장음표시 사용
471쪽
Consolationum a Graecis Romanisque acripi. historia crit. 77
etiam eiusmodi declamationes protulisse quis non Prodici meminerit γ), illa autem quae de isto quodam ualetudinario narrentur a malevolis uel a comoediarum scriptoribus adficta esse statuamus. Ipsa autem libri inscriptio fars parandi animum ab omni aegritudine liberum' quam clare sapit sophistam quamque nos commonefacit similium scriptionum sophistarum, quales sunt Alcidamantis Τααινος θανατου, Prodici de uitae miseriis oratio, Antisthenis περι θανατον, Dionis περι uv1τοῖς et Charidemus, Maximi Tyrii πεὼς ἄν τις αλιαος Libanii de calumniis consolatio, ut alia omittam. - Quod fuerit libri argumentum quaerimus. Vel inscriptione quae est τέχνη o λυπι adducimur ut coniciamus eum ita fuisse comparatum ut uarias de uariis uitae humanae casibus consolationes vel 'certa depaupertate, de uita inhonorata et ingloria, de exilio, de interitu patriae, de seruitute, de debilitate, de caecitate, de omni casu in quo nomen poni solet calamitatis' - quos locos a Graecis elaboratos esse Cicero narrat ) - eontineret. Et ad hune talem sophistae librum, nisi omnia me saliunt, sponte dueimur Stobaei locis quos quo relegarent uiri docti haesitabant. - Ρriore loco commentamur fragmenta quae leguntur
EDκατηγορητος narrat Antipho πας ὁ βίος θαυμαστως, co
13 Tusc. III, 81. Talem consolationum thesaurum complexus est Senee libro quem de remediis sortuitorum conseripsit, cuius conspectum adponere non a re erit: 'Μorieris' iII ; 'Decollaberis'; 'Peregre morieris' sIII ; Insepultus iacebis' sVi: 'Iuuenis morieris' si. e. de inmatura morte. IT; Amisi liberos' ii. e. de orbitato. XIII ; 'Uxorem bonam amisi'iXVIJ; 'Αmi- eum perdidi' sXV ; 'Aegroto' iVI3; 'Dolor imminet' sIX ; 'De eae eitate' et 'da surditate' XIIὶ; 'Mala de te opinantur homines' cf. 'de uita Inhonorata'. VII); 'Paupertas mihi grauia est' sX. Bio cynicus paupertatis
Senecae consolationum promptuario Antiphontis τεχνον ἀλωίας geminam fuisse persuasum habeo.
472쪽
Habea consolationis principem loeum ij quo defleatur nita humana. Hic magnam Axiochi partem euicit, hic Aristotelis Theophrasti Crantoris Ciceronis Senecae Plutarchi in consolationibus eximie elaboratus est, denique hic in nulla tonsolatione omi8sufi mi. Adde quod seriptor aliquem adpellat ω uaκάρρε: induxit, erede mihi, in illo libro lugentem quem maeroris causis cognitis adloquitur', ut salsus Ρlutarchus supra p. 76ὶ nobis narrauit. Videtur igitur totus libellus ita suisse institutus, ut se fingeret conloquentem cum lugentibus quorum maerendi causas deinceps resutaret consolator. Quae forma consolationi ualde apta reuera saepius usurpata est, ut ab Aeschine, ab Aristotele, praecipue antem a Seneca et a Boethio.
Sed tamen de illius mei fragmenti sede ne dubites, nide quo modo in Axiocho p. 366 in idem de uitae miseriis Iocus
a Prodico commodatus gurgat: τί ιιέρος της ηλικέας α ιοιρον τευν ανιaριον; quae quo torrente statim decurrit ingeniosus. Sophistat
Neo aliter Crates illius imitator, ut supra p. 16) docui,
Nonne hi gemelli loci ad gemelli argumenti librum pertinere illud fragmentum indieant, immo clamant 7 Quodsi illud ita te iubeo interpretari ut sto sophistam in consolatione de morte squae praeter alias in τοπιν αλυαίας exstabae illi loco praelatum esse statuas: haud a re mihi uideo consulere. Cuius ipsius stoeum de uitae miseriis dico) manifestas reliquias ac-eipe fragmenta a Sauppio VII et XII sedibus posita. Iterum autem sinas te paulisper ad Axiochum reici. Ibi totam uitam
miseram esse demonstraturus consolator singulas aetates perstringit l. I.:li CL Demoer. frg. 4l N. se libro περὶ re μίας haud dubie : Γινωσ
473쪽
Consolationum a Graecis Romanisque seripi. historia crit. 79 I. ου κατα μὲν την πρώτην γένεσιν το νήπιον κλαει. . . ἰIΙ. onoταν δὲ εἰς την ἐπταετέαν ατέκητοι e. q. s.
