장음표시 사용
81쪽
Ad aureae aetatis fabulam symbola.
77 tuis asseruntur, nihil probant nisi deliciis plenam in Oreo uitam
esse, et quod extremis uerbis Sacrificia commemorantur, quae mortuis quasi deis fiant, et preces, quibus petatur ab eis, ut bona in terram mittant, non ad honorem, quo Duantur, laudandum adiuncta sunt, sed ut demonstretur deorum uitam illic secundum hominum opinionem agi et bonorum omnium abundantiam adesse. Quam enim aliam ob causam hoc potissimum efferri eredamus, quod τἀγαθά ab eis postulantur, nisi ut probetur eos uiuere D αῶσιν αγαθοῖς γAe re uera descensum esse ad inferos et partem sabulae in Orco actam esse probatur fragmentis 500 et 501. Seholiasta enim ad Ar. Ran. u. 293, ut demonstret Empuine nomine interdum Hecatam significari, affert hos uersus ex Tagenistis:
et adicit: εὶ τα ἐπιφέρει ' ' τί καλεὶς τὴν ' πουσαν 'ς Quae uerba simplicissime sic interpretari licet, ut statuamus aliquem Hecatae mentionem uerbis adlatis secisse, alterum autem moleste ferre, quod ille nomen timendae deae proloquatur, sed in uituperando illo pro Hecata Empusae nomen adhibere, quasi Empusa nomen tantum aliud eius deae esset, quae proprie Hecata uocatur sic enim intellegenda sunt uerba scholiastae, quae locum laudatum antecedunt: ' ἔνιοι δὲ τ ὶν αυτην τῆ ειατρseil. την Esurroi σαν, quae in lemmate est). Quoeum optime consentit Hesychii locus, quem FritZgehius in commentario ad Ar. Ran. p. 162 laudat: χιιπουσα . . . χριστοφάνης δὲ τὴν Ἐκατην ἔφη ' Ennoυσαν'. Ex his apparet Berghii coniecturam:
alterum interlocutorem propter nomen salso adhibitum, non modo Superfluam, sed ne rectam quidem age. Nam 1ὶ Berg-kius sumit eam, quae Εmpusa sit, salso ab illo Hecatae nomine appellari, eum contrarium appareat ex Hesychio ses. FritZsch.
p. 163ὶ 2ὶ omnino de nominibus salso adhibitis in illo colloquio non disputatur, nam tunc scholiasta ipsam illam uituperationem commemorasset, cum re uera uerba eius ita instituta sint, ut doeere nos uideatur, quomodo ex comparatione duo-
82쪽
rum, quos assert, locorum appareat ab Aristophane haec nomina promiscue usurpata esse. Neque Hesychius diceret ab Aristophane Hecatam Empusam appellari, si ipse Aristophanes huius usus reprehensionem induxisset. Mutatione igitur si abstinemus, haec uerba: 'τί καλεὲς τνὶν 'M-ουσαν; manifestum est diei ab homine metuente, ne Empusa nominis sui appellationi oboediat, eo scilicet loco, ubi tale aliquid fieri poterat. Qui uero eiusmodi locus aptior se praebet Orco, quo loco Bacchum quoquo in Ranis u. 2S5 sq.) eiusdem numinis timore agitari videmus 3 Ut incertiora adiungamus, si lag. 493:
in longo et periculoso ad inferos itinere a cautiore aliquo diei credimus, qui ceteros a tergo sequi malit, simillimam imaginem Lucianus in Menippo p. 47l praebet: ἐπεὶ di iniιεν ἐν του σκυτεν, προῆει ι ἐν ὁ Μιθροβαρζανι δε εἱαoμην dὲ ἐγυι κατοστιν Ho ιενος αἰτου , quae narrat homo in Orcum prosectus. Et ut iam uidimus in Aristophontis Pythagorista et in Eubuli Anagogomenis de beatorum cenantium catervis referri, fortasselag. 492:
non tam otioso de rebus procul remotis colloquio debetur, quam uiuo populorum Segregatim epulantium aspectui, qui Tagenistis in Orco sese praebebat. Distinctas quidem in Orco animas Euerates quoque in Luciani Philopseude p. bl uidit atque ibi quidem, Homerica locutione usurpata, κατα c λα
In Achaei Aethone apud inferos cenatum esse Urlichsius Phil. uol. I, 561 credit et si recte Wilamowitetius Eupolidis in Taxiarchos post Phormionis mortem actam esse statuit, Phormionis cum Baccho prandium seg. 250 eodem delegandum est. Quid Nicophontisci do D ανι υν ibi uoluerit, nescimus. De uiuorum ad inseros descensu Amipsiae quoque fragmento ine. 23
83쪽
Ad aureae aetatis sabulam symbola.
