장음표시 사용
71쪽
Ad aureae aetatis sabulam symbola.
Confirmantur autem haec maxima similitudine Chironum eiusdem poetae. Qui item senes intrant seg. 23b: σκῆψιν ιιεν λεέρωνες ἐληλυμεν, ως υποθηκας, item Atheniensibus prauitatem exprobrasse uidentur, quod uel ipsa υποθηκων mentione probatur i); item in Chironibus priscae uitae beatae imago proponitur seg. 238: ιακαριος ην ὁ προ του βίος
Nam non solum uitae mollitiem in priscis laudari, sed etiam morum praestantiam seg. 238 ostendit. Quod denique in Legibus uerborum Solonis usus si ad uituperandos Athenienses, - nam lag. 12S: 'υμων εἶς tiὲν ἔκαστος ἀδεί-G δ υροδοκεῖ-ται ex Solonis uersu RiHὼν εIς ιι ἐν ε καστος ἀΛυπεκος θνεσι δαένει eXpressum es8e animaduerterunt uiri docti -, in Chironibus ipse Solon hoo osscio uidetur functus esse, nam iuscaenam quidem eum prodiisse seg. 228 ostendit:
Sed non solum ex antiquissimis temporibus aureae uitae imaginem repetebant, recentiora quoque eisdem coloribus illustrabant. Sic Teleelides in Prytanibus teste Athenaeo XII, 553 Κτον ἐπι Θειιιστοκύ.έους δέον αβρον ἄντα depingebat. Similem Cratini Legum seg. 129, ubi aliquis describitur 'τυρ ν καὶ μινθ ρπαραλεξάμενος κaὶ ελαι γ', imaginem Prytauum lag. 24. 25 praebet: καὶ ιιελωρον οἶνον ἔλκειν ἐξ ἡ df,ινόου λεπαστῆς
et quod lag. 26 aequales nidelicet Themistoclis dicuntur εὐ-
ii Pherecrates In fabula Chiron' inseripta hexametris, ut Cratinua in Legibus, Atheniensium illiberalitatem castigat frg. 153.
72쪽
χροεὶν ορνιθολ ραν σευφρονεῖν', bona ualetudo priscis in Amphictyonibus tribuitur 1, 15: οἱ δ' ανθρωποι ulo νες νισαν τοτε καὶ ιέγα χρ ια γιγαντων, σωφροσυνη autem a Cratino in Chironibus, ubi αγα φρονες ηdυλογου σοφ97 fuisse dicuntur. Sed ad recentiora etiam adducimur. Nam Plutarchus in uita Cimonis c. 10 sui de Bergh. rel. com . ait. p. 19M narrat Cimonis liberalitate Saturniam uitam quodammodo Athenis reuixisse. Cratinum antem in Diuitiis beatae uitae imaginem ad Lacedaemoniorum mores et consuetudinem adumbrasse Berghius p. 197 ostenditi) et in hae re eum Cimonem Laconici moris Studiosum ante oculos habuisse probabiliter conicit. Unde facile concludere possumus illum Saturniae aetatis reditum, quem Plutarchus commemorat, iam a Cimonis aequalibus uel ab ipso Cratino illius merito imputatum esse. Nam aureae uitae nomen ad suam aetatem adhibuisse etiam Eupolis uidetur in sabula, quam Αρυσουν γένος ' inscripsit, sed is quidem ironice. Nam frg. 290-92 acerba ironia in patriam suam inuehitur:
Quam in titulo ponendo ironiam, humiliora ille quidem respiciens, Eubulus imitatur, qui uersibus ab Athenaeo XIV, 640 B Mein. com. D. III, 241 seruatis Athenarum urbis abundantiam ironice ita describit, ut bona et mala promiscue enumeret: ἐν τ β γαρ avr --οιιου reti/λ σεται ἐν ταις ναις ' συκα κλ τῆρες βοτρις γογγυλίδες ἄπιοι μῆλα υαρτυρες ροδα
1, κοπίδος et Iescharum flag. 164ὶ admonet, poterat etiam lag. 162:
afferre, nam dipodiam Laconicam esse saltationem Pollux IV, 10 l, quem Kockius non laudat, testatur. Diuitigeo by Cooste
73쪽
Ad aureae aetatis fabulam symbola.