dieat aetatem) e. q. s. V. εἶτα λαθὰν υπεισῆλθε το γῆρας e. q. s. Perinde iterum agit Crates nisi quod sex uitae gradus distinguit. Ρariter Antipho quoque uitam recensuerat, et seruata sunt narrationis duo membra, quorum unum est magnum lag. VII quod incipit notando schemate hoc: φέρε δη προελθετω ὁ βίος εἰς το προσθεν; nempe modo perstrinxerat priorem
Tum autem demonstratur matrimonium quoque miserum esse. Conser Cratetem rursus qui in illo epigrammate quo mortem optandam demonstraturus omnem uitae condicionem increpat: εχεις inquit γα ιον ' ODκ αμέριιινος εσσεαι. Sic Antipho docet: uoluptatibus nuptiarum mox ακολουθουσι λυπαι καὶ πονοι. Φέρε δὴ καὶ reaiδες γενέσειοσαν : nunc uero euris
Nimirum nec genectutem inlaetam reliquit Antipho, et hue pertinere de quo desperauerunt fragmentum XII quod est: Αντιπῶν ὁ ρήτωρ λέγει ' γηροτροφέα γαρ προσέοικε παιδοτροφ ιρ sic vide. His uerbis primum praegnanter exprimitur illud Λὶς παῖδες οἱ γεροντες siue 'Repuerascit senex'. Nam inter ea dicta qnibus illud prouerbium inlustretur et uarietur Antiphontis locus et a Clemente et ab Aristophanis scholiasta excitatur. Tum in Axiocho ubi senectus obiurgatur, ipsum prouerbium arce8situr p. 367 B exis.): αλλ' οἱ πολλοὶ γηρως arx Mazoυσι καὶτ μ ν ῆ, καὶ δὶς παἶδες οἱ γέροντες γένονται ). Crates uero eodem loco propius ad Antiphontem: ανὴρ
παρ κ/ιασε inquit καὶ επεται εἰς γῆρας ' παλιν παιδοτροφέα νυπομένει. Num melius potest inlustrari fragmen-
1 Sie C. Fred. Hemannus eonruptissimam Platonis librorum aeripturam e Stobaeo emendauit.
474쪽
Carolus Bureschtum3 Illa Antiphontis uerba pertinebant ad eundem consolationis locum, senectutis uituperationem, itaque post sin. VII conlocanda erant. At quaeris, qui illae similitudines quae inter Antiphontis τέχνην αλυπέας et Αxiochum intercedunt, explicandae sint. Spondeo tibi hoc: sophista meus Prodicum sophistam paulo maiorem natu, ad cuius orationem pertinent quaecunque modo ex Axiocho adtuli, audiuit itaque hic illic
expressit. Sequitur egregium specimen argumenti a cunctis conso
Peruetusta haec est Orphi eorum ) doctrina quam Pythagorei, qui omnino ineptus Orphei quae serebantur praecepta nidentur secuti esse, exceperunt et peruulgauerunt. Quorum placita Socratis sere temporibus Athenas permanarunt auctore in primis Philolao ), unde Pythagorea non pauca habet Plato. Et is hac quoque consolatione utitur Phaed. p. 62 B) illum
secutus: O φιὲν οιν ait ἐν απορρζτοις λεπιιενος περὶ αυτων λογος ιυς τινι φρουρv ἐσιιεν Oὶ ανθρωποι e. q. s. η. Hinc in nulla sere absoluta consolatione hic locus defuit ), interdum sane sic variatus ut ipsum corpus animae career siue sepulcrum dicatur, uel imagine missa simpliciter eum statum quem nos uocare consuerimus uitam reuera mortem, mortem autem nitam contendatur esse, uel haec omnia coniungantur:
I V. p. 4 adn. b; adde Plat. Craiyl. p. 400 B. Schol. Phaed. p. 62 B. Matth. II, P. 7. 2ὶ Cf. Zellerum 1, 307 sqq. 3ὶ cf. Aesch. Ax. 36b E extri ημεῖς μὲν γαρ ἐσμεν m, ς νον αδαμνατον ἐν θνητεν καθειργμένον φ oo vel p. 370 D ἐκεῖσε γαρ αφίξει ἐκ τῆσδε τῆς εἱρκτῆς. 43 Plui. p. illi B. Aristot. Eudem. lag. 36. Cic. Cons. N. 10. 1 l. cf. Tusc. 1, 74. Cal. mal. II. 82. Ine. eons. ad Pol. IX, 6. Plurimis Dio in Charidemo sor. XXX p. bb0 R. . Greg. Naglang. or. X, c. 24 sor. sun. de Caes. . cf. Eurip. lag. 830. 639. 957. Plat Gorg. 493 A. Sen. ad Mare. XXI, 7.
