장음표시 사용
111쪽
De sontibus quibus Athenaeug in rebus mus. lyr. enarr. usus sit. 107
atque colligendo, Aristoclem ab ipso sophista excerptum esse credo; immo in seriptore tam uetusto optimisque et uberrimis sontibus uso, cuius libri sine dubio maximam partem in posteriorum compilationes recepti erant, confidenter hoc negare nullus dubiis. - Sed priusquam de auctore illo mugico coniecturam proponamus, multae quaestiones huc pertinentes restant nobis instituendae et si dis placet soluendae.
Hinc Tryphonem concludas paulo posteriorem suisse Didymo. Eiusdem discipulum eum secit Lehrsi), quem secutus est M. Schmidi praes. Did. p. 6, sed ueterum nemo tradidit. At Τrypho si fuit Ammonii Aristarchei seu filius seu discipulus, qui potest floruisse sub Augusti imperio 2 Etenim Aristarchus moritur c. Ol. 159 60, nisi etiam prius suide M. Sehmidtium in Philol. uol. VII p. 3683. Quare aut alius est Ammonius ille Tryphonis - aut Ammonius Aristarcheus non primus fuit Ari
huius loci dissicultatem aliter expedire studuit L. Roh de Mus. Rhen. not. XXXIII p. 168. Nam ista aetatis definitio prorsus absurda et nulla esset, si multum liceret recedere ab anno 3Ia. Chr. Idem p. 218 Tryphonem sumit nixisse circa 120-50 a. U. Didymum c. 80-1), id quod eum Suidae testimonio nullo
112쪽
Carolus Albertus Bappmodo potest conciliari. Praeterea Suidam s. u. Tρίφων defendit contra Arthurum de Velseu Τryph. fragm. coli. et disp. Berol. 1853 p. 2ὶ Suidas s. v. Arisιν τριος Πίων ' γεγOνως κατατοῖς ADDDGrου χρονους , nam huius aequalem fuisse Tryphonem - nisi posteriorem - sequitur ex Apoll. de pron. 114 b uide Roh d. l. L). - Certe hac uia nemo nobis poterit persuadere Didymo antiquiorem esse Tryphonem ij. Contra Tryphonem Didymi sententias modo testimoniorum loco app0Suisse modo impugnasse e fragmentis eius tam certo potest demonstrari, ut dubitationi nullus maneat locus. Sehol. Il. X u. 450: Kox mi tirioveo ν' - μέμννηται δε κaὶδ Aldi μος τῆς amodo σεαις καὶ Tρίνων' ἐκεiνο δε προστlerii σινὁ Tρυφων, Oτι -. Vides Didymi copias a Tryphone auctas. Sehol. Il. st 557: δασυνει Aidi sιος το εaσας - ωρέσταρ
δοτικῆς γενεσθαι, ἐμεὶ κτL Idem aecidit. AldDιιος καὶ Tρυφον habes in Cram. Anecd. Paris. I p. 179, 29 et p. 188, 32. Ceterum nihil interesse, seu Tρυφων καὶ Ai-do ιος seu Aldvsιος καὶ Πυτων ponatur, d0cuit Naber pro-legg. ad Pliot. p. 14. Denique chronologicum sine dubio ordinem Dominum praebet Anon. de Comoedia in Cram. An. Par. I p. 7, 1: ιστερον di spost Pisistratum Zenodotum Aristarchum) ταύτας ciγιάσας
I, Duenigerum de Zenod. p. 19 Tryphonis libros a Didymo adhibitos statuentem recte resutat Suehie, qui in Phil. uol. VI de Tryphone egit.