ὐόκινθος αρνες κλέφυδραι νομοι γρα fore. Inseripsit autem sabulam, qua hi uersus continebantur, 'OUla, Athenas nimirum significans quasi felicitatis sedem. lam traducti sumus ab ipsa aetate aurea ad auream uitam certo quodam Ioco positam. Quemnam Cratinus in Diuitiis lag. 164 significet locum, nescimus, hoc tantum sentimus Spartae similem esse uide p. 68. Orientis autem praecipue partibus beatam uitam tribuebant. Sic non solus Pherecrates in Persarum fragmento ab Athenaeo adlato Persidis imaginem sabulosam proponit; in Antiphanis Oenomao siue Pelope homo aliquis Asiaticus tenuem Graecorum uictum cum maiorum SuOrum luxuria comparat Mein. III p. 94):ti δ' αν Ἐλληνες ιιικροτρά7ζε οι
τὰ τελευταῖον ὁ ὁ /ιάγειρος ολον τερας suo σας ιιπαλον βασιλεῖ ρμην παρεθυκε κάμνῖλον, ubi μεγαλου βασιλέως v. T commemoratio ostendit Pergas significari. Totas autem, si non camelos, at boves a rege Persarum sibi appositas esse legati Athenienses apud Aristophanem Aeh. 85 mentiuntur. In eiusdem Antiphanis Boeotia seg. 1 malorum, quae eum aureis Hesperidum malis comparantur, eo confirmatur praestantia, quod semen eorum a Per8arum rege Athenas missum sit. Et tam sollemnis luxuriae notionis cum Persarum nomine coniunctio suit, ut Metagenes eo quasi appellativo uti posset, cum sabulam, qua Thurinos luxuriantes inducebat, Thuriopersas inscriberet. Diuitiis autem potissimum ingentibus hanc terram praestare fingebant; quamobrem Phere-erates in Persis flumina iuris et earnium ibi e Pluti sontibus orientia facit, et Aristophanes Ach. 82 in hac terra montes
aureos ponit, ubi rex per octo menses uentrem exonerauerit. Diuiti reo by Cooste
74쪽
Lucianus denique dies. mori. II, quo Menippum diuitiarum uanitatem castigantem inducit, tres Asiae reges Midam Sardanapallum Croesum ei illudendos dat, Persarum uero regem quasi summum specimen diuitis hominis illos reges etiam superantem in Timone p. 15 4 ponit: 'ω Μέδα καὶ Moiσε και τα ἐν
του πιιωνος πλουτου, εἶ γε οὐδε ὁ βασιλευς ὁ Περσιὼν laoς . Sed cum Asiae miracula rumoribus tantum procul adlatis innotescerent, qui ipsi felicitatis sabulosae participes uellent fieri, eos comici in Oreum deseendentes laciebant. Quorum ad inseros descensu ponendo praeierat Homerus, cum Ulixem illuc mitteret. Hoc primum ad inseros iter Achaeus tragicus in Aethone satyrico oculis proposuit, qua in fabula Satyros ipsos, Ulixem nimirum comitantes, ad inferos descendisse ex uersu χαὶρ' ω Σαρων, χαὶρ' ti; παρων, χαὶρ' ω λαρων' lag. 11 N. apparet, quem Satyros pronuntiasse schol. Ar. Ran. 184 traditur i). Diuersae autem causae fuerunt, cur iter illuc susciperetur. Bacchus in Aristophanis Ranis descendit, ut e tragicis unum ad superos reduceret; idem poetarum mortuorum desiderium in Aristophanis Gerylade in causa fuisse uidetur, ut poetae tragici comici cyclici deliberatione saeta legatos in Orcum mitterent, de qua legatione lag. 149. 50 resertur; et sire uera in Phrynichi Musis lag. 32:lδου, δέχου την ψῆφον ' ὁ καδισκος δέ σοι ὁ /ιεν αποδείων οἶτος, ὁ δ' απολλυς odi, ut Meinerius et Bergkius suspicantur, ad certamen inter Sophoclem et Euripidem institutum pertinet, hoc certamen necesse est in Orco lactum esse, cum in eadem sabula seg. 31 Sophocles ut mortuus laudetur. Quae suspicio eo confirmatur, quod Phrynichi Musae una cum Aristophanis Ranis prodierunt, similis autem argumenti sabulis saepe comici concertabant; uelut una cum Nubibus Connus Amipsiae acta est, qua sabula chorus φροντιστων inducebatur et Socrates illudebatur.
I Aliam explicationem, sed vix probabilem, uide apud Urlichs. in Phil. uol. I p. bbs Sq. Diuitigeo by Cooste
75쪽
Ad aureas aetatis fabulam symbola.
