Leipziger Studien zur classischen Philologie

211쪽

Quaestiones de Aelio Dionysio et Pausania atticisus. 2072. El. u. p. 196, 7: βῆ ' τὰ μιμLiτικὸν τ6ς τῶν προβατ ον φωνῆς, ουχὶ βαὶ λέγεται Ἀττικῶς. Mariνος Αιονι σαλεξανδροι '

p. 768, 14. Neque aliena praebet Suidas s. v. iiii. Antiatticista autem Bekk. AGr. p. 86, 3l alia exhibet, Photius deest.

αέσθητον πινθρ-ον. Scholiasta igitur compilauit illius explicationis partem priorem de propria uocis ut, Eustathius alteram de notione translata, Etymologus autem praebet expositionem integram atque eam ex lexico rhetorico, quod quidem Aelii Dionysii fuisse eoncedas oportet. Conseras etiam Suidam, qui eadem atque Eumologus in lexicon transfudit. Photius dee8t. 4. Εt. M. p. 312, 18: ἐγρηγορσιον ' τὰ ποιουν ἐγρQγο

Aelii Dionysii doctrinam ignotam non suisse docet Eustathius, qui ex illius lexico rhetorico haeo descripsit p. 1493, 53 - RdL

212쪽

illud πρῶτον λεβικον scit. ρητορικόν, ut nota ἐζτορικη in fine articuli addita declarati, non iam dubium erit coli. Eusti

δι&κονίας καὶ πaρασκευῆς. Negari sane nequit, Ensinthii uerba, quae ex Aelii Dionysii lexi eo arrepta esse ipso profitetur, eadem esse atque quae Etymologiis ex priore lexico rhetorico desumpta tradit. Utrum autem δευτερον λεξικόν de altera recensione Aeliani lexiei intellegendum sit - quod mihi quidem uerisimilius nidetur - an lexicon Pausaniae, quod Ε - mologus post Aelii librum inspexit, in dubio relinquendum estiGlossae similes, in quibus uerba ἐν έτέροι et z τει εἰς τοπρευτον leguntur, sunt p. 3lb, 53 s. u. ἐδευε το ' αντὶ του ἐν-δει ς ην γη ἐγένετο ἐνδενος ' ουδέ τι ει uῖς ἐδευετο δαιτος ἐω ς

antecedentia praemittenda sunt: ἐκ του rδειν δῶ καῖ η τερηδων φασι ξυμφόρον, ου ἡ χρῆσις καi παρα ' αστροφανει ἐν ἱππεῖσιν. τε ἰοδ ι γαρκα. ἔδει το παραπεσόν, sequitur fr. no. 156. Cf. PhOt. s. u. τερ δών ' praeterea puto fragmenta no. Ib6.158. 226 in unam glossam cum lemmate νδω esse coniungenda.

213쪽

Quaestiones de Aelio Dionysio et Pausania atticistis. 209 καὶ ὁ αἰγιαλὸς τῆς θαλασσ ς, ὁ παρα θαλασσαν καὶ πετρώ-

καὶ κλασθαι εἰς αυτην τα κί/ιατα. Ubi quamquam substantinum λεζικον intellegendum esse constat, tamen cum ex similibus expositionibus, quae in EUmologieo Gud. p. 30, 18 et 2 llακτrJ et in lexico Bachm. p. 206, 10 ἐδεισο, conspirant Suid. Zon. Ρhauor.J seruatae sunt, certi quidquam colligi non possit,

214쪽

αδικεiν τινες ἐν ζυγoiς' ζυγος ἐπὶ νηος, ἐς Ου ζυγιοι ἐρέται. conseras Photium s. u. ζυγομαχει et taγιοι ἐρέται, qui Eustathio uberior est. - Quod autem ad explicationem uocis Γυ- γαστρον attinet, id constat et Photium et Elymologum et

215쪽

Quaestiones de Aelio Dionysio et Pausania attieistia. 211

Eustathium e Pausania sua hausisse. Conseras praeterea, quae supra p. 196 et 201 exposui. b. De glossis rhetoricis, quibuscum eonveniunt attio istae apud Eustathium, Photius uel discrepat uel congruit. l. El. M. p. 384, 10: ἐσχαρα ' γλιαδος κ 'πυρος ἐσχαραι' avrὶ του πυραι πυρκαfal. - δηλοἱ δὲ δε λέξtς καὶ την ἐστέαν καὶ τον ἐυπον καὶ το καυθὲν ἔλκος καὶ τον β υιιον, ως παρ' Ete πέδη ἐν Ηρακλεῖ. καὶ την κυρl ος λεγοιιένην ἐσχαραν φασὶ καλεῖσθαι ἐστέαν τζν ιις ἔχουσαν Dipoς, αλλ' ἐπὶ γῆς ἐδρε -

κοῖλα ἔλκη ἐσχαρας καλεῖν. λτορική. Quacum glossa rhetorica contendas Eustathii locum p. 815, 10, qui sere ad litteram omnia exhibet, quae illo Etymologici M. loco leguntur:

πολλά. λέγεται γὰρ ουτω καὶ ὁ βωMoς, ως παρ' EDριπέδη ἐν Hem tit' δηλοὶ δέ φασιν η λέξις καὶ ἐύπον καὶ καυθὲν ελκος και την κυρlως δὲ λεγο/ιένην ἐσχαραν τrν ιιη ἔχουσαν υφος αλλ' ἐπὶ γῆς ουσαν κοιλην, o ν καὶ τα ἐν σωματι κOIλαrλκη ἔσχαραι ἰατρικιος καλουνται. η δὲ κtosa νδέα καὶ το γυναικεῖον μοριον ουτto καλεI. Quibus examinatis minime dubitabis, quin Elymologi et Eustathii glossae ad communem sontem reuorandae sint. Atque hunc sontem suisse attici sine alterutrius texieon rhetoricum formula κατα τους παλαιους cognoscitur, quod argumentum paucis gignificasse satis habeo, cum Freyer in dissertationis epimetro de Aelii Dionysii et Pausaniae atticistarum formulis οἱ παλαιοι, παρὰ τοὶς πωλaιOiς, κατα τοῖς παλαιους copiose loeutus sit et ostenderit utrumque atticistam illis usum esse Τ), quamobrem, ut equili CL Freyerum p. 373 dicentem: '. . . nihil dico nisi hoc, hanc sormulam apud atticistas adeo usitatam esse, ut hac sormula tanquam duce ad redintegrandam atticistarum doctrinam uti possimus ...' et p. 344 adn.:. Unde licet conicere iam Didymum illam formulam apud atticistas usitatissimam adhibuisse ...'. contra hanc Freyeri sententiam nuper Leo-

216쪽

dem opinor, si non Omnes, at certe plurimae et Eustathii et aliorum grammaticorum obseruationes, quibus illae formulae ingeriae sunt, ad attici stas redeunt in. - Aliorum autem grammaticorum nullus haec omnia, quae apud Etymologum M. et Eustathium arte coniuncta reperimus, eadem ubertate repetiit:

Moeris, Herodianus, Phrynichus, Pollux, Hesychius, Orion, Iexieogr. Bachm. , Etymologus Gud. aut desunt aut alia exhibent; ex eodem lante atque atticista l. e. ex Ammonio quodam Lampriensi ) hauserunt Harpocration, Ammonius fπερὶ o ιιοέωνκ. διαφ. λεβ.J, Eustathius p. 1564, 28J; ex atticista sua habent scholiasta Eur. Phoen. u. 284 et Hom. Ven. A B. R u. 418 fed. Dind. I. p. 363l, ex atticista uel ex Harpocratione eiusne epitoma Photius Icf. p. 37J, Suidas, Zonaras. - Illum autem

ἰατρους τα ἐν τοὶς σωιιασι miλα ελκ' ἐσχαρας καλεῖν. Unde intellegitur Ammonium Lampriensem les. Amm. ed. Vala. p. 32 34: καθα καὶ la ι ιcimoς ὁ Ααμπριευς ἐν πρωτευ περὶθLσιωνJ in libro, quem de aris conscripsit, etiam de uocis ἐσχαρα notionibus egisse et testimonium Lycurgi ex eius oratione de sacerdote semina attulisse. 2. De ueterum Atheniensium magistratu 'o I rνδεκα 'Etymologus M. p. 338, 31 haec explicat: κληρωτοὶ αρχοντες

ne uerbo quidem attingens aut refutans - quod opus fuisset, si coniecturam illam redarguere uoluisset - ged in uniuersum dissserens. Summa igitur Frueri, quam modo exscripsi, nequaquam a Leopoldo Cohn refutata est. 1ὶ Hoc argumentum insuper sustentari puto uerbis ώς ομώ-μον σπι μαίνει πολλα, cum comparatis Mucistarum fragmentis Rdfl. no. 283. 188.3l. 20 Icf. Eust. p. 823, 26J. 32. 252. 47 les Eust. p. 1636, 47l. 276 fcf. Eust. p. 3496, 53l. 113 Icf. schol. Luc. ed. Iacob. p. 219J satis luculenter appareat attici stas explicationes de uerborum homonymiis admodum in delicita habuisse. 23 CL Paulyl encycl. tom. I, 1. p. 86'.

217쪽

Quaestiones de Aelio Dionysio et Pausania atticistis. 213γνεὐσθὲν περὶ -των ἔπρ-ον. εἰσῆγον δὲ καὶ τὰ απογραφομενα χωρία, οἰκέας ' καὶ τα dolo σια εὶναι δόξαντα παρεδί

γήμασι παρελά/ιβανον κλώπτας καὶ ἀνδραποδιστὰς καὶ φονεIς. καὶ τους ιιὲν ὁ/ιOuyoυντας θανατερ ι ηιιέOvν, τους δε αμφισβητουντας εἰσῆγον εἰς δικαστήριον, quibuscum sere ad ue bum congruit schol. Arist. ad vesp. u. 1108. Adde Iexieogr. V. Behh. p. 310, 15 sub lemmate τένες ποέων δικαστηρίων

que aliena habet Photius s. l. περὶ Iν ἔνδεκα fed. Pors.

