Leipziger Studien zur classischen Philologie

221쪽

Quaestiones do Aelio Dionysio et Pausania atticistis.

ονOsιατων composuisse i). Quem sere integrum Aelium Dionysium in Ierieon rhetoricum recepisse discimus ex E L p. 971, 29 ... ως δηλοἱ Αἴλιος , ιονυσ ιος ... λέγει δὲ ἐκεινος ο τα ρηθέντα Συγγενικα ἐκ γραφα μενος coli. p. 565, 18-34. Constat igitur adnotationes omnes, quae sunt de uocibus τήθη et τμίς apud Hesychium, lexicographum V. Behk., Photium, scholi tam Arist. Lys. v. b49J, Etymolegum ad Aelium Dionysium reuocandas esse, qui sua Aristophani Byz. debuerit. Verba autem Aristophanis erant haec secun

Adeamus Eustathium, qui p. 1625, 14 Pausaniae et Aelii Dionysii scrinia compilauit: οἱ δὲ παλαιοὶ τον τοιουτον ταρσον καὶ ταὐρὰν λέγουσιν, οἱ μείλ' υιι ρον δηλαδή, ἐν

222쪽

ταρσος λέγεται. Quae omnia atticistarum esse doctrinam, docent οἱ παλαιol les. Freyerum de hoc Eust. loco agentem l. c. p. 354J et ἔτεροι. Censeo autem partem priorem ab initio usque ad 'καὶ τα πλατίσti ατα τcὼν κωπ i ' Aelio Dionysio, alteram inde a noce ἔτεροι Pausaniae restituendam esse. Uterque igitur sere eadem tractauit ita tamen, ut Etymologi articulum

ταμοὶ καὶ ταρσοί ' ταλαροι usque ad uerba Dot κυδέδης ovτως fragmentum Aelii esse, nerba sequentia usque ad u0ces ταρσοῖς ' πτεροὶς aκροις Pausaniae, uerba autem reliqua ταρσος ἐκ /ιέρους κτλ. Aeliana agnoscenda sint. 7. El. M. p. 783, 26: υ πο σακέζειν i)' υπεξαίρειν ava-λπουν κ&ὶ υποσακίζειν οἶς οδου φασίν, ν τοι το προκοπτειν καὶ αναλογουν, quocum articulo conuenit Photius etiam incorruptelis, quas quidem ad sontem communem reuocandas esse

ex Eustathii loco uitiis inquinato elucet: p. 940, 16 l-Rdss. 325J

tandum est. Itaque etiam Photii et Elymologi glossae mutan

1ὶ Non omittam in Eumologici Μ. codd. exstare lemmata: ἐποσκια- ζειν, υποσικ&ζειν, υποσκαγιν, in Photio autem recte legi: ἐποσακiζειν. 23 Neque igitur Naberi eoniectura ανα λόγον pro re uῖν in textum recipienda est.

223쪽

Quaestiones de Aelio Dionysio et Pausania atticistis. 219

Lexicographorum autem superstitum tacent omnes praeter Phrynichum, qui aut ex Aelio Dionysio aut ex lante utriqne communi haec seruauit Behh. AGr. I. p. 68, 30J: υποσακί ε- τω Mἰ χρ surea αντὶ του υπαναλίσκεται υποκενοῖται les quae in Eustathii, Photii, Etymologi articulos recepit' areo των τα

η του ανω χεέλους τρέχευσις. Atticistas de barbae nominibus scripsisse luculenter ex compluribus Eustathii adnotationibus elucet, quarum maxime notabiles hae sunt: p. 1496,53: ἐν δὲ ρητορικt0 λ ε ξικω ευρηνται καὶ ιμάστακες αἱ πιρέδες καὶ λέγεται κεisIaι τουτο παρα -οφοκλεὲ ἐν Φινεἰ. ἐκεῖ δὲ Iseil. ἐν r. λεξ.J ἐ επέρεται καὶ oτι ιι ασταξ αἱ ἐπὶ του ἄνευ χεέ

σταξ δὲ αἱ ἐπὶ του ανω. Inde igitur licet perspicere Aelium Dionysium do barba haec composuisse: ιιάσταξ' αἱ ἐπὶ του

ἐξ citrepoli , quibus non dissimilia sunt Pollucis uerba II, 80: αἱ δὲ ἱuo ἐινὶ τρίχες μυστας καὶ Dreoήρινιον καὶ προπωγωρονιον η πρυλτη βλάστη ' αἱ δὲ προς τili κατω χεέλει παππος,το δὲ as τοῖν υπνην . - Sin autem hanc Aelianam explicationem cum Εtymologi articulo contendemus, tantam dissimilitudinem inueniemus, ut Etymologus nequaquam sua exlexico Dionysiano descripserit, potius censeamus necesse sit