475쪽
Consolationum a Graeeis Romanisque aeripi. historia erit. 81
omnibus suis numeris expleuerunt locum in consolationibus inprimis Crantor et Cicero. I nunc et dio Antiphontis geminum locum quem modo commentatus sum ad aliud eius scriptum nescio quod, non ad consolationem siue τέχνην aλυπέας pertinere. - Ceterum altera pars sententiae sophistarum more obscurius expressae commentario indiget. Vitae spatium', inquit, 'uni diei - ni ita dicam - adsimulandum est quem postquam lucem gnspeximus id est reuersi in aethera, scilicet unde orti sumus' i tradimus posteris aliis'. Adgnoscis iterum Pythagoream doctrinam, eam dic0 quae est de animarum migratione, paulo uariatam eam quidem,
trinae Summam adsumens sophista, quae est παLν γ νεσθαι ἐκ τευν αποθανοκτων τους Lωντας siue materiem Opus e88e 'ut creseant postera saecla' ut durius pro sua sententia Epi- eurus apud Lucretium consolantem δὲ - minus accurate pro inseris, quo seeundum integram doctrinam mortui redeant, ponit aethera, diuersa scilicet de animae post mortem condicione placita contaminan8.
Hac interpretatione simul opinor elucet Sauppium qui p. 173 pronomen relatiuum γῆν non posse non ad id quod est φροιρῆ reserri arbitraretur, iniuria obelo notasse membrum τo τε ιιῆκος του σέου ημέρρ μιv. Non enim φρουραν ἐφνηαερον squam Sauppius p. 16 perperam uoluit esse 'stationem diurnam , reli CL Pythag. carm. aur. 70 Ην δ' ἀπολεlφας σωμα ἐς αἰθέ γ' ελεί- θεοον ἔλθοῦς εσσεαι αθάνατος. Elocutio αναβλώειν προς το φως h. l. re uera uidetur ualere id quod est π α λιν βλέπειν προς το φῶς s.' Iucem rursus adspicere', licet alias ἀναβλεπων sit is cui post caecitatem uisus restituitur. Illud autem tuto posse sophistae inputari consenties si recensueris illius audaciae pauca sed apta specimina guste infra p. 84sq. composui. Recedit quod sensus illam uerbi notionem flagitat. Ne tamen gemina desideres: ualet Antiphonti αναποδῆεσθαι to πάλιν ἐ ρετ άζε ιν de uer. frg. V et αναθέσειti πεττον quod dicas latine 'rursus ponere tesseramide cono. ora. lag. IJ.
23 p. 70 C - 72 D. 33 III, 967 L. cf. I, 262 sqq. Haud igitur penitus pereunt quaecumque uidentur, i Quando alid ex alio reficit natura, nec ullam i Rem gigni patitur, nisi morte adiuta aliena.
