Euripidis Tragoediae recensuit Godofredus Hermannus Orestes

91쪽

καρτερεῖν δει καὶ φέρειν αναγκαίως τα παρα του δαίμονος. Hic igitur interpungebai: τί δέ; ταλαιπωρεῖν με δεῖ. Eum audiendum

fuisse censebat Schaeserus, non cogitana, si ea quae vult iste scholia-ates coniungantur, inepte mediae sententiae inierlioni, quod in fine adiiciendum erat, si desperaret exaudiri Orestes. Nam abieeia spe fit ul

lum est absolvere coeptas preces. Verius illo, qui scripsit: τί δὲ δεῖ ταλαιπωρεῖν καὶ κάμνειν hii περὶ τὴν δέησιν' ου γαρ υπερ ἐμου ιονου καὶ τῆς μύελ Iῆς ποιoxsιαι την δέησιν, ἀλλα υπω παντὸς του οἴκου καὶ του γένους ηριων. ωποθανοντος γαρ ἐμου ἡ ἐκ προγόνων πασα ευδαι ιονία Ουησεται, ὰ ς ου διάδοχον ἐλου- σα ' ίςτε τῆς ζημως καὶ εἰς σέ πως τερνουσης, ἐπεὶ του avxoυγένους τυγχανεις, ora ἐττον ἐμου δεῖ σε σποτδα ιν omὐς σω- θεδειν. h αυτη η κατεισκευὴ πρὸς το ικνουριαι ἐστι τα δ' αλ-λα δια μέσου. Hoc enim dicit Orestes: per hane eoniugem tuam oro te, hei miser, pro ιanιis in quibus sum malis: sed quid labo

66b. Ven. b. καπάτησα. 667. aeq. Hoe dissichon recie lib. P. Flor. 6. s. Vict. choro, non, ut vulgati, Electrae tribuunt. 673. Libri et scholi stae: θνωκοντα και κτείνοντα τους ἐναν-

92쪽

τίους, nisi quod Aug. d. κτείνοντας. Ven. b. autein κτείνοντα καὶ 3ννησκον La. Scilicet quum absurde dieitim esse sentirent e Mnκοντα καὶ κτείνοντα, unus scholia filaru in ad θνησκοντα supplet εἰ δε οειεν, alius autem scribit: τὸ ἀναστρεπτέον ' εστι γαρ κτεινον - τους ἐναντ&υς και θνησκοντα. At si sic seripsisset Euripides, no solum ambigue locutus esset, quia κτεlνοντα καὶ θν σκοντα τους ἐνανrίους vit eum qui etiam si moriendum sit, vel eum qui moriens inimicos occidat significare pol psi, verum eliam sine caussa statim reui atrocissimam posuisset: neque enim continuo intersei inimicos necesse est, quo quis aliquem ab eorum saevitia defendat. Vellem lotus verissus abesset, quem Omissum non requireremus. Sed si scriptus ab Eu. ii pide est, patet propinquos etiam cum illoriis periculo luendos esse dici. Itaque veteris scribae errore factum videtur ut θνήσκοντα καὶ κgει- νοντα pro θνήσκοντ' ἄν ῆ κτεινοντα exaraium sit. Sic demum etiam κτεινοντα reele dictum est. Nam ope in serendam dicit, si umcesse sit, muriendo, aut occidendis inimicis. Itaque hoc posui. 674. Flor. 2. 10. libre P. et Parisiensium unus apud Musgravium του ὁ αυ δυνασθαι. Omnes libri πρὸς θεων. Porsonus se non male nusta scripsisse ait. At ne bona quidem mutatio est, quae si sine caufilla. 675. Λορυ, dicit Matthiae, h. l. neque navim significat, neque sceptrum, sed hastam, quam duces gestant: sensus est adsum duae sine militibus. Propior vero haec interpretatio est, quam illae quas improbat: sed reelius dixisset hanc esse verborum sententiam: praeter meam ipsius non multam habeo sociam hasιam. 681. V n. a. b. cum plerisque codd. et vel t. edd. 'ιικροῖσι ει ἐν γαρ τυ ι γάλα πως ελοι τις ἄν. Par. A. Flor. 18. omittunt γάρ. Barnesilis et Musgravius με ν ei μcerunt. Brunehius et Porsonus dederunt πειικ'οῖσι ει ἐν γυρ ιιεγαλα. Porsonus quum rectius expungiarii culum dixit, non potuit alias rationes habere, quam usitatae caΡsurae neglectionem ei quod etiam σιώκροισι articulo caret: quae patet quam levia sint.