79Quo loco non uideo cur Meinehius ' ιη' in 'μέν' mutauerit. Nam ei, qui descendendi ipsi consilium capiunt, non sunt
θανοντες, sed /ιῆ θανοντες. Neque per Se nece8Sarium erat,
si mortuis illio honores fierent, etiam uiuos aduenas eorum participes fieri. Nam ad insulas quidem beatorum si qui ante mortem deuenirent, non sine difficultate eis easdem cum beatis delicias conceMas esse ex eis, quae nautae apud Lucianum ner. hist. II p. 109 de suo in Μακαρων νήσο= aduentu reserunt,nidemus. '' ειυγχάνοιιεν ' narrant illi 'τοῖς φρουροῖς καὶ περιπολοις, οἱ δε disciντες hsιας Ddίνοις στεφανοις .... ἀνῆγον ως τὀν αρχοντα '. Iudicium ibi sit de compluribus, 'τέταρτοιδε Ῥιεὶς προσηχωῖμεν ' καὶ ὁ μὲν sso. Ῥαδάμαν d Oετο τέπα ντες ετι - ντες ἱερου χυνθίου ἐμισαίημεν ' φιεὶς δε πακταέας διθγζοαMεθα. Oυτος θνὶ ιιεταστησαμενος Οἀς ἐμὶ πολυν χρονον εσκέ τετο καὶ τοὶς συνέδροις ἐκοινοιτο αερὶ Oῶν'. Denique eig sententia aperitur: 'τῆς /uν φιλοπραγμοσυνης καὶ τῆς ἀαοδημίας, ἐπειδαν ἀποθανέομεν, δουναι Taς ευθυνας, τυ δε νυν δετον χρονον μείναντaς ἐν τῆ σου καὶ συνδιαιτM-
θέντας τοῖς uωσιν απελθεiν'. Neque autem eo nefas eorum constiti8se, quod, cum homines e8sent, heroum sedem adirent,nel ipsa Rhadamanthi interrogatio: τι παθοντες ετ ι ς υ ντ ε ς. . . επιβαὶεν OStendit, praeterea eX beatorum enumeratione elucet, ubi Diogenes quoque cum Laide asseruntur, quae nomina sane non permittunt, ut heroas artiore sensu intellegamus, quam homines mortuos beatitudine donatos.
Orci summis deliciis abundantis imaginem, quam comici tantopere excoluerunt, alibi quoque deprehendimus. Lucilii
et circumuolitant ficedulae . . . . turdi curati os ex eiusmodi comicorum locis expressa esse F. Marx in studiis
Lucilianis p. 46 probat, ubi uerba Lucilii sic constituit, ut exseripsimus. Et imago comica fluminum inserorum potum Suavissimum sponte praebentium Pherecr. Metall. 108, 3; Pers.l30, 3 Dioscoridae santh. Pal. VII, 31 obuersata egi, cum ΑΠ
creontem mortuum his uotis prosequeretur:
84쪽
An uero animi tantum causa comici in depingendis Orci deliciis uersati sunt 3 Credo, ut supra probauimus Cratetem, cum homines aureos cum seris paciscentes induceret, Pythagoreorum praecepta illusisse, sic in hac quoque re Orphicos uel Pythagoreos liam antiquitus confusos, uelut ab Herodoto II, 81 cf. Lob. Agl. 247), qui huius uitae abstinentiae praemia maximam apud inferos luxuriam sperabant, interdum carpi. Hoc suadet Platonis locus rep. II, 363 C a Lobeckio Agl. 806laudatus, ubi Musaeus et Eumolpus - Plutarchus comp. Cim. et Luc. t haec de Orphicis dicta esse tradit - uituperantur,
μεθυοντας, quibuscum conseras Aristophontis Pythagoristam II, 362: 'διαφέρειν δε παμπολυ
85쪽
Homerus aureae uitae colores praebens 3
Hesiodus 6 amplior olim HesIodus 6 de aetatum eius ordinis inaequalitate 8
de aetatum numero apud ustrios seriptores 8 de aetatum apud Hesiodum ordine contaminato 10 de diuersarum de prisca Retate opinionum contaminatione . . 12 carnium kbstinentiam Hesiodo Ignotam Pythagoreis deberi . . 13 Empedocles cur Veneri stureae stetatis regnum tribuerit . . . . Ibexcursus de uoste χρυσοῖς lbPlato a Pythagoreis pendens is de Cratetis Feris 20 Academici Pythagoreorum praecepta seculi 21 Theophrastus 21 Porphyrius de Theophrasti sententia fraudulenter testatus, sed