71Altera autem causa, cur descenderetur, maxima edendi bibendique commoditas suit. Pherecrates in Metallicis lag. 108 eisdem deliciis epularibus, quas in Persis ipse Persarum terrae et in Amphictyonibus Teleclides uetustissimi temporis uitae tribuit quapropter Athenaeus hunc quoque locum inter ἀρ- χαέου βιου exempla asseri , Orcum instruit et seminam u. 20)indueit, quae illinc reuersa tam iucundam rerum inserarum imaginem uerbis depingit, ut amica statim ipsa quoque in Tartarum desilire cupiat. Item in Aristophontis Pythagoristalag. 4 III p. 362 M. aliquis ex Oreo reuersus de inferorum epulis rettulisse dieitur: ἔφη dὲ καταβας εἰς δίαιταν τῶν κατα ἐδεὶν έκαστους, διαφέρειν δε πάμπολυ
τοῖς Πυθαγοριστας των νεκρων ' ιιονοισι γαρ τουτοισι τον minντωνα συσσιτεῖν ἔφη δι' ευσέβειαν,
diuersas igitur epulantium cateruas uidebat, cum quarum una Pluto ipse erat. Simillima autem apud Eubulum de symposio
Quod eum ex fabula Ανασωzόμενοι inscripta hi uersus petiti sint III p. 207 M.), non dubito quin haec quoque homines uel ex Oreo uel ab ingulis beatorum reuersi rettulerint; nonne enim plane auream Hesiodi uitam illic degunt γρυναὶ γαρ τοτε δαῖτες ἔσαν, ξυνοὶ δὲ θοωκοι cictavciτοι cu θεοῖσι καταθν1 Oiς τ ανθρώποις seg. l87 H.3. Hoe nno illi dei a Plutone dissentiunt, quod Carabi voracitati coram adsunt, cum Pluto solos Pythagoreos, qui etiam post
λαχανά τε καὶ πινουσιν ἐστὶ του ιις υδωρ 0. I. u. 7), dignos habeat, quibuseum epuletur. Descendere uero aliquem, ut ipse Orci cibis seueretur, Pherecrates in crapatalis finxisse uidetur. Quod uel ipso titulo
76쪽
λοῖς ὁ /ιωρυς' et 'ip ύλον, τὸ unoκότω του ario D' iam Mei-nekius hist. erit. p. 85 affert, κίκκαβος autem a cicco ductum eum Plautino 'non eiceum' pro 'ne minimum quidem' comparandum est. Nihil igitur titulus significat nisi summam in Oreo rerum omnium pretii uilitatem. At uero iter illuc ut suscipiat, aliquis lag. 81 admonetur: λ ερει δ' ἐν ' Αιδου ' κρα arαλον τριε ολυ καὶ φευ rita, et re uera eum in Oreo uisum esse seg. 91 et 94 probatur. Quid autem potissimum eum commouerit, ex seg. 82 perspicitur, ubi cum grauitate quadam profitetur se ad boum carnes
Dubitatum est a Mei uehio, num recte Pollux diceret Crapatalorum hoc fragmentum esse, cum extrema tria uerba 'όννγργερων ἀνόδοντος' in Behheri ane dotis 406, 13 ut ex Corianno Phereeratis petita laudarentur. Sed ut concedamus Aetnekio eiusmodi errorem Polluet tribui posse, quonam fundamento nixus negabit aliquis Bekkeri grammaticum errare potuisse, cum fere nusquam habeamus, quo huius testimoniorum sidem examinemus 2 Nam, ut exemplum asseram, Cratinum 31 locis laudat, quorum 23 testimonium eius solum exstat, T, quae affert, una cum Suida exhibet, sed eum semper sere ad uerbum congruant, Suidas et grammatieus ille omnino pro duplici fonte non sunt habendi; uno tantum loco Zonarae testimonio adnotatio eius confirmatur, at uero Zonaras ex eisdem plerumque eum Suida sontibus hausit, itaque huc quoque pertinent, quae de Suidae cum grammatico consensu diximus. Ex Aristophanis sabulis, quae ad nos peruenerunt, unum tantum locum Diuitigeo by Cooste
77쪽
Ad aureae aetatis sabulam symbola.