93쪽

eleeerunt, quasi non etiam in bono codioe aliquando per scribae negligentiam excidere versus potuerit. Quod si quis quaerat, quid tandem in hoc versu suspeeium sit, nihil inveniet aliud quam hoc unum voe bulum πόνοισι m. nam quae aequuntur eonsilio Menelai convenientissima sunt. Ad illud noνοισιν scholiastea adnotavit: σμικρα δυνάst Mia νειλεν εἰ&εω υ δε λέγει G μικροι ς πονοις, την ἐνεργει&ντιθεις ανrὶ της δυνus ειυς. Poterat sane oui illere πονοι πιν, et ne-aeio an Deerit Euripides. Nam quum Flor. 2. Taur. Ven. a. γαρ post α ιαθἐς inserant, suspieio est additum esse noνοισι , quum ι ora excidisset, versum autem sic scriptum fuisse: 93ιαθες γαρ ἐσδε καὶ το βουλεσθαι τοδε. Tυδε ponendum iudieavi pro ταδε, quod in libris e t. 683. Slohaeus XLVI. 5. qui hune et quinque aequontes versuaasseri: οταν γ αρ ὀργῆ δο ιος εἰς θυι ιον Πεπy. 684. Ald. et aliquot eudd. os/oιος, epteri eum Siobaeo OMOloriasque hie quidem deinde ti,ςnερ πῖρ. Pro Lίβρον Ven. b. ιιέγα. 685. Ald. Par. A. Mose. d. εἰ δ' ἡσυχως τιe αυτ p ἐνrεἰνοντι. Aug. b. αυrω γ' ἐμεινοντι. Λsk. I. Florentini omnpa praeter 2 l. Aug. e. et a prima manu Guel f. τις αυτ ος. Sio harus, Taur. Ven. a. b. Viet. el e currectione FIor. 21. τις αυrυν. Valelienarius in Diatrip. 234. τὶς αυτ ον ἐντεDοντι μέν. Porsonas eum Brunctio αὐτω τις ἐντεlνοντι μέν. ElmsIeius ad Ipli. Taur. 930. τις αυτὸν δε- τεμον Ita ρεεν, ut hi sint aeeusativi absoluti, quod fieri non posse recte monet Matthiae. Huic ηm χιος Tre αυτὸς probanti assentior, non item id sua sponte interpretanti. Nam sententia haec est: ipse si lenisereedas, talem eιiam populum invenies. 686. Stobaeus ἔποιτο pro υπείκοε. 687. Flor. 2. 25. Siobaeua ἐκπνευσει'. Ceteri sere ἐκπνευ.

688. Porsonus Branchii ut solebat auctoritatem secutus ex illius coniectura posuit. Schaeseras, si quid mutandum esset, malo. bat θελο e.

94쪽

ρε ta σοί τε. Atque etiam uose. a. sol τε. Porsonus cum Brune ioTυνδάρεων τε σοί. In Taur. et Ven. a. adscriptum: γρ. ἐλθων δ' ἐγώ σοι Tυνδαρεων πειράnos αι. Hoc recepi. Nam neque duplici isto τε opus est, et aegre desideratur ἐγώ. 692. .ibri: πυλιν τε πεῖσαι τω λιαν χρῆ νθαι καλῶς. Dubitari potest, sic an πείσας scripserit, ut πειράσοιώχι τψ λίαν χρησθει ι κ&λίῖς coniungantiir, suadendoque se conaturum eallide uli ira populi dicat Menelaus. Si recte se habet πεισαι, sententia est: eo nabor Tyndaro et populo suadere, ut moderate ira sua in ιe ulantur. Ita quae RPquuntur, reserenda erunt ad πεῖσαι. Non enim illa de moderatione ea, qua quis ipsi3 animum suum refrenei, dicta sunt, ut haec sophocli in Anii g. v. 715. αυδευς di ναος υςτις ἐγκρατρο πυδ τε ιν&c νπε ει ι ηδεν, υπτίοις κύτω στρέψας το λοιπον σέλιιασιν ναυraimta, sed de illa moderatione, qua erga alios utendum sit, ut

eos ne magi fi exacerbemus.