Theophrastus Hesiodi interpres 24αώ. Ἀφαμα 25 Excursus de Ovidii mei. XV, 7b-478 26 Pythagorae orationem nouorum, qui dicuntur, Pythagoreorum disciplinae deberi ostenditur comparatis u. 75-175 cum Sotionis doctrina 28 u. 176-243 cum Alexandri Pol rhistoris et Pseudocelli sententiis 32 u. 252 360 cum Plinii, quos de mirabilibus habet, locis . . 36u. 96-142 eum Plutarchi stliorumque locis 42 Stoicorum de prisca aetata sententia 43Tacitus et Trogus ad Stoicos se applicantes 43 de Dicaearcho Porphyrius iterum testis parum Ingenuus . 4b Aratus Hesiodi imitator 47 Iustitiae persona 47 s84
Prisca aetas agrum colens 49 Aratus PIthagoreorum sectator . . 51
86쪽
Theognis . . . b2 poetae Alexandrini nouos colores inducentes 52 castitas 53 amorum felicitas 54 nauigationis absentia bbagri cultura bbtenuis uictus 56 bonorum communio b6
Tragiel contrariam de prisca aetate sententiam tuentes .... 57 fabula satyrica 58 comici. seruorum absentia et βίος αλυιατος 59 priscae uitae cum Orco et Elysio similitudo 62 Pluto aureae aetatis auctor 62 quo tempore comici auream uitam si erlut 64 quibus locis eam posuerint 69 itinera in Orcum suscepta 70. 78
Pherecratis Crapatali Tl Aristophanis Tagenistae 74Αmipsiae lag. ine. 23 IS comica Orci imago apud posteriores I9comici Pythagoreorum illusores 80
62. 74sq. 80. Aristophon iPythag. 71. 78. 80. Aristoxenus 42. Athenio 23. Ausonius sep. 16, 27 sq.) 10. Avienus b0. 56. Babrius prooem. 8. 19. 48. Bassari 24. Bio Borysth. 17 adn. Blaesus 59. Calpurnius seel. 1, 44ὶ 48.
87쪽
Αd aureae aetatis fabulam symbola.
Critias tragicus 57. Dicaearchus 45 sq. 50. λη 4. 9. 47 Sq. 84. Diodorus 44. Dionys. Hal. 4b.
Fabianus 39. Germanicus 50. 56.
Iosephus sareh. 1, 3, 9ὶ 6. 46. Iuvenalis isat. 6, 9. 10. 12. 47. 53. it 3,
Nax. Tyr. dias. 36ὶ 10. 60. Menander Herael. b6.
88쪽
Εrnestus Oras: M aureae aetatis sabulam symbola. Posidonius 12. 43 sq. Prometheus 7. 57.
Saturnalia I b. Saturnus 59. 62. 66. Seneca tep. 90,5sq. i 2. 43sq. sl08,
Sextius 21. 28. 4 l. Sex. Empir. 14. 20. 25.
Sibylla s. or. Sibyllina sl. 69 sq. 7. il, 88ὶ 4. Simonides sin. 363 11. lag. 583 49.
Sophocles unaeh. b8. 63. Sotion 2 l. 28 sq. 4 l. Stoici 20. 35. 42. 43 Sq. Tacitus sann. 3, 26 43 sq. Talos 16. Teleelides Amph. 60. 6b . 66. 68.s Pryt. 67. Themis 48. Theocritus si 2,l 5 sq. Ib. 54. Theognis ill4ii 48. 52. Theophrastus 9. 10. 14. 21 Sq. 46. Thoes 24. Tibullus I, 33 55. b8. 60. 62. i2, 3, 39. 713 55. Trogus 44. Venus 15 Vergilius ieel. 4) bb. b8. 60. ige. 1, 126 sq. 4. 44. 55. 56. i 2, 336 sq. b. 2, b373 5 i. saen. 7, 203ὶ 13. 43. 8, 313 sq. 10. 12. 13. 45. Virtus 48 sq. Xenocrates 21. Quod p. 47 diximus Dicen in Nemesis Hesiodeae locum successisse, memoratu dignum est in ipsis Hesiodi uersibus op. 197sq. cetoroquin Reu orbum exscriptis pro Nemesi μνηιδν, quae fuit Dices soror stheog. 90l , posItam esse in titulo quodam ap. Kat bellum sepigr. gr. ex Iap. eoll. nr. 1110.