113쪽
De sontibus quibus Athenaeus in rebus mus. lyr. enarr. usus sit. 109
Mil. βίβλους) σκηνικάς τε καὶ ποιητικας σαλεiστον ἐς σαντο Aiδυμος Πυφευν Ἀπολλωνιος 'Πρωδιανος κτλ.Praeterea usu8 est Τrypho Dionysii Thracis, qui fuit Pompei, et Demetrii Ixionis, qui fuit Augusti aequalis, libris i . Tryphonem Didymo fuisse recentiorem praeter eos, quos supra laudaui, etiam Naber protegg. ad Phot. p. 10) sine ulla dubitatione ponit; idem multa Didymea per hunc grammaticum posterioribus lexi cographis tradita esse ad summam probabilitatem adduxit i. Contrariae sententiae praeter DuentZerum nemo quod sciam exstitit auctor uel patronus nisi Eruinus Rohde. Qui praeclarae de Pollucis sontibus commentationis p. 47 de Iuba Mauretano et Tryphone disserens: 'mihi non dubium, inquit, quin Athenaeus, quae ex antiquiore scriptore profert, recentiori debeat; qui est Iuba'. Idem p. 67: 'Iuba enim quin Τryphonis Onomastieon adhibuerit, nequit dubitari'. Immo ne potuisse quidem adhibere iudicandus est; nam Iubae libri praesto erant Didymo, id quod probe scit uir doctissimus; Diduini autem opera Tryphoni, ut uidimus; unde sequitur ante Tryphonem scripsisse Iubam. - Ιsto Rohdii errore iactum est, ut spes, quam conceperam: fore ut laboris eius ingeniosissimilandamentis meam de Athenaei fontibus disquisitionem superstruere possem, me salleret. Gaudeo autem quod libello uiri clarissimi non prius mihi contigit potiri quam ipse de his rebus firmum ac liberum nanctus essem iudicium. Iam quid ex illo ad Athenaei sontes eruendos redundaret, accurata epicrisi diiudicandum erat. Unde uicissim etiam Pollucis sontibus nouae lucis aliquid additum iri confido. Ceterum quae debeam Rohdio, grato S per animo confitebor. Redeamus igitur eo unde eramus profecti: ad Αth. IV p. 174 b. Hinc usque ad finem libri IV sophista musicorumli Contra Didymus usurpatus est iam ab Aristonico Homerico, Strabonis aequali. 2J CL etiam Freyerum de Schol. Aesch. fonti. Trypho, quem Augusti et Tiberii temporibus floruisse constat' Stud. Lips. V p. 373.
114쪽
Carolus Albertus Bappinstrumentorum dat descriptionem. Statim post Aristoelis de organo hydraulico testimonium de eadem re laudatur Trypho:Tρυφων δε ἐν γ' περι ονομασι ν ἐστι δε το συγγραφιιι α περὶ αὐχῶν καὶ oργανωνὶ συγγραφαι φησὶ περὶ τrς υδραυλεως Λαζ- σψιον τον ιιηχανικον. 'Eγω δὲ ODκ άἶδα, εἰ περὶ τὰ o νoti ασφαλλεται. Hic obiter contra Schweigh. illud oνομα non debere referri nisi ad Ctesibii nomen adnoto; nempe gemus hie est: 'Ctesibius hydrauli inuentor secundum Aristoclem suit κουρευς', Trypho contra mechanicum quendam, qui de hoc organo scripserit, eodem nomine appeIlat nescio an falso'. Apud Vitruvium 3) pater est longor, filius res pneumaticas e cogitauit; sortasse inde Aristoclis et Tryphonis dissensio explicatur et componitur. In sequentibus Tryphonis nomen semel redit, p. 182 e, ubi sententia eius cum Iubae doctrina coniuncta est. Sed non semper Athenaeus ubi TUPhone usus est, n0men eius apposuisse conuincitur comparatione inter p. 182 d et XIV p. 634 fiustituta. Etenim posteriore loco eadem uerba sub Tryphonis nomine redeunt. Multo sane frequentius in his capitibus Iuba in partes uocatur; quem de instrumentis musicis ἐν τοῖ τεταρτ o e εατρικγῆς ἱστορέας egisse discimus e p. 175 d. Inde Rohde capp. 7b-78. 79. 80. 81 tota deberi uni Iubae nimis confidenter quouis pignore') ) affirmat eiusdemque copias Pollucem adiisse contendit, utpote qui in sua instrumentorum
musicorum recensione passim cum Athenaeo consentiat, interdum ad uerbum congruat. Alios auctores praeter Iubam ab
Athenaeo hic adhibitos esse Rohde negat. Α Iuba igitur putat appositos suisse Aristoclem Tryphonem Arte dorum Ameriam Neanthem Protagoridem Euphorionem Aristoxenum ete. Esto, concedamus de omnibus: de imo tamen Tryphone non concedo; primum propter tempora: quid quod Didymum Iubae historia theatrali usum esse Rohdo ipse affirmat p. 3b. b0 es Hesych. s. u. βλιτυρι)3 Didymum autem ante Tryphonem
1 Ed. Rose p. 160, 3 - VII, 14. 237,5 -. IX, 8, 2. cf. p. b, 27 - I, i, T. 259, 18 - X, 12, 1. 260 - X, 12, 4. Plin. VII, 37. 23 De Poll. lant. P. 34.