Loipriger studion. VIII. 15

224쪽

sontem fuisse Pausaniam. Ac prosecto hio attici sta in Eustathii loco altero p. 1353 lateti Nequo enim hic solam Dionysii expositionem repetitam esse, uerum etiam istis uerbis alia opposita videmus, quae sunt: υσμνη δὲ τ κοινέος τὰ γένειον κατατινας, quae Pausaniam prodere guspicor. Verba autem commemorata obscura sunt, eum neminem suturum esse existimem,

qui mihi dicat, quid sit: 'ino νη est κοινως barba labri inserioris γένει ovi', quoniam ex Hesychio iυπτη νη ος εστινυαo την ἐἶνα τorroςJ 8cimus um νην in labro superiore suisse. Exspectamus potius nos lecturos esse aut υήνη δε vir κοινως κατα τινας aut, ut apud Photium, Etymologum, Suidam: um νη

καὶ γογγυστικως. λτορική. Hac in expositione agnosco Aelii Dionysii doctrinam collato Eustathio p. 229, 21: καέτοι φασὶν

λεῆται. ἔτερος δέ τις κτλ. Patet igitur obseruationem de uerbis Onomatopotetieis τιτι ειν τρίzειν τρι ειν, quae est u8- quo ad pronomen ετερος, eX Dionygiano lexico depromptam esse, cui explicatio persimilis adiuncta est ἐτέρου cuiusdam i. e., cum Aelius Dionysius antecedat, Pausaniae. Cum Elymologi glossa concinunt praeter Photium etiam lexicographus Bachm. et Suidas. 10. El. M. p. 791, 8: φέχναλος ' σπινθηρ ὁ αναφερο/ιενος ἐκ των καιοιιένων ζυλων. ex τορικί. Neque aliena habet Eustathius p. 1802, 63: φέψαλοι γαρ φασι scit. οἱ παλαι od καὶ φεψαλυγες, ων χρῆσις καὶ παρὰ Θυκοφρονι ' σπινθῆρες Diqiligod by Corale

225쪽

Quaestiones de Aelio Dionysio et Pausania atticistis.

το ἐν φεφαλὶψ κρέμασθαι. Conueniunt onm Etymologi glossa Photius et lexieogr. Bachm., Suidas inter alia etiam illa habet. 11. Εt. M. P. 789,19: φατνωφιατα ' σαν δ ύμara, στέγη διαγλυφα. Conuenit Eustathius p. 547, 2: τDς δε φάτνης πρω

κτλ., qui, ut 8upra P. 203 monui, rectam lectionem praebet: στέγης διαγλ. Congruunt cum Etymologo Suidas et Photius.

CL supra p. 20l, ubi mihi premendum erat, Etymologum solum

226쪽

quae ex Etymologico M., Eustathio, Photio gl. t et 2 ascripsi, eidem auctori l. e. Aelio Dionysio tribuenda esse. Ac profecto illa Photii in codico bibl. 152 narratio de Aeliani lexi ei recensione altera ad hunc Εtymologi M. et Photii longiorem articulum, quem resertissimum videmus testimoniis, et ad Photii et Eustathii expositionem tenuem quam optime quadrat. De Boetho autem, qui teste Nabero huius glossae auctor fuit, Giesing l. c. p. 31 sqq. satis copiose disseruit et Naberum redarguit, ut nihil reliquerit, quod addam.

227쪽

Quaestiones de Aelio Dionysio et Pausania atticistis. 223

sonte autem, quem atticistae in expositionibus de floribus se. enti sint, insta disseram. 15. 16. In fine huius paragraphi adiungam glossas Εου-

ἐφ' fui τῆς στγῆναι oταν ἐωλη. λτορική. Atticistas autem his de noeibus egisse dicit Eust. p. 153l initio, ubi ex eorum lexieis longam expositionem de spina eiusque partibus transcripsit, et p. 1452, 15, ubi Panganiae uerba nonnulla de radicenerbi φέρ-ειν et de iis uocibus leguntur, quae inde derivantur. Quamquam quidem istis locis Elymologi M. uerba non reperiuntur, tamen facile intellegitur atticistas etiam has noces attigisse. O 6. De glossis Elymologici M. rhetoricis, quibus

cum consentiunt atticis tae apud Eustathium, quae quidem omnes apud Photium desiderantur. 1. Ei. M. p. 362, 51: ἐπέπαστα ' τα ἐπιπασσομενα τεῆετνει uulg. εντειJ αλτιτci. Αριστοφανης ἱππευσιν ' 'ἐπέπαστα-χων ὁγιοπρατα ὁ βασκανος'. ρητορικη. Aelius Dionysius

