Leipziger Studien zur classischen Philologie

551쪽

Consolationum a Graeeis Romanisque acripi. historia erit. 157

βαλλο/ιένους παρα τοὶς τοιουτοις, sed id quoque miror h), si illi negant etiam sapientissimorum hominum uitam miseram

esse, si quidem ei qui scelestis illis λὶ obnoxii fiunt miseri sunt, quoniam fore ut sibi quoque simile quid accidat mente praesentiunt'. Vides optimam euasuram esse sententiam, si u. 17 commate post παμπονηρους posito statim sequerentur ἔτι δ' εἰ si hνo ui υσιν κτλ u. 19ὶ; dein membrum illud ἀπολυοιιιενους δὲ - τοιουτοις 17-19), quod uidelicet eis quae sunt - τοῖς παμπονηρους ιεν reSpondet et ex eodem uerbo ηγοῖνται u. 15 non potest non pendere, praedicato suo carere. Quod quidem restitueris, si spatium illud duarum litterarum quod u. 19 inter τοιοίτοις et ετι iacet uocula iani expleueris 3. Restat ni concludamus Philodemum αν τιθέσεων amantissimum, cum scripsisset illud recisurονηρους, adglutinando uerba quae sunt μέν, απολυομένους δε - τοιουτοις de Sententiae salute securum libidini suae indulgere quam statim adiungendo ira δ' εἰ μυη κτλ. 8ano Stilo uti maluisse. 'De praemeditatione malorum et mortis' sestiuum consolationum locum Philodemus inde a col. XXXVI versu 37 exponit. Cuius loci initium inmedicabili uulnere truncatum hanc fere sententiam exhibuit: 'plerique, si mors in conspectum uenit, inter grauissima et quae sibi unice curae sint negotia opprimi sese clamitant; uelut senex ille tyrannus urbe amissa turpi dolore adsectus, quod sibi moriendum sit, priusquam illam recuperare possit - XXXVII, 33'. Tum v. 3-10 duo homines instantis mortis timore eiulantes inducuntur, quorum utriusque in uerbis distinguendis editor errauiti Prioris enim clamoriam a uerbis εἰ τουτ' ἐπιδ ον incipit; deinde nulla dumtaxat

mutatione pro απέθνησκεν scribendum est artεθν σκον. Etenimi Nempe δει δὲ θαυμαζω, εἰ intellegendum est.2 u. 22 τοῖς τοιουτοις spectat ut paulo ante παρὰ roις Τοιουτοις su. lsin ad scelestos illos iudices. 3 Seilicet ut re vera ab illis necentur. 4 Hoc spatium non indicauit M . . Structura autem haee est: ἡρουν- ται μακαριως βεβιωκέναι - τους παiano νήρ ovς μέν, ἀπολυομένος δὲ - mi.

552쪽

Carolus Bureschexclamationis protasin indirecta quam dicimns oratione εἰ - α τεθνησκεν in praemissam esse, directa sequi apodosin soυκαν απεστρεφο ιιην cogitari nequit. - Mirifice uero lapsus idem est in distinguendis alterius uerbis. Posuit enim inductus loco quodam alienissimo ) u. 8 post πολλακις comma, eum artissime cohaereant uerba καὶ πολλαχας αγαθα τοσαυτ εχων, quippe quibus superbus iste et stolidus homo multo plura bona se habere gloriatur; multo plura scilicet quam ὁ δεῆνα καὶ ὁ δε iνα quem sibi superstitem duraturum esse indignatur. In elocutione

non debuit offendere, si quidem Plato λι ubi Cephalum facit di

Haec non ita dissicilia editorem iugisse eo magis miror quod a Burehelero utrumque locum olim, uerbo sane non addito, recte constitutum esse uideo. - Qua data occasione reuertor ad locum in quo restituendo et explicando recta membrorum

distinctione aliquantum proficimus. Hic quoque eodem quo Bueeheler deneni, hic quoque Meliter eum neglexit. Dico autem col. XIX, l-9, ubi haec narrantur: 'ei qui sapiens laetus sit et aliquod tempus uixerit summum bonum contigit 3. Sed dum ad huius seil. gummi boni) similitudinem quam maximam iter fit, usque ad infinitum tempus, modo possit fieri, uiuendo progredi optimum est: αν δε - sic pergit apud Meh-

Quaero quid sit quod adesse s ταραγένεσθαι) ponit philo-80phus; vel, ut γραμιια κωτερον dicam, quod sit protaseos illius subiectum. Summum illud bonum an summa illa similitudo 2 Neutrum animo substituisse editorem confido: admodum enim inepte substituisset. Atqui tertium quod suppleret non habuit. Verum certissimum est cum Buechetero distinguendum

553쪽

Consolationum a Graecis Romanisque seripi. historia erit. 159ου γένετοι τῆς γεγονυιας, κωHσις δε τῆς σι ιιετουσίας αυτῆς.