quantura recto, de uniuersa fide eius iudicium non possimus sumere. Potest igitur Belikeri grammaticus uel auctor eius saepe et uehementer in titulis sabularum asserendis errasse, nos nescimus. Ac ne necessarium quidem est statuere alterumntrum errasse et ad eundem locum utramque adnotationem pertinere. Nam si modo Pherecrates uocabulo avodo ντος usus est, haec tria uerba coniuneta 'aνηρ γέρεὸν avodo ντος' nihil tam singulare eontinent, ut non possimus eogitare ea plus semel a Pherecrate adhibita esse. In cuiusmodi repetitione eo minus offendemus, quoniam mediae comoediae poetae magnum uersuum numerum in binis comoediis ponere non dubitabant,
quod u. gr. Alexidem quinque senariis secisse Athenaeus l. VIII, 340 C testatur, Antiphanem quattuordecim uersibus idem III,
104 A, Ephippum etiam uiginti uno VIII, 347 B. Quod autem
grammaticus ille unum locum coriannus laudat, minime contendit solum esse eiusmodi locum. Nam plenam exemplorum
copiam non asseetasge grammaticum unum exemplum doceat.
BA. 370, 19 laudatur uocabulum 'aκtibi pii' pro 'κνίδη ' positum duobus locis adlatis ex Aristophanis Phoenissis flag. 560ὶ
et ex Phereeratis Automotis srg. 24). Si plenus esse uoluisset, Eupolidem, quem p. 475, 12 una cum Pherecrate commemorat, hie quoque debuit laudare, eum Athenaeus reserat: 'τας κνέδας ὁ Ευπους ἐν χέυτολυκρο ακαληφος ο νοιια ει srg. 60), Autolyeum autem Eupolidis huic grammatico ad manum suisse doceat p. 447, 1 - srg. 63. Sive igitur Bekkeri potius grammaticum errare statuimus siue ad diuersos locos utrumque spectare, nulla re eogimur Pollucis fragmentum a Crapatalis alienum iudieare. Cori annus argumentum suisse Senis eiusque filii erga eandem meretricem amorem statuit Bergkius ineomm. de rel. cOm. ait. p. 299 et epulas quoque apud illam institutas esse fragmenta docent. Possit igitur cogitari senem utpote dentibus carentem, cum ad has epulas iret, 8uum Seeum cultrum tulisse. Sed non minus apte eadem uerba ad Crapa- talos trahuntur, qua in sabula senex in itinere ad inseros parando curat, ut etiam culter inter ea sit, quae secum laturus Diuiti reo by Cooste
78쪽
est. Neque enim - ne quis hoc obiciat - summae illius
edendi et bibendi apud inseros commoditatis cibis paratis os circumuolantibus, qualis in Pherecratis Metallicis depingitur, in hae sabula locus est, quoniam sic de emptione rerum, cuius praecipuas partes suisse ipse titulus docet, cogitari nequit. Apte autem genex ad fruendam illam felicitatem demittitur. Nam senes potissimum in Diuitiis quoque Cratini sabuloso illo loco flag. 164) respiciuntur:
ἐν δὲ ταδ λεσχαισι νυμαι προσπεπατταλευμέναι
et in Cratotis Feris seg. 14) is, cui reducendae uitae aureae condiciones proponuntur, non recte intellectis alterius uerbis statim de senum commoditate timet:
αλύ αυτος αυτεμ δῆτ' a ννὶρ γ έ ρων διακονήσει; Habemus igitur in Crapatalis exemplum itineris cibis fruendi causa in Orcum suscepti. Dubito autem au inter eas, quarum fragmenta exstant, fabulas Crupatali non sint sola, in qua aliquis uiuus ad epulas in Orco instituendas descendit.
Neque enim eam suspicionem supprimere possum Tagenistarum quoque Aristophanis idem argumentum suisse. Nam Athenaeus in media eorum, quae comici de uita beata finxerint, enumeratione VI, 269 Ε Tagenistas Aristophanis commemorat utpote qui similem locum contineant, quem quasi notissimum non exscripserit. Cuiusmodi locus suerit, ex maxima ceterorum omnium, qui ibidem laudantur, locorum similitudine saeilo concludi potest. Erat descriptio mirae cuiusdam et sabulosae ciborum potorumque abundantiae, ad quam fruendam ne minimo quidem labore opus esseti Tarqνισταί autem ei gunt, qui epulis lautissimis delectantur, ut uerbum ταγονέ ειν, cum proprie significet 'in sartagine frigere' scit. pisces , latiore sensu pro 'luxurioso uiuere' iam ab Eupolide lag. 351 λακωνισμεῖν i. e. 'tenui uitae' opponitur. Et re uera epulas ipsas in scaena propositas fuisse magnasque earum partes suisse in hac fabula ex magno fragmentorum numero ad has pertinentium 496-98. 499 2 502. 3. 6. T. 11) colligas. Bergkiu8, cum
79쪽
Ad aureae aetatis fabulam Symbola.