τα αλτιτα. Uberiora aliunde, ut uidetur, exhibent scholiasta Arist. ad equ. u. 103 et Suidas, quibuscum contendas Pollucem

VI, 10.2. Εt. u. p. 187, 38: β αναυσος' κ vel υς πῶς τεχνίτης δια πυρος ἐργο μενος ' βαυνος γὰρ κάμινος. ἡ τορικῆ. Similia exhibet Photius s. u. κρέβανον. Eadem atque Elymologus recepit Suidas: βαναυσος et paulo uberiora lexi co- graphus V. Behh. l. c. p. 222, 20 s. u. βαναυσοι. Sua autem

et lexi cographum V. et Photium et Eumologum et Suidam ex Aelii Dionysii lexieo rhetorico in opera sua derivasse per

228쪽

ως καὶ 'Iωνες. δηλoi δέ φησι τουτο κaὶ 'Modoτος, quibuscum conferas, quae Eustathius ex atticistis descripsit p. 883, 50 et 1959, 42. Cum priore autem loco Eustathiano concinunt lexicogr. Bachm. Behk. AGr. p. 356, 6 et Suidas s. u. αἱ ιασιά. Omnia autem ex Aelio Dionysio translata sunt, quibus apud Ensinthium p. 1851, 23 alia quaedam antecedunt procul dubio Aelianis opposita. Quod efficitur ex uerbis Αἴλιος δὲ Λιονυσιος εἰστων καὶ αυτος . .. φησι i. e. postquam Aelius Dionysius ipse quoque de uoce αἱ/ιασιά uerba fecit eaque fere, quae antecedunt una cum formula κατα τους παλαιους, commemorat ceti. Hinc igitur manifestum est sormulam loco nominis Pausaniae exstare ob eamque causam Etymologum uerba

το ἐκ χαλiκων usque ad uocem τραγιιος e Pausaniae lexieo excerpsi88e. Quae in Elymologico secuntur, sunt ex Orionis lexico p. 8, 19. 4. El. u. p. 233, 44: γλαφυρον ' ... ἔστι δὲ και ἡ το-

229쪽

Quam glossam huc traho atque antecedenti adnecto propterea, quod etiam atticista has uoces quamquam uariis locis, tamen una eademque ratione tractauit, quod sequitur ex illo Eustathii insigni Ioeo p. 1504, is, quem totum hic afferre operae

σDριγ ιου ὁ κλωγμος, εἴς δηλοῖ καὶ τὰ περικλέυΓεσθαι καὶ περισυρέττεσθαι. De uoce γραφειν gustathius antea, ut ipse addit

uerbis ἐδηλ ύθηὶ ἀλλαχου, disputauit: p. 633, 43 et p. 171, quae

omnia ex Pausania fluxerunt, cum, ut hoc solum asseram, Pausaniae fragmentum de uoce γραυς p. 633, 43 γραις κοινῶς ιιὲν hiπαλαια γυνὴ καὶ motici τρο χρον ν - ... καὶ η χρόνω διεφθcies ἐνη γραῶςJ redeat. Quibus ex duabus adnotationibus seqnitur atticistas originationem quoque vocum accuratissime obseruasse. Minc igitur patet inter Dagmenta eorum non

230쪽

Henricus Heyden

multa alia persaepe legi 3. Expositionem de uocibus κρεώ ειν - κλάγιν Pausaniae praeter Eustathium et Elymologum M. alii in opera recepere, quorum sunt Hesychius et Photius s. u. κλώζειν, lexi cogr. V. Behh. p. 258 g. v. ἐκκλMzεται, Suidas g. v. u. ἐκλω τε et κλεώ- ζετο. Ex eodem denique sonte ac Pausanias sua deprompserunt Pollux IV, 122 et Harpocration s. u. ἐκλω ετε. 6. Εt. M. p. 356, 52: ἐπηλυγ άro ντ α ι' ἐπισκιαέονται,

νους πλέκουσι. λτορικη. Quae Recuntur, ex parte quidem etiam atticistis danda esse, quamquam formula omissa, eX Eustathio perspicuum erit, dico uerba: ἐπ λυγασαμενος

rhetorico deprompsit siue in sonte aliquo inter atticistas et soipsum interponendo repperit. Sed utut est, id negari nequit Etymologo artieulum Aelii Dionysii his de uocibus notum suisse, coli. Eustathio p. 809, 42: ὁιo παρα Αἰλέου , εο νυ - σ is tes. Rdss. no. 272 et Fr. p. 359J κεῖται τὸ λυκo λέως αντὶ