Cum autem scit. morte) beatitudinis priuatio fit, non fit praeteritae, sed tantum eius quae etiam tum contingit inhibitio'. Haec interpretatio tibi adridebit, si hoc fragmentum ad libelli

locum qui est de inmaturae mortis solaciis pertinere memineris. - Quam mortem minime optandam esse, habere tamen solaciasna Philodemus columnis XII et XIII explicauit, de qua re

supra p. 145 8q. copiose exposui. Solacium autem quod h. l. adhibet 'praeteritae beatitudinis prinationem seri non posse' uide quam sit bene Epicureum. Epicurus enim teste Cicerone j leuationem aegritudinis in duabus rebus posuit, avocatione a cogitanda molestia et reuocatione ad contemplandas uoluptates. Et Seneca in consolatione ad Marullum' idem argumentum diserte persecutus est. 'Nostrum', inquit, 'est quod praeteriit tempus nec quicquam est loco tutiore quam quod fuit . . . Anguste fructus rerum determinat, qui tantum praesentibus laetus est: et futura et praeterita delectant, haec exspectatione, illa memoria: 8ed alterum pendet et non fieri potest, alterum non potest non suisse'.

Sed de hac digressione secundum disputationis ordinem ad col. XXXVII redeo. Ibi v. 27 sqq. causas infirmitatis humanae naturae adsert: nos omnes, inquit, quasi in urbe habitamus quae nullum contra mortem praesidium praebeat, omniaque plena sunt eorum quae mortem emetunt, cum nos tam debiles simus et anima nostra opportunissimos ad exspirandum exitus inueniat, su. 33ὶ καὶ του σπεριέχοντος Iatia τῆ τυχὸν δια

esse iam Gomperetius sensit, eum post α ιυθηὶτα desiderari αιτια uel παρασκευαστικα coniceret. Et certissimum quidem est tale quid excidisse. Nam ut mittam genetivum διaκρισεως Dece88ario egere uerbo e quo pendeat, nullo pacto potest dubitari quin id quod supra legitur u. 29 παντα γέμει ποιττικων αὐτου

8cit. θανατου) aliis uerbis h. l. repetitum sit. Sed probabilius est Philodemum ingenti uerborum inopia insignem simul cum

554쪽

Carolus B eschsententia uerbum quod iam supra adhibuerat repetiuisse h. l. et sic seripsisse: πιινθςτα οσα ποινὶ ααὶ γεννωντος. Nam illud o σα uix omissum suisse discimus u. 38 πάμπολύ οσαπροσεπεισφορουσης et XXIX, 12 ἀμυθήτων Oσων αγνοου-

Pungit me dius fidius animum quod columna XXXVIII

egregie seruata inquinatur una lacuna qua loci lepidissimi quaedam pars obseuratur. Quae lacuna quo expleatur ne me quidem habere lateor; tamen refutata Gomperetii ingeniosa coniectura uiam monstrare posse mihi uideor. Sermo est in hac

columna de uitae breuitate et de eorum ineptia qui in tanta breuitate 'spem incohare longam' longaque consilia texere audeant - 143. Quid sapientis uiri sit opponit suo more Philodemus u. 14-25. De uerbis εἰ oDτως ἐλλειπιυνl τι τοὐκρατίστου δέου συ3 ακολουθεi IIRO . t DAC . AH quaeritur ij. Primum ex eo quod u. 20 in papyro scriptum est EAAEl-II N i Tl Gomperetius fecit ἐλωεiuoντι, et hac coniectura reliquae mutationes haud ita lenes nituntur. Ergo si illa cadit, hae simul concidunt. Atqui aut illa cadit aut nihil ego uideo. Manifestum enim est per totam hanc periodum u. 14-2bὶ unum regnare subiectum: ὁ δε νουν θων ἀπειλμφως - ἐντετα plaσ-