75 commentationes de rel. com. ait. Scriberet, Saturnaliorum lieeu-tiam credidisse uidetur hac fabula oculis propositam esse, cum in hoc libro p. l94ὶ uersus comicos a Plutarcho sine p0etae nomine adlatos scom. anon. Dg. 305 M.), quibus serui Saturnalia agentes deseribuntur. ex Aristophanis Tagenistis petitos egse censeret, cauSa sententiae suae non adlata. Sed Bergkius Solo uersu sin. 49l, 3:ύδωμεν εἰς τον δεσποτην ἐγκυά ειον ad hanc opinionem adductus esse uidetur. Adnotat enim sinuein. ed.): 'facile aliquis coniciat, seruos potius choreutas suisse'. Et per se bene poterat ad Saturnalia Saturnii aeui memoria annecti, ut ad hane selicitatis descriptio, quam Athenaeus nouit, pertineat, praesertim cum Athenaeus l. l. tales Iocos se allaturum esse profiteatur, quibus demonstretur aurea aetate seruorum usum nou fui8se; hoe autem praecipue sestis Saturnaliorum diebus reuocabatur ses Bergh. de rel. com. ait. p. 193). At uero alteri interpretationi, quam Berghius non nimis certo ore proponit, 'illos adulatores iuuenem diuitem tamquam seruos erum uideri coluisse' nihil obstat. Nam exemplum uocabuli δεσποτε ς' ab adulatore erga eum, quem colit, adhibiti Lucianus diligentissimus Aristophanis imitator praebet, eum in Timone p. 161 Philiadem κολακων ὁπόντων βδελυρωτατον Timonem alloquentem facit: tis δεσ .co τα i . Εὐλακες igitur Tagenistae fuisse uidentur perinde atque Eupolidis κόλακες, quos ille seg. 173 τ αγ ν ο κνισογηρας appellat, et ad colaces bene quadrat seg. 49I: τι Ουν notiusιεν; χλαν δ' ἐχρῆι λευκῆν λοβεῖν. εὶτ' 'Dλιιακους λωοντες εἴσrcερ οἱ χοροὶ
Nam usitatum parasitorum uestitum ad sestas actiones non fuisse aptum, sed albis uestibus, quae hic quoque desiderantur, tali occasione opus suisse ex Pollucis loco IV, it 9 apparet: ἐσω τι ἐχρῶντο se. in comoedia) . . . Οἱ παράσιτοι sιελαίνη ηταιg, πλην ἐν Σικυωνέου λευκῆ, οτε ιιέλλει γαιιεῖν Ο παράσιτος
80쪽
es Ribb. p. 133. De seruis igitur Satumalia agentibus cogitandum non e8t.
Sed ubinam parasiti illi cenauerunt 2 Frg. 48S:
aisoLsιε γ' αὐτους δευρ' ἀνεῖναι ταγαθά aliquis diserte alteri persuadere studet inferas regiones praestare superis. Neque enim hoc illo loco agitur, ut demonstretur mortem uitae esse praeserendam, quamquam Stobaei liber, ubi exstat, συγκρισις ω ῆς και θανατου inscriptus eSt, sed mortuorum condicio ad firmandam sententiam magis uniuersam prioris fragmenti partis affertur. Quid uero existimamuS Pausae esse, cur aliquis alii tanta industria demonstret inferorum uitam superis feliciorem esse 2 An ut illi mortis timorem adimat uel suadeat, ut ipse sibi manus inserat Θ Hoc si uoluisset, argumenta a mortuorum condicione gumpta non postpo8ui8Set eis, quae mortis eommemorationem non continent. Neque autem tenor uerborum permittit, ut ex otiosa res inseras cum superis comparantium disputatione sumpta esse putemus, Sed is, qui loquitur, alterius uoluntatem ad certam aliquam rem faciendam incitare studet, ut qui diuersissima argumenta neglecto ordine cum intentione quadam cumulet. Quid restat nisi ut credamus suaderi alicui, ut uiuus in Orcum descendat eiusque deliciis fruatur 2 Omnia enim, quae de mor-Diuitigeo by Cooste