πολέμαρχος καὶ βασιλευς. οἱ δὲ εξ θεσMoγεται. Totam igitur obseruationem esse Pausaniae conicio contra Rindfleischium, qui tantum extrema uerba inde a 'τῶν δὲ φηωντ. in collectionem recepit. Neque enim solum uerisimillimum uidetur esse in uerbo φασι audiri τους παλαιους, praesertim cum postea Pausanias laudetur, uerum etiam ex multis Pausaniae Dagmentis scimus hunc expositiones ad leges et instituta

publica Atheniensium pertinentes in delietis habuisse les. Rdss.

l. c. p. 23 et D. no. 160. 189J. - Qui factum git, ut sere omnes, qui Pausaniam excerpsere, hoc de magistratu eadem quidem, Diqiligod by Corale

218쪽

Henrieus Herdensed aliis uerbis seruarint, enucleare non possum . FOnan hoc loco propterea, quod Eumologus solus hae de uoce multo copiosior est quam ceteri, de editione altera lexici Pausaniae cogitandum sit, quae quin ab Eustathio p. 408,11 commemoretur, dubium non est uerbis quidem his: ... ῶς θρησι Παυσανέας . . . ἐν ἐτέρου δὲ ρ Πορικμῆ λεζικεν γραφει scit. Παυσα- νέαςJ... Rdss. no. 143J. Neque uero illud γραφει cum Giesingio in quaesit. de schol. Plat. p. 20 adn. 2 in γραφεται mutandum esse censeo nisi omnibus, quae huc spectant, explorati8, cum inuestigari sortasse possint, quae huic rei satis obscurae aliquid lucis asserant.

1 No hic quidem commemorare omittam glossas ex Photio nullo pacto manassae collatis glossis El. H. p. 789, 26 φαυλια νῆλα et ibid. l. 27φαita vi, quae quidem ex Photii lexi eo depromptae illam formulam non exhibent, et comparato ordine glossarum Εtymologi et Photii:

Gud. 550, 26

b. s opus conueniunt Harp.

219쪽

Plat. p. 337 B. Etymologus igitur, qui longe optimam huius glossae sormam praebet, ipsam atticistae, ut propter permulta testimonia opinor, Aelii Dionysii doctrinam αυτολεζει descripsit, Eustathius autem et scholiasta Plat. pro usu illam

excerpsere uel circumcidere. 4. EL M. p. 784, 40 g. u. ὁ στω/ιo σέ ci' το ἱστερτανεσθαι diκην καὶ αναβάλλεσθαι προφάσει χρω/ιενον cimod μιρ ξ νοσωῆ τινι των παραπλησ&ον ιιεθ' ορκου ODτως ἐλέγετο ' καὶ τοποιεiν TODTo υποιινυIctat. ἐζτορική. Quamquam cum hac obseruatione certum fragmentum alterutrius atticistae contendere

non possum, tamen non dubito hanc glossam rhetoricam glossis ἐσχάρα, ενδεκα, φαυλον adnectere, cum quadam uerisimilitudine probari possit attici stas hac de re egisse et eum Photii glossa etiam hie deterior sit. Qui glossa 1 haec exhibet: smosιOσέα 'το αναβάλλεσθαι δίκην τινα fi τι αλλο, προφάσει τινὶ χρω- ιενον μεθ' ορκου. Uberior est Harpocration, cuius uerba repetierunt Photius gl. 3 et Suidas: ὁmo sto G ia' τo υπερτιθε-

220쪽

υστο ινυσθαι. Qui articulus, quamquam proxime accedit ad Εtymologi explicationem - deest solum uerbum αναβάλλεσθαι -, tamen in Εtymologicum M. non transiit. Potius statuendum est secundum doctam Freyeri quaestionem l. c. p. 257 sqq. de ratione inter atticistas et Harpocrationem intercedente, Harpocrationem et atticistam eundem sontem secutos esse, dein Photium in glossa i et Elymologum atticistam, Photium gl. 3 et Suidam Harpocrationem excerpsisse. Alterutrum autem atticistam, quem Aelium Dionysium fuisse censet Freyer p. 333, de uocibus ἀντωφι os la ὁπωφιοσέα εζω - μοσέα pluribus uerbis disseruisse elucet ex illo eximio loco

δὲ ἐπιτηθην τῆς του πατρος ιιντέρος καὶ τῆς ιιητρος μζτέρα. νγουν ως ἐπέπαππος. Θεοποιιπος Παμφέλη ' αυτὴ δ' ἐκεένη προτερον ἐξη τέστατοαaρα τῆς ἐπιτηθῆς'. ρητορική.Quibus de glossis atticistae cum Freyer l. c. p. 246 sq. et in addend. satis copiose disputauit, superuaeaneum uidetur eadem recoquere. Attamen ut summam eius disputationis paucis exponam, haec repetere mihi liceat. Ex Ε t. p. 316, 10: ως δηλοὶ και ὁ ἐν τεῆ περὶ συγγενικων o νομάτων ω δέ πως δ ιαστειλας ' τηλὶ ἐστιν η του πατρος ιιητζρ, ως η γεροπη

라틴어 텍스트