476쪽
Carolus Bureschuera esse intellegendam 'captiuitatem, custodiam temporariam, breuem' idem nunc concedet I sed illam diei instar nitam mortuos posteris tradere dicit sophista. Proinde gartum tectumni aiunt uelim congeruemus lepidissimum fragmentum. Neque equidem dubitare possum quin fragmenta quae sunt III IV V VI ad eundem librum sint reuocanda; quorum prioribus duobus docet 'exemplis uitiorum quaeque notando' - nt Flaccus dieit - quo modo uita luctus inmunis paranda sit. Non, ait, ei sequendi sunt qui per totam uitam nimis parci
atque aerumnosi ταλαιπωρουντες) se ipsi crucient αδεγουσιν υσπερ απο των σαρκῶν ἀφαιρουμενοι); nec uero ei qui dum hanc uitam amittunt futuram exspectant, 'incerta petunt, atque hoc euenit in labore atque in dolore ut mors obrepat interim' ij. Elσέ τινες inquit est τὸν παροντα ιιὲν δέον ου bῶσιν, αλλαα αρ α σκευ ac οντα ι πολλῆ σπουδῆ ως ετερον τινα βέον βιω-
χρονος Οιχεται. Idem ad amussim docet Hipparchus in libro περὶ ευθυμίας paene isdem uerbis: ipsum locum lacunis laceratum sed a me nunc certo suppletum adpono Stob. CVIII, 8l, p. 48,26M. : Oἱ γαρ ανγρυπιοι τὰ πολaα παρασκευαζO-α ενοι οὐκ ἐννοῶντι ὸ ως ODκ ἔστι ζῆν μετα τον τας Κωας χρονον ' ημεὶς δὲ ἐνθυμηθέντες οτι Ουκὶ ἔξεστι τε ζ σι πάλιν γενέσθαι, χρησωμεθα παρουσέρ των αγαθιδν. - Sed occasione data id quod ib. p. 47, 2I cum magno sententiae detrimento hodie legitur ἄφνω non sinam medicina carere: lege αμ pio et acumen habes. Dicit enim: homines, dum quae a natura et casu praebentur, non qualia sunt sed qualia si omnibus numeris perfecta eMent possent esse, reputant, utri8que priuati se ipsi vexant. - Iam Democritus, in libro re. ευθυμίας credo, illam locum explicauerat frg. 21M. : 'H του πλέονος ἐπιθυιι iri τ ὰ παρεον ἀπολλυσι τῆ Αἰσωπί/ὶ κυνὶ ian. 7 γινομεν . . Sed multo propius ad Antiphontem Epicurus apud consolantem Lucretium III, 957 sqq.):li Plaut. Pseud. II, 3 19 optime contulit Smppius p. ib. Excursus VII.
477쪽
Consolationum a Graeeia Romanisque fieripi. historia erit.
83 Sed quia semper aues quod abest, praesentia temnis, inperseeta tibi elapsast ingrataque uita, et nec opinanti mors ad caput adstitit antequam satur Re plenus possis digcedere rerum. Vides, habitat hie locus in his scriptis: redeat postliminio in Antiphontis artem. Fragmentum autem quintum adprime quatarare in librum cui propositum fuerit aduersus fortuita uitae mortales firmare quis est quin sentiat 2 si quidem uere uenusta illa labella aliquem de amissa pecunia consolatur admonens eum cum aliatum hoc: rerum copiae inepe accedere mentis penuriam, ut qui altero sc. mente) careat, eum utroque esse orbam i . Sexto
denique fragmento seuere suadet ne spe proprii commodi aliis iniuriam inferre animum inducamus, laudatque eum qui metuendo in talibus et cunctando eo deueniat ut consilio desistat. Plerique enim, inquit, illa spe in inmedicabilia mala detrusigunt, dum quam sacere uoluerunt iniuriam ipsi patiuntur. Itaque caue temere indulgeas libidini ipse malis uiam lacturus. Hucusque in explicandis incertis Antiphontis fragmentis haud inritam poni operam putaui; cetera dubia, nisi quod irg. XIV nescio an paene certo ad oratoris quae erat de ipsius defensione et de rerum mutatione orationem reserenda siti In illas reliquias quas Antiphontis sophistae τέχνηὶ αλυαιaς adsignaui adprime me dius fidius ualent Hermogenis et Philostrati de sophistae genere dicendi. Adparet enim scriptor
Quod ad nniuersum sermonis colorem adtinet, confidenter ad lectoris iudicium prouoco; singula quaedam paucis inlustro.
ii Nee In Senecae promptu&rio defuit locus 'de amissa pecunia'. el. P. II adn. l. 21 Cf. Blassium l. I. p. 100.