115쪽
Da fontibus quibus Athenaeus in rebus mus. lyr. enarr. usus ait. 111
seripsisse supra uidimus. Dein Athenaeum eorum nomina, quibus praecipuis utatur auctoribus, aut reticere aut subdole, quasi minuta tantum eis debeat, interponere Solere, contra quOS non
ipse adierit sed apud alios inuenerit laudatos, semper in ore habere meminerimus. Tertium est quod Pollux, Onomastici auctor, multo commodius Tryphonis libro uti poterat quam ipsis Iubae uoluminibus, 'ut actum acturus fuerit, si praeter Tryphonis ονομασίας Iubae theatralem historiam consulere in animum induxerit', - nam sic eonuersa ualerent Rohdii uerba p. 67J. Etenim Trypho sine dubio Iubae copias non praeteriisse aut certe per Didymum eas recepi8se gemendus est. Atque usum es8e Pollucem Tryphonis Onomastico et Roh de
probabile ducit ipse p. 14. 17 med. t 66) et uestigiis haud raris
Ath. XI, 503 d s. u. ψιδός eum Poll. VI, 108 de hoc vage nusquam alibi legimus). Maxime autem huc facit, quod εὐδυῆνκ-αλογος apud Poll. IV, 53 sqq. cum eis, quae Ath. XIV eap. 10. 11 ex Tryphone proseri, ita consentit, ut de communi sonte dubitari nequeat; id quod insta diligenter per singula probabimus. Quidni igitur de instrumentis musicis ubi eadem
tradunt Athenaeus et Pollux, Tryphonem utriusque esse auctorem licet suspicari 2 A Iuba uero semel certe Pollux aperte dissentit: λωτινος αυλος apud Ath. p. 17b e auctore Iuba Aegyptiorum inuentum dicitur, contra p. 182d Libyorum; cum posteriore loco consentit Pollux. Rohde p. 2b), qui eundem utroque loco auctorem ab Athenaeo descriptum e8se putat, sacere non potest quin sophistam parum accurate Aegyptiis 'Alexandrinorum ut laudem etiam angeret' inuentionem illius instrumenti tribuisse arguat. Sic 'non pugnare cum Athenaeo Pollucem' effieit. Sed qui libero iudicio rem considerauerit, Pollu-
116쪽
Carolus Alberius Bappeem non cum Iuba sed cum eo scriptore sacere confitebitur, quem p. 182 d describit Athenaeus: hunc uero Τν, phonem esse, cuius et uerba proxime antecedunt et nomen sinterposito Iubae testimonio) sequitur, satis ueri simile est, praesertim cum de Alexandrinorum more agatur. Ac neseio an Alexandrinorum laudes Athenaeus in Τryphone Alexandrino inuenerit. Sic rursus neglegentiae crimen ab eo defendimus. Sed acrius statim castigatur Deipnosophistarum auctor a
Rohdio propter alium Pollucis dissensum. Etenim de pandurae inuentione quam Poll. β60 Assyriis tribuit, Athenaeus p. 183 shaec narrat: Πυθαγορας ὁ γεγραφεος περι τι ς ἐρυθρας θα
ἐκ τῆς ἐν τῆ θαλασσο φυομέν ς δάφνης. 'Verum egi, uehementer discrepant' inquit Roh de sp. 2S . Iam conseri Ath. XIV, 633 s, ubi idem Pythagoras Parthos et Troglodytas uti resert sambuca χρνῆσθαι dicit, nihil amplius . 'Magnas alicubi