συνκεκυρροπυς et χαριστεi. Quae cum ita sint, haud probabiliter u. 22 nouum subiectum το πέρας inculcatur. Crede mihi, h. l. melius scripsit Philodemus. Conligitur ἐλιέπιον serum. dum et τι notissimo ex usu adverbialiter prolatum esse. Αccedit qqod u. 21 post συνακολουθεi clarissime exaratum est IIPO, sic scilicet supplendum ut προς fiat. Dicitur autem illei ulrτων τι του κρατίστου βίου, quod ad optimam uitam ipsa

longitudo necessaria est, sicut Philodemus diserte docet GLXIII, 36 - XIV, 10, de quo loco supra p. 1458q. dixi. Postremo confer quaeso col. XIX, 30sqq., ubi de eodem homine sapienti qui opponitur u. 33 τεὴ ἄνοον ) scribitur: λυπήσεται δ' οἶδα αλ

lὶ Spatium quod ante ΔΗ est nullo modo litterae ae capax est; de maeulis illis evanidis quas sie interpretatus est M. incertissima res est.

555쪽

Consolationum a Graeela Romanisque script. historia crit. 16 I

suasisse confido.

Sed nunc age, ut post hos labores pauli8per recreemur, Horatium lepidissimi furti coarguamus. Quem inter Zenonis rigidam sapientiam Aristippique molliora praeeepta modo huc modo illud inclinantem fluctuasse optimo Scimus testimonio. Et Aristippus quidem placuit cum primam illam ad Maecenatem epistulam scripsit, cuius de quodam loco uide quae supra p. 62 obiter adnotaui; eidem deditus erat eo tempore quo ad Albium quendam sestiuum misit epistolium I, 43, cuius extremi uersus mire ad Philodemum nostrum sibi d. u. 22sqq.) saciunt:

Inter spem curamque, timores inter rixiν ἐκ ros χρονον προσέλ-καὶν ἀζιο- et iras i Omnem crede diem tibi di- λογως ἀπολαβων ως παραδορφ inluxisse supremum. lGrata superuentet,iκεκερηκά ς ει τροχία κώ κατὰ roDro quae non sperabitur hora. τοις πραγμασιν ευχαριστεῖ.

Quam uero apte statim pergit Flaccus meus: Me pinguem et nitidum bene curata cute uises, Cum ridere uoles, Epicuri de grege porcum 3. Postremum surgit disputatio. Quid de senibus uiuendi cupidis re uera scripserit Philodemus ostendam; namque ad-hnc ea legis quae cum illius consilio aduersa, ut aiunt, fronte pugnent. Postquam Sapientem suum quemadmodum paulo supra

rettuli descripsit, sic pergit: στας δ' ὁ κηφηνωδης καὶ γέριυν

eptias usque ad finem columnae iocosa inrisione perstringit. Vides ut unius litterulae salsa adiectione totus locus conruptissimus sit 8 Quid 2 ignauus ille et ineptus qui describitur senex ita cum Philodemo sentit ut ei uel de fastidioso illo dicto adsentiatur 3 Belle prosecto suas partes agereti Equidem hostsensus uitium extemplo sie conrexi ut scripserim κἀπέθανον 1ὶ τοsῖς πράγμα σ)ιν Blassius. 23 Philodemus laudatur S. 1, 2, l2l.

Lolpetiger Studian. IX. 11

556쪽

Carolus Buresehηγεῖτaι λέγειν, quod uel ideo censui flagitari quod paulo post legitur ουχ ἡ γεὶ ται δὲ καὶ, pro quo Philodemus, si supra

id quod illi putant scripsisset, potius αλ οἰχ ἡπεiται Οἰ di κτλ.posuisset. Post cum Scottii tabulas inspexissem, ecce in papyro quod conieceram scriptum esse inueni: CKΔII . OANON i . Sed restat alterum mendum in fine huius loci, u. 31 Οἰχνηγεuαι δὲ κaὶ το κοινῶς ανθρωπον. Hoc quidem nihil est, sed quid lateat scire mihi uideor. Scribere enim debuit librarius ΔNOP IIl NON. Dieebant autem ueteres, ut in rebus tristibus solebant ευς φιεὶν ses XXXV, 40), mortem το κο-ὼς ἄνθρωπινον, Ric ipsa significatione rei quoddam solacium in

Col. XXXIX, 23 sq. perperam de papyri scriptura rettulit

M., si quidem in o clarissime exaratum est Ex IINE l Θ . . . ' , unde nuper iam Blassius D πνέο υσι recte suppleuit. Reliquum est ut quae noua uerba quique noui uerborum usus linguae graecae thesauro addenda ex hoe Philodemi libello redundent paucis complectar. συνεκπcτ υματα i XXXVI, 2) quod

