rationes et Uistoriae, et

emporum, et naturae ex aequo turtantur.

Liber do illibata Virginitate Iancta ae gloriosae G vitricis Dei Mariae eontra Insdelas loquor de illo. quem hodie ostendunt, et Saniti ILDEPΗΟΝs I ser runt) quid est aliud, quam torrens ipanium synonimorum, ab eruditione et consilio magni antistitis tam alienus, ut mirer Vehempnter, Propenso Ecclesiasticarum precum ad sestum. dier Expectati partus virginei petitas hine Lectiones aeum tot suppeterent. aliae qx Patribus Graecis, aqLatinis, sane graves, ac luculentae. Repete hic eti m , quae Regula I. hujus eapuit de mereto GELAs II docebam. Nam doctrina, et sapientia tam ipsius, quam Synodi frequentis indi lignum videtur.

ρε α -e. Si quis liber sit valde apud veteres Iaudatus, num autem in eo es nihil, quod possit conceptam

exi limationem tueri, sub titulo eodem aIienus - obtruditur. Intelligo autem nomine veterum n0n quoscunque, verum illos, qui poterant idonei judires υν, ac ejus de pretio tam libera , qum vere pronuntiare Ratio

200쪽

Cognitio operum veteribus suppositorum. ID Ratio est eadem , quae Regulae superiobis ; eum hae laudes aeque scriptioni repugnent. . Exempla.

Cum tantae sint laudes, quibus Libanius, Na-κianzenus, Nyssenus , Amphilochius, Ephraem, An brosius, Gaudentius Brixiensis , Philostorgius,

Soetomenus , Photius BAsILII magnit Homilias et, Panegyricos tollunt: haecque eorum commendatio exacte respondeat recentiorum judiciis: atque omnibus chartis , quae esse ejus certo e stat, magnopere firmatur nil dubitem Romilia, verbi eausa in Laeriis dictam, Homiliam in Paenisentiam. Homisiam adversus eos, qui calumniantur, quod tres Deos colamus , Homiliam de sibero arbitrio, Homnia

in illud: Ne dederis somnum oculis tuis, Homia ιiam a. et 3. de phunio: denique duas , quarum una in humanam cirisi generationem; altera de Spiritti sanctis es, euieunque magis tribuere. Nec enim sunt pares eeteris; imo multum ab his distant sive rem, s ve verba spectes : certe eum fama, et praeeoniis quae dixi, minime consentiunt.' ob idipsum , quamquam non solum , quibus dam spurii, plerisque dubii sint duo fori post

riores ejusdem in Eunomium. Nec injuria id fieri omnes dabunt, qui hos cum tribus priotibus comtenderint.

S. ANTONIO PATAvINo tribuunt Sermones tam succi expertes, nullo excepto, ut si ille non aluter dixit, operae pretium haud fuerit, ut causa audie