turbas mouisse Athenaeum concedes'. At nec uideo Pollucem cum Athenaeo pugnare nec priorem huius locum cum altero; immo res diuersae nec tamen contrariae traduntur. Quod uero Roh de Euphorionem, ex quo utroque loco Pythagoras citatur, po8tquam p. 635a sambucam idem esse instrumentum, quod antea magadis appellatum fuerit, tradidisset, non potuisse narrare contendit Troglodytarum suisse inuentum sambueam - nam magadis aut Lydorum aut Sapphus aut Thracum ευρ μα - :primum de Τroglodytis non Euphorio ipse sed Pythagoras testis est: Euphorio quid hac de re senserit, neseimus; dein non fidem' esse organum magadin et fambueam dicit ille sed πα
όφε ποτε καὶ σαμβυκην μετονομασω ναQ, transformata igitur est magadis ad sambucae similitudinem ideoque. 8ambucae nomen in eam translatum; denique inuentam esse panduram aut sambucam a Troglodytis minime tradidit Pythagoras sed χρη σθω, κατασκευαίειν eos narrat; quis inuenerit, nnde illi acceperint, tacet. Quare hic quoque Athenaeum culpae prorsus immunem e88e contendo. Nam quod Pollux φιγυραν a Troglodytis inuentam esse narrat, cur hoc instrumento usi non Dissiliaco by Corale
117쪽
De sontibus quibus Athenaeus in rebus mus. lyr. enarr. usus sit. 113
poterant aliis uti omnino non recte Rohde istud Polludis testimonium tractauit. Legimus euim: φιγυρα τὰ μὲν ευρηαα Λιβυκον, /ιάλιστα δε Tρωγλοδυτ υν. Hic ille, quia Libyes Troglodytae non noti sint, corrigit: μἀλλον δὲ Πωγλοδυτῶν, 'ut diuersas doctorum hominum sententias disceptet Pollux'. At mihi reeta loci interpretatio haec una uidetur esse: 'psithyra inuenta illa quidem est a Libybus, maxime autem Troglodytarum est', i. e. Troglodytarum proprium, in usu apud Tr. Eodem modo opinor pandura ASsyriorum inuentum et Sambuca a Lydis sortasse excogitata apud Troglodytas in . usu esse potuerunt'). Sed etiamsi inuentam esse a Troglodytis fambucam traderet re uera Athenaeus uel potius Pythagoras, ab omni uituperatione idem defendendus esset: quid quod Clem. Alex. Strom. I cap. 16 in catalogo illo inuentionum: ias τε Tριαγλod ται, inquit, σαμβυκην εiρον οργανον ιιουσμον γ Qui optimos sontes laudat ευρέσεων scriptores Semonem Aristotelem Theophrastum Philostephanum Stratonem alios eosdem sere quibus utitur Plin. N. H. VII, 34). Iniuriam igitur Rohdefecit Athenaeo in turpes errores eum incidisse clamans. Neque iure idem sophistam p. 636 s ex ipso Iuba hausisso
των -; unde totum hoc Athenaei caput auctori alicui deberi apparet, qui et Iuba et Bitone usus sit '. Iuba igitur ne hic quidem ab Athenaeo ipse inspectus est. Aristoxeni doctrinam agnosces in enumeratione tibiae generum p. 176 s instituta coli. p. 634 e. Superiore loco τελεέοις et υπερτελεέοις additum est nomen ambos complectens, quod est ἄνδρε ἐοι. Cum his Athenaei locis comparandus est Poll. IV, 80-82, qui eandem doctrinam sed aliquanto uberiorem profundit. Quem simillimum lautem sequi et ex eorundem generum Aristoxeneorum mentione et maxime inde cernitur, quod quae apud Athe eum praeterea memorantur genera,
li CL p. 637 b. 23 Sambucam et orginum musicum et machinam Fest 1 quoque commemorat p. 324. Cf. Suid.