1ὶ Rectissime u. 28sq. s γ εQται suppleuerat M.; uam C . Tal u. 29 init. exstat. Itaque Blassius utinam illo inprobato o εται ne iussisset eribit 2 Nisi forte προσεπεισφερουσης facillime emendandum est; hoc autem uerbum Longin. de sublim. 9, 12 p. 23, 3 J n. eadem notione praeditum legitur. Quid sit quod Pollux V, 140 idem uerbum synonymum tacit uerbo ευεργετεῖν haud adsequor. 3ὶ αδιαληπτως de Ir. p. l37, 23 Gomp. exstat, ubi opponitur ei quod est διειλομήμως cprudenter, accurate' , de quo cl. nostri libolli eol. XXXII. 20sq. , ubi ἐπισt ἐσδας optime restituit Dielsius. Ceterum quod αδιαληφέα in mss. Here. Oxon. pari. II p. 18 ualere 'continuitas status qui diuisiones non recipit' Cramer in Steph. Thes. dicit, ibi αδιαλειφω sει pro ni, ut saepe in his papyris restituendum esse saeile intellegitur.

557쪽

Consolationum a Graecis Romanisque seripi. historia erit. 163XVII, 9 , si haeo recte a Gomperetio et a Mehiero restituta sunt i). Incerta res est de trunco uerbo προφαντασοφ .... Oν XVIII, 9 sq. , ubi caue cogites de generis seminini uerbo; nam quae anteeedunt κρεIτου τ)ην perperam Suppleta sunt, cum iu papyro certissime suerit κρεῆττο ν) ην. Videtur igitur de alienius uerbi praesentis temporis participio cogitandum esse. Eximie placuisse uidetur Philodemo adiectivum guum ἀρετηφορος XXXV, 27ὶ quod etiam in eius de arte rhetorica libro p. 74,8 Gros. et ecl. XXVIII legi et, ut illo loco, cum uerbo αν ρeoniungi inuenio. Transeo ad uerborum uel memorabiles uel adhuc inauditos usus. Adiectivo ἀναrroλαυστος XUI, 12) ae-tiuam notionem indidit Philodemus: unde confirmatur Hesychii glossa ἀναπολaDστος ' πευστει i. e. 'qui non stultus est' i. οἱ ἐπιχαιροιιενοι XX, l0ὶ sunt, mirifice profecto, 'ei qui inridentur'. Perindo hoc uerbo in libro de uitiis' usus est. κατακρεένειν col. XXVIII, 10 ad iudicandi notionem degenerasse supra p. 149 mihi uideor ostendisse. σινγνωσις sXXXIV, 35), quod hoc loco atque apud unum Clementem Alexandrinum legitur, latino conscientia ad amu88im respondet. In elocutione αβ90τον ξγεIσθω τὰ καταγνωσθῆναι XXXV, 12 uerbi αβέ-ος naturalis et principalis significatio ita evanuit ut idem sere ae 'intolerabilis' ualeat. Et ad hunc usum reapse Suidae glossa de qua Schaesero in Steph. Thes. non liquebat αβίωτον ' κaκον aηδές Odvνηρον spectat, ubi nimirum βίον nequit subaudiri. Itaque in Hesychii glossa Ultinoν' κακονα η οδυνηρον α ηδές restituendum est. Quem rei statum uerbique usum quod Schaeser non perspexit eo magis miror

quod Aeschinis locum 74, 149), qui proxime ad Philodemeum

1 ἔνστημα i' Inpedimentum', unus Chrysippus sPlut. Mor. p. 1056 D habet. αλλά-1ς infima graecitate, ἀπαλλά et ς semel apud Maximum Tyrium inuenitur. 2ὶ ο 27, p. 28, 2 ἐπιχαίρεσθαι ιιετα καταγέλωτος ὁπο πάνω ν, ubi v. Sauppium. 3ὶ cognitionis notione praeditum, Strom. 1, p. l 20 Sili. suol. II. p. i et D. .

558쪽

164 Carolus Bureseh: Consolat. a Graecis Romanisque seripi. hist. erit

Finem apte saeit η του βίου παραγραφη XXXIX, IS), id quod per metaphoram alias inauditam παρογραφῆ a grammaticis periodi finis significabatur 'nitae sinis' natet.

Sed multo longius quam constitueram evagatu8 8um et, dum quaedam uolo delibare, paene omnia quae habui raptim exhausi. Proinde nune desessus labore decedo. Ecce coronatae portum tetigere carinae, Traiectae Syrtes, ancora iacta mihist. Sintne alienius pretii quae reportant qui harum rerum periti sunt iudicent.