701. Libri: Ου γάρ nox' 'Αργους γαιαν εἰς τὸ μαλθακὸν

προς ros I9M. Aburra it a vero Musgravius, qui hie et ad Iph. Taur. 1403. εἰς τὸ ι αλθακὸν idem quod κατα τὸ ιι αλθακὸν essu pulabat, Luciani usus exemplis, in quibus ζο βάρβαρον ei similia adeaee rum barbarorum significant. Eodem modo hane locutionem ae. eepit Schae serus, qui προς ν ro/ras γ' αν seribi malebat, quod tui ei pretatur: nunquam Irgivis adhiberem blanditius, nisi neeeuisas, cui sapientes cedunι, me eostereι. Scholiotarum unus: ἰγουν ounorε τοῖς 'Αργείοις ταπεινύος υ non εΠτωκα ιεν, αλλὰ μεγαλοπρεπως καὶ

γενναίως αυτοῖς las Os θα, προ ύττοντες μετ' ἐξουσίας ἴσα αν ἐβουλόsιεθα. At meliorem viam monstrat alius: εἰ γὰρ Toveto ρήδιον, ουποτε δια του ' ργους τὴν γην, ἰγουν δια τὸ 'Αργος προςεgέροευν ἐαυτους εἰς τὸ μαλθακον. Quocum con enit adscriptum in eod. Guel f. διὰ τὸ Αργος. Ex quibus apparet, abstersa vetusta labe scribendum esse: ου γάρ ποτ' υργους γ' rνεκ αν εἰς τὸ φιαλθακὸν προς ηγομεσθG. Non enim umquam argirorum quia Diuili do by Coosl

95쪽

m eaussa ad Imitatem addueerer. Superbe loquitur Menelaus, fortitudinem suam iactans, quo ignaviain dissimulet. lia abit de grena. Nam quae deinde Orestes dieit, solus seeliin in arena loquitur. Ius. Brunctilis et Porsonus eum Ald. Flor. 2. et e eorrectione Io. οπς. Ceteri orrol. II0. Pro ooπηρως, eui in Taur. superseriptum σUμφορuς, in Flor. 2I. et Ven. a. autem adiecium est συμφλορας, Venetuε b. habet aωτηριος. 7ι b. Aldinae error προ ἄστεος propagalua in alias veti. edd. Cὐ- dioea et schol. Hermogenia in Walzii rhetor. T. V. p. 52b. δι αστεος. IIavn. δι' Mστεο ς.

716. Libri συλλογον πολεως ἀκουσας, τον δ' ,δων αὐτὸς σαφῶς. Id est: nυλλογον, τον μἐν ἀκουσας, τον δἐ ἰδων, euius generis exempla attulit Porsonus ad v. 89I. Mose. a. σὸν δ'. la Duili od by Corale

96쪽

Μενελεως κάκιστος εἰς μιε καὶ κασιγνήτην ἐμήν.

Ven. b. alipsi αυτ ος. Unus scholiasiariam: τον ἐπι σε καὶ τηναδελφην οὐλλοὶ oν noλεως καὶ ἀκουσας καὶ τοῖς ἐφθαλμοῖς Idiυν. Unde quis coniiciat ακοxσας τ' εἰςιδων τ' αυιος σατως, vel ακουσας οιιιεασίν τ' ἰδιον augῶς. Alius seboliasses: λέγει di μι ἐρχ ιενυς διὰ πολεως ηκουπα πειρά τε νεον ιυς ἐκκληnίαν Ἀργεῖοι ἐποίησαν inὲ si καὶ την 'HIDrραν, τι α κτείνωσι Q ειδον di και αυιὸς ἐν τ' ἐκκληπία τινυς στείχονIας. Selioliastes Ile mogρnis omisit liunc versum sententia integra, si, quod ille in sequente versu liabet, ως θανουνrας αὐτίκα, scriptum Wsset αυτυ' ως θα- νον ιένοους. Ssed illud nillil est nisi error seribentis pro κτανουντας, quod est in Flor. 33. ut κτανοῖ νζες in Ven. b. 722. Ald. et eodd. εἰς ἐμέ, praeter Ven. a. in quo est εἶς 'sai. Porsonus euiu Musgravio et Biunculo ἐς ἐμέ. Defendit εἰς ιιε Elm leius ad lph. Taur. 64. Vide ad v. 383.723. Hκοrμὸς sin interplinctione tu ne ebatur sequentibus. Porsonus suspirabatur distinguendum ess , vi oratio tu fine versus suspρnderetur, ut abrupta. Schaeserus subaudiri ἐχει malebat. Id Deit etiam glom, tor eod. Gii et f. Boiasonadiis eoni ieiWbat εἰκοθ' ως. Mihi, quum εἰναι etiam aliis in formulis eum adverbiis coniungatur, ἐστὶ intelligendum videtur. Potuit vero εἰκὸς τὶν geribere.