118쪽
Carolus Albertus Bappredeunt pleraque apud Pollucem. Monendum autem neque id ipsum genus, de quo apud Ath. testis est Iuba, deesso apud Pollucem; sed eum Iuba ἐλί ιους αυκοῖς Φρυγάδν εἶναι ευρημα, ονομα εσθω δὲ και σκυταλέας tradat, Poll. β 76 eosdem inuentores nominat, σκυταλια autem 6 82 demum commemorat
neque quidquam de necessitate inter haec nomina intercedente addit. Hoc si Iubam uterque descripsit, nullo modo explicatur; contra si Tryphonem, Pollux Iubae testimonium ab illo appositum ex parte omisisse statuendus est, ut 8olet non curare testimonia; es Poll. I 75 cum Ath. p. 175 e de monaulo): Pollux Iubae uerba omisit, ceteroqui cum Athenaeo, h. e. Τryphone, consentit Rohde p. 26 uix cuiquam persuadebit . Athenaeus autem σκυταλ α iterum nominare, id quod Tryphonem secisse e Polluce discimus, super8edit. Ceterum Pollux et Athenaeus fere semper in his rebus etiam ubi sententias easdem proferunt, uerbis ita discrepant,nt quasi consulto id fieri dicas; e. g. de Epigono Ath. IV, 183 d ex Iuba) et Poll. IV, 59; de gingis Ath. 174 s et Poll. k 76.
Quare non modo Iubam sed ne Tryphonem quidem ipsum ab utroque descriptum esse credo. Iam apparere opinor Roh dii de Iuba sententiam esse mittendam. Nam si omnino de organis musicis uno sonte usus est Athenaeus, cui reliqui auctores sere omnes debeantur, is non potest esse Iuba, potest esse Trypho. Alii ex eis, quos
laudat Athenaeus, in censum non ueniunt. Restat autem ut quaeramus, utrum Iuba a Tryphone an uterque iuxta sit adhibitus ab Athenaeo uel eius auctore. Atque videmus Pollucem non modo de eis rebus cum Athenaeo consentire, quarum
testem habeamus Iubam, sed etiam de aliis multis idque gemelita, ut cum Tryphone contra Iubam conspiret. Unde sequitur Pollucis auctorem et a Iuba et a Tryphone pendere. Quem si recte ipsum Tryphonem esse coniecimus, Iuba et apud Pollucem et apud Athenaeum Tryphoni debetur. Haec sententia egregie confirmatur eis quae legimus Ath. IV, 182e: Θηβαίων
119쪽
De sontibus quibus Athenaeus in rebus mus. lIr. enare. usus sit. 115
ροντίνους αυλους παρα Solνιδεν ανατρη jνat. Vides Iubae de οστεi, oiς tibiis doctrinam a Tryphone de suo auctam; nam illa καί eoniunctione respicit Trypho ad Iubae uerba ). Priusquam progrediamur nia, paulum in ista de organis musicis disputatione libet commorari. Mirum sane in modum ab hydrauli descriptione Athenaeus transsilit ad γιγγραλοις tibias sola γαρ particula adnectens rem pror8us diuersam. Sed es de huius uoculae usu p. 176 s: τους γαρ ἐλίMotς αυλους -; unde de transitu ad alium sontem laeto non esse cogitandum apparet; neque neglegentiae culpandus erat auctor. Ceterum p. 174 f pro ο Ξενοφων, cuius nominis de his rebus scriptorem non nouimus, nescio an ὁ Πυφων sit restituendum; nisi sorte idem ille est Xenophon, qui seripsit περι Θεογνιδος Ad ea, quae p. 176e-e et 182o de tibiis e calamis et