Exciderent nescio quo casu quae habui de Philod. n. θανατου col. XIV, 12. Philodemus ab initio columnae cur uere sapientis uiri sit aliquantum temporis ad uiuendum expetere exponit - u. 10). 'Si quis autem' - sic cum leni inrisionenidetur perrexisse - 'infinitum tempus expetat, quot anni huic niuendi essent ipsius uitae quasi promo γ' Vides de sententia me cum Mehlero fere consentire. Sedu. 12 EEONTAl l . . Elo Nin o exstat, unde ille utique perperam εοντα τωιιι)εἷον finxit, ut structuram uerborum sic nullam esse mittam. Haec optime se habebit, si καθαπερ εβ ων ταριιεων regii tuerimus.

559쪽

CONSPECTUS OPERIS.

Pagina

De Demoerito, Hipparcho, Prodico De Axioeho . 9Do Platonis Menexeno Phaedona Apologia Socratis 20 De Xenophontis Apologia Socratis 2l De Aristotelis Eudemo, de Theophrasti Callisthene, de Dicaearcho; de Cynicis 34 De Stoicis 3IDe Crantoris libro περὶ πένθους προς Ἱπποκλέα 38 De ceteris Academicis 57 De Hegesiae libro aποκαρτερων qui inscriptus erat ceterisque Cyrenaicis 59 De Epicuro et Metrodoro 60 De Plutarchi seriptis consolatoriis, praecipue de eonsolatione ad Apollonium 64

De epistularum scriptoribus : . . . Ti

Do Gorgia et Alcidamante 72 De Antiphonte sophista T2Do Atticorum orationibus funebribus 89 De posteriorum sophistarum declamationibus si

De Ciceronis eonsolatoribus 94 De M. Tullii Cieeronis consolatione 95 De eiusdem Catone maiore epistulisque consolatoriis 107 De Senecae seriptis epistulisque consolatoriis 108 De eiusdem eonsolationis ad Marciam tempore 110 De consolatione ad Polybium 1 14 De Frontono Ambrosio Hieronymo Boethio 120 De Romanorum laudationibus lanebribus leti Excursus 123 Epimetrum de Philodemi περὶ θανατου libro l43

560쪽

INDEX RERUM ET VERBORUM.

Aese hinis dialogi l 2. de Agamede et Trophonio fabula

ἀναμέπειν St, 1. ἀναλγησία a quibusdam Stoicis inprobata 138.

αναπολα πιτος stetiue prolatum 163. Anaxagorae dictum 47. 49. ἀνενθυμητος nouum uerbum l62. ἀνταλuto ς nouum uerbum 162.

Antimachi Lyda b.

Antipho orator no υτικου auctor 75 sq. Rrtis rhetoricae 3 85 sq. tetralogiarum 3 86sqq. 133 sqq. non praeceptor Thucydidis 87. orationis περὶ μεταστάσεως sin2 83. Antipho sophista et sophista et ονειροκρlrvς 73. eum Socrate disputat 73. Prodici auditor 80. Thu-eydidis praeceptor 86 sqq. cognomina Nestor 89. Eius sing. inter oratoris ἀπαρασημα 75 8q. genus dleendi 83 sq. cum Thucydidis genere dicendi comparatur 84. 86sqq. t 33 sqq. τένη ἀλ-lας qualis suerit 7 7 sq. vvπενθεῖς ἀκροάσεις 73, 3.76. eum Prodici oratione consensus 78 sqq. artis rhetoricae et tetralogiarum auctor 3 85 sqq. Antipho tragleus 73sq. ἐποποιος 74, l. Antisthenes 35. . ποκαρτερῶν Antiphanis et Philemonis comoediarum inscriptio 59, 3.

Apollodori Geloi 'Aποκαρτερῶν59. Apollonii Tyanel epistulae Ti. apologus 120. 140 sq.

Aratus a Callimaeho epigrammate commendatus 42. eo natu minor 43. eius uitae diuersis pannis consutae 42 sq. Areesilaus 55. bT.

Arehini ἐπιτάτιος 90. Aristophanes Sophoclis inrisor 30, 3. Aristotelis Eudemus et dialogus et consolatio 34.

Arsinoe br. 69. Axlochus archetypi excerptum 14. inter Platonis νοθευόμνα s. l4. Prodiei orationem continet 8 sq. Iacunosus est 13 sq. a Cratete et a Crantore adhibitus 16 sq. cum Antiphonte sophista consensus 78 sqq. poetarum sing. 18 sq. Bio cynicus 30, i. 77, l. Bruti ad Ciceronem consolationes

Caesaris ad Ciceronem consolatio

라틴어 텍스트