97쪽

726. Cant. N. Aug. b. φιλος. 727. Mosc. a. Flor. 21. ἰ και δαμαρτα. Bene legeretur ἡδύ ιαρτα. 720. Flor. 33. πλείους. Id sic verum esset, si hctiberetur: nλεὐε ς Ἀχαιιυν ωλεσ' ου γυνὴ νιha. Iloae. a. Guels. 'γχαι oxς. Sitie iusia caussa eensor Elinsteii Hrraclidarum in Diari elasa. nse. XlV. p. 304. scribendum putabat noλλους. 732. Ad-μ ἰδεῖν in multis eodd. adseripia interpretatio ανίζεσθαι. Nam qui aliquid videt, intuetur eredo, non avertit oculos. Quod Matthiae voluit, ἰδειν esse περιιδεῖν, non magis fieri potest, quam ut videre ait praeiervidere. Duiliaco by Coos e

98쪽

733. Ald. Cant. N. Flor. 2. I 0. 33. Taur. Havn. Ven. R. b. τόδε γάρ. Ceteri τοῖtό γ Id Porsonus reeepit, non recte. Lalet in ea seriptura et oi τ' ἐνω εἰδέναι θέλω. Toδε γαρ tot rectoris videtur esse, nisi quis etiam et oszό a correctoribus profectum putabit, quum pede imminutum viderent versum, qui integer talis suerit: πρὸς θεῶν, τί δῆrα προς τάδ' ε εν; εἰδέναι θέλω.734. Porsonus cum Brunckio ηυλΩβειθ'. 735. Ald. et quinque codd. ἐς. Ceteri εἶς. Deinde Ald. Havn. Taur. Ita Drta n αντ' Vis νιαθών. Liber P. Florentini του ro πάντ' co ριαγών. Sic etiam Ven. a. b. sed ιιαθεῖν habentes. 73g. Vulgo ei apud Moseliopulum Opuse. p. 85. σπείρας, sed multi eodd. σπείρεον. Praesens detendit Schaeserua parum apio argum nto; r lieit Malilaiae ut iniuriosum in Tundarum, quasi non nisi improbissimas filias prvereare solitum. Ea certe non iniuria est, quum probam non procreaverit. Praesurrem σπείρων, si αρέστας sine arti. eulo positum esset. Nunc distincte Helena et Clutaemnestra signi.

fieantur.

99쪽

Ora ορῆς; φυλασσομεσθα φρουρίοισι Πανταχῆ.

74 l. quum seboliastes ἐν κακοῖς per ἐν κινδυνοις explicet, videri potest poeta seripsisse ιιῆ σ' αναγκυχν δανειν, quia, si Pyladea iam nune inevitabilpiti esse niortein credat, non videatur recie paullo post, ubi de rapitali supplieio audi ii, dicere διὰ φοβου γυρ ερχομαι. Verum defendenda videtur librorum scriptura ita, ut nune suam opinionem proferat, statim autem, ubi eam non vanam esse aecepit, re ipsa imminens , ut sit, vehetnenter limere incipiat. 743. AId. etl πραγμα. Codd. τί χρῆ εα.744. Vulgo ο ιιυγος δ' . Sublatum a Brunckio δ' abest etiam in Ven. b. Servavit Porsonus.745. Ven. b. ιιακρων, errore selibae stακραν dare volentis, pm λιχιεύν. 746. Ald. φρουρίοις υλασσφιεσθα πανοπου. Iustum Prinborum ordinem praebent codd. quorum in Par. A. est φρουρίοις ἄ- πανταχῆ, quod recepit Brunckius. Huius eodex et Flor. 2I. απανταχου. R. Flor. Io. Tauri πανταχῆ. Sie Polsonus. Duili os by Corale