ex ossibus saetis narrantur, cf. Ρoll. X, 183: καὶ aDλους οστεἱ-νοῖς καὶ καλαιιινοῖς ριστοφαννὶς ενη - grammaticus sine dubio, nam sequitur Callimaehi testimonium. Quid si Aristophanes Byzantius, ut e. g. O vos astaς ηλικιων et περι συγγενικων ονοματων scripsit, etiam in tibiarum generibus recensendis Tryphoni praeterit 7 Quem illius copiis studiose usum esse et Naber docuit in Proleg. ad Phot. et e Pollucis cum Aristophanis fragmentis comparatione, quam instituit Roh do p. Ib cum notis, p. 16.17l , elucet. Grauissimus est locus Ath. XIV, 619 b, de quo insta peculiarem quaestionem instituemus. Neanthis ε ροι cum non nisi p. 175 de apud Athenaeum obuii sint, hoc testimoninm a Iuba, qui ante eum laudatur, appositum fuisse Roh de non sino probabilitate coniecit. Sed σπιιβυκην, quam Neanthes inuentam esse tradit ab Ibyco, Iubam tribuisse Syris non debebat colligere ex Athenaei uerbis
procul dubio corruptis. Nam uerba τὰν καλούμενον λυροφοίνικα Ga ιβυκνὶν neutiquam posse coniungi sed lacunam esse
13 Pollux satis habuit priorem obseruationis partem Sublegisge. 23 Bergh ad Bacchyl. D. 53 eonieeit Ξενοφανηε causis non Rdditis. Xenophanes de I Idis testis est apud Poll. IX, 83.
120쪽
Carolus Albertus BappStatuendam post λιθοφolνικα nemo non mihi concedet; diuersa enim sunt instrumenta. Nescimus igitur utrum Iuba etiam degambuca testis sit necne. Sed etiamsi hoc uerum sit, Rohdeabusus est Suidae, qui s. u. Ἱβυκος consentit cum Neanthe, testimonio, ut Neanthem a Iuba adhibitum esse probaret. Nam Dionysius Halicarnassensis Hesychii Milesii auctor cum de Ibyco poeta lyrico scripturus esset, sine dubio non Iubae theatralem historiam euoluit sed eorum libros, qui etc. λυρικων ποιqτων egerunt. Idem ualet de Suida s. n. Μαρσνας et Ath.
IV, 184 a. - Αecedit quod Suidas de trigoni inuentore dissentita Iuba; hic enim apud Ath. IV, 175d Syros, ille Sibyllam ses. Scamonem apud Ath. XIV, 637 b) nominat.
Capita 83 sq. diuersae sine dubio a prioribus originis sunt. Atque quicunque legerit libri XIV capita musica, eundem sontem - opus quoddam musteum amplum doctumque - utrobique subesse sentiet; nam simillimus est narrationis color, abonomastici indole longe abhorrens, et eidem auctores peripatetici. Accedit uestigium quod detegitur p. 184 f collato schol. Pind. Pyth. II, 127 - ὁ δὲ Ἐπίχαριιος τὴν χθιὶ ναν φροι τoiς
Didymusne hie latet communis auctor 2 Eiusdem προς rντεξ γ σεις XIV, 634 e laudantur de rebus musicis. Ionis uersus seeuntur illud Epicharmi testimonium apiul Ath. IV,
Transeamus igitur ad Itbrum XIV, qui ob argumeutorum affinitatem accurate cum libro IV comparandus est. Sophista post conscriptum librum IV nouas de rebus musicis sontes iudetur nanctus esse, quibus ad retractandam ex parte materiam uberius et doetius, quam antea potuerat, addueeretur. p. 616e περι αυλῶν disputatio incipit. Praemissis uariis quibusdam obseruationibus Tryphonis fragmentum proponitur, ex quo Onomastici eius indoles Polluci simillima bene potest cerni: αυλήσε ον δ' εἰσὶν ὀνομασίαι, ως φησι Tρυφων ἐν νονομαμ ῶν, αἴδε' secuntur nomina alphabetico qui dicitur or- Dissilired by Corale