478쪽
Carolus BureschIn fragmento quinto uerbi παριστεῖν rara testibus neteribus lex i-corum conditoribus notio quae e8t ιι η χαρέ εσθcit vel 'non eommodum esse' uel ut nostrates 'ungemitig sein' obuiam fit. Eeee Harpocratio παρεστεiν inquit αντὶ του ιιι - ουτ ος ων τ Gp cov. Illud autem seg. V nemo umquam oratori audeat tribuere: sophistam igitur uidetur spectare grammaticus, et illud quidem uix adnotaturus nisi esset memorabile. Itaque et Ρlato et Aristoteles qui eandem uerbo nim uindicauerunt 8ophistam uidentur secuti esse. - In seg. VII uelim adnotes elocutionem prorsus poeticam ιιη τα παλυκοτα λέγω1ιεν. ΗΟ-mericam uocem quae est καταγυπιος praeter Antiphontem unus inter prosae orationis scriptores admiserunt Herodotus et Democritus Τ) ipsi quasi poetae. Insigne uero sophistae specimen est lepidissima elocutio νεοτησιον σκέρτ ma quam mutuatus
est doctus Clemens λὶ. Nec λυπημα sophista illo excepto cuiquam Graeco homini a. Chr. n. prae eo quod est λνανὶ placuit. Pariter quod est in seg. XI ceteroqui usque ad Noui Instrumenti scriptores inauditum est, immo nisi illio omnino exstare non uidetur. In uno fragmento tot indiciat Sed quis et in his et in ceteris V artis fragmentis non sentiat merum sophistae spiritum γ Attamen unum praeterea uerbum uelim praecipue adnotes, uerbum εὐκατηγορ τος ' dico, quod fere ualet cuiuis adcusationi obnoxius'. Quod praeter sophistam meum hac aetate sp. Chr. n. iterum emergid unus praebet Thucydides Athenas urbem Mκ-πορητον uocans et loco libri VI capitis 77 in prima para grapho) cuius καHος et μεγαλοσrρεπειαν et δεινοτνττα et πόθος valde notanda censuit Dionysius. Hunc autem illorum consensum cur te iubeam notare breui intelleges.
Idem Antipho sophista existit in eis libris quos uni γεια
ii In Stob. nor. 76, 16. 23 De diu. serv. 8. Sed adde ut nobile par fiat de uer. frg. XXv
ιδρωτα θερμου : sic enim mare audit apud sophistam meum qui sane et sententiam et partem elocutionis ex Empedocle i δρῶτα τῆe γῆς ἐκκαιομέννὶς deprompsit: Plui. de piae. phil. p. 897 B. 3ὶ Pariter Hipparchus it. I. p. 46, l6 M. mortalium eorpus εν αδ l-κητον καὶ εοφθαρτον iste lege l) voeat.
479쪽
consolationum a Graecis Romanisque seripi. historia erit. 85
et Περι os o νοέας inscripsit. Solus sormauit uocem θεαι ὁ ς de concord . srg. IIIJ; primus ἀθεωργος quod idem atque ἀθέατος ualere uoluit ib. seg. VI); ανδρείαν sib. stg. VII) uirilem aetatem significare iussit unus; uocem gὐμοες hg. IX) pro eo quod est αρχαρ siue finitia' usurpare docuit Themistium Philostratumque sophistas; primus per metaphoram adhibuit uocem ευηνιος srg. XJ imitante Platone; ne tritum nomen quo decipiendi notio exprimitur adsumeret, formauit inauditum syn λωμα srg. XIV ; ut haberet quo hominem nullius rei indigentem ornaret uerbum sibi finxit αδέ τον de uer. lag. Ι); ad exprimendam uiuescendi notionem seliciter inuenit eloeu-tionem ἔ/ιβιος γενέσθαι quam de ligno in terra putrescenti ipse sane poetice dicit 'ligni putorem uiuescere') adhibuit stg. IT; miram uerbi αν-odicosιαι notionem denuo examino'srg. VJ statuit; δεησεις srg. XJ egestatem, αβιον srg. XXII)diuitem, διάστασιν seg. XVD quam licenter dixit ordinem l
γρυπανιον lag. XIV quasi senem incuruum concussam tremore terram uocauit, nisi sorte aliquanto audacius de cruciatibus parturientis mulieris cogitauit; nec praetereunda duo mira nomina et semel usurpata, αὐατα srg. VID et aειεστευ srg. XIX, hoe quidem scilicet secundum illud Democriti ευε-ti; formatum). Eodem modulo aestimata incertorum fragmentorum XXXIX J
tribuemus. Eodem modulo metienti cuipiam rhetoricae artis fragmenta ad sophistam, non ad oratorem, hoc quoque opus reuocandum esse uideatur: cuius in tertio libro nox admodum
siue suspecta siue rara μαρασκευαστον legebatur; απαράσκευος
in libris de ueritate flag. XXIII); distinctio inter duo argumentorum genera, inter συιεio ν et τεχιιήριον, magis 8ophistamquam oratorem soro et usu institutum sapit, cum praesertim hunc ipsum ita non distinguere uideamus ); denique iam ueterest Coni. Aesch. Agam. Gl2 χαλκου βαφας et Soph. Ai. 6bl D. βαφῆ σίδηρος u . 23 Conl. de eone. frg. II et de uer. lata. III et XV. Excursus VIII. 3ὶ V. or. V 61. Adnotauit Blassius I. l. p. 103 et adn. 4.
480쪽
Carolus Bureaehquid&m teste Polluee Urg. IVὶ alienam censuerunt artem rhetoricam ab Antiphonte eadem nimirum et ingenii et stili permoti diuersitate, quandoquidem Rhamnusium tantum Antiphontem memoria tenebant. Exciderat sophista: ita quae scripsit tristi fato ut νοθευομενα oratoris detrectabantur. Equidem artem scripsisse Rhamnugium contemplatus inquietam eius uitam mihi omnino nequeo satis probare. Accedit quod nec Spengelium aliquid pro oratore libri auctore proferre 3ὶ et Blassium de quaestione haerere uideo. Atque quod Galenus Isin. VI)Antiphontem et ipsum finxisse ονοματα καινα et qui ea fingenda essent docuisse tradit: quis non 8ophistae, quis meminerit oratoris auctoris trium illarum de Herodis morte, de saltatore, contra nouercam capitalium orationum, in quibus quae nona aut a consuetudine recedentia inueniuntur j tamen tenuia sunt inmensoque spatio a sophistae licentiis distant γΗaeo omnia cuipiam plus ualeant quam Menexeni unus locus p. 236 A) ubi Rhamnusius Antipho artis rhetoricae praeceptor commemoratur.
Iam cadantne una cum arte eueniantque sophistae declamationes illae III quas τετραλογέας consuevimus voeare quas partem artis effecisse suspicatus est l. l. p. 117 sq. Spengelius non inprobatus a Sauppio) - necne, diiudicare non ausim donec
de illis potero indieare. Angam sortasse praebent Philostratinerba Aoγοι δ' αυτου Antiphontis) δικανικοὶ μὲν πλείους, ἐν
ola η δεινοτης καὶ παν το ἐκ τέχνης εγκειται, σοφιστικοὶ
δὲ καὶ ετ ερο ι: quibus quidni tetralogias innui suspicemur γDenuo surgit disputatio. Quaeritur quid rei fuerit Antiphonti cum Thucydide. Tradunt enim complures et diuersis sontibus usi scriptores Antiphontem Rhamnusium illius praeceptorem fuisse . Quam memoriam e Caecilii coniectura reli In libro quem Inscr. Συναγωγ τεχνῶν P. 115 sqq. 2ὶ Quae ulde enarrantem Blassium l. l. p. tib sqq. Ceterum quod Dionys. Rd Amm. 1, 2 cum Theodoro Bygantio et Thrasymacho Chalcedonio Antiphontem lauda dignum eenset, incertum est utrum indicet. u. ib. P. 103. 3, Plui. fala. l. l. si. e. Phot. l. I. et Suid. a. u. hi τι p. in Caecilii sectatorrem inuertit: nempe sua, non illius culpa. - Marcell. est. Τhue. 22.